"The Thread" , η παράσταση που παρακολουθήσαμε στην Επίδαυρο, έρχεται στο Μέγαρο Μουσικής

''The Thread'' - μια μοναδική παράσταση χορού παρακολουθήσαμε στις 24 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, μια παραγωγή της Lavris Production, σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών / Megaron - The Athens Concert Hall, μια πρωτογενή παραγωγή χορού με σπουδαίους συντελεστές διεθνούς φήμης και μια ομάδα 18 επιλεγμένων Ελλήνων χορευτών (12 χορευτών σύγχρονου και 6 χορευτών παραδοσιακού χορού).

Το φυσικό σκηνικό της Επιδαύρου, οι σκιές των κορμιών των χορευτών καθώς "χόρευαν" πάνω στα δέντρα στο πίσω μέρος της σκηνής, τα κορμιά τους καθώς πάλλονταν με το ρυθμό, τα μοναδικά κουστούμια της Μαίρης Κατράντζου με ρούχα εμπνευσμένα από τα αρχαία Μινωικά αγγεία - ειδικά οι κοπέλες ένιωσα σαν να αιωρούνταν με τα φορέματα, σαν να μην πατούσαν πάνω στη γη. 

Οι εμπνευσμένες χορογραφίες, η πρωτότυπη για τη συγκεκριμένη παράσταση μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου με έντονο το γνωστό συνθετικό στίγμα του συνθέτη, η οποία πλαισιώθηκε από διακεκριμένους σολίστ παραδοσιακών μουσικών οργάνων (γκάιντες, λύρες, νταούλια κ.λπ.). Από τη μία οι παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί και την άλλη ο σύγχρονος χορός. Δύο κόσμοι φαινομενικά αντίθετοι και ξένοι.

Η παράσταση ονομάστηκε «The Thread» από τον μίτο της Αριάδνης. Είναι το νήμα που ενώνει, που οδηγεί, που μπορεί να κατανοήσει ό,τι με πρώτη ματιά φαίνεται ασύνδετο, που μπορεί να μας ταξιδέψει σε κόσμους ασύμβατους φαινομενικά, φωτίζοντας υπόγειες συγγένειες που οι άνθρωποι διστάζουν να αποδεχτούν. Το νήμα που, με εργαλείο τη χορευτική τέχνη, μας υπενθυμίζει τη βάση της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας: Από τα πολλά το ένα και από το ένα τα πολλά.

Ο Ράσσελ Μάλιφαντ μελέτησε βαθιά, με τη βοήθεια δυο Ελλήνων δασκάλων, της Ελένης Σπαθιά και του Τάκη Καραχάλιου, τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και κατάφερε να εντάξει αυτούσια στην παράσταση την αρχική «χορογραφία».

Ο «χορογράφος του φωτός» Μάικλ Χαλς, δημιούργησε ένα φωτιστικό «σκηνικό» υψηλής αισθητικής.  Tο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου κατάμεστο. 

 

Η τελευταία χορογραφία με την οποία έκλεισε η βραδιά, ήταν μαγική.

* Οι φωτογραφίες προέρχονται από το press kit της παράστασης και χρησιμοποιούνται εδώ με σκοπό να τη "μεταφέρουν" καλύτερα. Εκτός από τις δύο πρώτες και την τελευταία που είναι δικές μου. *

Μετά την τεράστια επιτυχία στην Επίδαυρο και τους 8.000 θεατές που βίωσαν τους ρυθμούς του «The Thread» και μετά τις sold out παραστάσεις στην Αγγλία, την Ιταλία και τη Γερμανία, η παράσταση του φετινού καλοκαιριού έρχεται από τις 20 έως τις 24 Νοεμβρίου στην Aίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. 

Προπώληση εισιτηρίων: www.megaron.gr και το 210 72 82 333

https://webtics.megaron.gr/el/events/?eventid=2354&showid=5087#5087

Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 20 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Πρωτότυπη μουσική | Βαγγέλης Παπαθανασίου

Σκηνοθεσία – χορογραφία | Russell Maliphant 

Κοστούμια | Μαίρη Κατράντζου 

Φωτισμοί | Michael Hulls

Χορευτές

Δημήτρης Δελής, Μαργαρίτα Δημητριάδη, Αναστάσης Καραχανίδης, Ηρώ Κόντη, Μήνα Λέτσου, Ηλίας Μπαγεώργος

Λίνα Ντεμελή, Χρήστος Ξυραφάκης,Δημήτρης Παγανός

Γιώργος Παπαδόπουλος, Μαρία Παπακωνσταντίνου

Θεμιστοκλής Παυλής, Ηώ Σπηλιωτοπούλου, Δάφνη Σταθάτου

Αλέξανδρος Σταυρόπουλος,Μυρτώ Σχοινοπλοκάκη

Μαρία Τσιγγίστρα,Γιώργος Τσώλης.

