Όνειρο..

Ο αγαπητός Ocean, με κάλεσε σε ένα παιχνίδι.. να γράψω ένα κείμενο για ένα όνειρο μου…

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μια μοναδική και ξεχωριστή ευκαιρία.. να είμαστε ποιητές και δημιουργοί των ονείρων μας…

Αρκετές από τις φιλοδοξίες που κυριαρχούν γύρω ..
δεν με αφορούν…
Το μεγαλείο βρίσκεται πάντα στην απλότητα της στιγμής..
Αυτή αναζητώ και αυτή με ελκύει...
Είναι σκορπισμένη στη θάλασσα, στη φύση, στη τέχνη, στη θαλπωρή μιας ζεστής αγκαλιάς…
Ας ονειρευτώ λοιπόν..

Κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι τον εαυτό μου πάνω σε ένα ξύλινο σκαρί.
Στέκομαι κοντά στο άλμπουρο.
Αισθάνομαι μικρή μπροστά στην απεραντοσύνη της θάλασσας..
Ο άνεμος σφυρίζει. Αν σηκώσω το βλέμμα μου θα αντικρίσω ακριβώς από πάνω μου τα μεγάλα άσπρα πανιά να σχίζουν τους αιθέρες..
Η κάθε μέρα ξεκινά και τελειώνει με μια ανατολή και ένα ηλιοβασίλεμα αντίκρυ στη θάλασσα..
Κρατιέμαι σφικτά από το χοντρό ξύλο και αγναντεύω τη πορεία.
Το βλέμμα μου φτάνει μέχρι εκεί που ο ουρανός ενώνεται με τη θάλασσα…
Δε θέλω να σταματήσει το ταξίδι..
Η αλμύρα καίει τα μάτια και εγώ απλά νιώθω ευτυχισμένη.
Δεν θέλω τίποτα άλλο.
Απλά να μείνω εκεί.
Τώρα, αύριο, για πάντα.

Συνέχισε. Μη σταματάς.
Συνέχισε ν’ονειρεύεσαι.
Η αλήθεια χάνεται όταν τη σκεπάζεις.
Τα όνειρα είναι για τους ανθρώπους τους ατελείς, τους παθιασμένους, τους ρομαντικούς, τους αληθινούς αυτού του κόσμου…
Τα όνειρα φωτίζουν το σκοτάδι, ζωοδοτούν τη στιγμή.
Προσφέρουν ανάσες..
Μη πνίγεις το όνειρο σου..
Ακόμα και αν ποτέ δεν εκπληρωθεί, κράτησε το ζωντανό στο μυαλό και στη καρδιά σου.

Η ζωή του καθένα μας είναι διανθισμένη με καλές και κακές στιγμές..
Γεμάτη από χαμόγελα, δάκρυα, ονειροπολήσεις, συναισθήματα, επιτυχίες, αποτυχίες..
Η ασχήμια του κόσμου απομακρύνεται απο τα όνειρα..
Εκεί θριαμβεύει η ομορφιά της ψυχής!
Η μεγαλύτερη ευτυχία .. η εκπλήρωση του ονείρου.. και το μοίρασμα του με κάποιον…

Όποτε μελαγχολείτε, όταν η καθημερινότητα σας κουράζει αφόρητα, αφεθείτε στο όνειρο και ζήστε όπως μόνο εσείς θέλετε..
Κανείς δεν μπορεί να σας το κλέψει, κανείς δεν μπορεί να σας το μικρύνει.. είναι πραγματικά δικό σας :)

Σας αφήνω με αγαπημένους στίχους της Μαρίας Πολυδούρη:

Οι ψίθυροι αρχίζουν και δυναμώνουν.
Δεν πάει άλλο.
Η αγάπη πρέπει να ξαναγίνει Αγάπη
Ο φίλος πρέπει να ξαναγίνει Φίλος
Το φιλί την ίδια γλύκα να΄ χει.
Και το όνειρο. Αχ το όνειρο!!
Να στέκει πάντα ψηλά στον αφρό της απέραντης θάλασσας.
Να συντροφεύει το κρασί και το τραγούδι μας.
Να θρέφει την θύμηση και την πεθυμιά μας
Σωπάστε κι ακούστε………

Περνάω με τη σειρά μου τη σκυτάλη στους: Νεφέλη, Κοσμικό άξονα, Ναταλία, Lockheart, alexis b, Δεσποινάριον, μετεωρίτη, vassia και adonios.
..Φυσικά όποιος άλλος επιθυμεί, ας γράψει για τα όνειρα του..

