Συνήθεια των γονιών να φτιάχνουν δικό τους κρασί, 'πέρασε' και σε εμάς.
Η margo με αυτή την ανάρτηση της ξύπνησε παιδικές αναμνήσεις, καθώς θυμάμαι παρόμοιες στιγμές... Τουλάχιστον το κρασί δε θα λείψει :)
* Ο τίτλος της ανάρτησης μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως ;)
** Αφιέρωμα του "Επτά Ημέρες" της Καθημερινής (22/8/1999) με ενδιαφέρουσες σχετικές αναφορές: "Τρύγος : πανηγύρι της ζωής".
56 σχόλια:
Mου αρέσει ο τίτλος και προτιμώ να τον κρατήσω κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά:)
Υποθέτω ότι τα παιδιά της επαρχίας έχουν τέτοια βιώματα.
Θυμάμαι το αυτοσχέδιο πατητήρι, τον στίφτη σαν μινιατούρα για το κρασί του σπιτιού, την γλυκιά έντονη μυρωδιά....
Λίγο αργότερα........πω πω!
Μήπως να κάνω κι εγώ ανάρτηση τις σχετικές μνήμες:)
Φιλιά θαλασσένια
@ Thalassenia : Υποθέτω πως τα παιδιά της επαρχίας έχουν τέτοια βιώματα.
Εγώ είμαι παιδί της πόλης, καλώς ή κακώς, και θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου που μπόρεσε να έχει τέτοιες εικόνες, αν και μένω στην Αθήνα, κ αυτό οφείλεται καθαρά στο μεράκι, διάθεση των γονιών.
Πρώτη φορά αναρτώ κάτι σχετικό, και η αλήθεια είναι πως με παρέσυρε η Margo, γι'αυτό και το link, σκέφτηκα ότι κατά κάποιο τρόπο τέτοιες 'ομορφιές' αξίζει να μοιράζονται.
Όσο για τον τίτλο, ο καθένας κρατά αυτό που θέλει χαχα, αν και ναι κυριολεκτικά καλύτερα στη συγκεκριμένη ανάρτηση,
φιλάκια θαλασσινή!
Esy boithises katholou artistoula i mono travouses photo?????
:P
Ο τίτλος άπαιχτος! Θα τον συμπλήρωνα και μ'ένα καληνύχτα!!!:))
Ωραία να τα βλέπεις τα σταφυλάκια.
Μ'αρέσει πολύ η σταφίδα και το μοσχοφίλερο που βγαίνει απο μια ποικιλία στην Τρίπολη.
ΥΠΕΡΟΧΑ.
ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΚΤΙΜΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΣΙ.
ΟΤΙ ΟΛΑ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΚΟΠΟ...
ΜΠΡΑΒΟ ΟΜΟΡΦΑ
ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ!
Eβίβα(προσεχώς)!:)
Ακόμα δεν τρυγησε ο φίλος,είμεθα εν επιφυλακή,μόλις πέσει συρμα,θα γίνει γενική επιστρατευση τρυγητών!
http://apouro.blogspot.gr/2012/06/blog-post_07.html
και εν καιρώ βεβαια τα άλλα πανηγυρια,τα καζάνια...
http://apouro.blogspot.gr/2011/11/blog-post_25.html
και http://apouro.blogspot.gr/2011/12/blog-post_04.html
Πάντα τέτοια....
Θυμάμαι και εγώ όταν ζούσε ο πατέρας μου φτιάχναμε κάθε χρόνο..
τώρα ποιός να μπει στον κόπο;
Καλημέρα!
Έχω κι εγώ όμορφες αναμνήσεις από τον τρύγο αλλά και την ιεροτελεστία παρασκευής του κρασιού. Είναι ωραία διαδικασία με ακόμα πιο ωραίο αποτέλεσμα! Άντε στην υγεία μας... :)
Να γευτείτε το κρασάκι κι ένα "εβίβα" και για εμάς!
Στην υγειά σου, Καλλιτέχνιδα!
