Την προηγούμενη Παρασκευή επισκέφτηκα το σπίτι μιας φίλης. Χαζεύοντας τη βιβλιοθήκη της, είδα το συγκεκριμένο βιβλίο της Ζατέλη. Αμέσως ζήτησα να μου το δανείσει. Καθώς έχει μόλις 152 σελίδες, ήμουν σίγουρη ότι θα το διάβαζα άνετα μέσα στο σαββατοκύριακο, για να το επιστρέψω. Όπως έγινε.
Το βιβλίο αποτελείται από εννέα αυτοβιογραφικά αφηγήματα, τα οποία έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και έχουν γραφτεί σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Από τις πρώτες λέξεις με κέρδισε. Με αυτό το βιβλίο, αισθάνεσαι πως έρχεσαι κοντά στη συγγραφέα, σαν να τη γνωρίζεις καλύτερα και να συνομιλείτε. Ασυναίσθητα μου γεννήθηκε μια ενδόμυχη επιθυμία - κάτι σαν ευχή - να είχα τη δυνατότητα να γνωρίσω αυτή τη γυναίκα, να πίναμε ένα καφέ και να μου μιλούσε για τις απόψεις και για τη ζωή της. Νομίζω πως θα ήταν εξαιρετική εμπειρία. Αρκετές φορές έχει τύχει να διασταυρωθούμε στα σοκάκια της Πλάκας. Φιγούρα μυστηριακή και απόκοσμη... Πάντα χαίρομαι όποτε την συναντώ, ποτέ όμως δεν βρίσκω το θάρρος να της μιλήσω...
Στο βιβλίο τώρα... όλα τα αφηγήματα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς παράλληλα σου ξεδιπλώνουν διάφορες, ιδιαίτερες πτυχές του ζατελικού κόσμου. Διαβάζεις σκέψεις της για το «πρώτο
ατόφιο σκίρτημα, ένα αλλοπαρμό από νεύματα, πλέγματα, καταφανή και
ανεξιχνίαστα, που έμελλε να στοιχειώσουν την κροταφική μου χώρα και να
τροφοδοτήσουν «γη και ουρανό» της γραφής μου».
Για τους πρώτους της έρωτες, τα ταξίδια στο εξωτερικό, τα γράμματα που έστελνε στους αγαπημένους της: «Και γράμματα, όπως λένε, που ήταν οι «αυλές των θαυμάτων» - δεν ξέρω που θα με κατατάξουν οι καιροί ως συγγραφέα, ως επιστολογράφος πάντως υπήρξα δεινή, δεν μου έβγαζε πλώρη κανένας».
Κείμενο αφιερωμένο στα αγαπημένα της τσιγάρα. Τα SANTE φαίνεται ότι έχουν βρει έναν μοναδικό υποστηρικτή - θα το καταλάβετε, αν διαβάσετε το συγκεκριμένο αφήγημα από το βιβλίο... «Συμβαίνει με τις αυταπάτες ό,τι και με τις πατρίδες : ο καθ’ ένας έχει τη δικιά του. Κι εμείς που καπνίζουμε έχουμε την αυταπάτη μας, κι αυτοί που δεν καπνίζουν δεν πάνε πίσω. Αν και κατά βάθος εμείς «της απώλειας» ξέρουμε καλά τι είδους φωτογένεια προσδίδουμε στα σωθικά μας… Μα είναι και μεγάλη ευχαρίστηση το ρημάδι! Κι αυτή η νεόκοπη (;) αντίληψη του να ζούμε σαν άρρωστοι – ν’ αποφεύγουμε το ένα, ν’ αποφεύγουμε το άλλο – προκειμένου να πεθάνουμε υγιείς, δεν μου φαίνεται να συνάδει και πολύ με την ανθρώπινη φύση. Η πολλή σύνεση καμιά φορά είναι η άλλη όψη του κινδύνου.»
Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η αναφορά στη γνωριμία της με τον Σαμαράκη, ο οποίος σαν «ένας καλός Σαμαρείτης» της έδωσε βοήθεια και συμπαράσταση όταν τον χρειάστηκε. Μακάρι λοιπόν να υπήρχαν περισσότεροι συγγραφείς - και κυρίως όμως άνθρωποι - σαν εκείνον.
Κλείνοντας τη σημερινή ανάρτηση, αφιερωμένη στην Ζυράννα Ζατέλη, κρατώ μέσα μου τη συγκεκριμένη φράση από το βιβλίο της :
«Μια αδιάκοπη εναλλαγή φωτός και σκότους, ηδονής και αγωνίας είναι το γράψιμο, που δεν θα την άλλαζα ούτε με μια θέση στον παράδεισο.»
Ωραίο βιβλίο!
Ζυράννα Ζατέλη, Ηδονή στον κρόταφο, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2011
22 σχόλια:
Πόσο μ' αρέσει όταν βλέπω τη φιγούρα της στο μετρό ή στο σινεμά! Μια φορά στο Ιντεάλ βρήκα το θάρρος και της μίλησα. Είχα μαζί μου αυτό το βιβλίο και μου έγραψε αφιέρωση.