Ταξίδια με τη θεία μου

Τη προηγούμενη εβδομάδα βρέθηκα στο Θέατρο του Ήλιου στη Πλάκα, στη θεατρική παράσταση «Ταξίδια με τη θεία μου».

Το έργο ουσιαστικά αποτελεί τη μεταφορά για το θέατρο του μυθιστορήματος του Γκράχαμ Γκρην 'Ταξίδια με τη Θεία μου' από τον Giles Havergal. Πρόκειται για ένα έργο άπαιχτο στην Ελλάδα, αλλά πολυβραβευμένο σε Λονδίνο, Νέα Υόρκη και Σαν Φραντζίσκο.

Η ιστορία έχει ενδιαφέρον. Ο ήρωας, είναι ένας πολύ ήσυχος και μοναχικός συνταξιούχος τραπεζικός, ο οποίος έχει περάσει όλη του τη ζωή ρουτινιάρικα και νωχελικά. Συναντά στη κηδεία της μητέρας του, τη «τρελάρα» θεία του, μια εξηνταπεντάρα, η οποία είναι εντελώς διαφορετική από αυτόν…
Ο συνταξιούχος τραπεζικός, που μέχρι εκεί τη στιγμή το μοναδικό ενδιαφέρον του ήταν να φροντίζει τα λουλούδια του, ξαφνικά λόγω της θείας του, αρχίζει να ταξιδεύει σε περίεργους προορισμούς (Παρίσι, Κωνσταντινούπολη, Παραγουάη), αλλά και να συμμετέχει ακόμη και άθελα του στις παρανομίες της τρελής θείας!

Το μεγάλο ατού της παράστασης είναι ότι οι τέσσερις άντρες ηθοποιοί υποδύονται είκοσι τέσσερις ρόλους (συν ένα .. σκύλου)!! Πολύ καλό το σκηνοθετικό εύρημα να αποδοθούν όλοι οι ρόλοι από όλους τους ηθοποιούς, το οποίο είναι φαντάζομαι πάρα πολύ δύσκολο και προϋποθέτει αυτοσυγκέντρωση για να μη γίνει κάποιο λάθος. Κύριο προσόν της παράστασης το υποκριτικό ταλέντο των ηθοποιών.

Ωραία ήταν η μουσική και τα παιγνίδια με τον φωτισμό.
Τα σκηνικά τα βρήκα κάπως φτωχά και τα κουστούμια λιτά.
Το τέλος της παράστασης ήταν τρυφερό.
Προσωπικά με συγκίνησαν πολύ.

Δυσάρεστο ήταν ότι δεν είχε πολλούς θεατές. Ενώ αυτοί οι ηθοποιοί αξίζουν πραγματικά να ακούσουν πολλά χειροκροτήματα.

Κυρίως συγχαρητήρια στον κύριο Μπάμπη Χατζηδάκη.

