Κύθνος 2022. Το ελληνικό καλοκαίρι ακόμη επιμένει...

Οι προηγούμενοι μήνες είχανε πίεση, αναστάτωση. Ο Αύγουστος ήρθε να χαρίσει κάποιες στιγμές ηρεμίας. Είναι καταπληκτικό το πώς έστω λίγες μέρες σε έναν τόπο, σε γεμίζουν εικόνες, που τις κρατάς σαν φυλακτό. Τα ταξίδια είναι λυτρωτικά και πηγή γνώσης, αρκεί να αγαπάς να εντοπίζεις την ομορφιά κάθε τόπου. 

Φέτος τον Αύγουστο βρεθήκαμε στην Κύθνο. Είχα επισκεφτεί ξανά το νησί το 2016. Τότε είχα μοιραστεί φωτογραφίες, σκέψεις, διαβάζετε εδώ εκείνη τη δημοσίευση.

Ας μοιραστούμε φετινές φωτογραφίες και στο τέλος της ανάρτησης σκέψεις.

Η Χώρα της Κύθνου γεμάτη ομορφιά. Ξεχειλίζει παντού. 

Με πολλά μαγαζιά για κάθε γούστο (και βαλάντιο). 

Και με αρκετές επιλογές.

Λευκό και γαλάζιο. 

Η αρχιτεκτονική των Κυκλάδων. 

Αν αγαπάς το περπάτημα, θα χαθείς πολλές φορές σκόπιμα στα στενά της.

Δώσε μου χρόνο και δε θα βαρεθώ ποτέ να ψάχνω κάθε γωνιά για κάτι όμορφο
 να το κρατήσω μέσα μου για πάντα! 

Αν κάτι αξίζει να θαυμάζουμε είναι το μεράκι των ανθρώπων.  Σε μια γωνιά της Χώρας, μια κυρία είχε την ιδέα να ζωγραφίσει τα σπίτια της γειτονιάς.

Έκτοτε όποιος περνάει, φωτογραφίζεται στις ζωγραφιές. Αρκετοί μοιράζονται στα social media φωτογραφίες. Εδώ, κάποιες δικές μου στο instagram.

Να σημειώσω ότι λατρεύω αυτή τη χρήση των κοινωνικών δικτύων. Το να μοιράζεσαι τα όμορφα που συναντάς, να τα αναδεικνύεις, να τα ξαναζείς έτσι με αυτό τον τρόπο και να τα επιβραβεύεις. Εννοείται όχι με σκοπό επίδειξης, με δημιουργικό και καλλιτεχνικό τρόπο. 

Γιατί τι ψάχνουμε τελικά όλοι μας; Ένα χαμόγελο, χρώματα, χαρά στη ζωή.

Εκείνη η κυρία γέμισε χρώματα και ομορφιά τη γειτονιά της. Έτσι ομορφαίνει τη μέρα όσων διασχίζουν το δρομάκι και τη δική της. Αυτό συμβαίνει με την street art στις πόλεις, γι' αυτό μου αρέσει. Φανταστείτε να χρησιμοποιούσαμε τα κοινωνικά δίκτυα με εξίσου καλλιτεχνικό τρόπο, να μοιραζόμαστε όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα. Ακόμη και ενός ανθρώπου τη μέρα να αλλάζαμε, μαζί με την ενίσχυση της δικής μας θετικότητας, μόνο καλό θα ήταν. 

Τι λέτε; Δεν έχει αξία, νόημα; Σε πείσμα δύσκολων ανθρώπων και καιρών.

Επίσης ταιριάζει εδώ η φράση του Νίκου Καζαντζάκη, που συχνά έρχεται στο μυαλό μου:

"Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.”

Με την έννοια ότι ακόμη και στις δύσκολες εποχές είναι στο χέρι μας να φτιάξουμε τη ζωή μας όπως θέλουμε. Όσο γίνεται τουλάχιστον, ας μη μένουμε στα αρνητικά. Αν το περιβάλλον μας είναι τοξικό, ας το αλλάξουμε και ας φτιάξει ο καθένας τον δικό του παράδεισο. Όπως μπορεί. Με χρώματα, με γούστο, με λουλούδια. Η Χώρα της Κύθνου είναι γεμάτη με λουλούδια.

Και εξίσου σημαντικό: Καθαριότητα. 

