17 Ιουνίου 2013

Γιώργος Μητάς, Ιστορίες του Χαλ, Κίχλη


Ένα από τα πιο καλογραμμένα και ενδιαφέροντα βιβλία που διάβασα τις προηγούμενες μέρες ήταν οι «Ιστορίες του Χαλ» του Γιώργου Μητά, από εκδόσεις Κίχλη. Το βιβλίο αποτελείται από τρία διηγήματα. Όλες οι ιστορίες διαδραματίζονται στο Χαλ, ένα λιμάνι σε μια «ανεμοδαρμένη γωνιά της βορειοανατολικής Αγγλίας», όπου και ο συγγραφέας έζησε για ένα διάστημα ως μεταπτυχιακός φοιτητής.

Τα διηγήματα έχουν δομηθεί γύρω από ένα ζευγάρι ηρώων, που αποτελείται από κάποιον φοιτητή μεσογειακής προέλευσης (έναν Ισπανό, έναν Έλληνα και έναν Τούρκο) και κάποιο ντόπιο.  Το πρώτο (και πιο αγαπημένο μου) διήγημα έχει τον τίτλο «Κεντρική Βιβλιοθήκη». Μας περιγράφεται η ζωή της μοναχικής, ηλικιωμένης κυρίας Ρότζερς και το πώς εκείνη ανατρέπεται όταν εισβάλλει στη ζωή της ένας νεαρός Ισπανός φοιτητής, θαμώνας της κινηματογραφικής λέσχης της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του Χαλ, όπου εργάζεται ως ταξιθέτρια. Στο δεύτερο διήγημα, με τον τίτλο «Ντόναλντ και Τζόυ», μάς παρουσιάζεται η γνωριμία του τυφλού φοιτητή Ντόναλντ με έναν έλληνα μεταπτυχιακό φοιτητή και με τη Τζόυ, το πολύτιμο σκυλί-οδηγό του.  Στο τρίτο διήγημα με τον τίτλο «Ένα ποτήρι μπύρα», περιγράφεται η σχέση του λαϊκού Στηβ με τον Τούρκο φοιτητή Ασίζ. 

Διάβασα το βιβλίο πριν λίγες μέρες εν μέσω της ασφυκτικής ζέστης της καλοκαιρινής Αθήνας. Ήταν ενδιαφέρουσα αντίθεση με τις συνθήκες στις οποίες σε μεταφέρουν οι σελίδες του βιβλίου. Καθώς ο αναγνώστης μέσα από τις εξαιρετικές περιγραφές, συναισθάνεται τις δυσκολίες της διαβίωσης λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών και την «παγωνιά που απλωνόταν παντού σαν αόρατο πέπλο».  Όλες οι ιστορίες αποπνέουν την ηχηρή μοναξιά και γκρίζα διάθεση της πόλης. 

«Καμιά φορά έπιανε τον εαυτό της να σκέφτεται το νότο, χώρες που δεν επισκέφτηκε ποτέ αλλά τις γνώριζε μέσα από τις σελίδες των βιβλίων και από την οθόνη του σινεμά. Πόσο διαφορετική θα ήταν άραγε η ζωή της αν ζούσε… στη Γρανάδα; Ή στη Νάπολη; Στα μέρη αυτά θα μπορούσε ν’ απλώνει την μπουγάδα της έξω, σ’ ένα τεντωμένο σχοινί, και θα έπρεπε να κλείνει προσεκτικά τις κουρτίνες, μες στο καταχείμωνο, για να μην αφήνει τον ήλιο να την ξυπνά το πρωί. Της φάνηκε τόσο εξωπραγματική αυτή η εικόνα, που την απώθησε αμέσως, κουνώντας το κεφάλι. Πίεσε τον εαυτό της να συγκεντρωθεί στο βιβλίο που διάβαζε. Χρωστούσε τόσα πολλά στα βιβλία! Αμέτρητες ώρες συντροφιάς, συγκινήσεων, ταξιδιού, κουβεντούλας…» (σ. 24)

