Σε λίγο καιρό τα μόνα ελεύθερα πλάσματα σε αυτή την πόλη
θα είναι αποκλειστικά οι αδέσποτες, αλήτικες γάτες.
Θα ήθελα να ήμουν μια από αυτές. Να αλώνιζα καθημερινά στην Πλάκα.
Να ζούσα σε ένα παλιό νεοκλασικό. Τις μέρες με τη ζέστη ν' άραζα στο μικρό κήπο και μόλις θα δρόσιζε, να καθόμουν στο ανοικτό παράθυρο του υπνοδωματίου και να χάζευα τους περαστικούς. Θα κοίταζα έτσι αφ' υψηλού τους αγνώστους και θα λυπόμουν όσους ανθρώπους θα περνούσαν τόσο αγχωμένοι και πιεσμένοι μέχρι θανάτου. Θα σκεφτόμουν πόσο τυχερή θα ήμουν που θα είχα γεννηθεί γάτα και όχι άνθρωπος. Εγώ θα ζούσα κάθε μέρα με χαρά, ξεγνοιασιά και ακριβώς όπως γουστάρω. Όποτε ήθελα θα έτρωγα, όποτε ήθελα θα κοιμόμουν, όποτε ήθελα θα βόλταρα, όποτε ήθελα θα καθόμουν στην αγκαλιά του αφεντικού για να με χαϊδέψει λίγο, όποτε δε θα είχα διάθεση, απλώς θα απομακρυνόμουν και θα άραζα σε μια γωνιά, όπου κανείς και για κανέναν λόγο δε θα ερχόταν για να με ενοχλήσει. Οι ιδιοκτήτες του σπιτιού θα σέβονταν την ελευθερία μου. Άλλωστε αυτός θα ήταν ένας από τους λόγους που θα με αγαπούσαν. Γιατί θα τους υπενθύμιζα το δικό τους λάθος τρόπο ζωής, τη δική τους χαμένη ελευθερία.
50 σχόλια:
Λένε ότι η πόλις των γατιών είναι η Ρώμη, αλλά οι ούνα φάτσα ούνα ράτσα ξαδέρφες τους στο κλεινόν άστυ είναι στην καδιά μου Ιδίως στην πλάκα και σε μερικές γειτονιές που αν και έχουν μείνει λίγο ατόφιες. Η Αθηναία γάτα είναι πανέξυπνη, τετραπέρατη, παιγνιδιάρα, στωική... και ξέρει τι θέλει και πως να απολαύσει τον ήλιο της πόλης της! Θαυμάσια εικονογράφηση!
Οι αγαπημένες γάτες της Αθήνας και ειδικά οι αδεσποτες,έχουν τα δικά τους σκληρά βάσανα δυστυχώς.
Και εγώ θα θελα.. να μην δίνω λογαριασμό..
Καλή εβδομάδα!
ετσι ειναι , αν και η δικη μου αδυναμια ειναι τα σκυλάκια, ειδικα των δρομων τ αδέσποτα.
την καλημερα μου
Φοβάμαι πως η γατίσια ζωή δεν είναι πάντα τόσο ιδανική. Στην Ελλάδα τουλάχιστον.
Προσωπικά θα επέλεγα αν ήμουν γάτα να διακτινιστώ στη Φουκουόκα.
Εκεί, οι γάτες είναι ουσιαστικά αδέσποτες, αλλά όχι και άστεγες. Τους επιτρέπεται να πηγαίνουν όπου θέλουν, να τρώνε και να κοιμούνται παντού, αφού οι κάτοικοι του Ιαπωνικού νησιού τις θεωρούν γούρικες.
Έτσι μένει να διαλέξουν οι ίδιες, πότε θα επισκεφτούν τα σπίτια των ψαράδων ή τις βάρκες.
:)
Nα πώ οτι δεν έχεις δίκιο ψέμματα θα'ναι .Έχω κάνει πολλές φορές την ίδια σκέψη ....
Όμως δεν είμαστε συχνά διατεθειμένοι να πληρώσουμε το αντίτιμο της ελευθερίας ,νομίζοντά το πολύ ακριβό....
κι έτσι συνεχίζουμε απλώς να τα θέλουμε όλα ,όπως περίπου τα περιγράφεις δηλαδή ,γιατί αλήτικη ελεύθερη και με αφεντικό δεν γίνεται μάλλον ε ;;;
(Υπάρχει κι ένας μύθος νομίζω με το ιδιο θέμα με σκύλους όμως)
Τα ζώα έχουν μάλλον την ...σοφία (;) να κάνουν το καλύτερο με τις συνθήκες που τους τυχαίνουν χωρίς να χάνουν το παρόν.... ονειρευόμενα ....άλλες καλύτερες .
