30 Σεπτεμβρίου 2008

χώρα αφιλόξενη..


Πόλη δίχως πάρκα, δίχως πράσινο, με καμένα δάση να περικυκλώνουν τον ορίζοντα της..
Σπίτια κλουβιά, ο ουρανός κρυμμένος.. Αν σηκώσεις ψηλά το βλέμμα, μόλις που βλέπεις τον ουρανό..
Το βράδυ δε θα δεις τα αστέρια, είναι και αυτά κρυμμένα…
Η αρχιτεκτονική που καθιέρωσαν οι παλαιότερες γενεές κατακρεούργησε την πόλη.., συντελώντας στη μηδενικότητα της ποιότητας της ζωής της..

Τα παιδιά περιορίζονται στις κατ’ επίφαση ‘παιδικές χαρές’..
Οι νέοι αυτής της πόλης αν χρησιμοποιούν ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους αισθάνονται πως κάνουν κάτι επαναστατικό.. το αυτονόητο σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, σε εμάς φαντάζει επανάσταση!..
Το πιο ανησυχητικό? Πως δυστυχώς είναι..

Η μόνη αλήθεια σε αυτή τη πόλη βρίσκεται στα συνθήματα των τειχών της. Όσες φορές περπατώ στο κέντρο.. τα συνθήματα με τα μηνύματα με συνεπαίρνουν. Σε αυτά υπάρχει η πιο έξυπνη, η καλύτερη σάτιρα της πόλης!!
Το θέμα είναι πόσοι «βλέπουν» γύρω τους όταν περπατούν.. πόσοι αντικρίζουν την αλήθεια, πόσοι έχουν το ‘βλέμμα’ για να δουν. Νομίζω ότι η αποβλάκωση και η αποχαύνωση έχει πλέον «κάψει» την κρίση και την όραση των περισσοτέρων..
Οι μεγαλύτερες γενεές κατηγορούν τους νέους..
Θα ήθελα για λίγο να αντικρίσουν τον εαυτό τους.. Να θυμηθούν τις αλάνες που έπαιζαν αυτοί ως μικροί, το χώμα… Να σκεφτούν πως μπορεί να αισθάνεται σήμερα ένα μικρό παιδί.. ή πως ένας 20αρης (και βάλε.. λίγο ακόμα) με ένα μέλλον γεμάτο αβεβαιότητα, σε ένα κράτος οικονομικά κατεστραμμένο..

Με την αγωνία του να ‘παίζεται’ ανάμεσα σε συμβάσεις χρόνου, δουλεύοντας δίχως ένσημα τις περισσότερες φορές, τρομοκρατημένος, γνωρίζοντας πως εκεί πλέον δεν πρόκειται για παιχνίδι, αλλά για αιματοβαμμένη αρένα…που άνετα οι υπόλοιποι θα του πρόσφεραν τη θέση τους.

Ο νέος του σήμερα.. έχει ευαισθησίες. Έχει χάσει όμως για πάντα την εμπιστοσύνη του. Έχει πάψει να πιστεύει στο οτιδήποτε.

Γιατί εσείς του κλέψατε τα όνειρα.
Φανήκατε σκληροί μαζί του και αυτός σας γύρισε την πλάτη..
Αναρωτιόσαστε .. ‘γιατί είναι τόσο διαφορετικοί, σκληροί οι νέοι..’
Γιατί τους παραδώσατε ένα κράτος ρημαγμένο, παίξατε με ‘χαρτιά’ σημαδεμένα.. και τους δώσατε τη σκυτάλη σε έναν αγώνα πουλημένο εξ’αρχής.. Δε δόθηκε καν η ευκαιρία να παίξουν με σωστούς όρους στο παιχνίδι σας..

Οι νέοι είναι ήδη σε κατάσταση κρίσιμης ανάγκης..
Όταν μας έλεγαν ότι η Ολυμπιάδα ήταν «μια φορά για μια ζωή», μάλλον εννοούσαν ότι το χρέος της θα μας ακολουθεί για πολλά χρόνια ακόμη…
Διάβαζα κάπου ότι κάθε μωρό από τη στιγμή που γεννιέται έχει χρέος περίπου 20.000ε προς το κράτος…

Οικονομική κρίση, αγώνας για τα αυτονόητα, μελαγχολία, προβληματισμός, κατήφεια, όνειρα που θα μείνουν για πολλούς ‘όνειρα’ και μόνο..

Ελπίδα υπάρχει?
Ποια είναι η λύση για το αύριο μας?
Και πριν μου πείτε «ο καθένας να κάνει το καλό στη δική του καθημερινότητα»..
Ναι οκ.. το ερώτημα που θέτω.. υπάρχει μια λύση καθολική?
Ακούει κανείς πολιτικός; Μπορεί κάτι να μας βγάλει από το πνευματικό λήθαργο, από την οικονομική κατάσταση που βιώνουμε?...

Θα γίνει κάτι, όσο έχουμε ακόμα ελπίδες και όνειρα.. ή στο τέλος θα διαψευσθούν και αυτά;

124 σχόλια:

Roadartist είπε...

Τελευταία ακούω συνεχώς απο γνωστούς και φίλους για προβλήματα, ανασφάλεια .. όταν αυτά συνεχώς σε κατακλίζουν απο παντού..παύει τότε να πρόκειται σίγουρα για σύμπτωση..

Hfaistiwnas είπε...

Σωστό...
Η ζωή του καθενός χάνεται στον αγώνα για επιβίωση, αυτό είναι που μας κατατρώει..

##το αυτονόητο σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, σε εμάς φαντάζει επανάσταση!##

Byronas είπε...

Αυτό που με παρηγορεί είναι ότι παρόλες τις αντίξοες συνθήκες βλέπω παιδιά να ψάχνονται. Σίγουρα, η κοινωνία στο συνολό της παρακολουθεί ράθυμα τις εξελίξεις, σαν την αρκούδα που έχει βουτήξει την παρούσα της στο μέλι της κυψέλης και έχει ξεχάσει τις μέλισσσες που έρχονται. Δυστυχώς, οι καιροί είναι δύσκολοι και το σημείο που έχουμε φτάσει κομβικό. Πρέπει να δώσουμε όλοι μας ό,τι καλύτερο έχουμε, αν όχι για να αλλάξουμε την κατάσταση, για να κρατήσουμε ψηλά τα ιδανικά αυτής της γενιάς.

Είναι κρίμα μια γενιά με τόσες ιδέες να μην μπορεί να τις εφαρμόσει για δικό της όφελος. Επιτέλους, να πέσει η δικτατορία των τυχάρπαστων και χαραμοφάιδων!

Nefelli είπε...

Καλλιτέχνιδα μου, καλημέρα.

Περιγράφεις λεπτομερέστατα, την καθημερινότητα που ζουν χιλιάδες άνθρωποι / νέοι άνθρωποι, στην Ελλάδα του τώρα.

Με θλίβει και με ανησυχεί το αύριο.
Έχω ένα γιο 9 ετών και όλα όσα διάβασα στην ανάρτηση σου, είναι καθημερινές μου φοβίες, για το αβέβαιο μέλλον....
Και να ήταν μόνο αυτές....
Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο... όλα αλλάζουν και το κακό είναι, πως δεν ξέρουμε τι ακολουθεί. Πως μπορούμε να κάνουμε όνειρα, όταν η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα χαρακτηρίζουν την εποχή μας?

Όλα όσα γνωρίζαμε, ακυρώνονται μέρα τη μέρα και οι τρόποι να θωρακίσεις ένα παιδί με τα κατάλληλα "όπλα" για να αντιμετωπίσει τη ζωή, όλο λιγοστεύουν....

Η φωνή σου, ας γίνει κραυγή και επιτέλους ας ακούσουν όλοι εκείνοι οι βαρύκοοι πολιτικοί, εκείνοι που ευθύνονται για την κατάντια που περιγράφεις.
Ας ανοίξουν τα αυτιά τους και ας ακούσουν τη φωνή, ενός κοριτσιού που πραγματικά αγαπά και νοιάζεται τον τόπο που γεννήθηκε και μεγαλώνει.

Συγχαρητήρια που έθιξες ένα τόσο μεγάλο θέμα, που απασχολεί κάθε έλληνα πολίτη.

Μη χάνεις την ελπίδα σου....
όσο υπάρχουν νέοι που ονειρεύονται, πάντα θα υπάρχει ελπίδα αυτή η χώρα να γίνει μια όμορφη χώρα.

Φιλί γλυκό

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Το αυτονόητο στην Ελλάδα δεν αντιπροσωπεύει σχεδόν ποτέ τίποτα θετικό.
Θυμός υπάρχει,εύκολα μπορεί κάποιος να το νοιώσει, το πότε,εάν και με ποιόν τρόπο θα εκφρασθεί είναι το ζήτημα.

Dr_MAD είπε...

Το να κλαίμε τη μοίρα μας είναι κι αυτό συνήθεια των καιρών. Μας δίνεται η εντύπωση ότι δεν έχουμε κανένα μέσο / καμία διέξοδο από την σκληρή μας πραγματικότητα. Εγώ έχω παραδεχτεί για την πάρτη μου τον χαρακτηρισμό "επαναστάτης του καναπέ" μιας και ούτε οικονομικό πρόβλημα έχω, αλλά και μεγάλο κοινωνικό κύκλο έχω. Είναι κρίμα, όμως, να βλέπεις παιδιά να μην ξέρουν τι θέλουν ή ακόμα χειρότερα να κάνουν δουλειές που δεν θέλουν. Πιστεύω πως η θέληση είναι μεγάλο όπλο για να ξεπεραστεί κάθε εμπόδιο στη ζωή. Μιλάω εκ του ασφαλούς, αλλά ήμουν και παιδί ορφανό που δούλευα από το γυμνάσιο. Πρέπει να δίνουμε στα νέα παιδιά ελπίδα και τροφή για όνειρα. Αισιοδοξία λοιπόν και πείσμα στους στόχους μας να ευχηθώ

faraona είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
faraona είπε...

Artista μου
γνωριζεις βεβαια οτι υπαρχει μια μεγαλη μεριδα και αρχιτεκτονων (συγχρονων)αλλα και αλλων που σ αυτο :


-----"Η αρχιτεκτονική που καθιέρωσαν οι παλαιότερες γενεές κατακρεούργησε την πόλη.., συντελώντας στη μηδενικότητα της ποιότητας της ζωής της.." -----


ειναι εντελως αντιθετοι.Να τους αγνοησουμε?
Εγω συμφωνω μαζι σου αλλα υπαρχουν κι αυτοι.
Πιστευω ακραδαντα ομως ε?
ΟΤΙ Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΦΥΣΗ.
Οσο οι ανθρωποι θα αισθανονται δεσμιοι των πολεων πιστευοντας στην αποψη οτι εκει ειναι η ευτυχια και η δουλεια , ειμαστε κι εμεις και τα παιδια μας χαμενοι απο χερι.
Αλλα βλεπεις οτι οι ιδιοι οι γονεις σπρωχνουν τα παιδια τους στις πολεις με ολα τα μεσα.Και μετα παραπονουνται κιολας οτι δεν μπορουν να παιξουν.
Μα τωρα ειναι πραγματα αυτα?


μεγαλο θεμα ανοιξες...
καλημερουδια

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : αυτό που λες ηφαιστίωνα είναι αληθινό στις ζωές πολλών ανθρώπων κάθε ηλικίας. καλημέρα ;)

Roadartist είπε...

@ Byronas : Σίγουρα το να καταλαβαίνεις έστω το τι συντελείται γύρω σου..ειναι θετικό από μόνο του. Αλλά η κοινωνία στο σύνολο της κοιμάται πραγματικά τον ύπνο του δικαίου. Οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά και ελάχιστοι κάνουν κάτι για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Το αντίθετο γίνεται.

Roadartist είπε...

@ Nefelli : Καλημέρα Νεφέλη, το σημαντικότερο όλων είναι αυτό που έγραψες και που προσωπικά εμένα με προβληματίζει περισσότερο. Οτι η εποχή που ζούμε μεταβατική, και οχι προς το χειρότερο. Ως άνθρωπος είμαι πολύ αισιόδοξος, αλλά οι ιστορίες που έχω ακούσει τελευταία από γνωστούς, ακόμα και από bloggers κάθε άλλο παρά θετικές για το αύριο δεν ειναι. Ο κόσμος δυσκολεύεται πολύ. Η αγωνία που αισθάνεσαι εσύ ειναι καθημερινή για πολλούς γονείς..
Είμαι σίγουρη οτι και άλλοι θα το δηλώσουν..

Δεν νομίζω φίλη μου να ακούσει και κανένας πολιτικός.. Δυστυχώς όλοι κάπου βολεμένοι βρίσκονται, και όλοι πέρα από τη θέση τους δεν τους ενδιαφέρει κανένας διπλανός τους..

Οταν έχουνε ήδη φαγωθεί τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, επείτα "τρώγεται" η γή........, στο τέλος τι θα μείνει εκτός απο τους εαυτούς μας?

Τα φιλιά μου να έχεις φιλενάδα, καλημέρα σου!!!

Roadartist είπε...

@ Κ.Υ.Π WALKING : Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου! Το ότι η κατάσταση έχει πλέον....ξεφύγει θα μπορούσε να το αισθανθεί ο καθένας από εμας.. Εκτός κ αν κάποιος ειναι τοσο πολυ κλεισμενος στο καβουκι του.. Διαφορετικά αυτό κραυγάζει.. Το θέμα ειναι πότε θα γίνει και κάτι .. που θα αλλάξει τη ρότα..

Sophia Kollia είπε...

Ό έλληνας είναι λάτρης του εκατοστού.
Και ένα εκατοστό να κερδίσει σε εμβαδόν η οικοδομή θα το κτίσει. Ούτε πρασιά, ουτε πάρκα, ουτε κούνιες, ούτε τίποτα. Το βλέπω στην πόλη μου που υπάρχει επέκταση πόλης, και ούτε το σχέδιο δεν ακολουθούν. Μαύρα χάλια!
Παρόλα αυτά, καλημέρα, και υπομονή.

