4 Οκτωβρίου 2010

Mark Rothko



Ο Μαρκ Ρόθκο (Mark Rothko, 1903-1970) γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1903 σε ένα εβραικό γκέτο της Ρωσίας και εξελίχθηκε σε διανοούμενο καλλιτέχνη της Νέας Υόρκης.

Ας τον προσεγγίσουμε μέσα από τη μονογραφία της φίλης του Done Ashton:

"...Ταξίδευε. Παντρεύτηκε και είχε παιδιά. Αλλά ποτέ δεν αισθανόταν άνετα. Αδιαφορούσε για τα αντικείμενα και ελάχιστη ευχαρίστηση έβρισκε στην τετριμμένη ωραιοποίηση της καθημερινής ζωής... 

Στα διάφορα εργαστήριά του βασίλευε η αυστηρότητα.. Οι πίνακες του επρόκειτο να γίνουν το διαβατήριο του για έναν κόσμο πιο φωτεινό, απαλλαγμένο από τα ουσιαστικά και τα επίθετα μας, που πάντα υστερούν...


Όταν έκανε λόγο για τα πρώτα χρόνια της παιδικής του ηλικίας αναπολούσε την κατάσταση, τη δική του κατάσταση, ενός Εβραίου ανάμεσα στους εχθρικούς Ρώσους...

Διάβαζε αρχαίους Έλληνες και κυρίως Αισχύλο. Η σπουδαιότητα του Αισχύλου στην ψυχολογική του ανέλιξη είναι αναμφισβήτητη..."1



Ο ίδιος έλεγε: "Δεν με απασχολεί η σχέση του χρώματος ή της φόρμας ή οτιδήποτε άλλο. Με ενδιαφέρει μόνο να εκφράσω βασικές ανθρώπινες καταστάσεις - τραγωδία, έκσταση, καταστροφή κ.λπ.-. Και το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι νιώθουν συντριβή και κλαίνε όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τα έργα μου δείχνει ότι μπορώ να τους μεταδώσω συγκινήσεις... Οι άνθρωποι κλαίνε μπροστά στους πίνακες μου, έχουν το ίδιο θρησκευτικό βίωμα που είχα εγώ όταν τους ζωγράφιζα". 2




Στα έργα του Rothko συντελείται η υπέρβαση της υλικότητας των πραγμάτων. Ο Ελύτης τον αποκαλεί "ουρανοποιό, που με τη χρωματική του ύλη εξουδετερώνει την ύλη, αν όχι και την μεταφέρει σ' έναν δικό του αστερισμό της Παρθένου". 3




Μια λεπτή αύρα, ένα μουντό και ταυτόχρονα έντονο φως, που εκπηγάζει από ολόκληρη την επιφάνεια, διαπερνά το αιθέριο τοπίο με τις ανάλαφρες μάζες χρωματιστού αέρα.




Ο Rothko είπε κάποτε: "Συχνά καθώς πέφτει η νύχτα υπάρχει στον αέρα ένα αίσθημα μυστηρίου, απειλής και ματαίωσης - όλα αυτά ταυτόχρονα. Θα ήθελα η ζωγραφική μου να έχει την ποιότητα τέτοιων στιγμών". 4




Αλλού έγραψε, επίσης, ο ίδιος: "Το πιο σημαντικό εργαλείο που αποκτά ο καλλιτέχνης μέσα από την επίμονη άσκηση είναι η πίστη στην ικανότητα του να κάνει θαύματα, όταν αυτά χρειάζονται". 5



Ο Rothko ιχνηλατεί τα αισθήματα που δημιουργούνται όταν παρουσιάζεται απειλή στον αέρα. Πράγματι, η μεταφυσική αγωνία που γεννά ο χώρος είναι αναπότρεπτη στα μεγάλα, μερικές φορές τεράστια, "τραγικά" όπως ο ίδιος τα ονόμασε, έργα του.

Το σύμπαν που έχει στο νου του ο Rothko είναι ασύλληπτο, αλλά καταληπτό με τη βοήθεια της φαντασίας..

