29 Ιανουαρίου 2013

ιπτάμενα βιβλία



600 "ιπτάμενα βιβλία" πετούν στο αναγνωστήριο της πρώην Εθνικής Βιβλιοθήκης του Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή. Η συγκεκριμένη εγκατάσταση, δημιουργία του εικαστικού Christian Boltanski, αποτελεί φόρο τιμής στον Χόρχε Λουίς Μπόρχες που είχε διατελέσει διευθυντής της συγκεκριμένης Βιβλιοθήκης. 

 


Μαζί με τα βιβλία που “χορεύουν” θα φιλοξενηθούν και χορευτικές παραστάσεις ώστε οι επισκέπτες να παρακολουθούν χορευτές και σκηνικό σε ταυτόχρονη κίνηση.


lookabout.gr

28 Ιανουαρίου 2013

Όχι στην αδιαφορία


"Η δημοκρατία στον κόσμο δεν κινδυνεύει από τις ακρότητες των ολίγων. Κινδυνεύει από την χλιαρότητα, την αδιαφορία, την αποστασιοποίηση και την αποξένωση των πολλών."


 Ως μια συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, 
αξίζει να μοιραστούμε και αυτές τις απόψεις του Pedro Olalla

25 Ιανουαρίου 2013

Γιατί η Ελλάδα; Και γιατί τα Ελληνικά;


«Γιατί η Ελλάδα; Και γιατί τα Ελληνικά;»
Η συναρπαστική ομιλία του γνωστού ελληνιστή Pedro Olalla στην Ημερίδα Κλασσικού Πολιτισμού του Σαγούντο της Ισπανίας. 



Ένα ισπανικό βίντεο -με δυνατότητα επιλογής ελληνικών υποτίτλων- το οποίο μιλά για την προσφορά του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στην ανθρωπότητα. 
Εκφωνήθηκε από τον γνωστό ελληνιστή Pedro Olalla στην Ημερίδα Κλασσικού Πολιτισμού του Σαγούντο της Ισπανίας, με αφορμή την πρόταση κατάργησης του μαθήματος των ελληνικών στην ισπανική εκπαίδευση, στην οποία πρόταση φυσικά εναντιώνεται. 

Ενώ η υποστήριξη του ελληνισμού στο βίντεο είναι συγκινητική, ταυτόχρονα η ανάγνωσή του αποκλείει κάθε εθνικισμό και μάλιστα προτρέπει το θεατή σε μια στάση ουμανιστική. 

*Αξίζει μόλις βρείτε χρόνο, να παρακολουθήσετε το βίντεο. Ήθελα να υπάρχει στο blog μου. 

Πηγή: lifo.gr

24 Ιανουαρίου 2013

«Η γωνιά του γαλάζιου», θέατρο «Αλκμήνη»


«Η γωνιά του γαλάζιου»,
 θέατρο «Αλκμήνη» 
2ος χρόνος παραστάσεων

Για δεύτερο χρόνο η Εταιρεία Θεάτρου «ΑίΦνΗς» παρουσιάζει την παράσταση «Η Γωνιά του Γαλάζιου» της Σωζίας Μαράκη, στο θέατρο «Αλκμήνη», από 26 Ιανουαρίου έως 24 Φεβρουαρίου 2013.  



Αφορμή για τo έργο στάθηκαν οι εξομολογήσεις φυλακισμένων γυναικών που είδαν το φως της δημοσιότητας και κυρίως η υπόθεση της Κατερίνας Γκουλιώνη, η οποία βρέθηκε νεκρή το Μάρτιο του 2009 κατά τη μεταγωγή της απ τις φυλακές της Θήβας σε αυτές της Κρήτης. Η Γκουλιώνη είχε πρωτοστατήσει στο να καταργηθεί η χυδαία πρακτική της κολπικής εξέτασης των κρατουμένων και είχε καταγγείλει συγκεκριμένα περιστατικά στο Συνήγορο του Πολίτη. Για τη δράση της τιμωρήθηκε με απομόνωση και μεταγωγές. Στην παράσταση χρησιμοποιούνται αποσπάσματα από το ημερολόγιο της.