Τα παρακάτω λόγια είναι από τη παράσταση. Μου άρεσαν γιατί εστιάζουν στο οτι πρέπει να επιλέγουμε να ζούμε τη κάθε στιγμή με ότι μάς γεμίζει αληθινά συναισθήματα:

- Θέλω να φύγω σκέφτηκα πως ήρθε η στιγμή να ησυχάσω..
- Αφού σε όλη σου τη ζωή αυτό έκανες!
- Να παντρευτώ εννοώ θεία..
- Υποφέρεις από μοναξιά αυτό είναι όλο, όμως τα πράγματα θα φτιάξουν..
- Σκέφτομαι πως μια κοπέλα με αγαπάει, νομίζω ότι θα μπορούσα να την κάνω ευτυχισμένη.
- Ναι και σε έναν χρόνο τι θα έχετε να πείτε; Εκείνη θα κεντάει κι εσύ θα διαβάζεις βιβλία στον καναπέ; Και ξέρεις τι θα σκέφτεσαι όταν δεν θα μπορείς να κοιμηθείς τα βράδια; Θα σκέφτεσαι πως κάθε μέρα πλησιάζεις πιο κοντά στο θάνατό σου που βρίσκεται εκεί απέναντι στον τοίχο της κρεβατοκάμαράς σου...

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
Φρυνίχου 10, Πλάκα, 2103231591

Δραματοποιημένο Μυθιστόρημα του Γκράχαμ Γκριν Σκηνοθ.: Μπ. Χατζηδάκης. Παίζουν: Μπ. Χατζηδάκης, Δ. Κουτρουβιδέας, Δ. Σταμούλης, Δ. Μοσχονάς. Μετάφρ.: Τ. Τύρος. Κοστ.: 'Α. Μαχαιρινάκη. Φωτ.: Κ. Μαραγκουδάκη. Διάρκεια 120'

Κλείστε την τηλεόραση!!

Κλείστε την τηλεόραση!

Για μια μέρα, έστω. Δείξτε τους την δύναμη του κοινού.

Μην τους δώσετε άλλο το δικαίωμα της χειραγώγησής μας.

Ζητάμε ανεξάρτητη και αντικειμενική πληροφόρηση, έγκαιρη, έγκυρη και σοβαρή ενημέρωση, χωρίς ροζ και κίτρινες αποχρώσεις.

Λέμε όχι:

Στην παραπληροφόρηση της διαπλοκής.

Στα χειραγωγούμενα ΜΜΕ.

Στην συγκάλυψη των σοβαρών θεμάτων.

Στις εκπομπές – σκουπίδια χάριν τηλεθέασης.

Στα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων.

Απαιτούμε σεβασμό και ποιότητα.

Κλείνουμε την τηλεόραση στις 11 Φεβρουαρίου. Όλοι μας!

Υ.Γ Αναδημοσιεύστε το στα blog σας.

Στείλτε το, με mail στους γνωστούς σας.

Ας τους αποδείξουμε οτι δεν ανεχόμαστε άλλο τα "σκουπίδια" τους.

..κρατήστε τα βιβλία ζωντανά!!! :)

Κάθε τόσο αξιόλογα βιβλία οδηγούνται στην πολτοποίηση και στην καταστροφή, καθώς δεν έτυχαν κάποιας καλής αγοραστικής κίνησης..

Αυτό άλλωστε είναι φυσικό, εφόσον οι καινούργιες εκδόσεις είναι δεκάδες, ο Έλληνας δε διαβάζει (κακά τα ψέματα τα ποσοστά είναι απογοητευτικά στη χώρα μας) και κανείς δεν έχει νοιαστεί να βρει κάποιο τρόπο αξιοποίησης τους.

Η σκέψη της πολτοποίησης ενός βιβλίου, μου δημιουργεί ένα από τα πιο χειρότερα συναισθήματα! Είναι κίνηση που στο φτωχό μυαλό μου φαντάζει αδικαιολόγητη.
Η πολτοποίηση ενός βιβλίου μάς πηγαίνει αιώνες πίσω, θυμίζει άλλες εποχές… είναι μία κίνηση καταδικασμού ενός βιβλίου σε θάνατο, καθώς πλέον εκμηδενίζονται οι πιθανότητες κάποια στιγμή να διαβαστεί.
Την ίδια στιγμή στην χώρα αυτή υπάρχουν δανειστικές βιβλιοθήκες με τρομερές ελλείψεις! .. Επειδή τυχαίνει να έχω ψαχτεί πάνω σε αυτό το θέμα, καθώς χρειάστηκα να δανειστώ βιβλία.., δυστυχώς η κατάσταση είναι το λιγότερο τραγική. Οι μόνες δανειστικές βιβλιοθήκες που κάπως σώζουν τη κατάσταση είναι και πάλι κάποιες ιδιωτικές πρωτοβουλίες.