Μουσικοί

Μιχάλης Καλιοντζίδης (λύρα), Δημήτρης Μπάκης (γκάιντα)

Παντελεήμων Νικολαΐδης (αγγείον ή τουλούμ)

Βαγγέλης Παπαναστασίου (κλαρίνο)

Ιωάννης Σέρβος (τσαμπούνα)

Πολυφωνικό σύνολο

Βαγγέλης Κότσου, Νίκος Μενουδάκης, 

Παναγιώτα Μπαλινάκου, Ρούλα Γρηγορία Ριφούνα 

Αθηνά Σιδέρη, Αλέξανδρος Τσιμέκας.

Συμπαραγωγή 

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών – ΛΑΒΡΥΣ

Κύπρος: γωνιές & στιγμές ενός ιδιαίτερου τόπου

#okosmostiskiprou

Ο τόπος της Κύπρου και ό,τι αυτός "κουβαλάει" είναι ιστορικός. Η Κύπρος δεν είναι απλά ένα ακόμη νησί. Είναι ένας ιδιαίτερος τόπος, διαφορετικός προορισμός. Ήταν η πρώτη φορά που επισκέφτηκα το νησί, έχοντας διαβάσει βέβαια αρκετά πριν να το περπατήσω. Αν θα είστε τυχεροί να έχετε κάποιον ντόπιο ως ξεναγό, θα βοηθήσει πολύ να δείτε την "αληθινή" Κύπρο.

Ξεκινώντας να γράψω αυτή τη δημοσίευση, αναρωτιόμουν το πόσο εύκολο είναι σε μια ανάρτηση να περιγράψεις ένα τόσο γεμάτο ταξίδι. Θα προσπαθήσω παρακάτω, να μεταφέρω στιγμές. Ελάχιστες μόνο, αν αναλογιστείτε ότι τράβηξα περίπου 2.500 φωτογραφίες. Πάμε λοιπόν! 

Όταν το αεροπλάνο απογειώθηκε και υψώθηκε πάνω από τη θάλασσα, ένιωσα σαν όλο το βάρος να φεύγει από πάνω μου. Σαν να άφησα πίσω όλα όσα με βάραιναν. 

Ο εαυτός των στιγμών που πέρασαν, είναι πλέον ο παλιός μου εαυτός.

Προσγείωση στη Λάρνακα. Μια μεγάλη αγκαλιά με περιμένει. 

Επιβιβαζόμαστε και ξεκινάμε για τη Λευκωσία. 

Τις επόμενες μέρες, θα περπατούσα ασταμάτητα την πόλη. 

Νιώθοντας και γνωρίζοντας τον παλμό της.

Γκράφιτι, μνημεία, δρόμοι, άνθρωποι, εκκλησίες, μουσεία. Μα και ένα πονεμένο, ματωμένο παρελθόν που δε γίνεται να το παραβλέψεις. Είναι εκεί, μπροστά σου.

Λευκωσία. Η τελευταία διχοτομημένη πόλη της Ευρώπης

Όσο και αν αναπτύσσεται, όσο και αν εξελίσσεται, οι πληγές υπάρχουν ακόμη στην πόλη. Όσο και αν οι νέοι δίνουν την αίσθηση ότι έχουν αφήσει πίσω αυτό το κομμάτι της ιστορίας, οι χαμένες πατρίδες είναι εκεί, δίπλα σου, να σου μιλούν για όσα συνέβησαν. 

Βραδινός περίπατος δίπλα από τα οδοφράγματα

Ένας βραδινός περίπατος ακριβώς δίπλα από τον τοίχο που χωρίζει στα δυο την πόλη. Για μένα ήταν κάτι πολύ περίεργο, πολύ παράξενο, για τους Κύπριους είναι η καθημερινότητα, μια συνήθεια. Τα χιλιάδες αμήχανα συναισθήματα αυτού του βραδινού περιπάτου δεν μεταφέρονται με λόγια.

Κατεχόμενη Λευκωσία - οδοιπορικό στην απέναντι πλευρά

Πέρασμα στην απέναντι πλευρά, εντός των τειχών μιας περιφραγμένης πόλης. Μια συγκλονιστική εμπειρία που σου γεννά πολλά συναισθήματα, ερεθίσματα, σκέψεις.

Παρατήρησα τον τόπο του ψευδοκράτους, τους ανθρώπους, εντόπισα πολλές διαφορές... Θα δημιουργήσω γι' αυτό ένα ξεχωριστό αφιέρωμα που θα δημοσιευθεί εδώ τις επόμενες μέρες.

----

Ακολουθεί σύντομη αναφορά σε εκθέσεις μουσείων που παρακολούθησα & άξιζαν.