Νιώθεις τους αργούς,  μονότονους ρυθμούς της ζωής των ηρώων («Είχαν ανοίξει οι ουρανοί. Έβρεχε όλη την ημέρα, με την ένταση της βροχόπτωσης να αυξομειώνεται αλλά το νερό να μη σταματάει ούτε λεπτό. Μου ήταν δύσκολο να πιστέψω ότι είχε μπει ο Ιούνιος. Ο καιρός ήταν κρύος όλη την τελευταία εβδομάδα, αλλά εκείνη την ημέρα το είχε παρακάνει. Πέφτοντας στο κρεβάτι το βράδυ άφησα τη θερμάστρα ανοιχτή. Ένα δύσκολο καλοκαίρι ξεκινούσε.» σ. 86) και τη βαθιά μελαγχολία τους («Θα μπορούσες να βεβαιωθείς για τα αισθήματα κάποιου αν δεν μπορούσες να δεις τα μάτια του;  Προσπάθησα αλλά δεν βρήκα τίποτα να απαντήσω.» σ. 77).

Και όμως από τις αγωνίες και τις δυσκολίες των ηρώων, εισπράττεις μια παράξενη ελπίδα ότι η ζωή μπορεί να γεμίσει με χρώμα και νόημα, μέσα από τη συντροφικότητα και την ανθρώπινη επαφή. Η ανάγκη για τον άλλο είναι παρούσα σε κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως φυλής και κουλτούρας.  «Παρουσίαζε εκείνη τη μοναδική εικόνα που, αν κάποιος έχει την τύχη να την αντικρίσει έστω και μια φορά στη ζωή του, δεν πρόκειται να την μπερδέψει ποτέ με καμία άλλη: του ανθρώπου που όλο του το σύμπαν έχει συρρικνωθεί στο πρόσωπο εκείνου που αποτελεί το αντικείμενο του έρωτά του.» (σ.71)

«Μ’ αρέσει πολύ που περπατώ εδώ. Ο αέρας είναι πιο λεπτός, ο ουρανός ανοίγεται αχανής πάνω από το κεφάλι μου – νιώθω να με τραβά προς τα πάνω, γίνομαι απίστευτα ελαφρύς. Είναι η μαγική μου γέφυρα. Κι έτσι όπως η γη απλώνεται απέραντη στα πόδια μου, όπως ο άνεμος έρχεται ανεμπόδιστος από παντού – έτσι απλώνονται και τα όνειρα μου : ξαφνικά όλα γίνονται πιθανά, όλα μπορώ να τα καταφέρω» (σ. 80).

Η πρώτη αυτή συλλογή διηγημάτων του πρωτοεμφανιζόμενου στη λογοτεχνία Γιώργου Μητά (γενν. 1966) σε κερδίζει με την καλοδουμένη χρήση της γλώσσας, τις εικόνες και τις παρατηρήσεις του. Το βιβλίο βραβεύτηκε με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα για το 2012 από το περιοδικό Διαβάζω. Αυτή η αρχή αφήνει τους καλύτερους οιωνούς για τη συνέχεια, αναμένουμε το επόμενο βιβλίο.

Γιώργος Μητάς, Ιστορίες του Χαλ, Κίχλη, 2011

22 σχόλια:

Roadartist είπε...

Ειδικά σήμερα η μεγαλύτερη αντίσταση στα όσα ζούμε είναι να συνεχίσουμε πεισματικά να διαβάζουμε, να μοιράζουμε τα καλά πράγματα της πόλης, της χώρας, της ζωής, να μοιραζόμαστε τη γνώση και την ομορφιά όπου ακόμη αυτή υπάρχει...

Το διαδίκτυο μπορεί να είναι ένα παράθυρο σε όσα προσπαθούν να κρατήσουν για λίγους, για ένα περιορισμένο κοινό.
Η ομορφιά / η γνώση / δεν είναι για λίγους, ανήκει σε όλους μας.

Συνεχίζουμε έτσι, ίσως αυτός να είναι ένας από τους σημαντικότερους τρόπους αντίστασης.
Καλή εβδομάδα να έχουμε.

Hfaistiwnas είπε...

ΚΑλή εβδομάδα!

treno fantasma είπε...

Δεν ειχα ακουσει ποτε ξανα για αυτο το βιβλιο. Ουτε κ για τον συγγραφεα. Ενδιαφερον φαινεται.

kleio είπε...

Η εποχη ειναι πολυ δυσκολη, ας την κανουμε εμεις καλυτερη. Θελει πολυ δυναμη για τη συνεχεια.
Καλη εβδομαδα.

