ημερολόγιο Τήνου

Εν πλω

Κοιτάζω τη θάλασσα από το παράθυρο του πλοίου. Τα κύματα τρέχουν όπως και οι σκέψεις μου. Προσπαθώ να τις αφήσω στην άκρη, να τις "διακόψω", να κάνει διακοπές το μυαλό από έγνοιες. Αναλογίζομαι τους παλιούς περιηγητές. Έχω διαβάσει πολλά βιβλία με καταγραφές από τα ταξίδια τους. Αναρωτιέμαι πώς θα διέσχιζαν εκείνοι το Αιγαίο. Δίχως ίντερνετ και υπερπληροφόρηση, χωρίς γρήγορα καράβια, σ' έναν αλλιώτικο κόσμο. Τότε η αίσθηση του ταξιδιού ήταν τελείως διαφορετική. "Αναγκασμένοι" να ταξιδεύουν πιο αργά, ανακάλυπταν πρώτοι τα νησιά, έβλεπαν το φως του Αιγαίου πιο λαμπερό και την πιο αγνή, αυθεντική μορφή των Κυκλάδων. Αυτή που πια χάνεται. Την απλότητα στον υπέρτατο βαθμό της. Αφήνονταν στο χρόνο, κατέγραφαν, εξερευνούσαν, άκουγαν τον τόπο και τη βουή του. Είναι μεθυστικό αυτό το είδος περιπλάνησης και μόνο που το φέρνω στο νου μου. Αυτό που κάποιοι αναζητούμε ν' αισθανθούμε, όσο γίνεται στη σημερινή πραγματικότητα, έστω σε μια γωνιά, σε μια ματιά, σε κάτι ακόμα ανέγγιχτο. 

Τήνος

Οι Κυκλάδες στα μάτια μου είναι μαγικές. Όποτε φτάνω σε αυτές, ακόμα κουβαλώντας την κούραση ενός χειμώνα, ταιριάζουν με την αύρα μου. 

Φτάνοντας στο νησί της Τήνου, τη ματιά σου αρπάζει ο Ναός της Παναγίας. Η Τήνος υπήρξε για πολλά χρόνια ένα παρεξηγημένο νησί, καθώς οι περισσότεροι την είχανε συνδυάσει με μια επίσκεψη για θρησκευτικούς λόγους, ένα ημερήσιο πέρασμα για ένα τάμα. Είναι φυσικά και αυτό, αλλά όμως δεν είναι μόνο αυτό. Η Τήνος έχει πολλά πρόσωπα, τα οποία θα τα ανακαλύψετε αν θα την γυρίσετε. Είναι νησί της τέχνης, της γαστρονομίας, των πανηγυριών, της παράδοσης, των πανέμορφων χωριών της.

Ενδοχώρα Τήνου

Η γοητεία της Τήνου κρύβεται στα χωριά της και απαριθμεί σχεδόν 62. Να επισκεφτείς την ενδοχώρα της, αν αγαπάς τις εξερευνήσεις. Είναι τόσα όσα αξίζει να δεις που το πιθανότερο είναι ότι θα επιστρέψεις στο νησί, μένοντας σ' ένα φαύλο κύκλο που θα σε τραβά κοντά του. 

Πύργος Τήνου

Το κεφαλοχώρι της Τήνου και ένα από τα ομορφότερα χωριά των Κυκλάδων. Το χωριό των καλλιτεχνών, του μαρμάρου, της αρχιτεκτονικής, της τέχνης, των μουσείων. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ έχουν γεννηθεί μερικοί από τους πιο σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες. 

Εδώ είναι και το σπίτι του Γιαννούλη Χαλεπά

Έχει δημοσιευθεί στο blog αφιέρωμα σε αυτό το σπίτι-μουσείο.

Αξίζει να το επισκεφτείτε. 

Από τους πιο ταλαντούχους γλύπτες της νεότερης Ελλάδας, ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη, με τραγική μοίρα. Με ζωή, απόλυτα μυθιστορηματική.

Έχει δημοσιευθεί στο blog αφιέρωμα στο Χαλεπά, μπορείς να το διαβάσεις εδώ.

Η παρουσία και το έργο του 

έχει στιγματίσει την Τήνο.

Στον Πύργο θα βρεις και το Μουσείο Τηνείων Καλλιτεχνών, το παράρτημα της σχολής Καλών Τεχνών και το Μουσείο Μαρμαροτεχνίας του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Πειραιώς. Αν έχεις χρόνο και διάθεση, αξίζουν την επίσκεψη σου. 

Μη φύγεις όμως αν δεν καθίσεις στην κεντρική πλατεία του χωριού, στη σκιά του αιωνόβιου πλάτανου, για να δοκιμάσεις το πιο νόστιμο γαλακτομπούρεκο που έχεις γευτεί. 

  Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη πολυτέλεια από το να απολαμβάνεις τη σκιά ενός πλατάνου ένα καυτό καλοκαιρινό μεσημέρι; Αυτά τα τόσο αυτονόητα παλιότερα, μα τόσο ακριβοθώρητα πλέον σήμερα. Τέτοια δέντρα, είναι μουσειακά στοιχεία πλέον... 

Κουβέντα με το σερβιτόρο. Μου λέει ότι τα καλοκαίρια εργάζεται στο "Κεντρικόν" στην οικογενειακή επιχείρηση που έχουν στην Τήνο και το χειμώνα στα αθηναϊκά θέατρα. Μου περιγράφει περήφανος με ποιες παραστάσεις συνεργάστηκε στην περασμένη σεζόν. Του λέω πως φαίνεται ότι είναι καλλιτεχνικός τύπος. "Γκούγκλαρε να μας βρεις!", ανταπαντά ενθουσιασμένος. Άλλη μια καλλιτεχνική φιγούρα από τον Πύργο, λογικό...