Η Υπόθεση 



«Ποτέ δεν είδα άνθρωπο να κοιτάζει με τέτοιον πόθο τη μικρή γωνιά του γαλάζιου που οι κατάδικοι ονομάζουν ουρανό…»


Τρεις νέες γυναίκες συμβιώνουν στο ίδιο κελί και δίνουν τη σκληρή μάχη της επιβίωσης: Η φοβισμένη Ελπίδα (Σωζία Μαράκη), που μπαίνοντας στη φυλακή άφησε πίσω της μια ευκατάστατη ζωή. Η φαινομενικά σκληρή κι απρόσιτη Νίκη (Στέλλα Μουκαζή) που πληρώνει την επιλογή της να γίνεται προστατευτική για τους ανθρώπους που αγαπά. Και η μετριοπαθής Ζωή (Μαρία Φραγκάτου), που σπατάλησε πολύ χρόνο ακολουθώντας «νόμους» και «κανόνες» που της επέβαλλαν οι πιο ισχυροί. Μεταξύ τους χτίζουν σχέσεις αλληλεξάρτησης αλλά και ταυτόχρονα αλληλοεξόντωσης. 

Είναι δέσμιες της κοινωνίας ή δεσμοφύλακες του εαυτού τους; Θύτες ή Θύματα των επιλογών και του χαρακτήρα τους; Τα συναισθήματά τους εναλλάσσονται, το καλό δίνει τη θέση του στο κακό, η στοργή στο φονικό, η προσφορά στην εκδίκηση. Έτσι κι αλλιώς, όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις.

Για 10 παραστάσεις - Από 26 Ιανουαρίου
Κάθε Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 18.45. 
Θέατρο Αλκμήνη 
(Αλκμήνης 8,Γκάζι) 



ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Παίζουν: Σωζία Μαράκη, Στέλλα Μουκαζή, Μαρία Φραγκάτου
Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Μαρίνος
Σκηνογραφία: Μαρία Φραγκάτου
Κοστούμια: Ηρακλής Ντουλάκης
Κατασκευή σκηνικών: Δημήτρης Παπούκας
Trailer-Φωτογραφίες -Επιμέλεια αφίσας: Παναγιώτης Γάκης
Μουσική Επιμέλεια: Σωζία Μαράκη, Ηρακλής Ντουλάκης
Επεξεργασία ήχου: Δημήτρης Μελαχροινόπουλος
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μαρίνος
Ακούγονται οι φωνές των ηθοποιών: Χριστίνα Κουλουμπή, Αλέξανδρος Κομπόγιωργας

Τιμή εισιτηρίου: 12,00 και 10,00 ευρώ (μειωμένο)

Ημέρες παραστάσεων: Σάββατο 21.00 και Κυριακή 18.45 

Θέατρο Αλκμήνη (Αλκμήνης 8,Γκάζι) 
Τηλ. 210 3428650

23 Ιανουαρίου 2013

Μικρόκοσμος - Ν.Χικμέτ


Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
 φράξαν το δρόμο σ' έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ' αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ' άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.

Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ' άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει.
Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε .




22 Ιανουαρίου 2013

Ο Παρθενών, ομάδα deep



Βράδυ ενός περίεργου Σαββάτου, το οποίο κατέληξε στο θέατρο Αργώ, όπου παρακολουθούσαμε την παράσταση «Ο Παρθενών».

Αν με ρωτούσε κάποιος να εντοπίσω ένα θετικό αυτής της οικονομικής κρίσης, θα απαντούσα αμέσως τη στροφή περισσότερων ανθρώπων προς την τέχνη και την έκφραση τους μέσω αυτής.

Σίγουρα αυτή η στροφή προς τη δημιουργία δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Όταν μάλιστα αυτή την προσωπική σου αναζήτηση θες να την εκθέσεις, να την κάνεις Τέχνη και να την παρουσιάσεις προς το ευρύ κοινό, τότε προϋποθέτει δόσιμο και διαρκή προσπάθεια βελτίωσης. Προϋποθέτει ένα συνεχή εσωτερικό διάλογο, έως ότου κάποια στιγμή να αγγίξεις το θεμιτό αποτέλεσμα.


«Τι αποκαλείτε εξάρτηση; Έχετε κατάθλιψη; Μπορεί η εξάρτηση να οδηγήσει στην κατάθλιψη; Ήσασταν ειλικρινής; Φοβάστε να παραδεχτείτε την εξάρτηση σας; Υπάρχει φόβος για δράση;»


Αυτά είναι τα ερωτήματα που πυροδότησαν την ομάδα deep ώστε να δημιουργήσει ένα έργο με βάση τον αυτοσχεδιασμό, δανειζόμενο στοιχεία από το θέατρο, τη μουσική και το χορό. Στόχος της ομάδας είναι να προτείνει τη δράση αντί της εξάρτησης, με τη σκέψη ότι η αδράνεια μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο.

