(23 Οκτωβρίου 1925 – 15 Ιουνίου 1994)
Ο Μάνος Χατζιδάκις πέθανε σαν σήμερα, στις 15 Ιουνίου 1994.
Όπως έχω ξαναγράψει, αισθάνομαι απίστευτo θαυμασμό για αυτόν τον άνθρωπο. Οι αναφορές που έχουν γίνει στο blog για τον Χατζιδάκι είναι αρκετές, μα όσο θα υπάρχει αυτό το blog, δεν θα σταματήσουν να γίνονται.
Για τη σημερινή μέρα επέλεξα ένα απόσπασμα από τα "Σχόλια του Τρίτου".
[ Στο τέλος της ανάρτησης υπάρχουν παλαιότερα σχετικά αφιερώματα που έχουν παρουσιαστεί στο blog, τα οποία αξίζει να διαβάσετε ]
Όπως έχω ξαναγράψει, αισθάνομαι απίστευτo θαυμασμό για αυτόν τον άνθρωπο. Οι αναφορές που έχουν γίνει στο blog για τον Χατζιδάκι είναι αρκετές, μα όσο θα υπάρχει αυτό το blog, δεν θα σταματήσουν να γίνονται.
Για τη σημερινή μέρα επέλεξα ένα απόσπασμα από τα "Σχόλια του Τρίτου".
[ Στο τέλος της ανάρτησης υπάρχουν παλαιότερα σχετικά αφιερώματα που έχουν παρουσιαστεί στο blog, τα οποία αξίζει να διαβάσετε ]
«Γιατί έτσι καθώς γίναμε πολλοί πάνω στη Γη, πως θα ελέγξουμε τον κάθε ένα χωριστά, πως θα τον παρακολουθήσουμε και πως θα ξέρουμε τι σκέφτεται και που το πάει ο λογισμός του; Μόνο σαν είναι κάπου εγγεγραμμένος, που να εκπροσωπείται και να εκπροσωπεί. Μονάχα τότες είναι δυνατόν να ελεγχεί, και να μην προκαλεί, να μην αποτελεί μιαν απειλή.
Αλλά κανείς δεν θέλει να πιστέψει, πως βασικό μας αίτημα, υπήρξε πάντα κι είναι ο Ουρανός.
Κι όχι μόνο δικό μας, αλλά κι ολόκληρων λαών.
Και θα τελειώσω μ’ ένα θαυμαστό ποίημα του Σαχτούρη, που αποκαλύπτει την μόνη αλήθεια μας, με τρόπο καθοριστικό:
"Ένα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φρατζόλα ζεστό
ψωμί είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό
ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι
έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω
όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος κι αυτή
όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος κι αυτή
μ’ ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε κομμάτια γνήσιο ο υ ρ α ν ό
κι όλοι τώρα έτρεχαν σ’ αυτή, λίγοι πήγαιναν στο ψωμί,
όλοι τρέχανε στο μικρόν άγγελο που μοίραζε ο υ ρ α ν ό."
Ας μη το κρύβουμε
Διψάμε για ουρανό!
(Κυριακή, 24 Ιουνίου 1979)
Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από τα Σχόλια του Τρίτου και έχει τον τίτλο "Οι πολιτικές παρατάξεις μες στα συμπλέγματα των αστρικών σωμάτων", στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να ακούσετε τον Μάνο Χατζιδάκι, καθώς διαβάζει ολόκληρο το Σχόλιο.
Πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο κατεβάζετε το ένθετο αφιέρωμα :
|Μάνος Χατζιδάκις / Επτά μέρες της Καθημερινής, 6 Ιουνίου 1999 |
|Μάνος Χατζιδάκις / Επτά μέρες της Καθημερινής, 6 Ιουνίου 1999 |
Παλιότερες αναφορές για τον Μάνο Χατζιδάκι στο blog,
αξίζουν την περιήγηση σας :
κείμενο Μ.Χατζιδάκι, γραμμένο το χειμώνα του '85 προς '86
Αφιέρωμα από την εκπομπή «Μηχανή του χρόνου»
"Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι"
Το πρόσωπο του τέρατος, Μάνος Χατζιδάκις
"Ο καθρέφτης και το μαχαίρι", του Μάνου Χατζιδάκι
Αναφορά του Μάνου Χατζιδάκι στο Ρεμπέτικο
σχόλια του Τρίτου
..τα παιδιά του Πειραιά..
