Στέκομαι στο κέντρο της Αθήνας. Κοιτώ γύρω μου. Χιλιάδες μιλιούνια οι άνθρωποι τρέχουνε μέσα στο άγχος να προλάβουν το επόμενο τραμ ή το λεωφορείο.
Τρέχουνε, κοιτάζοντας τριγύρω, δίχως να "βλέπουν"…
Είναι σοκαριστικό το πόσο πολύ έχουνε όλοι αποξενωθεί..
Τρέχουνε, κοιτάζοντας τριγύρω, δίχως να "βλέπουν"…
Είναι σοκαριστικό το πόσο πολύ έχουνε όλοι αποξενωθεί..
Καθημερινότητα του μέσου Αθηναίου..
Ξυπνάει και τρέχει στην πλησιέστερη στάση.
Μέσα μαζικής μεταφοράς …Αθηνών...Χα! Ποια???.. Πικρή ιστορία..
Ξυπνάει και τρέχει στην πλησιέστερη στάση.
Μέσα μαζικής μεταφοράς …Αθηνών...Χα! Ποια???.. Πικρή ιστορία..
Αν είσαι τυχερός και έρθει το λεωφορείο στην ώρα του, μπαίνεις και προσπαθείς να μην πατηθείς από τον διπλανό σου, ψάχνοντας κάπου να πιαστείς! Για να κάτσεις κάπου?.. Ούτε λόγος… Αν η στάση που επιβιβάζεσαι δεν είναι κοντά στην αφετηρία, ξέχνα το..
Το χειρότερο όμως στα πρωινά δρομολόγια είναι οι φάτσες των συνταξιδιωτών σου..
Άνθρωποι μαραμένοι από την απαιτητική καθημερινότητα τους.., μέσα στην τσίτα, με μια εμμονή για τσακωμό.., νεύρα, αρνητικότητα.. Από την αρχή της μέρας…
Κάθε μέρα νιώθω την ανάγκη να φωνάξω..
«Χαλαρώστε λίγο!» «Χαμογελάστε!»
Θυμάμαι σε μια παλιά δουλειά μου, όταν έφτανα τους καλημέριζα όλους. Μία κοπέλα ήταν πάντα (μα πάντα) μέσα στην τσίτα.. από τις 8 το πρωί!! Υπομονή σκεφτόμουν κάτι θα έχει.. και όμως υποτίθεται ότι ήταν όλα μια χαρά στη ζωή της..
Θυμάμαι σε μια παλιά δουλειά μου, όταν έφτανα τους καλημέριζα όλους. Μία κοπέλα ήταν πάντα (μα πάντα) μέσα στην τσίτα.. από τις 8 το πρωί!! Υπομονή σκεφτόμουν κάτι θα έχει.. και όμως υποτίθεται ότι ήταν όλα μια χαρά στη ζωή της..
Έγραψα τη φράση.. «υποτίθεται ότι ήταν όλα μια χαρά στη ζωή της».., γιατί εντέλει ένας γάμος, μια δουλειά, όταν δεν υπάρχει ουσία δεν σου χαρίζει την ευτυχία και τη ψυχική ισορροπία, ούτε σε γεμίζει.. Το αντίθετο!
Δε θα ξεχάσω ένα πρωί σε μια «καλημέρα» μου, η αυθόρμητη απάντηση της ήταν.. «ναι? που την είδες?»… Εννοείται, μετά από αυτό κράταγα αποστάσεις..
Πόσοι άνθρωποι σου δίνουν την εικόνα του «πετυχημένου», «εξασφαλισμένου»… και όμως είναι βαθύτατα ανικανοποίητοι και δυστυχισμένοι από τις ίδιες τις επιλογές τους..
Οκ όλοι έχουμε προβλήματα, ίσως μάλιστα όσοι δεν τα 'φωνάζουν' να έχουν σημαντικότερα από όσα νομίζεις…Βγάλε λίγη θετική ενέργεια, όχι άλλη μιζέρια πια…
Η καθημερινότητα μας είναι αρκετά απαιτητική…
Για κάποιους περισσότερο από όσο μπορείς να φανταστείς..
Και ας μη μιζεριάζουν, και ας έχουνε επιλέξει να σου μεταδίδουν θετικότητα.
Όλα είναι εδώ.
Και τα προβλήματα και ο τρόπος διαφυγής από αυτά.
Τελικά όταν όλα σου έρχονται δύσκολα στην ζωή, ίσως να κερδίζεις σε κάτι άλλο. Τώρα αυτό δε το βλέπεις.
Ίσως να είναι μακροχρόνιο το όφελος.
Αλλά αυτό το «ίσως» σε σκοτώνει. Γιατί ξέρεις πως μόνο το «τώρα» έχεις.
Και αυτό το «ίσως» είναι τόσο εκκωφαντικό, σου ταράζει την καρδιά.
Σου θυμίζει την αδυναμία της ύπαρξης σου.
Τελικά όσο μεγαλώνω διαπιστώνω πως οι αληθινά δυνατοί άνθρωποι είναι αυτοί που έχουνε περάσει δύσκολες καταστάσεις στη ζωή τους. Όσοι μόνο «κλαψουρίζουν», αυτοί μάλλον δεν έζησαν..
Αν θες να είμαι ειλικρινής, όλα στη ζωή είναι απλά.
Μια πόρτα χρειάζεται ν'ανοίξεις για να βγεις από το σκοτάδι..
Και αυτό δε θα βρεθεί κανείς άλλος να το κάνει για σένα..
Ούτε να τη τραβήξει, ούτε να σου δείξει το πόμολο..
Μόνος θα το βρεις, μόνος θα αρπάξεις τη στιγμή και θα της δώσεις νόημα.
Θα την κάνεις έτσι ώστε να μη σε απασχολεί το μετά..
Ούτε καν εκείνο το «ίσως»..
184 σχόλια:
Ιδέα!
Τυπώνουμε μάσκες απλές, χαρτόνι με λαστιχάκι, ζωγραφίζουμε ένα χαμογελαστό πρόσωπο και το φοράμε από τη στογμή που θα βγούμε μέψρι που θα μπούμε στη δουλειά!
Σε όλους τους δημόσιους χώρους!
Ε?
Ίσως και κάποιο μήνυμα...
Xαμογέλα ρε τι σου ζητάνε!
Ε?
μερικές φορές οι άνθρωποι φωνάζουν για να ακούσουν οι ίδιοι...
ήταν το πρώτο ποστ που διάβασα φωναχτά.
EXEIΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ ΓΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ.ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΙ.ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ Σ/ΚΟ.