Μπλέξαμε άσχημα μάλλον με το...παραπάνω μυαλό που μας δόθηκε ε ;;;
Καλή εβδομάδα αρτιστούλι μου με όσο γίνεται καλυτερη ισορροπία μπορούμε.
νιάααααρρρρρρρρρρρ
Πολύ ωραίες φωτό ξέχασα η χαζή να πώ !!!!
μμμμάκιαααααααα
Πάρα πολύ όμορφη ανάρηση !!!
Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια !!!
"Οι ιδιοκτήτες του σπιτιού θα σέβονταν την ελευθερία μου. Άλλωστε αυτός θα ήταν ένας από τους λόγους που θα με αγαπούσαν. Γιατί θα τους υπενθύμιζα το δικό τους λάθος τρόπο ζωής, τη δική τους χαμένη ελευθερία."
Μάλλον θα σε μισούσαν. Γι αυτό και οι περισσότερες γάτες είναι αδέσποτες.
Gamo ta postakia!! Latremenes GATES, gamo ta zwa, ligoi ta katalabainoun etsi kala ;)
Οι κεραμιδόγατες, όπως λέγονται οι αδέσποτες γάτες στην Ελλάδα, δε ζουν τόσο ωραία.
Δεν έχουν στέγη, βρέχονται και κρυώνουν το χειμώνα, δεν έχουν συχνά φαγητό και τις κλωτσάνε και πολλοί από τους περαστικούς.
Είναι όμορφες, αλλά δε νομίζω πως είναι ευτυχισμένες.
Καλή εβδομάδα:)
Ναι, είναι έμορφο να τις βλέπεις να κυκλοφορούν 'ανέμελες', μα θαρρώ παράδεισος δεν υπάρχει. Η ελευθερία ακόμη και αυτών των πλασμάτων σταματά εκεί που εμφανίζεται η βαναυσότητα των ανθρώπων (βλέπε και φόλες...)
Όμορφες οι φωτογραφίες σου..αλλά η ζωή των αδέσποτων γατιών δεν είναι το ίδιο όμορφη δυστυχώς...
Η περιγραφή σου όμως μου θύμισε μια γάτα που είχα για χρόνια...παρόλο που δεν ήταν αδέσποτη ήταν ελεύθερη..και ίσως η μαγεία να βρίσκεται εκεί ακριβώς..να νιώθουμε ελεύθεροι ακόμα κι όταν "θεωρητικά" δεν είμαστε..σαν τη γάτα μου...
Καλή εβδομάδα!
@ thinks : Είχα δει πριν κάποια χρόνια ένα σχετικό φωτορεπορτάζ ενός άρθρο μιας ιταλικής εφημερίδας για τις αδέσποτες γάτες στα αρχαία της Ρώμης. Μου θύμισε τις αντίστοιχες που λιάζονται πάνω στα αρχαία μάρμαρα τριγύρω στον Παρθενώνα. Έχω ανεβάσει πάρα πολλές φωτογραφίες από τα αγαπημένα μου 4ποδα ;) μπορείς να ψαχουλέψεις... ίσως οι περισσότερες να είναι από την Πλάκα.
ΥΓ ίσως από τους λίγους που κατανόησες και αισθάνθηκες το νόημα της ανάρτησης!
@ Λύσιππος : Δε θα μάθουμε ποτέ όμως αν τα δικά τους είναι σαν των ανθρώπων. Πάντως επιμένω, ειδικά για κάποια αδέσποτα σε συγκεκριμένες περιοχές πως αλήθεια καλοπερνάνε.
@ Hfaistiwnas : Μαζί σου ήφ...
@ ασωτος γιος : αγαπώ πολύ και τα σκυλιά. Αλλά οι γάτες είναι πιο ζεν, είναι απίστευτα, πανέξυπνα ζώα. Τις λατρεύω για αυτά που ανέφερα και για άλλα ακόμη!
@ misoagnosti : Σε ορισμένα μέρη της Ελλάδας, ακόμη και της Αθήνας, που είναι η πολυπληθέστερη πόλη... με ότι συνεπάγεται αυτό, τα γατόνια ζουν ζωή και κότα. :) Τα πετυχαίνω στις βόλτες μου στην Πλάκα και τα χαίρομαι. Πάντα χορτασμένα από τις παρακείμενες ταβέρνες, από φιλοζωικές οργανώσεις που τα ταΐζουν καθημερινώς και από τα σπίτια βέβαια. Άσε εκείνα που λιάζονται στον ήλιο πάνω στους αρχαίους κίονες της Ακρόπολης!