Roadartist είπε...

@ MAD : καλημέρα, δεν αναφέρομαι στους μίζερους, ούτε σε εκείνους που παραπονιούνται δίχως λόγο. Τελευταία έχω ακούσει φοβερές ιστορίες, από ανθρώπους που βρίσκονται σε πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση. Ολο αυτό μόνο μεμψιμοιρία δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις. Και σίγουρα αν δεν εχεις έρθει προσωπικά σε επαφή με τη καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων, από το "καναπέ" σου δε μπορείς να τους αισθανθείς ούτε στο ελάχιστο.
Για να μη χαθεί η ελπίδα μπήκε το κείμενο αυτό.

Roadartist είπε...

@ faraona : Γνωρίζω οτι και οι σύγχρονοι αρχιτέκτονες συνέχιζουν δυστυχώς το έργο των παλαιοτέρων.
Οταν βλέπεις υπέροχες μονοκατοικίες να γίνονται απαίσια κτίρια.. Εν ολίγοις, η Αθήνα θα μπορούσε να είναι μια από τις ομορφότερες πόλεις στην Ευρώπη.
Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγαλώνω, η καθημερινότητα δεν νομίζω οτι είναι διαφορετική από οτι την περιέγραψα. Και δε μιλώ φυσικά για κάποιον που έχει ακριβό αμάξι και ζει στα βόρεια προάστια. Αλλά για το κάτοικο του κέντρου, ..με τα ΜΜΜ και όλα τα συναφή..
Το να έρθει όμως κάποιος στην επαρχία είναι εύκολο σήμερα? Από άποψη επαγγελ?? Το θέμα ειναι οσοι μεγαλώνουν εκεί να μην μεταφέρονται εδώ..
Λάθος είναι..ίσως γιατί φαντάζονται άλλα πράγματα από αυτά που θα ζήσουν εδώ. Ηδη πάντως πολλά παιδιά από την Αθήνα σκέφτονται το αντίθετο.
Καλημέρα!

Roadartist είπε...

@ sofia : Μας εχει δωθει μια χωρα με φοβερή φυσική ομορφιά, ένα φιλέτο .. και την καταδυναστεύουμε καθημερινά. Εγώ μπορώ να πω οτι θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό σε αυτό το θέμα, γιατί έχω βρει τις διεξόδους μου..καθαρά από αποψη προτιμήσεων, μυαλού, φιλοσοφίας, άλλοι όμως έχουν τελείως αφεθεί..

Λυγερή Βασιλείου είπε...

H προσέγγισή σου δεν είναι ..καλλιτεχνική. Είναι Ρεαλιστική με τεχνική δοσμένη.
Που είναι η πολιτεία να δώσει λόγο βήμα και πρωτοβουλίες σε νέους και νέες όπως εσύ με άποψη, με κρίση,με κουλτούρα ,προβληματισμένους που θέτουν τον δάχτυλο στον τύπο των ήλων ?
Νάσαι καλά Ελπίδα.!!
Με την εκτίμησή μου
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

Είδωλο είπε...

καλα τι ποστ ηταν αυτο...
τι να σου πω, οτι εχεις αδικο? Δεν εχεις
οτι δεν τα βιωνω? δυστυχως κι εγω σε αυτη την γενια
αν υπαρχει λυση? ειλικρινα δεν το ξερω

οι γενεες πριν απο εμας ηταν τοσο πεινασμενες που μεθυσαν απο τον αποτομο πλουτο και εξουσια
δυστυχως οσες ευκαιριες δωθηακν απλοχερα σε μια καρποφορα τοτε χωρα στραγγιστηκαν στο επακρο.

Δεν εχω λυση
δεν εχω λογια απλα φυτοζωω.

VAD είπε...

roadartist μου,κανείς δεν ακούει,ολοι έχουν το μυαλό τους στα κουκιά,στο Δαηλάκη και στον κάθε Δαηλάκη.Με τα "ασήμαντα" θα ασχολούνται;
Καλή σου μέρα...

e-ioannis είπε...

ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΕ ΟΣΑ ΛΕΣ,ΑΛΛΑ,ΑΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ( Ο ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΕΧΘΡΟΣ)ΤΟΤΕ ΕΙΣΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΗ,ΑΛΛΑ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΕΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ...

leondokardos είπε...

Πόσο δίκαιο έχεις Αρτίστα μου να προβληματίζεσαι !!
Το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα το έχουν οι νέοι. Μπλεγμένοι μέσα στην αβαβαιότητα,στην αναζήτηση μιας εργασίας,δίχως μπούσουλα, με χαμένη την εμπιστοσύνης τους για όλους και για όλα. Μια κοινωνία να τους περιβάλλει ,αδιάφορη.
Ζούν οι νέοι ή απλά προσπαθούν να επιβιώσουν. Και απογοητευμένοι, που στρέφονται ;;

Όμως πιστεύω ακράδαντα οτι και πάλι απο τους νέους, απο τη δική τους φιλοσοφία για τη ζωή, απο τις δικές τους θέσεις, θα οδηγηθεί η κοινωνία μας.
Δε μπορεί να γίνει αλλιώς. Η κατάσταση θα αλλάξει.

koulpa είπε...

αχ.. η πολιτία είναι οι πολίτες.. και δεν έχουμε ελπίδες επαναστατιών λύσεων πριν αρχίσουμε να πεθαίνουμε απο την πίνα.. η "επιτυχία" της δυτικής οικονομίας είναι ο τηλεοπτικός (κινηματοραφιός αρχικά) υπνοτισμός.. και το μοίρασμα ψύχουλων στους σκλάβους.. για να μεταβληθούν σε πελάτες.. και συνένοχους.. μια και το κέρδος είναι ριζομένο στο κουκούτσι του μυαλού μας και δικαιωμένο.. δε βλέπω περιθόρια αντίδρασης.. ας κάνουμε το καλήτερο για την διανοητική μας ισοροπίας με αυτά που έχουμε..:):)
την καλημέρα μου:):)

Adamantia είπε...

Eγω φυτεψα ενα μικρο κηπακι εκει που προοριζοταν για παρκιν και μου εστειλαν την πολεοδομια γιατι ειχα το αυτοκινητο εξω!

geokalp είπε...

είμαι κι εγώ απογοητευμένος, αλλά το ποστ σου με ανέβασε!
πολύ καλός ο ΚΥΡ (?)

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Πολύ εύστοχο αυτό που διάβασα στο σχόλιο της Sofias για τη λατρεία του εκατοστού.
Οταν δεν χτίζεται το εκατοστό, χρησιμεύει ως μεζούρα μην τυχόν και δεν είναι κάποιος στα μέτρα μας.
Αυτή είναι μιά άλλη πλευρά της αφιλόξενης χώρας όπου άνθρωποι με παρόμοια προβλήματα και ανησυχίες, βρίσκουν πάντα κάποια αιτία για να μην επικοινωνήσουν.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

*Η ανθρώπινη ιστορία είναι φτιαγμένη από μνήμη και λήθη,νοσταλγία και πρόβλεψη* θα πεί ο Κώστας Αξελός.Είμουνα νιά και γέρασα θα πω εγώ. Τα ίδια προβλήματα υπήρχαν και στη δική μου γενειά. Μόνον που τότε υπήρχε ένα αιωρούμενο *όραμα* που όμως ποδοπατήθηκε και κατακρεουργήθηκε άγρια και ληστρικά από τους σημερινούς κρατούντες την εξουσία πράσινους, μπλέ, κόκκινους κίκτρινους κι ότι άλλη απόχρωση υπάρχει. Οποία απογοήτευση λοιπόν για τους πρώην συμπορευτές και συνοδοιπόρους.Δεν θέλω να εκλάβετε το σχόλιό μου ως πολιτική διαμαρτυρία. Είμαι μητέρα και αγωνιώ για το αύριο του παιδιού μου και των παιδιών όλου του κόσμου.Στην ελεύθερη σκέψη έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου και μ' αυτήν προσπαθώ ν'ανοίξω τον δρόμο στο μέλλον, ενωμένη μ' αυτήν των νέων ανθρώπων, που οραματίζονται την αλήθεια τους γυμνή, από οποιοδήποτε περιτύλιγμα, που τους βάζει η όποια εξουσία (πολιτική-κοινωνική-καταναλωτική κλπ).

Καλό απόγευμα... με θετική σκέψη και θετική δράση στα χαρακώματα των άνυδρων τόπων...

PN είπε...

Αυτά που περιγράφεις είναι μια πραγματικότητα. Δοσμένη λίγο υπερβολικά, αλλά σαν κάθε κείμενο, οφείλει να είναι λίγο προκλητικό.

Όπως είπε όμως και ο MAD είναι και αυτή η στάση κομμάτι της πραγματικότητας. Φταίμε και εμείς, γιατί διαλέξαμε την απραγεία από την ενεργό συμμετοχή και διαμαρτυρία.

Οι πολιτικοί δεν σε ακούνε. Στο λέω για να μην έχεις και φρούδες ελπίδες. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς όχι για να ακουστούμε - αυτό το προσπαθήσαμε και δεν πέτυχε - αλλά για να κάνουμε την ανατροπή. Νομίζω ότι σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε.

Αισιοδοξία και όχι βάλτωμα. Δεν φυτοζωούμε σε μια νοσηρή πραγματικότητα. Το μόνο που κάνουμε με αυτό τον τρόπο είναι να βοηθάμε στη συντήρηση. Γι' αυτό φωνάζω όταν βλέπω νέους που δεν ασχολούνται με την πολιτική (όχι τους πολιτικούς και τα κόμματα, αλλά την πραγματική πολιτική).

Τους χαιρετισμούς μου!!!

oblivion είπε...

πρώτη φορά στο μπλογκ σας - δεν ξέρω τίποτα για σας και δεν έχω προλάβει να διαβάσω τίποτα - αλλά.. δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να μοιραστώ μαζί σας την εκπληξή μου για την φωτογραφία της ανάρτησής σας: ετοιμαζόμουν να κάνω τη νέα μου ανάρτηση ποστάροντας αυτήν ακριβώς την φωτογραφία από τον πεζόδρομο στα Εξάρχεια! απίστευτο; με ενθουσιάζουν αυτές οι συμπτώσεις, γιαυτό μπορεί να ακούγομαι σαν τον τρελό του χωριού! :) καλησπέρα!!!

Roadartist είπε...

@ λυγερη : Καλησπέρα λυγερή. Η προσέγγιση μου είναι απλά ρεαλιστική, ούτε υπερβολική, ούτε ονειροπόλα.. Αν κοιτάξεις 'γύρω σου' τότε θα αντικρίσεις την πραγματικότητα ως έχει. Και δυστυχώς έρχονται αρκετά πιο δύσκολες καταστάσεις. Ως άνθρωπος είμαι αρκετά αισιόδοξη, αλλά πραγματικά η κατάσταση έχει ξεφύγει αρκετά για το μέσο όρο..
Θα συμφωνήσω απόλυτα σε αυτό που λες..Μόνο ας δει κάποιος τι προτάσεις κάθε φορά έχουνε να δώσουν τα παιδιά της Βουλής των Εφήβων..Τα χαίρομαι πραγματικά όποτε τα βλέπω, αλλά με απογοητεύουν οι παρεβρισκόμενοι επαγγελματίες πολιτικοί στην αίθουσα.. Χασμουριούνται, κάποιοι κοιμούνται..Είναι φαρσοκωμωδία το θέαμα τους..

Roadartist είπε...

@ x-oyranoy : ότι δεν εχω άδικο το ξέρω..ή τουλάχιστον αυτή πιστεύω πως είναι η πραγματικότητα για χιλιάδες ανθρώπους.
Το θέμα ειναι αν θα γίνει κάτι για ν'αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.
Αν θα πάψουν να 'κλέβουν', να μας αγνοούν.
Το πιο εξοργιστικό είναι οταν δεν εκφράζουν καν την αποψη τους οι νέοι σήμερα. Συμβιβάζονται στη ζωή που τους πασάρουν και δεν εχουν καν τη δύναμη να πουν το "οχι" ή έστω το πως αισθάνονται.
Δεν ξερω τι αλλο να σου πω..Ως προς το "φυτοζωώ" είναι στο χέρι μας να μη μας συμβεί!
Δεν θα το αφήσουμε να συμβεί!

Roadartist είπε...

@ VaD : Το ξέρω vad.. Κανείς απολύτως δεν θα ακούσει. Το παν ειναι το χρήμα και η απόκτηση της εξουσίας.. Ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ..

Roadartist είπε...

@ e-ιωάννης : Ιωάννη αυτό κατάλαβες από το κείμενο? Οτι δεν ειμαι υποψιασμένη? Απολύτως το αντίθετο..έχω πλήρη επίγνωση.
Με θλίβει απίστευτα αυτή η κατάντια..Πολλά και καθημερινά, έχω και τη συνήθεια να ψάχνομαι οπότε να ενημερώνομαι..Το κακό είναι πως αρκετοί νέοι ή θα συμβιβαστούν, ή θα ψαχτούν προς το εξωτερικό.

Roadartist είπε...

@ leondokardos : Είσαι ο πρώτος που πήρε καθαρά θέση...όσον αφορά τους νέους..αρκετοί ακόμα δεν έχουνε εκφραστεί ;)
Η ελπίδα πεθαίνει έτσι κ αλλιώς πάντα τελευταία.. Και εγώ θέλω να πιστεύω πάντα στο καλύτερο, το έχω από τη φύση μου αυτό. Ελπίζω.

Roadartist είπε...