Μια ομάδα νέων αυτοσχεδιάζει, χορεύει, τραγουδά, μοιράζεται φόβους επί σκηνής. Στο χάος της εποχής που βιώνουμε, προσπαθεί να βρει σταδιακά το προσωπικό της τρόπο έκφρασης...



Θέατρο Αργώ
(Ελευσινίων 15, στάση μετρό Μεταξουργείο)

Από τις 3 Ιαν. έως 23 Φεβρ. 2013:
κάθε Σάββατο και Κυριακή, στις 9:00 μ.μ.
-------------------------------------------------------
Χορογραφία - Σκηνοθεσία: Μαρίνα Μαυρογένη
Επιμέλεια κειμένου: Μάριος Συμεωνίδης
Κουστούμια: Νίκος Ανδριγιαννάκης
Μουσική Επιμέλεια – Στίχοι τραγουδιών: Μάριος Συμεωνίδης
Φωνητική διδασκαλία: Σόνια Μπαξεβάνη
Φωτισμοί: Τάσος Σκλαβούνος
Μακιγιάζ: Ιδομενέας Μιχαλοδημητράκης, Πηνελόπη Μητροπούλου, Άρτεμις Σπηλιοτοπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Μάριος Συμεωνίδης
Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης
Υπεύθυνος παραγωγής: Νίκος Ανδριγιαννάκης

Ερμηνεύουν: Μάριος Συμεωνίδης, Νίκος Ανδριγιαννάκης, Μαρίνα Μαυρογένη, Τατιάνα Αντωνάκη, Σόνια Μπαξεβάνη, Περικλής Φωτιάδης, Αλεξάνδρα Μωραΐτη, Ελένη Κορέλη, Πένυ Μανωλοπούλου, Δέσποινα Αργυροπούλου, Μάνια Παπαδοπούλου, Κλεοπάτρα Κολιού, Κώστας Κέκκας.

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Μαρίνα Μαυρογένη
Παραγωγή: ΟΜΑΔΑ deep

Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ
Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

21 Ιανουαρίου 2013

Παζάρι-Εκποίηση Βιβλίου στην πλατεία Κοτζιά



Από 25 Ιανουαρίου, για 20 ημέρες, έως και τις 13 Φεβρουαρίου 2013, 
στην Πλατεία Κοτζιά, πραγματοποιείται το μεγαλύτερο και πλέον 
οργανωμένο Παζάρι-Εκποίηση Βιβλίου.

Μετά από 16 χρόνια παρουσίας στην Πλατεία Κλαυθμώνος, το Παζάρι-Εκποίηση Βιβλίου 2013, μεταφέρεται στην Πλατεία Κοτζιά.  Η εκδήλωση συνδιοργανώνεται από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.) και το Επαγγελματικό Σωματείο Εκδοτών Βιβλιοπωλών Ελλάδας (Ε.Σ.Ε.Β.Ε.) που καλούν όλους τους Αθηναίους να την επισκεφθούν και να προμηθευτούν βιβλία όλων των κατηγοριών για όλες τις ηλικίες σε χαμηλές τιμές. 

Σ’ ένα τεράστιο, ενιαίο για όλους τους εκδότες περίπτερο, εκτίθενται 500.000 βιβλία, περισσότερων από 150 εκδοτικών οίκων. Τα εκποιούμενα βιβλία έχουν κυκλοφορήσει τουλάχιστον πέντε χρόνια πριν. Οι εκπτώσεις ξεκινούν από 70% και σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν και το 90% οι τιμές των βιβλίων ξεκινούν από 0,50 λεπτά! 

Παζάρι-Εκποίηση Βιβλίου στην Πλατεία Κοτζιά,
 από 25 Ιανουαρίου έως 13 Φεβρουαρίου 2013, 
Ώρες Λειτουργίας 10:00 - 22:00. 

Η είσοδος είναι ελεύθερη

20 Ιανουαρίου 2013

Παύλος Μάτεσις




 Παύλος Μάτεσις
1933-2013

Ένα αντίο στο Λογοτέχνη, Θεατρικό Συγγραφέα και μεταφραστή σημαντικών έργων Παύλο Μάτεσι, ο οποίος πέθανε σήμερα το πρωί, σε ηλικία 80 ετών.

Αξίζει να παρακολουθήσετε την παρακάτω πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη από το αρχείο της ΕΡΤ και να έρθετε σε επαφή με το λόγο, το έργο του και τις ιδέες του.