Μία πολύ καλή κίνηση για να σωθούν κάποια βιβλία είναι το Παζάρι Βιβλίου στην Κλαυθμώνος, το οποίο ξεκινά σήμερα Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου και θα διαρκέσει για δέκα ημέρες, έως και την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008.

Προσωπικά δεν το χάνω με τίποτα :))
Για να μην «σκοτώνονται» τα βιβλία, όταν «γεράσουν»… ΤΡΕΞΤΕ να προλάβετε εξαιρετικά βιβλία σε απίστευτα χαμηλές τιμές : )

Τα βιβλία δε θα πρέπει να καταστρέφονται και δε θα πρέπει να γερνάνε ποτέ! Η θέση τους είναι στο κομοδίνο μας, στην αγαπημένη γωνιά της βιβλιοθήκης μας.. ίσως ξεχασμένα σε κάποιο ράφι.. όπου κάποιος άλλος θα τα βρει και θα τα διαβάσει μετά από εμάς..

Γιατί η ζωή του βιβλίου πρέπει να είναι ένα ταξίδι.. ένα ταξίδι δίχως τέλος.

Αν κάνετε ένα καλό ψάξιμο στο Παζάρι του Βιβλίου είναι πιθανό να εντοπίσετε πραγματικά 'διαμάντια', σε απίστευτα χαμηλή τιμή.. τα οποία μάλλον δεν θα μπορέσετε να τα βρείτε αλλού!
Καθώς όλοι παραπονιόμαστε για την ακρίβεια και τους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε.. ας αδράξουμε αυτή την ευκαιρία και ας ανταλλάξουμε μετά εδώ απόψεις για τα βιβλία που ‘σώσαμε’! ... Σκεφτείτε μόνο ότι μπορείς να βρείς καλά βιβλία ακόμη και απο ένα ευρώ!!!

Είναι να χάνονται τέτοιες ευκαιρίες??!!

Το περίπτερο έχει έκταση 1000 τ.μ. και είναι ενιαίο για όλους τους εκδότες.

Το Παζάρι Βιβλίου 2008, 1 έως 10 Φεβρουαρίου, θα λειτουργεί καθημερινά από τις 10:00 το πρωί μέχρι τις 21:45 το βράδυ.

Τιμήστε τα βιβλία και κρατήστε τα για πάντα στη ζωή… : )

Ο εφιάλτης του Οδυσσέα..

Όσες φορές και αν διαβάσεις κάποια ποιήματα, πάλι λίγες είναι..
Κάθε φορά κινητοποιούν τη σκέψη, δίνουν ώθηση για όνειρα.., για ταξίδια!...
Πόσο φοβερή είναι η δύναμη της τέχνης!
Πόσο δυνατή μπορεί να είναι η δύναμη ενός ποιήματος, το οποίο όσο παλιά και αν έχει συγγραφεί, είναι ικανό να επηρεάσει τη σκέψη και να εμπνεύσει ακόμη και σήμερα νέους δημιουργούς.

Το παρακάτω τραγούδι είναι ένα απο τα πολύ αγαπημένα μου.
Τόσο σύγχρονο, και όμως επηρεασμένο από την «Ιθάκη» του Καβάφη και τον Όμηρο.
Γιατί άλλωστε η «Ιθάκη» είναι η πορεία της ζωής του καθένα μας..
Με όλες τις δυσκολίες, τα εμπόδια..

Κάθε σκοπός στη ζωή και μία καινούργια Ιθάκη.
«Λαιστρυγόνες, Κύκλωπας» πολλούς θα συναντήσεις, συχνά τα εμπόδια, τα λάθη και τα πάθη στην πορεία σου.
Γιατί στη ζωή αξία έχει ο δρόμος.. η πορεία που θα ακολουθήσεις και όχι τόσο ο τερματισμός.



