...αμφι-θεάτρου σκέψεις...

Χτες διοργανώθηκε η πρώτη μέρα του παζαριού στο Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου. Δε μπορώ να καταλάβω, γιατί ο Γερουλάνος δε δέχτηκε να συναντηθεί με το σκηνοθέτη.  Ας δεχτούμε ότι δε μπορούσε να στηριχτεί οικονομικά το θέατρο (αν και όλοι ξέρουμε ότι την ίδια στιγμή διατίθενται ποσά για άλλα, όχι τόσο ουσιαστικά προγράμματα). Δε μπορούσε όμως να αφιερώσει ούτε μισή ώρα για να συναντηθεί και να μιλήσει με ένα τόσο σημαντικό άνθρωπο του θεάτρου, όπως είναι ο κ.Ευαγγελάτος; Σκέφτομαι ότι ο κ. Ευαγγελάτος έχει ξεχωρίσει και διακριθεί για το πολύχρονο έργο του. Αντίθετα, τον κ. Γερουλάνο θα τον θυμόμαστε για το κλείσιμο θεάτρων, μουσείων (-κινδυνεύει για άμεσο κλείσιμο και το "Θεατρικό Μουσείο" -).  Μα επιτρέψτε μου, θα τον θυμόμαστε και για την αδικαιολόγητη αδιαφορία του προς ανθρώπους με σημαντική προσφορά, άξιοι μόνο σεβασμού.

Αν και ο χρόνος αυτή την περίοδο είναι αρκετά πιεσμένος (γι'αυτό τα κλειστά σχόλια, η απουσία μου από τα blogs σας), χτες μόλις άνοιξαν οι πόρτες του θεάτρου, εννοείται  ήμασταν εκεί...

Ο χώρος γεμάτος από κόσμο. Μια ατμόσφαιρα περίεργη. Μπροστά μας βρίσκονταν αντικείμενα της ιστορίας ενός από των πιο σημαντικών θεάτρων της Αθήνας. Αφίσες, σκηνικά, κουστούμια, προγράμματα των παραστάσεων.

Εκεί μπροστά μας, διάσπαρτα... προς πώληση...

Κάθε ένα συνδεδεμένο με μια ανάμνηση...

Κομμάτια κάποιας από τις μοναδικές παραστάσεις του θεάτρου...

...σε κούτες μπροστά μας τα προγράμματα των παραστάσεων,   

αυτά τα τόσο επιμορφωτικά και ξεχωριστά που λάνσαρε το Αμφιθέατρο.

...με τα κείμενα των έργων, φωτογραφίες και αναλύσεις...

Πόσοι άνθρωποι έχουν γαλουχηθεί σε αυτόν το χώρο...

Πόσοι συγκινήθηκαν, παρακινήθηκαν, είδανε μια παράσταση που στάθηκε ικανή να αλλάξουν ρότα στη ζωή και στη σκέψη τους...

Η μοναδική δύναμη του θεάτρου, που μπορεί να σε πάει από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη, από την κόλαση στον παράδεισο,
από το τώρα στο χθες, ενίοτε στο αύριο...

Μια ματιά στην ιστορία, στο παρελθόν της Αθήνας...

Στην αρχαία Ελλάδα, η «πόλις» των Αθηνών, υπό το καθεστώς της δημοκρατίας, δεν φειδόταν φροντίδων για τη λει­τουργία του θεάτρου. Το αθηναϊκό θέατρο ήταν ενσωματωμένο στις δημόσιες εορτές, διοργανωμένες για να έχει ο λαός ευκαιρίες ανα­ψυχής υψηλού επιπέδου.  Το θέατρο στο αθηναϊκό δήμο είχε κυρίως το ρόλο να παρέχει στους Αθηναίους ηθική διδαχή και πολιτική παιδεία.  Άλλωστε, και σύμφωνα με την επίσημη ορο­λογία, ο δραματικός ποιητής «εδίδασκε».   

Η πόλις επένδυε στο θέατρο, γιατί πίστευε ότι βοηθούσε στην καλ­λιέργεια της ηθικής ευαισθησίας και της νοημοσύνης των πολιτών, οπότε και στη βελτίωση του πολιτικού τους φρονήματος.  Επίσης, ήταν μεγάλη η συμβολή του, στην ανάπτυξη της ικανότητας των πολιτών να μπορούν να εκφέρουν πολιτική γνώμη. 

Ο ‘θεωρικός’ μισθός ήταν η δαπάνη που κατέβαλε το αθηναϊκό κράτος ώστε ακόμη και οι πιο πτωχοί πολίτες να μπορούν να παρακολουθούν δωρεάν τις θεατρικές παραστάσεις. Κίνηση που φανερώνει το μεγαλείο της αθηναϊκής δημοκρατίας και την έγνοια της για όλους τους πολίτες. Δυστυχώς η ολιγαρχία, απαγόρευσε το εποικοδομητικό θεσμό του θεάτρου και αντί αυτού επέβαλε τη διασκέδαση μέσω του ιπποδρόμου. Συχνά, όπως στην αρχαία Σπάρτη, οι κυρίαρχες τάξεις παρακινούσαν το λαό στην κατανάλωση φθηνού θεάματος, ενώ αυτές κατείχαν μόνο για τον εαυτό τους την υψηλή τέχνη.

Μετά από αυτή την αναδρομή.. με τις αναμφίβολες συγκρίσεις της, επανερχόμαστε όμως στο σήμερα... 

Στην παραπάνω φωτογραφία κάποια από τα προγράμματα που είχα την τύχη να αγοράσω από το παζάρι. Μερικά από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματουργίας σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές..

Το παζάρι θα συνεχιστεί σήμερα (8/5), αλλά και το επόμενο σαββατοκύριακο (14,15/5).. Όσοι πιστοί θεατρόφιλοι.. προλάβετε..

**Αναμένουμε την επιστροφή του κ. Ευαγγελάτου.. Τέτοιοι θεατράνθρωποι σίγουρα δεν λυγίζουν εύκολα**