Καλό ταξίδι...

18 Ιανουαρίου 2013

Η γραμμή του ορίζοντος, Χρήστος Βακαλόπουλος


Σήμερα αργά το απόγευμα τελείωσα την ανάγνωση του βιβλίου "Η γραμμή του ορίζοντος" του Χρήστου Βακαλόπουλου. Ένα βιβλίο γεμάτο προβληματισμό και αλήθεια για τις ανθρώπινες σχέσεις.
Με κέρδισε η γραφή και με ταξίδεψε η σκέψη του.  Θα μπορούσα πολλά να σας γράψω τόσο για τον ίδιο, όσο και για το συγκεκριμένο βιβλίο. Αντί αυτού θα μοιραστώ μαζί σας αποσπάσματα από το βιβλίο.

«Ο ενωμένος κόσμος πρέπει να γίνει ανοιχτό βιβλίο. Κάποτε πρέπει να γραφτεί με μολύβι Faber Castell ότι ο κόσμος είναι ένα παιχνίδι, τα σύνορα μια απάτη, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ένας θλιβερός πεισματάρης χωρίς συγγραφικό ταλέντο, οι ψυχαναλυτές το ιερατείο του χάους, το Αιγαίο πέλαγος ο θησαυρός του τουρίστα Γοδεφρείδου, οι Έλληνες τα ξέφτια της ουτοπίας. Κάποτε θα έρθει η ώρα να γίνουν όλα ακόμα πιο γρήγορα και να μη μείνει τίποτα πού να είναι σε θέση να αναγνωρίζει κάτι από τον εαυτό του. Όλοι όσοι επιθυμούν να γίνουν Έλληνες θα χαμηλώσουν το βλέμμα, θα παραμείνουν ασάλευτοι και θα υποδεχτούν αδιαμαρτύρητα τα ταχύτητα στίφη του ενωμένου κόσμου. Στο Μυστρά έγινε η πιο μελαγχολική στέψη, όλοι ήξεραν.»


«Να κόψεις το νήμα, αυτό ήταν το μυστικό, να σταματήσεις να ζεις ώστε να γίνεις κάποτε κάτι πολύ μεγάλο, κάτι απόμακρο, αέρινο, απρόσιτο, γοητευτικό, αινιγματικό, μυστηριώδες. Να λες κάτι σπουδαίο, να ανεβαίνεις συνεχώς, να προοδεύεις, ν’ ανατινάζεις το παρελθόν, κάθε κίνησή σου να είναι μια βόμβα στο οικοδόμημα του παρελθόντος, κοντινού και μακρινού, οικείου και άγνωστου, σκοτεινού και ξεκάθαρου. Κάθε χειρονομία να αποτελεί ρήξη με τις ασυνάρτητες ιστορίες της γιαγιάς, με τα φαντάσματα της πίστης της. Δεν χρειαζόταν καμία πίστη, μόνο ένας τρόπος, χρειαζόταν ένας ωραίος τρόπος για να γίνεις κάτι πολύ μεγάλο που θα το αναγνώριζαν όλοι, θα το χειροκροτούσαν από μακρυά. Έπρεπε να έχεις τον τρόπο σου, να ξεχωρίζει ο τρόπος σου από το φορτίο των άλλων, έπρεπε να βάλεις παντού την υπογραφή σου, τη σφραγίδα σου, να μην υποκύπτεις ποτέ, να προσχωρείς σε ένα ρεύμα μόνο και μόνο για να του δώσεις τον δικό σου τόνο, να το οδηγήσεις εκεί που εσύ νομίζεις.» 