Δανείζομαι το στυλό του, καθώς έχω ξεχάσει να πάρω το δικό μου και θέλω να γράψω στο σημειωματάριο μου - ναι ακόμη γράφω με το χέρι, όχι μόνο στο κινητό και πάντα έχω μαζί το journal μου. Ένας φίλος από την παρέα με ρωτά «τι γράφω πάλι» και επιμένει κυρίως «για ποιο λόγο γράφω συνέχεια». Η ίδια ερώτηση θα μου γίνει και όταν φωτογραφίζω όσα τραβούν τη ματιά μου. Η αυθόρμητη απάντηση ήταν «επειδή δε μπορώ να κάνω αλλιώς». 

Βώλαξ

Βώλαξ· το θρυλικό χωριό της Τήνου, με τους τοίχους του γεμάτους με ποίηση του Καβάφη, του Σεφέρη, του Ρίτσου κ.α. 

Είχα επισκεφτεί το χωριό και το 2018, όπου είχα αφιερώσει ανάρτηση. 

Μπορείς να τη διαβάσεις πατώντας εδώ. 

Το πιο εντυπωσιακό όμως σε αυτό το χωριό με τους περίπου 40 μόνιμους κατοίκους, είναι ότι περιτριγυρίζεται από πολλές τεράστιες πέτρες, εντυπωσιακούς μεγάλους σφαιρικούς γρανιτένιους βράχους πιθανόν ηφαιστειογενούς προέλευσης. Γεωλόγοι το επισκέπτονται να ερευνήσουν το έδαφος του.  

Επίσης εδώ ακόμη επιβιώνει η σπάνια τέχνη της καλαθοπλεκτικής. Μπράβο -μαζί με ένα ευχαριστώ- στους λίγους μόνιμους κατοίκους αυτών των χωριών, που επιμένουν να ζουν σε δύσκολες συνθήκες και να κρατάνε όμορφο το τόπο, να δημιουργούν, να αντιστέκονται. 

Υστέρνια

Τα χωριά του Αιγαίου, η καρδιά της Ελλάδας.

Στα Υστέρνια να πας στο Mayou all day bar,

 να πιεις κάτι δροσιστικό

αγναντεύοντας το Αιγαίο ακριβώς μπροστά σου.

Αρνάδος 

Ο Αρνάδος· εξερεύνηση στο μεσαιωνικό χωριό, το οποίο είναι χτισμένο στην πλαγιά του Κεχροβουνίου, σε μεγαλύτερο υψόμετρο σε σχέση με τα υπόλοιπα χωριά, κάτι που του χαρίζει εντυπωσιακή θέα στις νότιες Κυκλάδες. Να σταθείς να χαζέψεις τη Μύκονο, το ιερό νησί της Δήλου και τη Ρήνεια. Ιδιαίτερα γραφικό χωριό, με κύρια χαρακτηριστικά τις μεσαιωνικές καμάρες και τα πλακόστρωτα καλντερίμια. Τα περισσότερα σπίτια του χωριού έχουν πουληθεί σε ξένους, κυρίως Ελβετούς, που επισκέπτονται το νησί κάποιες μέρες κάθε χρόνο. Κάτι που μας προκαλεί πολλές σκέψεις. Πρόκειται για σπίτια που αλλιώς θα είχανε καταρρεύσει, και ευτυχώς στην ανακαίνιση τους σεβάστηκαν την αρχιτεκτονική του τόπου.

 

Επίσκεψη σε έκθεση φωτογραφίας σ' ένα μεσαιωνικό κελάρι (οινοποιείο Ballis)

Το “Παναϊδάκι”, είναι ένα μικρό ιδιωτικό εκκλησάκι (δίπλα από το οινοποιείο Ballis) όπου σύμφωνα με την παράδοση στεγαζόταν κρυφό σχολειό κατά την Τουρκοκρατία.  Η αίσθηση της μυσταγωγίας είναι δυνατή. Στον Αρνάδο λειτουργούσε σχολείο από το 1829 που εφάρμοζε την αλληλοδιδακτική μέθοδο (μεγαλύτεροι μαθητές βοηθούσαν τον δάσκαλο στην καθοδήγηση των μικρότερων) διατηρήθηκε άτυπα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ΄40.

Έπειτα να σταθείς ως αργά το βράδυ στην πλατεία. Ίσως πετύχεις και κάποιο πανηγύρι. Η Τήνος φημίζεται για τα γλέντια της. Το μικρό καφενείο στην κεντρική πλατεία προσφέρει λιχουδιές με εξαιρετικά τοπικά προϊόντα, σε αρκετά προσιτές τιμές. Μικρές στιγμές γεμάτες απλότητα που εκλείπουν.  Αν μπορούσες να πατήσεις ένα "pause", θα το έκανες εκεί. 

Φαλατάδος

Φαλατάδος. Το χωριό υπήρχε ήδη από το 1400 µ.Χ. και το όνομά του προέρχεται από κυριώνυμο (οικογένεια Βαλατά) ή από τη λέξη φάλακα (= οχύρωμα, παρατηρητήριο).

Στη γραφική πλατεία του, προκαλεί εντύπωση ο πραγματικά επιβλητικός ναός του Αγίου Ιωάννη-Αγίας Τριάδας (1901) με τρούλο 18μ και εικόνες του 17ου αιώνα. 

Το χωριό είναι γνωστό για το ρακί του. Έχει πολλά πατητήρια και αποστακτήρια. Γνωστά και καλής ποιότητας είναι και τα φαλαταδιανά κρασιά.

