31 Ιουλίου 2023

Τα νησιά, Ζαν Γκρενιέ

 

Ζαν Γκρενιέ, Τα νησιά, Ολκός, πρόλογος: Αλμπέρ Καμύ, μετάφραση: Αλέκος Μπενρουμπής, 1996 

«Οι μεγάλες αποκαλύψεις που εμφανίζονται στη ζωή ενός ανθρώπου είναι σπάνιες, μία ή δύο συνήθως. Αλλά σε μεταμορφώνουν όπως η τύχη. Σ’ εκείνον που έχει πάθος να ζήσει και να γνωρίσει, ξέρω ότι το βιβλίο αυτό προσφέρει, μέσα από τις σελίδες του, μια παρόμοια αποκάλυψη. Είναι καιρός να βρει τούτο το βιβλίο καινούργιους αναγνώστες. Θα ήθελα να είμαι ένας από αυτούς. Θα ήθελα να ξαναγυρίσω σ’ εκείνο το βράδυ, όπου άνοιξα το μικρό αυτό βιβλίο στο δρόμο, το ξανάκλεισα μετά τις πρώτες γραμμές, και έτρεξα κρατώντας το σφιχτά, στο δωμάτιό μου, να το καταβροχθίσω με την ησυχία μου. Και ζηλεύω, δίχως πίκρα, αλλά με συμπάθεια τολμώ να πω, τον άγνωστο εκείνο νέο που προσεγγίζει, για πρώτη φορά σήμερα, αυτά Τα Νησιά.»

Αλμπέρ Καμύ

Ο Ζαν Γκρενιέ, υπήρξε δάσκαλος του Αλμπέρ Καμύ. Αυτές οι λέξεις του Καμύ για το βιβλίο, ήταν ικανές να με γεμίσουν πόθο και ανυπομονησία για να το διαβάσω. Το αναζητούσα καιρό, καθώς πρόκειται για έκδοση εξαντλημένη, και δε μπορούσα να το βρω. Κάποια στιγμή, μέσα στο φετινό χειμώνα, είδα ότι πουλιόταν σε καλή κατάσταση στο metabook. Έσπευσα, το αγόρασα, δωρίζοντας το στον εαυτό μου. Μόλις το έλαβα, η χαρά μου ήταν μεγάλη. Το τοποθέτησα στη βιβλιοθήκη, με σκοπό να διαβαστεί το καλοκαίρι, όπως θα του ταίριαζε. 


Όντως, αυτό ήταν το βιβλίο που πήρα μαζί μου σε πρόσφατο ταξίδι στην Τήνο. Το είχα μαζί και καθώς το ξεφύλλιζα σε σημεία του νησιού, σκεφτόμουν τις δυσκολίες των τελευταίων καλοκαιριών σε συλλογικό επίπεδο. Μετά από μια χρεοκοπία και μια (τουλάχιστον) δεκαετή κρίση, ζήσαμε το 2018 τις φωτιές στο Μάτι, έπειτα την πανδημία με τις απαγορεύσεις και τις καραντίνες, έπειτα τις φωτιές στην Βόρεια Εύβοια. Φέτος για μια ακόμη χρονιά, η χώρα διανύει το καλοκαίρι σε μια συνεχή μαυρίλα, μια διαδοχή κακών γεγονότων.

O συγγραφέας προτείνει ένα ταξίδι στο φανταστικό και το αόρατο, μια αναζήτηση από νησί σε νησί, που είναι περισσότερο εσωτερικό παρά το εξωτερικό τοπίο.

Γράφει στα «Νησιά» του ο Ζαν Γκρενιέ: «Η τελειότητα, το ξέρω, δεν είναι του κόσμου τούτου, από τη στιγμή όμως που μπαίνεις σ’ αυτόν τον κόσμο, που δέχεσαι να υπάρξεις, μπαίνεις στον πιο λεπτό πειρασμό, εκείνον που σου ψιθυρίζει στο αυτί: αφού ζεις που ζεις, γιατί λοιπόν να μη ζήσεις;».