Ρουμπάκης Γιάννης είπε...

Εξαιρετικό βιβλίο από τα καλύτερα της προηγούμενης χρονιάς.

Γ. είπε...

Χμ, διαβάζω παντού καλά λόγια για αυτό το βιβλίο. Βραβεύτηκε κιόλας... Θα το ψάξω σίγουρα.

NO14ME είπε...

"Ειδικά σήμερα η μεγαλύτερη αντίσταση στα όσα ζούμε είναι να συνεχίσουμε πεισματικά να διαβάζουμε, να μοιράζουμε τα καλά πράγματα της πόλης, της χώρας, της ζωής, να μοιραζόμαστε τη γνώση και την ομορφιά όπου ακόμη αυτή υπάρχει... "

Ναι, ακριβώς αυτό. Με πείσμα και μεράκι, συλλαβή τη συλλαβή.

υγ Και το βιβλίο πραγματικά ξεχωριστό ;)

librarian είπε...

Πάντα με όμορφες προτάσεις καλλιτέχνιδα!
Πολλά μπράβο για τις επιλογές σου.
Θαυμάζω εκείνους που ξεχωρίζουν το καλό από την τόση σαβούρα που μας κυνηγάει.
Ο Βόλος σε περιμένει για λίγους ακόμη μήνες!

BUTTERFLY είπε...

Πολυ ωραιο ακουγεται! Το τελευταιο αποσπασμα μου αρεσε περισσοτερο απο τα αλλα, ισως γιατι μου θυμιζει την ορμη της εφηβειας ισως γιατι εκπεμπει αισιοδοξια...
Οπως και να εχει, τα βιβλια, το θεατρο, η επικοινωνια ειναι ολα παραθυρα στον κοσμο, σε εναν κοσμο του οποιου τον οριζοντα ολο και προσπαθουν να τον κλεισουν να τον στενεψουν. Τα παραθυρα πρεπει να τα κρατησουμε ανοιχτα, να μπαινει φως κι αερας καθαρος, οσο δυσκολο και αν ειναι ορισμενες φορες, λογω ελλειψης χρονου η και διαθεσης...
Καλη εβδομαδα Αρτιστακι!

Dee Dee είπε...

Ωραιο φαινεται αρτιστακι μου. Ωραια αποσπασματα επελεξες.

Καλη εβδομαδα :)

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : επίσης καλή εβδομάδα.


@ treno fantasma : Αξίζει να το διαβάσεις.

Roadartist είπε...

@ kleio : Έτσι είναι Κλειώ!

Roadartist είπε...

@ Ρουμπάκης Γιάννης : όντως πρόκειται για ένα διαμάντι, μου άρεσε πολύ.

Roadartist είπε...

@ ΘαλήΣ : να το ψάξεις, το αξίζει. Θα περιμένουμε μετά να μας πεις τη γνώμη σου, πως σου φάνηκε. :)

Roadartist είπε...

@ NO14ME : όπως σου έγραψα το πρωί στο Facebook, είναι τελικώς ότι αισθάνομαι και πλέον ότι βιώνω. Μόλις βρω τη διάθεση, θέλω να γράψω κάτι πιο σχετικό και εδώ. Είναι μια περίεργη εποχή! Καλό βράδυ!

Roadartist είπε...

@ librarian : όπως έχεις παρατηρήσει, αναφέρομαι εδώ μόνο σε βιβλία που με κερδίζουν. Ευχαριστώ librarian, καλό ξημέρωμα.

Υ.Γ. Άκρως δελεαστική η πρόσκληση σου για το Βόλο, στο είπα και στο ξαναλέω :)) μακάρι... υπάρχει όμως δυστυχώς και το 'αλλά'...! Σε ευχαριστώ! :)

Roadartist είπε...

@ BUTTERFLY : μου άρεσε πολύ και το αντιγράφω butterfly :

"Οπως και να εχει, τα βιβλια, το θεατρο, η επικοινωνια ειναι ολα παραθυρα στον κοσμο, σε εναν κοσμο του οποιου τον οριζοντα ολο και προσπαθουν να τον κλεισουν να τον στενεψουν. Τα παραθυρα πρεπει να τα κρατησουμε ανοιχτα, να μπαινει φως κι αερας καθαρος, οσο δυσκολο και αν ειναι ορισμενες φορες, λογω ελλειψης χρονου η και διαθεσης.."