1940 | Πρόσωπα και Εικόνες Ελλάδα - Κύπρος | Πολιτιστικό Ίδρυμα Τράπεζας Κύπρου

Μια έκθεση για τον πόλεμο του 1940. Μπροστά από τα μάτια σου περνάνε ντοκουμέντα, ζωντανεύει η φρίκη, οι απώλειες σε έμψυχο και άψυχο υλικό. Μάχη δυνάμεων ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος το "σημείο μηδέν" του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πολιτισμού.

Πλούσιο πρωτογενές υλικό ιστορικής έρευνας που συγκινεί. Επίσης, φιλοξενείται και μια έκθεση φωτογραφίας με Κύπριους μαζί με ηχογραφημένες μαρτυρίες τους. Με συγκλόνισε.  Δεν είναι καθόλου μακρινό το 1940, κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπη με αυτό το κομμάτι της ιστορίας αναρωτιέμαι αν γνωρίζουμε και έχουμε κατανοήσει όλοι το τι συνέβη. Αυτές οι εκθέσεις βοηθάνε στο να κοιτάμε προς τα πίσω και να πατάμε πιο γερά στο σήμερα. Να τη δείτε όσοι είστε στο νησί.

Κυπριακό Μουσείο | Αρχαιολογικό Μουσείο της Κύπρου

Το μουσείο σκιαγραφεί τη μακρά ιστορία του πολιτισμού του νησιού από τους Προϊστορικούς χρόνους έως και την πρώιμη Χριστιανική περίοδο. 

Ωραία εκθέματα, σε ένα μουσείο που όμως χρίζει άμεσης ανακαίνισης. 

Αυτή την εποχή στο αρχαιολογικό μουσείο παρουσιάζεται επίσης, και μια ενδιαφέρουσα περιοδική έκθεση με έργα κεραμικής του Πικάσο. Ο Κύπριος αρχαιοφύλακας είναι πολύ φιλικός, έχει διάθεση για κουβέντα. Μετά από δική του προτροπή επισκέπτομαι το επόμενο μουσείο, που περιγράφω παρακάτω.

Αρχοντικό του Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου

Το σπίτι του δραγουμάνου Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου και της οικογένειας του. Ο δραγουμάνος ήταν ο διερμηνέας μεταξύ του Χριστιανικού πληθυσμού και του Οθωμανού κυβερνήτη και έζησε μεταξύ του 1793 και 1808.  Το αρχοντικό είναι από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της Κυπριακής αστικής αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα και σήμερα είναι ανοικτό στο κοινό σαν μουσείο.

Ένα μεγάλο διώροφο, πετρόχτιστο σπίτι, στο κέντρο της παλιάς Λευκωσίας. Αξίζει να το επισκεφτείτε, είναι ένα διαμαντάκι, επιβλητικό αρχοντικό που σε ταξιδεύει στο παρελθόν της πόλης.

Μουσείο Παραμυθιού - Λευκωσία - Fairytale Museum 

Αυτό είναι το πιο μαγικό μουσείο της Λευκωσίας. Δε το γνωρίζουν πολλοί. Κάθε λάτρης των παραμυθιών θα μαγευτεί. Δημιουργεί ένα παράθυρο σε έναν άλλο κόσμο, εκείνο των παραμυθιών, της φαντασίας, της σοφίας. Σε μια μαγική βιβλιοθήκη που σε ταξιδεύει σε παραμυθάδες και σε μελετητές τους, σε όλο τον ανθρώπινο πολιτισμό. Μουσείο με τέτοια θεματολογία, νομίζω ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα.

Αυτό το μουσείο υπάρχει σε μια διχοτομημένη πόλη. Δημιουργώντας μια πύλη στη μαγεία, στον αόρατο κόσμο που μόνο με τα μάτια της ψυχής μπορείς να δεις.  Ίσως ό,τι καλύτερο υπάρχει στη Λευκωσία. Νομίζω ότι μπορώ να φανταστώ τα εκπληκτικά εκπαιδευτικά του προγράμματα. 

Λέσχη Βιβλίου "Υφαντουργείο" - BookClub

Αν αγαπάς τα βιβλία, τα καφέ και τις βιβλιοφιλικές συζητήσεις, αλλά όμως και ένα ήσυχο σημείο για να γράψεις, να δουλέψεις ή να πιεις το καφέ σου, τότε να πας εδώ σίγουρα. 

Ο πιο βιβλιοφιλικός χώρος στη Λευκωσία (μάλλον και σε όλη την Κύπρο)!