Το χρώμα είναι το πιο ζωτικό στοιχείο της ζωγραφικής του. 

Τα κόκκινα, τα μπλε, τα καφέ, τα μαύρα και τα πράσινα του με άπειρες τονικές διαβαθμίσεις, σε φόρμες που υπερνικούν τη βαρύτητα και σχέσεις ισορροπίας ανάμεσα στο βαρύ και το ελαφρύ, το πυκνό και το αραιό, το σκοτεινό και το φωτεινό.., προκαλώντας ανάλογα τρόμο, αγωνία, χαλάρωση.



Όσο πλησίαζε προς το θάνατο ο Rothko, τόσο πιο σκοτεινά γίνονταν τα χρώματα, οι αποχρώσεις τους πιο βαθείς, το φως του πραγματικού κόσμου όλο και πιο αμυδρό, μια συσσώρευση σιωπής που οφείλεται στη μη αναγνώριση μορφών. Οι "άδειοι" πίνακες του μορφοποιούν την εμπειρία του Τίποτα που ο Βουδισμός εξισώνει με την Αλήθεια και του κενού που ο ίδιος ταύτιζε με τον Θεό. Κατέχουν μια σημαντική θέση στα πλαίσια της αμερικανικής πρωτοπορίας και ουσιαστικά προέκυψαν από την αντίδρασή του στην Action Painting.




Ο Mark Rothko θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του αιώνα μας. Οδηγήθηκε στη νεύρωση, το αλκοόλ, τα βαρβιτουρικά και τελικά στην αυτοκτονία στις 25 Φεβρουαρίου 1970, σε ηλικία 66 ετών.

Βιβλιογραφία: 1. D. Ashton, About Rothko, Νέα Υόρκη 1983, σ.3-6,42.
2. E. Lucie-Smith, Lives of the great twentieth century artists, Νέα Υόρκη 1986, σ.276.
3. Ο. Ελύτης, Εν Λευκώ, Αθήνα 1992, σ.277.
4. D. Sylvester, The ugly duckling, στο Abstract Expressionism (Auping).
5. M. Rothko, The Romantics were prompted (1947), αναδημοσιευμένο στο Abstract Expressionism (Shapiro), σ.397.
6. A. Χαραλαμπίδης, Η τέχνη του 20ου αιώνα, Τόμος ΙΙΙ, University studio press, Θεσσ/κη, 1995, 39.

45 σχόλια:

librarian είπε...

Οι γνώσεις μου είναι λίγες. Γι' αυτό ζω για να μαθαίνω κάθε μέρα περισσότερα κι ας ξέρω ότι δε φτάνει μια ζωή.
Κάθε φορά που περνώ από εδώ μαθαίνω και κάτι καινούριο! Να είσαι καλά καλλιτέχνιδά μου!

Hfaistiwnas είπε...

Όσο μεγάλωνε τα χρώματα γίνονταν όλο και πιο μουντά, κάπως έτσι δεν νιώθουμε όλοι όταν αρχίζουμε να παίρνουμε την κατηφόρα;..
Καλή εβδομάδα!

treno fantasma είπε...

Δεν γνώριζα τίποτα σχετικό.
Μοναδικά έργα.
Υπέροχο ποστ, σαν επιστημονική εργασία. Με σοβαρότητα.
Μια βαθιά υπόκλιση και μια καληνύχτα, ευχαριστώ.

kariatida62 είπε...

Γειά σου Αρτιστάκι!
Εσύ καλά κάνεις και μας μαθαίνεις τέχνη...
Αλλά να σου πω την αμαρτία μου τους πίνακες,του μεγάλου αυτού ζωγράφου Rothko, δεν τους ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ!
ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΛΕΜΕ!
Μπορεί να είναι βλασφημία προς την τέχνη του αυτο που σου ξομολογούμαι,αλλά τέχνη που δεν αγγίζει έστω και λίγο και τον πιο αδαή δεν με συγκινεί!