«Στη μέση της νύχτας θα ξύπναγε από κάποιο κορνάρισμα, θα άνοιγε τα μάτια κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή τα φώτα του αυτοκινήτου από το δρόμο θα ταξίδευαν φευγαλέα στο ταβάνι. Θα σηκωνόταν χωρίς να κάνει θόρυβο και θα έβγαινε στο μπαλκόνι, θα έπαιρνε βαθιά ανάσα, θα μύριζε την Αθήνα, θα σκεφτόταν διάφορα σαχλά πράγματα, θα έλεγε μέσα της έναν ανόητο μονόλογο, θα γύριζε να κοιμηθεί χωρίς να διακόψει την ελαφρά ξελιγωμένη φωνή κάτω από το μαξιλάρι. Αν ήταν 1983, θα είχε ανέβει μαζί της χωρίς να την ρωτήσει κι όταν τελείωναν όπως όπως θα γύριζε από την άλλη μεριά, θα προλάβαινε και θα γύριζε από την άλλη μεριά. Όλη τη νύχτα θα είχαν γυρισμένες τις πλάτες και μόνο το πρωί θα γύριζαν πέντε λεπτά πριν σηκωθούν, θα την αγκάλιαζε και μετά θα της έλεγε πως έχει μια δουλειά. Μέσα σε είκοσι χρόνια κατάφεραν να γυρίζουν πολύ άνετα από την άλλη μεριά, αυτό ήταν το πιο μεγάλο κατόρθωμα στην ιστορία της ανθρωπότητας, οι ελεύθερες σχέσεις, ο σεβασμός της προσωπικότητας, η ισότητα των δυο φύλων, το έλεγαν όλα τα περιοδικά, το βροντοφώναζαν οι πανεπιστημιακές αναλύσεις, το υποστήριζαν οι διαδηλωτές στους δρόμους, το πρότειναν τα τραγούδια, το έβλεπαν στις ταινίες, το έγραφαν στα βιβλία, να του γυρίζεις την πλάτη, να της γυρίζεις την πλάτη, το πρωί να έχετε μια δουλειά. Μέσα σε είκοσι χρόνια όλοι βρέθηκαν ξαφνικά να έχουν μια δουλειά, στις δέκα και μισή έπρεπε να βρίσκονται κάπου. Μέσα σε είκοσι χρόνια είσαι ελεύθερος να δεχτείς όλες τις δοκιμασίες νομίζοντας ότι είναι ξαφνικές ευλογίες που έρχονται από το πουθενά, σταλμένες από την τυχαία πλοκή, κληροδοτημένες από το τίποτα. 

Μελαχρινή, συμπαθητική, ξέρει να κοιμάται με κάποιον χωρίς να τον γουστάρει, το έχει μάθει πολύ καλά και το έχει βαρεθεί, ας επιμένουν τα διαφημιστικά. Σηκώνει τους ώμους, πίνει μια γουλιά, αν ήταν 1977, θα έλεγε ότι είναι φανταστικό αυτό το κομμάτι και τώρα μένει στη σιωπή, πίνει μια γουλιά, αισθάνεται μια κάποια συμπάθεια για αυτόν τον σχεδόν κουφό άνθρωπο που παλεύει ν’ ανακαλύψει λίγη μουσική μέσα στο χάος, είκοσι χρόνια μετά. Δε θα του γυρίσει την πλάτη, δε θα κοιμηθεί μαζί του, θα του χαμογελάει από μακριά.»

(Χρήστος Βακαλόπουλος, Η γραμμή του ορίζοντος, Εστία, 1992)

17 Ιανουαρίου 2013

Educate the Heart



Εκπαιδεύοντας την καρδιά.  Μόνο έτσι μπορείς να προετοιμαστείς για αυτόν τον κόσμο.  Η συμπόνια, η αποδοχή, η ανεκτικότηταΤρεις αξίες που πρέπει να έχει κάποιος για να είναι ολοκληρωμένος κοινωνικά και συναισθηματικά, για να έχει μια ισορροπημένη παιδεία.

Επειδή τα τελευταία χρόνια δώσαμε περισσότερο βάρος στα πτυχία και στην εκπαίδευση του «μυαλού», και ξεχάσαμε να καλλιεργήσουμε την «καρδιά».






Το Dalai Lama Center έβαλε τις όμορφες έννοιες που θέλει να επικοινωνήσει και οι Giant Ant δημιούργησαν την ιδιοφυή απεικόνισή τους με μορφή ρευστών εικόνων που γεννιούνται η μία μέσα από την άλλη.