.. Πάει χαμένο σε σπονδή το κρασί ..

.. γλυκειά πατρίδα, είσαι γλυκειά φυλακή ..

.. έχω γεράσει και δεν βλέπω από ‘δω ..

.. καλύτερη η πορεία από τον προορισμό ..

...στο δρόμο

H Street art αποτελεί κάθε μορφή τέχνης που αναπτύσσεται στους δρόμους. Ουσιαστικά η street art είναι ένα μέσο επικοινωνίας στη πόλη. Συχνά τα θέματα της αφορούν προσαρμογές, ανατροπές, πολιτιστικά εμπόδια, την εναντίωση στην ιδιωτική περιουσία και την ανάκτηση των δρόμων. Βέβαια χωρίς αυτό να αντιστοιχεί σε αναρχικό τρόπο σκέψης, αλλά αποτελώντας μια μικρή προσωπική επανάσταση του κάθε καλλιτέχνη. Κυρίως είναι ένα μέσο προσωπικής έκφρασης από ορισμένους πραγματικά ταλαντούχους καλλιτέχνες .

Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο ένα ενδιαφέρον λεύκωμα του Κ. Ιωσηφίδη το «…στο δρόμο». Στο λεύκωμα παρουσιάζονται για πρώτη φορά οι δημιουργίες 65 ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών του δρόμου, οι οποίοι έδρασαν στην Ελλάδα. Περιέχει συνθήματα, ιδεογράμματα, κώδικες, φόρμες, σύμβολα κ.ά., τα οποία αποτυπώνονται στον καμβά των δρόμων, καλύπτοντας αμέτρητα τετραγωνικά από το πολεοδομικό λαβύρινθο, με τις τεχνικές του σπρέι, του stencil, του αυτοκόλλητου, της αφίσας, του μαρκαδόρου και άλλων υλικών.
Στο λεύκωμα παρουσιάζονται διάφορες μορφές παράβασης, από το πολιτικό σύνθημα, τη πολιτική τοιχογραφία, έως και την απλή ζωγραφιά ενός λουλουδιού στην άκρη μιας σκάλας.
Στην έκδοση συμπεριλαμβάνονται κείμενα του κριτικού Τέχνης, Μάνου Στεφανίδη, και του Θανάση Μουτσόπουλου, ιστορικού και θεωρητικού της Τέχνης στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Εξαιτίας της έκδοσης του λευκώματος, οι εκδόσεις Μεταίχμιο παρουσιάζουν στον πολυχώρο τους (Ιπποκράτους 118, τηλ. 211-3003580), έκθεση με καλλιτέχνες του δρόμου (ABUSE - BEICON - DR CANCER - DREYK - FORS - FOTIZONTAS - GEGANS - HOPE - INSOM - JOAD - JOLA - NERS - OZONE - ΣΕΪΜ - ΤΑΜ - WAKE - YELLOW WISH κ.ά.), οι οποίοι εκθέτουν έργα και παρεμβαίνουν εικαστικά στον πολυχώρο. Το βέβαιο είναι ότι μια έκθεση με street art ξεφεύγει πάντα από τα τετριμμένα!

Η έκθεση πραγματοποιείται από τις 19 Ιανουαρίου ως τις 9 Φεβρουαρίου. Οι εκδόσεις Μεταίχμιο θα διαθέσουν τα έσοδα από τη πώληση των έργων για τη δημιουργία εξωτερικής τοιχογραφίας στο 5ο Γυμνάσιο Ν. Ιωνίας.
Πηγές: http://www.metaixmio.gr/, http://www.e-typos.com/

Πνευματική Φτώχια..

