29 Δεκεμβρίου 2014

Μια καλή, καλύτερη χρονιά!


Ένας ακόμη χρόνος φτάνει στο τέλος του.  Αυτή είναι η τελευταία ανάρτηση για τη φετινή χρονιά και η 948η ανάρτηση για αυτό το ιστολόγιο.  Μια χρονιά απαιτητική, πιεστική, αλλά και με στιγμές ταξιδιάρικες, ανταποδοτικές, που τις χάρηκα σαν να μου τις χρωστούσαν.

Η παραπάνω φωτογραφία είναι από μια τέτοια στιγμή. Τέλη Αυγούστου, ένα πολυαναμενόμενο road trip, ο ήλιος ανατέλλει και η ψυχή στο δρόμο ανυπομονεί για τη φυγή. Ας κλείσει η χρονιά στο blog, με μια από τις πιο αγαπημένες μου φωτογραφίες της χρονιάς που φεύγει. 

Ευχές για υγεία, αγάπη, δύναμη, τύχη για το νέο έτος!
Η νέα χρονιά ας φέρει στον καθένα όσα του λείπουν, ας μας κρατήσει ενωμένους... 

22 Δεκεμβρίου 2014

Κόμικς: Vincent Van Gogh, εκδόσεις Αιώρα










Ένα κόμικ από την Μπάρμπαρα Στοκ, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα και στις επιστολές που αντάλλασσε ο ζωγράφος με τον αδερφό του Τεο

Ξανά τα χρώματα, οι πινελιές και η ιστορία του σπουδαίου Vincent Van Gogh σε αυτό το αυτοβιογραφικό κόμικς.

Να ένα όμορφο δώρο για τις γιορτές που πλησιάζουν. 
Από τις εκδόσεις Αιώρα, σε μετάφραση της Μαργαρίτας Μπονάτσου. 

15 Δεκεμβρίου 2014

λίστα βιβλίων IV


Αυτή η λίστα αφορά αναγνώσεις του 2013, έπρεπε να είχε αναρτηθεί το Μάιο, όπως σας είχα υποσχεθεί. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Άργησα μα δεν ξέχασα. :)
Λοιπόν μετά από τις λίστες βιβλίων Ι, ΙΙ και ΙΙΙ, ας προχωρήσουμε στη λίστα βιβλίων IV, με σκοπό να επανορθώσω σε αυτές τις καθυστερημένες αναρτήσεις και να ακολουθήσει αργότερα λίστα με κάποια βιβλία που επέλεξα να διαβάσω τούτο το χρόνο που σε λίγο τελειώνει. Γνωρίζω ότι κάποιους σας ενδιαφέρουν αυτές οι αναρτήσεις... Είναι συνοπτικές, παραπέμπουν σε παρουσιάσεις δίπλα από κάθε τίτλο ή υπάρχουν εντυπώσεις για βιβλία που δεν αναφέρθηκα με ξεχωριστές αναρτήσεις. 


Λίστα βιβλίων IV

1) Βιρτζίνια Γουλφ, Στο Φάρο, μτφ Α. Μπερλή, Κρύσταλλο

Από τα αγαπημένα βιβλία. Από τις πιο αγαπημένες μου συγγραφείς. 
Αφιέρωμα στο έργο και στη ζωή της Γούλφ, με πληροφορίες και αποσπάσματα που έχω ξεχωρίσει από βιβλία της, μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

2) Βιρτζίνια Γουλφ, Ορλάντο, Αστάρτη

Η πρώτη λίστα συμπεριλάμβανε ένα ακόμη βιβλίο της Βιρτζίνια Γούλφ, το "Ένα δικό σου δωμάτιο", εκδ. Οδυσσέας: περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

3) Π. Κονδύλης, Η παρακμή του αστικού πολιτισμού, από τη μοντέρνα στη μεταμοντέρνα εποχή και από το φιλελευθερισμό στη μαζική δημοκρατία, Θεμέλιο.
Σπουδαίο βιβλίο, σπουδαίος ο Παναγιώτης Κονδύλης... Αξίζει οπωσδήποτε να αφιερώσετε το χρόνο να διαβάσετε το συγκεκριμένο βιβλίο του.

4) Π. Παπακωνσταντίνου, Το χρυσό παραπέτασμα, η γέννηση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, Λιβάνη
Δε διάβασα κάτι καινούργιο. Αυτό δε σημαίνει πως δεν έχει να πει πράγματα για την κρίση που βιώνουμε. Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου έχει ένα ευρύ πεδίο γνώσεων.