Με συγκινεί όμως η δική σου προσπάθεια να μας δείχνεις όσα εμείς δεν γνωρίζουμε!
Καληνύχτα και πολλά φιλιά

eutixis είπε...

ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟΣ!!!

Μπράβο, πολύ αγαπημένος ..!

Δεν ήξερα την παρατήρηση του Ελύτη για τον Rothko, ενδιαφέρον!

Unknown είπε...

Καλημέρα

Καλό πρωινό δημιουργικό
Καλή βδομάδα.....

Η ζωή είναι όμορφη με γούστο
και κέφι για δημιουργία....
Το χαμόγελο το βάζουμε μετά!!!!!

Μαριανα είπε...

Γεια σου Roadartist!
Όταν είχα πρωτοδεί πίνακες του Rothko δεν με είχαν συγκινήσει καθόλου γιατί δεν τους είχα καταλάβει. Όταν μας είχε μιλήσει ο καθηγητής μας γι΄αυτόν τον λάτρεψα, είχα συγκινηθεί με όλον αυτόν τον κόσμο που αποκαλύφθηκε με μιας μπροστά μου! Και πραγματικά είχα δακρύσει με τις ιδέες του που βρισκόταν μέσα στα έργα του.
Όταν αργότερα είχα δει πίνακά του από κοντά απογοητεύτηκα που δεν κατάφερα να νιώσω αυτό που με την φαντασία μου είχα "δει" στα έργα του. Ίσως έφταιγε ο χώρος του μουσείου, ίσως η στιγμή, δεν ξέρω.
Ήταν όμως σημαντικό που τον είχα γνωρίσει, γιατί αυτός από όλους τους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα άλλαξε τον τρόπο που "ένιωθα" την τέχνη που δεν αναπαριστούσε, αλλά υπέβαλλε.
Για μένα ο Rothko συμβολίζει μια μαγεία, την ελπίδα ότι ένα δημιούργημα του ανθρώπου μπορεί (κι επιτρέπεται) να ανοίξει παράθυρα σε κόσμους άγνωστους και "ιερούς".
Να είσαι καλά Roadartist! με συγκίνησε η ανάρτησή σου αυτή...

MYSTELIOS είπε...

Kαλημέρα φίλη Roadartist , χαίρομαι που με την επιστροφή μου σε ξανανταμώνω με ένα τόσο ενδιαφέρον αφιέρωμα στον Μεγάλο Μark Rothko , συγχαρητήρια , καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια !!!

kovo voltes... είπε...

Αγαπημένος καλλιτέχνης και ας μην είναι η ζωγραφική αυτού του είδους απο τις αγαπημένες μου. Οι καμβάδες του με χρώματα να παντρεύονται ή να γεμίζει μόνο του, ένα χρώμα, όλο το τελάρο βάζει την ψυχή σε ταξίδια...Ωραίο αφιέρωμα.

paramythou είπε...

Σαν παραμύθι. Το κόκκινο, το μπλε, το καφέ, το πράσινο με άπειρες αποχρώσεις, σαν παραμύθι σε κίνηση. Προκαλεί συναισθήματα σκούρα και ανοιχτόχρωμα....

Μπράβο Αρτιστάκι που μας ξεναγείς σε τοπία πολύχρωμα και αξιοπρόσεχτα.

Margo είπε...

"Το πιο σημαντικό εργαλείο που αποκτά ο καλλιτέχνης μέσα από την επίμονη άσκηση είναι η πίστη στην ικανότητα του να κάνει θαύματα, όταν αυτά χρειάζονται" Σπουδαίος!!!
Όταν κάναμε γι αυτόν στην ιστορία της τέχνης θυμάμαι πόσο εντυπωσιάστηκα που μέσα από την απλότητα έβγαζε τόσο δυνατά συναισθήματα χωρίς να μπορώ να εξηγήσω γιατί. Τα βλέπαμε μέσα στη σκοτεινή αίθουσα με προβολή slide η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν ήταν μοναδική.

Πολύ καλό αφιέρωμα Ροντάκι μου .. ευχαριστούμε!
Καλή βδομάδα!

energy είπε...