Τα χωριά της Τήνου μοιάζουν ατελείωτα, όπως η ομορφιά τους. Ανεμοδαρμένα κυκλαδίτικα χωριά, λευκά στολίδια, σαν σκαρφαλωμένα πάνω στις πλαγιές. Εξερεύνηση, περπάτημα. Πύργος. Βόλαξ. Υστέρνια. Φαλατάδος. Καρδιανή. Αγάπη. Δυο Χωριά. Πλατείες με πλατάνια, κρήνες, μεσαιωνικές στοές. Λούζα. Φωτάκια. Ανάσα Αιγαίου. Σοκάκια. Μύλοι. Περιστερώνες. Μάρμαρο. 

Εξωμβούργο. Ιερά Καρδιά. Ουρσουλίνες. Τάματα. Μυσταγωγικο τοπίο. Άνεμος. Λευκό και γαλάζιο μέσα στο άγονο. Γρανιτένιοι βράχοι. Μουσεία, εκθέσεις. Χαλεπάς, Λύτρας, Γύζης, Φιλιππότης. Επίσκεψη στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού:  Γιαννούλης Χαλεπάς: Γλυπτικής μέγιστον μάθημα.  Αποκρυπτογράφηση συμβόλων. Παράδοση. Το «χειροποίητο νησί».

Αντίλαλος

Ο Αντίλαλος, το πιο όμορφο βιβλιοκαφέ των Κυκλάδων. 

Θα το συναντήσετε στην χώρα του νησιού.

Δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο αγαπημένο μου στέκι στο νησί. 

Όσες φορές βρεθώ στην Τήνο θα καθίσω για ένα καφέ ή ποτό. 

Λειτουργεί και ως γκαλερί φιλοξενώντας εκθέσεις.

Με εξαιρετικές επιλογές βιβλίων -θα βρεις εξαντλημένα σε χαμηλές τιμές- ωραία μουσική, ευγενικούς ανθρώπους, τοπικά προϊόντα προσεκτικά επιλεγμένα και βρίσκεται στο πιο ωραίο σημείο της Χώρας. Είναι ωραίο να ξέρεις ότι υπάρχει ένα τέτοιο μαγαζί να σε περιμένει εκεί.

Ανάγνωση Τήνου: Τα «Νησιά» του Ζαν Γκρενιέ

Φεύγοντας από το νησί, μια φράση, σαν εσωτερικός μονόλογος, αντηχούσε στα αυτιά μου: «Μην πάψεις ποτέ να θαυμάζεις τα έργα των ανθρώπων.» Δημιουργίες μέσα στην πέτρα, στο μάρμαρο, από αφορμή την πίστη σε έναν θεό, την αγάπη σε ένα ζώο, τον πόθο για κάτι που θα σε κάνει να αντιστέκεσαι, να βρίσκεις νόημα και για να δεις τι θα νικήσει τελικά στις τόσες αντιθέσεις. Να στραφείς στο φως. Οι Κυκλάδες είναι πάντα ένα ταξίδι στο φως. 

είμαστε καθρέπτες

 

[Λίμνη Δόξα, ορεινή Κορινθία]

Σ' έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, που η ψηφιακή τεχνολογία και το ΑΙ έρχεται σαν αστραπή να γεμίσει τις ζωές με περισσότερες οθόνες, περιπλοκότητα, ρομπότ, τεχνητή νοημοσύνη και με λιγότερα αγγίγματα, επιλέγω να επιμένω να στρέφω την προσοχή σε εκείνα που εμπνέουν συναισθηματική νοημοσύνη, αναζητώντας στιγμές στη φύση και στο μεγαλείο της απλότητας της, στους φίλους, στη σιωπή, στην αγάπη, σε οτιδήποτε με πλησιάζει με γνησιότητα και προκαλεί θαυμασμό -τι όμορφο να θαυμάζεις- στην απλότητα που κρύβει απύθμενο μεγαλείο, στην ομορφιά, στο μοίρασμα, στην πνευματικότητα, στην αυθεντικότητα, στη ζεστασιά, στο άνοιγμα, στο βλέμμα ενός ζώου, σ' ένα βιβλίο, στην ποίηση, σε μια παράσταση, στη μουσική, σε γωνιές της πόλης, στην τέχνη, στη δημιουργία, σε ό,τι ακόμη αντιστέκεται και θυμίζει κάτι αληθινό, κάτι ανθρώπινο, κάτι βγαλμένο μέσα από τη ψυχή. 

[Λίμνη Δόξα, ορεινή Κορινθία]

Χαζεύω το τοπίο καθώς αλλάζει, εναλλάσσεται, μεταμορφώνεται, αναδιαμορφώνεται μπροστά μου. Ίδιο τοπίο, άλλα σύννεφα, άλλο φως, άλλη στιγμή.  Οι αντικατοπτρισμοί στη φύση και στην καθημερινότητα μας. Είμαστε τέλειοι καθρέπτες των άλλων και των καταστάσεων που μας περιτριγυρίζουν και εμείς οι δικοί τους. Όλα αλλάζουν αν έχεις την πρόθεση, την επιμονή, την εμπειρία, την ματιά να κοιτάξεις από άλλη οπτική γωνία.  Επέλεξε εκείνη που αξίζει να εστιάζεις. Επέλεξε εκείνα που αξίζει να κοιτάξεις.