5) Ζυράννα Ζατέλη, Ηδονή στον κρόταφο, Εκδ. Καστανιώτη, 2011.
Μου άρεσε πολύ το συγκεκριμένο βιβλίο από τη Ζυράννα Ζατέλη, το διάβασα μέσα σε λίγες ώρες. Έχει παρουσιαστεί σε ανάρτηση στο blog την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

6) Χερμαν Εσσε, Σινταρτα, Ζαχαρόπουλος
Ένα κλασικό βιβλίο, θρύλος.

7) Μιτς Άλμπομ, Το μεγαλύτερο μάθημα της ζωής, Ωκεανίδα

Αν δεν κάνω λάθος πρέπει η Sue Bookworm να μου είχε μιλήσει για αυτό το βιβλίο. Το οποίο αναζήτησα και το διάβασα μέσα σε μια μέρα. Γεμάτο με μηνύματα ζωής...

8) Cynthia Kersey, Ακατανίκητοι

Το επέλεξα τυχαία, ψάχνοντας κάποιο απόγευμα σε μια φιλική βιβλιοθήκη. Το εξώφυλλο έγραφε για "45 δυνατές ιστορίες επιμονής και θριάμβου από ανθρώπους ακριβώς σαν κι εσάς", με παρακίνησε, το διάβασα και ήταν καλό!


9) Ken Robinson, The Element. How finding your passion changes everything
Εξαιρετικό βιβλίο από τον Ken Robinson, συγγραφέα και σύμβουλο σε θέματα εκπαίδευσης και καλλιτεχνικής παιδείας, εδώ μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο blog του : sirkenrobinson.com.

10) Γιώργος Χειμωνάς, Ποιόν φοβάται η Βιρτζίνια Γουλφ, Εκδ. Καστανιώτη
Ο σπουδαίος Γιώργος Χειμωνάς. Είχε αναρτηθεί στο blog, ένα εξαιρετικό απόσπασμα από αυτό το βιβλίο το οποίο μπορείτε να διαβάσετε κλικάροντας εδώ.

11) Μάνος Χατζιδάκις, Τα σχόλια του Τρίτου, Εξάντας
Τα σχόλια του Χατζιδάκι συγκεντρωμένα σε ένα βιβλίο. Κατά καιρούς έχω αναρτήσει αρκετά πράγματα για το Μάνο Χατζιδάκι. Ένα απόσπασμα από τα σχόλια του Τρίτου: όπως είχε αναρτηθεί στο blog.

12) Φ. Τσαλίκογλου, Το χάρισμα της Βέρθας, Καστανιώτη
Έχει ανέβει ένα απόσπασμα από το συγκεκριμένο βιβλίο στο blog.

13) Γιώργος Μητάς, Ιστορίες του Χάλ, Κίχλη
Ένα βιβλίο με υπέροχα διηγήματα που δωρίζω ή προτείνω συχνά να διαβαστεί σε φίλους... Εδώ σχετική ανάρτηση αφιερωμένη στο βιβλίο

14) Νίκη Αναστασέα, Πολύ χιόνι μπροστά στο σπίτι, Πόλις

To συγκεκριμένο βιβλίο κέρδισε το Βραβείο Μυθιστορήματος του Περιοδικού "Ο Αναγνώστης". 

15) Γ. Γραμματικάκης, Ένας αστρολάβος του Ουρανού και της Ζωής, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2013, Γ’έκδοση
Είχε ανέβει αφιερωμένη ανάρτηση για αυτό το βιβλίο στο blog, την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ

16) Robin S. Sharma, Ο μοναχός που πούλησε τη Ferrari του, Διόπτρα
Αυτό το βιβλίο έφτασε τυχαία στα χέρια μου. Αξίζει σίγουρα για το είδος του...

17) Ραιημόν Κενώ, Ασκήσεις ύφους, μετάφραση Αχιλ. Κυριακίδης, Ύψιλον, 1984

18) Ενρικε Βιλα-Ματας, Το Παρίσι δεν τελειώνει ποτέ, Καστανιώτη
Ιδιαίτερο βιβλίο. Το διάβασα το καλοκαίρι του 2013, έχει ανέβει παρουσίαση στο blog, την οποία μπορείτε να τη διαβάσετε : κλικάροντας εδώ

19) Οκτάβιο Παζ, Η πέτρα του ήλιου & άλλα ποιήματα, μτφ Τ. Δενέγρης, Ίκαρος
Όπως πάντα ξεχωριστές επιλογές από τις εκδόσεις Ίκαρος. Διάβασα αυτό το βιβλίο με την ποίηση του Οκτάβιο Παζ το καλοκαίρι του 2013, δίπλα στη θάλασσα. Ήθελα να φτιάξω μια σχετική ανάρτηση, η οποία τελικά δεν ανέβηκε ποτέ. Οι ιδέες για μοιράσματα δε σταματούν, αντίθετα υπάρχουν αρκετές που μένουν ανεκπλήρωτες...