Το βίωμα της στιγμής, η απενοχοποίηση της χαράς, η δίψα για αλήθεια. Αυτή η σκέψη έρχεται να με ανασύρει από τις συλλογικές σκοτούρες μας. Και συνεχίζει...  «Που οφείλεται το πνίξιμο που νιώθεις όταν σκέπτεσαι νησιά; Πού αλλού ωστόσο παρά σε ένα νησί που έχεις τόσο έντονη την αίσθηση της ελεύθερης θάλασσας, ανοιχτής σε όλους τους ορίζοντες. Που αλλού μπορείς να ζήσεις καλύτερα τη φυσική έκσταση; Είσαι όμως «απομονωμένος». Ένα νησί ή ένας άνθρωπος μόνος. Νησιά ή άνθρωποι μόνοι».


Επιστρέφοντας στο βιβλίο (σ.62), γράφει, «μπορεί λοιπόν να ταξιδεύει κανείς όχι για να ξεφύγει από τον εαυτό του, πράγμα αδύνατο, αλλά για να τον βρει. Το ταξίδι γίνεται τότε μέσον, όπως ήταν για τους Ιησουίτες οι σωματικές ασκήσεις, για τους βουδιστές το όπιο και για τους ζωγράφους το αλκοόλ». 

Και συνεχίζει: «Είναι λοιπόν αλήθεια ότι ανάμεσα στην απέραντη μοναξιά που πρέπει να διασχίσει ένας άνθρωπος από τη γέννηση ώς το θάνατο υπάρχουν κάποιες στιγμές, κάποιες περιοχές εξαιρετικές, όπου η θέα ενός τόπου επενεργεί πάνω μας όπως ένας μεγάλος μουσικός πάνω σε ένα συνηθισμένο όργανο που το αποκαλύπτει στην κυριολεξία στον ίδιο του τον εαυτό. (...) Και όταν ξαφνιάζεσαι στη θέα μιας άγνωστης πόλης, όπως μπροστά σε ένα φίλο που τον είχες ξεχάσει, εκείνο που πραγματικά ατενίζεις είναι η πιο αληθινή εικόνα του εαυτού σου.»

Το καλοκαίρι, το Αιγαίο, το ταξίδι, η επιστροφή στις ρίζες, στην παιδική μας ηλικία, στα  «νησιά», εκεί που ο χρόνος λίγο σταματά και είμαστε όλοι αθώοι, σαν αιωρούμενοι σε μια άλλη εποχή, κάπου μακριά, ξένη από την σκληρότητα της σημερινής. 


Παλαιότερες δημοσιεύσεις στον Albert Camus:

- Αφιέρωμα στη ζωή και στο έργο του Αλμπέρ Καμύ / Albert Camus 

Αλμπέρ Καμύ, Σημειωματάρια. Βιβλίο πρώτο (1935-1942)

Αλμπέρ Καμύ, Η θάλασσα μέσα στα χέρια μας 

- Όταν ο Αλμπέρ Καμύ συνάντησε την Ελλάδα


30 Απριλίου 2023

είμαστε καθρέπτες

 

[Λίμνη Δόξα, ορεινή Κορινθία]

Σ' έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, που η ψηφιακή τεχνολογία και το ΑΙ έρχεται σαν αστραπή να γεμίσει τις ζωές με περισσότερες οθόνες, περιπλοκότητα, ρομπότ, τεχνητή νοημοσύνη και με λιγότερα αγγίγματα, επιλέγω να επιμένω να στρέφω την προσοχή σε εκείνα που εμπνέουν συναισθηματική νοημοσύνη, αναζητώντας στιγμές στη φύση και στο μεγαλείο της απλότητας της, στους φίλους, στη σιωπή, στην αγάπη, σε οτιδήποτε με πλησιάζει με γνησιότητα και προκαλεί θαυμασμό -τι όμορφο να θαυμάζεις- στην απλότητα που κρύβει απύθμενο μεγαλείο, στην ομορφιά, στο μοίρασμα, στην πνευματικότητα, στην αυθεντικότητα, στη ζεστασιά, στο άνοιγμα, στο βλέμμα ενός ζώου, σ' ένα βιβλίο, στην ποίηση, σε μια παράσταση, στη μουσική, σε γωνιές της πόλης, στην τέχνη, στη δημιουργία, σε ό,τι ακόμη αντιστέκεται και θυμίζει κάτι αληθινό, κάτι ανθρώπινο, κάτι βγαλμένο μέσα από τη ψυχή. 