Εγώ πάντως, θα επέλεγα να ήμουν στην Ύδρα! Το απόλυτο μέρος, ανήκει εξ' ολοκλήρου σε γάτες... Ο παράδεισος τους, δίχως κανένα αμάξι και με αγάπη από τους ντόπιους...
Μιας και μου το θύμησες παλιότερη σχετική ανάρτηση : http://roadartist.blogspot.gr/2010/09/blog-post_11.html
@ ξωτικό : Έλα, κάποιος που λέει πως έχω δίκιο. Χαίρομαι που συμφωνούμε. Ξωτικούλι όντως "θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία", δε το έγραψε τυχαία ο ποιητής, όμως να σου πω κάτι αν σκεφτούμε τα τιμήματα της ...σκλαβιάς, μάλλον το ζύγι γέρνει προς τη δεύτερη μεριά. Αλήθεια έχεις δει ποτέ γάτα να αυτοκτονεί από χρέη, άγχος, πίεση, ή να παθαίνει κατάθλιψη; Είναι ο ορισμός του ζεν... Τις λατρεύω και δε θα πάψω ποτέ να το νιώθω :)
@ ξωτικό : ω μερσί :) τράβηξα τις φωτο στο Θησείο μια μέρα (αρκετό καιρό πριν) καθώς περνούσα με το ποδήλατο. Η γατούλα λιαζόταν στο παράθυρο του αφεντικού της. Είναι να μη τη ζηλεύεις; Δε νομίζω να διαφέρει η ζωή της συγκεκριμένης από ότι περιέγραψα. Πάντως στην Πλάκα καλοπερνούν, χιλιο τσεκαρισμένο :)
@ ART-TRAVELLER : Χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσε! Ευχαριστώ, επίσης καλή σου εβδομάδα.
@ ηλιογράφος : Δε έχω γνωρίσει ποτέ κάποιον που έχει στο σπίτι του γάτα που να την μισεί για αυτό το λόγο. Το αντίθετο μόνο έχω γνωρίσει. Άλλωστε και εμείς είχαμε μέσα στο σπίτι περίπου 11 χρόνια ένα γατόνι και όχι απλά δε το μισούσαμε, μα το λατρεύαμε. Και όταν το βλέπεις να χαλαρώνει, το αγαπάς περισσότερο. :)
@ alexandros : ;)
@ serenata : σίγουρα αλλά ναι και οι άστεγοι άνθρωποι δε ζουν τόσο ωραία. :) Μη το ξεχνάμε αυτό.
@ kovo voltes...: Οι άνθρωποι έχουν διαλύσει τα πάντα :(
@ me (maria) : μα και σε σπίτια, όπως η γάτα της ανάρτησης, έχουν όντως επίσης ελευθερία και τη ξεγνοιασιά τους - και τα βράδια ανοικτή τη μπαλκονόπορτα (σε τέτοιες γειτονιές βέβαια) για να σεργιανίζουν.
Καλησπέρα roadartist!
"Την ελευθερία δεν πρέπει να την πουλήσει κανείς ακόμη και για όλο το χρυσάφι του κόσμου".
Στα λεγόμενά σου συμφωνούν και οι γάτες μου. Μόνο που ζηλέψανε στο άκουσμα της Πλάκας :)
@ Σεβάχ ο Θαλασσινός : Έχεις γάτες;;; Ανέβηκες πολύ περισσότερο τώρα στην εκτίμηση μου. :) Λατρεύω την Πλάκα, όπως θα έχεις ήδη καταλάβει.
Να' σουν γάτα,ε... Ωραίο ακούγεται, δεν το' χα σκεφτεί έτσι...
@ {Marianna} : Έχω φτάσει στο σημείο να τις ζηλεύω. Φαντάσου Μαριάννα :)
Να είχα λίγη από την ελευθερία τους... είναι σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος. Κι αυτός ο ήλιος, και τα τεντώματα. Με ταξιδεύεις στην Πλάκα παρά την απόσταση.
