19 Ιουνίου 2013

"Πριν τα μεσάνυχτα", Cine Θησείον



"Πριν τα μεσάνυχτα" ταιριάζει και ως τίτλος στο έργο που παίζεται στη χώρα μας... 
Λίγο φως, πριν από το σκοτάδι(σμό) που επέρχεται...


Ένα από τα προηγούμενα βράδια, βρεθήκαμε στο ιστορικό Σινέ Θησείον για να δούμε την ταινία με πρωταγωνιστές τον Ethan Hawke και τη Julie Delpy. 
Στην ταινία, ανάμεσα σε άλλους εμφανίζονται η αγαπημένη Ξένια Καλογεροπούλου και ο Γιάννης Παπαδόπουλος.


Ο συγκεκριμένος θερινός κινηματογράφος είναι ένα πραγματικό στολίδι στην πόλη.


Πρόκειται για το παλαιότερο θερινό σινεμά της Αθήνας, φτιαγμένο το 1935. Λειτουργεί από τότε αδιάκοπα, εκτός από μια μικρή αναγκαστική διακοπή της λειτουργίας του, που έγινε κατά τη διάρκεια της κατοχής.


Το κυλικείο με τη διακόσμηση του σε μεταφέρει αμέσως "αλλού". 


Τέτοιες μέρες, ευτυχώς που έχουμε ακόμη την τέχνη, για να μπορούμε να ταξιδεύουμε έστω νοερά και να ξεφεύγει λίγο το μυαλό απ' όλα όσα μας κατακλύζουν.



Ένα υπέροχο θερινό σινεμά, στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, 
ακριβώς κάτω από την Ακρόπολη.


Με μια εξαιρετική διάκριση, καθώς βραβεύτηκε από το CNN ως  το καλύτερο σινεμά στον κόσμο. Κάτι που έχει οδηγήσει στο αυξημένο ενδιαφέρον του ξένου τύπου και τουριστών.



Το «Πριν τα μεσάνυχτα» είναι η τρίτη ταινία των τριών συνεργατών Χοκ, Ντελπί και Λινκλέιτερ, που καταπιάνεται με τον έρωτα του Τζέσε και της Σελίν σε διαφορετικές φάσεις της ζωής τους. Η αρχή έγινε στη Βιέννη το 1995 με το «Πριν το ξημέρωμα», ενώ η ιστορία συνεχίστηκε στο Παρίσι το 2004 με το «Πριν το ηλιοβασίλεμα» και τώρα στην Καρδαμύλη με τους πρωταγωνιστές να έχουν δύο παιδιά. 





Σε αυτό το σινεμά έχει τόσο εκπληκτική θέα, που δε ξέρω αν θα μπορέσεις να συγκεντρωθείς στην ταινία ή αν θα μείνεις να χαζεύεις την Ακρόπολη...






To «Πριν τα μεσάνυχτα» γυρισμένο εξολοκλήρου στην Ελλάδα. Χαζεύοντας τα πανέμορφα τοπία, τις ατάκες και την ελληνική νοοτροπία που περνούσε η ταινία, αισθάνθηκα συγκίνηση και μια περίεργη θλίψη.  Πως γίνεται να βλέπεις στη μεγάλη οθόνη την πατρίδα σου και ενώ ζεις σε αυτή, να αισθάνεσαι γεμάτη νοσταλγία σαν να έχεις φύγει μακρυά; Ίσως ήταν μια προσωπική στιγμαία αίσθηση.




Έπειτα ο περίπατος δίπλα από το μνημείο, καθώς επιστρέφεις προς το σπίτι, 
σε αποζημειώνει. Σαν να σου δίνει δύναμη για όσα συμβαίνουν...


24 σχόλια:

Dee Dee είπε...

Θα το δω, θα το δω , θα το δω :):):):)

Μου αρεσαν πολυ οι προηγουμενες δυο ταινιες και δεν την χανω με τιποτα και αυτη :)

Κραταω κι αυτη την φραση σου, επειδη νιωθω ακριβος το ιδιο:
" Πως γίνεται να βλέπεις στη μεγάλη οθόνη την πατρίδα σου και ενώ ζεις σε αυτή, να αισθάνεσαι γεμάτη νοσταλγία σαν να έχεις φύγει μακρυά;"

Καλημερα αρτιστακι μου

theatre είπε...

Exairetiko!!
Mia anasa se osa simvainoun...

kostas είπε...

Θα κανονισω να πω με την παρεα μου μεσα στο σκ! Εννοειται θα κλεισουμε σε αυτο το θερινο, ειμαι περιεργος μετα απο τα διθυραμβικα σου σχολια!

Τζων Μπόης είπε...

O αγαπημένος μου θερινός κινηματογράφος, όχι γιατί δεν υπάρχουν άλλοι εξίσου καλοί, αλλά γιατί αυτός είναι εκεί!

Roadartist είπε...

@ Dee Dee : ήταν πολύ περίεργη η αίσθηση... σαν να βλέπεις την πατρίδα σου στη μεγάλη οθόνη και να γεμίζεις νοσταλγία, μα όμως να μην έχεις φύγει από εδώ. Φαντάσου!

Roadartist είπε...

@ theatre : Πολύτιμη ανάσα!

Roadartist είπε...

@ kostas : Να πάτε και να περάσετε καλά :)

Roadartist είπε...

@ Τζων Μπόης : ακριβώς αυτό! Η θέα και η θέση του...

To love life for what it is είπε...