Καλημέρα Road. Αγχος. Η ζωή μας πλημμυρισμένη,-δίχως αναχώματα προστατευτικά- από κάθε δραστηριότητα που μας ταράζει τα νεύρα και οδηγεί την σκέψη μας, σε σκοτεινά μονοπάτια.
Τό σκοτάδι κυριαρχεί στην ζωή μας , παρά τα εκατομμύρια KW που καταναλώνουμε, γιατί άλλα βλέπουν τα μάτια μας και άλλα επεξεργάζεται το μυαλό μας.
Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να ξεφύγουμε από αυτόν τον λαβύρινθο.
Μόνο καλοί φίλοι και άνθρωποι που στέκοντε πλάι μας με όλο τους το είναι, μπορούν να μας εφοδιάσουν με τον μύτο και να βγούμε στο φως.
Εγώ ευτυχώς έχω τέτοιους δίπλα μου.
Και ένας από αυτούς είσαι κι εσύ.
Γι'αυτό σ' ευχαριστώ.
"Μια πόρτα χρειάζεται ν'ανοίξεις για να βγεις από το σκοτάδι..
Και αυτό δε θα βρεθεί κανείς άλλος να το κάνει για σένα..
Ούτε να τη τραβήξει, ούτε να σου δείξει το πόμολο..
Μόνος θα το βρεις, μόνος θα αρπάξεις τη στιγμή και θα της δώσεις νόημα."
Τα είπες ΟΛΑ!
Καλό Σαββατοκύριακο αγαπητή Road :)
Kαλημέρα, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω, ειδικά για το κλαψούρισμα το οποίο όσο μπορώ πολεμάω.
Απο την άλλη πιστεύω ότι οι πόρτες που ο καθένας κρατάει κλειστές για δικούς του λόγους, ανοίγουν μόνο όταν η προσέγγιση συμπεριλαμβάνει πραγματική ισοτιμία όσον αφορά τους ρυθμούς κατάκτησης της όποιας οικειότητας.Έχω κάνει πολλές βιαστικές κινήσεις κατά καιρούς, βασιζόμενος σχεδόν αποκλειστικά στα δικά μου μέτρα.
Οι κινήσεις προσέγγισης με τους άλλους σε ένα επίπεδο καθημερινότητας, δεν έχουν πάντα την ίδια επιτυχία, συνήθως όμως αν μεταλλαχτούμε σε κάτι πιό κλειστό, το προσωπικό κόστος από την αναγκαστική μεταμόρφωση, είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που δημιουργεί η κάθε αποτυχημένη απόπειρα επικοινωνίας.
Οι παλιότερες γενιές,έζησαν πολύ δυσκολότερες καταστάσεις, ειδικά για όσους έπαιρναν επιλογές ρίσκου.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η προσωπικότητα τους διαμορφώθηκε με τρόπο που να προκαλεί αποκλειστικά θαυμασμό, κάθε άλλο, σε πολλές περιπτώσεις.
Το σημείο υπεροχής τους, είναι για μένα αυτό της έκθεσης και του ρίσκου, στις σχέσεις, στην κοινωνία, σε όλες τις επιλογές τους, αγαπούσαν πολύ περισσότερο από ότι οι μεταγενέστεροι τον Σίσυφο.
Υ.Γ: Κάτι σε μπλογκοστέρηση μάλλον βγάζει η έκταση του σχολίου μου.
Πολύ σημαντικό το θέμα που θίγεις αρτιστάκι μου. Όσο πιο απλό και καθημερινό τόσο πιο σημαντικό. Προσωπικά η μόνη λύση που έχω βρει είναι το χιούμορ. Να σατυρίζουμε ακόμα και τις δύσκολες καταστάσεις. Το χαμόγελο είναι αφοπλιστικό. Αν και μερικές φορές η πραγματικότητα είναι τόσο βαριά που ακόμα και το χιούμορ βγαίνει δύσκολα. Καλό Σαββατοκύριακό αρτιστάκι μου!
Ποιος μπορεί ΔΥΣΤΥΧΩΣ! να αμφισβητήσει όσα γράφεις;
Ναι, ο άνθρωπος που πέρασε δύσκολες καταστάσεις στη ζωή του ωριμάζει και δυναμώνει αληθινά. Ναι, όσοι κλαψουρίζουν συνήθως είναι αυτοί που δεν έζησαν.
Ναι, για να βρεις το πόμολο, να ανοίξεις την πόρτα και να βγεις απ’ το σκοτάδι δίνοντας νόημα στη ζωή σου,πρέπει ΕΣΥ να έχεις τη διάθεση.
Ωστόσο, ουκ ολίγες καταστάσεις που επηρεάζουν τη δική σου ζωή, εξαρτώνται και από τη διάθεση του …γείτονα. Και κει είν’ τα δύσκολα…
Καλό Σ/Κ Roadartist με λιγότερο άγχος
τοσο απλό και ταυτόχρονα τοσο δυσκολο ενα πρωινό χαμόγελο..
αυτή η πορτα σου, μ' αρεσε πολύ.
τοσο σωστή περιγραφή..
μπράβο!
φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκυριακο ευχομαι :))
Ροντούλα, αυτή είναι ίσως η καλύτερή σου ανάρτηση! Απόλυτα ταιριαστή με τη δική μου φιλοσοφία και την κοσμοθεωρία μου! Χαμογελώ συνεχώς και σε όλους κι ας παρεξηγούμαι από πολλούς! Ξορκίζω το κακό με το καλό, υπερνικώ την αρνητική ενέργεια με τη θετική, που είναι πιο δυνατή έτσι κι αλλιώς! Πιστή ακόλουθος του "smile - the world looks better this way!"
Να έχεις ένα όμορφο, χαμογελαστό σαβ/κο!
Το χαμόγελό μας είναι αυτό που λείπει...
Εξαιρετική η ανάρτησή σου με τις προβληματισμενες ανθρώπινες υπάρξεις όχι μόνο στα ΜΜΜ, αλλά και στο ίδιο μας το γραφείο
Και εντάξει, το πρωϊνό το γλιτώνω κάμποσα χρόνια που χρησιμοποιώ ταξί (πάντα αυτή η έλλειψη χρόνου...) στο γραφείο πο λες τί κάνουμε, όπου όλοι "κουβαλάνε τα του οίκου τους"....
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
"Πίσω από τα καθημερινά τα πράγματα
υπάρχει ένα καθημερινό όνειρο
Ν' αποστρέψεις τα μάτια
από ψεύτικους ουρανούς..."
