Αθήνα - θέα από την Ακρόπολη
Πύργος των Αιόλων
Προπύλαια Νέας Αγοράς
Θησείο
Άρειος Πάγος
Η Ακρόπολη από το Θησείο
Η Ακρόπολη από τη Πύλη του Αδριανού
Ακρόπολη
Ακρόπολη και η υπόλοιπη Αθήνα δίπλα
Προπύλαια
Παρθενώνας
Ερέχθειο με τις Καρυάτιδες
Ωδείο Ηρώδη του Αττικού
Ωδείο Ηρώδη του Αττικού - εσωτερικό
Πύλη Αδριανού – Ναός Ολυμπίου Διός από πίσω
Ναός Ολυμπίου Διός
Το 1861 η τέχνη της φωτογραφίας μετρούσε ήδη 35 χρόνια ζωής αλλά τεχνολογικά ήταν ακόμα στα σπάργανα. Εκείνη τη χρονιά ο Γερμανός φωτογράφος Jakob August Lorent, που είχε περάσει τα προηγούμενα χρόνια φωτογραφίζοντας τις αρχαιότητες της Αιγύπτου και της Νουβίας, στάλθηκε από το Μεγάλο Δουκάτο του Μπάντεν (σημερινή νοτιοδυτική Γερμανία) στην Αθήνα, ώστε να αποτυπώσει στη φωτογραφική πλάκα τα μνημεία της.
Οι 37 φωτογραφίες που προέκυψαν από το ταξίδι του δημοσιεύτηκαν στο Μάνχαϊμ το 1862.
Πηγή : antikleidi.wordpress.com
30 σχόλια:
Λατρεύω αυτές τις φωτογραφίες από αρχαιότητες και μνημεία.
Ένα ταξίδι στο χρόνο.
Δείτε αυτή την ανάρτηση μαζί με την προηγούμενη. Χτες και σήμερα.
Ασπρόμαυρες - έγχρωμες.
Ακριβώς πριν 151 χρόνια.
ομορφο το ταξιδι πισω στον χρόνο...βλεπεις πως αλλαζουν τα πραγματα .. πολες φορές οχι για καλό...ευτυχώς εχουνε μείνει καποια λιγα μερη .. οπως η προηγούμενη αναρτηση σου.. για να μπορούμε να παρουμε ανασες...!!!!! φιλιά..
δηλαδή κάτω από την ακρόπολη δεν υπήρχε το παραμικρό;;;
πόσο μαγικό θα ήταν να ζωντανεύανε οι φωτογραφίες αυτές και να ξαναχτίζαμε την πόλη πολύ πιο προσεγμένα πολύ πιο σεβαστά πολύ πιο ανθρώπινα!
καλημέρα σου! :)
Πραγματικά ένα πανέμορφο και μαγικό ταξίδι πίσω στον χρόνο μέσα από τον φακό του γερμανού φωτογράφου Jakob August Lorent !!!
To μόνο συναίσθημα που μου δημιουργούν οι φωτογραφίες αυτές είναι θλίψη. Μου φέρνουν στο μυαλό εικόνες βομβαδισμένης πόλης..φαντάσου πόσο έχει αλλοιωθεί η φαντασία μου..Καλημέρες Αθηναϊκές..
Ποπο άπλα που είχε τότε ;)
Πιο αρμονικά, όμορφα.
Ολες κάτι φέρνουν στο νου!
Η 4η από το τέλος -πχ- τα άθλια μπετά κάτω από την Διονυσίου Αρεοπαγίτου...
Ώραία που το είπε ο Βασίλης!!!
Στερνή μου γνώση να σ'είχα πρώτα...
(Φαντάζεσαι σήμερα να έπρεπε να στείσει τα σύνεργα στη μέση της λεωφόρου για να φωτογραφήσει την πύλη του Αδριανού ....έχω νοιώσει την ανάγκη γι αυτό κόλλησα σ'αυτό )
Η νοσταλγία βέβαια πάντα ωραιοποιεί ....αλλά απ'αυτό τον οικιστικό αχταρμά που φτιάξαμε πάνω σ'αυτές τις ομορφιές νομίζω πως δεν υπάρχει πουθενά χειρότερο.
φιλιά χρωματιστά πάντως ;-))
Κι εμένα μου αρέσουν ιδιαίτερα οι φωτογραφίες του χθες.
Μία πολύ ωραία εργασία είναι ένα βιβλιαράκι "Εικόνες του χθες και του σήμερα" για το οποίο είχα κάνει τη δεύτερη ανάρτησή μου:) όπου εκτός από την ιστορία της φωτογραφίας, έχει φωτογραίες της παληάς Αθήνας (από ξένους και έλληνες φωτογράφους) και δίπλα παραθέτει την ίδια τοποθεσία (από την ίδια πλευρά φωτογραφημένη)σήμερα.
Πολύ ωραία το συνδύασες στο πρώτο σου σχόλιο με την προηγούμενη ανάρτηση.
Καλό βραδάκι:)
Τι σου είναι όμως η ασπρόμαυρη φωτογραφία! Έχει κάτι η άτιμη...
Κι η Αθήνα μας επίσης είχε κάτι... αλλά πιστεύω ότι έχει ακόμη... παρά την επέλαση της αντιπαροχής...
Φιλιά μουσικά όπως πάντα
και φωτογραφικά...
Καταπληκτικές. Νοσταλγικές, για έναν κόσμο που χάθηκε και δε θα ξαναέλθει ποτέ.