Τρόοδος, ορεινή Κύπρος

Οι τουρίστες συνήθως μένουν είτε προς παραθαλάσσια, είτε στις πόλεις. Αν όμως είσαι ταξιδιώτης (και έχεις κάποιον ντόπιο μαζί σου -που έχει κουλτούρα ταξιδευτή-), τότε θα σταθείς τυχερός να δεις και την άλλη, πιο "άγνωστη" Κύπρο! Τα χωριά και τα βουνά της! Ανεβαίνουμε στο βουνό Τρόοδος. Δίχως πρόγραμμα, κανένα πλάνο. Κάποια στιγμή, η φύση μας χαρίζει το ωραιότερο και πιο απόκοσμο ηλιοβασίλεμα του καλοκαιριού... 

Ακολουθεί αστροπαρατήρηση με μια παρέα ντόπιων αστροπαρατηρητών μεσάνυχτα στο βουνό! Δυσκολευτήκαμε αλλά τους εντοπίσαμε. Ναι λοιπόν! Στην εποχή του έντονου ανταγωνισμού, υπάρχουν άνθρωποι που πορώνονται με τα αστέρια, διαβάζουν, μελετούν με υπομονή, τα παρατηρούν. Χάρηκα που βρέθηκα ανάμεσα τους. Με ταρακούνησαν αρκετά.

Εξηγούσαν, μας έδειχναν τον καλοκαιρινό ουρανό της Κύπρου! Ο Δίας, ο Κρόνος, η μεγάλη και η μικρή Άρκτος, ο Γαλαξίας μας! Είμαστε μέρος αυτού του θαύματος, μόνο αυτό αρκεί για να υπάρχεις.

Λεμεσός 

Δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κύπρου και η νοτιότερη της Ευρώπης. Λατρεύω το να περπατώ σε καινούργιες, άγνωστες σε μένα πόλεις! Μετά από ασταμάτητο περπάτημα, πολλές φωτογραφίες και χάζεμα, κάθισα σε ένα καφέ -κάτω από το μεγάλο τέμενος- να πιω μια δροσερή γρανίτα.  Έβγαλα το σημειωματάριο μου και άρχισα να καταγράφω τι είδα, τι μου έκανε εντύπωση. Η Λεμεσός μου άφησε την αίσθηση μιας πόλης με ανάπτυξη, δουλειές, χρήμα... Ακριβά ξενοδοχεία δίπλα στη θάλασσα, μεγάλες λεωφόροι, ουρανοξύστες... μου έφερνε στο νου το Ντουμπάι.

Νέα Βιβλιοθήκη Πανεπιστήμιου Κύπρου

Η πρώτη μέρα του Αυγούστου, ξεκίνησε με επίσκεψη στη νέα Βιβλιοθήκη του ΔΗΜΟΣΙΟΥ Πανεπιστημίου της Κύπρου, η οποία είναι μαγική! Ένιωσα σαν να βρίσκομαι στον παράδεισο! Έτσι θα αισθανθεί αυτό το μέρος όποιος αγαπά τις βιβλιοθήκες! Είναι σαν όνειρο για κάθε λάτρη της γνώσης! Πρόκειται μάλλον για το πιο σημαντικό έργο που σχεδιάστηκε στην Κύπρο και φέρει την υπογραφή του διεθνούς φήμης Γάλλου αρχιτέκτονα Ζαν Νουβέλ.

Η Βιβλιοθήκη είναι ανοικτή τόσο στην πανεπιστημιακή κοινότητα όσο στο ευρύ κοινό.  Εκτείνεται σε 15.700 τετραγωνικά μέτρα, φιλοξενεί 620.000 έντυπους τόμους (με δυναμική το 1 εκατομμύριο), 190.000 συνδρομές σε τίτλους ηλεκτρονικών βιβλίων, διαθέτει 900 θέσεις μελέτης και λειτουργεί όλο το 24ωρο! Αυτό θα πει στροφή στην εξωστρέφεια. Αυτά είναι απίστευτα σημαντικά βήματα.  Οι εικόνες μιλάνε μόνες τους! 

Θάλασσα - Πρωταράς. Αγία Νάπα 

Το πιο ωραίο μπάνιο που κάναμε στο νησί.

Λεύκαρα. Το πιο όμορφο, παραδοσιακό χωριό της Κύπρου!

Υπέροχη αρχιτεκτονική, περιποιημένα σπίτια, λουλούδια που πνίγουν τις αυλές με τα χρώματα και τις μυρωδιές τους. 

Λέγεται ότι αυτό το χωριό της Κύπρου επισκέφτηκε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι όταν πραγματοποίησε ένα μεγάλο ταξίδι προς την Ανατολική Μεσόγειο. 

Ο ζωγράφος αναφέρεται στην Κύπρο στη σημείωση 1.103 των τοπογραφικών του παρατηρήσεών του, ως ο «τόπος της Αφροδίτης».