Χαιρετισμούς από την μακρινή Μελβούρνη
ΥΓ Ρίξε μια ματιά εδώ, ίσως σε ενδιαφέρει η είδηση. Πρόκειται για μια έκθεση ζωγραφικής. ;)
http://greek-artists-donations4greece.com/wordpress/media-files/
http://kantomagapi.blogspot.com.au/2013/02/blog-post_19.html
xaxaxa νιαου αγαπημένο roadartistaki μου.. το παλεύω κι εγώ.. αδέσποτος είμαι.. μόνο δεν είμαι τόσο αξιαγάπητος.. :) :)
καλημερούδια :) :)
Πράγματι οι γατούλες είναι το πιο ανεξάρτητο απ' τα λεγόμενα οικόσιτα ...
Είναι χαδιάρες, απαιτητηκές, αλλά όμως δεν δεσμεύονται εύκολα !!!
Την καλησπέρα μου ...
@ agrimio : Συγνώμη για την αργοπορημένη απάντηση, ευχαριστώ πολύ για τα links! Πέρασα σήμερα το απόγευμα από την -αλλαγμένη- Πλάκα. Άντε να μπει η άνοιξη με τον ήλιο της μήπως ελαφρύνει κάπως την αγριάδα των εποχών. (Οι μόνες που συνεχίζουν να ρεμβάζουν ακάθεκτες στην Πλάκα είναι -πίστεψε με- οι γάτες!) :)
@ koulpa : Καλή δύναμη Κουλπάκι μου. Καλό σκ, να σε προσέχεις. :)
@ Side21 : Έτσι ακριβώς. Ιδιαίτερα πλάσματα. Πάντα τις αγαπούσαμε και τις αγαπάμε οικογενειακώς. Είναι όμως πιστές, σε αντίθεση με το τι πιστεύουν αρκετοί. Τι τα θες, τα ζωάκια μας βάζουν τα γυαλιά σε εμάς τους ανθρώπους σε πάρα πολλά θέματα.
Να είσαι καλά Σιδερή, φιλιά πολλά.
Συμφωνώ μαζί σας.Και εγώ γάτα ήθελα να ήμουν.Τουλάχιστον θα είχα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.Και εάν έπεφτα σε κανέναν άνθρωπο που θα χαιρότανε τις ιδιοτροπίες μου και την ιδιωτικότητά μου,μου έδινε να φάω και με χάιδευε όταν εγώ το χρειαζόμουνα τότε θα έλεγα ότι τόν έχω στο χέρι αλλά τουλάχιστον κάποιες στιγμές του δίνω και χαρά.Τώρα εάν ήμουν αδέσποτη,που δέν θα με χάλαγε και πολύ,θα ήξερα ότι τουλάχιστον κουμαντάρω εγώ τον εαυτόν μου και πληρώνω τα λύτρα της αλητείας μου.Εκείνο που δεν θέλω είναι μία ζωή πρέπει και στο τέλος να μετανοιώνεις γιατί ήσουνα καλό παιδί.Γάτα με Γ κεφαλαίο.Α, θα το ξεχνούσα,ζηλεύω την ζωή που περιγράφετε,φανταστήτε πόσο ζηλεύω που την ζείτε.
@ eirini yannourakou : ακριβώς, τουλάχιστον εκείνες πληρώνουν το όποιο τίμημα, τα λύτρα της αλητείας τους. Το να πληρώνεις όταν είσαι τίμιος, όταν είσαι εργατικός και σωστός, εκεί είναι η μεγάλη αδικία και η μεγαλύτερη σκλαβιά. Ότι και όπως ζουν δηλαδή εκατομμύρια άνθρωποι - μικρά παιδιά - σε αυτό τον πλανήτη, δυστυχώς.
Σας ευχαριστώ για το πέρασμα σας.
...Όσες κι αν κτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είν' αληταριό που όλο θα δραπετεύει. |
http://www.youtube.com/watch?v=0daJ3PsOI2I
Εξαιρετικές οι φωτογραφίες !
Η ελεύθερη γάτα που ποζάρει, θα τα έπαιρνε στο κρανίο αν έβλεπε αυτή την ανάρτηση.
Η ψυχή κάθε φωτογραφίας θέλει ένα ελεύθερο ταξίδι χωρίς την στάμπα αυτού που την τράβηξε.
Τα ηθικά δικαιώματα είναι χειρότερα από τα οικονομικά.
roadartist μου,
Πολύ όμορφες στιγμές τσάκωσες με τη μηχανή σου!!:) Και οι σκέψεις σου ελεύθερες αληθινά, όπως αυτά τα πλάσματα.
Άργησα να περάσω και τα περισσότερα πράγματα έχουν ήδη ειπωθεί. Ας προσθέσω κι εγώ στα δικά σου ότι ναι, αγαπιούνται τόσο πολύ τα ζώα που ζουν μαζί μας, το καθένα έχει τον χαρακτήρα του, όμως με τον δικό του τρόπο εκφράζει και τη δική του αγάπη!