Υπέροχο ταξίδι...εμείς στη συνέχεια πλαισιώσαμε με ό,τι χειρότερο τα πάντα...
Καλά να είσαι καλή μου!
Yperoxes foto.
@ Σμαραγδένια Ρούλα : Μεγάλη χαρά να δίνω ανάσες στον κόσμο, πόσο μάλλον σε μια εποχή που όλοι αρέσκονται να μοιράζουν πίκρες και κακίες. Ακόμη με παραξενεύει όταν χαίρονται με αυτό. Ότι καλύτερο, μακάρι να μπορώ να το κάνω συχνότερα. Σε ευχαριστώ.
@ b|a|s|n\i/a : ε, ναι από τα πιο όμορφα σχόλια. Πολύ ωραία σκέψη, μακάρι να μπορούσαμε. Καλό ξημέρωμα :)
@ ART-TRAVELLER : Πιστεύω ότι άξιζε να το μοιραστούμε εδώ. Καληνύχτα :)
@ ART-TRAVELLER : ταξιδευτή της τέχνης, χαίρομαι με τον ενθουσιασμό σου για κάποιες αναρτήσεις! :)
@ Όναρ : Έχει αλλοιωθεί η φαντασία μας. Μάλλον έχεις δίκιο. Εμένα καμία θλίψη. Μια περίεργη νοσταλγία για μια υπέροχη πανέμορφη πόλη...
@ kleio : καμία σχέση με το σήμερα :)
@ H.Constantinos : Συμφωνώ! Κ εγώ κάνω κάτι τέτοιους συνειρμούς. Καλό ξημέρωμα!
@ ξωτικό : Ακριβώς ξωτικό μου. Συμφωνώ, η νοσταλγία ωραιοποιεί, με αυτό το έγκλημα που έκαναν στην πόλη, πως αλλιώς;
Κάτι άσχετο με αυτή την ανάρτηση.
Σκέφτηκα τώρα πως για να δίνει κάποιος τόσο σημασία στις λέξεις σου και στην άποψη σου,
να παρατηρεί, να διαβάζει και την παραμικρή παρατήρηση, να την εμβαθύνει και να ασχολείται,
μάλλον σημαίνει πως εκτός από το ότι - για κάποιον προσωπικό του λόγο - έχει "ιδιαίτερη" σημασία, αξία ο λόγος και η σκέψη σου για εκείνον, τον πονάει.
Άβυσσος η ψυχή του άλλου. Καληνύχτα,
πολλά φιλιά, χρωματιστά βεβαίως :)
@ Άστρια : θα μπορούσα να έγραφα ξεχωριστή ανάρτηση με σκέψεις... για το σήμερα και το χτες, για το τι γεννάνε αυτές οι φωτογραφίες ως σκέψεις και ως συναισθήματα μέσα μου!
Σε καληνυχτίζω.
@ Flora : Η Αθήνα είναι μια μοναδική πόλη, ακόμη και σε αυτή τη συγκυρία, χειρότερη από κάθε άποψη, μπορεί να σου δίνει μοναδικές ομορφιές. Καμία άλλη πόλη δε θα μπορούσε να το κάνει αυτό. Αρκεί φυσικά να έχεις την ματιά να δεις. Καλό βράδυ.
@ Panos Konstantinidis : Και εμένα ακριβώς αυτό το συναίσθημα μου γεννούν. Νοσταλγία. Όντως δεν πρόκειται να ξανάρθει.
@ 55fm : Εγκληματικές πολιτικές. Μακάρι να μπορούσαν να ισοπεδωθούν αυτά τα τερατουργήματα, να ξαναχτιζόταν η πόλη. Αλλά πια δεν. :)
@ arcobaleno : Καλώς το arcobaleno. Πανέμορφες όντως. Και σκέψου πως τις φωτογράφισε... φιλί!
υπέροχες φωτογραφίες - πάντα με μάγευαν οι παλιές φωτογραφίες της αθήνας... τόσο που τις παλιές ελλληνικές ταινίες τις βλέπω μόνο και μόνο για να χαζέψω τοποθεσίες και πώς έχουν αλλάξει (κάνουμε και κουίζ ενίοτε)
@ Ξωτικό : Σχόλια από δυο ξωτικά σε αυτή την ανάρτηση :) Και τυχαίνει να έχω γνωρίσει από κοντά και τα δυο. Χάρηκα πολύ για την χτεσινή μας συνάντηση, και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για ότι μου έδωσες... Πρέπει να ψάξω στο ίντερνετ πληροφορίες για το κάθε ένα :) ευχαριστώ!!!
Υγ Λατρεύω τις παλιές φωτογραφίες, υπάρχουν κ άλλες αναρτήσεις με παρόμοιο θέμα. Μας ταξιδεύουν σε μια Ελλάδα, που δεν ζήσαμε.
η Αθήνα (όπως και η Θεσσαλονίκη) είναι σαν παλίμψηστο, γι αυτό είναι τόσο μαγική...
η χαρά της γνωριμίας είναι αμοιβαία!
τα σποράκια θέλουν καλό χώμα με κομπόστ, νερό, και υπομονή... μετά θέλουνε αγάπη και λίγο ήλιο
@ Ξωτικό : προβληματίζομαι για την απόσταση, όσον αφορά εμένα, αλλά θα τα δώσω σε καλά χέρια. :) Για να δούμε...
Δημοσίευση σχολίου