Ξεχωριστά πάντα τα αφιερώματα σου, ευχαριστούμε!

Νιώθω σαν να διαβάζω άρθρα σε πολιτιστικά περιοδικά! Πολύ όμορφη η προσφορά και η διάθεση σου!

ELvA είπε...

Παντα πιστη, Road,στο να δειχνεις πραγματα που ισως να μην ειναι πολυ γνωστα, ισως ομως και να μη τα εχουμε προσεξει οπως θα επρεπε...

Συμφωνω επισης και μ αυτο που λεει η φιλη Μαριανα,πιο πανω, οτι χρειαζεται να μυηθει κανεις στο εργο και τις ιδεες ενος καλλιτεχνη, συγγραφεα κλπ, πριν να βγαλει καποια συμπερασματα. Μηπως ομως δεν ισχυει το ιδιο και για οποιαδηποτε νεα γνωριμια; Πως μπορουμε να λεμε οτι γνωριζουμε καποιον/α, αν δεν μαθουμε πρωτα τι συντελεσε στη δημιουργια του χαρακτηρα και του εργου του;

Πολλα φιλια!

BUTTERFLY είπε...

Ειμαι ειλικρινα ασχετη στο θεμα ζωγραφικη. Αλλα, δεν βρισκω τιποτα το εξαιρετικο σε μερικα τετραγωνα με διαβαθμισεις χρωματων, δεν βρισκω καποια ιδιαιτερη τεχνη και κυριως δεν μου προκαλει κανενα συναισθημα.
Ισως φταιει η ασχετοσυνη μου, αλλα το μονο που μου αφησε ομορφη αισθηση ηταν για αλλη μια φορα η σωστη, εμπεριστατωμενη, ψαγμενη αν θες παραθεση ενος καλογραμμενου ποστ, οπως παντα μας εχεις συνηθισει καλη μου Αρτιστα!
Καλημερα!

[...] είπε...

Ωραία ανάρτηση! Πρωτοείδα έργα του την εποχή που δεν ήξερα τίποτα γι αυτόν. Συναισθήματα τέτοιας έντασης δεν ξαναείχα με έργα κανενός άλλου καλλιτέχνη. O επίσης σπουδαίος Morton Feldman τον τίμησε με το έργο του «Rothko chapel».
Το λινκ ως αντίδωρο για την ανάρτηση.

Morton Feldman «Rothko Chapel»

[για το Rothko Chapel : Rothko Chapel]

Roadartist είπε...

@ librarian : Παρομοίως! Και εγώ για αυτό ζω, και αυτό είναι ένα από τα πράγματα που μου δίνει ώθηση, κουράγιο, δύναμη, διάθεση για να συνεχίσω. Το ότι υπάρχουν τόσα πράγματα που δεν γνωρίζω.. και με περιμένουν να τα μάθω :)
Διαβάζοντας ιστορία της τέχνης, μαγεύτηκα κυριολεκτικά από τα έργα του Mark Rothko, αλλά και από τη ζωή του.. Ένας από τους πιο σημαντικούς ζωγράφους του αιώνα μας.. Και εσύ να είσαι καλά :)

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Νομίζω πως έτσι είναι Ηφαιστίωνα. Μεγάλη μαγκιά.... όταν κάποιος μεγαλώνει μα έχει συμβιβαστεί με την ηλικία του και με το χρόνο.. Καλή εβδομάδα!

Roadartist είπε...

@ treno fantasma : χαίρομαι που σου άρεσε! Είναι ένας καλλιτέχνης που με κέρδισε αμέσως μόλις αντίκρισα τα έργα του.. Καλή εβδομάδα!

Roadartist είπε...