Αυτα να μη χαθουν. Σπουδαια εμπειρια.
Φανταζομαι θελει πολυ μερακι η διαδικασια, να στε καλα και του χρονου!
@ treno fantasma : Οι φωτογραφίες είναι τόσο λίγες, ακριβώς επειδή βοήθησα :) Η αλήθεια είναι πως αυτές ήταν πολύ αρχικές κ πρόχειρες. Δες όμως χρώματα, καλές τελικά βγήκαν :)
@ kariatida62 : "Καλά κρασιά και καληνύχτα σας!!!" :) Σας τίτλος τηλεοπτικής εκπομπής μου κάνει :)
Όντως πολύ όμορφο να τα βλέπεις.
Εκτιμώ πολύ αυτές τις στιγμές ακριβώς γιατί μου προκαλεί χαρά η επαφή με τη φύση, ως κάτοικος του κέντρου της Αθήνας την έχω στερηθεί. Τα χρώματα, το χώμα, οι μυρωδιές, όλα όμως!
@ ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ : χωρίς κόπο δεν υπάρχει αποτέλεσμα, σίγουρα στη φύση. Να είσαι καλά.
@ VAD : Προσεχώς :) Τις διάβασα όλες! Δεν είδα όμως παιδιά να βοηθούν στο τρύγο, γιατί;;;; :) Παλιότερα έτσι ήταν και σε εμάς, μαζεύονταν συγγενείς, φίλοι των γονιών μου και όλοι μαζί έκαναν τον τρύγο, γινόταν σαν μια μεγάλη γιορτή... Τώρα μεγάλωσαν και τους βοηθάμε εμείς.
@ Hfaistiwnas : Και εμένα είναι φόβος μου αυτός Ηφαιστίωνα. Δεν έχεις άδικο. Δυστυχώς... την καλημέρα μου, φιλιά.
@ teleytaios : I know! Είχε ένα μικρό πατητήρι φτιάξει ο πατέρας μου (ως μερακλής!!) και το ζήσαμε κ αυτό από κοντά ως παιδιά. Πρόκειται πραγματικά για ιεροτελεστία, θέλει κόπο και γνώση. Το αποτέλεσμα όμως σε ανταμείβει. Να είσαι καλά Τελευταίε, αν ασχοληθείτε εφέτος καλά κρασιά :)
@ Μηθυμναίος : ευχαριστούμε ευγενικέ Μηθυμναίε! Εγώ απλά λίγο βοήθησα, άλλοι έχουνε τη γνώση και το περισσότερο μεράκι, την καλημέρα μου φιλιά!
@ Κ.π. : καλησπέρα, μου φαίνεται πως το "μεράκι" που αναφέρεις είναι κάτι που το είχανε κυρίως οι προηγούμενες γενιές. Πόσα φανερώνει!
Φτιαχνεις κρασι;;;!!!Λατρευω! Αν περισσεψει κανενα μπουκαλι στειλτο μου σε παρακαλωωωωωωω!!!!!! Που σιγα να μην περισσεψει! :Ρ
@ BUTTERFLY : :) 250 κιλά έχουν περισσέψει μόνο από το περσινό χαχαχαχα εννοείται πως δίνουμε σε φίλους :)))
Σε ευχαριστώ για τη χαρά σου! :):)
οι φωτογραφίες σου μεταφέρουν
φως,
χρώματα,
μυρωδιά και γεύση οίνου...
ευφραίνουν...
γλυκόπιοτο...
Ma ti eutuxia, ti omorfia euge :P
Η επιστροφή στη φύση ενεργά είναι το κάτι άλλο. Ευχαριστούμε που μας ταξίδεψες κι εκεί!