@ koulpa : Σε όλα έχεις δίκιο, το θέμα ειναι πως όσοι είναι κάπου βολεμένοι δεν θα δουν παραέξω από το 'σπίτι' τους. Γι'αυτο και μας κυβερνούν τόσα χρόνια οι ίδιοι, γι'αυτό και η πραγματική αλλαγή δεν έρχεται, γι'αυτό και το μέλλον φαντάζει δίχως αλλαγές. Ηδη πιστεύω οτι αρκετοί σήμερα θα διάβασαν ότι έγραψα, αλλά δε θα αισθάνθηκαν κάτι το ιδιαίτερο, ακριβώς επειδή όσα αναφέρω, βρίσκονται αρκετά μακριά από τη δική τους καθημερινότητα.
Εκεί είναι το λάθος. Αν δεν υπάρξει μια 'συλλογική' αλλαγή, τότε τα πράγματα δε θα αλλάξουν.

Roadartist είπε...

@ Adamantia : Αυτό και μόνο λέει πάρα πολλά Αδαμαντία. Μικρά σκηνικά από τη ζωή του καθένα από εμάς..διαμορφώνουν αυτό που ο τίτλος του post λέει. Και που είσαι ακόμη..

Roadartist είπε...

@ geokalp : Άπαικτος ο Κυρ! Έχω και άλλα αρκετά καλά... Ξέρεις κάτι..αν ενημερώνεσαι και κοιτάς τις 'σωστές' ειδήσεις..τότε πραγματικά δεν γίνεται να μην απογοητευτείς..

Ενα μόνο παράδειγμα απλά σου αναφέρω..
Το κράτος είναι ήδη καταχρεωμένο, στο υπουργείο πολιτισμού υπάρχουν χιλιάδες υπάλληλοι απλήρωτοι για μήνες (μη σου πω χρονια αρκετοί), επιδοτήσεις δεν δώθηκαν πέρσι σε αρκετές πολιτιστικές παραγωγές.. αλλά ο Λιάπης για τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης θα δαπανήσει 6 εκατ. ευρώ.. Τι να πεις μετά; Καλησπέρα!

Roadartist είπε...

@ Κ.Υ.Π WALKING : αλλού το πήγαινε η Σοφία, αλλιώς το ερμήνευσες εσύ. Καλή ως σκέψη...και όντως ισχύει κ αυτό..

Roadartist είπε...

@ ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ : Συμφωνώ απολύτα ειδικά εδώ...


"Τα ίδια προβλήματα υπήρχαν και στη δική μου γενειά. Μόνον που τότε υπήρχε ένα αιωρούμενο *όραμα* που όμως ποδοπατήθηκε και κατακρεουργήθηκε άγρια και ληστρικά από τους σημερινούς κρατούντες την εξουσία πράσινους, μπλέ, κόκκινους κίκτρινους κι ότι άλλη απόχρωση υπάρχει."

Ούτε εγώ δεν θέλω να δηλώσω υπέρ ή κατά κάποιου κόμματος. Απλά σκέψεις για τη καθημερινότητα εκφράζω..
Την αγωνία που λες την έχουνε χιλιάδες οικογένειες.. Το βλέπω καθημερινά σε γνωστούς ..και πραγματικά δεν εχω κάτι αισιόδοξο να τους πω.. Παρα το ότι πρέπει πάντα σε αυτή τη ζωή να παλεύουμε και να χαράσουμε τη δική μας πορεία..
Καλησπερα Σοφία!

Roadartist είπε...

@ VK in Athens : Καλησπέρα, δε συμφωνώ οτι υπερέβαλα σε κάτι. Ούτε σκοπό είχα να προκαλέσω με αυτό το κείμενο. Είναι μια αληθινή όψη της καθημερινότητας, έτσι όπως την βλέπω καθημερινά να βιώνεται από πάρα πολλούς δίπλα μου...

Ο mad ομως πολύ σωστά και μπράβο του, παραδέχτηκε οτι είναι καλυμμένος από οικογενειακούς πόρους, και από κάποιες κοινωνικές διασυνδέσεις (προφανώς εννοούσε πολιτικές), σε αυτή τη περίπτωση αλλάζει αρκετά το πράγμα όμως.
Στο κείμενο αναφέρομαι σε παιδιά που έχουνε μόρφωση και αξία, αλλά οχι τα παραπάνω. Παρόλα αυτά δεν έχουνε σταματήσει να παλεύουνε για τα αυτονόητα τις περισσότερες φορές.

Εννοείται ότι οι πολιτικοί δε μας ακούνε.. Η ερώτηση που έβαλα στο κείμενο, ήταν απλά ρητορική.. ή καλύτερα πες το ειρωνική..

Η αισιοδοξία γεννιέται μέσα μας, αλλά έρχεται η στιγμή που πρέπει να κινηθούν κ άλλα, εκτός από τη δική σου στάση.
Τις περισσότερες φορές άνθρωποι που αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις, έχουνε γαλουχηθεί περισσότερο, και είναι πιο αισιόδοξοι, από τους ήδη βολεμένους.. Ειναι τουλαχιστον καλο που κάποιοι από εσάς αφήσατε εδώ τις σκέψεις σας..
καλησπερα ;)

Ανώνυμος είπε...

Road mou,
poso dikio exeis gia ola auta ta themata pou thigeis! Ola ta erotimata pou theteis mexri tora einai anapantita! Elpizo kapoia stigmi na dothoun oi eukaries gia tous neous, na kseperasoume tin krisi pou blepo oti erxetai, h opoia exei pliksei tin misi europi mexri tora, theloume liseis prakseis! Alla pano ap'ola theloume na zoume se ena kosmo me agapi kai eirini!! As dokimasoume na eimaste pio thetikoi anthropoi...den kanei kako!!!
Se filo road mou!!!!!

Roadartist είπε...

@ oblivion : Οντως εκπληκτική σύμπτωση.. :)) είμαι περίεργη τι σκέψεις θα πλαισιώσεις εσύ σε αυτή τη φωτό.. :) Καλώς όρισες λοιπόν, έχεις όλο το χρόνο όποτε έχεις τη διάθεση να ψάξεις το blog.. καλό σου απόγευμα!

Roadartist είπε...

@ arcobaleno : Καλώς το!! :) Σε ευχαριστώ..έχεις δίκιο οτι η κρίση είναι γενικότερη. Σε όλο το κόσμο γίνεται πανικός, ας δούμε λίγο τα πολύτιμα, πολύ σοβαρά που γίνονται αυτή τη περίοδο παγκοσμίως..
Θέλω να πιστεύω οτι ΔΕΝ είναι αναπάντητα τα ερωτήματα....αν και βλέπω μια αδιαφορία των πολλών, και αυτό με θλίβει .. Και εγώ ελπίζω σε όλα όσα έγραψες..Ναι επιτέλους να είμαστε ΘΕΤΙΚΟΙ.. πόσο σωστά..Αυτό το σκέφτομαι κάθε μέρα..συνέχεια! :)
Θα περάσω και από το blog Σου!!! Καλό απόγευμα μπλε βεσπούλα! :)

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Καλησπέρα!
Τόσα ζητήματα σε μια ανάρτηση! Το αβίωτο των πόλεων, η ποιότητα ζωής, οι περασμένες γενιές και τα καλά τους, τα αδιέξοδα των νεότερων ( που μεγαλώνουν κι αυτοί με κίνδυνο να κατηγορηθούν με τη σειρά τους από τους επόμενους για αδράνεια(;), για καμένη γη κλπκλπ), για αυτονόητα που στην Ελλάδα γίνονται ακατανόητα και..και..και..

(Πάντα με ευαισθησία εκθέτεις, καλλιτέχνιδα.)

Διάβασα όλη τη συζήτηση. Παρατηρώ, δυστυχώς, πως στο "δέον", στις προτάσεις, υπάρχει άμηχανία και σιωπή. Στην καλύτερη περίπτωση ευχές.
Κι αυτό με τρομάζει περισσότερο.

Συνειδησιακά μου είναι αδύνατον να παραιτηθώ από την ελπίδα -ίσως πάω για βραβείον αφέλειας. Απογοητευμένος από μαζικούς αγώνες. Δεν μπορώ, όμως, να παραδεχτώ πως παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Να, ας πούμε, πέρυσι ο κόσμος στο Σύνταγμα για τα καμένα, φέτος στη συναυλία
( Εντάξει. Το παραδέχομαι. Με το μικροσκόπιο ψάχνω παραδείγματα). Ανάμεσα από το μαζικό και το ατομικό είναι και οι ομάδες, οι πυρήνες, οι παρέες που έλεγε κι ο Σαββόπουλος. Ας πλαισιώνουμε όποιες μας ταιριάζουν, ας τις μεγαλώνουμε. Ας ζωντανεύουμε τη νεκρίλα που συναντάμε. Θυμόσαστε το "Μίλα της"; Θυμόσαστε τι κρατούσε στη "ζωή" τη γυναίκα που είχε μείνει φυτό;

Και, ναι, αυτό που περίπου απορρίπτεις, καλλιτέχνιδα, τους συνεχείς προσωπικούς αγώνες (la revolution permanente, που τραγουδούσε κι ο Μoustaki)ας μην τους εγκαταλείπουμε. Δε φτάνουν οι διαπιστώσεις στα ιστολόγια κι η μεταξύ μας "συνένοχη" κουβέντα.

Αλλιώς, τι; Απορρίψτε ως ανεπαρκή και αδύναμα τα παραπάνω - μήπως δεν το βλέπω κι εγώ; Αλλά, πείτε μου: Τότε τι; Ρωτάω από ανάγκη, όχι ρητορικά.

Α, στο εἰπα, καλλιτεχνάκι. Τεράστια κουβέντα άνοιξες και μακάρι να άφηνε από μια χαραμάδα της να περνούσε μια μικρή αχτίδα. Καλησπέρα.

Roadartist είπε...

@ Διονύσης Μάνεσης : Διονύση καλησπέρα..σε ευχαριστώ για το σχόλιο αυτό. Οντως κανείς δεν πρότεινε λύση. Και αυτό ειναι το πιο ανησυχητικό. Και λέω εγώ τώρα.. μήπως έχουμε οδηγηθεί σε ένα πολιτικό αδιέξοδο έτσι κ αλλιώς? Εννοώ ανοικτόμυαλα αν το δεις..ποιος είναι ο καλύτερος για να κυβερνήσει? Υπάρχει κάποιος που θα είναι καλύτερος? Δε ξέρω για τους άλλους, προσωπικά είμαι απογοητευμένη από τους πολιτικούς, οι οποίοι καθορίζουν και παίζουν τη τύχη της χώρας και των νέων.

Οκ ευθύνες ατομικές υπάρχουν.
Αν πέρασα από το post την άποψη ότι ΕΚΜΗΔΕΝΙΖΩ την ατομική ευθύνη του καθενός, να γράψω οτι σε καμία περίπτωση δεν εννούσα αυτό.

Θα ήταν εντελώς μόνοφθαλμο εκ μέρους μου.

Τα προβλήματα όμως είναι ορατά.
Οταν θα πάψουμε να κοιτάμε το "Εγώ" και θα στραφούμε στο "Εμείς", μόνο και μόνο τότε κάτι θα αλλάξει ουσιαστικά στο τώρα και στο μέλλον το δικό μας..αλλά και των μελλοντικών γενεών..

Μη λες ομως οτι απορρίπτω τους προσωπικούς αγώνες, αυτό δεν εκφράζει ούτε τη ζωή, ούτε τη στάση μου.

Ποτέ δεν περίμενα άλλωστε κάτι έτοιμο από κανένα, για να θέλω να περάσει κάτι τέτοιο. Με παρεξήγησες. Απλά καιρός είναι να αρχίσουμε να ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ από τους πολιτικούς να κυβερνούν σωστά....

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Σχεδόν πάντα όταν συζητάμε παρόμοια ζητήματα πιστεύω ότι μας διαφεύγει κάτι πολύ σημαντικό.
Είναι λογικό να προβληματιζόμαστε τόσο όσον αφορά αυτό που βιώνουμε, όσο και σε σχέση με τους τρόπους που μπορούν να ορίσουν τις αντιδράσεις μας.
Αυτό που ξεχνάμε είναι ότι το μυστικό της "επιτυχίας" όσων επηρρεάζουν αρνητικά την ποιότητα της ζωής μας, βρίσκεται στη διάρκεια.
Οι προσπάθειες για άρση εργασιακών δικαιωμάτων, για δημιουργία οικισμών σε δασικές εκτάσεις, για ανασφαλή για μας και απόλυτα ασφαλή για κάποιους άλλους καθημερινότητα, είναι συνεχείς,έχουν διάρκεια και συνέπεια στο καταστροφικό τους έργο.
Οι μαζικοί και προσωπικοί αγώνες, περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένοι,δεν χρειάζεται για να γίνουν αποτελεσματικότεροι, να εφεύρουν κάτι μαγικό που δεν έχει εμφανισθεί ξανά, αλλά να αποκτήσουν αντίστοιχα χαρακτηριστικά διάρκειας.
Αλλιώς κάποια στιγμή θα μπεί στο ρεπερτόριο των εορτασμών, η παγκόσμια ημέρα συλλογικής δράσης και θα τη "γιορτάζουμε" όπως όλες τις υπόλοιπες.

βιολιστης στη στεγη είπε...