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι επισκέφθηκε μεταξύ άλλων και τα Λεύκαρα. Λέγεται πως ο μεγάλος ζωγράφος εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από την τέχνη των κεντητριών που αγόρασε ένα λευκαρίτικο κέντημα και το δώρισε στον Καθεδρικό ναό του Μιλάνου προκειμένου να αποτελέσει σκέπασμα της Αγίας Τράπεζας. Τα Λεύκαρα έχουν μεγάλη παράδοση στα κεντήματα. Από τα αρχαία χρόνια έως ακόμη και σήμερα βλέπεις στα δρομάκια του γυναίκες καθώς τα δημιουργούν. 

Κάτω Δρυς. Μουσικό Χωριό. 

Στο εναλλακτικό φεστιβάλ Φέγγαρος 2019

Έτυχε τις μέρες που ήμουν στην Κύπρο να "τρέχει" αυτό το φεστιβάλ. Όταν ένα χωριό ζωντανεύει, γεμίζει με νέους, με μουσικές και με δρώμενα. Μέσα στο δάσος κατασκηνωτές, ωραία διοργάνωση.

Όπως καταλαβαίνουμε, σε αυτό το φεστιβάλ υπάρχει και η συμβολή της Ε.Ε.! 

Εύχομαι και άλλα τέτοια φεστιβάλ, πολιτισμό και δράσεις!

Ας σταματήσουμε εδώ. Οι υπόλοιπες περισσότερες φωτογραφίες θα μείνουν προσωπικές.

Νομίζω πήρατε μια καλή εικόνα αυτής της ιδιαίτερης γωνιάς του χάρτη (μας)!

* Μεγάλο ευχαριστώ (και από εδώ) στο σπίτι που με φιλοξένησε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πλούτος από τους ανθρώπους που σου ανοίγουν την αγκαλιά και την καρδιά τους... Υπενθυμίζουν ευτυχώς την ομορφιά και την καλή πλευρά της ζωής.*

Ραντεβού το Σεπτέμβρη!

Αγαπημένοι φίλοι,

Σας αποχαιρετώ με μια διακοπή για το καλοκαίρι. Φέτος νομίζω ότι δημοσίευσα τις λιγότερες αναρτήσεις σε όλα τα χρόνια λειτουργίας του blog, μα παρ' όλα αυτά νιωθω ότι χρειάζεται ενα διάλειμμα ίσως περισσότερο από ποτέ στα 12 χρόνια του. 

Ραντεβού εδώ ξανά από το Σεπτέμβρη! Ειδικά αν εχουμε μαζέψει φως, δυνάμεις και εμπνεύσεις. Με πολλές ιδέες και καινούργια ενδιαφέροντα μοιράσματα για τη επερχόμενη νέα σεζόν. Μόνο έτσι άλλωστε θα έχει νόημα η εδώ συνύπαρξη μας. 

Παραμείνετε συντονισμένοι στα ενεργά κανάλια του blog στα social media (facebook, instagram και twitter).

Εύχομαι να είστε καλά.

Σας φιλώ!

Καλό καλοκαίρι με όσα και όσους αγαπάτε.  

Εντυπώσεις από το Bobos Arts Festival στον κήπο του Μεγάρου

Το Σάββατο 1η Ιουνίου βρέθηκα στο Κήπο του Μεγάρου Μουσικής, στο πλαίσιο του Bobos Art Festival. Αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον παιδικό πολιτιστικό φεστιβάλ της πόλης. Αν το χάσατε, βάλτε το από τώρα στο πρόγραμμα σας για την επόμενη χρονιά. Οι προτάσεις του είναι επιλεγμένες, η διοργάνωση του είναι υποδειγματική, το πρόγραμμα πολύ πλούσιο και όλα αυτά με ένα αρκετά οικονομικό εισιτήριο. Πραγματικά είναι ένα φεστιβάλ, στο οποίο τα παιδιά σας θα απολαύσουν μια ολόκληρη μέρα ποικίλλων δράσεων, με θεατρικές παραστάσεις, εικαστικά, μουσική και αυτά μέσα σε ένα υπέροχο περιβάλλον. Το σίγουρο είναι ότι θα το χαρείτε όμως το ίδιο και εσείς οι μεγαλύτεροι. Απλά να προμηθευτείτε έγκαιρα τα εισιτήρια σας, καθώς αυτή η διοργάνωση έχει αγαπηθεί από το κοινό και συνήθως γίνεται soldout. Πολλοί ήταν όσοι δε μπόρεσαν να μπουν στο Κήπο εκείνη τη μέρα. Γι' αυτό αξίζουν διπλά συγχαρητήρια στους διοργανωτές καθώς δεν αποσκοπούν μόνο στο κέρδος, αλλά στοχεύουν κυρίως στην ασφάλεια, στην ποιότητα και στο να περάσουν καλά όσοι είχανε προμηθευτεί έγκαιρα τα εισιτήρια τους. Καλή οργάνωση με επαγγελματισμό,  σεβασμό προς το παιδί και με μέριμνα ώστε να μην υπήρχε συνωστισμός.

Ακολουθούν φωτογραφίες από το φετινό φεστιβάλ, ώστε να πάρετε μια μικρή γεύση. Μια μέρα με αμέτρητα θετικά vibes -από εκείνα που μας λείπουν σήμερα- σε ένα περιβάλλον με έντονη αίσθηση πως έχεις φύγει λίγο εκτός Αθηνών. 

Ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει το καλοκαίρι στην πόλη για τους μικρούς και μεγάλους!

Φετινό πρόγραμμα:

«Για έναν κόσμο που αλλάζει… κι αγκαλιάζει!» Η τραγουδοποιός Τατιάνα Ζωγράφου και η μουσική της παρέα, συνοδευόμενη από μια 25μελή παιδική χορωδία. 

«Αισώπου… Φίλοι» από τη θεατρική ομάδα Μικρός Νότος, στην οποία οι ήρωες του Αισώπου ξαναζωντανεύουν για να μας διηγηθούν τις ιστορίες τους. 

«Η χύτρα με το χρυσάφι». Μια ευφάνταστη, γεμάτη κέφι παράσταση με πρωτότυπη, ζωντανή μουσική από την οκταμελή Παραμυθένια Ορχήστρα των Μορφών Έκφρασης.

«Ο φίλος μου ο Τζίμ» Οι αγαπημένες των παιδιών Έλενα Ιωάννου (γνωστή και ως Έλεν Τρέλεν από τους Burger Project) και η ηθοποιός Μαρία Τερζάκη, μας ταξίδεψαν στο ονειρικό σύμπαν της πολυβραβευμένης Βελγίδας δημιουργού παιδικών βιβλίων Kitty Crowther (Εκδ. Μάρτης). 

Η Dirty Athens Brass Band με γνωστά funk, jazz και pop μουσικά κομμάτια σε ένα ξεσηκωτικό περιφερόμενο session, εντυπωσιακά ακροβατικά από το Cirko Cachivache, περιφερόμενοι ξυλοπόδαροι της Motus Terrae και το αγαπημένο bubble show από τους La Petite Marguerite συμπληρώνουν το πρόγραμμα της ημέρας. 

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, παράλληλα με το πρόγραμμα της κεντρικής σκηνής, έτρεξαν μια σειρά πρωτότυπων εργαστηρίων και δράσεων: British Council Kids’ Corner «Μικροί επιστήμονες» Μια δημιουργική, εκπαιδευτική δραστηριότητα με πειράματα και επιστημονικές αναζητήσεις, η οποία δίνει τη δυνατότητα στα 3 παιδιά να εκφραστούν στα Αγγλικά και να αναπτύξουν σημαντικές δεξιότητες όπως η συνεργασία, η επικοινωνία, η δημιουργικότητα και η φαντασία.

«Μικροί αρχαιολόγοι, μεγάλες ανακαλύψεις» από το Archaeolab 
«Να ήμουν πεταλούδα, να είχα φτερά…» από το On the Canvas - εικαστικό εργαστήρι 
 «Comic Jam» από το Athens Comics Library 
«Αποστολή: Σώστε τον πλανήτη» από το Save your Planet 
«Παιχνίδι με τις λέξεις» Ένα εργαστήρι δημιουργικής γραφής από τις εκδόσεις Μάρτης, εμπνευσμένο από το έργο της βραβευμένης Βελγίδας δημιουργού παιδικών βιβλίων, Kitty Crowther. «Το βιβλίο της φαντασίας» και οι «Μικροί γεωργοί» από τις εκδόσεις Σαΐτη 
Μουσικά παραμύθια από τα Παραμυθοκαμώματα
κυνήγι θησαυρού από την Εταιρεία Πολιτισμού Πeripatos
Kids Yoga από το Yoga for Happy Kids
facepainting από τις Moutzoures και πολλές ακόμα εκπλήξεις. 

Συγχαρητήρια ξανά στους διοργανωτές και στους συμμετέχοντες!

Ο Μισάνθρωπος του Μολιέρου

αλσεστ: να μαστε θέλω ειλικρινείς, μ όρκο τιμής δεμένοι
λέξη να μην προφερουμε που απ' την καρδιά δεν βγαίνει

φιλεντ: αν έρθει κάποιος με χαρά και σ αγκαλιάσει αιφνίδια
πρέπει κι εσύ φαντάζομαι ν ανταποδώσεις τα ίδια

αλσεστ: οχι, οχι, η δουλοπρέπεια,που οι φίλοι σου οι μοντέρνοι
έχουνε κάνει σύστημα, αποστροφή μου φέρνει
εγώ απορρίπτω την καρδιά που θέλοντας ν' αρέσει
δεν ξεχωρίζει αξία καμιά και για όλους έχει θέση.
Θέλω να με διαλεγουνε. Δε θέλω να χω φίλο
το φίλο της ανθρώπινης φυλής.

