24 Απριλίου 2013

ανάγλυφα

Η περίφημη φωτογραφία της γενιάς του '30
{*...σε μια αντίστοιχη φωτογραφία ποιοι θα αποτελούσαν τη σημερινή γενιά;*}


Σήμερα πέρασα κάποιες ώρες σε ένα σπίτι το οποίο πριν χρόνια, αποτέλεσε τόπο συνάντησης κάποιων μύθων. Στο ίδιο τραπέζι, μπροστά στο ίδιο τζάκι έπιναν το καφέ τους ο Ελύτης, ο Καμύ, ο Σεφέρης, o Εμπειρίκος, ο Χατζιδάκις, ο Τσαρούχης, ο Μαλρώ κ.α. Δεκάδες απογεύματα κουβέντιασαν, προβληματίστηκαν, χαλάρωσαν, γέλασαν, αντάλλαξαν ματιές. 

Εκεί ακούστηκαν νότες του Μάνου και χαράχτηκαν πινελιές του Γκίκα.  Στάθηκα στο ίδιο χώρο και αναρωτήθηκα αν τελικά οι ψυχές αφήνουν κάτι από την αύρα τους, εκεί απ' όπου πέρασαν. Αν τα πνεύματα επιστρέφουν και αν εσύ μπορείς τελικά να ενστερνιστείς κάτι από τη "μαγιά" τους. Γιατί κάθε ψυχή έχει τη δική της ξεχωριστή "μαγιά", μια σπάνια ουσία. Αν μάλιστα έχει αγγίξει το απρόσιτο, ίσως αυτή η ουσία να είναι αδύνατον να χαθεί και μετά από το θάνατο. Από μια γωνιά χάζευα τους πίνακες, τις φωτογραφίες. Άνοιξα άλμπουμ με χειρόγραφα, γράμματα, παλιές εικονογραφίες, σκιτσογραφίες. Στάθηκα ευλαβικά πάνω από την παλιά γραφομηχανή, την οποία δε διανοήθηκα ούτε στιγμή να την αγγίξω. Η θέα και το άπλετο αττικό φως σε επανέφερε στο σήμερα, δίνοντας επίμονα ζωή σε ότι θα ήθελε να αποκοιμηθεί. Μάλλον τέτοιοι χώροι σε παρασέρνουν αυτόματα σε σκέψεις, δεν περιμένουν από σένα να επιλέξεις. Γεμίζουν λέξεις την ατμόσφαιρα, καθώς ξεπηδούν γράμματα από τα κλειστά συρτάρια, κατακτώντας τη στιγμή. 

Μεταφέροντας ανάγλυφα μιας άλλης εποχής 
                                                                                  ...στο δοκιμαζόμενο σήμερα. 

33 σχόλια:

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Ορισμένοι χώροι συγκεντρώνουν την ενέργεια των ανθρώπων που έζησαν σε αυτούς αρκεί -πιστεύω- να έζησαν έντονα ΄συναισθήματα εκεί. Έτσι είχα αισθανθεί εγώ πριν από αρκετά χρόνια στο Μουσείο Τσαρούχη, στο Μαρούσι.

Αγγελικη Ν είπε...

Είσαι τυχερή που βρέθηκες εκεί roadartist!

Αλήθεια ποιοι θα μπορούσαν να σταθούν στην φωτογραφία της εποχής μας?

Είμαστε σε μια περίοδο που δεν υπάρχουν αυτού του είδους οι προσωπικότητες. Σε κανέναν τομέα τέχνης ή πολιτικής! Οι "άριστοι" έχασαν την σφραγίδα του Θεού και στράφηκαν σε άλλες δραστηριότητες...

Πολλά φιλιά και σε ευχαριστώ για την ευλαβική σκηνή!

VAD είπε...

Χωρις ηλικιακή συνάφεια και χωρις σειρά σπουδαιότητας Κική Δημουλά,Μιχάλης Γκανάς,Ζυράνα Ζατέλη,Νικος Θέμελης,Μάνος Ελευθερίου,Σωτήρης Δημητρίου,Γιώργος Σκαμπαρδώνης,Αντωνης Σουρούνης και για να ελαφρύνω λίγο την ατμόσφαιρα,θα πρόσθετα και Τατσόπουλος,αλλά φοβάμαι μη σου φύγει απ'το μπλογκ η μισή Αθήνα:)

Hfaistiwnas είπε...

Δεν έχουμε πια διανοούμενους;

Μηθυμναίος είπε...

Αλήθεια ποιοι;

Σίγουρα το δέος θα σε κατείχε, φίλη μου... φαντάζομαι τα συναισθήματά σου...

Margo είπε...