11 Ιανουαρίου 2013

Προσφυγικές κατοικίες

100 years old 
Σμύρνη 1900 - Αθήνα 2013

graffiti στους τοίχους

artists on streets
διαφοροποιούν κάποιες γωνιές
think
σκέψου, πριν κρίνεις κάποιον
σκέψου: δεν είναι παράνομο...ακόμη...
Πέρασα με το ποδήλατο
και στάθηκα για μια στιγμή εδώ.
Κοίταξα αυτά τα ερμητικά κλειστά παράθυρα...
Διάβασα τα συνθήματα στους τοίχους αυτής της γειτονιάς...
"...είτε με τη eurovision, είτε και χωρίς
τρώτε τα σκουπίδια σας, και νιώθετε ευτυχείς"
Υπόγεια φιλοξενούν κάποιες ψυχές...
Φωτογραφίζω, δεν είχα καταλάβει πως με κοιτούσε κάποιος,
κατεβάζω αμήχανα την κάμερα, συνεχίζω παρακάτω.
Δεν έχεις το δικαίωμα να είσαι ρατσιστής.  
Δεν είσαι τίποτα παραπάνω, από τον οποιοδήποτε άλλο.
Περνάω με το ποδήλατο απέναντι, κοιτάζω από μακρυά
μια ελληνική σημαία σε ένα μπαλκόνι.
Πόσες προσφυγικές ιστορίες θα υπάρχουν σε 
κάθε ένα από αυτά τα σπίτια...
Φεύγω, με το μυαλό γεμάτο σκέψεις
γεμάτο εικόνες 
που οι περισσότεροι περιφρονούν να κοιτάξουν
να αφιερώσουν λίγο χρόνο 
να συναισθανθούν, να σκεφτούν
Στρέφω το βλέμμα προς τον ουρανό
στα σύννεφα έχει σχηματιστεί μια καρδιά,
φεύγω από εκεί, χαμογελώντας...


9 Ιανουαρίου 2013

ο άνθρωπος




Ένα εξαιρετικό ταινιάκι από τον  Steve Cutts για τον "άνθρωπο"... 
και την καταστροφική του παρέμβαση στο περιβάλλον. 
Αξίζει να το παρακολουθήσετε!

7 Ιανουαρίου 2013

«Γυάλινος κόσμος», Θέατρο Δημήτρης Χορν



Μια από τις ωραιότερες θεατρικές παραστάσεις της προηγούμενης σεζόν, με εξαιρετικές ερμηνείες, εύστοχη σκηνοθετική προσέγγιση και την υπέροχη μουσική επένδυση του Σταύρου Γασπαράτου, συνεχίζεται μέχρι και τις 27/1 στο θέατρο Δημήτρης Χόρν. Έπειτα θα ανέβει στη Θεσσαλονίκη.

Ο Γυάλινος Κόσμος (The Glass Menagerie, Το Γυάλινο Θηριοτροφείο) είναι ένα από τα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας. Θεατρικό έργο του Αμερικανού συγγραφέα Τένεσι Ουίλιαμς, που τον καθιέρωσε ως έναν από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς του αιώνα μας. Πρόκειται για το πιο προσωπικό, αυτοβιογραφικό του έργο, όπου ο συγγραφέας παρουσιάζει την οικογένεια του, τα βιώματα του σ' έναν κόσμο τόσο εύθραυστο σαν από γυαλί.

Ένα τρίγωνο σιωπηλής απόγνωσης : η μάνα - ο γιος - η κόρη. Μια αυταρχική μητέρα, μια αδικημένη, απομονωμένη κόρη, ένας ονειροπόλος γιος, καταδικασμένοι σε μια καθημερινότητα που τους φυλακίζει. Τρεις εγκλωβισμένοι άνθρωποι που καταφεύγουν στη φαντασία και στις ψευδαισθήσεις τους για να αντέξουν την πραγματικότητα. Οι προσδοκίες τους καταστρέφονται από τις συγκυρίες, μαζί με τα όνειρα και τον πόθο για μια διαφορετική ζωή.


Τρία άτομα κλεισμένα το καθένα στο δικό του γυάλινο κλουβί, στο δικό του γυάλινο κόσμο, τρεις διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται μεταξύ τους και με το είναι τους, καθώς αγωνιούν  για να κρατήσουν ζωντανά τα όνειρα τους. 

Μια υπέροχη παράσταση, ανεβασμένη με εξαιρετικό τρόπο, που με συγκίνησε πραγματικά, μη τη χάσετε!

Τελευταίος μήνας παραστάσεων στην Αθήνα. Μέχρι τις 27/1 στο θέατρο Δ. Χορν.

Συντελεστές: ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ: Κατερίνα Ευαγγελάτου
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κατερίνα Ευαγγελάτου
ΣΚΗΝΙΚΟ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Γιώργος Πάτσας
ΜΟΥΣΙΚΗ: Σταύρος Γασπαράτος
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Λευτέρης Παυλόπουλος

Διανομή:
ΑΜΑΝΤΑ: Ναταλία Τσαλίκη
ΤΟΜ: Αντίνοος Αλμπάνης
ΛΩΡΑ: Αμαλία Νίνου
ΤΖΙΜ: Κωνσταντίνος Γαβαλάς

4 Ιανουαρίου 2013

Αλμπέρ Καμύ / Albert Camus


Σαν σήμερα στις 4 Ιανουαρίου 1960 έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας, φιλόσοφος και διανοητής Αλμπέρ Καμύ (αγγλ. Albert Camus, 7 Νοεμβρίου 1913 - 4 Ιανουαρίου 1960).


Ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματα του «Ο Ξένος» και «Η Πανούκλα», στα θεατρικά του έργα «Καλλιγούλας» και «Οι δίκαιοι», αλλά και στα φιλοσοφικά του δοκίμια «Ο Μύθος του Σίσυφου» και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος». Προβληματιζόταν για την αναζήτηση του νοήματος της ζωής και για την ανάγκη της εξέγερσης.

Τιμήθηκε με Νομπέλ Λογοτεχνίας το 1957, όπου ήταν συνυποψήφιος με τον Νίκο Καζαντζάκη. Είναι χαρακτηριστική η φράση του Καμύ, δείγμα και της αξίας του, σε ένα γράμμα του προς την Ελένη Ν. Καζαντζάκη: «…Και ακόμα δεν ξεχνώ πως τη μέρα που λυπόμουν να δεχθώ μια διάκριση, που ο Καζαντζάκης άξιζε εκατό φορές περισσότερο, επήρα από εκείνον το πιο γενναιόδωρο από όλα τηλεγράφημα…».


O ρομαντικός και αντιεξουσιαστής Καμύ, συστηνόταν ως «γιος ενός οιναποθηκάριου και μιας παραδουλεύτρας». Ο μικρός Αλμπέρ θα γνωρίσει τον πατέρα του μονάχα μέσα από μία φωτογραφία, καθώς τραυματίστηκε και πέθανε κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Με τη μητέρα του είχε μία ιδιαίτερη σχέση. Χαρακτηριστικό είναι ότι της αφιέρωνε τα βιβλία του με την επισήμανση «σ΄ αυτήν που δεν θα μπορέσει να το διαβάσει ποτέ», γιατί ήταν αγράμματη.


«Στο βάθος του χειμώνα, ανακάλυψα ότι μέσα μου υπάρχει ένα ανίκητο καλοκαίρι.»


                                                                                                                          A. C.


Ο Αλμπέρ σπουδάζει έχοντας την υποστήριξη καθηγητών του. Ξεκινάει να γράφει από πολύ νέος. Μετά από το απολυτήριο λυκείου, παίρνει πτυχίο στη φιλολογία, αλλά εξαιτίας της φυματίωσης δεν καταφέρνει να περάσει το διαγωνισμό πιστοποίησης που θα του επέτρεπε να ασχοληθεί με την εκπαίδευση.

Ιδρύει το Θέατρο της Εργασίας στο Αλγέρι που αργότερα (1937) μετονομάζει σε Θέατρο της Ομάδας. Στο μεσοδιάστημα, εγκαταλείπει το κομμουνιστικό κόμμα, δύο χρόνια μετά την εγγραφή του σε αυτό. Εργάζεται στην εφημερίδα Το λαϊκό μέτωπο. Η έρευνα που κάνει θα συναντήσει αντιδράσεις. Το 1940, η κυβέρνηση της Αλγερίας θα απαγορεύσει την εφημερίδα και θα φροντίσει να μη ξαναβρεί δουλειά ο Καμύ. Εγκαθίσταται στο Παρίσι και εργάζεται ως γραμματέας σύνταξης στην εφημερίδα Paris-Soir. 


«Το να δημιουργείς είναι σαν να ζεις δυο φορές.»
                                                                      Α.C.

Εκείνη την περίοδο θα δημοσιεύσει τον Ξένο (L' Étranger, 1942) και το δοκίμιο Ο μύθος του Σίσυφου (Le Mythe de Sisyphe, 1942) και θα αναπτύξει τις φιλοσοφικές του θέσεις. Σύμφωνα με τη δική του άποψη περί ταξινόμησης του έργου του, αυτά τα έργα υπάγονται στον «κύκλο του παραλόγου» – ο οποίος θα συμπληρωθεί αργότερα με τα θεατρικά έργα Η παρεξήγηση και Καλιγούλας. Το 1943 προσλαμβάνεται από τον εκδοτικό οίκο Gallimard και αναλαμβάνει τη διεύθυνση της εφημερίδας Combat (Η μάχη) όταν ο Π. Πια κλήθηκε να προσφέρει από άλλες θέσεις στη Γαλλική Αντίσταση. Συνεχίζει το λογοτεχνικό έργο με την παραγωγή του «κύκλου της εξέγερσης», που περιλαμβάνει ένα από τα γνωστότερα μυθιστορήματα του, την Πανούκλα (1947), αλλά και άλλα έργα, λιγότερο δημοφιλή: L' État de siège (1948), Οι δίκαιοι (1949) και Ο επαναστατημένος άνθρωπος (L' Homme révolté) (1951).