φιλεντ: κάποιος του κόσμου σαν και μας πάντως δεν παραλείπει
συμβατικές αβρότητες, τις απαιτούν οι τύποι.

αλσεστ: οχι, είπα. να κολάζονται φρικτα μεχρις εσχατων
οι επαισχυντες αλλαγες ψευτικων αισθηματων
θελω αντρες να μαστε σωστοι. παντα παντου με παθος
καθε μας λογος της καρδιας αντανακλα το βαθος.

φιλεντ: πολλες φορες, αν λεγαμε την καθαρη αληθεια,
γελοιοι θα καταντουσαμε,θα ταν απρεπεια ηλιθια.

αλσεστ: μια μαύρη θλίψη, οργή βαθιά νιώθω, θυμό μεγάλο
σαν βλέπω οι άνθρωποι πως ζουν ο ενας με τον αλλο
οπου κοιταξω γυρω μου, ανανδρη κολακεια
δολος και απατη μοναχα, συμφερον, αδικια.
σκυλιαζω, δεν αντεχω πια κι ειμαι αποφασισμενος
ν ανοιξω πολεμο αγριο στ ανθρωπινο γενος.

ΑΛΚΗΣ

Ω! Καθόλου.

Δε συγχωρνάω κανένανε. Υποφέρω απ' όσα βλέπω.
Αυλή και πολιτεία μού δίνουνε στα νεύρα και χολιάζω.
Δαιμονίζομαι, γίνομαι άνω-κάτω,

όταν σας βλέπω να φερνόσαστε έτσι.

Βρίσκω σ' όλα ψευτιά κ' υποκρισία

συφέρο, προδοσία, αδικία κι απάτη.

Λύσσα με πιάνει, δε βαστώ και μάχομαι

ολάκερη τη φάρα των ανθρώπων.

ΦΙΛΩΤΑΣ

Αγρια πολύ 'ναι η φιλοσοφημένη

οργή σου και με κάνει να γελάω.

Και νομίζω πως παρασταίνει ο ένας

τον Ηράκλειτο κι ο άλλος τον Δημόκριτο.

ΑΛΚΗΣ

Σταμάτα τις σαχλές παραβολές σου.

ΦΙΛΩΤΑΣ

Σταμάτα πρώτα εσύ την τόση γκρίνια !

Εσύ τον κόσμο δε θα τον αλλάξεις.

Κι αφού τόσο αγαπάς την ειλικρίνεια,

κ' εγω θα σου μιλήσω έξω απ' τα δόντια !

Η αρρώστια σου σε κάνει κωμικό

τόση μανία ενάντια στις συνήθειες

του καιρού μας κινάει παντού τα γέλια.

ΑΛΚΗΣ

Α ! Πώς χαίρομαι! Αυτό κ' εγώ ζητάω.

Είναι καλό σημάδι που γελούνε.

Πολύ θα πειραζόμουν αν με παίρναν

για γνωστικόν οι άνθρωποι, που σιχαίνομαι.

ΦΙΛΩΤΑΣ

Έχεις πολλήν κακία για όλον τον κόσμο.

ΑΛΚΗΣ

Ναι, τον μισώ θανάσιμα, με πάθος.

ΦΙΛΩΤΑΣ

Έτσι όλους τους θνητούς αράδα, δίχως

καμιά μικρήν εξαίρεση ; Νομίζω,

πως ακόμα και σήμερα είναι κάποιοι...

ΑΛΚΗΣ

Κανείς ! Μισώ τους πάντες και τα πάντα. 

Αυτούς, γιατί 'ναι παλιανθρώποι, 

εκείνους γιατί τους παλιανθρώπους προσκυνάνε

και δεν έχουνε μέσα τους αντρίκεια

ψυχή, που το κακό να κατακρίνει.

Στην τωρινή μου δίκη βλέπεις όλοι

δείχνουνε στον κακούργο αντίδικο μου

αβρότητες γελοίες. Ωστόσο η μάσκα του

την ατιμία του δε βολεί να κρύψει.

Τον ξέρουν όλοι ως πού μπορεί να φτάσει.

Τα μάτια τα γλυκά, η γλυκιά η φωνή του

δεν ξεγελούν κανένα στο Παρίσι.

Ξέρουν όλοι με πόσες ατιμίες

τα κατάφερ' έτσι ψηλά ν' ανέβει και λαμποκοπημένος
από δόξα κάνει την αρετή να κοκκινίζει

και την αληθινήν αξία να σκούζει.

