23 Οκτωβρίου 2022

Το νόημα της ζωής, Βίκτορ Φρανκλ

Στο αγαπημένο μου βιβλιοκαφέ, 
ολοκληρώνοντας αυτό το βιβλίο-ντοκουμέντο.

«Έπρεπε να δοθεί κάποιο νόημα σε αυτό που δεν είχε κανένα νόημα.» 

(Annette Wieviorka)


Τον Σεπτέμβριο του 1942, ένας νεαρός Εβραίος γιατρός, ο Βίκτορ Φρανκλ, η νέα γυναίκα του, η μητέρα του, ο πατέρας και ο αδερφός του, συνελήφθησαν στη Βιέννη και μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ο πατέρας του πέθανε από την πείνα. Η μητέρα και ο αδελφός του σκοτώθηκαν στο Άουσβιτς το 1944. Η σύζυγός του σκοτώθηκε το 1945.  

Αυτός ο άνθρωπος βίωσε την εμπειρία τεσσάρων διαφορετικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, απογυμνωμένος από καθετί που τον συνέδεε με τη ζωή, χάνοντας τελικά ό,τι πολυτιμότερο είχε - όλη του την οικογένεια. Στο βιβλίο του περιέγραψε τις εμπειρίες του στα στρατόπεδα αφανισμού, μα κυρίως το τι τον κράτησε στη ζωή και ανέλυσε τη ψυχοθεραπευτική του μέθοδο της λογοθεραπείας.

Αυτά που αποκόμισε έγιναν η βάση για το σπουδαίο βιβλίο του και best seller το ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1946, έχει πουλήσει μέχρι σήμερα πάνω από δώδεκα εκατομμύρια αντίτυπα κι έχει αναδειχθεί ένα από τα δέκα πιο σπουδαία βιβλία της εποχής μας.

Portrait of austrian psychologist Viktor Frankl, Photograph, 1948


«Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κάποιοι σύντροφοί μας συμπεριφέρονταν σαν γουρούνια, ενώ άλλοι σαν άγιοι. Ο άνθρωπος έχει αμφότερες τις δυνατότητες εντός του, το ποια θα ενεργοποιηθεί, εξαρτάται από αποφάσεις και όχι από συνθήκες».

«H κάθε μέρα, η κάθε ώρα πρόσφεραν την ευκαιρία να πάρεις μια απόφαση, μια απόφαση που όριζε αν θα υποτασσόσουν ή όχι στις δυνάμεις εκείνες που απειλούσαν να σου κλέψουν τον ίδιο σου τον εαυτό, την εσώτερη ελευθερία σου».

«Εμείς που ζήσαμε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μπορούμε να θυμηθούμε τους άντρες που περνούσαν από τις παράγκες παρηγορώντας τους άλλους, δίνοντάς τους το τελευταίο τους ξεροκόμματο. Ίσως ήταν λίγοι, αποτελούν όμως επαρκή απόδειξη ότι μπορεί κανείς να πάρει τα πάντα από έναν άνθρωπο, εκτός από ένα πράγμα την τελευταία από τις ανθρώπινες ελευθερίες – να επιλέξει τη στάση του σε οποιεσδήποτε συνθήκες, να επιλέξει το δικό του δρόμο». 

Έχει ενδιαφέρον το πώς αυτός ο άνθρωπος βρήκε τη δύναμη να κρατηθεί στη ζωή στις πλέον αντίξοες συνθήκες και είναι συγκλονιστικά απλοί οι λόγοι για τους οποίους μπόρεσε τελικά να μείνει ζωντανός. Αξιοθαύμαστη η καθαρή σκέψη, ο αλτρουισμός, η γνώση και όλα όσα μετέφερε στην ανθρωπότητα. 

Ανάμεσα σε πολλά ξεχώρισα τις περιγραφές του πώς μπορεί να μετατρέψει τον άνθρωπο η όποια εξουσία. Εξαιρετικά σημαντική η σημείωση ότι ένα μεγάλο ποσοστό από τους επιβιώσαντες, όταν συνέχισαν τη ζωή τους ως ελεύθεροι, έγιναν εκείνοι καταπιεστές άλλων. Τα θύματα έγιναν θύτες. Δικαιολογούσαν τη βία που άσκησαν σε άλλους εξαιτίας των δικών τους εμπειριών. Η άλλη όψη του νομίσματος, ο καταπιεζόμενος που γίνεται καταπιεστής. Το πόσο δύσκολο είναι να παραμείνεις Άνθρωπος αλλά και το πόσο φωτεινές -έστω λίγες- εξαιρέσεις υπήρξαν μέσα στην απόλυτη κόλαση.