Σήψη και διαφθορά παντού.
Νεκρές ηθικές αξίες, αλληλομαχαιρώματα, σκάνδαλα, μίζες..
Μια Ελλάδα βυθισμένη σε ένα απίστευτο πνευματικό χάλι.. πολίτες που αντί να έχουνε βγει στους δρόμους, να εκφράσουν την ανησυχία και την ανασφάλεια τους, αντίθετα κάθονται και παρακολουθούν βραδινές ανούσιες εκπομπές.. τρέχουν να αγοράσουν την εφημερίδα με τις ροζ φωτογραφίες, η οποία εξαντλείται και επανακυκλοφορεί!!
Ωραίος ο σύγχρονος πολιτισμός μας. Όμορφη και η κοινωνία μας…

Αναρωτιέμαι μπορείς σε αυτή τη κοινωνία να ονειρευτείς?
Μπορείς να αντιδράσεις?

Μπορείς να διαφοροποιηθείς?

Ανασαίνεις με ευκολία?
Τι πρότυπα δημιουργούνται?
Εκτός από τη διαφθορά, τι άλλο κυριαρχεί στην ελληνική δημοσιογραφία?
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο? Θα υπάρχει.. μα τότε γιατί αποσιωπείται?
Υπάρχει πολιτική???
Μας εκπροσωπεί κάποιος επάξια??

Μα μικρέ ανθρωπάκο όσο κ αν κλέψεις, όσο και αν το παίξεις καλός, όσο κ αν αγνοήσεις τον όρκο που έδωσες.. στο τέλος πάντα χαμένος θα βγαίνεις.

Η αληθινή επιτυχία και ευτυχία στη ζωή έρχεται σταδιακά, αργά και με πόνο..
Τελικά ο καθένας μας κουβαλάει το κόσμο του πάνω του.
Στην συμπεριφορά του, στη ζωή του, στη ‘δήθεν’ ευγένεια του, στο χαιρετισμό του, στην ευτυχία και στην μελαγχολία του.
Ότι κ αν κάνεις, δεν μπορείς να κρύψεις το ποιος είσαι και το τι πραγματικά αξίζεις..
Δεν σβήνεται το ψεύτικο χαμόγελο.
Δεν παραπλανάς τους άλλους, εσύ δυστυχείς..
Ποτέ δεν θα μπορέσεις να «πετάξεις» αληθινά ψηλά.
Τα φτερά σου θα είναι κέρινα και γρήγορα θα λιώσουν.
Θα προσγειωθείς απότομα.
Και τότε δίπλα σου, ποιοι θα είναι;
Ηλίθιε, όλους τους πρόδωσες!!
Δεν σου έχει μείνει φίλος, δεν σου απέμεινε συνοδοιπόρος!

Η αλήθεια φαίνεται από τη καλημέρα σου.
Η χαρά ξεχωρίζει στα αγνά χείλη..
Οι προστυχιές, οι πονηριές και όλη η ψευτιά, κάποια στιγμή θα φανερωθούν!

Μεγαλόψυχε φίλε μου είσαι πλούσιος και ας μη το βλέπουν οι γύρω!!
Είσαι μοναδικός και ας μη στο έχει πει ποτέ αυτός ο κόσμος!
Δεν σε τιμά κανείς, αλλά ΕΣΥ ξέρεις ότι αξίζεις!...
Κοιμάσαι ήρεμος, δεν έχεις τύψεις, σκορπάς μόνο αγάπη γύρω σου.
Αγαπάς τον εαυτό σου και δίνεις χώρο και στους δίπλα!
Δεν τους πνίγεις!
Τους αφήνεις να φανούν!
Το ξέρεις..
Μόνος κανείς δε ζει..
Το ξέρεις, το να ευεργετείς είναι μεγαλοσύνη!