Εκείνοι έχουν φύγει, είναι εδώ μόνο αν εμείς το θέλουμε. Τέτοιοι χώροι βοηθούν πολύ.
Πιστεύω πως άνθρωποι να σταθούν όπως εκείνοι στην φωτογραφία υπάρχουν, νέοι κυρίως, αλλά είναι άγνωστοι στους πολλούς. Βλέπεις η βιομηχανία των εντυπώσεων και της ψευτιάς δεν αφήνει περιθώρια σε ότι πραγματικά αξίζει. Όχι για πολύ. Σιγά σιγά γκρεμίζεται το ψεύτικο οικοδόμημά τους...

Roadartist είπε...

@ Αγγελικη Ν : Μια φίλη έλεγε προχτές ότι για μερικούς "διανοούμενους" του σήμερα (καλά δεν μιλάμε για πολιτικούς) ότι είναι καλύτερα να μη μιλάνε. Τέλος πάντων. Συμφωνώ πως είναι μια φτωχή εποχή, αυτό νιώθω. Εγώ σε ευχαριστώ πολύ.

Roadartist είπε...

@ VAD : χαχαχαχα :) Πολλοί οι συνειρμοί και από το σχόλιο σου! Κάποιοι από αυτούς σίγουρα θα ήταν. Σκέφτομαι πόσοι από αυτούς θα βρίσκονται και θα συνομιλούν για το σήμερα, όπως γινόταν στο παρελθόν στα "φιλολογικά σαλόνια" του "τότε".
Φοβάμαι πως σήμερα ο καθένας σκέφτεται μόνος του.

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Δεν ξέρω, δεν είπα αυτό. Σύγκριση έκανα. Μια ερώτηση έθεσα, καλημέρα!!

Roadartist είπε...

@ Μηθυμναίος : Μεγάλο δέος. Ένα περίεργο συναίσθημα. Αναπόφευκτοι οι συνειρμοί καλώς ή κακώς.

Roadartist είπε...

@ Margo : "Πιστεύω πως άνθρωποι να σταθούν όπως εκείνοι στην φωτογραφία υπάρχουν, νέοι κυρίως, αλλά είναι άγνωστοι στους πολλούς." Δεν έχεις άδικο, έχουμε "καλό" υλικό, ανθρώπους με ποιότητα, αλλά τόσο καιρό σε αυτή τη χώρα υπερεκτιμούσαμε τα σκουπίδια. Καιρός να πάψει αυτό. Πρέπει να επιστρέψουμε σε ότι πραγματικά αξίζει. Συμφωνώ! (Και ας δοθεί λίγος χώρος τους νέους, διαφορετικά τι μπορεί να αλλάξει;)

Hfaistiwnas είπε...

Και εγώ αναρωτήθηκα εκείνη τη στιγμή.. στο άσχετο δεν πειράζει..

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Συμφωνώ, εννοούσα ότι ακριβώς το ίδιο αναρωτιέμαι, είναι κ ένας δικός μου προβληματισμός.

Roadartist είπε...

Επίσης Ηφ!!

Όναρ είπε...

Ιδιαίτερη ενέργεια μετέφερες..ευχαριστούμε..καλό απόγευμα..

Roadartist είπε...

@ Γιώργος Χατζηαποστόλου : Δεν έχω πάει στο Μουσείο του Τσαρούχη στο Μαρούσι και απ' ότι διάβαζα έχει κ αυτό μεγάλες οικονομικές δυσκολίες. Ελπίζω να μην κλείσει. Ορισμένοι χώροι όντως συγκεντρώνουν μια περίεργη ενέργεια.

Roadartist είπε...

@ Όναρ : Με χαροποιεί αν μπόρεσα να τη μεταφέρω. Περισσότερο ανέβασα αυτό το ποστ γιατί δε θα ήθελα να αφήσω να αλλοιωθούν στο χρόνο (και να χαθούν) αυτά τα στιγμιαία συναισθήματα.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Γεια σου, βρε δρομοκαλλιτεχνάκι!

Ευτυχώς η αύρα κάποιων ανθρώπων δεν εγκλωβίζεται στους χώρους που έζησαν και συζήτησαν και δημιούργησαν. Ευτυχώς. Ταξιδεύει. Ανοίγεις τα βιβλία τους και αναβλύζει, δραπετεύει από τους πίνακές τους με τη μορφή χρωμάτων που επιμένουν να αντιμάχονται το συμβολισμό του γκρίζου, κουρνιάζει στις κουβέντες των ερωτευμένων. Σαν τη σκόνη, που λέει κι η Δημουλά στο ομώνυμο ποίημά της: επίμονη, ανεξάντλητη. Ευτυχώς.

( Αυτή η παρένθεσή σου, πάντως, που ζητάει συγκρίσεις, προβληματίζει..)

Πολλά φιλιά

Roadartist είπε...