έβαζε ο θείος στην τρίπολη κάθε χρόνο κάνα τόνο μούστο για το σπίτι.. ζήλευε ο πατέρας μου.. κι όταν ορήμασαν οι συνθηκές.. κάπου το 83.. μας παραχώρησε ένας φίλος μας έκείς στο εσωτερικό του σχινιά ένα αμπέλακι.. το τρυγίσαμε μόνοι κοικογένεια και φίλοι.. το πατήσαμε εκεί επιτόπου στο πατητήρι του.. κάναμε και αυθονες μουσταλευριές.. και βάλαμε το πρώτο μας βαρελάκι.. καταπληκτική αίσθηση.. ακόμα θυμάμαι τις μιροδιές.. και ήταν ίσως το πρώτο και τελευταίο κρασί που μου άρεσε.. συνεχίσαμε για καμιά 10ετία.. αλλά με έτοιμο μουστο.. δεν ήταν το ίδιο.. τα παρατήσαμε τελικά.. δεν αποκτήσαμε δικό μας αμπέλι.. :) :)
εύχομαι να συνεχίσετε και να το περάσετε και στην επόμενη γενιά.. :) :)
καλησπέρα roadartistaki μου ευχαριστώ για τις εικόνες και τις μνήμες.. :) :)
Καλά κρασιά, γλυκόπιοτα και πάντα με καλή, αγαπημένη παρέα.
Άντε και του χρόνου! Και οι δικοί μου το ίδιο θέμα είχαν και έχουν ακόμα, οπότε το τί πάτημα σταφυλιού έχει πέσει, δεν μπορώ να το περιγράψω! Καλά γλέντια!
Λίγο κρασάκι, λίγο ψωμάκι, καμιά ντοματούλα και καμιά ελίτσα... το μόνο που μένει είναι να μην ξεχάσουμε πως να τα φτιάχνουμε :-)
Δεν νομίζω να υπάρχει διαδικασία που να έχω ζηλέψει περισσότερο!!!
Κούκλες οι φωτό !!!!
Καλά με το γαντάκι γέλασα δεν μπορώ να πώ :))
Θέλω τρελλά να πατήσω σταφύλια μια φορά στη ζωή μου κι εγώ !!!!
Ωραία λοιπόν έχεις εξασφαλίσει ...φάρμακο :))
Και του χρόνου κοριτσάκι μου !!
Γλυκόπιοτο και με αγαπημένους !!!
@
ΤΕΛΕΙΟ ! ΤΕΛΕΙΟ ! ΤΕΛΕΙΟ !
που πιό τέλειο δεν γίνεται !
πρέπει να γυρίσουμε πίσω στη γη.
(ζωντανοί εννοώ !)
:)
https://www.youtube.com/watch?v=XXLjMKpqpTQ
Πω πω τι κλίμα είναι αυτό τι φόρτωμα!!!
Και τα φύλλα πράσινα πράσινα!!!
Όπως καταλαβαίνεις η κατάσταση του αμπελιού εδώ είναι πολύ πιο μίζερη λόγω του αέρα, αλλά δεν έχουμε παράπονο 380 κιλά μούστο βγάλαμε :-)
Καλόπιοτο ροντάκι μου και του χρόνου να είστε καλά να το ξανακάνετε!
Φιλιά πολλά πολλά!
@ ANAZHTHΣH : αυτά που δείχνουν οι φωτογραφίες... Και πως καταφέραμε να ζούμε μακρυά από το φως, την επαφή με τον ουρανό), τις μυρωδιές. Χαίρομαι που ένιωσες μέσα από τις φωτογραφίες όλα όσα σημαίνει ο τρύγος.
@ artion : Αυτό φαντάζομαι δεν σημαίνει για όλους ευτυχία, για κάποιους θα σημαίνει 'αγγαρεία' :))) Καλημέρα!
@ Kitsos Mitsos : Συμφωνώ απόλυτα! Χαίρομαι που σε ταξίδεψα... όλα αυτά τα κάπως άγνωστα για εμάς της πόλης, είναι όντως 'ενεργά' κάτι διαφορετικό!
@ koulpa : Μόνο για αυτό το σχόλιο άξιζε αυτή η ανάρτηση, σε ευχαριστώ κουλπάκι για την ευαισθησία και τις αναμνήσεις που άφησες εδώ. Λες να καταφέρουμε να περάσει στις επόμενες γενιές;... Μάλλον έχει δίκιο ο Ηφαιστίωνας παραπάνω... θα δείξει, καλημέρες πολλές!