Έχω πάει σε αυτό το σινεμά δύο φορές στο παρελθόν, η ατμόσφαιρά του είναι εξαιρετική. Όπως λέει και το άρθρο του CNN, μπορεί να μετατρέψει την εμπειρία του να δεις απλά μια ταινία, σε κάτι αξιομνημόνευτο. Και η βόλτα μετά στην Πλάκα, άλλο ένα συν. Ζήλεψα, θα ήθελα να είμαι Αθήνα για να το επισκεφτώ και πάλι, ειδικά για να δω τη συγκεκριμένη ταινία (που ούτως ή άλλως θέλω να δω)... :-)

Roadartist είπε...

@ To love life for what it is : Δε ξέρω που μένεις, απλώς να θυμάσαι πως και οι Αθηναίοι έχουν πολλούς λόγους για να ζηλέψουν την επαρχεία! Ευτυχώς υπάρχουν κάποιες γωνιές ακόμη στην πόλη που σου δίνουν δύναμη και σε βοηθούν στο να ξεφεύγεις λίγο. :)

H.Constantinos είπε...

***Τέτοιες μέρες, ευτυχώς που έχουμε ακόμη την τέχνη, για να μπορούμε να ταξιδεύουμε έστω νοερά και να ξεφεύγει λίγο το μυαλό απ' όλα όσα μας κατακλύζουν.***

***Έπειτα ο περίπατος δίπλα από το μνημείο, καθώς επιστρέφεις προς το σπίτι,
σε αποζημειώνει. Σαν να σου δίνει δύναμη για όσα συμβαίνουν...***

Σοφές κουβέντες...

Πώς την καταντήσαμε έτσι αυτή τη χώρα;;!! -αν και δεν θάπρεπε να λέω -με αλλά -νε...

Hfaistiwnas είπε...

Δεν την έχω δει!
Καλημέρα!
Δυο - τρεις φορές στη ζωη μου έχω πάει σε θερινό! Καλά ήταν! :)

Roadartist είπε...

@ H.Constantinos : Κωνσταντίνε ειλικρινά μακάρι να μπορούσα να βρω λέξεις για να απαντήσω, μα όλα όσα συμβαίνουν πλέον δε νομίζω ότι μπορείς να τα σχολιάσεις. Ζούμε την απόλυτη κατάρρευση, με όλα όσα συνεπάγεται κάτι τέτοιο.

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : γιατί τόσες λίγες; Δεν έχει θερινό σινεμά στο Καρπενήσι; Ούτε στην Καστοριά που μένεις τώρα;
Μόλις άρχισε να προβάλετε στους κινηματογράφους... Καλό μεσημέρι!

Hfaistiwnas είπε...

Δεν έχει όχι!

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Ασυγχώρητοι!!!

Ανώνυμος είπε...

Καλή μου τι κάνεις?! Πως τα περνάς;!
Χάθηκα και σε έχασα!
Όπως πάντα οι φωτογραφίες σου εκπληκτικές!
Όσο για την ταινία δεν την έχω δει!

Κάτι τελείως άσχετο: Επιτέλους αγόρασα φωτογραφική μηχανή (Nikon 3200) και έχω ένα θεματάκι , δεν γνωρίζω πως μπορώ να δημιουργήσω το μποκέ(θόλωμα) στην εικόνα που θέλω να τραβήξω!
Θα ήθελα όποτε μπορέσεις να με διαφωτίσεις επί του θέματος!

Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων!

Με εκτίμηση
ΝέΜεΣις

Roadartist είπε...

@ ΝέΜεΣις : καλησπέρα!!! Μεγιά την φοβερή φωτογραφική :))
Να περιμένεις email μου, αλλά ίσως καθυστερήσει λίγο, γιατί λόγω του τριημέρου θα απουσιάζω και αυτές τις μέρες τρέχω λίγο. Φιλιά πολλά!

πνευμα είπε...

Διαδρομή σε μιαν άλλη εποχή που οι παλαιότεροι έζησαν και οι ρομαντικοί επιλέγουν...

Πάντα με ταξιδεύεις σε νοσταλγίες που αρνούμαι να ξεχάσω.

Πάμε σαν άλλοτε λοιπόν.

Την καλημέρα μου.

Roadartist είπε...

@ πνευμα : Πάμε σαν άλλοτε, για να ξαναβρούμε το σήμερα. Επιβάλλεται...
Την καλημέρα μου, να μην τις ξεχάσεις ποτέ. :)

ξωτικό είπε...

Τέτοιες μέρες καλά που έχουμε κι εσένα .... :-))

ακριβώς όπως τα είπες και στο προηγούμενο:


"Και όμως από τις αγωνίες και τις δυσκολίες των ηρώων, εισπράττεις μια παράξενη ελπίδα ότι η ζωή μπορεί να γεμίσει με χρώμα και νόημα, μέσα από τη συντροφικότητα και την ανθρώπινη επαφή."

Που ξέρεις μπορεί χάνοντάς τα όλα να κερδίσουμε το σπουδαιότερο .

Φιλί πολύχρωμο αστεράκι μου.

Makis Del είπε...

Καλησπέρα Road... Τι υπέροχο σινεμά πραγματικά! Με μια αύρα απίστευτη!

Roadartist είπε...

@ ξωτικό: για πόσο ακόμη θα με έχετε δε ξέρω χααχα με όλα αυτά τα τρελά που συμβαίνουν καθημερινά! Άντε να δούμε πότε θα αποκτήσουμε το ...σπουδαιότερο. Φιλάκια πολλά!

Roadartist είπε...

@ Makis Del : ευτυχώς ακόμη μπορούμε να ηρεμήσουμε ψυχικά σε τέτοια μέρη...

Related Posts with Thumbnails