[Λίμνη Δόξα, ορεινή Κορινθία]

Χαζεύω το τοπίο καθώς αλλάζει, εναλλάσσεται, μεταμορφώνεται, αναδιαμορφώνεται μπροστά μου. Ίδιο τοπίο, άλλα σύννεφα, άλλο φως, άλλη στιγμή.  Οι αντικατοπτρισμοί στη φύση και στην καθημερινότητα μας. Είμαστε τέλειοι καθρέπτες των άλλων και των καταστάσεων που μας περιτριγυρίζουν και εμείς οι δικοί τους. Όλα αλλάζουν αν έχεις την πρόθεση, την επιμονή, την εμπειρία, την ματιά να κοιτάξεις από άλλη οπτική γωνία.  Επέλεξε εκείνη που αξίζει να εστιάζεις. Επέλεξε εκείνα που αξίζει να κοιτάξεις.

[Λίμνη Δόξα, ορεινή Κορινθία]

Είναι αυτή η παραδοξότητα. Μόλις συνειδητοποιήσεις την προσωρινότητα της ζωής, μόλις βιώσεις μια απώλεια, τότε ξεκινάς πραγματικά ν' απολαμβάνεις και την πιο μικρή ομορφιά, τότε αρχίζεις να βλέπεις με άλλα μάτια τους ανθρώπους, την ίδια τη ζωή και ν' αφήνεσαι στην παραμικρή της χάρη. Γίνεσαι σαν τη μέλισσα που αδιαφορεί για τις ακαθαρσίες, δεν έχεις χρόνο για αυτές και στρέφεται στην αναζήτηση των καλών ουσιών, αναζητάς και εσύ αυτό το νέκταρ. 

Αν το καλοσκεφτείς, ένα πέρασμα κάνουμε από τις ζωές μας, θα ήταν ιδανικό να επιλέξουμε να έχουμε ένα στενό κύκλο από καλοπροαίρετους, ωραίους ανθρώπους. 

Ό,τι αναζητάς έξω, αυτό κουβαλάς και μέσα σου.


[ Στην ορεινή και ιδιαίτερα γραφική περιοχή του Φενεού Κορινθίας, στα όρια με το νομό Αχαΐας, σ' ένα μοναδικής ομορφιάς τοπίο σε υψόμετρο 1500μ., βρίσκεται η ανδρική Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Φενεού. Η θέα από τον ξύλινο εξώστη της Μονής, αποκαλύπτει στον επισκέπτη ένα τοπίο σπάνιας ομορφιάς με όλη την πεδιάδα του Φενεού και τη Λίμνη Δόξας να απλώνεται μπροστά του. ]



Όλα στο σύμπαν είναι ένα μυστήριο. Το ίδιο το σύμπαν αποτελεί ένα μυστήριο. Η ανθρώπινη ζωή, η θάλασσα, η γη, ο ουρανός, τα αστέρια, το χώμα, τα λουλούδια, το νερό, η ανάσα, η ψυχή και το σώμα. Όλα είναι ένα. Έχεις αισθανθεί κάποια στιγμή να ευθυγραμμίζεσαι μαζί τους; Όποτε είμαι στη φύση, νιώθω να έρχομαι σε επαφή με το "κέντρο" μου. 


"Be different, be you!" - Λαυρεωτική, Αττική

Τι είναι αληθινά ελκυστικό;


