Σαν στοιχειωμένο κουφάρι ρημάζει πάνω από την παραλία της Αρβανιτιάς το ξενοδοχείο "Ξενία" Ναυπλίου. Βρέθηκα εκεί τον Αύγουστο και κάναμε μια εξερεύνηση μπαίνοντας μέσα στο παρατημένο ξενοδοχείο. Η αίσθηση της απόλυτης εγκατάλειψης είναι παρούσα σε κάθε βήμα. Είχε χωρητικότητα 100 κλινών και τα εγκαίνια του έγιναν στις 18 Ιουνίου του 1961.
Η πανοραμική του θέα περιφερειακά προς κάθε σημείο είναι συγκλονιστική. Από τη μια πλευρά βλέπει την εκπληκτική παραλία της Αρβανιτιάς, από πάνω του στέκει το Παλαμήδι και από την άλλη πλευρά την πανέμορφη γραφική παλιά πόλη του Ναυπλίου. Είναι ένα από τα πιο όμορφα φιλέτα της χώρας και όμως είναι πλήρως παρατημένο στην ερείπωση και ισοπέδωση.
Οι παρακάτω φωτογραφίες από το εσωτερικό του, όπως είναι σήμερα, μιλάνε καλύτερα...
Δωμάτια με μοναδική θέα.
Γκράφιτι παντού.
Κάποτε εδώ ήταν ο χώρος υποδοχής των τουριστών.
Πραγματικά έτοιμο ...να καταρρεύσει.
Σκουριά, σπασμένα κάγκελα, μια θέα που σε συγκλονίζει.
...πάνω από την παλιά γραφική πόλη του Ναυπλίου
Η οροφή στην ταράτσα!
Σε ένα από τα πιο συγκλονιστικά σημεία της Ελλάδας, στέκεται πλέον σαν φάντασμα, σαν στοιχειωμένο κτήριο, το εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο Ξενία.
Το να παραμένει έτσι ανεκμετάλλευτο, είναι κάτι θλιβερό.
Εδώ μπορείτε να δείτε ένα βίντεο από τα εγκαίνια του:
9 σχόλια:
Ωραίο το θέμα σου, roadartist, οι φωτογραφίες σου, η ευαισθησία σου. Με, δυστυχώς, τη γνωστή κατάληξη των περισσότερων νεοελληνικών θεμάτων: τη μελαγχολία.
Δεν ξέρω τι γίνεται με τα Ξενία εδώ και δεκαετίες. Χρειάζομαι επαναλήψεις - αν και τι νόημα έχει να μάθω εγώ γιατί όλα τα Ξενία της Ελλάδας ρημάζουν. Βρίσκονται όλα σε υπέροχες τοποθεσίες, έχουν σχεδιαστεί κυρίως από τους τόσο σημαντικούς αρχιτέκτονες Σφαέλλο και Κωνσταντινίδη, έχουν λάμψει όλα στο παρελθόν ως εξαίρετες ξενοδοχειακές μονάδες (στο Ναύπλιο θα θυμάσαι, εκτός των άλλων, πόσες ελληνικές ταινίες έχουν γυριστεί). Μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό, εκτός από αυτό του Ναυπλίου και εκείνα της Τσαγκαράδας, της Άνδρου, της Ζακύνθου, της Καστανιάς, που τα έχω δει πρόσφατα - φαντάσματα του εαυτού τους.
Σε μια εποχή που ο τουρισμός δηλώνεται απογειωμένος και που γίνεται τόση κουβέντα για επενδύσεις, δεν υπάρχει ούτε υποψία σκέψης να ζωντανέψουν αυτά τα τόσο εμβληματικά κτίρια.
Αγαπητή μου Roadartist, φωτογράφησες το πορτραίτο της πραγματικής Ελλάδας.
To 1985-1989, εργαζόμενος σαν φωτογράφος Βρετανικής τουριστικής εταιρείας με 200-σέλιδη ετήσια μπροσούρα γύριζα όλη την Ελλάδα 2-3 φορές κάθε καλοκαιρι. Είδα πρώτο χέρι που πηγαίνανε τα λεφτά της τότε ΕΟΚ για ανάπτυξη του τουρσμού. Δυό τούβλα για Βίλλα-Κατίνα και ταμπέλες με μαρκαδόρο στο λιμάνι που γράφανε ROOMS, και πίσω από τα ρουμς στην αλάνα, η μπέμεβέ ή η μερσεντέ νά 'ουμ! Αλλά δεν βρισκόντουσαν δέκα-είκοσι νοματαίοι να ΕΝΩΘΟΥΝ και να χρησιμοποιήσουν τα επιδόματά τους για να χτίσουνε ένα ξενοδοχείο α-λα Μαϊάμι, που έπρεπε να είμαστε η Φλώριντα της Ευρώπης. Και τώρα, μας δουλεύουνε με τα νούμερα του τουρισμού, όπου οι τουρίστες με λεφτα τα δίνουν στις ξένες εταιρείες και τα κρουαζιερόπλοια, και στην Ελλάδα δεν έρχεται δεκάρα παρά μόνο οι αριθμοί τους --όχι τα λεφτά τους. Εκτός από τους ξυπόλυτους με τα σακίδια που μένουνε στα ρούμς.