Χαίρομαι που σου άρεσε, και μένα πολύ!
Tη λάτρεψα,από τότε που διάβασα πριν απο χρόνια το "Με το φως του λύκου επανερχονται",πραγματική λογοτεχνία,συναρπαστική γραφή,κόλλησα...(χώρια που ειναι και συνομίληκη :)
Καλό μήνα...
Ενδιαφερον φαινεται!
Ειναι χαρακτηριστικη φιγουρα και φαινεται πολυ ενδιαφερον ανθρωπος!
Ενα μικρο βιβλιο εψαχνα και νομιζω μολις βρηκα τι θα διαβασω μετα απο αυτο που τελειωνω :):)
Αρτιστακι μου καλο μηνα σου ευχομαι!!!
Θα συμφωνήσω με την Ιω, Θεά η γυναίκα, τη βλέπω να κυκλοφορεί στο κέντρο και χαίρομαι που ζει ανάμεσα μας αυτή η εκκεντρική φιγούρα!
Την καλημέρα μου και καλό μήνα.
Αν βρεθείτε για καφέ θα με πάρεις παρέα??? Μια φορά μόνο είχα τη χαρά να της μιλήσω και αυτό για λίγο. Είναι ένα ξωτικό! Όσο γι'αυτό το βιβλίο όταν το πήρα στα χέρια μου νόμιζα ότι θα'ναι καινούρια ιστορία. Αρχικά απογοητεύτηκα που ήταν μια συρραφή παλιών κειμένων, αλλά όταν είδα ότι αποτελεί και μια σύντομη βουτιά στον τρόπο που σκέφτεται και αισθάνεται-μια μίνι βιογραφία- άλλαξα γνώμη. Είναι ένα βιβλίο για να γνωρίσει κανείς καλύτερα τη Ζυράννα...
Δρομοκαλλιτέχνιδα μου ,ακριβώς αυτό είναι η συγγραφή , όπως αναφέρει στη φράση αυτή η Ζυράννα Ζατέλη. Κάτι πάρα πολύ ανεκτίμητο.
Όπως και να έχει, καλό μήνα να έχουμε.
@ Ιω : Kαλησπέρα Ιώ. Την έχω πετύχει αρκετές φορές στην Πλάκα. Βολτάρουμε στα ίδια σοκάκια. Πρέπει να μένουμε αρκετά κοντά. ;) Σε σινεμά ή μετρό δεν έχει τύχει να τη δω ποτέ.
Θα με χαρακτήριζα διστακτική, δε νομίζω να της μιλούσα έτσι εύκολα. Όμως φοβερή σύμπτωση που είχες μαζί σου αυτό το βιβλίο, σίγουρα ήταν παρακίνηση για να της μιλήσεις. Χαίρομαι που σου άρεσε.
@ VAD : Καλησπέρα vad, πραγματικά συναρπαστική γραφή και παρουσία. Από τις πολύ αγαπημένες μου συγγραφείς. Θα ήθελα πραγματικά να τη γνώριζα.
@ city art : Είναι ένα καλό βιβλίο για όσους αγαπάνε τη Ζατέλλη.
@ Dee Dee : Μόλις είδα το μέγεθος μου έκανε εντύπωση γιατί η Ζατέλη γράφει αρκετά ογκώδη βιβλία. Δεν πρόκειται για μυθιστόρημα, μα για κείμενα της που έχουν ήδη δημοσιευτεί αλλού. Όμως αρκετά ενδιαφέροντα γιατί μαθαίνεις πράγματα για τη ζωή της. Είναι σαν να πίνεις μαζί της καφέ και να σου μιλάει για αυτά. Μου άρεσε. Φιλιά πολλά, επίσης καλό μήνα!!
@ librarian : Συμφωνώ. Όποτε έχει τύχει να διασταυρωθούμε στο δρόμο, πάντα μα πάντα με αφοπλίζει. Στέκομαι και τη κοιτάζω. Φοβερή μορφή!
Όντως θεά!
@ kovo voltes... : Συνυπογράφω 100% τις λέξεις σου για την εντύπωση που σου άφησε το βιβλίο και για το πως / γιατί τελικά σε κέρδισε. Στην αρχή με παραξένεψε που ήταν τόσο μικρό (συνήθως η Ζατέλη γράφει ογκώδη βιβλία), το ρούφηξα!
Όντως είναι ένα ξωτικό! Ναι θα ήθελα πολύ να μιλούσα μαζί της.
Νομίζω πως θα ήταν εξαιρετική εμπειρία να ακούσω τις απόψεις και να μου μιλούσε για τη ζωή της.
Θα μου άρεσε πάρα πολύ. (Θα σε έπαιρνα μαζί με μεγάααααααλη χαρά) :)))
@ Sideras : Σιδέρα μου, με την ευαίσθητη ψυχή και γραφή, αυτό ακριβώς πιστεύω και εγώ. Κάτι ανεκτίμητο. Χαίρομαι πολύ που αισθάνεσαι το ίδιο. Καλό μήνα.