..όταν έρχονται τα σύννεφα..
Αναφορά του Μάνου Χατζιδάκι στο Ρεμπέτικο
σχόλια του Τρίτου
..τα παιδιά του Πειραιά..
..όταν έρχονται τα σύννεφα..
25 σχόλια:
Να σου απλά ότι βουρκώνω, μέρες τώρα? Με αποτελείωσες...
Σήμερα λέιπει περισσότερο από ποτέ...
Θα μείνουμε λιγάκι σαν νάνοι αλλοτινών καιρών...
Καλημέρα δεν είπαμε...
Και ομως ο ανθρωπος αυτος ηταν πολυ μπροστα απο την εποχη του.
Road ευχαριστουμε για ολα τα αφιερωματα. Εχεις ενα μπλογκ σαν να ειναι περιοδικο με πολιτιστικη στηλη, αψογη δουλεια.
Ο Μάνος άφησε ένα πλούτο αμύθητο στην Έλλάδα και θα παραμένει αθάνατος στις ψυχές μας όσα χρόνια και αν περάσουν.
Απ'τα αγαπημένα βιβλία...
πόσο φτωχότεροι είμαστε σήμερα χωρίς την παρουσία του, αλλά και πόσο πλούσιοι πρέπει να νιώθουμε με αυτά που μας έχει αφήσει σαν κληρονιμιά
Διψάμε για ουρανό!
@ kovo voltes... : ...το ξέρω. Καλό μεσημέρι, καλή Κυριακή (και τα μυαλά στη θέση τους όσο γίνεται, με τα όσα συμβαίνουν)...
@ ΠΑΥΛΟΣ : Δυστυχώς για εμάς!
@ Αγγελικη Ν : ως νάνοι, πλέον είναι σίγουρο αυτό. Λυπάμαι όσους κάνουν πως δε το βλέπουνε. Καλημέρα Αγγελική μου.
@ kostas : Nα είσαι καλά!
@ ART-TRAVELLER : Συνυπογράφω, τώρα περισσότερο από ποτέ πρέπει να διαδίδουμε τα λόγια του...
@ Σεβάχ ο Θαλασσινός : Καλημέρα θαλασσινέ μου, πολύ αγαπημένος!
@ BLUEPRINTS : έτσι ακριβώς blueprints, ευτυχώς που υπήρξε και ο Μάνος. Λείπει.
@ Hfaistiwnas : Μα πολύ! :)
μας λείπει...
Καλησπέρα, καλησπέρα!
Δε φαντάζομαι να περίμενε κανείς εμένα, για να μάθει τη σημαντικότητα του ουρανού ( Ή του Χατζιδάκι, περίπου το ίδιο κάνει:-) )
Κι αυτό που γράφεις, Ροδούλα, για τη νοσταλγία των ουρανών, είναι εξαιρετικό, όπως και το ποίημα του Σαχτούρη, όπως, όπως, όπως...
Για να σε προβοκάρω, πάντως, και να δούμε και την άλλη πλευρά, κοίτα ο επιστήθιος φίλος του Χατζιδάκι, ο Γκάτσος, πώς μας θυμίζει πως όσο νοσταλγούμε τους ουρανούς, όσο κοιτάμε πάνω, μάνα μας η Γη, εδώ ανήκουμε, εδώ οι αγάπες μας και η πάλη μας, εδώ τα όνειρά μας για ουρανό. "Ουρανέ, όχι, δε θα πω το ναι, πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή, πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη".
Την ίδια ώρα, δηλαδή, που τείνουμε στο ιδανικό, παλεύουμε στην πραγματικότητα εκτιμώντας την ανάλογα. Πόσο μπορούν να στέκουν αδελφωμένα και τα δύο!