@ Διονύσης Μάνεσης : Γεια σου Διονύση μου! Χάου αρ γιου; Καλά; :)
(Άρα καταλαβαίνω ότι συμμερίζεσαι αυτό τον προβληματισμό μου.)

Επίσης φιλιά,
καλό απόγευμα.

Memaria είπε...

Σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες αυτές τις σκέψεις σου μαζί μας...αυτά τα ανάγλυφα...αυτά τα συναισθήματα..
Να είσαι καλά!

Άστρια είπε...

Συμφωνώ με το σχόλιο του Διονύση Μάνεση (μου άρεσε και η προσφώνηση:) και με τους προτεινόμενους από τον vad, με κάποιες μικρές προσθαφερέσεις.
Όπως συμφωνώ και απόλυτα μαζί σου για το πόση συγκίνηση μπορεί να προσφέρει ένας τέτοιος χώρος.
Ο τίτλος σου υπενθυμίζει τη δυνατότητα να ψηλαφίσει κανείς τα ίχνη.

καλό βραδάκι:)

astromonos είπε...

Δεν μπορώ να δεχτώ ότι σήμερα δεν υπάρχουν άνθρωποι ταλαντούχοι, αναζητητές, ανήσυχοι... Το ότι δεν μπορούν να συνταχτούν ή και να ακουστούν ή ακόμα χειρότερα, το ότι δεν μπορούν καν να εκφραστούν, αυτό νομίζω δημιουργεί την τραγική μας διαφορά με τότε...

Δεν ήταν υπεράνθρωποι τότε, απλά μπορούσαν και αποτύπωναν τον προβληματισμό τους από τα επώδυνα ερεθίσματα της ζωής τους. Σήμερα, εγκλωβισμένοι στην παγκοσμιοποιημένη υπερεξειδίκευσης του τίποτα, χάνουμε τον πίνακα, και μένουμε λερωμένοι και βαμμένοι...

Μας έφεραν ως εδώ. Το ερώτημα είναι πώς ξεφεύγουμε από αυτή τη φυλακή, και όχι αν υπάρχουν το ίδιο δυνατοί άνθρωποι. Κάθε ερώτημα λοιπόν, οφείλει να τεθεί στο ιδιαίτερο του ιστορικοκοινωνικοπολιτικό πλαίσιο.

Καλή συνέχεια.

ξωτικό είπε...

Tα είπες μόνη σου στην Μάργκω!!!

Αυτο με την ψυχή έδεσε με του Ηλιογράφου ωραία......

Τα υπόλοιπα στο μιλητό.....


Καληνυχτούλαααα

H.Constantinos είπε...

{*...σε μια αντίστοιχη φωτογραφία ποιοι θα αποτελούσαν τη σημερινή γενιά;*}
Δύσκολη ερώτηση γιά να απαντηθεί σήμερα. Μετά από μερικές δεκαετίες θα είναι πιό εύκολο. Δεν νομίζω ότι πεθαίνει ποτέ η δημιουργία.

kleio είπε...

Λίγο ακόμα θα ιδούμε τα μάρμαρα να λάμπουν, να λάμπουν στον ήλιο κι η θάλασσα να κυματίζει. Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε. Λίγο ψηλότερα ...

Έλα
ΠΑΜΕ!! :))

Roadartist είπε...

@ me (maria) : Να είσαι καλά Μαρία, εγώ σε ευχαριστώ, καλησπέρα!


@ Άστρια : Ο Διονύσης είναι αγαπημένος φίλος, ανάγλυφα μιας άλλης εποχής, καλησπέρα!

Roadartist είπε...

@ astromonos : Πολύ σωστή η σκέψη σου, θα συμφωνήσω. Είναι καιρός να βγούμε παραέξω, να συναντηθούμε, να εκφράσουμε τις απόψεις μας, να μιλήσουμε.

Roadartist είπε...

@ ξωτικό : καλησπέρες :)


@ H.Constantinos : κρατάω την τελευταία σου φράση. Το ότι ζούμε μια τόσο σκληρή κρίση, αλλά και η ευημερία των προηγούμενων ετών, ίσως επισκίασε όσα αξίζουν.

Roadartist είπε...

@ kleio : καλησπέρα με ποίηση ;)

Panos Konstantinidis είπε...

roadartist καλημέρα. Πού είναι αυτό το μέρος; Είναι κάποιο σπίτι που έγινε μουσείο;

Roadartist είπε...

Panos @ Καλησπέρα. Ναι ακριβώς. Το Ίδρυμα Α. & Λ. Κατακουζηνού : http://www.katakouzenos.gr/contact.php

Panos Konstantinidis είπε...

Σε ευχαριστώ, δεν το γνώριζα.

Roadartist είπε...

@ Panos Konstantinidis : :)

Related Posts with Thumbnails