Έτσι το είχε διατυπώσει ο Γιάννης Κοντός στους στίχους του. Κι εσύ έχεις βρει νομίζω τον τρόπο ν' αποστρέφεις τα μάτια απο ψεύτικους ουρανούς. Συνέχισε απλά, να το κάνεις :)
Κι εγώ πιστεύω, πως όποιος δεν περάσει απ' τη φωτιά, δεν ξέρει τι θα πει ζωή και πολλοί δυστυχώς από μας, καταλανώνουν άφθονο χρόνο για θυμό, για γκρίνια, για μιζέρια και ξεχνούν οτι πράγματα που θεωρούν δεδομένα, για άλλους είναι όνειρα ζωής. Κι όμως! Είναι έτσι. Αλλά ως αχάριστα πλάσματα, δεν εκτιμούμε ότι μας χαρίζουν.
Η ευτυχία τώρα, είναι τόσο σχετική έννοια.. Και μάλλον μετριέται με στιγμές. Που εκ των υστέρων συνήθως και αναπολώντας τες, καταλαβαίνεις πως ήταν ευλογημένες. Και πάντα το έβρισκα λίγο άδικο αυτό. :(
Αλλά, όντως, ο καθένας μας έχει στα χέρια του τη ζωή του, και μπορεί να την κάνει όπως θέλει. Το έγραψες τόσο σωστά: "Και αυτό δε θα βρεθεί κανείς άλλος να το κάνει για σένα.." Αλλά κανείς όμως!
Μακάρι λοιπόν, να μπορέσουμε όλοι να αρπάξουμε τις ξεχωριστές στιγμές μας, να δώσουμε νόημα στην κάθε μία και να μην μας απασχολεί πια ούτε το "μετά", ούτε το "ίσως". Θέλει προσπάθεια, αλλά στο χέρι μας δεν είναι;
Φιλί, για το απο καρδιάς κείμενό σου... Άγγιξε...
πόσο συμφωνώ... και πόσο δύσκολο είναι να δούμε τα πράγματα με μια άλλη ματιά και να τα κάνουμε όλα πιο εύκολα...
τι να χαμογελάσουμε κοπέλα μου που κάθονται στην πόρτα και δεν κουνιούνται. εμ βέβαια ήταν μέχρι να μπουν. άμα μπήκαν δεν νοιάζονται για τους άλλους. δική μου η θέση είναι. την έπιασα πριν ένα δευτερόλεπτο. άφησα την τσάντα. και σηκώθηκα να χτυπήσω το εισιτήριο. μου το χτυπάτε; μπορείτε να κάνετε πιο κει; τσ τσ τσ...
σε έπεισα; λολ. θες να σου πω και καλησπέρα τώρα που λυσσομανά ο αέρας; χαχα.
όλα απλά είναι τελικά. το πιστεύω και εγώ αυτό. και θέλω να το πιστεύω. όσο μεγαλώνουμε και όσο ζούμε. ειδικά όσο μεγαλώνουμε συνειδητοποιώντας ότι ο χρόνος μας πλέον είναι πολύτιμος να αναλωνόμαστε σε μη ανούσια πράγματα. όχι η ζωή δεν είναι εύκολη. θέλει αγώνα και δύναμη. αλλά αν την δυσκολεύουμε και εμείς περισσότερο δεν έχει νόημα. ακόμα και κάποιος να μας δείξει την πόρτα, το πόμολο, ακόμα και να μας βγάλει έξω, εξαρτάται από μας κυρίως, να μείνουμε έξω ή να ανοίξουμε την πόρτα.
ναι χαμόγελο. δύναμη. στα δύσκολα. να γίνουν εύκολα. γιατί πολλά πράγματα μοιάζουν δύσκολα και δυσβάσταχτα μα είναι στο χέρι μας να τα κάνουμε ομορφότερα. και αρχίζουμε με ένα χαμόγελο.
:) ναι; και ας λυσσομανά έξω. ;)
χαχα πολυ καλό.. κι εγώ το σκέπτομαι συχνά.. όντας σε νιρβάνα.. για χρόνια.. δύσκολα χαλά η καλή μου διάθεση για περισσότερο απο κάποια λεπτά.. βλέπω τους αντίπαλους οδηγούς στα γύρω αυτοκίνητα.. και σκέπτομαι ότι ο πολιτισμός μας αντί να μας δευκολήνει με όλη αυτή την τεχνόλογία.. μας γέμισε ανάγκες.. και τρέχουμε σα το σίσιφο να τις καλήψουμε.. αλλά είναι τρύπιο το κανάτι..:):)
είναι ευτύχημα τελικά το να μπλέκεις σε πολλές δύσκολες καταστάσεις.. για να επιβιώσεις αναπτήσεις τεχνικές επιβίωσης.. και το να διακομωδείς την κάθε κακοτυχία όταν όλα γύρω καταρέουν είναι η καλήτερη.. και σου μένει κι ως παρακαταθήκη.. για τα πιο έυκολα.. εγώ μικρός.. στις πρώτες δυσκολίες έκανα ένα συλογισμό που με βοηθούσε.. αξιολογούσα κάθε δυσκολία με κριτήριο αν θα τη θυμόμουν κάν σε ένα χρόνο..:):)
την καλησπέρα μου:):)
Μερικές φορές νομίζω ότι οι επιβάτες στα μέσα μεταφοράς ανυπομονούν να τους ακουμήπήσει "κατά λάθος" ο διπλανός τους για να αντιδράσουν. Έχουμε γίνει όλοι ευέξαπτοι, μίζεροι και κακορίζικοι, ξεκινάμε το πρωί για τη δουλειά με την κρυφή προσδοκία ότι κάποιος, κάπου στη διαδρομή, στο γραφείο ή αλλού θα μας δώσι την ευκαιρία να αρπαχτούμε. Πότε γίναμε έτσι; Δεν ξέρω αν είναι η ενηλικίωση ή κάτι άλλο, είναι δύσκολη η ζωή αλλά τη βιώνουμε μόνος του ο καθένας. Όλοι οι άλλοι είναι απέναντι. Το τραγούδι στο μπλογκ ταιριάζει νομίζω πολύ με το ποστ...
You got a fast car
but is it fast enough so we can fly away
we gotta make a decision
we live tonight or live and die this way...
Όλα σωστά όσα λες ...
Μη με κάνεις τώρα ...
ν' αλλάξω γνώμη πάνω που ...
προγραμμάτιζα ταξιδάκι για τον
άλλο μήνα στην πρωτεύουσα !!!
Είναι η ίδια η φύση των πόλεων
να αποξενώνει τους ανθρώπους.
Κι η έλλειψη κοινωνικότητας φέρνει
άγχος γιατί την έχει ανάγκη η φύση
του ανθρώπου σαν "κοινωνικού ζώου" !!!
Καλό σου Σ.Κ. αρτίστα μου ...
Πολλές φορές, τα εύκολα και τα ωραία είναι βαρετά. Ειδικά αν δεν έχουν ενδιαφέρον. Και όταν βαρεθείς κάτι, παύει να είναι ωραίο, όσο ωραίο κι άν το βρίσκουν οι άλλοι.
αυτή την ξινισμένη μούρη των συνεπιβατών την έχω δει πολλές φορές και στον καθρέφτη.......
δεν ξέρω. είναι πολύ ωραία αυτά στη θεωρία, αλλά στην πράξη δυσκολεύομαι να τα εφαρμόσω.
παρόλα αυτά μια καλησπέρα θα στην πω. πάντα τη λέω αυτή. για τα υπόλοιπα δεν παίρνω όρκο
καλησπέρα!
Όσα περιγράφεις είναι μάλλον αληθινά. Και το λέω, γιατί δεν χρησιμοποιώ τα ΜΜΜ για να πάω στη δουλειά μου. Προτιμώ το κρύο ή την ζέστη στο βεσπάκι μου. Τους βλέπω όμως να κρέμονται ανέκφραστοι κι όχι μόνο στη στάση. Όλη η ζωή μίζερη και θλιβερή έχει γίνει. Δεν υπάρχει επικοινωνία πόσο μάλλον επαφή ζεστή και ουσιαστική. Αναρωτιέμαι μήπως είμαστε από τους τυχερούς που έστω κι έτσι ανταλλάσουμε απόψεις, μηνύματα, χαιρετισμούς. Προσωπικά την χαίρομαι αυτή την επαφή με αυτούς που έχω επιλέξει να επικοινωνώ. Κι αν ακόμη δεν έχω κάτι να τους πω, θα με αναζητήσουν εκείνοι. Γλυκό το συναίσθημα όταν τους συναντώ, σε μια λέξη, σε μια γραφή, σε μια ανάγνωση. Άς ανοίξουμε τα πόμολα, εκεί έξω υπάρχουν άλλοι που περιμένουν να συναντηθούμε.
Καλό Σ/Κ κορίτσι μου.
Πόσο δίκιο έχεις!
Όταν έμεινα στη Γαλλία για ένα μήνα, μου έκανε εντύπωση που ακόμη και στο λεωφορείο να έμπαινες ή στο ασανσέρ, έλεγες "Καλημέρα"! Η καλύτερή μου!
Εδώ στην Αθήνα αν πεις "Καλημέρα" σε άγνωστο, μπορεί να μη σε βρίσει, αλλά θα σε κοιτάξει σα να βλέπει εξωγήινο :(.
Τα φιλιά μου!
@ kikop80 : Θα μας περάσουν για τρελούς..σίγουρα! :))))
Εκει που έχουμε φτάσει να 'ψάχνουμε' για ένα χαμόγελο?? Αστο kikop το αυθόρμητο και το αληθινό είναι το όμορφο, το 'εξαναγκαστικό' δεν το θέλω. Φιλιά.
@ Takiz : Να το ξανακάνεις Τάκη μου, θα το κάνω και εγώ.. Φωνακτά προς τον εαυτό μας πρώτα. Φιλάκια!
@ jk in your life : Ετσι είναι. Ξέρεις πόσες φορές βλέπω π.χ. κάποιον διευθυντή σε τράπεζα που όλοι εκεί τον σέβονται, αλλά διαφαίνεται το "κενό" από ..χιλιόμετρα, και τα ψεύτικα χαμόγελα του, και μόλις που κρατιέμαι να μην αρχίσω τις ..φιλοσοφίες.. Καλώς ήλθες.
@ epikuros : Βαγγέλη καλησπέρα, πλημμυρισμένη είναι και δεν σε αφήνουν να ανασάνεις. Κάνε τις επιλογές σου και τράβηξε τη δική σου πορεία. Μόνο έτσι θα ελευθερωθείς.. Οσο μπορείς κάνε τη διαφορά στη κάθε μέρα σου.
Ολοι νιώθουμε ανασφάλεια, όλοι έχουμε "κακές" στιγμές και δυσκολίες.. Χρειάζεται όντως πολύ προσπάθεια και στήριξη και φίλοι.. αληθινοί.. για να μη μένεις στο σκοτάδι..
Ας είμαστε αληθινοί ως προς τους εαυτούς μας.. και να μην αλλάξουμε για κανένα. Εγώ σε ευχαριστώ Βαγγέλη!
@ EKTORAS : Χαίρομαι που συμφωνείς, καλησπέρα Εκτορα, καλό Σκ. Σε ευχαριστώ.
@ Κ.Υ.Π WALKING : Και εγώ το πολεμώ όσο μπορώ. Δεν το καταφέρνω πάντα.. αλλά το παλεύω πάντως.
Η προσέγγιση παίζει πάντα πολύ σημαντικό ρόλο.. Αλλά και η φιλοσοφία που έχει ο καθένας ως προς τη ζωή του. Δεν γίνεται να ταιριάξουμε με όλους.. Δεν γίνεται να μας αισθανθούν όλοι..
Η αποδοχή της διαφορετικότητας του άλλου είναι μεγάλο πράγμα, και στην σημερινή εποχή απίστευτα σπάνιο.. Ο καθένας έχει ένα τοίχο χτίσει ..και μέσα περικλείει μόνο όσους πιστεύει οτι έχουνε κάτι να του δώσουν.
Ψάχνουν πράγματα που ίσως να μην έχουν αληθινή αξία.
Από εκεί και πέρα, ας επιλέξει ο καθένας μόνος του τι ζητά.
Στις παλιότερες γενιές, έχω την εντύπωση πως δεν υπήρχε τόσο πολύ άγχος, τέτοια έλλειψη επικοινωνίας και ανασφάλεια.. Επίσης, υπήρχε περισσότερος ρομαντισμός και η αθωότητα..
Ναι τώρα είμαστε περισσότερο καχύποπτοι, και πως όχι άλλωστε?.. Καλή επιστροφή! Και να είσαι καλά εύχομαι..κ δυνατός ;) ;)
@ Καημος : Και εγώ έτσι το παλεύω με το χαμόγελο, αλλά μερικές φορές δεν αρκεί.
Και απορώ με την αρνητικότητα και με το πόσο πολύ δυσαρεστημένοι είναι οι γύρω, οι οποίοι "υποτίθεται" (το τονίζω αυτό!) είναι καλύτερα από εσένα, τουλάχιστον με τα δεδομένα στις ζωές τους, θα έπρεπε να ένιωθαν καλύτερα..Να είσαι καλά καημέ, καλο σκ.