Μα τί σύμπτωση!:) Αν σου πω ότι ο λόγος επιλογής του βιβλίου ήταν το μέγεθος σε μια εποχή που ήμουν μέσα στο τρέξιμο, αλλά και βεβαίως γιατί παράλληλα ήθελα να δω ένα δείγμα γραφής της (άκουγα τόσα γι' αυτή, αλλά για κάποιο λόγο, ένα άλλο βιβλίο έμπαινε πάντα σε πιο πάνω σειρά προτεραιότητας στη λίστα).
Και έμεινα! το διάβασα μονορούφι.
Μία ευφυής γραφή που σε συναρπάζει. Τίποτα το κοινό τίποτα το τετριμμένο.
Και μέσα από τις αυτοβιογραφικές γραμμές της, καταλαβαίνει κανείς γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος, μπορεί ν' αγαπήσει και ν' αγαπηθεί με μοναδικό τρόπο. Ίσως γιατί χαρίζεται απόλυτα σε ό,τι κάνει, χωρίς συμβιβασμούς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται από κέρδος ή φθορά.
Εκτός από τα SANTE στα οποία δείχνει τόση αφοσίωση, σημείωσα και την αφοσίωσή της στην απλή γραφομηχανή της (αφιέρωση και ενός κεφαλαίου του βιβλίου-άρθρου σ' αυτή). Σίγουρα δεν ακούγεται καθόλου πρακτικό, όμως είναι εξαιρετικά γοητευτικό.
Και τόσο λίγα βιβλία σε τόσα χρόνια ε, οπωσδήποτε κάτι λέει για έναν άνθρωπο που έχει απαιτήσεις από τη δουλειά του.
Δεν πρέπει να είναι εύκολος συζητητής, όμως πιστεύω ότι πρέπει να της μιλήσεις. Θα την κερδίσεις!
υγ. βεβαίως διάβασα και όλες τις αναρτήσεις σου που έχασα, όλες μία μία! ξεχώρισα τις επιλογές σου του Σεφέρη και του Ελύτη.
@ Άστρια : Μα πόσο χαίρομαι τα σχόλια σας σε τέτοιες αναρτήσεις... Πόσο όμορφο να μιλάμε για κάποιο βιβλίο που έχουμε διαβάσει, ο καθένας τη δική του άποψη, έχει ενδιαφέρον. Ναι συμφωνώ κ εγώ το ίδιο ένιωσα άστρια.
Όσο για το καφέ, μου αρέσει που είσαι σίγουρη ότι θα την κέρδιζα ;Ρ Φιλιά!
Νομίζω τη Ζατέλη ή τη λατρεύεις ή την αντιπαθείς.
Δεν υπάρχει μέση κατάσταση.
Μακάρι να έγραφε πιο συχνά...
:)
τι μοναδικη προσωπικοτητα μου φαινεται μεσα απο την γραφη της ξεχωριστη , θα το διαβασω και γω το βιβλιο μετα την αναρτηση σου σε ευχαριστω και καλο μας μηνα
Όντως η Ζατέλη είναι ιδιαίτερη προσωπικότητα. Φιγούρα. Διάβασε την "Περσινή αρραβωνιαστικιά" (διηγήματα), νομίζω το μικρότερό της βιβλίο, ήταν και το πρώτο, μα πολύ όμορφο.
@ misoagnosti : Συμφωνώ απόλυτα. Κ αυτό από μόνο του, νομίζω ότι κάτι σημαίνει. Όντως μακάρι. :)
@ marilise : Αυτό το βιβλίο θα είναι κάτι σαν εισαγωγή στον κόσμο της. Στη ζωή και στη σκέψη της. Είναι ευχάριστο, γεμάτο με ενδιαφέροντα θέματα.
@ Κατερίνα Τοράκη : Εχτές το βράδυ το κοιτούσα στην (αγαπημένη μου) δανειστική βιβλιοθήκη. Είναι φοβερό μα όποτε πάω εκεί, όποτε μιλάω για αυτό το χώρο, πάντα στάζει μέλι το στόμα μου (και η γραφή μου), το έχετε πλέον καταλάβει...
Εχτές λοιπόν δανείστηκα 3 βιβλία, οπότε μόλις διαβάσω αυτά, θα ακολουθήσει κ αυτό που προτείνεις.
Σκέφτομαι να γράψω ποια βιβλία δανείστηκα στο fb του blog, να ρωτήσω ποιος τα έχει διαβάσει από τους φίλους εκεί, για να δω αν θα ταυτιστούν οι απόψεις τους με τη δική μου μόλις τα διαβάσω, (βέβαια το λέω μέχρι να το κάνω έχει μια απόσταση). Η Ζ. όντως Φιγούρα!
Δημοσίευση σχολίου