Πώς να ορθοποδήσει ένας λαός που δέχεται το κράτος να μη τον σέβεται και κατα συνέπεια δεν σέβεται ούτε τον εαυτό του;
Πώς να ορθοποδήσει ένας λαός, που το πρόβλημά του τελειώνει εκεί που αρχίζει το πρόβλημα του διπλανού του;
Πώς να ορθοποδήσει ένας λαός που στο ερώτημα "Ποιό θεωρείτε ότι είναι το σοβαρότερο πρόβλημα στη κοινωνία αυτή τη στιγμή;", δίνει ένα ποσοστό κάπου 45% στην ακρίβεια, και κάπου 5% στη διαφθορά, και δεν είναι σε θέση ν' αντιληφθεί ότι η διαφθορά είναι η αιτία της ακρίβειας; (Δεν θυμάμαι τα ακριβή ποσοστά στην έρευνα, αλλά κάπου κοντά σ' αυτα που ανέφερα είναι) Δυστυχώς!
Λύση;
Μόνο η καθολική αφύπνιση θα μπορούσε να δώσει λύση.
Και για να συμβεί η καθολική αφύπνιση, χρειάζεται ένα ΟΡΑΜΑ. Κι' ένα όραμα που να το ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ.
Ολες οι μεγάλες ανατροπές, χάρη σ' ένα όραμα πραγματοποιήθηκαν. Και οι μεγάλες θυσίες, χάρη σ' ένα όραμα έγιναν.
Οραμα ομαδικό. Οχι προσωπικό.
Λυπάμαι που το λέω, αλλά εγώ προσωπικά με αγωνία το αναζητώ, πουθενά δεν το διακρίνω, έστω και αμυδρά.
Και το χειρότερο; Ούτε και τα παιδιά μας....
(Συγνώμη για το σεντόνι, η μιά λέξη, έφερε την άλλη!)
Καλό βράδυ αρτίστα μου!

Roadartist είπε...

@ Κ.Υ.Π WALKING : Συμφωνώ, να συμπληρώσω οτι η επαγρύπνηση που λες χρειάζεται και από τους βολεμένους.. Η γενικότερη άποψη μας για τη ζωή πρέπει να βασίζεται σε ξεκάθαρες απόψεις, στη κάθε μέρα ..

Roadartist είπε...

@ βιολιστης στη στεγη : Μου άρεσε πολύ το "σεντόνι" σου και σε ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου!
Συμφωνούμε απόλυτα..ακριβώς αυτά ήθελα να περάσω στο post μου!
Δεν ακυρώνουμε την ατομική ευθύνη, έχουμε μπουχτίσει από λόγια, όλοι υπόσχονται, μέχρι να έρθει η σειρά τους..Ναι "Οραμα ομαδικό. Οχι προσωπικό."
Σε ευχαριστώ, καλό βράδυ!

Χριστίνα (lbt) είπε...

Αληθινά τα λόγια σου και τα βιώνουμε καθημερινά τα προβλήματα και την ασχήμια της χώρας μας. Ενδιαφέροντα και τα σχόλια των ανθρώπων όσα διάβασα.
Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα. ΑΡΝΟΥΜΑΙ να απελπιστώ.
Θέλω να χαμογελάω και στη μαυρίλα μέσα. Ίσως η ελπίδα είναι μόνο η αγάπη. Οι υγιείς σχέσεις.
Καλό σου βράδυ φίλη roadartist!

ILIAS είπε...

Αγαπητή Road μου, κατ'αρχάς μπράβο για την ανάρτηση και τον τρόπο προσέγγισης του θέματος. Έχοντας ζήσει στο πετσί μου αυτές τις καταστάσεις και ζώντας τε ακόμα, διαβάζοντας επίσης τα σχόλια, έχω να σου πω πως ούτε ουτοπιστική είσαι ούτε υπερβάλλεις ούτε πιστεύω κανένας αρχιτέκτονας θα γούσταρε αυτό το έκτρωμα της αντιπαροχοποιημένης τσιμεντούπολης του θείου αυτουνού που μας κυβερνάει τώρα. Η περασμένη γενιά, η γενιά των χίππηδων, των ιδεών, των λουλουδιών, του πολυτεχνείου, ξεπούλησε μεγαλώνοντας τα πάντα για μια καρέκλα στο δημόσιο. Έχει βολευτεί και όταν κάποιος νεότερος μπεί στο σύστημα (εργασιακό περιβάλλον) είτε με ΑΣΕΠ είτε με βύσμα είτε όπως θες, (μιλάω πάντα για το δημόσιο), αφού τον φορτώσουν με 100 στίβες τη μέρα δουλείας για να κάθονται (Φυσικά υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις ανθρώπων που δεν πράττουν έτσι αλλά μιλάω για την πλειοψηφία), αφού λοιπόν το κάνουν αυτό, αν τυχόν ο "νέο" εργαζόμενος κάνει κάτι που διαταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα του ωχαδερφισμού και της αδιαφορίας π.χ. αναλάβει μια πρωτοβουλία ή διαμαρτυρηθεί για τον τρόπο που του συμπεριφέρονται οι πρώην βολεμένοι επαναστάτες, στην καλύτερη θα τον κάνουν να το βουλώσει, στη χειρότερη θα βρεθεί άεργος/η ξανά. Έτσι συντονίζεται μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά και το σύστημα διαιωνίζεται. Όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα από όπου έχω περάσει και από εκεί, σου πίνουν το αίμα με το καλαμάκι. Όσοι εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα με καταλαβαίνουν. Εργασιακά δικαιώματα που αποκτήθηκαν με αγώνες και αίμα 100 χρόνια πριν έχουν πλέον απεμπολιστεί (8ωρο, υπερωρίες, συνθήκες υγιεινής, συνδικαλισμός για τον εργαζόμενο και όχι για τον εργοδότη ΣΣΕ, κλ.π). Εργασιακά η Ελλάδα βρίσκεται στο μεσαίωνα την ίδια ώρα που ο δλωματούχος εδώ αν δεν έχει βύσμα και είναι "τυχερός" να βρεί δουλειά θα "βολευτεί" με 600-700€, στην Ε.Ε. οπου υποθετικά ανήκουμε, ο μέσος όρος μισθού του ανειδίκευτου επισημαίνω του ανειδίκευτου εργάτη είναι 1200€ με την ακρίβεια-τιμάριθμο στο 1/2 από το Ελλαδιστάν όπου βασιλεύουν τα καρτέλ και τα πάρε-δώσε τα σκάνδαλα και οι μίζες. Έχουμε μια υπέροχη χώρα. Με τα λεφτά που έχουν πάρει μεταπολεμικά όλες οι κυβερνήσεις τούτου του άμοιρου τόπου θα έπρεπε να είμασταν παράδεισος. Αλλά επειδή τα λεφτά αυτά μπήκαν στις τσέπες των μιζαδόρων, των μεσαζόντων, των πολιτικών και δεν ξέρω και εγώ ποιών άλλων, είμαστε μακράν η πιο υπανάπτυκτη των 15 και σε λίγο και των 25. Η αναλγησία που υπάρχει είναι φοβερή. Όσον αφορά την Αθήνα αλλά και όλες τις μεγάλες πόλεις που έχουν κατασκευαστεί με το μοντέλο της (πολυκατοικίες δίχως ακάλυπτους και πράσινο), τα παιδάκια μεγαλώνουν χωρίς να το καταλαβαίνουν σε πόλεις-φυλακές. Η μόνη διέξοδός τους είναι τo internet. Δεν υπάρχει πιτσιρίκος 10-20 που να μη σπαταλάει ώρες ατέλειωτες μπροστά στον pc και την τηλεόραση ενώ υπάρχουν και άλλες διέξοδοι. Προσωπικά γουστάρω πολύ τα πιτσιρίκια που πολλές ώρες της μέρας τους κάνουν skateboard ή ποδήλατο, αράζουν στις τσιμεντένιες έστω πλατείες και ψιλοφιλοσοφούν κιόλας ανάμεσα στον χαβαλέ και τη μπυρίτσα, γράφουν συνθήματα όπως αυτό που ανάρτησες στους τοίχους και γενικά την ψάχνουν Είναι και γυμνασμένα. Πριν 15 χρόνια που οι συνθήκες ήταν ίδιες εμείς τη βγάζαμε όλη μέρα στα γηπεδάκια μπάσκετ πηγαίναμε κανα σινεμά, διαβάζαμε κανα εξωσχολικό βιβλίο, επικοινωνούσαμε όχι με msn και chat , πλακωνόμασταν έτσι χωρίς σημαντικό λόγο και πάλι φίλοι. Βέβαια, τότε η κοινωνία δεν είχε διαφθαρεί ακόμα τόσο πολύ.
Όσον αφορά τη γενιά μου δεν είμαστε και εμείς άμοιροι ευθυνών. Όταν δεν εναντιωνόμαστε σε όλα αυτά αλλά τα αποδεχόμαστε παθητικά, όταν ζητάμε από τον "μπαμπά" κοτζάμ μαντράχαλοι χαρτζιλίκι για να βγούμε έξω κάθε Σ/Κ στα μπουζουκοταβερνοκαφετέριες και να ικανοποιήσουμε τις πλασματικές ανάγκες που δημιουργεί ο άκρατος καταναλωτισμός, εε, καλά να πάθουμε. Και μιλώ για όσους τα βρήκαν έτοιμα, ή ακόμα και αν δεν τα βρήκαν απλά βολεύονται έτσι. Γιατί δεν εργάζονται όλοι. Οι μισοί 25-35 είναι κάθε μέρα στις καφετέριες, στον καναπέ που είπε και ο vad και στην κατάσταση που περιέγραψα παραπάνω. Να δω όταν "φύγουν" οι γονείς όλοι αυτοί τι θα κάνουν. Και δε μιλώ για τους πάμπλουτους αλλά για τη μεσαία τάξη. Τώρα όντως, είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που έστω θέλει να την παλέψει στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη ή την Πάτρα ή το Ηράκλειο να σηκωθεί και να πάει στην επαρχία, (εκεί από όπου ήρθαν οι γονείς μας και καταγόμαστε δηλαδή) αν δεν έχει κάποιο συγγενή ή φίλο που θα μπορέσει να τον βοηθήσει σε θέμα δουλειάς. Το ίδιο ισχύει και για το εξωτερικό. Οι συνθήκες ζωής και στις δύο περιπτώσεις είναι απίστευτα καλύτερες, αρκεί να υπάρχει και κάτι. Διαφορετικά αν και δύσκολο, δεν θα ήταν άσχημη λύση για κάποιον/α που ο κόμπος έφτασε στο χτένι που λέμε να ρισκάρει και να προσπαθήσει μόνος/η. Ειδικά αν έχει πανεπιστημιακά προσόντα στο εξωτερικό (στις προηγμένες χώρες) δεν νομίζω να δυσκολευτεί τόσο πολύ να βρει τουλάχιστον μια αξιοπρεπή δουλειά και έναν αξιοπρεπή τρόπο ζωής. Οι φίλοι και οι παρέες θα βρεθούν με τον καιρό και η Ελλαδίτσα πάντα θα έχει αεροδρόμια για να έρχεται να κάνει τις διακοπές να βλέπει οικογένεια και φίλους. Τώρα τι μπορεί να γίνει; στην παρούσα φάση βλέπω έναν αναβρασμό στην κοινωνία. Αν αυτός ο αναβρασμός μετεξελιχθεί σε διαδηλώσεις μαζικές, αν σταματήσουμε να σκεφτόμαστε ατομικά και δράσουμε ομαδικά ως πολίτες, αν μποϋκοτάρουμε προϊόντα δεν αλλάζουμε κινητό κάθε μήνα και σταματήσουμε να υπερκαταναλώνουμε σαν τα ζώα, αν επιτέλους σηκωθούμε από τον καναπέ και βγούμε μαζικά στους δρόμους, αν αρχίσουμε ξανά να διδάσκουμε στα παιδιά μας αρχές και τα αφήσουμε ελεύθερα να εκφραστούν, υπάρχει ακόμα ελπίδα. Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη λύση. Χρειάζονται νέοι αγώνες.
Τέλος θα ήθελα να επισημάνω ορισμένα που έγραψες στην πολύ καλή ανάρτησή σου για τα σημεία των καιρών μας που μου άρεσαν

“Η μόνη αλήθεια σε αυτή τη πόλη βρίσκεται στα συνθήματα των τειχών της.”

“η αποβλάκωση και η αποχαύνωση έχει πλέον «κάψει» την κρίση και την όραση των περισσοτέρων..”

“Ο νέος του σήμερα.. έχει ευαισθησίες. Έχει χάσει όμως για πάντα την εμπιστοσύνη του. Έχει πάψει να πιστεύει στο οτιδήποτε.(Mέλλον γεμάτο αβεβαιότητα)”

“αγώνας για τα αυτονόητα, μελαγχολία, προβληματισμός, κατήφεια, όνειρα που θα μείνουν για πολλούς ‘όνειρα’ και μόνο..”


"Το πιο εξοργιστικό είναι οταν δεν εκφράζουν καν την αποψη τους οι νέοι σήμερα. Συμβιβάζονται στη ζωή που τους πασάρουν και δεν εχουν καν τη δύναμη να πουν το "οχι" ή έστω το πως αισθάνονται."----> Αυτό το τελευταίο σε απάντηση σε ένα σχόλιο

Νά'σαι πάντα καλά! καληνύχτα αγαπητή Roadartist

Roadartist είπε...

@ little beautiful things : Να είσαι καλά φίλη μου για το σχόλιο σου..πολύ αληθινό..ναι "η ελπίδα είναι μόνο η αγάπη. Οι υγιείς σχέσεις".. πολύ σημαντικό αυτό.. καλό σου βράδυ!

Takiz είπε...

γνωρίζεις ότι όταν αναφέρομαι σε αυτούς που εξουσιάζουν τον κόσμο μας αναβοσβήνουν κάτι περίεργα λαμπάκια μέσα μου... θα προσπαθήσω να φερθώ όσο πιο κόσμια μπορώ αλλά δεν το υπόσχομαι....
σε μια χώρα και μια κοινωνία χωρίς αύριο με κάποιους μαλάκες να μας δίνουν την ψευδαίσθηση ότι κυβερνούν και εμείς να ζούμε σε έναν κόσμο συμβιβασμού αναζητώντας την ελπίδα από δω και κει....

αλλά δεν φταίνε αυτοί οι μαλακες εμείς φταίμε που καθημερινά τους δίνουμε βήμα και τους επιτρέπουμε να ζουν μέσα στο σπίτι μας...

ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τι στο διάβολο πρέπει να γίνει ακόμα για να αλλάξει αύτη η κατάσταση... να βγούμε στους δρόμους και να ζητήσουμε την ελευθερία μας θα μας πουν κουκουλοφόρους, να γίνουν πιο οργανωμένες κινήσεις από blog net κτλ κατι χαζά θα πουν που λιώνουν μπροστά στο pc τους είναι……

πολλές φορές νιώθω απελπισμένος αλλά δεν θα σας κάνω την χάρη … με οτι δύναμη και ότι όπλο έχω στα χέρια μου θα σας αντιμετωπίσω… και να είστε σίγουρη ότι η ζωή αγαπά και τον νοικοκύρη

για αυτό να μην απελπιζόμαστε είναι μακρύς ο δρόμος ….και είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξει δικαίωση ακόμα και αν χρειάζονται θυσίες …
το θέμα είναι ότι είσαι έτοιμος να κανείς θυσίες αγαπητέ μου συνάνθρωπε???

Roadartist είπε...

@ EKTORAS :

Φίλε Έκτορα απλά ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ στο σχόλιο σου.. με άφησες άφωνη!
Διαβάστε όλοι παιδιά τα λόγια του Έκτορα..φίλε μου ήσουν ο πλέον εύστοχος.. Σε ευχαριστώ πολύ που πέρασες και για τις σκέψεις σου!

Roadartist είπε...

@ Takiz : χαχαα είστε απίστευτα φιλαράκια! Πραγματικά Τάκη και εσένα ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ...


"να γίνουν πιο οργανωμένες κινήσεις από blog net κτλ κατι χαζά θα πουν που λιώνουν μπροστά στο pc τους είναι……"


"πολλές φορές νιώθω απελπισμένος αλλά δεν θα σας κάνω την χάρη … με οτι δύναμη και ότι όπλο έχω στα χέρια μου θα σας αντιμετωπίσω… και να είστε σίγουρη ότι η ζωή αγαπά και τον νοικοκύρη"

:Παροτρύνω όλους να διαβάσουν τα σχόλια..ΕΚΤΟΡΑ ... ΤΑΚΗ σας ευχαριστώ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ........είστε υπέροχοι!!
ο παλμός σας ειναι τόσο αληθινός.. ενα ευχαριστώ και στους δυο σας!!

Roadartist είπε...

@ EKTORAS

@ Τakiz


Για ακόμη μια φορά διαβάζω τα σχόλια σας..

Ξέρετε ειναι πολυ σημαντικό που κάποιοι με αισθάνθηκαν τόσο πολύ..
Να είστε πάντα καλά!!

leondokardos είπε...

Να συμπληρώσω κάτι ακόμα : Απογοήτευση, κατήφεια,μελαγχολία,προβληματισμός στους νέους, ναι.
Οχι όμως όνειρα που θα μείνουν μόνο όνειρα. Ισως οχι ακόμα, αλλά αυτή η χώρα απο τα νέα μυαλά θα σωθεί. Και τα όνειρα είναι που οδηγούν πολλές φορές σε ανατροπές...
Καλό μήνα γλυκιά Αρτίστα.

ΥΓ Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Roadartist είπε...

@ leondokardos : Λεοντόκαρδε σε ευχαριστώ για την αισιοδοξία που μου στέλνεις.
Μένει λοιπόν ο χρόνος να κρίνει και να δούμε τι θα φέρει..

Ας μη πάψουμε ποτέ μας να ονειρευόμαστε..ναι..

Ενα χαμόγελο σου στέλνω..μαζί με μια συγκίνηση ;) Καλό βράδυ και καλό μήνα να έχουμε!

ILIAS είπε...

Σε ευχαριστώ Road μου, μην υποκλίνεσαι ποτέ σε κανένα... ούτε εγώ είμαι άμοιρος ευθυνών ούτε έχω πράξει πολλά από όσα θα έπρεπε
Και πάλι να είσαι καλά και συνέχισε δυνατά να μας ενημερώνες και να γράφεις γιατί γράφεις από καρδιάς και μας δίνεις τη δυνατότητα να γράφουμε και εμείς. Να φανταστείς το χέρι μου έπαιζε πάνω στο πληκτρολόγιο, δεν καθόμουν καν να σκεφτώ τα λόγια (γράμματα) έφευγαν αντανακλαστικά δίχως δεύτερη σκέψη. Είναι κάποιες τέτοιες στιγμές...

Φιλιά, και πάλι καληνύχτα :)

marianaonice είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
marianaonice είπε...

Μαχαίρι στην ήδη βαριά καρδιά μου είναι το ποστάκι σου αυτό!!

Γιατί τους παραδώσατε ένα κράτος ρημαγμένο, παίξατε με ‘χαρτιά’ σημαδεμένα.. και τους δώσατε τη σκυτάλη σε έναν αγώνα πουλημένο εξ’αρχής.. Δε δόθηκε καν η ευκαιρία να παίξουν με σωστούς όρους στο παιχνίδι σας..

Πόσο δίκιο έχεις!! Και πόσο φταίμε όλοι μας γι' αυτό!!
Μέσα μου νοιώθω ότι και εγώ πρέπει να ζητήσω συγνώμη από τα νέα παιδιά, και ας προσπαθώ ακόμη να κάνω την επανάστασή μου!!
Φιλιά και καλό σου βράδυ @φίλη μου!

Roadartist είπε...

@ EKTORAS : Έκτορα το σχόλιο σου θίγει πάρα πολλές αλήθειες.. Και για τα λάθη της δικής μας γενιάς, αλλά και των περασμένων. Παρα πολύ σωστά όλα όσα έθεσες.. Δεν εχει νοήμα να αναλύσω το καθετί που ανέφερες (παιδιά, pc, πως περάσαμε εμείς τη παιδική μας ηλικία..σε σύγκριση με τα σημερινά παιδιά, αρχιτεκτονική..ιδιωτικός τομέας..)γιατί συμφωνώ σε όλα,
ήσουν ΑΨΟΓΟΣ..
Σε ευχαριστώ, αν οπως λες σε εμπνέω, να είσαι καλά..μακάρι να έχω το χρόνο και τη δύναμη να συνεχίσω εδώ..θα δούμε..φιλιά!

Roadartist είπε...

@ marianaonice : Μαριάννα μου κάθε σου ανάρτηση αφορά αυτές τις σκέψεις.. οπότε εχεις εξιλεωθεί ;)
Διάβασε αν μπορείς το σχόλιο του φίλου Έκτορα, πραγματικά τόσο αληθινά όλα όσα θίγει..
Ετσι ειναι φιλη μου, αυτή ειναι οσο και αν καποιοι εθελοτυφλουν η αληθεια.

"Δε δόθηκε καν η ευκαιρία να παίξουν με σωστούς όρους στο παιχνίδι σας.."

έτσι δεν είναι?
Χαίρομαι που έχεις το θάρρος και τη τόλμη να είσαι εδώ!!
Τη Καλό βράδυ, σε ευχαριστώ πολύ.

Άστρια είπε...

Τα θέματα που θίγεις (και δίνω στην λέξη την έκταση ενός αγγίγματος) τα ζούμε τα νοιώθουμε καθημερινά και μας πονάνε.

Όταν παντρεύτηκα, είχα ένα σοβαρό προβληματισμό και δίλημμα, αν έπρεπε να φέρω ένα παιδί σε αυτόν τον κόσμο και τί αρχές να του δώσω για να επιβιώσει.
Λαμβάνοντας υπόψη εκτός αυτών που αναφέρεις και τις διεθνείς πολιτικές, οικονομικές, περιβαλλοντικές, κοινωνικές κ.α. συγκυρίες και μεταβολές, η κατάσταση φαίνεται να είναι τώρα πιο δύσκολη.

Όμως τελικά, ίσως δεν πρέπει να είμαστε τόσο απαισιόδοξοι και ναι, και ας ακούγεται κοινότοπο, να προσπαθούμε μέσα στον δικό μας τον κύκλο να κάνουμε ό,τι μπορούμε για κάτι καλύτερο και ας μην ξεχνάμε και τον εσωτερικό μας κόσμο για να νοιώθουμε συμφιλιωμένοι με αυτόν. Και οπωσδήποτε μέσα σε όλα αυτά τα αρνητικά, υπάρχουν και πολλά καλά σε όλους τους τομείς και ας μην τα σβήνουμε όλα.
Όχι σαν στρουθοκάμηλοι, αλλά με ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά να αντιστεκόμαστε σε αυτούς που προσπαθούν να μας βουλιάξουν ή και στο να βουλιάξουμε μόνοι μας.

Η αλήθεια είναι ότι εμείς μπορεί να τα λέμε αυτά έχοντας ζήσει κάποια πράγματα, όμως πώς να κοιτάξεις τους νέους και να τους πείσεις να μην τα βλέπουν αρνητικά όταν συμβαίνουν όλα αυτά γύρω τους;

Σε κάθε περίπτωση, ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε στιγμιαία περαστικοί.

φιλάκια :))

υγ1. Η ανάρτηση για τον Ennio Morricone και τον Σείκιλο πολύ ενδιαφέρουσα.
υγ2. Άλλη μία μικρή σύμπτωση, όταν έβαλες την ανάρτηση για το Art Symposium στην Σκάλα Ερεσσού ήμουν στην Μυτιλήνη :))

Ιάκωβος είπε...

ε, τον &*&&** θα πάρουμε, για να μιλάμε κυριολεκτικά...
αν και πιστεύω στη νέα γενιά, πως είναι καλύτερη και θα κάνει πιο πολλά πράγματα

kostaslogh είπε...

Μιά και μιλάμε για συμπτώσεις.....με την
Ανασαιμιά γινόμαστε τρείς που ανεβάζουμε
τους ίδιους προβληματισμούς!
Πολύ καλά το΄εστιάζεις στους νέους ,εκεί
είναι το κυρίως πρόβλημα,εκεί που χτίζονται συνειδήσεις!

Saligaros είπε...

Σε μια χώρα που τα στάδια έχουν σβηστά φώτα και ο κόσμος που εργάζεται μέχρι αργά και δεν μπορεί να εκτονωθεί με λίγες στροφές χαλάρωσης στον στίβο και θέλει να λέγεται και πολιτισμένη!!

Υ.Γ. Είχα σκοπό να γράψω θέμα στο δικό μου blog μηνύματα από graffiti στους δρόμους. Με πρόλαβες και με κάλυψες λέγοντας ότι εκεί κάπου βρίσκεται η αλήθεια σήμερα...

αντωνης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Alexis B είπε...

Καλησπέρα, μόλις σήμερα συνήλθε το ίντερνέτ μου
Οχι. Εχεις δίκαιο, δεν πρόκειτε για σύπμτωση.
Αυτές είναι δυστιχώς οι επιπτώσεις από την απληστία τών μεγάλων
Καλημέρα

Coco είπε...

Σφίγγουν οι κ..! Δεν είμαι επαναστάτρια που κάνω ποδήλατο, κάνω από 12 ετών στην Αθήνα, αλλ΄ευχαριστώ για το "νέοι"! ;)

mareld είπε...

Αγαπημένη φίλη!

Καλημέρα και καλό μήνα!

Ζω στη Σουηδία από το 73 που ήρθα και ζήτησα άσυλο διωγμένη από την Ελλάδα της απελπισίας..
Ήμουν παιδί και έχασα τον ήλιο!

Είμαι από τη προηγούμενη γενιά..

Δικαίως αναφέρεις τα όσα Σας αφήσαμε που Σας ταλαιπωρούν και σας κλείνουν τη ψυχή..

αλλά και εγώ νιώθω πολύ απογοητευμένη που τα έχασα όλα για να έχετε εσείς σήμερα μια καλύτερη ζωή..και δεν την έχετε..


"το αυτονόητο σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, σε εμάς φαντάζει επανάσταση!"

Ναι! αλλά και εδώ από το 97 μέχρι σήμερα τα ψυχοφάρμακα ανέβηκαν 700%
και αυτό εμένα μου λέει πολλά..


Το πρόβλημα πάντα υπήρχε και θα αφήσω λίγα σοφά λόγια..

Ο Βίαντας, όταν βρέθηκε στην ανάγκη να καταδικάσει κάποιον, δάκρυσε. Κάποιος που το παρατήρησε τον ρώτησε απορημένος: «Τι έπαθες και κλαίς γι αυτόν που ο ίδιος καταδίκασες;». Ο Βίαντας απάντησε: *Είναι ανάγκη να αφήνουμε την ανθρώπινη φύση να εκδηλώνει τη συμπάθειά της όπου πρέπει, αλλά και το νόμο να εφαρμόζεται*. Από την αρχαία Ελληνική προφορική παράδοση.

Δικαιοσύνη από μόνη της δεν υπάρχει . Υπάρχει μόνο κατά τόπους και κατά καιρούς στις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους* . (Επίκουρος από Σάμο) .

Κάποιος ρώτησε τον Σπαρτιάτη , στρατηγό Αγησίλαο :

Ποια είναι η μεγαλύτερη αρετή , η δικαιοσύνη ή η γενναιότητα ;

Αν ήταν δίκαιοι όλοι οι άνθρωποι , απάντησε ο Αγησίλαος , δε θα χρειαζόντουσαν οι γενναίοι

Χαίρομαι που Σε συναντώ και ακόμη περισσότερο για τη γενναιότητά σου!

Σε ευχαριστώ!
Φιλιά!
Πάντα να χαμογελάς!

mareld είπε...

“Ο κ. Κ. μιλούσε για την κακή συνήθεια των ανθρώπων να καταπίνουν σιωπηρά την αδικία που τους κάνουν κι αφηγήθηκε τούτη την ιστορία:

Κάποιος περαστικός είδε ένα παιδί να κλαίει και το ρώτησε τι το βασάνιζε.

- Νά, είχα δυό γρόσια για να πάω στον κινηματογράφο μα ήρθε ένα αγόρι κι άρπαξε το ένα απ΄το χέρι μου, αποκρίθηκε το παιδί κι έδειξε ένα άλλο αγόρι που στεκόταν λίγο πιο πέρα.
- Καλά, και δεν φώναξες βοήθεια; ρώτησε ο άνθρωπος.
- Πώς, φώναξα, είπε το παιδί κι άρχισε τώρα να κλαίει λίγο πιο δυνατά.
- Και δε σ΄άκουσε κανένας; ξαναρώτησε τώρα ο άνθρωπος και χάιδεψε στοργικά το παιδί.
- Όχι, αποκρίθηκε εκείνο κλαίγοντας με αναφυλλητά.
- Δεν μπορείς να φωνάξεις πιό δυνατά; ρώτησε ο άνθρωπος.
- Όχι, αποκρίθηκε το παιδί που βλέποντας τον άνθρωπο να χαμογελάει είχε αρχίσει πάλι να ελπίζει.
- Τότε δώσε μου και τ΄άλλο, είπε ο άνθρωπος.
Πήρε και το τελευταίο γρόσι απο το χέρι του παιδιού και συνέχισε ξένοιαστος το δρόμο του.”

Πηγή: “Ιστορίες του κ. Κόϋνερ. Η διαλεκτική σαν τρόπος ζωής”, Μπέρτολτ Μπρέχτ. Μετάφραση Πέτρος Μάρκαρης. Εκδόσεις Θεμέλιο.

Φιλιά από την ατέλειωτη καταχνιά!

Ευτυχώς φώναξα!

Η καταχνιά δεν φώλιασε στη ψυχή μου!

geokalp είπε...

εμείς υα βλέπουμε, ελπίζω να αυξηθούμε!

? είπε...

απίστευτο post. Με εκφράζει απόλυτα

Fegia είπε...

Καλημέρα αγαπητή μου φίλη.
Στις μέρες μας, ζούμε ένα πρωτοφανή εφιάλτη.
Ότι δηλ. τα παιδιά μας θα ζήσουν χειρότερα απ΄ό,τι εμείς...
Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο!
Η ιστορία πηγαίνει ολοταχώς προς τα πίσω...
Σ' αυτή την κατεύθυνση "βοήθησαν" πολλοί...
Όλοι, όμως οι υπεύθυνοι (από τους κρατικούς αξιωματούχους, μέχρι τον τελευταίο πολίτη) είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό σύμπλεγμα.
Την απληστία, την έπαρση και την αλαζονεία.

Η απληστία, η έπαρση και η αλαζονεία του Κεφαλαίου το οδήγησε εκεί που βλέπουμε σήμερα, στη χρεωκοπία και την καταβαράρθρωση.
Η απληστία, η έπαρση και η αλαζονεία των πολιτικών εξέθρεψαν φαινόμενα σαν αυτά τα αίσχη που παρακολουθούμε στον τόπο μας τα τελευταία χρόνια.
Η απληστία, η έπαρση και η αλαζονεία των πολιτών τους οδήγησαν σαν πρόβατα στη σφαγή, αφού τους μετέτρεψαν πρώτα σε άβουλα καταναλωτικά ανθρωπάκια, αποστεομένα από άλλες αναζητήσεις και ενδιαφέροντα.

Το ερώτημα που πλανάται βασανιστικά είναι, βέβαια, αν υπάρχει λύση και απάντηση εδώ που φτάσαμε...
Πιστεύω ότι ο καθένας μας πρέπει να δώσει τη μάχη, κατ΄αρχήν μόνος...(δυστυχώς).
Η αίσθηση της αλληλεγγύης και της κοινότητας έχει περιοριστεί δραματικά....(δυστυχέστατα).
Η εποχή των λουλουδιών (όπως αναφέρει και ο ektoras) έχει περάσει ανεπιστρεπτί (;).
Η μόνη αίσθηση συμβίωσης είναι αυτή που αναπτύσσεται σε μικρές ομάδες (γκρουπούσκουλα τα λέγαμε επί των ημερών μου). Και αναφέρομαι στην ανιδιοτελή και ανυστερόβουλη συμβίωση. Γιατί, βέβαια, υπάρχει και συντεχνιακή κοινότητα, που είναι τόσο εφήμερη, όσο διαρκή το κάθε περιορισμένο πρόβλημα...

Σ' αυτόν τον κόσμο είμαστε απελπιστικά μόνοι και η ειρωνεία είναι ότι νιώθουμε σαν μια μεγάλη παρέα, ελέω και της παγκοσμιοποίησης (τρομάρα μας)...
Πιστεύω ότι ο συσσωρευμένος θυμός (εκεί όπου υπάρχει) κάποια στιγμή θα εκφραστεί...
Το αποτέλεσμά του είνα το ζητούμενο.

Ως τότε, ας διεκδικήσουμε την αξιοπρέπεια και το σεβασμό, αφού πρώτα αναρωτηθούμε μήπως είμαστε οι πρώτοι, που με τις καθημερινές μας επιλογές, τον υπονομεύουμε...

Πολλά φιλάκια, γλυκειά μου...

Artanis είπε...

Όλοι μας στο ίδιο καζάνι βράζουμε...Τις ίδιες ανησυχίες έχουμε, τους ίδιους φόβους για το μέλλον...Θα έχουμε άραγε μέλλον;

Καλό απόγευμα καλλιτέχνιδα...

Ανώνυμος είπε...

Και βέβαια υπάρχει ελπίδα όσο υπάρχουν άνθρωποι που σκέπτονται θετικά και με συναισθηματική ωριμότητα.Η εποχή μας χαρακτηρίζεται για την μετριότητα και την έλλειψη φαντασίας αυτό είναι αλήθεια.Δες την τέχνη που ''παράγεται'' σήμερα.Αυτή που προβάλλεται ως το αντίπαλο δέος του Ελύτη ή του Ρέμπραντ είναι τουλάχιστον γελοία...Σίγουρα το σύστημα νιώθει ευχαριστημένο με αυτό αφού προωθείται το αποξενωμένο καταστημένο της παραφύση μεγαλούπολης.Όχι πως στην επαρχία τα πράγματα είναι ρόδινα απλά περισσότερο ελεγχόμενα(φυσιολογικά δηλαδή)...Η πλύση εγκεφάλου γίνετα σε βάρος των σημερινών 15χρονων που δεν έχουν δυστηχώς βιώματα ζωής στη φύση...Πολλά μπορούν να ειπωθούν...Αλλά υπάρχει και η προσωπική ευθήνη...γονείς εμάς των μεγαλυτέρων και των ίδιων των παιδιών.Ελευθερία υπάρχει...όποιος θέλει ας ψάξει μέσα του την αλήθεια.Άλωστε πάντοτα θα βιώνουμε την εποχή που μάς αξίζει.Αγαπητή road συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου αλλά η ανάρτηση σου φταίει:)) Καλό σου μεσημέρι!

KΑΡΜΕΝ είπε...

Δεν νομίζω να κατηγορήσει κανείς τους νέους. Η κάθε γενιά έχει το δικό του κώδικα και τρόπο αντίδρασης. Αυτό που με ανησυχεί προσωπικά, είναι η «κατάθεση όπλων» της νέας γενιάς. Το να τα δέχονται όλα, το να γίνουν μέρος του συστήματος, με μια απαισιοδοξία μεταφρασμένη στο «Δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα», κ.λπ. Περιμένουν να «βολευτούν» με παλιές ξεπερασμένες συνταγές, χωρίς να κάνουν πράξη την κριτική σκέψη που διαθέτουν. Στην ουσία χωρίς να έχουν εμπιστοσύνη στις δυνατότητες τους. Ακολουθούν παραδείγματα πολιτικών- φωτομοντέλων, χωρίς σχέδιο, που άλλα λένε και άλλα κάνουν… και αυτό είναι άκρως ανησυχητικό… Την άποψη μου την γνωρίζεις- πιστεύω αυτών που τον κτυπάει η ολιγαρχία, αυτόν που έχει σχέδιο και όραμα, αυτόν που ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ! Τον Παπανδρέου! Μόνο Αυτός μας δίνει Ελπίδα! Όλοι οι άλλοι, απλά άλλα λένε και άλλα κάνουν!

KΑΡΜΕΝ είπε...

Να σου πω και κάτι ακόμα. Ξέρω νέους που δηλώνουν ότι είναι Ν.Δ., για να μπουν στα προγράμματα Stage, περιμένουν από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να τους μονιμοποιήσει, όταν θα γίνει κυβέρνηση και λένε ψιθυριστά ότι θα ψηφίζουν Τσίπρα, «γιατί είναι νέος και έχει μηχανή. Τι και αν δεν έχει σχέδιο; Τα λέει όμορφα…», η Παπαρήγα, «από αντίδραση» (σκέπτομαι την Κίνα και το «κομμουνιστικό» μοντέλο… ας γελάσουμε… Η νέα γενιά απλά θέλει βιτρίνα και όχι ουσία; Να τι με ανησυχεί! Η κριτική σκέψη πρέπει να συμβαδίσει με συνειδητοποιημένη δράση!

Ανώνυμος είπε...

καλησπερα καλο μηνα αρτιστακι.. καλα τα λετε μα.. .. μα.. διαβασα τα σχολια.. απλα ειναι.. βαρια η μερα εδω.. τρεχει να ξεφυγει απ την συννεφια..

ωκεανος...

Roadartist είπε...

Σας ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή.

Κάποιων τα σχόλια ήταν αρκετά ενδιαφέροντα!

Καλό απόγευμα σε όλους!




Απαντώ γρήγορα, αυτή τη φορά όχι σε όλους..


@ Άστρια : σε ευχαριστω που ειδες και σχολιάσες τις προηγουμενες αναρτησεις.. Ναι, το συνδιασμό με τη Μυτιλήνη το σκέφτηκα και εγώ ;)


@ ιακωβος: και εγω πιστευω πως η νεα γενια ειναι καλυτερη..


@ saligkaros: να γραψεις και εσυ για τα γκράφιτι, όσοι περισσότεροι καλύτερα.. θα περιμένω να το δω;)


@ Κοκό : γιατί πόσο χρονών είσαι?



@ mareld: η καταχνιά δεν θα φωλιάσει στις ψυχές μας, thx!!


@ fegia: όντως είμαστε απελπιστικά μόνοι. Παντα θα διεκδικουμε την αξιοπρέπεια και το σεβασμό.


@ agaph: σίγουρα δεν ανήκω σε αυτούς τους νέους


@ breathlessemotions : και εδω το ίδιο είναι.. ;)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Mμμμ..σοβαρό το πρόβλημα...
Αυτό που ξέρω είναι ότι και οι 300 περί άλλων τυρβάζουν...
Και γιατί να καλείται κάθε τόσο ο πολίτης να βρει λύσεις, αφού αυτούς γι αυτό το λόγο τους ...μπάσαμε στη βουλή
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΜΗΝΑ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Ναι υπάρχει ελπίδα και αυτή
ειναι οι νέοι άνθρωποι...ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Ωστόσο για να αλλάξουν τα πράγματα
νομιζω οτι πρέπει να γίνουν
μεγαλες αλλαγές στο πολιτικό μας
σύστημα
Οταν αυτό θα ελέγχετε, τότε μόνο
θα υπάρξει φως στο τούνελ

πολλά κοτσυφοφιλιά

τσίου!!!

και καλό μήνα!!!!

P. Kapodistrias είπε...

... και ανάδελφη, ωχαδελφίστικη χώρα... Σχιζοφρενική και με κραυγαλέο τρόπο σιωπηρή...

pafa64 είπε...

Έχω λύσεις επαναστατικές.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Όλα όσα λες για τους νέους ανθρώπους είναι αλήθεια. Όσοι άπό τις παλιότερες γενιές αντισταθήκαμε και αντιστεκόμαστε σ' αυτό που παραδόθηκε σήμερα στους νέους, αισθανόμαστε και είμαστε συνυπεύθυνοι γιατί η αντίστασή μας δεν είχε αποτέλεσμα.
Το μόνο κέρδος από αυτή την αντίσταση είναι ότι παραμείναμε πνευματικά και ψυχικά νέοι για να βλέπουμε μα στενεύει ο ορίζοντας για τους σημερινούς νέους και να πονάμε περισσότερο.Το χειρότερο απ' όλα είναι πως οι νέοι δεν έχουν κάτι να στηριχτούν , κάτι να πιστέψουν ενώ ταυτόχρονα είναι γεμάτοι προβληματισμούς ταλέντα και αξιοσύνη για να βλέπουν τους φελλούς να επιπλέουν παντού. Όχι λοιπόν δεν υπάρχει καθολική λύση μ' αυτές τις συνθήκες, Πρέπει να υπάρξει πρώτα ένα ισχυρό εθνικό σοκ...

Cookie είπε...

Εεεε, νεοι ειναι! Δε γινεται να χανουν την ελπιδα τους απο τωρα... Καταλαβα ενα πραγμα στη ζωη, και δεν περασα λιγα - αν εχεις την υγεια σου, ολα διορθωνονται... και ακομα και οταν την χασεις, και παλι ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΠΙΔΕΣ!

Γι' αυτο ας μην κλαιμε τη μοιρα μας, αν ειναι να 'ρθει θε να 'ρθει που λεμε (και που συμπληρωνει ο πατερας μου - αλλιως θα προσπερασει), αλλα δουλεια δουλεια δουλεια και να ελπιζουμε για το καλλιτερο! Οχι μονο ελπιζω δηλαδη, αλλα και δουλευω, κανω κατι για τον εαυτο μου!

Πολλα φιλακια Ρόαντ, καλο μηνα!

Psemma-me-ourá είπε...

Roadartist,
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
Και φυσικά ΚΑΛΟ Φθινόπωρο, ΚΑΛΟ Χειμώνα!
Άντε και καλή ψήφο... Ίσως μάς προκύψει κι αυτή οσονούπω...

Το κακό νομίζω πως είναι πως εκτός από όνειρα κι ελπίδες έχουμε και φοβίες, τρομερές φοβίες, που πηγάζουν από τον εαυτουλισμό μας.
Αν δεν τις είχαμε, δεν θα μιλούσαμε για «ΚΑΠΟΙΟΝ» να μάς βγάλει από το τέλμα. Θα βγαίναμε μόνοι μας.