Η ευγένεια είναι ελκυστική.
Οι λέξεις είναι ελκυστικές.
Μια αθώα ματιά είναι ελκυστική. 
 Η επικοινωνία είναι ελκυστική.
Η αίσθηση της ελευθερίας είναι ελκυστική.
Η αυθεντικότητα είναι ελκυστική. 
Η απλότητα είναι ελκυστική.
Η γλυκύτητα είναι ελκυστική.
Η συναισθηματική ωριμότητα είναι ελκυστική.
Οι ατέλειες είναι ελκυστικές.
Η "παρουσία" είναι ελκυστική.
Το να διαβάζεις είναι ελκυστικό.
Το ενδιαφέρον είναι ελκυστικό.
Η πρωτοβουλία είναι ελκυστική. 
Η αλήθεια είναι ελκυστική.
Η ευαλωτότητα είναι ελκυστική.
Η εκτίμηση είναι ελκυστική.
Η επιθυμία για εξέλιξη είναι ελκυστική.
Να είσαι δίκαιος είναι ελκυστικό.
Οι πράξεις είναι ελκυστικές.
Η συνέπεια είναι ελκυστική.
Η φροντίδα είναι ελκυστική.
Η αποδοχή γι' αυτό που είσαι, είναι ελκυστική.
Να σε ακούν είναι ελκυστικό.
Να ακούς είναι ελκυστικό.
Οι φιλίες, χωρίς συμφέρον, είναι ελκυστικές. 
Ο σεβασμός των ορίων είναι ελκυστικό.
Να υποστηρίζεις κάποιον που δεν έχει φωνή, είναι ελκυστικό.
Να υποστηρίξει κάποιος τα όνειρα σου είναι ελκυστικό.
Να παίρνεις τη θέση του μη δημοφιλέστερου είναι ελκυστικό.
Να μη φέρνεις τον άλλο σε δύσκολη θέση είναι ελκυστικό.
Να είσαι ο εαυτός σου είναι ελκυστικό.
Να είσαι άνθρωπος είναι ελκυστικό.
Η καλοσύνη είναι ελκυστική.
Η τρυφερότητα, σε μια καθημερινή αγριότητα, είναι ελκυστική.
Η ηρεμία είναι ελκυστική.
Η ταπεινότητα είναι ελκυστική.
Η χαρά είναι ελκυστική.
Να τολμάς είναι ελκυστικό.
Να γελάς είναι ελκυστικό.
Το θαύμα.
Το συναίσθημα.
Η σύνδεση.
Η δημιουργία.
Η αγάπη.
Η ζωή.

********
 

5 Μαρτίου 2023

Nelly's: Η πρώτη έκθεση για τη σπουδαιότερη Ελληνίδα φωτογράφο στο Μουσείο Μπενάκη


Είκοσι πέντε χρόνια μετά τον θάνατο της Nelly’s και πενήντα χρόνια από την έναρξη λειτουργίας των Φωτογραφικών Αρχείων του, το Μουσείο Μπενάκη, θεματοφύλακας του πολύτιμου έργου της από το 1984, μας καλεί στην πιο μεγάλη αναδρομική έκθεση της «μεγάλης κυρίας της ελληνικής φωτογραφίας» που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα και επανασυστήνει τη δημιουργό στο σύγχρονο κοινό.


Η έκθεση αποτελείται από περισσότερες από 500 φωτογραφίες της Nelly’s: 350 πρωτότυπες εκτυπώσεις επιλεγμένες από το αρχείο της, με 150 ψηφιακά τυπώματα από τα αρνητικά της.

 Παρακάτω σας παρουσιάζω λίγα μόνο στοιχεία και στιγμιότυπα της έκθεσης.

Φωτογραφικές μηχανές της Nelly's

Όλα τα πορτρέτα της ήταν εξαιρετικά. 
Με δυσκολία ξεχωρίζεις κάποια.
Σημαντικές προσωπικότητες -όλων των κατηγοριών- στάθηκαν μπροστά στο φακό της.

Παραπάνω ενδεικτικά μια επιλογή...: 
α. Λάμπρος Κωνσταντάρας, β. Κωστής Παλαμάς
γ. Ελευθέριος Βενιζέλος, δ. Ο βιολιστής και συνθέτης Fritz Kreisler



Η Ακρόπολη, τα Προπύλαια και ο ναός της Αθηνάς Νίκης
 Αθήνα, γύρω στο 1930, Nelly's

Δελφικές Γιορτές, Ικέτιδες του Ευριπίδη
 Δελφοί, 1930, Nelly's

Εμποροπανήγυρη. Υπάτη, γύρω στο 1930
 Έλλη Σεραϊδάρη-Σουγιουλτζόγλου (Nelly's) 

Η ρωσίδα χορεύτρια Elizaveta Lila Nikolska στον Παρθενώνα
Αθήνα, Νοέμβριος 1930, Nelly's

Κίνηση που προκάλεσε αντιδράσεις...
Φωτογραφίες που έχουν μείνει στην ιστορία.