Αγάπη και Δημιουργία: το Νόημα της ζωής



«Η αγάπη είναι ο υπέρτατος και υψηλότερος σκοπός στον οποίο μπορεί ο άνθρωπος να αποβλέπει. Τότε άδραξα το νόημα του μέγιστου μυστικού που έχουν να μεταδώσουν η ανθρώπινη ποίηση και η ανθρώπινη σκέψη και πίστη: Η σωτηρία του ανθρώπου είναι μέσα από την αγάπη και μέσα στην αγάπη.»

Η αναζήτηση ενός Νοήματος στη ζωή μας είναι, εντέλει, η κινητήρια δύναμη των πάντων. Ακόμα και ένας άνθρωπος, που φαινομενικά δεν του έχει απομείνει τίποτα, μπορεί και πάλι να νιώσει ευδαιμονία έστω και για λίγο όταν σκέφτεται τους αγαπημένους του. Μέσα από την αγάπη ένας άνθρωπος είναι ικανός να αναγνωρίσει τα ουσιώδη χαρακτηριστικά στο αγαπημένο του πρόσωπο, βλέποντας παράλληλα αυτό που βρίσκεται μέσα του.

Portrait of austrian psychologist Viktor Frankl, 1994


Ο Βίκτορ Φράνκλ πέθανε στις 2 Σεπτεμβρίου 1997 από καρδιακή ανεπάρκεια. Πραγματοποίησε 209 διαλέξεις σε πανεπιστήμια στις 5 ηπείρους.

Σύμφωνα με το American Journal of Psychiatry, το έργο του είναι «ίσως η πιο σημαντική σκέψη και από του Freud και Adler».  Οι επιδράσεις του στην ψυχολογία και την ψυχιατρική θα παραμείνουν αισθητές και στους αιώνες που έρχονται. Το βιβλίο αυτό θεωρείται ένας σταθμός στην ανθρωπότητα. 


 


Ο ΒΙΚΤΟΡ Ε. ΦΡΑΝΚΛ (1905-1997), ένας από τους σημαντικότερους διανοητές του 20ού αιώνα, ήταν καθηγητής Νευρολογίας και Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και, για 25 χρόνια, διευθυντής της περίφημης Νευρολογικής Πολυκλινικής της. Είναι ο ιδρυτής της λεγόμενης «Τρίτης Σχολής Ψυχοθεραπείας της Βιέννης». Μετά την απελευθέρωσή του από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και για σαράντα χρόνια, έκανε αμέτρητα ταξίδια σε κάθε γωνιά του κόσμου, δίνοντας πάμπολλες διαλέξεις στην Ευρώπη, την Αμερική, την Αυστραλία, την Ασία και την Αφρική. Ήταν καθηγητής στο Χάρβαρντ, στο Στάνφορντ και στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπεργκ, καθώς και Διακεκριμένος Καθηγητής Λογοθεραπείας στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ηνωμένων Πολιτειών του Σαν Ντιέγκο. Είκοσι εννέα πανεπιστήμια του απένειμαν τιμητικούς τίτλους, ενώ η Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση τον τίμησε με το βραβείο Oskar Pfister. Το σύνολο του συγγραφικού έργου του Βίκτορ Ε. Φρανκλ έχει μεταφραστεί σε 38 γλώσσες, το δε βιβλίο του ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα και συμπεριλαμβάνεται στα δέκα βιβλία που έχουν ασκήσει τη μεγαλύτερη επιρροή στις ΗΠΑ. 

18 Οκτωβρίου 2022

Παύλιανη: το πιο ζωγραφισμένο χωριό στην Ελλάδα


"Μια αστραπή είναι η ζωή, μα προλαβαίνουμε." (Ν. Καζαντζάκης)

Η Παύλιανη είναι ένα υπέροχο χωριό. Έχουμε μοιραστεί μια χορταστική ανάρτηση για το μαγικό Πάρκο Αναψυχής της Παύλιανης. Σας παροτρύνω να το περπατήσετε!