φιλάκια πολλά, καλημέρα:)
Αγαπημένο σου θέμα οι γάτες !
Συνυπάρχουμε στις πόλεις μας αρμονικά και με άλλα "ζώντανά του Θεού" όπως τα σκυλιά, τα περιστέρια και όσα περαστικά πουλιά....
Και ας μη μιλούν, συνεννοούμαστε !!!
Μαθαίνουμε ότι σε άλλα μέρη του κόσμου τρώνε τις γάτες, τελευταία και τα άλογα !
"Δείγμα πολιτισμού"
Φιλιά και καλό απόγευμα
Ευγενία
Αγαπημένο Νεραιδόπλασμα , χαίρομαι που περπατώ ξανά εδώ στους πολύφωνους σου δρόμους .
Όπως και να έχει, μου άρεσαν οι φωτογραφίες ,...τα γατιά ίσως να είναι τα μόνα, θα συμφωνήσω ,που θα επιβιώσουν σε ένα κόσμο που και η ανακύκλωση έχει παρατηθεί.
@ habilis : Μου άρεσε η σκέψη σου. Θα είχε τρομερό ενδιαφέρον αν θα μπορούσαμε και εμείς να διαβάσουμε τη σκέψη της γάτας... Τώρα εκεί στο παράθυρο τι στα αλήθεια να σκέφτεται; Λες να βαριέται αισχρά; Ή όντως να λυπάται τους ανθρώπους; Ποτέ δε θα μάθουμε.... Σε ευχαριστώ!
@ Άστρια : έχω τσακώσει και καλύτερες * νομίζω. Άστρια μου "κανονικά" θα έπρεπε να είχε ανανεωθεί η ανάρτηση, αλλά τι είναι "κανονικό" όμως σήμερα για να είναι και εδώ στο ιστολόγιο κανονική η λειτουργία του; Πλέον τα πάντα έχουνε αλλάξει προς το χειρότερο. Ευθύνες πολλές, άνθρωποι αθώοι την πληρώνουν!... Σε ευχαριστώ για το πέρασμα σου, είσαι ξεχωριστώ παρουσία εδώ. :)
@ Ευγενία : Όντως σε άλλους πολιτισμούς τα περιστέρια είναι ένα είδος τροφής... Όπως και εδώ στην περίοδο της Κατοχής, έτρωγαν ακόμη και γάτες. Μακάρι να μη ζήσουμε ΠΟΤΕ τέτοιες εποχές ξανά ούτε εμείς ούτε κανείς, φιλιά.
@ Sideras : Μα τι ευχάριστη έκπληξη, φίλε όμορφε από τα παλιά; Πόσο χαίρομαι που άφησες το στίγμα σου εδώ, σαν να άφησες το περπάτημα σου, σε ευχαριστώ, καλώς όρισες κ πάλι!
Χμμ με κάνεις τώρα να ζηλεύω τη γάτα μας που την βγάζει κάθε βράδυ στο παράθυρο για να μας έχει και να την έχουμε κοντά. Και δεν είναι μόνο το φαγητό που της δίνουμε όπως πίστευα, θέλει να είναι κοντά ευτυχώς γιατί μας υπενθυμίζει όλα αυτά που ως άλλη ελεύθερη ψυχή μας έγραψες ;-)
@ Margo : ήμουν σίγουρη πως θα σχολίαζες κάτι τέτοιοι, οι αληθινοί γατόφιλοι ακριβώς αυτό νιώθουν... και όσο νά'ναι όσοι έχουν ζήσει με γάτες μπορούν να καταλάβουν αν η ψυχούλα αυτή νιώθει καλά κοντά τους ή όχι. :)
Μ'έστειλες... Πολύ καλό, αν και προσπερνάς -αφού δεν εξυπηρετούσε τον λόγο της ανάρτησης- τον εγωισμό και την ιδιοτέλεια αυτού του ζώου, που λατρεύουμε να υπηρετούμε. Αυτό έκανα κι εγώ 14 χρόνια και ένιωθα φιλοξενούμενος της γάτας μου μέσα στο ίδιο μου το σπίτι...
Καλησπέρα
@ Αναπτήρας : χα χα χα φιλοξενούμενος της γάτας σου! Καλό! Όντως έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, ναι το προσπερνάω ακριβώς επειδή ήταν άλλο το σκεπτικό αυτής της ανάρτησης. Σε ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου