Σαν σήμερα στις 17 Σεπτεμβρίου 1982, o Μάνος Λοΐζος έφυγε από κοντά μας. Τριάντα χρόνια μετά το θάνατό του, αισθανόμαστε πλέον περισσότερο από ποτέ την απουσία, άρα και την αξία, τέτοιων ξεχωριστά αυθεντικών καλλιτεχνών.
Το σπουδαίο στο Μάνο Λοΐζο είναι ότι εκτός από ένας εξαιρετικός μουσικός, συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής, υπήρξε πάνω από όλα ένας ευαίσθητος, ρομαντικός, απλός, ονειροπόλος άνθρωπος.
Ήταν ένας μαχητικός επαναστάτης, που αγωνίστηκε για τα προβλήματα της εργατικής τάξης, τασσόμενος στον αγώνα υπέρ της δημοκρατίας. Ένας καλλιτέχνης σεμνός και χαμηλών τόνων, κάτι που σπανίζει τόσο πολύ σήμερα.
Ήταν ένας μαχητικός επαναστάτης, που αγωνίστηκε για τα προβλήματα της εργατικής τάξης, τασσόμενος στον αγώνα υπέρ της δημοκρατίας. Ένας καλλιτέχνης σεμνός και χαμηλών τόνων, κάτι που σπανίζει τόσο πολύ σήμερα.
Πολλοί τραγουδιστές ερμήνευσαν τραγούδια του Μάνου Λοίζου, ανάμεσα τους οι Χάρις Αλεξίου, Μαρία Φαραντούρη, Γιώργος Μούτσιος , Γιάννης Πουλόπουλος, Μανώλης Μητσιάς, Μαρία Δημητριάδη, Γιάννης Καλατζής, Λίτσα Διαμάντη, Δήμητρα Γαλάνη, Γιάννης Πάριος, Μαρίζα Κωχ, Βασίλης Παπακωνσταντίνου κ.α. Έντυσε με τη μουσική του στίχους των Λευτέρη Παπαδόπουλου, Τάσου Λειβαδίτη, Δημήτρη Χριστοδούλου, Γιάννη Νεγρεπόντη, Μανώλη Ρασούλη, Φώντα Λάδη, Κωστούλας Μητροπούλου κ.α.
Αδυναμία της ζωή του, η κόρη του Μυρσίνη.
~ ~ ~ ~
Μια ολόκληρη εποχή ξετυλίγεται μέσα από τα τραγούδια του Μάνου...
"Ο δρόμος"
...και εσύ παρ' όλο που δεν την έζησες,
"Το ακορντεόν"
...και εσύ παρ' όλο που δεν την έζησες,
"Το ακορντεόν"
...δακρύζεις καθώς τα ακούς...
"Τίποτα δεν πάει χαμένο"
"Όλα σε θυμίζουν, απλά κι αγαπημένα, πράγματα δικά σου καθημερινά..."
"Η μέρα εκείνη δε θα αργήσει κυνηγημένο μου πουλί,
σε πήρε κάποτε η δύση
σε ξαναφέρνει η ανατολή..."
Και σε αυτά επιστρέφεις και σήμερα
για να πάρεις δύναμη...
Δημιουργοί σαν τον Μάνο Λοΐζο δεν "φεύγουν" ποτέ. Θα μας ταξιδεύει, θα μας εμπνέει και θα μας ενδυναμώνει πάντα με τις δημιουργίες και τις συνθέσεις του.
28 σχόλια:
Ο πρώτος Έλληνας δημιουργός που αγάπησα και που θα αγαπώ. Η απλότητα τελικά είναι μεγάλη σοφία.
Αχ μωρέ φωτογραφάκι μου...Ένας λυγμός με πιάνει κάθε φορά που αντικρύζω ανθρώπους απο εκείνη την περίφημη περίοδο της απόλυτης αμφισβήτησης. Και κάθε φορά, για όλους αυτούς τους αγαπημένους που έφυγαν νωρίς, σκέφτομαι, μήπως τελικά έφυγαν εγκαίρως? Προτού ζήσουν τη μετάλλαξη της υπεροχής σε μετριότητα?...Δεν ξέρω. Πονάει η απουσία. Μα πονάει και η παρουσία όσων έμειναν και θαρρείς έσβυσαν απο μέσα τους ό,τι έζησαν κάποτε...