Πάμε σήμερα να ταξιδέψουμε μαζί στο χωριό της Παύλιανης. Ελάτε να περπατήσετε μαζί μου! Πρόκειται για το πιο ζωγραφισμένο χωριό της Ελλάδας. Αν αγαπάς την street art, θα το λατρέψεις.

Κάνε μπύρα το νερό, Θεέ μου σε παρακαλώ.
(Στη βρύση του χωριού)

Στο χωριό βλέπεις παντού τριγύρω ζωγραφιές, φράσεις και μικρά έργα τέχνης, που είτε θα σε προβληματίσουν, είτε θα σε κάνουν να χαμογελάσεις. 


Το μόνο που θα αφήσουμε ιστορίες
και κάνα δυό φωτογραφίες.


Ποιος είναι σοφός; Αυτός που μαθαίνει απ' όλους τους ανθρώπους.


Σε κάθε στροφή στο μικρό αυτό χωριό της ορεινής Φωκίδας, υπάρχει κάτι που θα τραβήξει την προσοχή σου.


Η δύναμη βρίσκεται στις διαφορές, όχι στις ομοιότητες. 

Η δύναμη βρίσκεται μόνο στο μαζί.



Ρατσισμός είναι να μισείς, κάτι που τυχαία δεν είσαι.


Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται πως να σκέφτονται, όχι τι να σκέφτονται!


Τι να την κάνω εγώ την πραγματικότητα τους λέω - εγώ έχω τ' όνειρο.
(Τ. Λειβαδίτης)

:)


Δημιουργίες και αφορμές για έμπνευση από το οτιδήποτε.














"Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο.  Από κάτω της υπάρχουν πέτρες που ονειρεύονται κήπους"

Όλες οι ζωγραφιές και οι κατασκευές τόσο στο χωριό, όσο και στο Πάρκο, έχουν πραγματοποιηθεί με τον εθελοντισμό και με το υστέρημα των κατοίκων. Όλοι συμμετέχουν στη δημιουργία, στη συντήρηση και στον καθαρισμό. Άνθρωποι κάθε ηλικίας προσφέρουν υλικά, χρήματα, προσωπική εργασία, ενώ η είσοδος στο πάρκο Αναψυχής είναι δωρεάν.  Αυτό το χωριό είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για το τι μπορεί να κάνει το μεράκι και η αγάπη σε έναν τόπο. Οι κάτοικοι αξίζουν συγχαρητήρια! Ο κόσμος τους ανταμείβει με τις επισκέψεις του. Ευχή να συνεχίσουν έτσι, με έμπνευση, δημιουργία και συνεργασία μεταξύ τους, αγαπώντας τον τόπο και να γίνουν αφορμή για έμπνευση σ' άλλα χωριά!

Η Παύλιανη απέχει μόλις 2,5 ώρες από την Αθήνα. Αποτελεί ιδανικό προορισμό για κάθε εποχή του χρόνου, για μια ημερήσια ή (ακόμη καλύτερα) διήμερη εκδρομή. Βάλτε τη στο πρόγραμμα σας και δε θα το μετανιώσετε!


**

Αξίζει να διαβάσεις και αυτό: στο μαγικό Πάρκο Αναψυχής της Παύλιανης!

27 Σεπτεμβρίου 2022

Επίσκεψη στο Αρχοντικό Μπενιζέλων, το πιο παλιό σπίτι της Αθήνας

 

Στο εσωτερικό της αυλής της κατοικίας

Το μεσημέρι της Κυριακής, πήγαμε έναν περίπατο στην Πλάκα, αυτή τη φορά με σκοπό μια επίσκεψη στο πιο παλιό σπίτι της Αθήνας, στο Αρχοντικό Μπενιζέλων στην Αδριανού 96. 


H πρώτη πινακίδα στο εσωτερικό του μας παροτρύνει: "Κινήσου ελεύθερα στο χώρο, ζήσε στο σπίτι μιας άλλης εποχής, παρατήρησε, μάθε, σκέψου"

Αυτό είναι η επίσκεψη σε αυτό το Αρχοντικό. Ένα ταξίδι στο χρόνο, ταξίδι σε μια άλλη μακρινή εποχή της Αθήνας μας, μια ενθάρρυνση για παρατήρηση, μάθηση, σκέψη, γνώση.