[Λίμνη Δόξα, ορεινή Κορινθία]

Είναι αυτή η παραδοξότητα. Μόλις συνειδητοποιήσεις την προσωρινότητα της ζωής, μόλις βιώσεις μια απώλεια, τότε ξεκινάς πραγματικά ν' απολαμβάνεις και την πιο μικρή ομορφιά, τότε αρχίζεις να βλέπεις με άλλα μάτια τους ανθρώπους, την ίδια τη ζωή και ν' αφήνεσαι στην παραμικρή της χάρη. Γίνεσαι σαν τη μέλισσα που αδιαφορεί για τις ακαθαρσίες, δεν έχεις χρόνο για αυτές και στρέφεται στην αναζήτηση των καλών ουσιών, αναζητάς και εσύ αυτό το νέκταρ. 

Αν το καλοσκεφτείς, ένα πέρασμα κάνουμε από τις ζωές μας, θα ήταν ιδανικό να επιλέξουμε να έχουμε ένα στενό κύκλο από καλοπροαίρετους, ωραίους ανθρώπους. 

Ό,τι αναζητάς έξω, αυτό κουβαλάς και μέσα σου.

[ Στην ορεινή και ιδιαίτερα γραφική περιοχή του Φενεού Κορινθίας, στα όρια με το νομό Αχαΐας, σ' ένα μοναδικής ομορφιάς τοπίο σε υψόμετρο 1500μ., βρίσκεται η ανδρική Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Φενεού. Η θέα από τον ξύλινο εξώστη της Μονής, αποκαλύπτει στον επισκέπτη ένα τοπίο σπάνιας ομορφιάς με όλη την πεδιάδα του Φενεού και τη Λίμνη Δόξας να απλώνεται μπροστά του. ]

[Η θέα από την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Φενεού, στην ορεινή Κορινθία]

[εσωτερικά]

Όλα στο σύμπαν είναι ένα μυστήριο. Το ίδιο το σύμπαν αποτελεί ένα μυστήριο. Η ανθρώπινη ζωή, η θάλασσα, η γη, ο ουρανός, τα αστέρια, το χώμα, τα λουλούδια, το νερό, η ανάσα, η ψυχή και το σώμα. Όλα είναι ένα. Έχεις αισθανθεί κάποια στιγμή να ευθυγραμμίζεσαι μαζί τους; Όποτε είμαι στη φύση, νιώθω να έρχομαι σε επαφή με το "κέντρο" μου. 

"Be different, be you!" - Λαυρεωτική, Αττική

Τι είναι αληθινά ελκυστικό;

Η ευγένεια είναι ελκυστική.

Οι λέξεις είναι ελκυστικές.

Μια αθώα ματιά είναι ελκυστική. 

 Η επικοινωνία είναι ελκυστική.

Η αίσθηση της ελευθερίας είναι ελκυστική.

Η αυθεντικότητα είναι ελκυστική. 

Η απλότητα είναι ελκυστική.

Η γλυκύτητα είναι ελκυστική.

Η συναισθηματική ωριμότητα είναι ελκυστική.

Οι ατέλειες είναι ελκυστικές.

Η "παρουσία" είναι ελκυστική.

Το να διαβάζεις είναι ελκυστικό.

Το ενδιαφέρον είναι ελκυστικό.

Η πρωτοβουλία είναι ελκυστική. 

Η αλήθεια είναι ελκυστική.

Η ευαλωτότητα είναι ελκυστική.

Η εκτίμηση είναι ελκυστική.

Η επιθυμία για εξέλιξη είναι ελκυστική.

Να είσαι δίκαιος είναι ελκυστικό.

Οι πράξεις είναι ελκυστικές.

Η συνέπεια είναι ελκυστική.

Η φροντίδα είναι ελκυστική.

Η αποδοχή γι' αυτό που είσαι, είναι ελκυστική.

Να σε ακούν είναι ελκυστικό.

Να ακούς είναι ελκυστικό.

Οι φιλίες, χωρίς συμφέρον, είναι ελκυστικές. 

Ο σεβασμός των ορίων είναι ελκυστικό.

Να υποστηρίζεις κάποιον που δεν έχει φωνή, είναι ελκυστικό.

Να υποστηρίξει κάποιος τα όνειρα σου είναι ελκυστικό.

Να παίρνεις τη θέση του μη δημοφιλέστερου είναι ελκυστικό.

Να μη φέρνεις τον άλλο σε δύσκολη θέση είναι ελκυστικό.

Να είσαι ο εαυτός σου είναι ελκυστικό.

Να είσαι άνθρωπος είναι ελκυστικό.

Η καλοσύνη είναι ελκυστική.

Η τρυφερότητα, σε μια καθημερινή αγριότητα, είναι ελκυστική.

Η ηρεμία είναι ελκυστική.

Η ταπεινότητα είναι ελκυστική.

Η χαρά είναι ελκυστική.

Να τολμάς είναι ελκυστικό.

Να γελάς είναι ελκυστικό.

Το θαύμα.

Το συναίσθημα.

Η σύνδεση.

Η δημιουργία.

Η αγάπη.

Η ζωή.

********

 

«Κακή τύχη, καλή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει...»