( Κι όλα αυτά, Roadartist, την εποχή που πια δεν υπάρχουν αυτονόητα - κάθε άλλο απ'ό,τι φαίνεται. Την εποχή που το τραγούδι του Κεμάλ έγινε ισλαμική προπαγάνδα..)
Πολλά φιλιά.
(Αν την Πέμπτη δεν έχεις κάτι, έλα στο σχολείο να δούμε τους Άθικτους σε ένα δικής μας έμπνευσης θερινό κινηματογράφο:-) )
Πολύ αγαπημένος, το ξέρεις:)
Κι αυτός, με τη μουσική και τον λόγο του, κομμάτι ουρανού μας χάρισε!
Πολύ ωραία αφιέρωση, σίγουρα αν ζούσε θα συνεργαζόσασταν:)
Σε φιλώ
καλή εβδομάδα:)
Μοναδικός συνθέτης με ξεχωριστά τραγούδια που με έχουν αγγίξει σε πολλές στιγμές. Τι να πρωτοθυμηθώ. Το "τι ζητάς αθανασία..." το "και στο μεγάλο κόσμο τον αδιάφορο..." ή το "αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ!" και πολλά άλλα...
@ akrat : πάρα πολύ...
@ Διονύσης Μάνεσης : Διονύση γιατί σχολιάζεις πλέον τόσο σπάνια; Στο λέω γιατί απλά ΜΟΥ λείπουν τα υπέροχα σχόλια σου!! 10' σε κάθε λέξη σου!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα τα όμορφα που αφήνεις. Να περνάς πιο συχνά... :)
ΥΓ δύσκολο για την Πέμπτη, σε ευχαριστώ για την πρόσκληση, η ταινία είναι υπέροχη! Μπράβο ξανά για όλα τα όμορφα που με τόση αγάπη κάνετε στο σχολείο σας!
@ Άστρια : αχ τι έγραψες; Εγώ;; Ξέρεις τι σκεφτόμουν άστρια αυτές τις μέρες; Ότι ο Μάνος όταν έφτιαξε το Τρίτο Πρόγραμμα πήρε νέους ανθρώπους δίπλα του... Τι σπάνιο αυτό στην εποχή μας; Να δίνουν βήμα και πεδίο δράσης σε νέους. Σε ευχαριστώ,
σε φιλώ φίλη μου.
@ Σχεδόν 40 : κάθε ένα τραγούδι του συνδεδεμένο με μια στιγμή της ζωής μας, αλλά κατά κάποιο τρόπο και της χώρας. Ανεπανάληπτος!
Πόσο ὡραῖο τό ποίημα τοῦ Σαχτούρη. Αὐτές τίς γκρίζες μέρες πού ζοῦμε ἔχουμε ἀνάγκη νά ταξιδεύουμε μέ τά λόγια τῶν ποιητῶν. Ποιητής ἦταν κι ὁ Μάνος, «ὁ λαχειοπώλης τ᾽ οὐρανοῦ». Σέ σχόλιο του στίς «Μπαλάντες τῆς ὁδοῦ Ἀθηνᾶς» εὐχαριστεῖ τή μητέρα του, γιατί ἡ ἀγάπη της, ἡ ζεστασιά της, καί ἡ τρυφερότητα της, διαμόρφωσαν ἐν πολλοῖς τόν ποιητικό χαρακτήρα του.
Κάποια παιδιά, δέν εἶχαν τήν τύχη νά νιώσουν αὐτό τό «χάδι» στό βλέμμα τῆς μάνας. Καποια παιδιά... «Τά παιδιά τῆς καταιγίδας σήμερα», ὅπως λέει κι ὁ ἄλλος μεγάλος ποιητής, νιώθουν μόνο τή μυρωδιά τοῦ αἵματος. Καί φτάσαμε, ποῦ φτάσαμε;
Νά ἀποτελεῖ ὄνειρο καί ἰδανικό τό «Ἑλλάς Ἑλλήνων Χριστιανῶν». Σέ εὐχαριστῶ γιά τίς ὡραῖες σελίδες σου.
Δημοσίευση σχολίου