 Η πινακίδα έξω από το κτήριο, μας ενημερώνει ότι το Αρχοντικό των Μπενιζέλων αποτελεί την παλαιότερη κατοικία της Αθήνας. Ένα ιστορικό κτήριο, τυπικό δείγμα αστικής αρχιτεκτονικής της προεπαναστατικής Αθήνας και το τελευταίο ανάλογης κατασκευής στην πρωτεύουσα.


Ανεγέρθηκε πιθανότατα στο πρώτο μισό του 18ου αιώνα, είναι το τελευταίο σωζόμενο κονάκι στην Αθήνα, και ένα από τα λίγα ανάλογα αρχοντικά που σώζονται στη Ελλάδα!


Η φαντασία τρέχει στην ιστορία και στο χρόνο...

Ανήκε στην αριστοκρατική οικογένεια του Αθηναίου άρχοντα Άγγελου Μπενιζέλου και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα οθωμανικής αρχιτεκτονικής, με χαγιάτι, εσωτερική αυλή και πηγάδι, τυπικό δείγμα αστικής αρχιτεκτονικής της προεπαναστατικής Αθήνας. 


Απ' έξω από αυτό το σπίτι έχω περπατήσει αμέτρητες φορές. Αυτή τη φορά χάζεψα την περιοχή, την Ακρόπολη και την Πλάκα από το εσωτερικό.


Σε αυτό το σπίτι έζησε μια από τις πιο σημαντικές γυναικείες προσωπικότητες της Αθήνας, η Αγία Φιλοθέη, και είναι έντονα συνδεδεμένο με την παρουσία της.

Η οσία Φιλοθέη υπήρξε σπουδαία προσωπικότητα του καιρού της, κάτι που αντικατοπτρίζεται στη φήμη που είχε τόσο στην εποχή της όσο και κατά τους μετέπειτα αιώνες, φήμη που απορρέει από το κοινωνικό και φιλανθρωπικό της έργο. 


Η Ρεβούλα Μπενιζέλου (1545;-1589), όπως ήταν το κοσμικό όνομα της οσίας Φιλοθέης, γόνος μιας από τις παλαιότερες αρχοντικές οικογένειες των Αθηνών, διέθετε μεγάλη περιουσία. Αφού έμεινε χήρα σε νεαρή ηλικία, αφιερώθηκε στο μοναχισμό. Παρείχε στέγη, τροφή και περίθαλψη σε φτωχούς και ασθενείς αλλά και καταφύγιο σε σκλάβους και δυστυχείς μουσουλμάνες, οι οποίες συχνά ασπάζονταν το Χριστιανισμό. Αντιδρώντας στη δράση αυτή της Φιλοθέης, οι οθωμανικές αρχές προκάλεσαν βίαιη σε βάρος της επίθεση, η οποία λίγους μήνες αργότερα την οδήγησε στο θάνατο.


Τα λείψανα της Αγίας Φιλοθέης βρίσκονται σήμερα στον Μητροπολιτικό Ναό της Αθήνας. 


Πραγματικά αξιόλογη η ανακαίνιση που έγινε και η μουσειολογική παρουσίαση! Οι επεξηγηματικές επιγραφές είναι και σε γραφή Braille. Ανακαινίστηκε εκ βάθρων και άνοιξε τις πύλες του το 2017.

Δεν υπάρχει εισιτήριο εισόδου. Ο επισκέπτης αφήνει όποιο χρηματικό ποσό επιθυμεί σε ένα κουτί για τον οργανισμό "Αποστολή", μιας και το Μουσείο ανήκει στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

Αξίζει να αφήσετε κάτι. Τα χρήματα πηγαίνουν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. 


Η Αρχιεπισκοπή παρέδωσε ένα διαμαντάκι, 
πραγματικό κόσμημα στο ιστορικό κέντρο της Πόλης!


Τι να έβλεπε άραγε τότε, πριν τόσους αιώνες, η Αγία Φιλοθέη από το μπαλκόνι της; Σίγουρα όχι αυτά τα κτήρια -που αν και φρεσκοβαμμένα, όμως κόβουν τη θέα...


Γνωρίζοντας την πόλη σου, διαβαίνοντας την, διαβάζοντας την ιστορία της,
 την αγαπάς πιο πολύ. 