Όμως ήρθα εδώ για κάτι άλλο:
Ξεκίνησα έναν κατάλογο Μεγάλων Κοινωνικοπολιτικών Ψεμμάτων, που με την συμβολή αρκετών άλλων "μπλογκαδόρων" απόχτησε 35 λήμματα και γίνεται τώρα ψηφοφορία, για να βγάλουμε τα 7 πιό μεγάλα.

Σάς παρακαλώ να συμμετάσχετε κι εσείς κι οι φίλοι/φίλες σας στην αξιολόγηση/ψηφοφορία, ώστε το αποτέλεσμα να είναι όσο μπορεί πιό σωστό.
psemmatapsemmata.blogspot.com

BLUEPRINTS είπε...

αν πάψουν και τα όνειρα με τις ελπίδες δεν θα έχουμε απολύτως τίποτα πλέον...
ο Ζεύς απλά γελά εις βάρος μας ή δοκιμάζει τις αντοχές μας;

. είπε...

Αυτό δεν είναι ανάρτηση καλή μου Καλλιτέχνιδα,είναι κραυγή. Κι όταν ακούς μια κραυγή απλά σιωπάς και αφουγκράζεσαι.
Σκύβω το κεφάλι.Από ντροπή για την ευθύνη που φέρω ως μέλος εκείνης της γενιάς που θεωρείται υπεύθυνη. Από θλίψη για έναν κόσμο που προσπαθήσαμε να κάνουμε καλύτερο μα αφήσαμε τη μάχη στη μέση και λιποτακτήσαμε. Γιατί; Μη ρωτάς. Θα έχεις την απάντηση όταν και συ γίνεις γονέας.
Το πρόβλημα επιβίωσης δεν είναι μόνο των νέων. Ούτε η ανεργία. Είναι γενικό. Είναι και δικό μας.Και όταν είσαι νέος ελπίζεις σε μια θέση εργασίας. 'Οταν είσαι 50+ ; Τι κάνεις;
Τώρα η μόνη μας ελπίδα είστε εσείς και ο δικός σας αγώνας.

Coco είπε...

35! (μια εφηβεία επιεικής...!)

Roadartist είπε...

ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΣΕ ΌΛΟΥΣ ;)


@ Ανασαιμιά : Έχεις απόλυτο δίκιο είναι καθολικό το πρόβλημα.. και ο φόβος των νέων είναι όμως αυτό, που κάποιοι από τους πιο μεγάλους ζουν τώρα..Στην αρχή του blog ειχα θίξει ακριβώς αυτό το θέμα που λες, αναδημοσιεύοντας ένα άρθρο του Μιχαηλίδη.
Ίσως να μη το είχες τότε διαβάσει, αν θες δες το τωρα.. :εδώ


@κοκο: νεοτάτη :))))


@ BLUEPRINTS: "ο Ζεύς απλά γελά εις βάρος μας ή δοκιμάζει τις αντοχές μας;" ..χαχα και εγω αυτο αναρωτιεμαι.. ;))


@ ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ : Συμφωνώ σε ότι έγραψες.. Στο τέλος λες "Όχι λοιπόν δεν υπάρχει καθολική λύση μ' αυτές τις συνθήκες, Πρέπει να υπάρξει πρώτα ένα ισχυρό εθνικό σοκ..."
Οσον αφορά το "ισχυρό εθνικό σοκ" θυμίζω οτι πέρσι κάηκε η μισή Ελλάδα (τι πιο χειρότερο..) και οι περισσότεροι το έχουνε ήδη ξεγράψει ως συμβάν..μετά ξαναψηφίστηκε το ίδιο κόμμα..

@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ : ακριβώς! Γιατί πληρώνονται..??..


@ Π.Κ. : δυστυχώς !!!!


@ Psemma-me-ourá: ξανά εκλογές?... να ξανακούσουμε τα ψέμματα τους!..


@ Clockwork Plum, κότσιφας : η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ως γνωστόν.. Καλημέρα!!

Σπύρος είπε...

Καλημέρα και καλο μήνα,

Το έχω πει πολλες φορες απορώ που τελικά θα φτάσει αυτήη χώρα πόσο κάτω ποια. Η λεζάντα τα λέει όλα, είμαστε η χώρα της ρεμούλας και της λαμογιάς. Μια χωρα που γεννησε το πολιτισμό και την δημοκρατία και έχει και τα δύο γραμμένα στα παλια της τα παπουτσια. Δεν ξερω πλεον τι θα γινει φυσικα στα χαρτια που λενε ελπιδα υπαρχει αλλα πως θα μετουσιωθει αυτο δεν ξερω.

Βασικα κοιταω μικρα πραγματακια καθημερινα και μικρες χαρες, δεν κανω μακροπροσθεσμα ονειρα και προσπαθω να ζω απλα την καθε στιγμη με πληροτητα τωρα τι θα γινει στο μελλον ειδωμεν ..

καλημερα

Laplace είπε...

συμφωνω με αντωνη..νομιζω οτι το σχολιο του πρεπει να το διαβασουν ολοι οι νεοι,μονο με αγωνα κ προσπαθεια αλλαζουν τα πργμτ,με κλαμα κ στο τελος συμβιβασμο,δεν γινεται τπτ...
καλημερες

Κούκος είπε...

Στην Ελλάδα ζεις
δεν υπάρχει ελπίς...

ILive2LoveMe είπε...

Εκεί είναι που χανόμαστε όλοι ξέρεις. Σε μια καθημερινότητα που πλέον οι άνθρωποι που δεν έχουν να κάνουν αγώνα επιβίωσης είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Μέσα σ'αυτά όλα λοιπόν, χάνουμε το πραγματικό νόημα της ζωής, μη έχοντας παραπάνω επιλογές. Μη βρίσκοντας χρόνο για τόσα πολλά πια, ούτε για λίγες στιγμές ηρεμίας καμιά φορά.
Αυτό ήθελαν, αυτό κάνουν, κι έτσι όπως το έκαναν, ακολοθούμε εμείς, μη έχοντας λόγο αντίστασης και επιλογής.
Όταν ένα έθνος είναι σκυμμένο με το κεφάλι σε μια οποιαδήποτε εργασία , για λόγους επιβίωσης, όταν τα χρήματα και η δουλεία έχει περάσει ως το μόνο που αποφέρει καλύτερη ζωή, δυστυχώς η αδιαφορία πέφτει σε όλα τα υπόλοιπα.
Ρομπότ μας έχουν κάνει. Κάτι υπολλείματα διακρίνω ακόμη κι ελπίζω να διασωθούν. Κάτι λίγο φωτεινό. Ας αφουγκραστούν οι άνθρωποι καλά αυτά που δεν μπορούν να ακούσουν.
Φιλιά , καλή σου μέρα.

Μαριλένα είπε...

όσο άσχημα και να είναι τα πράγματα, ελπίδα παντα υπάρχει.

δυστυχώς, η χωρα μας ειναι αφιλόξενη και ενίοτε εχθρική.
για΄ολους, όχι μονο για τους ξενους.

ζουμε και ελπιζουμε.
αυτο μονο.

Mariela είπε...

Αν δε κρατήσουμε τις ελπίδες και τα όνειρα μας, τη βάψαμε....
Κλαημέρα!

sombraluz είπε...

Νομίζω ότι έχουμε "παράλληλες" αναρτήσεις, αγαπητή καλλιτέχνιδα. Με την έννοια ότι η δημόσια ζωή και η πολιτική -ακόμη και η προσωπική, της καθημερινότητας- κυριαρχούνται από θράσος, κυνισμό και αμορφωσιά. Δηλώνω απελπισμένη.

Unknown είπε...

Χαρτογιακάδες κανονίζουν τις τύχες μας Roadartist. Όλα τα κοινωνικά αγαθά ξεπουλιούνται. Η τηλεόραση αναπαράγει την μιζέρια και μυρηκάζει την σήψη μέχρι να αναδευτεί και να μας πνίξει. Οι κουμπάροι και οι νταβατζήδες δεν έπαψαν κι ούτε θα πάψουν να υπάρχουν. Οι τιμητές των πάντων ξιφουλκούν για την ανθρώπινη τιμή ενώ πολλάκις την έχουν ευτελίσει. Οι ηγέτες κάθε τομέα μας πείθουν ότι δεν αξίζει να ψάξουμε, μας θέλουν μικρούς. Τα mall μέσα σε μια τσιμεντούπολη έγιναν προτεραιότητα εις βάρος των πάρκων και του πρασίνου. Οι πολίτες έγιναν ηδονοβλεψίες. Σιωπούν.

Το χειρότερο; Ο καθένας ζει για το τομάρι του (όχι για το είναι του), γινόμαστε κυνικοί, τα κρίνουμε όλα εκ του αποτελέσματος...αυτό που με προβληματίζει ξέρεις ποιο είναι;
Ότι όλο και περισσότεροι δεν βλέπουν ελπίδα...Χάνουν την πίστη τους σε ένα καλύτερο αύριο και βολεύονται σ' αυτή την σκέψη-παγίδα

Καλησπέρα. :)

Τα όνειρα δεν πεθαίνουν και πάντα μάχονται για να συμβούν, αρκεί να είμαστε άξιοί τους.

Dream_Rider είπε...

Πιστεύω η καλύτερη απάντηση στην ανάρτησή σου είναι "γελοιογραφία" (αληθογραφεία για εμένα) στην αρχή της...

Αρκεί να μην είμαστε μέρος του προβλήματος βέβαια...

Roadartist είπε...

@ LOCKHEART : Καλησπέρα, καλό μήνα! Είμαστε στην ίδια ηλικία και αισθανόμαστε τα ίδια συναισθήματα ακριβώς! Οντως η ελπίδα υπάρχει το θέμα ειναι να μετουσιωθεί σε κάτι απτό! Και εγώ σαν εσένα κάνω τις καθημερινές μου επιλογές και σε αυτές ελπίζω. Στα μικρά καθημερινά πράγματα, μικρές χαρές, όσον αφορά για μέλλον όπως κ εσύ είδωμεν ;)))

Roadartist είπε...

@ laplace78 : Θα συμφωνήσω ως προς οτι μονο με αγώνα και προσπάθεια μπορείς να προχωρήσεις..όλοι νομίζω αυτό υποστηρίξαμε. Επιπλέον χάρηκα που διάβασα από εσένα οτι πρεπει να σταματήσουμε τις γκρίνιες, κλάματα, μιζέριες κλπ! Συμφωνώ, αυτό προσπαθώ να το κάνω πράξη προσωπικά καθημερινά στη ζωή μου και να το περνάω όσο μπορώ και στο blog. καλησπερα

Roadartist είπε...

@ Κούκος : αχ ρε κούκε, καλησπέρα!!



@ ILive2LoveMe : Αγώνας κάθε μέρα συμφωνώ! Είναι καλό να εκφράζουμε τις απόψεις, τους προβληματισμούς μας, και να ξαναπροσδιορίζουμε το δρόμο που θέλουμε να πάρουμε στη ζωή μας. Νομίζω οτι παρόλες τις δυσκολίες, μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό. Αρκεί να υπάρχει θέληση, και να έχουμε σωστές προτεραιότητες..
Και αν κάπου χάνουμε λόγω της καθημερινότητας το πραγματικό νόημα στη ζωή, να έχουμε κάποιον δίπλα μας..να μας στηρίξει και να μας βοηθήσει να συνεχίσουμε.. Τότε όλα ειναι δυνατά. Φιλιά.

Roadartist είπε...

@ Μαριλενα : Καλησπερα Μαριλένα, συμφωνώ απόλυτα. Και η ελπίδα χτίζεται καθημερινά μέσα από τον αγώνα σου..

Συμφωνώ, όντως η Ελλάδα είναι
"αφιλόξενη και ενίοτε εχθρική.
για΄ολους, όχι μονο για τους ξενους."

Να μου είσαι καλά φίλη μου,
σε ευχαριστώ, φιλιά πολλά.

Roadartist είπε...

@ Mariela : ..σίγουρα.. για να δούμε.. λοιπόν.. ;)


@ sobraluz : Γειά σου sobraluz, είσαι καλά;; :))
Χαίρομαι που πέρασες κ έκανες καινούργια ανάρτηση, θα έρθω να τη δω ;)
Βέβαια η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά ζούμε και σε σοκαριστικό πνευματικό λήθαργο..

Εδώ κάποιοι υποστηρίζουν οτι οι νέοι...δεν πρέπει να κηνυγάνε τη μόρφωση.., τι θέλουνε λένε και σπουδάζουν..αυτό μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να το "ψελλίσει" κάποιος..
Η μόρφωση - εκτός εξαιρέσεων - όταν είναι 'ουσιαστική' παίζει ρόλο στο πως αντιλαμβάνεσαι και τις στιγμές της καθημερινότητας σου..δεν αποτιμάτε μόνο σε οικονομικές απολαβές, αλλά κυρίως σε αυτά που λες..
Υπάρχουν πολλές φορές που εγώ νιώθω έτσι, αλλά ευτυχώς ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ.. ;))

Roadartist είπε...

@ SAMAEL : Ακριβώς έτσι όπως τους χαρακτήρισες.. "χαρτογιακάδες" ρακονίζουν τη τύχη και ότι μας αναλογεί...Οταν μας κατακλίζουν οσα γράφεις στην αρχή του σχολίου σου (και πόσα ακόμη) τότε πως να μην σε επιρεάσουν αυτά άμεσα? Δεν γίνεται.. έρχονται και αυτές οι στιγμές λοιπόν.. Αλλά συμφωνώ σε πείσμα των ****καιρών εμείς θα διαφοροποιηθούμε, θα είμαστε συναισθηματικοί και ότι εμείς θέλουμε..Αν και στιγμιαία χάνετε η πίστη..εδώ είμαστε για να τη ξαναφέρουμε στη σκέψη και στη καρδιά μας.. Εχεις δικιο ;)

Roadartist είπε...