@ kariatida62 : ..δεν σας μαθαίνω.. δηλαδή ο σκοπός δεν είναι αυτός, ξεκινά από την ανάγκη να μοιραστώ πράγματα που αγαπώ και που διάβασα και με κέρδισαν.. ΑΝ κάποιος κάτι μαθαίνει από εδώ, τότε πραγματικά η χαρά μου μεγαλώνει, και μου δίνει μια ικανοποίηση επιπλέον, όπως είναι λογικό. Είναι όμορφο ότι σε κερδίζει να το μοιράζεσαι, να το μεταδίδεις με τον όποιο τρόπο σου και στους άλλους..Θα ήθελα να μπορούσα να συνέχιζα να το κάνω, όπως και το να συνεχίσω να μαθαίνω.
Όσον αφορά τον Rothko, μόλις πρωτοαντίκρισα τα έργα του, ένιωσα μια μαγεία να με περικλείει..
Δεν νομίζω αλήθεια πως έχει να κάνει με το αν είναι κάποιος αδαής ή όχι.. Παίζει σίγουρα και αυτό το ρόλο του, αν διαβάσεις όλη τη πορεία της τέχνης, σε όλες τις εποχές.. και τη ζωή του κάθε καλλιτέχνη.. όμως νομίζω πως το κυριότερο είναι το να αφεθείς να αισθανθείς.. και να δεις αν τελικά θα σου μιλήσει..αυτό που έχεις μπροστά σου.. Στην δική μου περίπτωση μίλησε απίστευτα! Είναι πλέον ένας από τους πιο αγαπημένους μου ζωγράφους o Rothko..

Αν δεις και το post "μύηση" (που περιγράφω αυτά ακριβώς τα συναισθήματα):

http://roadartist.blogspot.com/2010/06/blog-post_07.html

αυτό το ποστ, ξεκινά με ένα δικό του πίνακα στην αρχή, το οποίο θεωρώ ως.. μια μυσταγωγία! Αυτό μου μεταδίδει! :)

Πολλά φιλιά (μας έλειψες)!

Roadartist είπε...

@ art : Νομίζω είναι πολύ όμορφη αυτή η παρατήρηση του Ελύτη. Προέρχεται από το βιβλίο του Εν Λευκώ. (Ο. Ελύτης, Εν Λευκώ, Αθήνα 1992, σ.277.)

Roadartist είπε...

@ Sailor : Καπετάνιε η ζωή είναι μόνο τότε όμορφη! Όταν έχει γούστο, κέφι, μεράκι, δημιουργία, και αφού τα έχει όλα αυτά ..μετά έχει και χαμόγελο! Είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο δημιουργικό να του στερείς την ...ευκαιρία για να δημιουργήσει.. Καλή εβδομάδα!

Roadartist είπε...

@ Μαριανα : Καλησπέρα Μαριάνα, εγώ με τον Rothko έπαθα το εξής περίεργο.. Με το που αντίκρισα κάποιους πίνακες του, αμέσως "μίλησε" μέσα μου, αμέσως όμως! Μια φωνή από μέσα μου.. σαν να φώναξε "ΟΥΑΟΥ" :) και έπειτα διάβασα τα κείμενα και τις αναλύσεις των έργων του.. Δεν έχει τύχει δυστυχώς να δω από κοντά κάποιο πίνακα του, εύχομαι κάποια στιγμή να γίνει και αυτό.. Ως τότε ευτυχώς υπάρχουν τα βιβλία..
Σε ευχαριστώ εγώ για το όμορφο σχόλιο σου.. Χαίρομαι όποτε περνάς (και αναμένω νέο post σου)! :)

Roadartist είπε...

@ ART-TRAVELLER : Καλώς τον! Χαίρομαι για την επιστροφή σου, και ελπίζω να έλειψες για καλό! Σε ευχαριστώ, καλή εβδομάδα.

Roadartist είπε...

@ kovo voltes... : Συμφωνώ απόλυτα! Μερικές φορές τα χρώματα είναι απίστευτα πιο δυνατά από χιλιάδες σχηματισμένες εικόνες! Είναι απίστευτα τα συναισθήματα που σου μεταδίδουν..Ευχαριστώ. :)

Roadartist είπε...

@ paramythou : Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε παραμυθού μου! Είναι όμορφο να ξεναγούμαστε μαζί σε χρώματα, σε ανθρώπους, σε ζωές.. σε όλα όσα μας μετουσιώνουν..