Κι αν όλοι πίσωθέ του τονε βρίζουν,

μπροστά του ταπεινά τον κολακεύουν.

Κι αν τονε πεις άτιμο, αχρείον, κακούργο,

σύμφωνοι όλοι κι αντίρρηση δεν έχουν.

Μα η φάτσα του παντού καλοδεχούμενη

με χαμογέλια και πολλά τσακίσματα.

Κι αν είναι κάποιο αξίωμα, που το θέλουν

άξιοι πολλοί, το παίρνει αυτός ο φαύλος.

Η καρδιά μου πληγώνεται, σαν βλέπω

οι τιποτένιοι να τιμιούνται τόσο

και μου 'ρχεται απ' τη λύσσα μου να φύγω

σε μια ερημιά κι αλάργ' απ' τους ανθρώπους

ΦΙΛΩΤΑΣ

Για τ' άσκημα συνήθεια του καιρού μας

τόσο μεγάλη πίκρια παραγίνεται.

Την αδύναμη πλάση των ανθρώπων

και τα πλήθια ελαττώματα ας κοιτάμε

με λίγη καλοσύνη και συμπάθεια.

Ανάγκη να 'ναι η αρετή στην πράξη

και στον κόσμο λιγάκι ελαστική.

Και δε φελά η περίσσια φρονιμάδα.

Η τέλεια λογική αποφεύγει τ' άκρα

και το μέτρο ζητάει παντού και πάντα.

Η τραχιά των προγόνων αρετή

στα χρόνια μας δεν στέκεται καθόλου,

γιατί ζητάει να 'μαστε τέλειοι, ενώ

πρέπει να προσαρμόζεται ο καθένας

με τα συνήθεια του καιρού. Είναι τρέλα

να θέλουμε να ισιάξουμε τον κόσμο.

Κ' εμένα με πειράζουν τα όσα βλέπω

χίλια στραβά, που κάλλιο να μην ήταν,

κ' ενώ σε κάθε βήμα μου θυμώνω,

Όμως κανείς δε μ' είδε θυμωμένο

Γιατί παίρνω, όπως είναι, τους ανθρώπους.

Έξω στην πόλη, μέσα στο παλάτι

είναι τόσο η δικιά μου αταραξία,

όσο η χολή σου φιλοσοφημένη

Ο «Μισάνθρωπος» είναι από τις σημαντικότερες κωμωδίες ηθών ή χαρακτήρων που έγραψε ο Μολιέρος από το 1659 έως το 1672. Στην εν λόγω έμμετρη κωμωδία σε πέντε πράξεις, η μισανθρωπία του κεντρικού ήρωα ώθησε πολλούς να ταυτίσουν τον αντιφατικό ψυχισμό με το ψυχικό κόσμο του Μολιέρου, ερμηνεύοντας τον Μισάνθρωπο σαν ένα είδος ημερολογιακής γραφής έναντι του καθωσπρεπισμού...

O «Μισάνθρωπος» είναι ο ίδιος ο συγγραφέας, είναι η ζωντανή διαμαρτυρία ενός ηθικού άντρα, που δυστυχής καταγράφει τις ατασθαλίες της κοινωνίας του. Ζώντας ο ίδιος το δράμα ενός κακού γάμου, ο Μολιέρος εμφανίζει από σκηνής την ευγενική και γενναία ψυχή του Παλαίμονα (Άλκη κατά τον Βάρναλη) να αντιπαλεύει προς την κουφότητα και την απιστία της αγαπημένης του, που ερωτοτροπεί με όσους άντρες την περιβάλλουν.

Ο «Μισάνθρωπος» κέρδισε εν τέλει τη συμπάθεια του κοινού, και καταχωρίσθηκε ως ένα από τα καλύτερα και διαχρονικότερα έργα του Μολιέρου.

O Μολιέρος εξέδωσε την κωμωδία Ο Μισάνθρωπος (Le Misanthrope), μία σάτιρα σχετικά με την υποκρινούμενη ευγένεια και την ανέντιμη κολακεία στην βασιλική αυλή αλλά και στα σαλόνια του Παρισιού. Η ασυνήθιστα έντονα αυτοβιογραφικώς αποτυπωμένη φιγούρα του Άλκεστου, του πρωταγωνιστή του Μισάνθρωπου,αντικατοπτρίζει την απέχθεια του Μολιέρου και την μη θέληση του να ενταχθεί στην ζωή της βασιλικής αυλής, όπου κυριαρχούσε το ψεύδος, η υποκρισία, οι ίντριγκες και η κολακεία.

Ο ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟΣ

Απόδοση στα Νεοελληνικά

και σχολιασμός

Κώστα Βάρναλη