Φτάσαμε στο σημείο να ξαναρχίζουμε από το μηδέν, να υπερασπιζόμαστε τα αυτονόητα, ότι ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ψυχική ουσιαστική ανάγκη.

Roadartist είπε...

@ Dee Dee : χαίρομαι που σου άρεσαν τα αποσπάσματα φιλενάδα μου. Αξίζει να διαβάζουμε κ νέους συγγραφείς. Καλό ξημέρωμα.

Κατερίνα Τοράκη είπε...

Ναι όντως και πάντα, αλλά και σε εποχές δύσκολες,η ανάγνωση όμορφων βιβλίων δίνει διεξόδους στις σκέψεις και ανάσες στις κουρασμένες μας ψυχές (χωρίς βέβαια να μας καθηλώνει στον καναπέ...). Ελπιδοφόρο όταν εμφανίζονται νέες λογοτεχνικές φωνές,κι εγώ θα το αναζητήσω εμπιστευόμενη το γούστο σου. Να σημειώσω ότι παρόμοια είχα εμπιστευθεί φίλη ιστολόγο για το Αστείο του Γιάννη Παλαβού, το οποίο μου άρεσε μέσα στην πρωτοτυπία της γραφής του και το οποίο πήρε το Βραβείο διηγήματος στον ίδιο διαγωνισμό.
Καλά διαβάσματα!

Roadartist είπε...

@ Κατερίνα Τοράκη : Σκέψου Κατερίνα ότι πλέον δεν έχουνε μείνει έντυπα και τηλεοπτικές εκπομπές που να μιλάνε για βιβλία, θεατρικές παραστάσεις, για ότι καινούργιο συμβαίνει και αξίζει ο κόσμος να το αναζητήσει, για τον πολιτισμό.
Μόνο στον καναπέ δε μας ωθούν...
Έχω ακούσει για το βιβλίο του Παλαβού, στα υπ' όψιν!!

ο κυριος αμ είπε...

" Όταν ο Charles Barbier
στις αρχές του 19ου αιώνα ανταποκρινόταν στο αίτημα του Μεγάλου Ναπολέοντα για τη δημιουργία ενός συτήματος αθόρυβης επικοινωνίας μεταξύ των στρατιωτών που θα απέδιδε και τη νύχτα , δεν μπορούσε να φανταστεί ότι έκανε ένα αποφασιστικό βήμα που θα άλλαζε τη ζωή εκατομυρίων ανθρώπων σ' ολόκληρο τον κόσμο . Κι όταν το πολύπλοκο δημιούργημα του από τετράγωνα και τελείες , που πήρε το όνομα "νυκτερινή γραφή" , απορρίφθηκε από τις στρατιωτικές αρχές , είχε κάθε λόγο να αισθάνεται απογοητευμένος .
Η ευφυής όμως απλοποίηση της γραφής από τον Louis Braille , που επιτεύχθηκε μετά τη συνάντηση των δύο ανδρών στο Εθνικό Ινστιτούτο για τους Τυφλούς στο Παρίσι το 1821 , γέννησε ένα σύστημα που επέτρεπε σε ανθρώπους με ελαττωματική όραση να διαβάζουν
και να γράφουν . Σκεφτόμουν πως , αν η πρώτη εμπειρία ανάγνωσης άνοιξε για ανθρώπους σαν εμένα ένα κρυφό παράθυρο στον κόσμο , για ανθρώπους σαν τον Ντόναλντ η μέθοδος των δύο Γάλλων ξεκλείδωσε μια γιγάντια πύλη : ΕΝΑ ΑΤΕΡΜΟΝΟ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕΣΑ Σ' ΕΝΑ ΚΑΤΑΣΚΟΤΕΙΝΟ ΣΥΜΠΑΝ "

Τέλειο σε όλα τα επίπεδα . Με "συντρόφευσε" πέρσι .
Απλό μα συνάμα και πολύπλοκο .
Το λατρεύω .

Roadartist είπε...

@ ο κυριος αμ : Ναι! Εξαιρετικό απόσπασμα! Από αυτά που είχα και εγώ ξεχωρίσει. Συμφωνώ!

Related Posts with Thumbnails