Σκίτσο από το βιβλίο "Το αγόρι, ο τυφλοπόντικας, η αλεπού και το άλογο", Charlie Mackesy, Παπαδόπουλος

Μια μέρα το μοναδικό άλογο ενός φτωχού αγρότη έφυγε από το λιβάδι κι εξαφανίστηκε. Όταν το νέο μαθεύτηκε οι υπόλοιποι χωρικοί συνειδητοποιώντας τη σοβαρότητα της κατάστασης και σκεπτόμενοι πόσο δύσκολο θα ήταν τώρα για τον φτωχό χωρικό να καλλιεργήσει τη γη του και πως να θρέψει τη οικογένεια του, τον βοήθησαν να ψάξει για το άλογο κι όταν τελικά δε μπόρεσαν να το βρούν πουθενά, με μεγάλη λύπη του είπαν:  «Μα τι ατυχία και αυτή που σε βρήκε!» Ο αγρότης απλά απάντησε: «Κακή τύχη, καλή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει...» Μετά από μερικές μέρες το άλογο επέστρεψε. Οι χωρικοί με έκπληξη αλλά και με χαρά διαπίστωσαν πως το άλογο είχε φέρει μαζί του και άλλα άλογα που ήταν άγρια μεν αλλά νεαρά και γερά. «Τι καλή τύχη» είπαν οι χωρικοί, τότε. «Μπορείς να τα δαμάσεις κι έπειτα να τα πουλήσεις!». Ο αγρότης απλά απάντησε: «Καλή τύχη, κακή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει…»

Παρόλα αυτά, ο αγρότης έκανε αυτό που του πρότειναν. Αυτός και ο γιος του άρχιζαν να τα δαμάζουν και να τα εκπαιδεύουν. Η διαδικασία ήταν δύσκολη. Κάποια μέρα, ο γιος του αγρότη, καθώς εκπαίδευε ένα από τα άλογα, έπεσε και έσπασε το πόδι του.  Η οικογένεια ήταν φτωχή και έπρεπε τώρα να διαθέσει πολλά χρήματα για ιατρική περίθαλψη. Τα νέα γρήγορα εξαπλώθηκαν στο χωριό. Και πάλι οι χωρικοί μαζεύτηκαν για να εκφράσουν τη λύπη τους στον αγρότη. «Φοβερή κακοτυχία», του είπαν. Ο αγρότης για μια ακόμη φορά ανασήκωσε τους ώμους του και είπε «Κακή τύχη, καλή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει…» Ο καιρός πέρασε και έγινε πόλεμος. Στρατιωτικοί ήρθαν στο χωριό για να επιστρατεύσουν όλους τους νέους άντρες. Ο γιος του χωρικού, μη έχοντας αναρρώσει ακόμα και όντας ανίκανος να περπατήσει έμεινε στο χωριό. Οι χωρικοί είπαν στο αγρότη: «οι γιοί μας πήγαν να πολεμήσουν. Μπορεί και να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν βαριά. Ο δικός σου γιος όμως όχι. Είσαι τυχερός!» Ο αγρότης για άλλη μια φορά τους απάντησε: «Καλή τύχη, κακή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει...» Πέρασαν τα χρόνια και ήρθε ειρήνη αλλά βρήκε το χωριό με ελάχιστους άντρες σε κάπως καλή φυσική κατάσταση ο γέρος χωρικός πέθανε κι εκείνος και λίγο αργότερα ο γιος του (που δεν είχε στρατευθεί και ήταν γερός και δυνατός) ανέλαβε την ηγεσία και διοίκηση του χωριού. Όταν οι χωρικοί πήγαν να τον συγχαρούν για την καλή αυτή εξέλιξη και τύχη εκείνος τους απάντησε στωικά: «Καλή τύχη, κακή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει...»

--**--

 «Όταν έρχονται τα μαύρα σύννεφα, εσύ να προχωράς.» Γιατί... «κακή τύχη, καλή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει...».

:)

Απλά συνέχισε να προχωράς

Άσε τα πάντα να σου συμβούν:

ομορφιά και τρόμος.

Απλά συνέχισε να προχωράς.

Κανένα συναίσθημα δεν είναι οριστικό.

                                      Rainer Maria Rilke

Συμβαίνουν πράγματα στη ζωή που σε ωθούν να σκεφτείς διαφορετικά, είναι αδύνατον να μη σε επηρεάσουν. Κάθε άνθρωπος που συναντάμε, ακόμη και χωρίς να το συνειδητοποιεί, δίνει μαθήματα. Ο τρόπος αντίδρασης του, η αληθινή ή η προσποιητή ευγένεια, το τι θα ακούσεις να λέγεται μπροστά σου για άλλους και τι όταν απουσιάζουν - πράγμα που σημαίνει ότι και για σένα έτσι θα πράττουν. Γενικά αν παρατηρήσεις τα γεγονότα που μας συμβαίνουν, έχουν κάτι να δώσουν. Γι' αυτό η σιωπή κάποιες φορές είναι σημαντική. Βοηθά να σκεφτείς και τα δικά σου λάθη, τα άτομα που έκανες το λάθος να εμπιστευτείς, την αλήθεια, το ψέμα, το πόσο γενναιόδωρα άλλοι σου συμπεριφέρθηκαν, άλλοι όχι. Το πόσο εύκολα μπορεί να υποτιμηθεί η ευγένεια, η διακριτικότητα και η καλοσύνη στις μέρες μας, πώς να διαφυλάξεις τις αξίες σου, να μην τις προδώσεις. 

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ευτυχώς. Ως χαρακτήρας είμαι κοινωνική, αλλά και εσωστρεφής, επιλεκτική στους ανθρώπους, με ενδιαφέροντα μα και ήπιων τόνων. Ως φίλη είμαι αληθινή, δίνω αγάπη ατελείωτη, προσφέρω χωρίς σκέψη, ακόμη και αυτό εδώ το blog, που κρατά χρόνια, είναι έκφραση επικοινωνίας και δημιουργικότητας. Έτσι το ξεκίνησα, έτσι το αντιλαμβάνομαι, για αυτό το συνεχίζω.

