Πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι ανεργία

Πρωτομαγιά. Κάποτε διεκδίκησαν μια καλύτερη ζωή. Έβαλαν μπροστά τα κορμιά τους, αγωνίστηκαν για όλους. Όχι μόνο για τον εαυτό τους, τo δικό τους συμφέρον, αλλά ανεξαιρέτως για όλους. Για όλους.

Τον Μάη του 1886 οι άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους διεκδικώντας 8ωρο, Κυριακή αργία, κρατική ασφάλιση και καλύτερες συνθήκες εργασίας, με το σύνθημα : "Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο".

Δεν διαφυλάχτηκε η κληρονομιά τους. Δεν εισακούστηκε το μήνυμα που τότε έστειλαν. Κινδυνεύουμε να χάσουμε ξανά, όλα όσα εκείνοι κέρδισαν. Επιπλέον, κινδυνεύουμε να ζήσουμε ως αποβλακωμένοι και χαϊβάνια.

Τίθεται το ερώτημα.

Μπορείς να προβληματιστείς, να αγγίξεις το χέρι του διπλανού, να μεταλαμπαδεύσεις τις ιδέες σου, τον πόθο και την ανάγκη για αλλαγή,

ή προτιμάς να ανοίξεις την τηλεόραση, να βάλεις δυνατά την ένταση και να ξεχαστείς με το παραμύθι άλλων;

Και έτσι, "έζησαν εκείνοι καλά" και εμείς (;) ..... κάλλιστα!

Καλό μήνα σε όλους!

----

Υ.Γ. Το μόνο σίγουρο είναι πως τα σχόλια σας, δίνουν άλλο νόημα σε κάθε ανάρτηση, αλλά αναγκάζομαι - λόγω πίεσης, έλλειψης χρόνου - για το επόμενο διάστημα να παραμείνουν κλειστά.  Οι αναρτήσεις στο blog θα συνεχιστούν κανονικά και όποτε προλαβαίνω θα περνώ από τα δικά σας.  

Θα μου λείψετε πολύ. Το Email μου εννοείται παραμένει στη διάθεση όποιου από εσάς επιθυμεί να μου στείλει το οτιδήποτε και θα του απαντήσω με την πρώτη ευκαιρία. Τα λέμε ξανά σύντομα όπως πριν! Να είστε όλοι καλά!