Το Ξενία του Ναυπλίου έιναι κλασσικό παράδειγμα του πως στην πραγματικότητα νοιαζόμαστε για τον ...τουρισμό μας και το ...συλλογικό καλό.
Πόσες τέτοιες πληγές στο σώμα της χώρας;
Σκεφτόμουν οτι ακριβώς και ο Δημήτρης . Αντικατοπτρίζει πλήρως το μοντέλο διαχείρισης που μας πτωχεύει ισοβίως .
Βαθύτατα θλιβερό ως κανόνας δυστυχώς και οχι απλά μελαγχολικό ως ατυχής εξαίρεση .
Εγκλωβισμένοι μέσα σε τοίχους ανικανότητας ,αναξιοκρατίας ,λαμογιάς και ιδεοληψίας στέκουμε αποχαυνωμένοι κραυγάζοντας και κλαψουρίζοντας ανίκανοι και για δημιουργικό χτίσιμο μα και για γενναίο γκρέμισμα .....
Έτσι γι αυτό το αιρετικό τελευταίο παραθέτω απ'την Καθημερινή σε σχέση με το Ξενία Άνδρου :
"Επ’ αυτού του ζητήματος, ο γιος του Αρη Κωνσταντινίδη, Δημήτρης, εκφράζει μία γενναία –και ολίγον αναπάντεχη– άποψη: «Ισως είναι υπερβολή να δαπανηθούν τόσα χρήματα για την ανακατασκευή του. Στο κάτω κάτω, ας “πέσει” το Ξενία. Δεν είναι απαραίτητο να διασωθεί πάση θυσία. Ο Αρης Κωνσταντινίδης πίστευε στο εφήμερο. Εχτιζε “δοχεία ζωής”, όχι μνημεία. Ο ίδιος έφθασε μέχρι το σημείο να πει “γκρεμίστε τα νεοκλασικά”. Δεν χρειάζεται να τα διαιωνίζουμε όλα. Πάντοτε έρχεται η στιγμή που κάτι πρέπει να το αντικαταστήσεις».
http://www.kathimerini.gr/978813/gallery/epikairothta/ellada/3enia-h-xronia-ekkremothta-ths-androy
υγ. Εξαιρετικές οι φωτογραφίες σου. Ευχαριστώ για το ταρακούνημα .
υγ. Δεν είναι τρομακτικό που επιτρέπεται έτσι απλά η είσοδος ;;;
Πραγματικά είναι σαν στοιχειωμένο!
Τα συναισθήματα που γεννά είναι σίγουρα ανάμεικτα, οπότε φαντάζομαι πως ένιωσες όταν το επισκέφτηκες!
Οι φωτογραφίες σου υπέροχες!
@ Διονύση έχουμε ταλέντο σε αυτή τη χώρα ρε γαμώτο στην ισοπέδωση, ανθρώπων και τόπων. Είναι τραγελαφικό και εντελώς ειρωνικό. Και εγώ τη ίδια απορία έχω... :(
@ thinks : Φωτογράφισα, Δημήτρη μου, την πραγματική Ελλάδα. Ένα υπέροχο σκηνικό, και όμως μια χώρα υπό κατάρρευση. Έχουμε ταλέντο στην αυτοκαταστροφή.
@ ξωτικό : Επιτρέπεται η είσοδος, στο ...ερείπιο, το οποίο φυσικά έχει βεβηλωθεί και ευτυχώς που πήγαμε πρωί, γιατί για πιο αργά με σκοτάδι δε θα το συζητούσα. Όπως φαίνεται και στη φωτο έχει "κατασκηνώσεις" διαφόρων. Σε όλα όσα έγραψες δε μπορώ παρά να συμφωνήσω. Κατάντια. Κ θλίψη.
@ Memaria : Σε ευχαριστώ φίλη μου. Ένιωσα όπως ακριβώς φαντάζεσαι...
Πραγματική ντροπή για την Ελληνική πολιτεία ! πραγματικά ελεεινοί και τρισάθλιοι χωρίς αιδώ. Απαξιώνουν με τρόπο δόλιο μια δημόσια περιουσία για να την παραδόσουν, ποιος ξέρει πότε και έναντι τίνος αντιτίμου σε κάνενα ροζ λαμόγιο της διαπλοκής.
Ειλικρινά ότι και να πεις λίγα είναι.
Δημοσίευση σχολίου