Στην αυλή του αρχοντικού υπάρχει πηγάδι, ενώ στο πλάι της κτιστής σκάλας, που οδηγεί στον όροφό του, εντάσσεται νιπτήρας, πρόκειται για δύο στοιχεία που διασφάλιζαν το νερό για οικιακές ανάγκες και χαρακτήριζαν τα αρχοντόσπιτα της εποχής.

Ήθελα πολύ καιρό να πάω και το ανέβαλλα λόγω του ωραρίου του. Θα μπορούσε να γίνει πιο προσιτό και για τους εργαζόμενους.

Αν αγαπάτε την Αθήνα, αξίζει να επισκεφτείτε αυτό το κτήριο!


Αδριανού 96, Πλάκα, Αθήνα, 210 3248861

Το μουσείο είναι ανοιχτό Τρίτη, Πέμπτη 10:00-13:00 και την Κυριακή 11:00-16:00.

Αρχοντικό Μπενιζέλων

30 Αυγούστου 2022

Κύθνος 2022. Το ελληνικό καλοκαίρι ακόμη επιμένει...



Οι προηγούμενοι μήνες είχανε πίεση, αναστάτωση. Ο Αύγουστος ήρθε να χαρίσει κάποιες στιγμές ηρεμίας. Είναι καταπληκτικό το πώς έστω λίγες μέρες σε έναν τόπο, σε γεμίζουν εικόνες, που τις κρατάς σαν φυλακτό. Τα ταξίδια είναι λυτρωτικά και πηγή γνώσης, αρκεί να αγαπάς να εντοπίζεις την ομορφιά κάθε τόπου. 

Φέτος τον Αύγουστο βρεθήκαμε στην Κύθνο. Είχα επισκεφτεί ξανά το νησί το 2016. Τότε είχα μοιραστεί φωτογραφίες, σκέψεις, διαβάζετε εδώ εκείνη τη δημοσίευση.

Ας μοιραστούμε φετινές φωτογραφίες και στο τέλος της ανάρτησης σκέψεις.



Η Χώρα της Κύθνου γεμάτη ομορφιά. Ξεχειλίζει παντού. 

Με πολλά μαγαζιά για κάθε γούστο (και βαλάντιο). 

Και με αρκετές επιλογές.

Λευκό και γαλάζιο. 

Η αρχιτεκτονική των Κυκλάδων. 

Αν αγαπάς το περπάτημα, θα χαθείς πολλές φορές σκόπιμα στα στενά της.

Δώσε μου χρόνο και δε θα βαρεθώ ποτέ να ψάχνω κάθε γωνιά για κάτι όμορφο
 να το κρατήσω μέσα μου για πάντα! 

Αν κάτι αξίζει να θαυμάζουμε είναι το μεράκι των ανθρώπων.  Σε μια γωνιά της Χώρας, μια κυρία είχε την ιδέα να ζωγραφίσει τα σπίτια της γειτονιάς.

Έκτοτε όποιος περνάει, φωτογραφίζεται στις ζωγραφιές. Αρκετοί μοιράζονται στα social media φωτογραφίες. Εδώ, κάποιες δικές μου στο instagram.

Να σημειώσω ότι λατρεύω αυτή τη χρήση των κοινωνικών δικτύων. Το να μοιράζεσαι τα όμορφα που συναντάς, να τα αναδεικνύεις, να τα ξαναζείς έτσι με αυτό τον τρόπο και να τα επιβραβεύεις. Εννοείται όχι με σκοπό επίδειξης, με δημιουργικό και καλλιτεχνικό τρόπο. 

Γιατί τι ψάχνουμε τελικά όλοι μας; Ένα χαμόγελο, χρώματα, χαρά στη ζωή.

Εκείνη η κυρία γέμισε χρώματα και ομορφιά τη γειτονιά της. Έτσι ομορφαίνει τη μέρα όσων διασχίζουν το δρομάκι και τη δική της. Αυτό συμβαίνει με την street art στις πόλεις, γι' αυτό μου αρέσει. Φανταστείτε να χρησιμοποιούσαμε τα κοινωνικά δίκτυα με εξίσου καλλιτεχνικό τρόπο, να μοιραζόμαστε όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα. Ακόμη και ενός ανθρώπου τη μέρα να αλλάζαμε, μαζί με την ενίσχυση της δικής μας θετικότητας, μόνο καλό θα ήταν. 

Τι λέτε; Δεν έχει αξία, νόημα; Σε πείσμα δύσκολων ανθρώπων και καιρών.