Ο Καμύ με τον Σάρτρ

Το 1952 έρχεται σε ρήξη με τον Ζαν Πωλ Σαρτρ με τη δημοσίευση στο περιοδικό Μοντέρνοι καιροί του άρθρου από τον Ανρί Ζανσόν που προσάπτει στην εξέγερση του Καμύ ότι είναι «εκ προθέσεως στατική». Το 1956, στο Αλγέρι, πρότεινε την «πολιτική ανακωχή» ενώ μαινόταν ο πόλεμος. Εκδίδει την Πτώση.


Εκείνη την εποχή, οι μνήμες του Εμφυλίου στη χώρα μας ήταν ακόμα νωπές, ενώ ο Καμύ είχε συνυπογράψει επιστολή συμπαράστασης στους αριστερούς που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο (1949), ενώ αργότερα κράτησε την ίδια στάση και για τους αγωνιστές της Κύπρου. «Πράγματι», παραδεχόταν, «υπήρξε μια γαλλική εθνική αλληλεγγύη και υπήρξε και μια ελληνική εθνική αλληλεγγύη: η αλληλεγγύη της οδύνης. Αυτή την αλληλεγγύη μπορούμε να την ξαναβρούμε κάθε στιγμή και όχι μόνο με το ένδυμα της οδύνης».

Κατά τη συζήτηση αυτή, απάντησε και στην ερώτηση «πού είναι η ελευθερία την οποία διεκδικείτε;», που του έθεσε μια μαθήτρια: «Η άνευ όρων ελευθερία είναι το αντίθετο της ελευθερίας. Την άνευ ορίων ελευθερία μόνον οι τύραννοι μπορούν να την ασκούν. Ο Χίτλερ ήταν ένας σχετικά ελεύθερος άνθρωπος, ο μόνος άλλωστε από όλη την Αυτοκρατορία του. Αλλά αν θέλουμε να ασκήσουμε μια αληθινή ελευθερία, αυτή δεν μπορεί να ασκηθεί μόνο προς το συμφέρον τού ατόμου που την ασκεί. Η ελευθερία είχε πάντα ως όριο την ελευθερία των άλλων».



Ο Καμύ έφυγε από τη ζωή στις 4 Ιανουαρίου 1960 σε ένα αυτοκινητικό δυστύχημα, όταν ο οδηγός, εκδότης Μισέλ Γκαλιμάρ, παρέκκλινε της πορείας και χτύπησε σε ένα δέντρο. Ο Γκαλιμάρ τραυματίστηκε σοβαρά και πέθανε πέντε ημέρες αργότερα στο νοσοκομείο. Ο Καμύ σκοτώθηκε επί τόπου. Τραγική ειρωνεία, ο ίδιος έλεγε στους φίλους του ότι «δεν υπάρχει τίποτα πιο σκανδαλώδες από το θάνατο ενός παιδιού και τίποτα πιο παράλογο από το θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα». Η σορός του ενταφιάστηκε στην Lourmarin, όπου διέμενε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. 

Info / πηγές για τον Α. Καμύ :
wikipedia.org
politismospolitis.org 
nobelprize.org 
http://tvxs.gr

1 Ιανουαρίου 2013

ανοιχτοί ορίζοντες

 Φωτογραφίες από την κορυφή
 ενός βουνού της Αττικής...
 Ατενίζοντας τον ατελείωτο ορίζοντα
  μέχρι εκεί που χάνεται η ματιά...
 Στο βάθος διαφαίνονται νησιά του Αιγαίου.
 Χορταίνει η ψυχή σου, μαζί με τη ματιά.
 Έπειτα περπάτημα στο δάσος.
 Αν και στην καρδιά του χειμώνα,
η βόλτα στη θάλασσα θύμιζε καλοκαίρι
 
και οι χιλιάδες σκέψεις να εξανεμίζονται.



Πρώτη ανάρτηση για το 2013, με ολόφρεσκες φωτογραφίες από την Αττική...

Καλή Χρονιά!

Related Posts with Thumbnails