Roadartist είπε...

@ Margo : Αυτή η φράση του μου θυμίζει λίγο, την αντίστοιχη του Κουν. Και εγώ στην Ιστορία της Τέχνης τον έμαθα και με μάγεψε κυριολεκτικά. Από τους μεγαλύτερους δημιουργούς του αιώνα μας! Ευχαριστώ margo, τα φιλιά μου σου στέλνω, καλή εβδομάδα.

Roadartist είπε...

@ energy : Σε ευχαριστώ πολύ! Είναι όμορφο που έχουν μαζευτεί εδώ άνθρωποι που αγαπάνε και εκτιμούν αναφορές! Καλό απόγευμα!

Roadartist είπε...

@ Elva : Πανέμορφη σκέψη.. Πραγματικά ποτέ μην κρίνεις κάποιον αν δε μάθεις την ιστορία της ζωής του! Ίσως κάποιες φορές να εκπλαγείς από όσα θα μάθεις.. Δεν είναι όμως και μερικοί άνθρωποι που σαν να σε προϊδεάζουν πως "κάτι" υπάρχει πίσω τους, "κάτι" που τους κάνει να αξίζει να τους μάθεις και να σταθείς δίπλα τους; Ή από την άλλη, δεν είναι πολύ όμορφο και όταν κάποιος έχει πράγματα πολλά να σου δώσει...και ας μη του φαίνεται; Καλή εβδομάδα να έχουμε φίλη μου elva, καλησπέρες :)

Roadartist είπε...

@ BUTTERFLY : Δεν ξέρω ούτε εγώ τι είναι αυτό που κάνει κάποιον να ξετρελαθεί με ένα πίνακα, ενώ όμως κάποιον άλλο να τον αφήσει ανεπηρέαστο.. Δεν είναι βέβαια αυτό κάτι κακό.. Ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου Χριστίνα, γίνονται με αγάπη και πολύ μεράκι τέτοια αφιερώματα, κ μόνο όποτε τα αισθάνομαι :)
Καλή εβδομάδα!

Roadartist είπε...

@ [...] : Παρομοίως! Όταν πρωτοείδα έργα του, δεν είχα καμία ιδέα για τον καλλιτέχνη. Δίχως να γνωρίζω τίποτα για τον Rothko, αμέσως με συγκλόνισαν!
Ευχαριστώ πολύ για το δώρο :), και για τα links, μου άρεσαν πολύ!

nefeli είπε...

Δεν είναι μόνο ο καλλιτέχης εξαιρετικός (και σε ευχαριστώ που μου τον γνωρισες) αλλα και ο τροπος που τον παρουσίασες.

nikiplos είπε...

καλησπέρα...

Τον αγνοούσα... τα κείμενα (δικά σου) και του Μάρκου, όμορφα και ανάγλυφα...

Τα έργα με καθήλωσαν στα χρώματα... Κάποια έργα μου θύμισαν κάπως τον Πωλ Κλαι....

φιλιά

Roadartist είπε...

@ nefeli : Σε ευχαριστώ πολύ Νεφέλη, χαίρομαι που σου άρεσε ο τρόπος παρουσίασης. Τέτοια posts όταν δημιουργούνται (κυρίως τα αφιερώματα) με κάνουν να ξεφεύγω και γίνονται με μεράκι.. Καλημέρα :)

Roadartist είπε...

@ nikiplos : Μπορώ να καταλάβω την συσχέτιση.. ίσως για τα χρώματα.. πάντως έχει παρουσιαστεί αφιέρωμα στον P.Klee τον οποίο επίσης θαυμάζω.. Εδώ:
http://roadartist.blogspot.com/2009/12/paul-klee.html
Δεν ξέρω για τον ..Μάρκο, εγώ πάντως σε ευχαριστώ πολύ :)

Κωστής είπε...