Αν επίσης κάτι αγαπώ στις Κυκλάδες, είναι ο μινιμαλισμός τους. 

Αλλά και τέτοιες εικόνες.

Αυτή η αγνή, αμόλυντη ομορφιά της Ελλάδας που μου λείπει στην Αθήνα.

Αυτή πρέπει να διατηρήσουν οι ντόπιοι, για να μη χαθεί.

Τα γατάκια είναι από μόνα τους, αξιοθέατο στις Χώρες των Κυκλάδων και  χαρίζουν τις καλύτερες πόζες.  Όλες τις ώρες, όλα τα συναισθήματα. 

Αυτό το βλέμμα εξηγείται στην επόμενη φωτογραφία... :)

Αν ζουμάρατε θα τη δείτε πίσω από το μπλε παράθυρο. Έξω από το "σπίτι" που τη φιλοξενεί, ήταν όλες αυτές οι γάτες που περίμεναν να φάνε, το φαγητό που νιώθει ότι "δικαιωματικά" της ανήκει.  Τις παρατηρεί με βλοσυρό βλέμμα από το παράθυρο. Πόσο αστεία!

Οι γάτες στα νησιά, είναι από τις πιο τυχερές αυτού του σύμπαντος.

Πώς να μην είναι τυχερές όταν στριφογυρίζουν σε τέτοια σοκάκια;

Δείτε εδώ αυτό το πανέμορφο ανηφορικό δρομάκι με τους βασιλικούς!

 Στην Δρυοπίδα, ορεινό χωριό της Κύθνου, από τα πιο όμορφα των Κυκλάδων.

Δε χρειάζονται πολλά...

Στην απλότητα βρίσκεται η ομορφιά...

Αν βρεθείτε στην Κύθνο αξίζει να πάτε βόλτα σε αυτό το χωριό. Είχε γίνει σχετική αναφορά και στην ανάρτηση του 2016. 

Ο κυρ-Αντώνης, ετών 93, διατηρεί ακόμη το μαγαζί του στη Δρυοπίδα. Χαίρεται να μιλάει με τους επισκέπτες, τους παρακινεί να αγοράσουν ένα αναμνηστικό, τους ρωτάει αν τους αρέσει το νησί, αν πήγανε στο Σπήλαιο Καταφυκι, του οικισμού. Μας είπε ότι είναι ευτυχισμένος, είχε μια όμορφη ζωή και την αγάπη του κόσμου. Το χαμόγελο του τα λέει όλα.

Η Κύθνος έχει σχεδόν 100 παραλίες! Πολλές οι επιλογές, ωστόσο οι περισσότερες προσβάσιμες από τη θάλασσα ή κακοτράχηλους δρόμους. 

Υπάρχουν όμως και πολύ όμορφες με εύκολη πρόσβαση.

Παραλίες για όλα τα γούστα. Ήρεμες με φυσική σκιά και beach bar με ομπρέλες.

"Ο έρωτας

Το αρχιπέλαγος

Κι η πρώρα των αφρών του

Κι οι γλάροι των ονείρων του

Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει

Ένα τραγούδι"

Οδυσσέα Ελύτη, «Του Αιγαίου. Ι»

-

Ο Ελύτης, ο ποιητής του Αιγαίου. 

Όχι είναι τυχαία ένας από τους πιο αγαπημένους μου ποιητές.

Όσο παράξενο και αν σας ακουστεί, αυτή η πρώτη βραδιά στο νησί ήταν και η πρώτη φορά στο φετινό καλοκαίρι που βγήκα για ένα κρασί έξω... Οι συνθήκες δεν είχανε ευνοήσει, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων. Οπότε τώρα βλέπω τη φωτογραφία και μπορώ ν' εκτιμήσω αλλιώς τη στιγμή. 

Άλλο ένα καλοκαίρι τελείωσε. Κρατάμε όσες όμορφες στιγμές μας χάρισε, με ευγνωμοσύνη, μέσα μας. Ανυπομονούμε για επόμενες αποδράσεις.

Κύθνος χτες και σήμερα. Τι επέρχεται...