Επίσης ταιριάζει εδώ η φράση του Νίκου Καζαντζάκη, που συχνά έρχεται στο μυαλό μου:

χεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.”

Με την έννοια ότι ακόμη και στις δύσκολες εποχές είναι στο χέρι μας να φτιάξουμε τη ζωή μας όπως θέλουμε. Όσο γίνεται τουλάχιστον, ας μη μένουμε στα αρνητικά. Αν το περιβάλλον μας είναι τοξικό, ας το αλλάξουμε και ας φτιάξει ο καθένας τον δικό του παράδεισο. Όπως μπορεί. Με χρώματα, με γούστο, με λουλούδια. Η Χώρα της Κύθνου είναι γεμάτη με λουλούδια.

Και εξίσου σημαντικό: Καθαριότητα. 

Αν επίσης κάτι αγαπώ στις Κυκλάδες, είναι ο μινιμαλισμός τους. 

Αλλά και τέτοιες εικόνες.

Αυτή η αγνή, αμόλυντη ομορφιά της Ελλάδας που μου λείπει στην Αθήνα.

Αυτή πρέπει να διατηρήσουν οι ντόπιοι, για να μη χαθεί.

Τα γατάκια είναι από μόνα τους, αξιοθέατο στις Χώρες των Κυκλάδων και  χαρίζουν τις καλύτερες πόζες.  Όλες τις ώρες, όλα τα συναισθήματα. 


Αυτό το βλέμμα εξηγείται στην επόμενη φωτογραφία... :)


Αν ζουμάρατε θα τη δείτε πίσω από το μπλε παράθυρο. Έξω από το "σπίτι" που τη φιλοξενεί, ήταν όλες αυτές οι γάτες που περίμεναν να φάνε, το φαγητό που νιώθει ότι "δικαιωματικά" της ανήκει.  Τις παρατηρεί με βλοσυρό βλέμμα από το παράθυρο. Πόσο αστεία!


Οι γάτες στα νησιά, είναι από τις πιο τυχερές αυτού του σύμπαντος.


Πώς να μην είναι τυχερές όταν στριφογυρίζουν σε τέτοια σοκάκια;
Δείτε εδώ αυτό το πανέμορφο ανηφορικό δρομάκι με τους βασιλικούς!
 Στην Δρυοπίδα, ορεινό χωριό της Κύθνου, από τα πιο όμορφα των Κυκλάδων.


Δε χρειάζονται πολλά...
Στην απλότητα βρίσκεται η ομορφιά...


Αν βρεθείτε στην Κύθνο αξίζει να πάτε βόλτα σε αυτό το χωριό. Είχε γίνει σχετική αναφορά και στην ανάρτηση του 2016


Ο κυρ-Αντώνης, ετών 93, διατηρεί ακόμη το μαγαζί του στη Δρυοπίδα. Χαίρεται να μιλάει με τους επισκέπτες, τους παρακινεί να αγοράσουν ένα αναμνηστικό, τους ρωτάει αν τους αρέσει το νησί, αν πήγανε στο Σπήλαιο Καταφυκι, του οικισμού. Μας είπε ότι είναι ευτυχισμένος, είχε μια όμορφη ζωή και την αγάπη του κόσμου. Το χαμόγελο του τα λέει όλα.


Η Κύθνος έχει σχεδόν 100 παραλίες! Πολλές οι επιλογές, ωστόσο οι περισσότερες προσβάσιμες από τη θάλασσα ή κακοτράχηλους δρόμους. 
Υπάρχουν όμως και πολύ όμορφες με εύκολη πρόσβαση.


Παραλίες για όλα τα γούστα. Ήρεμες με φυσική σκιά και beach bar με ομπρέλες.


"Ο έρωτας
Το αρχιπέλαγος
Κι η πρώρα των αφρών του
Κι οι γλάροι των ονείρων του
Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει
Ένα τραγούδι"

Οδυσσέα Ελύτη, «Του Αιγαίου. Ι»
-
Ο Ελύτης, ο ποιητής του Αιγαίου. 
Όχι είναι τυχαία ένας από τους πιο αγαπημένους μου ποιητές.


Όσο παράξενο και αν σας ακουστεί, αυτή η πρώτη βραδιά στο νησί ήταν και η πρώτη φορά στο φετινό καλοκαίρι που βγήκα για ένα κρασί έξω... Οι συνθήκες δεν είχανε ευνοήσει, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων. Οπότε τώρα βλέπω τη φωτογραφία και μπορώ ν' εκτιμήσω αλλιώς τη στιγμή. 