...η ανατριχιαστική του φωνή, οι αλληγορικές του λέξεις και φράσεις και εικόνες, ο ερωτισμός των μελωδιών, των αναπνοών, διαφραγματικών ή μη, και η επανάσταση στάσεων κι επιλογών ας έρθουν σαν αεράκι δροσέρο αυτές τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού, να μας εμπνεύσουν, να μας υψώσουν...
καληνύχτα :)
Τριάντα χρόνια! Περνάνε πολύ γρήγορα.. θυμάμαι που εκείνη την περίοδο δουλεύαμε τραγούδια του με μια παρέα στο Ωδείο που θα παρουσιάζαμε σε μια συναυλία και πήγαινα για πρόβα. Άκουγα ραδιόφωνο στην διαδρομή και έτσι άκουσα για τον θάνατό του και έφερα το μαντάτο στα άλλα παιδιά.
Αγαπημένος δημιουργός!
Καλή βδομάδα να έχουμε..
ΠΟΣΟ ΣΠΑΝΙΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΤΟΙΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ. ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΠΟΛΥ...
Υπέροχος.
Θα βάλω όλα τα βιντεάκια ένα-ένα,
να τα ακούσω το αποψινό βράδυ
να ξεκουραστεί η ψυχή.
Κομμάτια πασίγνωστα.. :)
Που θα μείνουν για πάντα!
Αγνός κι αμόλυντος συντροφεύει τους αγώνες και τους έρωτές μας. Μέλι.
ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ!
Εκείνο που πάντοτε πρόσεχα στα τραγούδια ηταν οι στίχοι τους.Καλή είναι και η μελωδία τους, αλλά αν τα λόγια είναι σαχλαμάρες ούτε να το ακούσω δε θέλω. Και τα τραγούδια του Λοΐζου είχαν πάν τα υπέροχους στίχους.Οι λέξεις, οι έννοιες που άκουγες...
Κλείσε το παράθυρο
Σφάλισε τις πόρτες
Τρέμω για τον άνθρωπο
Με τις μπότες...
Εξαιρετικό αφιέρωμα road. Eύγε...
Ολα σε θυμιζουν απλα και αγαπημενα!
Το αγαπημενο μου τραγουδι απο ολα, ολα ολα!!!!
Και ποσα ακομα υπεροχα! Τοση απλοτητα ο στιχος, καθημερινες κουβεντες ντυμενες με μελωδια που σε κανουν να αναρριγησεις...αυτη η ομορφια της τεχνης που τοσο μας λειπει...
Road,υπέροχος δημιουργός,που τα γεμάτα ευαισθησία τραγούδια του σφράγισαν στιγμές της ζωής μας.
Φιλιά!
Καλυτερα που δεν εζησε αυτη τη περιοδο ο Μανος Λοιζος. Αν και απο την αλλη τετοιους ανθρωπους εχουμε αναγκη σημερα.
Τον ευχαριστουμε παρα πολυ...
Προτυπο για τους νεους καλλιτεχνες, αυτοι οι ανθρωποι εδειξαν τον δρομο!!
πωω περασαν 30 χρόνια;.. ακόμα θυμάμαι την εκφραση της μάνας μου.. πανί έγινε.. με το σίδερο στο χέρι μπροστά στη σιδερώστρα.. μόνο για τον ξυλούρι την είχα δει έτσι.. για τον αδελφικο φίλο του πατέρα μου.. κι αργότερα για τον χατζιδάκι..
αγαπημένος.. είναι πάντα μαζί μου.. πάντα τον τραγουδώ στο αυτοκίνητο.. μονος βεβαια.. δε μου φταίνε οι άλλοι.. :) :)
καλησπέρα κι από εδώ roadartistaki μου :) :)
" Το σπουδαίο στο Μάνο Λοΐζο είναι ότι εκτός από ένας εξαιρετικός μουσικός, συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής, υπήρξε πάνω από όλα ένας ευαίσθητος, ρομαντικός, απλός, ονειροπόλος άνθρωπος.
