το κόκκινο σημειωμάταριο

Μια από τις πιο όμορφες συνήθειες είναι απλά να στέκεσαι και να παρατηρείς τριγύρω τον κόσμο. Το καλοκαίρι στην παραλία να χαζεύεις το πώς παίζουν τα παιδιά και πώς οι μεγαλύτεροι γίνονται για λίγο ξανά παιδιά. Το πώς οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά, το πώς ζεσταίνονται οι καρδιές και οι ψυχές τους.  Στην πόλη να παρατηρείς τους συνεπιβάτες στο μετρό, να κάθεσαι σε μια καφετέρια που σου αρέσει και ήρεμα να παρατηρείς τον κόσμο. Πόσο εύκολο είναι πια αυτό σε μια εποχή που όλοι τρέχουμε ασταμάτητα; Και όσοι έχουν τον χρόνο, πόσο μπορούν να τον αξιοποιήσουν; Κατά πόσο μπορούν να μείνουν σιωπηλοί, χαλαροί και να στοχαστούν;  Πόσο διαφορετικές θα ήταν οι ζωές και οι αντιδράσεις μας, αν δρούσαμε κάπως έτσι; Συνειδητοποιώ ότι κάθε καλοκαίρι ρίχνω τους ρυθμούς μου, με συνέπεια ν' αισθάνομαι τα θέλω, ν' ακούω το βαθύτερο εαυτό μου, να παρατηρώ καλύτερα το περιβάλλον και τους άλλους. Κάθε καλοκαίρι αγαπώ λίγο περισσότερο αυτή τη χώρα. Κάθε καλοκαίρι αισθάνομαι ευγνωμοσύνη και συνειδητοποιώ το πόσο πολύ τρέχουμε και χάνουμε το τώρα.  

Πρώτη Σεπτεμβρίου. Για πολλούς ο Σεπτέμβριος είναι σαν αρχή του νέου έτους. Τώρα θέτουν νέους στόχους. Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι να αγοράσω στην αρχή κάθε νέας χρονιάς είναι ένα σημειωματάριο moleskine. Όποιος με ξέρει, γνωρίζει την τρέλα μου με τα moleskine. Είναι σαν μια τελετουργία που ακολουθώ πιστά εδώ και χρόνια. Αγοράζω ένα, λίγο πριν την πρωτοχρονιά. Είναι η χαρά μου. Δώρο που κάνω στον εαυτό μου. Έπειτα το έχω πάντα μαζί μου (- παντού μαζί: σε θάλασσα, εξοχή, πόλη, καφέ, μετρό, δουλειά, βόλτα).  Την παραμονή της φετινής πρωτοχρονιάς αγόρασα ένα μαύρο. Μα εφέτος συνέβη κάτι το περίεργο. Στο μέσο σχεδόν της χρονιάς, μετά τον Ιούνιο, ήρθε να με βρει και ένα κόκκινο moleskine. Σε αυτό, λοιπόν, δε θα γράφω καθημερινές σκέψεις και σημειώσεις, αλλά συγκεκριμένες φράσεις, ιδέες και ενότητες για ένα βιβλίο μου. Δε ξέρω αν ποτέ θα κυκλοφορήσει, ή αν θα μείνει στο συρτάρι. Κατά πάσα πιθανότητα το δεύτερο, καθώς έτσι και αλλιώς έχω γράψει δεκάδες κείμενα, από θεατρικά, ποιήματα, διηγήματα, μισοτελειωμένα εγχειρήματα που ποτέ δεν στάλθηκαν πουθενά. Ειλικρινά δεν έχω ιδέα αν αυτό θα έχει διαφορετική κατάληξη. Αλλά όμως θα είναι η πρώτη φορά που θα έχω ένα ξεχωριστό κόκκινο σημειωματάριο, για αυτό το σκοπό. Μου άρεσε η ιδέα. Το κόκκινο σημειωματάριο λοιπόν, στη μέση της χρονιάς, στο θέρος που τόσο αγαπώ, ήδη έχει γραφές και σκέψεις. Δειλά η αρχή του έχει γίνει. Ένα νέο ταξίδι ξεκίνησε.

Κατά τα λοιπά, καλό μας φθινόπωρο. Θα ακολουθήσουν μοιράσματα από αναγνώσεις, εντυπώσεις από ταξίδια που έκανα το καλοκαίρι. Μείνετε συντονισμένοι. Καλώς βρεθήκαμε.