Μου άρεσε πολύ η αναφορά αυτή. Είχα δει ένα ντοκιμαντερ για τον rothko, το να εκφράζετε κανείς μέσω των χρωμάτων είναι μαγικό. Όπως και να εκφράζεται δηλαδή κάποιος. Άλλος με λέξεις, άλλος με χρώματα, άλλος με μουσική, άλλος με γλυπτά.. όλα έχουν μια αξία.. Και μέσω του blogging όταν κάνεις τέτοιες αναφορές εκφράζεσε. Μια προσέγγιση είναι στον διπλανό σου, μια προσφορά για τους γύρω σου, όσοι βέβαια μπορούν να την αισθανθούν, μα για αυτούς που το εισπράττουν να συνεχίσεις, νομίζω υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κερδίσει πολλά από εδώ. Αυτή η προσφορά κάποια στιγμή θα σου επιστραφεί. Μαρέσει ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι την επικοινωνία. Προσπάθησε να μείνεις πιστή στην ιδέα σου :)
Χαιρετώ σε!

Άστρια είπε...

Εξαιρετική ανάρτηση, όπως πάντα!

Μου άρεσε που είχες χρησιμοποιήσει ένα έργο του σε μία ανάρτησή σου για την "μύηση" (και το βλέπω τώρα αριστερά στο blog σου). Τότε το είχα βρει πολύ ταιριαστό, τώρα απαντιέται το γιατί:)

φιλάκια
:))

Ανώνυμος είπε...

δεν τον ηξερα!!

Roadartist είπε...

@ Κωστής : Σίγουρα και το blogging είναι μια μορφή επικοινωνίας, και σίγουρα κάτι μας δίνει για αυτό το λόγο παραμένουμε όλοι μας ακόμη σε αυτό. Ο καθένας με το τρόπο που τον ευχαριστεί περισσότερο, και όπως μπορεί να εκφραστεί. Δεν κρίνουμε κανένα, τι νόημα έχει να το κάνεις αυτό, όπως ο καθένας επιθυμεί.. Καλό βράδυ!

Roadartist είπε...

@ Άστρια : Θυμάμαι και το email σου τότε για τη "μύηση". Αυτό το post ανέβηκε με πολύ συναίσθημα μετά από ένα σκ γεμάτο με διαβάσματα για τις ζωές διαφόρων-αρκετών καλλιτεχνών, θυμάμαι ανάμεσα τους του Μότζαρτ, Μπετόβεν κ.α., ακούγοντας παράλληλα μουσικές δημιουργίες τους, μα πως να μην αισθανθείς έτσι.. Αυτός ο πίνακας ήταν εκείνη τη στιγμή ο καταλληλότερος να με εκφράσει.. Σε φιλώ, σου έστειλα και email.. :)

Roadartist είπε...

@ το κόκκινο φουστάνι : Τι όμορφο Avatar, έχει δόση αρκετή ονείρου.. να είσαι καλά, καληνύχτα!

ξι είπε...

Αρτιστα μου μας βομβαρδιζεις διαρκως με πληροφοριες και γνωσεις! Τι να πρωτοσχολιασει κανεις!

Καλημερα :))
ξ.

Roadartist είπε...

@ ξι : Καλό είναι αυτό τώρα; Το "βομβαρδίζεις"..δε μου φάνηκε τόσο καλό.. Καλημέρααααααααα ξξξξξξξξξ :)

ξι είπε...

Χαχαχα!!! Οχι οχι καλο ειναι! Να, θα το αλλαξω κιολας να σου αρεσει περισσοτερο... "μας βομβαρδιζεις ανηλεως, καθημερινως και ποικιλοτροπως"! χχιχχιχιχι καλυτερο;; :P

xxxx

ξ.

Roadartist είπε...

@ ξι : χααααααααα και να φανταστείς πως δεν ανεβάζω καθημερινά ποστς για να ρίχνω τους ..ρυθμούς.. Φαντάσου.. :) Φιλάκια γειτόνισσα!!

koulpa είπε...

..θαυματα οταν αυτο χρειαζεται.. η δε χρειαζεται η δε με πιστευω ικανο.. :):

Related Posts with Thumbnails