@ JamanFou : Συμφωνώ σε όλα. ΟΛΑ ομως.. Σε ευχαριστώ πολύ jf να μου είσαι καλά. Επίσης, καλό σκ, φιλιά.
@ Μαριλενα : Μα ΓΙΑΤΙ να είναι δύσκολο ένα πρωινό χαμόγελο?? Δεν το καταλαβαίνω αυτό! ΠΟΤΕ ΔΕ το κατάλαβα!!!
Σε ευχαριστώ πολύ Μαριλένα :)
Φιλάκια πολλά, καλό σκ επίσης!
@ Maria Tzirita : Μαρία σε ευχαριστώ πολύ :))))
Χαίρομαι που συμμερίζεσαι όλα όσα έγραψα..είναι ότι νιώθω καθημερινά, και δεν μου είναι εύκολες οι 'προσωπικές' αναφορές.. Αλλα αυτές οι σκέψεις κυριαρχούν τελευταία.
Πάντα έτσι να παραμείνεις.. Και ας μη καταλαβαίνουν οι άλλοι το σκεπτικό σου! Καλησπέρα, χαμογελαστά φιλιά, καλό σκ! ;)))
@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ : Γλαρένια αυτό το τραγούδι το έχω συνδιάσει με ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο στη ζωή μου, και πραγματικά είναι από τα πιο αγαπημένα μου. ΠΟΛΥ σε ευχαριστώ.. Ισως να το βάλω και μελλοντικά σε κάποια ανάρτηση.. Υπέροχο τραγούδι...
Είσαι τυχερή που έχεις απαλλακτεί από τα ΜΜΜ, αλλά σίγουρα η διάθεση των συναδέλφων είναι κ αυτή καθοριστική.. Φιλιά, καλό σκ, σε ευχαριστώ..
@ Madame de la Luna : Πολύ ωραίοι στίχοι..δεν τους είχα διαβάσει ξανά..και έχουνε τόσο δίκιο.
"Ν'αποστρέψεις τα μάτια
από ψεύτικους ουρανούς..."
Εχει σημασία να επιλέγεις που 'κοιτάς'.... και ίσως και με ποιους κοιτάς..
Σημασία τόσο η 'θέα', όσο και οι άνθρωποι που θα επιλέξεις να είναι δίπλα.. εκείνες τις στιγμές..
Χαίρομαι που διαισθάνθηκες όλα όσα ήθελα να πω με αυτό το κείμενο.
Σου έχει τύχει να μιλάς για το ίδιο πράγμα σε κάποιον, ή να κοιτάς τη ίδια θέα και άλλο πράγμα να αντιλαμβάνεται αυτός και άλλο εσύ??..
Οι δυσκολίες και τα εμπόδια καθορίζουν το "ποιος" είσαι και τι στάση θα ακολουθήσεις στη ζωή σου. Πλέον αυτό το έχω καρατσεκάρει..
Κανείς madame.. Θέλει προσπάθεια, ακόμη και ένα χαμόγελο μπορεί να δώσει δύναμη.. Στο στέλνω!
Οντως απο καρδιάς ήταν, σε ευχαριστώ!
@ BLUEPRINTS : Ας το προσπαθήσουμε όσο μπορούμε..
@ b|a|s|n\i/a : Αχ και εσύ μμμ basnia????.. :)))) Αστα να πάνε.. πραγματικά μπορώ να γράψω βιβλίο μόνο με τις ιστορίες για αγρίους και το τι αισθάνομαι κάθε μέρα σε αυτά...
Συμφωνώ σε ότι αναφέρεις. Ολα ειναι απλα..Αρκεί να έχεις δίπλα σου και ανθρώπους (λίγους its ok) που να σου στέκονται, να είναι αληθινοί (!!!) και να "βλέπουν" τη ζωή με το ίδιο τρόπο με σένα.
Αυτό είναι το βασικότερο..
Χαμόγελο, δυναμη στα δύσκολα, που υπάρχουν..
Καλησπέρα, και πολλά φιλιά και ας λυσσομανά ο αέρας έξω.. :))))
@ koulpa : Γέλασες???.. Αν διάβασες αυτό το κείμενο και γέλασες, τότε πραγματικά να είσαι καλά... χααα χαίρομαι πολύ! :))
Η κατάσταση στους δρόμους έχει ξεφύγει.. Μόνο αν το πάρεις στη πλάκα μπορείς να το αποδεκτείς όλο αυτό το τρελοκομείο..
Τεχνικές επιβίωσης.. Μάλλον απαραίτητες σε όλους μας.. Φιλιά :)
@ silentcrossing : Και εγώ το ίδιο αισθάνομαι.. Ψάχνουνε αφορμή για να τσακωθούνε! Αν τους χαμογελάσεις θα αισθανθούν έντονη αμηχανία!! Πραγματικά απίστευτο..
Οτι περιγράφεις διαισθάνομαι και εγω καθημερινά..
Ο κόσμος δυστυχώς δεν αλλάζει, ούτε μπορούμε να τον αλλάξουμε εμείς..Ας προσπαθήσουμε να βρούμε αντιστάσεις και διεξόδους, να διαφοροποιηθούμε..
Το τραγούδι το επέλεξα επειδή οι στίχοι του ταιριάζουν απόλυτα με τις σκέψεις και τα συναισθήματα που είχα όταν έγραφα το κείμενο. Χαίρομαι που το πρόσεξες.. και που σου αρέσει. Καλώς ήρθες.
Πες τα κοπελιά!
Όλοι μες τη μαυρίλα!!!
@ Sidepap21 : Να έρθεις και να περάσεις όμορφα εύχομαι.
Δεν ξέρω, δεν εχω ζήσει στην επαρχία για να μπορέσω να συγκρίνω την εκεί κοινωνία με αυτή της πόλης..
Δυστυχώς όμως για να είμαι ειλικρινής, μάλλον δε θα μπορούσα να μείνω μακρυά από την Αθήνα..
Συμφωνώ όμως για την ελλειψη κοινωνικότητας, ή μάλλον καλύτερα έλλειψη ουσιαστικών επαφών στη ζωή..
Αυτή είναι η σημαντικότερη αιτία του αγχους.. που δεν καλύπτεται από καμία καριέρα..
θάβεται μόνο και ξανά μετά επανέρχεται στην επιφάνεια με την πρώτη ευκαιρία..
Να είσαι καλά, καλό σκ επίσης!
Εμείς οι νεώτεροι (πλεονασμός που με βολεύει)να μην έχουμε και μάλλον δίκαια την αθωότητα των παλαιοτέρων, μπορούμε όμως να συζητάμε πιό εύκολα από ότι εκείνοι τέτοια θέματα κι όλο και κάτι βγαίνει απ΄αυτό.
Είμαι πανίσχυρος κι απολαμβάνω την επιστροφή,η οποία καθόλου τυχαία με το ζητούμενο όλων μας για καλύτερη επικοινωνία, ξεκινάει από εδώ που αισθάνομαι ότι υπάρχει.
@ H.Constantinos : Κωνσταντίνε εχτές το πρωί ήμουν σε μια δημόσια υπηρεσία..
Εκεί μέσα οι υπάλληλοι μπήκανε με πολύ μέσον ή μετά από πολύ αγώνα (διαφόρων τρόπων) και όλοι τους (μα ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ) ήταν μέσα στη μαύρη κατάθλιψη..
Δυσαρεστημένοι, αγενέστατοι, αμίλητοι, αγέλαστοι..
Μα κάτσε.. Επιλογή σου ήταν.. και υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι.. σκέψου λίγο διαφορετικά..
Εχεις μια θέση που ακόμα και αν δε σε καλυπτει 100% σου δίνει τη σταθερότητα. Ειδικά σήμερα..πολύτιμο αγαθό!
Πάντα υπάρχουν διέξοδοι. ΟΛΑ στηρίζονται και ξεκινάνε από το τρόπο σκέψης μας. Αυτό πιστεύω..
@ Ηλιογράφος : Να την αλλάξεις!! Ειδικά αν χρησιμοποιείς λεωφορεία και σε πετυχαίνω πουθενά!!! χαχααχααχχααχαχαχχ :)) ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΑΑΑ :)
@ tovene592 : Ολοι δυσκολευόμαστε, αλλά πίστεψε με μόνο θεωρία δεν είναι..Απλά καταστάλαγμα.. Οταν τρως μερικά σκαμπίλια, βλέπεις πως η μόνη διέξοδος είναι αυτή που περιγράφω. Δεν υπάρχει άλλη.
Καλησπέρα και από μένα.
@ ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ : Είναι αληθινά. Και δυστυχώς δεν έχω βέσπα, πολύ θα το ήθελα..ασε μου άρεσουν παρα πολύ..Μπορώ να σου αφηγηθώ πολλές ιστορίες για τα μμμ, άστο..
Εκεί διαισθάνεσαι την κατάσταση του δίπλα σου.. ΜΑ γίνεται να ξεκινάς τη μέρα σου έτσι?? Πως θα συνεχιστεί δηλαδή μετά???
Ανέκφραστοι ακριβώς έτσι..
Συμφωνώ με ότι έγραψες.
Και ναι την επικοινωνία όπως αυτή που κάνουμε εδώ, και εγώ την διαισθάνομαι όπως το έγραψες, ζεστή, αληθινή.
"Άς ανοίξουμε τα πόμολα, εκεί έξω υπάρχουν άλλοι που περιμένουν να συναντηθούμε."
Φιλιά πολλά, καλό σκ!
@ Sweet and bitter : Εχει ξεφύγει η κατάσταση sweety.. Δε μπορώ να διανοηθώ οτι υπάρχει τέτοια αρνητικότητα στο κόσμο, από την αρχή της μέρας του!!!!..
Και εμένα μου αρέσει να καλημερίζω λες να παω προς Γαλλία δηλαδή??
Πολλά φιλιά!!
@ Hfaistiwnas : Ηφαιστιωνάκο τα λέω, τα σκέφτομαι, τα βιώνω!!!!!!!!
@ Κ.Υ.Π WALKING : "Εμείς οι νεώτεροι" ε, ναι αυτό είναι πλεονασμός σίγουραααααα :))
Απο τη στιγμή που υπάρχει αυτό που λες, η διάθεση για επικοινωνία, νομίζω πως αυτό είναι ότι βασικότερο..
Πάντα πανίσχυρος!
αποξένωση, κοινωνική αρρώστια, αρρώστια του πολιτισμού...
να ξαναβρούμε την απλότητα πρέπει,
ν΄ανοίξουμε πόρτες και παράθυρα να μπει φρέσκος αέρας και ήλιος....
καλό σου βράδυ.
Πόσο δίκιο έχεις... Και πόσο όλοι μας κάποιες φορές συμβάλλουμε σ' αυτό που βιώνουμε καθημερινά..
Φιλιά κορίτσι!
Ωράια ανάρτηση!!!Μέσα στην αισιοδοξία...Αλήεθια ποιος θέλει να αντιμετωπίζει αυρτές τις καταστάσεις...Θυμάμαι σε ένα σεμινάριο που ήμουν στην διάρκεια της συμβουλευτικής μας έλεγαν πώς ακόμα και στο τηλέφωνο να μιλάμε για δουλειά, πρέπει να είμαστε εκτός από ευγενικοί και γελαστοί...Από την άλλη άκρη της γραμμής, θα καταλάβουν οι άλλοι αν χαμογελάμε ενώ μιλάμε και θα νοιώσουν την διαφορά στον τόνο της φωνής, μια εγκαρδιότητα...
Μα να μην σου ανταποδίδει την "καλημέρα"...Μεγάλη γαϊδούρα η κυρία, (βρίζω και τα αθώα τα γαϊδουράκια που δεν μου φτάινε σε τίποτα...Εγω την λέω ακόμα και στους οδηγούς των λεωφορείων...
Αν ήξερες, πόσο περιμένω, κάθε φορά που θα παω διακοπές σε ένα μικρό χωριουδάκι, και το πρωι, που θα βγω βόλτα, να πω όσες καλημερες δεν έχω πει στην Αθήνα!!!!!
Εδώ, καλημέρα να σου πουν καταλάθος, πάλι με άγχος θα στην πουν:)))
Καλό βράδυ.
Ξέρεις, κάποιοι άνθρωποι μπλέκουν τόσο πολύ στα γρανάζια της καθημερινότητας και του τρεξίματος όπως ακριβώς το περιγράφεις που δεν το ξέρουν πως είναι δυστυχισμένοι? Δεν το βλέπουν? Και δυστυχώς είναι πολλοι αυτοί, και η μιζέρια είναι μεταδοτική. Εσύ χαμογέλα και λέγε την καλημέρα σου κι αν δεις μια από απέναντι να σου χαμογελάει και να σου λέει κι εκείνη καλημέρα θα'μαι εγώ!!!
Φιλάκια πολλά αρτιστάκι
Απο τα πιο ομορφα ποστ που εχω διαβασει τον τελευταιο καιρο, και ειναι ομορφο γιατι ειναι αληθινο.
Κι ας εχω να ζησω στην Αθηνα δεκαοχτω χρονια, η ιδια εικονα υπαρχει στις περισσοτερες πολεις.
Καλο ΣΚ!
Δεν φταίει η πόλη πάντως. Εμείς είμαστε που την έχουμε ασχημύνει από επιλογή. Ή από παραμέληση. Και αυτό που την ασχημαίνει περισσότερο είναι οι στραβομουτσουνάρες μας ακριβώς όπως τις περιγράφεις.
Τέλος στη μιζέρια, μπορούμε! Αρκεί ένα χαμόγελο και μια καλημέρα.
Καλησπέρα roadartist!Δύσκολες εποχές για πρίγκηπες,κούκλα μου..Πάντως τη γλυκιά αύρα σου την "πέρασες" και σ' αυτό το ποστ, μεγάλο χάρισμα!!
Λέγεται ότι προκειμένου να κατσουφιάσεις χρησιμοποιείς πολύ περισσότερους μύες του προσώπου από όσους για να χαμογελάσεις, άρα καταβάλεις περισσότερη προσπάθεια… Άλλος ένας λόγος για να συμφωνήσω απόλυτα με την παρότρυνσή σου: ας το πάρουμε απόφαση, ας ανοίξουμε την πόρτα και ας βγούμε…
Καλό χαμογελαστό σαββατοκύριακο!
Αρτιστάκι μου καλησπέρα...!
Άγχος...με τι μεγάλο θέμα καταπιάνεσαι...φαίνεται όσο αναπτύσσεται η κοινωνία μας, τόσο πιο "μικροί" γινόμαστε εμείς, μας ρουφάει η δίνη της καθημερινότητας, ένα συνεχές τρέξιμο, που δεν μας αφήνει να ανασάνουμε...
Η λύση φαντάζει απλή, ένα χαμόγελο, μια γλυκιά καλημέρα, ένα αλλιώτικο βλέμμα στην πεζή πραγματικότητα...πόσοι έχουμε όμως το κουράγιο να το πράξουμε?
"Τελικά όσο μεγαλώνω διαπιστώνω πως οι αληθινά δυνατοί άνθρωποι είναι αυτοί που έχουνε περάσει δύσκολες καταστάσεις στη ζωή τους. Όσοι μόνο «κλαψουρίζουν», αυτοί μάλλον δεν έζησαν.."
Αυτό το σημείο το επέλεξα για να σου πω ότι όλο το μυστικό της καλής διάθεσης βρίσκεται εδώ.
Δε βοηθάει σε τίποτα η γκρίνα.Αντιθέτως επιδεινώνει την ήδη υπάρχουσα άρνητική κατάσταση.
Πολύ όμορφη η ανάρτησή σου Αρτίστα μου! Και πολύ σοφά τα λόγια σου.
Αγχος???
Δεν υπάρχει λόγος πια!
Τι είπες Αρτιστάκι μου? Μαθαίνει κάποιος μεγαλώνοντας!
Λες,φτάνει πια με τα ζοφερά πρωινά όταν πρέπει να πας στην δουλειά.Λες, θα βγω στην σύνταξη όταν πονάνε τα πόδια σου τα βράδια. Λες ,αχχχ τι καλά μεγάλωσα και θα αναπαυτώ τώρα!
Ελα μου ντε που αλλιώς τα ορίζεις και αλλιώς έρχονται.
Ευτυχώς υπάρχει και η Βαλλεριάνα!
Καλή φίλη η Κυρία Βαλ...
Δεν υπάρχει άγχος πια!
Ο χρόνος χάθηκε...
Σε φιλώ και σε καληνυχτίζω καλή μου
Καλησπέρα roadartist...
Μια γενικότερη κι όχι βαθιά φιλοσοφία για την καθημερινότητά μας, φτάνει πιστεύω για να μας κάνει να καταλάβουμε πολλά...
Αλλά:
Υπάρχει το κόμπλεξ του νεοπλουτισμού και του επικρατέστερου.
Υπάρχει το "γιατί να το κάνει πρώτα αυτός κι όχι Εγώ
που τα ξέρω όλα".
ΒρωμοΑθηναίοι σας ανέχομαι για να σας κάνω ανθρώπους.
(το 'χω ακούσει κι αυτό)
Όλοι έχουμε τεράστια ευθύνη γι' αυτό το χάλι, ίσως γιατί πολλοί θεωρούν εαυτόν ανώτερο των άλλων...και φυσικά έπεται η απαξίωση και το κόψιμο της καλημέρας...
Είμαι τυχερός γιατί μεγάλωσα και ζω σε γειτονίτσες με αυλές, με γλαστρούλες και λίγες πολυκατοικίες...
Φιλιά...γελαστά
Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα...Και εγώ θέλω να βγάζω θετική ενέργεια όσο μπορώ...
Τρέξε χαλαρά γλυκιά μου
αυτό είναι το μυστικό
και σταμάτα να παίζεις το παιχνίδι
του (τα θέλω όλα)
Ένα χωριό μας σώζει…!
Ναι μη γελάς είναι πραγματικότητα.
Εκεί αισθάνεσαι τουλάχιστον
άνθρωπος υπολογίσιμος.
Ένα χόρτο θα το βρεις να το φας
Όσο για αυγουλάκια ζεστά
από την κότα το πρωί τα έχεις.
Άντε και καλό μας βράδυ.
Φιλί γλυκό για χαλάρωση.
http://zafora.blogspot.com/2008/02/blog-post_23.html
Αρτιστάκι μου , μια πολύ όμορφη , ζεστή, απλή και άκρως ενδιαφέρουσα ανάρτηση !!!!
Είναι ακριβώς όπως τα λες !!!!
Οι άνθρωποι που έχουν δει τα δύσκολα, ξέρουν και να εκτιμάνε !!
Όλοι όμως :
Ας χαμογελάμε ,
ας βλέπουμε αισιόδοξα,
ας είμαστε θετικοί,
ας έχουμε ανοιχτή την πόρτα !!!!!
Για να μπει ήλιος και χαρά !!!!
Την ωραιότερή μου καλημέρα !!
"Το γέλιο είναι η μουσική της ψυχής"
Και όλοι έχουν κουφαθεί ρε παιδί μου, δεν ακούνε, δεν βλέπουν, δεν αισθάνονται, δεν ζουν.
Εγώ πιστεύω ότι κανένας δεν τα έχει με την ζωή του ή με το σύστημα ή με την ανεργία ή με τούτο και το άλλο...