Ήταν ένας μαχητικός επαναστάτης, που αγωνίστηκε για τα προβλήματα της εργατικής τάξης, τασσόμενος στον αγώνα υπέρ της δημοκρατίας. Ένας καλλιτέχνης σεμνός και χαμηλών τόνων, κάτι που σπανίζει τόσο πολύ σήμερα."
- Σήμερα την ημέρα την αφιερώνουμε στον Μάνο Λοίζο.
Όλα τον θυμίζουν!!!
Τόσο απλά...
Λείπει Σήμερα.
Αγαπημένο τραγούδι "Ο δρόμος" μιλάει με τον πιο όμορφο τρόπο για την ελευθερία, μια λέξη που την έγραψαν παιδιά στον τοίχο με μπογιά ..
Μπράβο, πάντα τιμάς τις μνήμες και έτσι τους πρέπει!
Αθάνατος....
Μόλις τέλειωσα κι εγώ ένα αφιέρωμα για το Μάνο στο δικό μου μπλογκ...πριν διαβάσω το δικό σου!
Καλή βδομάδα εύχομαι!
O Mάνος μια χαρά είναι εκεί που είναι.
Είναι φθινόπωρο, καλή ώρα, και έχει λιακάδα εκεί πάνω, είναι παρέα με τον συνονόματό του Χατζιδάκη, χαζολογάνε και καλαμπουρίζουν για το ποιος είναι μεγαλύτερος τσιγαροτρακαδόρος.
Ο Νίκος Ξυλούρης διακριτικά παρακολουθεί υπομειδιόντας.
Όλοι περιμένουν τον άλλο Νίκο τον Παπάζογλου να γυρίσει από το ψάρεμα με τα καλούδια του, να τα ρίξουν στην θράκα και να στείλουν τον μικρότερο της παρέας να φωνάξει και τους άλλους για να αρχίσει το τσιμπούσι με τα όργανα.
Σπουδαίος..τόσο απλός και τόσο ξεχωριστός...καλό βράδυ!!
Na blepoume tetoies morfes, na iremei i phuxi. Mia istoria monos tou.
Kathe tragoudi apla anatrixiastiko.
Kalo ximeroma.
Ενα σπουδαίο ταλέντο, μια γλυκειά ζωή, αν και όχι όπως την ήθελε, ένας θάνατος που βύθισε στο πένθος τους φίλους του. Αλήθεια, πολύ φτώχυνε η ελληνική μουσική. Αντί λοιπόν να γίνονται εκδηλώσεις για τα 30χρονα από τον θανατο του Λοϊζου, γίνονται για τα 20χρονα του Φοίβου (θε μου συγχώρα με)
Διαβάζω με προσοχή τα σχόλια σας.
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να απαντήσω στον καθένα σας ξεχωριστά.
Άλλωστε όλοι μιλήσατε για τον Μάνο και προς τον Μάνο, συμφωνώ με όλους έναν προς έναν. Αν μπορούσε η μουσική να εμπνεύσει ή να αλλάξει τους ανθρώπους, ο Λοΐζος σίγουρα άνοιξε "ένα δρόμο" για αυτό ακριβώς. Του οφείλουμε ένα ευχαριστώ, το σεβασμό και την αγάπη μας!
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ!!!ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ!!!!!ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!!
Λατρεμένος. Κάθε του τραγούδι μου ξυπνά αναμνήσεις...
δεν ειναι εδω..πού ειναι να ξυπνησει την κοινωνια μας??
πού ειναι, να εμπνευσει τους αγωνες μας??
μας εχει φαει η αδιαφορια και η απάθεια :(
καλο απογευμα Αρτιστα!! :)
Δεν είχα λόγια να αφήσω σε αυτήν σου την ανάρτηση...
μονάχα ένα ευχαριστώ.
Και πράγματι "δακρύζεις.."
Καλό σου βραδάκι αρτιστάκι!
Δημοσίευση σχολίου