Το 2016, η Κύθνος ήταν ένα οικονομικό νησί, που ελάχιστοι απ' όσο φαίνεται είχανε ανακαλύψει. Τα θετικά της Κύθνου παραμένουν όσα είχαμε μοιραστεί στην προηγούμενη επίσκεψη μας. Όπως καταλάβατε από τις φωτογραφίες, έχει μια πανέμορφη, γραφική Χώρα, με αυθεντική κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική. Έχει υπέροχες παραλίες και το μεγάλο ατού της: μια αίσθηση ότι είσαι (πολύ) μακριά από την Αθήνα και ας απέχει 1,5 ώρα από το Λαύριο. 

Έξι χρόνια μετά, το νησί παραμένει πανέμορφο, έχουν αλλάξει όμως αρκετά πράγματα, κυρίως ως προς τις υποδομές και τις τιμές. Είναι βέβαιο ότι το επόμενο χρονικό διάστημα θα αλλάξουν περισσότερα. Αν θέλετε να βρείτε πιο οικονομικές λύσεις, όπως κάναμε εμείς, θα χρειαστεί να κάνετε γρήγορα κράτηση (δηλαδή κάποιους μήνες πριν πάτε) και αρκετό ψάξιμο. Το αντίβαρο είναι τα οικονομικά ακτοπλοϊκά, δε γνωρίζω αν την ερχόμενη σεζόν θα ισχύει αυτό ακόμη. 

Επιστρέφοντας από την Κύθνο, είχα τις ίδιες σκέψεις με όσες έγραψε στο άρθρο του, ο Στάθης Καλύβας στην Καθημερινή "Μια Ελλάδα χωρίς καλοκαίρι;" σχετικά με το μέλλον του ελληνικού καλοκαιριού και ιδιαίτερα των Κυκλάδων. Και αυτό το άρθρο για τη μετάλλαξη του ελληνικού τοπίου. 

Οι ντόπιοι ας κρατήσουν καλά στο μυαλό τους το εξής: αν αναζητά κάτι η πλειονότητα των επισκεπτών στις Κυκλάδες, αυτό είναι φυσική ομορφιά, ηρεμία, απλότητα, ωραίες παραλίες, ποιότητα και γαλήνη. Και φυσικά όχι αισχροκέρδεια. Ας κάνουν όλα όσα πρέπει τώρα, για να μη χάσουν τους Έλληνες από τα νησιά τους... και κατά επέκταση την περιουσία τους και την ιδιαιτερότητα του τόπου τους.

Λίγο... Κυκλάδες ακόμα...

Αγαπημένοι μου, ας ταξιδέψουμε λίγο ακόμη. Ακολουθούν συγκεντρωμένα links με κάποιες δημοσιεύσεις για αγαπημένα νησιά από τις Κυκλάδες από τα προηγούμενα χρόνια. Έχουμε περισσότερο από ποτέ, ανάγκη τη διαφυγή και το ταξίδι! 

Ελάτε ας θυμηθούμε δημοσιεύσεις.  Επιλέγετε νησί, πατάτε link και... φεύγετε! Εύχομαι να σας ταξιδέψω. Περιμένω εντυπώσεις, σχόλια και ό,τι επιθυμείτε για όσα θα διαβάσετε. Άλλωστε αυτός είναι ο σκοπός των μοιρασμάτων εδώ, η επικοινωνία, το μοίρασμα και η ανταλλαγή απόψεων για θέματα που αγαπάμε!

Φωτογραφίες / κείμενα:

Φολέγανδρος / Σύρος  / Τήνος  / Σέριφος  / Σίκινος  / Αμοργός / Κύθνος / Νάξος 2011 / Νάξος 2012 / Κάστρο Νάξου (2012) / Κάστρο Νάξου (2014) / Κουφονήσια / Ηρακλειά / Απείρανθος Νάξου (2011)/ Απείρανθος Νάξου 2014 / Νάξος (ξανά) 2014 

Να είμαστε καλά, να έχουμε τη δύναμη ν' αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες, να κρατάμε το θετικό σε κάθε περίσταση και την ευλογία ν' εντοπίζουμε την ομορφιά στις μέρες μας! Eυχαριστώ πολύ για τις αναγνώσεις σας!

Απλά συνέχισε να προχωράς

Άσε τα πάντα να σου συμβούν:

ομορφιά και τρόμος.

Απλά συνέχισε να προχωράς.

Κανένα συναίσθημα δεν είναι οριστικό.