ΠΟΙΟΣ σήμερα κερδίζει χαρά από τη δημιουργία στη δουλειά του?
ΠΟΙΟΣ νιώθει ευτυχία με ένα ηλιοβασίλεμα?
ΠΟΙΟΣ αγαλλιάζει στη θέα της θάλασσας?
ΠΟΙΟΣ ευγνωμονεί τους ευεργέτες του?
ΠΟΙΟΣ θυσιάζει τη χαρά του, για να συμπαρασταθεί στη θλίψη του διπλανού του?
ΠΟΙΟΣ αναγνωρίζει την αξία του διπλανού του?
ΠΟΙΟΣ ευφραίνεται στη θέα ενός έργου τέχνης?
ΠΟΙΟΣ αναγνωρίζει την αξία της τέχνης?!
Της κληρονομιάς?
Της αφοσίωσης?
Της εμπιστοσύνης?
Της αλήθειας?
Ποιος μπορεί να διδάξει όλα τα παραπάνω??
Μπορεί να ζήσει με τον άλλο?!
Αφήστε με όμως να ζήσω έτσι τουλάχιστον εγώ!!
Το θέλω!
Το μπορώ???
Το αξίζω!

Ποιητική βραδιά..

VanGogh "starry night"

Μετά από την ευγενική πρόσκληση της αγαπητής Ιουστίνης Φραγκούλη και του φίλτατου lockheart, να καταθέσω ένα αγαπημένο ποίημα στο blog..

Αγαπώ πολύ τη ποίηση. Οι αγαπημένοι μου ποιητές είναι αρκετοί.

Ξεχωριστή και ιδιαίτερη αδυναμία, έχω στον Ελύτη και στον Καβάφη.
Όμως επειδή είδα ότι οι περισσότεροι τους τιμήσατε δεόντως.. και καθώς πάντα ενεργώ αυθόρμητα, ένιωσα την ανάγκη να παραθέσω ένα αγαπημένο ποίημα της Κικής Δημουλά..

Από το "Λίγο του Κόσμου":

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 1948:

Κρατώ λουλούδι μάλλον.
Παράξενο.
Φαίνεται από την ζωή μου
πέρασε κήπος κάποτε.

Στο άλλο χέρι
κρατώ πέτρα.
Με χάρη και έπαρση.
Υπόνοια καμιά
ότι προειδοποιούμαι για αλλοιώσεις,
προγεύομαι άμυνες.
Φαίνεται από την ζωή μου
πέρασε άγνοια κάποτε.

Χαμογελώ.

Η καμπύλη του χαμόγελου,
το κοίλο αυτής της διαθέσεως,
μοιάζει με τόξο καλά τεντωμένο,
έτοιμο.
Φαίνεται από την ζωή μου
πέρασε στόχος κάποτε.
Και προδιάθεση νίκης.

Το βλέμμα βυθισμένο
στο προπατορικό αμάρτημα:
τον απαγορευμένο καρπό
της προσδοκίας γεύεται.
Φαίνεται από την ζωή μου
πέρασε πίστη κάποτε.

Η σκιά μου παιχνίδι του ήλιου μόνο.
Φοράει στολή δισταγμού.
Δεν έχει ακόμα προφθάσει να είναι
σύντροφός μου ή καταδότης.
Φαίνεται από την ζωή μου
πέρασε επάρκεια κάποτε.

Συ δεν φαίνεσαι.
Όμως για να υπάρχει γκρεμός στο τοπίο
για να έχω σταθεί στην άκρη του
κρατώντας λουλούδι
και χαμογελώντας,
θα πει πως όπου να’ ναι έρχεσαι.
Φαίνεται από την ζωή μου
ζωή πέρασε κάποτε.

Προσκαλώ να συμμετάσχουν στο παιχνίδι, εφόσον βέβαια & οι ίδιοι το επιθυμούν: Nefelli, Natalia, utopia, Ξανθίππη, Αντώνη (ag), Κοσμικό Άξονα, donald, daisy, σπίθας, ceralex, yiota, ωσηε, Γιάννη Φιλιππίδη, Μετεωρίτη, κατερινα, adonios, karyatida, nikiplos, vassia, marianaonice, Νιόβη, alexis b, blueprints, damian, takiz, themis, δεν τιθεται θεμα.., και όποιος άλλος θέλει.. :)