Το βίντεο δημιουργήθηκε για μια εργασία για το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) στο μάθημα της Οργανωσιακής Ψυχολογίας με θέμα την αποξένωση στις μεγάλες πόλεις.
4 Φεβρουαρίου 2013
Εσύ βλέπεις τη σακούλα που φοράς ;
Το βίντεο δημιουργήθηκε για μια εργασία για το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) στο μάθημα της Οργανωσιακής Ψυχολογίας με θέμα την αποξένωση στις μεγάλες πόλεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
12 σχόλια:
Μια σακουλίτσα είναι απαραίτητη μερικές φορές.
Το ζητούμενο είναι να μη γίνει ένα με την επιδερμίδα και να μην μπορεί κάποιος να τη βγάλει με αποτέλεσμα να πεθαίνει από ασφυξία και να περιφέρεται άσκοπα.
Arketa kalo.
Gia oles tis "sigxrones" ditikes koinwnies.
Leei polla.
Σωστά..
Έτσι συμβαίνει, ακόμη και στις μικρότερες..
Καλημέρα!
σακκούλες
κατανάλωση
Ξενικός
Τι ειναι αραγε αυτο που μας εκανε ετσι. Απο που ξεκινησε η αποξενωση; Ωραιο βιντεακι!
καλη εβδομαδα αρτιστακι μου!
Ολες οι σακουλες ιδιες, απροσωπες, ανεκφραστες... θελω να πιστευω πως δεν ειναι ετσι οι ανθρωποι, ακομα κι αν εχουν αποξενωθει καπως.
Παντως που τα ξετρυπωνεις βρε ματια μου ολα αυτα τα ενδιαφεροντα!
Καλο μηνα!
θα συμφωνήσω με τον Ηλιογράφο.
Μια άλλη έρευνα με αφορμή τα κοινωνικά δίκτυα και τους χιλλιάδες "φίλους" ,είχε οριοθετήσει το με πόσους πραγματικά μπορεί κάποιος να έχει "φιλία".....
Το μέγα πλήθος θέλω να πώ επιφέρει σχεδόν αυτομάτως.... σακουλοποίηση , μην ξεχνάμε πως γι αυτό συνήθως θέλει κάποιος να φύγει απ'τις μικρές πόλεις και να...."χαθεί" σε μια μεγαλούπολη.....
Το μέτρο και πάλι κάνει την διαφορά.......
(μερικές φορές μάλιστα πολύ θα ήθελα μια μαγική σακούλα που να με κάνει πραγματικά αόρατη ,ειδικά όταν κρατάω φωτ.μηχανή ;-)
και άλλες πάλι νοιώθω οτι είμαι αόρατη για κάποιους και πονάει τόσο πολύ......
άντε μας έβαλες να σκεφτόμαστε πάλι παλιοκόριτσο :D
10 φιλιά για τιμωρία !!!!!
με σακούλες και χωρίς ξεχνάμε τα χαμόγελά μας. μα να μην τους κάνουμε την χάρη. :)
φιλιά σου πολλά!
σε πιό μικρή δεν μπορούσα να παω. Εκεί που ζω είμαστε όλοι κι όλοι 500 ψυχές. Βέβαια ακόμα είμαι υποχρεωμένη να δίνω το παρον μου και στην ΠΟΛΗ γιά να εργαστώ αλλά εξισορροπώ κάπως. Αυτό πάντως δεν ειναι καινούργιο. Εγω δεν μπορώ καν να θυμηθώ πόσος καιρός πάει από τότε που ξεκίνησε η αποξένωση.
Μ'αρέσει που το βιντεάκι έχει δύο όψεις. Και την αρνητική και τη θετική. Και είναι ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ πραγματικότητα. Στο χέρι μας είναι να πετάξουμε τα όποια προσωπεία εμείς βάζουμε πάνω μας. Εξάλλου...δε σκάει κανείς με μια σακούλα ή μάσκα στο κεφάλι του? Δε θέλει να αναπνεύσει...? Ας το σκεφτεί ο καθείς προσεχτικά...;)
Κοίταξε σύμπτωση: http://anagennimeni.wordpress.com/2013/02/02/mesa-ap-ton-kathrefti/
το ποστ της φίλης μου!
Ή μήπως δεν είναι σύμπτωση, μήπως τα πράγματα έχουν γινει ανησυχητικά σοβαρά;
Ευχαριστώ για τα σχόλια.
:)
Δημοσίευση σχολίου