20) Pedro Mairal, Η χρονιά της ερήμου, μτφ. Β. Κνητου, Πόλις
Ένα από τα πρώτα βιβλία είχα διαβάσει το καλοκαίρι του 2013. Μπορείς να διαβάσεις την αφιερωμένη ανάρτηση για αυτό το βιβλίο: κλικάροντας εδώ.

21) Βαν Γκογκ, Γράμματα στον αδελφό του Θεόδωρο, εκδ. Γκοβόστη 
Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσουν όλοι, φιλότεχνοι και μη... Μπορείς να διαβάσεις τη σχετική παρουσίαση με αποσπάσματα κλικάροντας εδώ

22) Marguerite Yourcenar, Ανδριανού Απομνημονεύματα, μτφ. Ι. Χατζηνικολή, Χατζηνικολή
Εξαιρετικό βιβλίο από κάθε άποψη, έχει παρουσιαστεί μια αφιερωμένη σχετική ανάρτηση, την οποία μπορείς να διαβάσεις: κλικάροντας εδώ.

23) Μίνως Ευσταθιάδης & Κάτριν Λίγκμαν, Το γεύμα, δήγμα/θέατρο, Εκδόσεις Ευρασία
Θεατρικό έργο, διάβασε την σχετική ανάρτηση : κλικάροντας εδώ.  

24) Παρασκευάς Ακαμάτης, Ζωνιανά Gold, Εκδόσεις Ωκεανίδα, 2013
Έχει ανέβει παρουσίαση για το συγκεκριμένο βιβλίο, την οποία μπορείς να διαβάσεις : κλικάροντας εδώ  

25) David Molden and Pat Hutchinson, Εξαιρετικό NLP, economia.

26) Χρήστος Οικονόμου, Κάτι θα γίνει, θα δεις, Πόλις, 2010
Ένα βιβλίο που θα μείνει κλασσικό, το οποίο επίσης προτείνω σε φίλους. Έχει παρουσιαστεί σε ανάρτηση, μπορείς να τη διαβάσεις : κλικάροντας εδώ

27) Nicholas Christakis, James Flowler, Συνδεδεμένοι, Κάτοπτρο
Μελέτη για το πώς τα κοινωνικά δίκτυα επηρεάζουν κάθε πλευρά της ζωής. Μπορείς να διαβάσεις τη σχετική παρουσίαση για αυτό το βιβλίο, κλικάροντας εδώ

28) Μαικλ Τζ. Γκελμπι, Σκέψου όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι. Τα μυστικά μιας μεγαλοφυΐας, μτφ. Άννα Σπέρτου, Εκδ. Κέδρος.
Έχει ανέβει σχετική ανάρτηση για το συγκεκριμένο βιβλίο, μπορείς να τη διαβάσεις: κλικάροντας εδώ.

* Τα παραπάνω είναι κάποια από τα βιβλία που διάβασα μέσα στο 2013 και αποτελεί συνέχεια της λίστας ΙΙΙ. Καθυστέρησα να την ανεβάσω. Εννοείται ότι οι αναγνώσεις συνεχίστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια του 2014, οπότε με το νέο χρόνο θα δημοσιευθεί λίστα με κάποιες συγκεντρωμένες επιλογές. Ελπίζω να μη το αμελήσω πάλι. Εσείς κυρίως μη ξεχνάτε: η ανάγνωση βιβλίων είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να ταξιδεύεις, να μορφώνεσαι, να νιώθεις αληθινά πλούσιος, να ζεις πολλές ζωές... 

10 Δεκεμβρίου 2014

Depression Era. Στην Εποχή της Ύφεσης @Μουσείο Μπενάκη, Κτήριο Πειραιώς



Πριν μπω στη συγκεκριμένη αίθουσα αναρωτιόμουν ποιος ήταν ο λόγος να δω μια έκθεση αφιερωμένη στην κρίση, κάτι που βιώνω έτσι και αλλιώς στην καθημερινότητα μου. 

Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν αυτοί οι Γάλλοι τουρίστες
που χάζευαν φωτογραφίες από την Ελλάδα της κρίσης και γελούσαν με τους πολιτικούς μας.


Αυτή η αίσθηση κατέκλυσε και εμένα από τα πρώτα ερεθίσματα της έκθεσης...


Αυτές οι φωτογραφίες από τους πολιτικούς μας εκπροσώπους
σε καλωσορίζουν ουσιαστικά στον ελληνικό σουρεαλισμό...


Αρχικά γελάς και κουνάς το κεφάλι σου με τη συνειδητοποίηση του τσίρκου...


Έπειτα βέβαια αντικρίζοντας εικόνες που έχεις ζήσει τα τελευταία χρόνια 
σε αυτή τη χώρα απότομα σοβαρεύεις.


 Είναι εκείνη η περίεργη αίσθηση που νιώθεις όταν βλέπεις σκηνές από τη ζωή σου,
από την πόλη σου, εκεί μπροστά σου... Τόσο τρομακτικά οικείες...

Αμαλίας 40. 2010-2012

Στον τοίχο της αίθουσας διαβάζεις τη σύγχρονη ιστορία,
την τόσο πολύ κοντινή σου, τόσο δική σου.

Αυτά τα γεγονότα αποτελούν Σύγχρονη Ιστορία, δεν έγιναν πριν από πολλές δεκαετίες
μα μόλις πριν από λίγα χρόνια. Μόλις χτες.

Το Βήμα, 7 Νοεμβρίου 2012

Παναγή Τσαλδάρη 60
Killah P (Παύλος Φύσσας)

Πλατεία Συντάγματος

Το σημείωμα του 77χρονου Δημήτρη Χριστούλα
αυτοπυροβολήθηκε στο Σύνταγμα το πρωί της 4ης Απριλίου, 2012


"I Have a Dream" 
(a public speech delivered by American civil rights activist Martin Luther King)

"I Had a Dream" 
(Depression Era)




...ένα μωσαϊκό διαφορετικών αφηγήσεων και νοημάτων


μια συλλογική καταγραφή του τραυματικού μετασχηματισμού της κρίσης 


μέσα από εικόνες και από λόγο


Μια έκθεση που θα σε κερδίσει με την αλήθεια της.


Τα τελευταία χρόνια έχουμε ζήσει (και εξακολουθούμε να ζούμε) ως κοινωνία τόσα πολλά γεγονότα, μεγάλες και απότομες αλλαγές που ίσως να μην έχουμε συνειδητοποιήσει πλήρως, τόσο τη διάσταση τους, όσο και την ιστορική τους σημασία...



Αξίζει πραγματικά να επισκεφτείς την έκθεση "Depression Era. Στην Εποχή της Ύφεσης"
Αξίζει να δεις την αποτύπωση του αστικού και κοινωνικού τοπίου της κρίσης.
Γιατί η συνειδητοποίηση είναι που ίσως δώσει απαντήσεις. Αλλά και δύναμη για να συνεχίσεις να περπατάς σε αυτό το θολό και τόσο γκρίζο τοπίο. 

Η έκθεση αποτελεί το αποτέλεσμα τριετούς συνεργασίας 36 καλλιτεχνών, ερευνητών, συγγραφέων, αρχιτεκτόνων, δημοσιογράφων και θεωρητικών σε συνεχή δημιουργικό, πολιτικό, κοινωνικό και αισθητικό διάλογο: ένα ζωντανό, ανοιχτό καλλιτεχνικό αρχείο που επεξεργάζεται την πραγματικότητα της εποχής και του τόπου.

Η κολεκτίβα Depression Era  και η ΜΚΟ “KOLEKTIV8” που την πλαισιώνει, ιδρύθηκαν το 2011. 

Η έκθεση παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη, Κτήριο οδού Πειραιώς, έως 11/01/2015 

http://www.depressionera.gr/

5 Δεκεμβρίου 2014

Βαν Γκογκ, Γράμματα στον αδελφό του Θεόδωρο, Γκοβόστη


Letter from Vincent van Gogh to Theo van Gogh, Etten, September 1881

Ακολουθούν κάποια αποσπάσματα που ξεχώρισα από το βιβλίο 
"Βαν Γκογκ, Γράμματα στον αδελφό του Θεόδωρο", 
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη 

Ο ορισμός της τέχνης...

«Δεν ξέρω καλύτερο ορισμό της τέχνης από αυτόν εδώ : «Τέχνη είναι ο άνθρωπος που προστίθεται στη φύση», τη φύση, την πραγματικότητα, την αλήθεια, μα με μια σημασία με μια σύλληψη, μ’ έναν χαρακτήρα, που φανερώνει ο καλλιτέχνης, και που σ’ αυτά δίνει έκφραση, τα «αποδεσμεύει», τα ξεδιαλύνει, τα λυτρώνει, τα φωτίζει. Ένας πίνακας του Μωβ, ή του Μαρί, ή του Ισραέλς λέει περισσότερα και μιλάει πιο καθαρά απ’ την ίδια την φύση.»

«Τι είναι η ζωγραφική; Πως κατορθώνει κανείς να ζωγραφίζει; Όταν ζωγραφίζουμε, είναι σαν ν’ ανοίγουμε πέρασμα σ’ έναν αόρατο σιδερένιο τοίχο, που φαίνεται να βρίσκεται ανάμεσα σε εκείνο που νιώθουμε και σε κείνο που μπορούμε. Πως πρέπει κανείς να περάσει αυτό τον τοίχο; Γιατί δεν ωφελεί σε τίποτα να τον χτυπάμε δυνατά. (…) Και με τα καλλιτεχνικά ζητήματα γίνεται ότι γίνεται και με τ’ άλλα. Και το μεγαλείο δεν είναι κάτι το τυχαίο, πρέπει να το έχει θελήσει κανείς

The Café Terrace on the Place du Forum, Arles, at Night, September 1888

Οι δυσκολίες της ζωής του...

«Η αλήθεια είναι πως πότε κέρδιζα το ψωμί μου και πότε με τάιζε από συμπόνια κανένας φίλος, έζησα όπως μπόρεσα, άλλοτε καλά και άλλοτε άσχημα, όπως έρχονταν τα πράγματα, η αλήθεια είναι πως έχασα την εμπιστοσύνη πολλών ανθρώπων, πως τα οικονομικά μου βρίσκονται σε αξιοθρήνητη κατάσταση, πως το μέλλον μου είναι αρκετά σκοτεινό, πως μπορούσα να κάνω κάτι καλύτερο, πως έχασα καιρό κερδίζοντας το ψωμί μου, πως οι μελέτες μου βρίσκονται κ αυτές σε αξιοθρήνητη κι απελπιστική κατάσταση, και πως μου λείπουν πολλά, αφάνταστα περισσότερα απ’ όσα έχω. Αυτό όμως σημαίνει ξεπεσμό και πως δεν κάνω τίποτα;»

Vincent van Gogh's room in Saint Paul de Maussole

Για τη φτώχεια 

«Η φτώχεια εμποδίζει τους εκλεκτούς να πετύχουν, αυτή είναι η παλιά παροιμία του Palizzy πούχει μια δόση αλήθειας, κι είναι ολότελα αληθινή αν κανείς καταλάβει την πραγματική σημασία και το νόημα αυτής της παροιμίας.»

Για τη ζωή

«Ο δρόμος είναι στενός, η δίοδος είναι στενή και λίγοι τη βρίσκουν»

Sketch by Vincent Vincent van Gogh

Για τη Ζωγραφική


«Υπάρχουν νόμοι αναλογιών, φωτός και σκιάς, προοπτικής που πρέπει κανείς να γνωρίζει για να μπορεί να ζωγραφίζει. Αν δεν τα κατέχει κανείς αυτά, κάνει έναν «άκαρπο αγώνα» και δεν κατορθώνει ποτέ να «ξεγεννήσει» τίποτα

«Πρέπει να στήνεις τ’ αυτί σου περισσότερο σε αυτά που λέει η φύση παρά στη γλώσσα των ζωγράφων

«Με πλημμυρίζουν οι καινούργιες χαρές για όσα βλέπω, γιατί ελπίζω πάλι να φτιάξω κάτι που να’ χει ψυχή.  Είμαι τόσο πολύ πασαλειμμένος με χρώματα, που υπάρχουν χρώματα και πάνω σε αυτό το γράμμα ακόμα. Δουλεύω τη μεγάλη ακουαρέλα με τη ξέρα. Θα ήθελα πολύ να πετύχει, μα το μεγάλο πρόβλημα είναι να διατηρήσω το σχέδιο με μια βαθύτητα τόνου κι ο φωτισμός είναι τρομερά δύσκολος

The Sower, 1888, Kröller-Müller Museum

«Θέλω να πω πως υπάρχουν, κανόνες κι όχι άτομα, βασικές αρχές ή αλήθειες, τόσο για το σχέδιο όσο και για τα χρώματα. Και σ’ αυτούς τους νόμους και τις αρχές πρέπει να επανέρχεται κανείς όταν υπάρχει σε αυτά κάτι αληθινό.  Όσον αφορά το σχέδιο, υπάρχει, λόγου χάρη, αυτός ο τρόπος να δουλεύεις στρογγυλά, παίρνοντας σαν βάση το οβάλ σχήμα για το σχέδιο των μορφών. Οι Έλληνες το είχαν κιόλας καταλάβει αυτό, κι έτσι θα είναι ως το τέλος του κόσμου.»

«Νιώθω τον εαυτό μου πολύ τσακισμένο από τη θλίψη για να αντιμετωπίσω τη δημοσιότητα. Το να ζωγραφίζω με διασκεδάζει. Μα όταν ακούω να μιλάνε για τη ζωγραφική μου, στεναχωριέμαι περισσότερο απ’ όσο μπορείς να φανταστείς…»

«Τεό, χωρίς άλλο, δεν είμαι τοπιογράφος, κι αν ζωγραφίζω τοπία, θα βρεις πάντα μέσα σε αυτά τον άνθρωπο.»

Road with Cypress and Star, May 1890

Έρωτας δίχως ανταπόκριση...

«Ήθελα να σου πω πως εφέτος το καλοκαίρι άρχισα να αγαπώ την Κ*. Μα όταν της το είπα, μου απάντησε πως το παρελθόν και το μέλλον ήταν για αυτήν αχώριστα, και πως ποτέ δε θα μπορούσε να ανταποκριθεί στα αισθήματά μου. 

Βρέθηκα τότε μπροστά σε ένα φοβερό δίλημμα: να υποταχθώ σε αυτό το: «ποτέ, όχι, ποτέ», ή να θεωρήσω την υπόθεση σα να μην είχε τελειώσει, να διατηρήσω μια ελπίδα και να μην το πάρω απόφαση να υποχωρήσω;

Διάλεξα το δεύτερο.
Στο μεταξύ, εξακολουθώ να δουλεύω σκληρά, κι από τότε που συνάντησα την Κ.* η δουλειά μου έγινε πολύ πιο εύκολη.

Ένας χρόνος μαζί της θα ήταν σωτήριος για αυτήν και για μένα, μα οι γονείς της αντιδρούν σ’ αυτό.

Μα καταλαβαίνεις καλά, πως δε θα παραλείψω τίποτα που θα μπορούσε να με φέρει πιο κοντά της και πήρα την απόφαση να την αγαπώ ώσπου να με αγαπήσει κι αυτή στο τέλος.

Ερωτεύεσαι καμιά φορά, Τεό; Θα ήθελα να ερωτευόσουν, γιατί, πίστεψε με, οι «μικρές δυστυχίες», έχουν κι αυτές την αξία τους. Είσαι απελπισμένος, υπάρχουν στιγμές που νομίζεις πως βρίσκεσαι στην κόλαση, μα υπάρχει και κάτι άλλο, κάτι το καλύτερο.

Υπάρχουν τρεις βαθμίδες :


1ο Να μην αγαπάς και να μη σε αγαπούν.


2ο Ν’ αγαπάς και να μη σε αγαπούν (η περίπτωση σου)

3ο Ν’ αγαπάς και να σ’ αγαπούν.

Έχω τη γνώμη πως η δεύτερη βαθμίδα αξίζει περισσότερο από την πρώτη, μα η τρίτη είναι το summum.

Λοιπόν, παλιόπαιδο, κοίταξε να ερωτευτείς και συ και με τη σειρά σου να μου τα πεις. Να φανείς καλός σε μια περίπτωση σαν τη δική μου και να μου δείξεις συμπάθεια.»

*Εδώ αξίζει να αναφερθεί, ότι η Κ. ήταν μια ξαδέλφη του Βικέντιου, χήρα με ένα παιδί.

Old man in sorrow, Van Gogh

Για την Τέχνη, τον εαυτό του...

«Θέλω να φτιάξω σχέδια, που να κάνουν εντύπωση στους ανθρώπους. Το Sorrow είναι μια μικρή αρχή, ίσως ένα μικρό τοπίο όπως το Laan van Meerdervoort, τα λιβάδια του Rijswijk, το μέρος που ξεραίνουν τα ψάρια, είναι επίσης μια μικρή αρχή, τουλάχιστον έχουν κάτι που βγαίνει κατευθείαν απ’ την καρδιά μου. Είτε σε προσωπογραφία, είτε σε τοπία, θα ήθελα να εκφράσω όχι κάτι το αισθηματολογικά μελαγχολικό, μα έναν βαθύ πόνο.