@ lena_zip : να είσαι καλά Λενάκι, καλή σου μέρα, να περνάτε όμορφα, φιλιά.
@ injazzenious : χαχαχα και στα δικά σας, μου φαίνεται ότι το φετινό κρασί το έχουμε πιο πολύ ανάγκη, να ζεστάνει λίγο τις καρδιές. :) Καλά κρασιά!
@ thinks : Και όμως αυτά τα λίγα, τελικά φτιάχνουν τα πολλά. Τα ομορφότερα γεύματα έχουνε γίνει έτσι με λίγο κρασάκι, μια ντομάτα, ψωμί, κάτω από ένα αλμυρίκι (στην ιδανική τους περίπτωση). :) Μένει να γίνουμε πιο δημιουργικοί και να μάθουμε όντως να τα φτιάχνουμε...
@ ξωτικό : Γέλασες γιατί δεν έχεις ποτέ σου τρυγήσει!!! Χωρίς γαντάκι δεν γίνεται δουλειά βρε :) κολλάνε τα χέρια και δε μπορείς ούτε μαχαίρι να κρατήσεις, ούτε τσαμπί... οπότε αργείς και συνεπώς πάει πίσω η δουλειά - τι νομίζεις για αυτό το έβαλα... :)) (Δικό μου το χεράκι επί του έργου χαχαχα) Σε φιλώ!
@ quartier libre : Πόσο γέλασα με αυτό : "πρέπει να γυρίσουμε πίσω στη γη.
(ζωντανοί εννοώ !)" :) Με τη διευκρίνηση εννοώ :) Ότι θα επιστρέψουμε πάντως έτσι και αλλιώς κάποτε στη γη... είναι το μόνο σίγουρο, θα ήταν ευχής έργο να μαθαίναμε να κάναμε κάτι με τη γη, με τη ζωή μας, με όσα μας χαρίζονται και τα προσπερνάμε.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο σου, μου είχε λείψει η παρουσία σου εδώ (και εξακολουθεί να λείπει).
Σε φιλώ, με αγάπη.
@ Ανώνυμος : ανώνυμε, ωραίο τραγούδι με νόημα.
@ Margo : Καλά σοβαρά μιλάς; Δεν είχα ιδέα ότι στη Μύκονο δεν είναι έτσι. Σχετική ε;; :) Το αμπέλι βρίσκεται στα Μεσόγεια (Αττική). Μόνο και για τα πράσινα φύλλα και όλες τις μυρωδιές, το χάρηκα :) Εσείς ίσως να τα έχετε πιο δεδομένα αυτά καθώς τα ζείτε στην καθημερινότητα σας. Να είστε καλά μάργκο μου και του χρόνου πιο όμορφα.
Να λοιπον αλλος ενας λογος να καταφερουμε τελικα να βρεθουμε! Απο Οκτωβρη ομως γιατι τωρα ειμαι 10-10 στο σχολειο. Πολυ σε ευχαριστω! Καλημερα!
Με ακριβώς αυτή την σκέψη (που απάντησες) το έγραψα :-)
Θέλω να δηλώσω ότι κι εγώ έχω πατήσει σταφύλια και έχω περάσει και φύλλα καπνού σε βελόνα (άσχετο!)
-αν και δεν ανήκω σε αγροτική οικογένεια!
Παλιά, αρκετά παλιά, όλα τα παιδιά πηγαίναμε και βοηθούσαμε τους γείτονες!
Άλλες εποχές, άλλες συνήθειες...
Καλή σοδειά, γλυκόπιοτο να είναι!
Ωραίες εικόνες, αυθεντικές!
για νο μαρτυρικός σκλάβος του χρόνου
μέθα...
μέθα αδιάκοπα!
αλλά με τι;
με ρακή,με κρασί,με ποίηση...