Το προηγούμενο διάστημα έχω βιώσει τι σημαίνει να προχωράς μπροστά, κόντρα σε όλες τις προγνώσεις, να παλεύεις να σταθείς όρθιος, να κάνεις προσπάθεια για ένα βήμα. Να στέκεσαι  -βράχος- με αγάπη στον άνθρωπο σου. Αυτές τις μέρες έχω συγκινηθεί πολύ. Έχω βρεθεί από τη χαρά στη μεγάλη αγωνία, και από το συναίσθημα του φόβου, στο θαύμα της ζωής. Έχω γεμίσει σεβασμό, ξεχειλίσει από συναισθήματα. Παράλληλα γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου. 

Ακολουθούν σκέψεις, που θα μείνουν εδώ ως η τελευταία ανάρτηση για το φετινό καλοκαίρι. 

Τι αξίζει στη ζωή; 

1) Πάντα να προχωράς

Μη σταματάς. Προχώρα μπροστά. Κάνε παύσεις. Πάρε ανάσες. Πάρε αποστάσεις από κάθε είδους τοξικότητα. Κάνε όνειρα. Κυνήγησε τα. Τα όνειρα δεν τελειώνουν ποτέ. Να έχουν αξία για σένα, ας μην τα καταλάβει άλλος, αρκεί τη δική σου ψυχή να φτερουγίζουν.  

2) Μη σε νοιάζει τι λέει κανένας και τίποτα 

Πολλοί άνθρωποι είναι γεμάτοι ανασφάλειες που για να νιώσουν καλύτερα με τον εαυτό τους, στα μάτια των άλλων, θα σε πολεμήσουν, θα σε κατακρίνουν. Το να σε υπερασπιστεί κάποιος, το να πει το όνομα σου σε ένα περιβάλλον με ευκαιρίες, είναι σπάνιο. Μα όταν ξέρεις τον εαυτό σου, τις δυνατότητες, την τιμιότητα, τη δημιουργικότητα, τον αγώνα στα χρόνια, όσα έχεις πετύχει, να μη στέκεσαι στα λόγια του καθένα. Μην σε αγγίζουν καν. Να στέκεσαι στον τρόπο. Αν ήταν καλοπροαίρετος, τότε παρατήρησε και δώσε χρόνο. Αν όχι, τότε απομακρύνσου. Πλέον αν κάποιος με κατακρίνει με άσχημο τρόπο, τότε καταλαβαίνω ότι κάτι κάνω καλά. Δε με αφορά να με εκτιμήσουν το ίδιο όλοι, αρκεί που με αναγνωρίζουν σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή (μου) και όσοι άλλοι καλοπροαίρετοι καλώς, οι υπόλοιποι δε με ενδιαφέρουν. Θα ήταν αστείο να στεκόμαστε στην άποψη του καθένα με τα συμπλέγματα και φόβους που κουβαλάει. 

3) Να σηκώνεσαι όταν πέφτεις 

Η ζωή δεν είναι ένας δρόμος με ευθείες, έχει ανηφόρες, απότομες στροφές και ανατροπές. Έχει πτώσεις. Αν κάτι μου έχει διδάξει η οικογένεια μου, είναι όταν πέφτεις να σηκώνεσαι. Θα πέσεις. Κάνε προσπάθεια για να σηκωθείς. Κανείς δεν είναι τέλειος. Η ευαλωτότητα μας κάνει πιο ανθρώπινους, οι αδυναμίες μας γειώνουν, η προσφορά μας δυναμώνει, οι δυσκολίες μας στρέφουν στην μεγαλύτερη εκτίμηση της χαράς. Απλά συνέχισε. Ευλογημένος αν έχεις αληθινούς ανθρώπους δίπλα σου να σε βοηθήσουν. Σπανίζουν και είναι πλούτος. Στις δύσκολες στιγμές, φαίνονται οι άνθρωποι.

4) Ν' απολαμβάνεις τη ζωή

Να απολαμβάνεις τη ζωή και να χαίρεσαι όταν βλέπεις να την απολαμβάνουν οι άλλοι. Να εκτιμάς, να τιμάς τη ζωή, να χαίρεσαι την πιο απλή στιγμή. Να χαίρεσαι με ένα παγωτό, με έναν περίπατο, να ρουφάς κάθε ηλιοβασίλεμα, να απολαμβάνεις τα μικρά της ζωής γιατί μια μέρα θα διαπιστώσεις ότι αυτά ήταν τα μεγάλα. Είναι αστείο μα όταν στερείσαι κάτι, τόσο περισσότερο το εκτιμάς. Τότε απολαμβάνεις και μια βόλτα, έναν απλό καφέ. Το πιο αστείο είναι ότι θα σε ζηλέψουν, ίσως γίνεις στόχος όταν χαίρεσαι με τα μικρά. Λίγοι χαίρονται με τα μικρά σήμερα. Οι περισσότεροι, εθισμένοι στην γκρίνια, θ' απαξιώσουν τη χαρά της στιγμής σου. Μην αλλάξεις. Έχουμε ενοχοποιήσει τη χαρά. Ζούμε σε μια περίοδο που κακολογείται και μια βόλτα στη θάλασσα, ακόμη και ένας απλός περίπατος στην πόλη. Πώς γίναμε έτσι παιδιά; Γιατί τόση μιζέρια; Γιατί τόσος φθόνος; Και στις χαρούμενες στιγμές σου φαίνονται οι άνθρωποι.