                                      Rainer Maria Rilke

Συμβαίνουν πράγματα στη ζωή που σε ωθούν να σκεφτείς διαφορετικά, είναι αδύνατον να μη σε επηρεάσουν. Κάθε άνθρωπος που συναντάμε, ακόμη και χωρίς να το συνειδητοποιεί, δίνει μαθήματα. Ο τρόπος αντίδρασης του, η αληθινή ή η προσποιητή ευγένεια, το τι θα ακούσεις να λέγεται μπροστά σου για άλλους και τι όταν απουσιάζουν - πράγμα που σημαίνει ότι και για σένα έτσι θα πράττουν. Γενικά αν παρατηρήσεις τα γεγονότα που μας συμβαίνουν, έχουν κάτι να δώσουν. Γι' αυτό η σιωπή κάποιες φορές είναι σημαντική. Βοηθά να σκεφτείς και τα δικά σου λάθη, τα άτομα που έκανες το λάθος να εμπιστευτείς, την αλήθεια, το ψέμα, το πόσο γενναιόδωρα άλλοι σου συμπεριφέρθηκαν, άλλοι όχι. Το πόσο εύκολα μπορεί να υποτιμηθεί η ευγένεια, η διακριτικότητα και η καλοσύνη στις μέρες μας, πώς να διαφυλάξεις τις αξίες σου, να μην τις προδώσεις. 

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ευτυχώς. Ως χαρακτήρας είμαι κοινωνική, αλλά και εσωστρεφής, επιλεκτική στους ανθρώπους, με ενδιαφέροντα μα και ήπιων τόνων. Ως φίλη είμαι αληθινή, δίνω αγάπη ατελείωτη, προσφέρω χωρίς σκέψη, ακόμη και αυτό εδώ το blog, που κρατά χρόνια, είναι έκφραση επικοινωνίας και δημιουργικότητας. Έτσι το ξεκίνησα, έτσι το αντιλαμβάνομαι, για αυτό το συνεχίζω.

Το προηγούμενο διάστημα έχω βιώσει τι σημαίνει να προχωράς μπροστά, κόντρα σε όλες τις προγνώσεις, να παλεύεις να σταθείς όρθιος, να κάνεις προσπάθεια για ένα βήμα. Να στέκεσαι  -βράχος- με αγάπη στον άνθρωπο σου. Αυτές τις μέρες έχω συγκινηθεί πολύ. Έχω βρεθεί από τη χαρά στη μεγάλη αγωνία, και από το συναίσθημα του φόβου, στο θαύμα της ζωής. Έχω γεμίσει σεβασμό, ξεχειλίσει από συναισθήματα. Παράλληλα γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου. 

Ακολουθούν σκέψεις, που θα μείνουν εδώ ως η τελευταία ανάρτηση για το φετινό καλοκαίρι. 

Τι αξίζει στη ζωή; 

1) Πάντα να προχωράς

Μη σταματάς. Προχώρα μπροστά. Κάνε παύσεις. Πάρε ανάσες. Πάρε αποστάσεις από κάθε είδους τοξικότητα. Κάνε όνειρα. Κυνήγησε τα. Τα όνειρα δεν τελειώνουν ποτέ. Να έχουν αξία για σένα, ας μην τα καταλάβει άλλος, αρκεί τη δική σου ψυχή να φτερουγίζουν.  

2) Μη σε νοιάζει τι λέει κανένας και τίποτα 

Πολλοί άνθρωποι είναι γεμάτοι ανασφάλειες που για να νιώσουν καλύτερα με τον εαυτό τους, στα μάτια των άλλων, θα σε πολεμήσουν, θα σε κατακρίνουν. Το να σε υπερασπιστεί κάποιος, το να πει το όνομα σου σε ένα περιβάλλον με ευκαιρίες, είναι σπάνιο. Μα όταν ξέρεις τον εαυτό σου, τις δυνατότητες, την τιμιότητα, τη δημιουργικότητα, τον αγώνα στα χρόνια, όσα έχεις πετύχει, να μη στέκεσαι στα λόγια του καθένα. Μην σε αγγίζουν καν. Να στέκεσαι στον τρόπο. Αν ήταν καλοπροαίρετος, τότε παρατήρησε και δώσε χρόνο. Αν όχι, τότε απομακρύνσου. Πλέον αν κάποιος με κατακρίνει με άσχημο τρόπο, τότε καταλαβαίνω ότι κάτι κάνω καλά. Δε με αφορά να με εκτιμήσουν το ίδιο όλοι, αρκεί που με αναγνωρίζουν σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή (μου) και όσοι άλλοι καλοπροαίρετοι καλώς, οι υπόλοιποι δε με ενδιαφέρουν. Θα ήταν αστείο να στεκόμαστε στην άποψη του καθένα με τα συμπλέγματα και φόβους που κουβαλάει. 