με ότι θέλεις, αλλά μέθα!
έλεγε ο Μπωντλαίρ ο αφιονισμένο;...
καλά κρασιά...
@ BUTTERFLY : θα τα πούμε Χριστινάκι από κοντά τότε. Ξαναμιλάμε μέχρι τότε και το κρασάκι σε περιμένει :)
@ thinks : Έχουμε και το λάδι μας. Ελιές, λάδι δημιουργούμε οικογενειακώς δικό μας, οπότε μένει εμείς ως νέα γενιά να το 'πάμε λίγο παρακάτω', κάποια να τα μιμηθούμε και (ευχή) να μπορέσουμε να τα κρατήσουμε. Η εποχή απαιτεί ριζική αλλαγή νοοτροπίας. Καλό Σαββάτο!
@ Ερατώ : έχεις περάσει και "φύλλα καπνού σε βελόνα";;; Τι σημαίνει αυτό; Και τι είναι;... Θα με ενδιέφερε να ήξερα αλήθεια.
Έλα ντε "άλλες εποχές, άλλες συνήθειες", φτάσαμε στο αντίποδα, παλιά έφτιαχναν με κόπο το φαγητό τους. Φαίνεται πως η εποχή κάνει κύκλους και εμείς πρέπει να καταλάβουμε πως πρέπει να αλλάξουμε κ εμείς. Ήταν όλα αυτά μια παράμετρος του "λαϊκού πολιτισμού" με επιπτώσεις στην Κοινωνία. Τότε αντί για εργάτες, όλοι μαζί φίλοι, συγγενείς με κέφι, γέλια, μοιράζονταν εργασίες... μήπως κ εμείς πρέπει να επαναλάβουμε τέτοιες δραστηριότητες, όπου μπορούμε;
@ η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα : σε ευχαριστώ καναρινένια... Την καλησπέρα μου, καλό μας σκ, είχανε τρέξιμο τούτες οι μέρες... :)
@ katabran : Αγαπημένος ο Μπωντλαίρ. Σε ευχαριστώ για την παρότρυνση και το όμορφο σχόλιο σου.
...το καλα κρασια ! ...μου εφερε στο νου και αλλες ομορφες και ταιριαστες εκφρασεις μας στην καθημερινη επικοινωνια μας...οπως...μιλαει το κρασι ...βαζω νερο στο κρασι μου...σαν το παλιο κρασι...παλιο τ' αμπελι λιγο το κρασι...μου εφερε ομως γλυκες και μυρουδατες αναμνησεις απο παιδικα χρονια ...μακρινα και απομερα ...
πολυ ομορφες φωτογραφιες r/a... γιοματες φθινοπωρο...και αν μου επιτρεπεις ...και ... αθωοτητα ...τουλαχιστον ετσι ενιωσα οταν τις ειδα ...ευχαριστω !
Πολύ ωραίο κείμενο.
http://www.tabula.gr
Αγαπητή καλλιτέχνιδα, καλησπέρα και καλό μήνα...
Αυτήν την ευχή ακριβώς χρησιμοποιώ αντί του "καλό χειμώνα", καθώς είναι καλύτερη μακράν. Φυσικά έναντι παρεξηγήσεως :) τελευταία λέμε: "καλό μήνα και καλό κρασί" με την έλευση του Σεπτεμβρίου.
Καλό κρασί λοιπόν!
@ pAnOs : αυτό βγάζουν Πάνο και υπάρχει. Σε ευχαριστώ για όσα αισθάνθηκες. Καλή Κυριακή να έχεις :)
@ Ανώνυμος : να είστε καλά.
@ nikiplos : ο Σεπτέμβριος έχει επικρατήσει να είναι όντως συνυφασμένος με τον τρύγο, τουλάχιστον για όποιους έχουν επιδιώξει να έχουν επαφή με τη φύση ή ανθρώπους της φύσης, ή να έχουν διαβάσει κάτι σχετικό. Καλό μήνα Νικιπλέ, με ότι καλύτερο.
Δημοσίευση σχολίου