Τέλος, σας παρακαλώ μείνετε εδώ μόνο όσοι πραγματικά αισθανόσαστε τις καλές προθέσεις αυτού του ιστολογίου και έχετε τη διάθεση να αφεθείτε στη ροή του στο χρόνο.  Όσοι μπαίνετε σε συγκρίσεις, όσοι αναλώνεστε σε δεύτερες σκέψεις, χαλιέστε, προχωρήστε σε κάτι άλλο, τόσα υπάρχουν. Ή δημιουργείστε κάτι αντίστοιχο δικό σας. Να έχουμε διάθεση να μοιραζόμαστε δημιουργικά και όμορφα πράγματα, δεν είναι αυτονόητο. :) 

Ευχαριστώ πολύ όσους διαβάζετε, επισκέπτεστε και παρακολουθείτε το Roadartist in Athens, δίνοντας δύναμη στη φωνή του.

Στο fun page του blog στο Facebook μπορείτε να συνεχίσετε να βλέπετε τη ματιά μου, οτιδήποτε προτάσεις ξεχωρίζω από το χώρο του Πολιτισμού και των Τεχνών! Το τελευταίο διάστημα, λόγω ιδιαίτερων καταστάσεων, έχουν ελαττωθεί τα μοιράσματα. Να είμαστε καλά και θα επανέλθουν. Ακολουθείτε και στο Instagram! Ηρθε η στιγμή για μια αποτοξίνωση και αποχή το επόμενο χρονικό διάστημα. 

Σας στέλνω τις πιο όμορφες καλοκαιρινές ευχές, να είστε καλά και να περνάτε όμορφα!

4 + 1 πράγματα που σώζουν τη ζωή μου

Τι καιρούς ζούμε πάλι! Πρωτόγνωρες καταστάσεις, μια εποχή γεμάτη προκλήσεις. Ο κόσμος, όπως τον ξέραμε, αλλάζει. Όλα όσα συμβαίνουν θα καθορίσουν την ποιότητα και τον τρόπο ζωής μας για τα επόμενα χρόνια. Το τελευταίο διάστημα λαμβάνω μηνύματα σας με ιδέες για αναρτήσεις. Κάποιοι μου στέλνετε πόσο σας αρέσουν οι φωτογραφίες, άλλοι ζητάτε προτάσεις για αναγνώσεις βιβλίων, άλλοι -αρκετοί πλέον- μηνύματα που συνοψίζονται στις ερωτήσεις: «Πώς θα ισορροπήσω με όλα όσα συμβαίνουν;». «Πώς να την παλέψω με την καραντίνα;». «Πώς να έχω θετικότητα εν μέσω τέτοιου χάους;». Το τελευταίο μήνυμα που έλαβα χτες στο inbox της σελίδας στο facebook ήταν «Πώς να μην πάθω κατάθλιψη;»

Ειλικρινά δε νομίζω ότι είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να απαντήσω στις παραπάνω ερωτήσεις. Όμως αυτό για το οποίο είμαι βέβαιη είναι ότι έχω αρκετές φορές αισθανθεί όπως εσείς που μου στείλατε τέτοια μηνύματα. Έχω περάσει και περνάω δύσκολες καταστάσεις, έχω βιώσει αποτυχίες, αδιέξοδα, ό,τι ίσως δε μπορείτε να φανταστείτε. Στις ερωτήσεις σας λοιπόν, θα έλεγα ότι ο καθένας έχει τις δικές του άμυνες, τις δικές του αντιστάσεις στις αμέτρητες προκλήσεις, κρίσεις. Μου δίνετε ώθηση να μοιραστώ μαζί σας κάποια πράγματα που λειτουργούν σε μένα ως προσωπικές νησίδες και καταφύγια. Πέντε συνήθειες που έχουν σώσει τη ζωή μου - έως σήμερα. 

1. Τα βιβλία σώζουν τη ζωή μου!

Είναι τόσο παρήγορο ότι υπάρχουν τόσα εξαιρετικά βιβλία που μας περιμένουν να τα διαβάσουμε. Βιβλία γεμάτα έμπνευση, απαντήσεις, προτάσεις, μαγεία, αφηγήσεις, διαλόγους, γνώσεις, διεξόδους. Όποιος δεν έχει χαθεί στις σελίδες κάποιων βιβλίων, δεν έχει γνωρίσει αυτή τη μαγική πύλη προς το άγνωστο. Διαβάζοντας είναι σαν να μπαίνεις σε μια σοφίτα, σε ένα καταφύγιο, το οποίο σε προστατεύει από τη σκληρότητα της εποχής. Ειδικά τώρα το βλέπω πολύ καθαρά. Αν δε διάβαζα θα ήμουν μια άλλη.  Τα βιβλία σώζουν καθημερινά τη ζωή μου.

Κάποιες αναρτήσεις με προτάσεις βιβλίων: λίστα Ι, λίστα ΙΙ, λίστα ΙΙΙ, λίστα IV. Άμεσα θα δημοσιευθεί και άλλη καινούργια με πρόσφατες αναγνώσεις. Σας τη χρωστάω. 

2. Περπατώντας

Η κίνηση και το περπάτημα είναι ζωτικό κομμάτι της καθημερινότητας και της ζωής μου. Όχι μόνο τώρα λόγω της πανδημίας. Αγαπώ να περπατώ στη φύση -στο δάσος και στη θάλασσα. Η φύση είναι θεραπεία. Αλλά επίσης μου αρέσει πολύ να περπατώ και στην Αθήνα. Το περπάτημα βάζει σε σειρά τις σκέψεις, φέρνει τα προβλήματα στο ύψος τους ή εμένα σε ένα ανάστημα καλύτερο μπροστά τους ώστε να τα κοιτάξω κατάματα. Περπατήστε. Η κίνηση αλλάζει τα συναισθήματα μας. Όταν κινούμαστε, θαύματα συμβαίνουν στο σώμα και στον εγκέφαλο μας. Οι σκέψεις αλλάζουν, ιδέες έρχονται, μεταβάλλεται η οπτική όπως το τοπίο τριγύρω. Κλείστε τις οθόνες και βγείτε έξω. Στους δρόμους της πόλης, της φύσης. 