 Σαντορίνη, 1928-34Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (Nelly’s).
© Μουσείο Μπενάκη/Φωτογραφικά Αρχεία


Εύζωνες χορεύουν, Αθήνα, 1937/38
Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (Nelly’s). 
© Μουσείο Μπενάκη/Φωτογραφικά Αρχεία

Το δίπλωμα της, Δεκέμβριος 1923

Το φωτογραφείο της στην Αθήνα, στην Ερμού.

Να συναντιόμαστε...

να γεμίζει η ψυχή μας τοπία, εικόνες, ομορφιά...

να συνειδητοποιούμε τις ρίζες
την αξία της δημιουργίας...

Να κρατάμε δυνατά μέσα μας...

...εκείνα που αξίζουν και τόσο πληγώνουμε.

Να ενδυναμώνουμε την αγάπη μας για την τέχνη της φωτογραφίας...

Σήμερα δε μπορούμε να διανοηθούμε πόση γνώση χρειαζόταν στην εποχή της Nelly's για να δημιουργηθούν αυτές οι φανταστικές εικόνες.

Αντικείμενα από το σκοτεινό θάλαμο που διατηρούσε στην Ν. Υόρκη


Βιτρίνα από το φωτογραφείο της στην Ν. Υόρκη


Προβολή της Ελλάδας σ' όλο τον κόσμο.


Από τις 23 Φεβρουαρίου έως τις 23 Ιουλίου το Μουσείο Μπενάκη τιμά τη Nelly’s, μια φωτογράφο που άσκησε τη δική της επιρροή στην ιστορία της φωτογραφίας.  

Βρεθήκαμε χτες το απόγευμα (4/3/2023) στο Μουσείο Μπενάκη και η έκθεση στάθηκε αφορμή να ταξιδέψει το μυαλό στο χρόνο, στις εποχές, στην ιστορία, στις ζωές ανθρώπων και της χώρας.

Όταν σε περικυκλώνει το σκοτάδι,
 στρέψου στο φως.

Μια σύντομη αναφορά στη ζωή της σπουδαίας, της πιο σημαντικής Ελληνίδας φωτογράφου:

Η σπουδαία Ελληνίδα φωτογράφος Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (23 Νοεμβρίου 1899 - 17 Αυγούστου 1998), γνωστή με το ψευδώνυμο Nelly’s, γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1899 στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας.

Εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα το 1924 και έπειτα μετέβη στη Δρέσδη  με τον αδελφό της για να σπουδάσει ζωγραφική, αλλά εν τέλει ασχολήθηκε με τη φωτογραφία. Επέστρεψε στην Αθήνα και άνοιξε το πρώτο της εργαστήριο στην οδό Ερμού.

Με τον φακό της απαθανάτισε πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, πορτραίτα διάσημων ανθρώπων της εποχής αλλά και απλών αγροτών της υπαίθρου, φωτογραφίες με ιδιαίτερη ιστορική σημασία μιας και σε αυτές αποτύπωσε τη ζωή στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου. Ανάμεσα σε άλλα έργα της ξεχωρίζουν η γυμνή φωτογράφιση της Μόνα Πάεβα (Mona Paeva), πρώτης μπαλαρίνας της Opera Comique στην Ακρόπολη καθώς και οι φωτογραφίες που τράβηξε από τις Δελφικές Εορτές του 1927 και του 1930. Έζησε για αρκετά χρόνια στην Αμερική από όπου επέστρεψε μόνιμα στην Ελλάδα το 1966.

Κεντρική θέση στο έργο της έχει η ιδιαίτερη χρήση του φωτός και η ανθρωποκεντρική προσέγγιση. Το 1989 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία της. Δώρισε το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου της στο Μουσείο Μπενάκη. Έχει τιμηθεί με το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικα, με βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ εξέδωσε πολλά λευκώματα με φωτογραφίες της και παρουσίασε τα έργο της σε πολλές εκθέσεις. Η Έλλη Σουγιουλτζόγλου – Σεραϊδάρη πέθανε στη Νέα Σμύρνη Αττικής, στις 17 Αυγούστου του 1998.

--

Η έκθεση πραγματοποιείται στο κτίριο της οδού Πειραιώς 138, σε επιμέλεια της Αλίκης Τσίργιαλου και σε σχεδιασμό της Ναταλίας Μπούρα.