@ Dream_Rider : Ναι δεν εχεις καθόλου άδικο..αυτή θα ήταν η μόνη στάνταρ λύση...... ;))
Οι "γελοιογραφίες" λένε πάντα την αλήθεια!!

nikiplos είπε...

Roadartist, καλημέρα... Δυστυχώς πρόλαβα αυτό το οικιστικό τοπίο που περιγράφεις... και λέω δυστυχώς γιατί αυτό που βιώνεται σήμερα στην Ελλάδα ως μέσο αστικό τοπίο, στην πραγματικότητα είναι προκεχωρημένο προς την Ευρώπη, μοτίβο της Ασιατικής και βορειοαφρικανικής Λεκάνης... Εκεί γύρω στα τέλη του 50 και αρχές του 60 κάποιοι αποφάσισαν η Ελλάδα να μην γίνει ποτέ Ευρώπη...

Εδώ που μένω μου είναι αδύνατο να περιγράψω πόσα μου προσφέρει, μια λειτουργική, και φιλική προς το χρήστη πόλη. Δεν μιλώ για το ιστορικό κέντρο της που αισθητικά σε συνεπαίρνει... Μιλάω για τα νέα τμήματά της... Φαρδιά πεζοδρόμια, ποδηλατόδρομοι, και φυσικά πολύ εκτεταμένο δίκτυο μετρό τραίνων. Αυτή η αίσθηση ότι χωράς σε κάνει χαρούμενο και όχι αγενή.
Αυτή η καθημερινή, αξιοπρέπεια και οντότητα που εδώ έχει κανείς δεδομένη, στην Αθήνα αλλά και στην υπόλοιπη αστική Ελλάδα είναι ζητούμενο... Εδώ ξοδεύω μισή ώρα να πάω στην εργασία μου, διαβάζοντας το βιβλίο μου... Αυτό το τριτοκοσμικό στριμωξίδι και σπρώξιμο στην Αθήνα δεν μου είναι πλέον ανεκτό... Στην Αθήνα οδηγούσα 50 λεπτά για να πάω στην δουλειά μου και μια ώρα και ένα τέταρτο περίπου, να γυρίσω... έφθανα στο γραφείο μου "φορτωμένος"...

όσο καιρό θα μείνω εδώ, αποτελεί για μένα μια ψυχοθεραπεία. Το λιγότερο, ο σεβασμός στην ησυχία του γείτονα είναι δεδομένος, και όχι επειδή υπάρχει "νόμος". Χρειάστηκε να συνδράμω και να καλέσω ασθενοφόρο εδώ και ήρθε (ξημερώματα και σε απομονωμένη γειτονιά) σε 15 λεπτά. Στην Αθήνα ένας πρώτος μου ξάδερφος, ξεψύχησε στην άσφαλτο, στο νέο Κόσμο, περιμένοντας το ασθενοφόρο, που κατέφθασε μετά μιας και πλέον ώρας...

ξέρω λεπτομέρειες θα μου πεις... Μα οι λεπτομέρειες τελικά χτίζουν τον κόσμο!

Roadartist είπε...

@ nikiplos : Οχι αγαπητέ νικιπλε μου δεν είναι καθόλου λεπτομέρειες όλα αυτά!
Χαίρομαι που κατανόησες απόλυτα το κείμενο μου, πραγματικά χαίρομαι γιατί για να το νιώσει κάποιος όσα ένιωσα και να μη τα παρερμηνεύσει πέρνωντας απλά αφορμή..να πει τα δικά του..είναι τελικά και αυτό πολύ σημαντική υπόθεση. Είναι όμορφο να μη χρειάζεται να εξηγείς σε ανθρώπους τα αυτονόητα
(όπως λέει και ένας άλλος φίλος μας..που πιθανόν να διαβάσει αυτές τις γραμμές)..
Κατανοώ όλα όσα γράφεις..ξέρω την ελληνική πραγματικότητα..στην αθήνα γεννήθηκα.., δυστυχώς με λειπεί που όλα αυτά που αναφέρεις δε θα τα βιώσω εδώ ποτέ!

Εσύ πήρες την απόφαση και έφυγες, προφανώς όσο περνάει ο καιρός όλο και θα αποκομίζεις θετικά ωφέλη από αυτή την απόφαση σου. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο σου..τα φιλιά μου να έχεις!!!

Kaveiros είπε...

Σιωπώ (προς το παρών) και συμφωνώ...

π. ΛίΒυος είπε...

Πολύ όμορφο.... σε ευχαριστώ!!!
Καλησπέρα!!!

seizeTHEsky είπε...

Υπέροχες οι σκέψεις σου και οι προβληματισμοί σου...
Φιλιά, καλό μήνα και σε εσένα!
:)))

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραία όσο λες!
Και μερικά συνθήματα σε τοίχους όντως μαρτυρούν πολλές φορές την αλήθεια...

Roadartist είπε...

@ Kaveiros : είναι αυτό που λένε.. και ταιριάζει τώρα εδώ, η σιωπή σου κάνει πολύ θόρυβο.. καλημέρα!

Roadartist είπε...

@ π. Λίβυος : ..εγώ σε ευχαριστώ!


@ seizeTHEday : να είσαι καλά χαίρομαι που σου άρεσαν! Seize the day!!! :))

Roadartist είπε...

@ Akon: χαιρομαι πολύ που συμφωνείς Ακον..;) καλημερα σου!!!

Dr_MAD είπε...

Μα σου εξήγησα πως αυτή ΗΤΑΝ η καθημερινοτητα μου για πολλά χρόνια. Τελείωσα το Γυμνάσιο και τις σπουδές μου μετά δουλεύοντας 8ωρο. Ξέρω πώς είναι να μην ξέρεις αν θα έχεις να φας γυρνώντας σπίτι. Αλλά πρέπει να μη χάνεται η θέληση, αυτό προσπαθώ να εξηγήσω. Αν φτάσεις στο σημείο να μεμψιμοιρείς πριν δώσεις τους αγώνες σου, τότε το παιχνίδι είναι χαμένο εξ'αρχής. Συμπάθα με για την επιμονή, αλλά το πήρα λίγο προσωπικά

Roadartist είπε...

@ MAD : Βρε τι λες? Σε καμία περίπτωση δεν σε παρεξήγησα, αλλώστε αν δεις απαντησα και στο VK in Athens οτι σε τιμα αυτο που παραδεκτηκες για τη τωρινη φαση στη ζωη σου.. Εννοείται το ότι δεν αναφέρω προσωπικά στοιχεία κλπ, δεν σημαίνει οτι και εγώ δεν έχω προσπαθήσει/προσπαθώ στη ζωή μου..και εγώ από μικρή δουλεύω.

Συγχώρα με δε τα ξαναγράφω το τι εννοουσα στην αναρτηση (τα έχω ήδη γράψει τόσες φορές παραπάνω!!) υπερ του προσωπικού αγώνα είμαι, και το κάνω πράξη καθημερινά.., απλά αγανακτώ με τους πολιτικούς κατάλαβες..
Καλησπερα!

marianaonice είπε...

Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της road!
Και μάλιστα τα σπουδαία παιδιά της!
Στο εξωτερικό διαπρέπουν οι επιστήμονές μας και εδώ ...δεν βρίσκουν πολλές φορές δουλειά!!
Ένα μεγάλο Μπράβο για την ανάρτησή σου αυτή!! Πρέπει οι άξιοι άνθρωποι να γίνουν γνωστοί και πολύ περισσότερο τα παιδιά που τη ζωή τους έταξαν στην έρευνα και την επιστήμη!!
Σ' αυτούς τους ανθρώπους χρωστάμε ό,τι μέχρι σήμερα έχουμε πετύχει!!
Πάλι Μπράβο σου!!
Καλό ξημέρωμα και καλή Κυριακή!!
Φιλάκια!

Roadartist είπε...

@ marianaonice : Καλημέρα Μαριάνα μου!! Προφανώς ήθελες να αφήσεις το μήνυμα στη παραπάνω ανάρτηση.. Σε ευχαριστώ για τα λόγια που άφησες..ειδικά για αυτό το post για τα παιδιά..

Είναι ωραίο να συμμετέχουμε ΚΑΙ στις αισιόδοξες αναρτήσεις με προβληματισμό, όχι μόνο όπου μας 'συμφέρει'. Να είσαι καλά, μα ναι αυτή η χώρα τρώει τα παιδιά της Μαριάννα, υπάρχουν νέοι πολύ αξιόλογοι, που διψούν για μόρφωση, κάνουν θυσίες και δεν εγκαταλείπουν τον αγώνα..και στο τέλος όμως..αυτή γίνονται οι τελευταίοι τροχοί ..της άμαξας.. Καθώς προηγούνται όσοι έχουν τα πολιτικά μέσα κυρίως στα δυο μεγάλα κόμματα. Γιατί εθελοτυφλούμε? Κάποιοι ούτε αυτό δεν είχανε το θάρρος να δεκτούν..
Να είναι καλά τα παιδιά αυτά, να έχουνε τη δύναμη να παλεύουν πάντα..ΜΠΡΑΒΟ τους..Φυσικά σ' αυτούς χρωστάμε ό,τι μέχρι σήμερα έχουμε πετύχει!! Και ότι καλό θα έρθει..Φιλιά, καλή Κυριακή!

konstantinos είπε...

Το θέμα που θίγεις είναι πολύ σοβαρό για να μπορεί να θεωρηθεί η σύντομη απάντησή μου πλήρης, αλλά θα γράψω μια δυο σκέψεις!
Έχεις πολύ δίκιο σε αυτά που γράφεις.
Μοιάζει με κύκλος η όλη φάση. Κάποτε κάποιοι ήταν νέοι και δεν τους ευχαριστούσαν δεδομένα πράγματα και πάλεψαν να τα αλλάξουν γιατί κάτι διαφορετικό οραματίζονταν και καθώς αυτοί μεγάλωναν, οι νεότεροι έβλεπαν στα πεπραγμένα τους πράγματα που θα μπορούσαν να αλλάξουν...

Το νιώθω κι εγώ όμως ότι όλο και περισσότερο οι νέοι είναι "κάπως", μπερδεμένοι, αποπροσανατολισμένοι, φτερό στον άνεμο.

Πέρα από αυτό που ξέρεις ήδη, το "ο καθένας να κάνει το καλό στη δική του πραγματικότητα", κάτι άλλο δεν έχω να προτείνω συγκεκριμένα γιατί αυτή τη φράση δεν την εννοώ μονόχνοτα και μονοδιάστατα, αλλά έχω στο μυαλό μου έναν άνθρωπο που προσπαθεί να είναι μέσα σε όλα, να διαμορφώνει άποψη αντλώντας πληροφορίες από παντού και αυτή την άποψη να την εκφράζει όποτε του δίνεται η ευκαιρία. Ένας απλός άνθρωπος πολιτικοποιημένος και όχι αδιάφορος, αεικίνητος και όχι κομματικοποιημένος.
Γιατί η γραμμή των κομμάτων είναι αυτή που στερεί τη δημιουργικότητα και την εμπνευσμένη σκέψη.

Χωρίς να σημαίνει όμως ότι δε θα πρέπει να προσπαθήσει ΑΥΤΟΣ να αλλάξει τα κόμματα! Ίσως και να μπορεί, ίσως και να αξίζει να προσπαθήσει. Μπαίνει λοιπόν κάπου και γίνεται η φωνή η διαφορετική, όχι η φωνή που υπάρχει για να γκρεμίζει αλλά για να χτίζει. Ο χρόνος θα δείξει αν θα έχει κάποιο αποτέλεσμα η προσπάθειά του: ή θα τον αποβάλουν ως αιρετικό ή θα τους κάνει να δουν αλλιώς. Γιατί το να γίνει αυτό που εργαζόταν να αλλάξει, δε θα ήθελα να συμβεί...
Εκτός κι αν κάτι θα σημαίνει αυτή η κατάληξη...

(βγάζω νόημα;!)

Roadartist είπε...

@ konstantinos : Καλησπέρα Κωνσταντίνε, είσαι κ εσύ νέος, και τελικά βλέπω πως αρκετοί κάπως έτσι αισθανόμαστε..
Η φράση σου "Το νιώθω κι εγώ όμως ότι όλο και περισσότερο οι νέοι είναι "κάπως", μπερδεμένοι, αποπροσανατολισμένοι, φτερό στον άνεμο.", περιγράφει μια όντως πραγματικά δυσάρεστη αλλά αληθινή κατάσταση των νέων του σήμερα.. Δε θα δεκτώ οτι φταίμε εμείς..Δεν νομίζω .. ένα μπάχαλο παραλάβαμε.. με λίγες ευκαιρίες και πολλά λάθη, χρέη του παρελθόντος που ένας θεός ξέρει..πότε θα παραγραφούν..
Όταν ακούω οτι κάποιοι έχουνε συνταξιοδοτηθεί από τα 45-50χρ πραγματικά εξοργίζομαι...
Ολα αυτά τα αισθάνομαι εις βάρος μας..Και το χειρότερο οι επόμενες γενεές δύσκολα δέχονται τα λάθη τους..

Με βρίσκεις σύμφωνη και στη σκέψη σου για τα πολιτικά κόμματα κλπ.. Κάπως έτσι σκέφτομαι και εγώ..
Πολλές είναι οι φορές που όντως "η γραμμή των κομμάτων είναι αυτή που στερεί τη δημιουργικότητα και την εμπνευσμένη σκέψη".... έχουνε γίνει τραγικά λάθη.........και δυστυχώς εξακολουθούν να γίνονται..

geokalp είπε...

λίγο "φόρο τιμής" (ακόμα) σε ένα κείμενο σκεπτόμενου ανθρώπου!
γιατί οι περισσότεροι έπεσαν από τα σύννεφα...

Ανώνυμος είπε...

порно телки толстые
порно фото самара
порно фото берковой
грудь playboy
секс порно эротические фотографии

Related Posts with Thumbnails