Με λίγα λόγια, θέλω να φτάσω στο σημείο που να λένε για το έργο μου : αυτός ο άνθρωπος νιώθει βαθιά, αυτός ο άνθρωπος έχει τρυφερά αισθήματα, κι αυτό παρά τη λεγόμενη χοντροκοπιά που μου αποδίδουν.

Τι είμαι για τον περισσότερο κόσμο; Μια μηδαμινότητα ή ένας αλλόκοτος αντιπαθητικός άνθρωπος, ένας που δεν έχει καμιά υπόσταση στην κοινωνία ή που δε θ’ αποκτήσει ποτέ, τέλος κάτι λιγότερο από μια νούλα. Έστω. Θα ήθελα να δείξω με το έργο μου τι υπάρχει στην καρδιά ενός τέτοιου ανθρώπου αλλόκοτου, μιας τέτοιας μηδενικότητας.

Detail of Self-portrait (1889)

Πρόκειται για τη φιλοδοξία, που είναι «παρ’ όλα αυτά» θεμελιωμένη λιγότερο στη μνησικακία παρά στην αγάπη, περισσότερο σε ένα αίσθημα γαλήνης παρά στο πάθος. Μολονότι συχνά είμαι βουτηγμένος στη μιζέρια, υπάρχει ωστόσο μέσα μου μια αρμονία και μια μουσική, ήρεμη και αγνή. Στο πιο φτωχικό σπιτάκι, στην πιο βρώμικη γωνιά, βλέπω πίνακες και ζωγραφιές. Και το μυαλό μου τραβάει προς αυτή την κατεύθυνση από μια ακατανίκητη ώθηση.

Όσο περισσότερο απελευθερώνομαι απ’ αυτά τόσο πιο γρήγορα συλλαμβάνει το μάτι μου τη γραφική άποψη. Η τέχνη απαιτεί επίμονη δουλειά, μια δουλειά που αδιαφορεί για τα πάντα και μια συνεχή παρατηρητικότητα.»

«Δεν πρέπει να με απασχολεί η γνώμη του κόσμου για μένα. Πρέπει να τραβάω μπροστά, αυτό μονάχα πρέπει να σκέφτομαι.»

Starry Night

Για την τρέλα του 

«Και προσωρινά επιθυμώ να μείνω κλεισμένος στο Νοσοκομείο, τόσο για τη δική μου ησυχία, όσο και για την ησυχία των άλλων.

Αυτό που με παρηγορεί λιγάκι, είναι που αρχίζω να θεωρώ την τρέλα σαν μια αρρώστια και σε αυτές τις κρίσεις μου, μου φαινόταν πως ότι φανταζόμουν ήταν η πραγματικότητα. Τέλοσπαντων, δε θέλω ούτε να σκέφτομαι ούτε να μιλώ για αυτά

Τραγική ειρωνεία:

«Οι πίνακες μου δεν έχουν αξία, και είναι αλήθεια πως μου κοστίζουν υπερβολικά σε χρήματα και ακόμα κάποτε σ' αίμα και σε μυαλό. δεν επιμένω, κι έπειτα τι θες να πω;»

Τα δυο αδέλφια, ο Vincent και ο Theo, θάφτηκαν μαζί στο Auvers-sur-Oise

Ένα βιβλίο που αξίζει να μελετηθεί από φιλότεχνους και μη. Ο διασημότερος και ίσως σπουδαιότερος ζωγράφος αποκαλύπτεται μέσα από τις επιστολές προς τον αδελφό του Τεό. Εκφράζει πάθος για τη δουλειά του, να πετύχει τα όνειρα και τους στόχους του. Τα οικονομικά προβλήματα εμφανίζονται συνεχώς ως εμπόδιο στην τέχνη του, αφού πολλές φορές δεν έχει χρήματα ούτε για τα υλικά που του χρειάζονται για να ζωγραφίσει. Τελειομανής, εργασιομανής, μοναχικός, παράξενος, παθιασμένος με τα πινέλα και την ζωγραφική του. Με μια διαρκή αγωνία για αγάπη και έναν φόβο για τα χρήματα.