23/02 έως τις 23/07/2023

Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου, 118 54 Αθήνα

Εισητήρια 9 €, 12 €

31 Ιανουαρίου 2023

«Κακή τύχη, καλή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει...»

Σκίτσο από το βιβλίο "Το αγόρι, ο τυφλοπόντικας, η αλεπού και το άλογο", Charlie Mackesy, Παπαδόπουλος


Μια μέρα το μοναδικό άλογο ενός φτωχού αγρότη έφυγε από το λιβάδι κι εξαφανίστηκε. Όταν το νέο μαθεύτηκε οι υπόλοιποι χωρικοί συνειδητοποιώντας τη σοβαρότητα της κατάστασης και σκεπτόμενοι πόσο δύσκολο θα ήταν τώρα για τον φτωχό χωρικό να καλλιεργήσει τη γη του και πως να θρέψει τη οικογένεια του, τον βοήθησαν να ψάξει για το άλογο κι όταν τελικά δε μπόρεσαν να το βρούν πουθενά, με μεγάλη λύπη του είπαν:  «Μα τι ατυχία και αυτή που σε βρήκε!» Ο αγρότης απλά απάντησε: «Κακή τύχη, καλή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει...» Μετά από μερικές μέρες το άλογο επέστρεψε. Οι χωρικοί με έκπληξη αλλά και με χαρά διαπίστωσαν πως το άλογο είχε φέρει μαζί του και άλλα άλογα που ήταν άγρια μεν αλλά νεαρά και γερά. «Τι καλή τύχη» είπαν οι χωρικοί, τότε. «Μπορείς να τα δαμάσεις κι έπειτα να τα πουλήσεις!». Ο αγρότης απλά απάντησε: «Καλή τύχη, κακή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει…»

Παρόλα αυτά, ο αγρότης έκανε αυτό που του πρότειναν. Αυτός και ο γιος του άρχιζαν να τα δαμάζουν και να τα εκπαιδεύουν. Η διαδικασία ήταν δύσκολη. Κάποια μέρα, ο γιος του αγρότη, καθώς εκπαίδευε ένα από τα άλογα, έπεσε και έσπασε το πόδι του.  Η οικογένεια ήταν φτωχή και έπρεπε τώρα να διαθέσει πολλά χρήματα για ιατρική περίθαλψη. Τα νέα γρήγορα εξαπλώθηκαν στο χωριό. Και πάλι οι χωρικοί μαζεύτηκαν για να εκφράσουν τη λύπη τους στον αγρότη. «Φοβερή κακοτυχία», του είπαν. Ο αγρότης για μια ακόμη φορά ανασήκωσε τους ώμους του και είπε «Κακή τύχη, καλή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει…» Ο καιρός πέρασε και έγινε πόλεμος. Στρατιωτικοί ήρθαν στο χωριό για να επιστρατεύσουν όλους τους νέους άντρες. Ο γιος του χωρικού, μη έχοντας αναρρώσει ακόμα και όντας ανίκανος να περπατήσει έμεινε στο χωριό. Οι χωρικοί είπαν στο αγρότη: «οι γιοί μας πήγαν να πολεμήσουν. Μπορεί και να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν βαριά. Ο δικός σου γιος όμως όχι. Είσαι τυχερός!» Ο αγρότης για άλλη μια φορά τους απάντησε: «Καλή τύχη, κακή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει...» Πέρασαν τα χρόνια και ήρθε ειρήνη αλλά βρήκε το χωριό με ελάχιστους άντρες σε κάπως καλή φυσική κατάσταση ο γέρος χωρικός πέθανε κι εκείνος και λίγο αργότερα ο γιος του (που δεν είχε στρατευθεί και ήταν γερός και δυνατός) ανέλαβε την ηγεσία και διοίκηση του χωριού. Όταν οι χωρικοί πήγαν να τον συγχαρούν για την καλή αυτή εξέλιξη και τύχη εκείνος τους απάντησε στωικά: «Καλή τύχη, κακή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει...»

--**--

 «Όταν έρχονται τα μαύρα σύννεφα, εσύ να προχωράς.» Γιατί... «κακή τύχη, καλή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει...».

:)
Related Posts with Thumbnails