3) Να σηκώνεσαι όταν πέφτεις 

Η ζωή δεν είναι ένας δρόμος με ευθείες, έχει ανηφόρες, απότομες στροφές και ανατροπές. Έχει πτώσεις. Αν κάτι μου έχει διδάξει η οικογένεια μου, είναι όταν πέφτεις να σηκώνεσαι. Θα πέσεις. Κάνε προσπάθεια για να σηκωθείς. Κανείς δεν είναι τέλειος. Η ευαλωτότητα μας κάνει πιο ανθρώπινους, οι αδυναμίες μας γειώνουν, η προσφορά μας δυναμώνει, οι δυσκολίες μας στρέφουν στην μεγαλύτερη εκτίμηση της χαράς. Απλά συνέχισε. Ευλογημένος αν έχεις αληθινούς ανθρώπους δίπλα σου να σε βοηθήσουν. Σπανίζουν και είναι πλούτος. Στις δύσκολες στιγμές, φαίνονται οι άνθρωποι.

4) Ν' απολαμβάνεις τη ζωή

Να απολαμβάνεις τη ζωή και να χαίρεσαι όταν βλέπεις να την απολαμβάνουν οι άλλοι. Να εκτιμάς, να τιμάς τη ζωή, να χαίρεσαι την πιο απλή στιγμή. Να χαίρεσαι με ένα παγωτό, με έναν περίπατο, να ρουφάς κάθε ηλιοβασίλεμα, να απολαμβάνεις τα μικρά της ζωής γιατί μια μέρα θα διαπιστώσεις ότι αυτά ήταν τα μεγάλα. Είναι αστείο μα όταν στερείσαι κάτι, τόσο περισσότερο το εκτιμάς. Τότε απολαμβάνεις και μια βόλτα, έναν απλό καφέ. Το πιο αστείο είναι ότι θα σε ζηλέψουν, ίσως γίνεις στόχος όταν χαίρεσαι με τα μικρά. Λίγοι χαίρονται με τα μικρά σήμερα. Οι περισσότεροι, εθισμένοι στην γκρίνια, θ' απαξιώσουν τη χαρά της στιγμής σου. Μην αλλάξεις. Έχουμε ενοχοποιήσει τη χαρά. Ζούμε σε μια περίοδο που κακολογείται και μια βόλτα στη θάλασσα, ακόμη και ένας απλός περίπατος στην πόλη. Πώς γίναμε έτσι παιδιά; Γιατί τόση μιζέρια; Γιατί τόσος φθόνος; Και στις χαρούμενες στιγμές σου φαίνονται οι άνθρωποι.

Τέλος, σας παρακαλώ μείνετε εδώ μόνο όσοι πραγματικά αισθανόσαστε τις καλές προθέσεις αυτού του ιστολογίου και έχετε τη διάθεση να αφεθείτε στη ροή του στο χρόνο.  Όσοι μπαίνετε σε συγκρίσεις, όσοι αναλώνεστε σε δεύτερες σκέψεις, χαλιέστε, προχωρήστε σε κάτι άλλο, τόσα υπάρχουν. Ή δημιουργείστε κάτι αντίστοιχο δικό σας. Να έχουμε διάθεση να μοιραζόμαστε δημιουργικά και όμορφα πράγματα, δεν είναι αυτονόητο. :) 

Ευχαριστώ πολύ όσους διαβάζετε, επισκέπτεστε και παρακολουθείτε το Roadartist in Athens, δίνοντας δύναμη στη φωνή του.

