"Πριν τα μεσάνυχτα" ταιριάζει και ως τίτλος στο έργο που παίζεται στη χώρα μας...
Λίγο φως, πριν από το σκοτάδι(σμό) που επέρχεται...
Ένα από τα προηγούμενα βράδια, βρεθήκαμε στο ιστορικό Σινέ Θησείον για να δούμε την ταινία με πρωταγωνιστές τον Ethan Hawke και τη Julie Delpy.
Στην ταινία, ανάμεσα σε άλλους εμφανίζονται η αγαπημένη Ξένια Καλογεροπούλου και ο Γιάννης Παπαδόπουλος.
Ο συγκεκριμένος θερινός κινηματογράφος είναι ένα πραγματικό στολίδι στην πόλη.
Πρόκειται για το παλαιότερο θερινό σινεμά της Αθήνας, φτιαγμένο το 1935. Λειτουργεί από τότε αδιάκοπα, εκτός από μια μικρή αναγκαστική διακοπή της λειτουργίας του, που έγινε κατά τη διάρκεια της κατοχής.
Το κυλικείο με τη διακόσμηση του σε μεταφέρει αμέσως "αλλού".
Τέτοιες μέρες, ευτυχώς που έχουμε ακόμη την τέχνη, για να μπορούμε να ταξιδεύουμε έστω νοερά και να ξεφεύγει λίγο το μυαλό απ' όλα όσα μας κατακλύζουν.
Ένα υπέροχο θερινό σινεμά, στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας,
ακριβώς κάτω από την Ακρόπολη.
Με μια εξαιρετική διάκριση, καθώς βραβεύτηκε από το CNN ως το καλύτερο σινεμά στον κόσμο. Κάτι που έχει οδηγήσει στο αυξημένο ενδιαφέρον του ξένου τύπου και τουριστών.
Το «Πριν τα μεσάνυχτα» είναι η τρίτη ταινία των τριών συνεργατών Χοκ, Ντελπί και Λινκλέιτερ, που καταπιάνεται με τον έρωτα του Τζέσε και της Σελίν σε διαφορετικές φάσεις της ζωής τους. Η αρχή έγινε στη Βιέννη το 1995 με το «Πριν το ξημέρωμα», ενώ η ιστορία συνεχίστηκε στο Παρίσι το 2004 με το «Πριν το ηλιοβασίλεμα» και τώρα στην Καρδαμύλη με τους πρωταγωνιστές να έχουν δύο παιδιά.
Σε αυτό το σινεμά έχει τόσο εκπληκτική θέα, που δε ξέρω αν θα μπορέσεις να συγκεντρωθείς στην ταινία ή αν θα μείνεις να χαζεύεις την Ακρόπολη...
To «Πριν τα μεσάνυχτα» γυρισμένο εξολοκλήρου στην Ελλάδα. Χαζεύοντας τα πανέμορφα τοπία, τις ατάκες και την ελληνική νοοτροπία που περνούσε η ταινία, αισθάνθηκα συγκίνηση και μια περίεργη θλίψη. Πως γίνεται να βλέπεις στη μεγάλη οθόνη την πατρίδα σου και ενώ ζεις σε αυτή, να αισθάνεσαι γεμάτη νοσταλγία σαν να έχεις φύγει μακρυά; Ίσως ήταν μια προσωπική στιγμαία αίσθηση.
Έπειτα ο περίπατος δίπλα από το μνημείο, καθώς επιστρέφεις προς το σπίτι,
σε αποζημειώνει. Σαν να σου δίνει δύναμη για όσα συμβαίνουν...