Αμέτρητες προτάσεις έχουμε μοιραστεί όλα αυτά τα χρόνια στο blog για περίπατους στην Αθήνα, όπως στα υπέροχα Αναφιώτικα, στον Εθνικό Κήπο, στο Αισθητικό Δάσος Καισαριανής, βραδινοί περίπατοι στην Πλάκα, στην αγαπημένη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στο Ζάππειο, στη Φιλοθέη, στο Πεδίο του Άρεως  και αμέτρητες άλλες στην ετικέτα "Αθήνα".

3. Το γράψιμο

Η γραφή για μένα είναι ανάγκη. Γράφω από πολύ μικρή. Το blogging υπήρξε μια φυσική εξέλιξη αυτού του τρόπου έκφρασης. Ακόμη όμως και σήμερα, μου αρέσει να καταγράψω με το μολύβι ιστορίες, σκέψεις, συναισθήματα, στιγμές, ακόμη και τους στόχους της κάθε μέρας σε λίστες. Το journaling αποτελεί για μένα βασικό κομμάτι της καθημερινότητας μου. Πλέον οι επιστήμονες έχουν καταλήξει ότι τα οφέλη του γραψίματος είναι πολλά. Βοηθάει στην αποφόρτιση, στο να μαθαίνεις, γίνεσαι πιο δημιουργικός, ενισχύει τη μνήμη και την αποτύπωση της αλήθειας του καθένα μας. Αυτή την τακτική ακολουθούσε και ο Μάρκος Αυρήλιος, όταν στην πρώτη γραμμή του πολέμου, μέσα σ' ένα αντίσκηνο, κατέγραφε τους συλλογισμούς του, έδινε στον εαυτό του συμβουλές, τον εμψύχωνε με τη δύναμη της φιλοσοφίας. Έγραφε για να αντέξει τις δυσκολίες. Σήμερα αυτές οι σημειώσεις αποτελούν τα "Εις εαυτόν", συλλογή γραπτών που έχουν εκδοθεί αναρίθμητες φορές. Αποτελεί ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα και σοφά κείμενα, μια πυξίδα ζωής. Προσωπικά όταν γράφω είναι σαν να με καλύπτει ένα κουκούλι, κάτι σαν προστατευτικός φλοιός να δημιουργείται γύρω μου και με καλεί να συνεχίσω, να ονειρευτώ, να δημιουργήσω, να δραπετεύσω απ' όσα συμβαίνουν και σκέφτομαι. Έχω πάντα μαζί το journal μου, κάθε μέρα του έτους.

https://elearningindustry.com

4. Δια βίου μάθηση

Η διαδικασία της δια βίου μάθησης, η συνεχής εξέλιξη, δίψα, περιέργεια για καθετί καινούργιο. Η μάθηση είναι χαρά. Ευτυχώς υπάρχουν άπειρα πράγματα που δε γνωρίζουμε και άλλα τόσα που δε θα προλάβουμε να γνωρίσουμε. Η αίσθηση ότι η εξέλιξη ποτέ δε σταματά, δίνει νόημα στη ζωή. Είμαστε μαθητές. Υπάρχουν τόσα πράγματα ακόμη να ανακαλύψουμε. Και ειδικά σήμερα με το διαδίκτυο, μας προσφέρονται ελευθέρα πηγές και πόροι από κάθε πανεπιστήμιο του κόσμου εντελώς δωρεάν -δοκιμάστε, αν δεν το έχετε ήδη κάνει το coursera. Το μόνο που χρειάζεται είναι αυτή η δίψα. Αν ξεκινήσεις το ταξίδι της δια βίου εκπαίδευσης, δε θα σταματήσεις να το επιθυμείς ποτέ. Δίνει σκοπό, νόημα και ώθηση.

5. Ευγνωμοσύνη 

"Εὐγνώμων γίνου" έγραφε ένα από τα δελφικά παραγγέλματα. Να είσαι δηλαδή ευγνώμων. Η ευγνωμοσύνη είναι καθημερινή μου συνήθεια. Για τους ανθρώπους μου -οικογένεια, φίλους- και όσα με περιβάλλουν. Ευγνωμοσύνη για κάθε όμορφη στιγμή της κάθε ημέρας. Μια άσκηση παρατήρησης προς τη ζωή που ακόμη και εν μέσω μιας οικονομικής κρίσης, ακόμη και εν μέσω μιας πανδημίας, ακόμη και εν μέσω μεγάλου πένθους και μοναξιάς, δίνει δώρα. Στο τέλος κάθε μέρας -ακόμη και εκείνες που μοιάζει δύσκολο- εστιάζω στα καλά της.  Ευγνωμοσύνη για την υγεία, την προσφορά, τις νέες εμπειρίες, το κάθε σήμερα. Από το νερό που ήπια, το φαγητό που γεύτηκα και άλλα καθόλου δεδομένα για πολλούς ανθρώπους.

Σίγουρα υπάρχουν οι μέρες που μοιάζει να μη λειτουργεί τίποτα καλά, υπάρχουν αδιέξοδα, δυσκολίες. Τότε αυτά τα πράγματα, αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Ο καθένας έχει τις δικές του διεξόδους και τα δικά του καταφύγια. Γράψτε μου και εσείς στα σχόλια, δικές σας ιδέες, συνήθειες για όσα σώζουν τη ζωή σας!