Άλλο ένα καλοκαίρι τελείωσε. Κρατάμε όσες όμορφες στιγμές μας χάρισε, με ευγνωμοσύνη, μέσα μας. Ανυπομονούμε για επόμενες αποδράσεις.


Κύθνος χτες και σήμερα. Τι επέρχεται...

Το 2016, η Κύθνος ήταν ένα οικονομικό νησί, που ελάχιστοι απ' όσο φαίνεται είχανε ανακαλύψει. Τα θετικά της Κύθνου παραμένουν όσα είχαμε μοιραστεί στην προηγούμενη επίσκεψη μας. Όπως καταλάβατε από τις φωτογραφίες, έχει μια πανέμορφη, γραφική Χώρα, με αυθεντική κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική. Έχει υπέροχες παραλίες και το μεγάλο ατού της: μια αίσθηση ότι είσαι (πολύ) μακριά από την Αθήνα και ας απέχει 1,5 ώρα από το Λαύριο. 

Έξι χρόνια μετά, το νησί παραμένει πανέμορφο, έχουν αλλάξει όμως αρκετά πράγματα, κυρίως ως προς τις υποδομές και τις τιμές. Είναι βέβαιο ότι το επόμενο χρονικό διάστημα θα αλλάξουν περισσότερα. Αν θέλετε να βρείτε πιο οικονομικές λύσεις, όπως κάναμε εμείς, θα χρειαστεί να κάνετε γρήγορα κράτηση (δηλαδή κάποιους μήνες πριν πάτε) και αρκετό ψάξιμο. Το αντίβαρο είναι τα οικονομικά ακτοπλοϊκά, δε γνωρίζω αν την ερχόμενη σεζόν θα ισχύει αυτό ακόμη. 

Επιστρέφοντας από την Κύθνο, είχα τις ίδιες σκέψεις με όσες έγραψε στο άρθρο του, ο Στάθης Καλύβας στην Καθημερινή "Μια Ελλάδα χωρίς καλοκαίρι;" σχετικά με το μέλλον του ελληνικού καλοκαιριού και ιδιαίτερα των Κυκλάδων. Και αυτό το άρθρο για τη μετάλλαξη του ελληνικού τοπίου

Οι ντόπιοι ας κρατήσουν καλά στο μυαλό τους το εξής: αν αναζητά κάτι η πλειονότητα των επισκεπτών στις Κυκλάδες, αυτό είναι φυσική ομορφιά, ηρεμία, απλότητα, ωραίες παραλίες, ποιότητα και γαλήνη. Και φυσικά όχι αισχροκέρδεια. Ας κάνουν όλα όσα πρέπει τώρα, για να μη χάσουν τους Έλληνες από τα νησιά τους... και κατά επέκταση την περιουσία τους και την ιδιαιτερότητα του τόπου τους.


Λίγο... Κυκλάδες ακόμα...

Αγαπημένοι μου, ας ταξιδέψουμε λίγο ακόμη. Ακολουθούν συγκεντρωμένα links με κάποιες δημοσιεύσεις για αγαπημένα νησιά από τις Κυκλάδες από τα προηγούμενα χρόνια. Έχουμε περισσότερο από ποτέ, ανάγκη τη διαφυγή και το ταξίδι! 

Ελάτε ας θυμηθούμε δημοσιεύσεις.  Επιλέγετε νησί, πατάτε link και... φεύγετε! Εύχομαι να σας ταξιδέψω. Περιμένω εντυπώσεις, σχόλια και ό,τι επιθυμείτε για όσα θα διαβάσετε. Άλλωστε αυτός είναι ο σκοπός των μοιρασμάτων εδώ, η επικοινωνία, το μοίρασμα και η ανταλλαγή απόψεων για θέματα που αγαπάμε!

Φωτογραφίες / κείμενα:


Να είμαστε καλά, να έχουμε τη δύναμη ν' αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες, να κρατάμε το θετικό σε κάθε περίσταση και την ευλογία ν' εντοπίζουμε την ομορφιά στις μέρες μας! Eυχαριστώ πολύ για τις αναγνώσεις σας!
Related Posts with Thumbnails