Art be with you || ...αναζητώντας επίμονα την ομορφιά

πηγή φωτο

Το πρώτο μέρος του τίτλου της σημερινής ανάρτησης προέρχεται από ένα εκπληκτικό βίντεο που είχα την τύχη να δω πρόσφατα. Μπορείτε να το δείτε και εσείς στο τέλος της ανάρτησης. Τι αγαλλίαση νιώθεις με δημιουργίες που αναδεικνύουν την ομορφιά του ανθρώπου, της ψυχής του. Αντίθετα τι φρίκη νιώθεις με τους βανδαλισμούς που έγιναν στη Μοσούλη, είδα αυτό το βίντεο με μεγάλη δυσκολία. Έχει μια ωμή βία, σαν να σκοτώνουν ολόκληρη την ιδέα της ανθρωπότητας. Σαν να βιάζουν τη ιερή στιγμή της δημιουργίας, που είναι η πλέον επαναστατική στιγμή του σύμπαντος. Την έννοια της "συνέχειας". Σαν να βιάζουν την ίδια την ιστορία μας. Γιατί η ιστορία είναι παγκόσμια και πανανθρώπινη, όπως είναι και η δημιουργία. Δε χωρίζεται σε έθνη και δεν γνωρίζει σύνορα. 

Ταυτίζομαι απόλυτα με αυτές τις σκέψεις του Ιονέσκο: «Μερικές φορές όταν ξυπνώ στον κόσμο, ο κόσμος μου αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλείο, σε όλη του την υπεροχή. Ένας ψυχίατρος μου έλεγε ότι είχε ασθενείς στους οποίους ο κόσμος τους φαινόταν άσχημος και βρώμικος. Στις χειρότερες στιγμές της αγωνίας μου ο κόσμος δε μου είχε φανεί ποτέ έτσι. Μου φαινόταν πάντα θαύμα ομορφιάς, το μόνο θαύμα. Εκείνες τις στιγμές υπέφερα μόνο γιατί είχα αποσπαστεί από αυτόν, γιατί δεν τον άγγιζα, τον ένιωθα απρόσιτο. Τις περισσότερες φορές όμως η ομορφιά του κόσμου υπήρξε η παρηγοριά μου. Η ασχήμια είναι ο διάβολος.»

Αν κάτι με έχει "κρατήσει" αυτά τα δύσκολα και παράλογα χρόνια είναι η ομορφιά τριγύρω μου. Όπου μπορώ να την εντοπίσω: σε μια αγκαλιά, στο άγγιγμα ενός αγαπημένου, στα αληθινά χαμόγελα που τόσο σπανίζουν. Πέρα όμως από τους ανθρώπους μου, καταλήγω ότι έχω κυρίως κρατηθεί από τις ιδέες. Από τον επίμονο αγώνα για γνώση, από τις επισκέψεις σε εκθέσεις με μοναδικά και πανανθρώπινα έργα, από τις θεατρικές παραστάσεις που μπορούν να αγγίζουν τη ψυχή, από βιβλία και λέξεις. Νομίζω ότι ακόμη και αν ποτέ δε μπορέσω να ζήσω μέσα στον υλικό πλούτο - που αληθινά το αποκλείω ως ενδεχόμενο - οι σπουδές και η μάθηση μου ίσως τελικά να με ωφέλησαν στο να μπορώ να δω τον κόσμο τριγύρω μου με αυτά τα μάτια.  Να μπορώ να γευτώ την ομορφιά, να ταξιδεύω με την Ιστορία και ν' ανοίγομαι στην αυθεντικότητα του άλλου. Δεν υπάρχει ομορφότερο ταξίδι από αυτό στην Ιστορία της Τέχνης. Ανοίγονται δρόμοι μπροστά σου που ποτέ δε μπορούσες να φανταστείς. Με κάθε πινελιά, με κάθε νότα και κάθε λέξη που αγγίζει όλες τις εποχές και προεκτείνεται στο μέλλον. Μια διαφορετική ματιά που πρέπει να προσπαθείς πλέον να μην στην κλέψουν.  Η μεγάλη μου χαρά είναι πάντα το ταξίδι. Ταξίδι σε όσα με πάνε παρακάτω. Ταξίδια νοερά με λέξεις και δημιουργία, είτε πραγματικά διανύοντας χιλιόμετρα και ζώντας την ομορφιά στο δρόμο. Η καταστροφή κάθε είδους, δε μπορεί να ελκύσει έναν άνθρωπο. Ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί για να ελκύεται από τα υψηλά. Νομίζω ότι αυτή την αίσθηση δεν μπορεί να στην απειλήσει καμία χρεοκοπία. Αν την έχεις γευτεί, αν την έχεις κατακτήσει, έχεις γνωρίσει το μυστικό που σε γεμίζει με ψυχικό πλούτο. Έχεις ζήσει την εμπειρία του συναισθήματος. Έχεις ονειρευτεί το όνειρο. Έχεις γνωρίσει την Ιστορία. Έχεις γίνει μέρος αυτής της Ιστορίας. Έχεις θαυμάσει το μεγαλείο. Έχεις αισθανθεί τη δύναμη. Έχεις βιώσει το σοκ. Έχεις ανακαλύψει το μυστήριο. Έχεις βρει την ομορφιά μέσα του. 

Museo dell Opera di Santa Maria del Fiore: 
http://operaduomo.firenze.it/blog/posts/l-arte-sacra-diventa-universale