Αφιερώματα για τον Vincent Van Gogh στο blog: 
Η ζωή και το έργο του Vincent van Gogh / Βίνσεντ βαν Γκογκ 
ο Van Gogh στο Πλανητάριο - ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ

3 Δεκεμβρίου 2014

Jimmy's Hall #movie #cinema


Η ταινία «Jimmy's Hall» (2014), σε σκηνοθεσία του Κεν Λόουτς (Ken Loach, «Ο Άνεμος Χορεύει το Κριθάρι») και σε σενάριο του Πολ Λάβερτι (Paul Laverty), βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Είναι αφιερωμένη στη ζωή και τον αγώνα του πολιτικού ακτιβιστή Jimmy Gralton.  

Βρισκόμαστε στην Ιρλανδία του 1920, μια χώρα στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου, με ύφεση, ανεργία και φτώχεια. Ο Jimmy Gralton, ένας άνθρωπος γεμάτος με πάθος, ενέργεια και όραμα, ήταν ο δημιουργός ενός πολιτιστικού κέντρου σε μια μικρή επαρχιακή κωμόπολη. Μίλησε για την πίστη στον συνάνθρωπο και στον άξιο αγώνα του να κατανοήσει κάποιος τη ζωή του καλύτερα. Δημιούργησε με δικά του έξοδα και εθελοντική εργασία, έναν πολιτιστικό χώρο όπου οι κάτοικοι θα μπορούσαν να σκεφτούν, να μιλήσουν, να μορφωθούν, ν' ακούσουν, να γελάσουν, να χορέψουν, να χαρούν τη ζωή σε μια περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης.  Ένας πολιτιστικός χώρος όπου θα έβγαζε τον καλύτερο εαυτό τους. Όπου νέοι ορίζοντες, παράλληλα με έρωτες θα μπορούσαν να γεννηθούν...

Όμως η δημοφιλία και τα μηνύματα της κίνησης, δε γινόταν να μην προκαλέσουν την οργή της Εκκλησίας και του κατεστημένου. Ο Jimmy διώκεται από τη χώρα. Έπειτα από μια δεκαετία, επιστρέφει με σκοπό να ζήσει μια ήρεμη, αγροτική ζωή κοντά στην ηλικιωμένη μητέρα του.  Όταν αντικρίζει τη φτώχεια και τη μίζερη ζωή των κατοίκων, αποφασίζει να ανοίξει και πάλι το μικρό αυτό πολιτιστικό χώρο. Ξεκινούν μαθήματα τέχνης, λογοτεχνίας και χορού. Στην «αίθουσα του Jimmy» οι κάτοικοι μπορούσαν να χορέψουν σε ήχους jazz και swing, να γελάσουν, ν' αισθανθούν ελεύθεροι και να χαρούν τη ζωή.  


Όσο αυξάνεται η δημοτικότητα του Jimmy, μπαίνει ξανά στο στόχαστρο της εκκλησίας και των κοινοτικών αρχόντων. Ο ιερέας του χωριού παρουσιάζει την κίνηση ως «σατανική» και άκρως επικίνδυνη για το ποίμνιο του.  Κατηγορεί τον Jimmy ως άθεο και τον αντιμετωπίζει ως εχθρό της κοινότητας. Τότε θέτει στην κοινωνία την επιλογή: τον Χριστό ή το κέντρο του Jimmy Gralton...


«Γιατί να είναι τόσο επικίνδυνο ένα πολιτιστικό κέντρο;» 

Διαχρονικά η ελευθερία αποτελεί απειλή για την εξουσία, πόσο μάλλον σε περιόδους οικονομικής κρίσης και ανόδου του φασισμού. Η μουσική και ο χορός λειτούργησαν εδώ ως η απόλυτη έκφραση ελευθερίας. Και για αυτό έπρεπε να πολεμηθούν. Η αίθουσα δεν ήταν ένα απλό κτήριο, συμβόλιζε τα οράματα του Jimmy. Ήταν η ψυχή των κατοίκων της μικρής πόλης και μια απειλή για όσους μισούν τη χαρά στη ζωή. Για δεύτερη φορά, ο Jimmy Gralton διώκεται ως επικίνδυνος και αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του. 

Μια ταινία με εξαιρετικές ερμηνείες, υπέροχη φωτογραφία και ένα Soundtrack με ιρλανδική μουσική και jazz της δεκαετίας του '30.  Έμπνευση για την αξία του να εξακολουθείς να παλεύεις για ένα όραμα, ακόμη και όταν όλα θέλουν να σε εξαναγκάσουν να σιγήσεις. 

Η ταινία «Jimmy's Hall» βγαίνει στις αίθουσες αύριο, στις 4 Δεκεμβρίου, αξίζει να την παρακολουθήσετε. 

Related Posts with Thumbnails