Στο fun page του blog στο Facebook μπορείτε να συνεχίσετε να βλέπετε τη ματιά μου, οτιδήποτε προτάσεις ξεχωρίζω από το χώρο του Πολιτισμού και των Τεχνών! Το τελευταίο διάστημα, λόγω ιδιαίτερων καταστάσεων, έχουν ελαττωθεί τα μοιράσματα. Να είμαστε καλά και θα επανέλθουν. Ακολουθείτε και στο Instagram! Ηρθε η στιγμή για μια αποτοξίνωση και αποχή το επόμενο χρονικό διάστημα. 

Σας στέλνω τις πιο όμορφες καλοκαιρινές ευχές, να είστε καλά και να περνάτε όμορφα!

Πεζοπορία στο Πάνειο Όρος

 

Μια φωτεινή μέρα ξεκινήσαμε πεζοπορία στο Πάνειο Όρος,

ακολουθώντας ως διαδρομή τη μια κορυφή του έως την άλλη.

Από αυτή την κορυφή μπορείς να δεις μια από τις ωραιότερες θέες στην Αττική.

Το Πάνειο Όρος είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της νότιας Αττικής μετά τον Υμηττό. 

Βρίσκεται στα νότια του νομού ανάμεσα στην Κερατέα και στα Καλύβια Θορικού. 

Έχει υψόμετρο 648 μέτρα, περιβάλλεται από τ' άλλα δύο βουνά των Μεσογείων, τον αττικό Όλυμπο και το όρος Μερέντα. 

Έχει χαμηλή βλάστηση. Εκεί που πεζοπορείς βλέπεις αγριολούλουδα 

που σε μαγνητίζουν - σε εμένα πάντα το καταφέρνουν.

Δεν είναι μαγικά;

Ομορφιά και χρώμα μέσα στην πέτρα.

Τα λουλούδια είναι μικρά θαύματα. Τέλος.

Μανιτάρι. 

Πρόκειται για κακοτράχαλη διαδρομή. 

Ανεβοκατεβαίνεις βράχους. 

Αλλά έχεις μπροστά σου τον απέραντο ορίζοντα και τα σύννεφα

όπου όλα μοιάζουν δυνατά -

τους περιπατητές μέσα στους αιώνες που έχουν περάσει από τα ίδια μονοπάτια

τους συνοδοιπόρους μαζί εκείνη τη στιγμή

Πέτρινα σημάδια στα περάσματα.

Τι ωραία να ανεβαίνεις ψηλά, με καλή παρέα.

Μοιάζει μακριά, τραβάς μια γρήγορη φωτογραφία

και συνεχίζεις την πεζοπορία

ας λαχανιάζεις για να τον φτάσεις :)

Αυτό το σημείο χαρίζει ένα από τα πιο συγκλονιστικά ηλιοβασιλέματα της Αττικής.

Η θέα προς Λαγονήσι, Σαρωνίδα, Βάρκιζα, Σούνιο και Κυκλάδες είναι μαγική. 

Στο Πάνειον Όρος υπάρχει και το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής

Βρίσκεται σε υψόμετρο 580 μέτρων, σχετικά κοντά στη κορυφή του βουνού.  

Είναι καθαρό και περιποιημένο, καθώς έχει τακτικούς επισκέπτες.

Αξίζει να μπείτε στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, όπου έχει τοιχογραφίες του 1734.

Το όνομα της το έχει πάρει από μια μικρή πηγή που αναβλύζει εκεί κοντά της, η μοναδική πηγή νερού σε όλο το Πάνειο Όρος.

Στέκεσαι λίγο στην ηρεμία του χώρου

να ξεκουραστείς.

Αν κάτι μένει από αυτή τη πεζοπορία είναι η συγκλονιστική θέα προς το πέλαγο. 

Ο ανοιχτός ορίζοντας και ο απέραντος ουρανός καθώς ενώνεται με τη θάλασσα. 

Συνειδητοποιείς τα μεγέθη, τι έχει πραγματικά αξία, σε πόσα αναλωνόμαστε δίχως νόημα και πόσα δεν έχουν απολύτως καμία. Είμαστε τυχεροί που αποτελούμε κομμάτι αυτής της ομορφιάς. Που συνυπάρχουμε μαζί της. Θέλω όσο μπορώ και όσο ζω, να βρισκόμαστε κοντά της όσο συχνότερα.

Ένα πολύ σύντομο βίντεο με τη θέα από την κορυφή του Πάνειου Όρους, 

έτσι σαν μια ανάσα ελευθερίας.