Με τον εαυτό τους δεν τα έχουνε καλά και μιζεριάζουν γιατί δεν μπορούνε να τον ξεφορτωθούνε! Όπως η συνάδερφος σου, τον εαυτό της δεν άντεχε, πως να είναι καλή η μέρα της και πως να γελάσει και σε ποιόν, αφού είναι αναγκασμένη να τρώει να κοιμάται και να ζει με κάποιον που δεν τον αντέχει;
Όσο για τους "κλαψιάρηδες" για μένα είναι οι άνθρωποι που είναι ανίκανοι να αναλάβουν την ευθύνη του εαυτού τους, των επιλογών τους και των πράξεων τους και κλαψουρίζουν συνέχεια ως "αιώνια θύματα" κάποιου άλλου πάντα!
Δεν είναι απλά αυτό που λες ότι δηλαδή δεν έχουν ζήσει τίποτα, είναι πολύ χειρότερο, δεν ζουν τίποτα ποτέ τους.
Άστα, μακριά από εμάς όλα αυτά.
Να γελάμε στον καθρέπτη μας πρώτα, για να μπορούμε να το χαρίσουμε και σε έναν άλλο άνθρωπο το γέλιο μας, με ζεστασιά και αισιοδοξία αληθινή.
Γιατί αν δεν έχεις κάτι, που να το βρεις για να το δώσεις και αλλού;
Πολλά πολλά φιλιά
Όντως, όλα στη ζωή είναι απλά. Οι άνθρωποι και βιαστικές (μη) ζωές τους είναι που τα κάνουν περίπλοκα. Ακόμη και στην Κύπρο, όπου τα πράγματα δεν είναι καθόλου δύσκολα. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο απολαμβάνω τη ζωή εδώ στην Ταϊλάνδη: για την έμφυτη ευγένεια, για τα χαμόγελα, για την καλημέρα που δε λείπει από κανένα στόμα.
Καλημέρα, καλημέρα, καλημέρα Roadartist μου!
Συμφωνώ τόσο πολύ με όσα λες, νομίζω το ξέρεις καλά, ε;
Καλή Κυριακή!
Υ.Γ. Πάντα θα έχει αυτούς που με ξινισμένα μούτρα και από ξινισμένες ζωές θα λένε "την καλημέρα πού την είδες;" (κάποια στιγμή πρέπει να σου πω τι μου έχουν πει για την εκπομπή στο ραδιόφωνο...), το θέμα πράγματι είναι να κοιτάμε στον καθρέφτη και να μην είμαστε εμείς έτσι!- με αφορμή το σχόλιο του Ηλιογράφου στο οποίο στάθηκα και είπα λες;
Ηρεμα,απαλά,με τέμπο,ρυθμό και χρώματα....
Και για να επιβεβαιώσω το τελευταίο(με τα χρώματα),έχω κατι για σενα από μια έκθεση ζωγραφικής εδώ.Αν σ'ενδιαφέρει,γραψε μου στο vdarais@yahoo.gr
Kαλημέρα....
Καλημέρα
( γράφω χωρίς ακόμα να έχω διαβάσει τα σχόλια)
Γράφεις πολλά και καλά, καλλιτεχνάκι.
Θυμάμαι έναν άνθρωπο που είχε κάνει ένα σημαντικό καλλιτεχνικό έργο. Τον είχε ρωτήσει ο δημοσιογράφος κάτι σχετικό με τη δυσκολία του έργου. Αφοπλιστικά απλά απάντησε πως "τελικά, η δημιουργία δεν είναι δύσκολο πράγμα..". Και μετά εστίασε κυρίως στην.."εσώκλειστη" αγάπη για τη ζωή, τελικά, που "και νεκρούς ανασταίνει" Δεν το εξέφρασε έτσι βαρύγδουπα. Το έθεσε, όμως, ως δεδομένο, ως περίπου αυτονόητο.
Είναι αυτό που έγραψες κι εσύ, roadartist
( συγγνώμη:..RRoadartist) προς το τέλος της ανάρτησής σου.
Θέλουν κουβέντα αυτά τα πράγματα - πιθανώς θα τα έχουν θίξει ήδη οι συνομιλητές. Το πώς, δηλ, θα στρέψει ο άνθρωπος το πρόσωπό του από τον ομφαλό του, αρχικά, είναι ένα "μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα", που έλεγε κι ο Άμστρονγκ.
Γιατί χρειάζεται, εκτός των άλλων, και πολύς εγωισμός, για να είμαστε κατηφείς, μιζεριασμένοι και κακόκεφοι καθημερινά, ανίκανοι να αντικρύζουμε τα πάντα πολύ χειρότερα..
Τέλος πάντων. Ας μη σας φλυαρώ, πρωινιάτικα. (...έχω και λίγο άγχος να προλάβω να ετοιμάσω τη δουλειά μου για αύριο...:-)) )
Καλημέρα, φιλενάδα.
Πόσο όμορφα τα λες & απλά! "Είναι απλό σαν την καλημέρα", λέει μια γαλλική παροιμία!
& ναι έτσι είναι η κατάσταση παντού. Τούτες τις εικόνες βλέπουμε κάθε μέρα. Μα υπάρχουν τρόποι να γίνουν τα πράγματα πιο απλά. Δεν θέλει & πολλή φαντασία.
Διάβαζα σε ένα γαλλικό περιοδικό τις προάλλες : " ποιος ο λόγος να απαντήσετε με ένα ΟΚ σε μήνυμα κάποιου που σας λέει θα σε πάρω σε 5 λεπτά! Αφού σε πέντε λεπτά θα μιλήσετε!", "Κλείνετε το κ/τ σας με το που θα μπείτε σπίτι. Μην αφήνετε να σας χαλούν την όμορφη οικογενειακή σας ατμοσφαίρα & να σας αγχώνουν όταν τρώτε με την οικογένειά σας, όσοι σας στέλνουν απανωτά μηνύματα"! Και δεν είναι λίγοι & αγχώνουν. Έτσι και γω κλείνω το κ/τ με το που μπαίνω σπίτι. Όποιος επείγεται υπάρχει το σταθερό.
Ναι,μπορούμε να μειώσουμε το άγχος μας. Είναι δική μας υπόθεση & οι λύσεις είναι απλές.
Να σαι καλά. Καλημέρα & καλή βδομάδα από αύριο.
Καλά τα λες...
αυτά που λες ισχύουν στις περισσότερες μεγαλουπόλεις. Στα χωριά και στην επαρχία τα πράγματα είναι πιο χαλαρά και οι καλημέρες πιο χαμογελαστές και ειλικρινείς.
Κι εγω να σου πω τις καθημερινές το πρωί και μέχρι να πιω τον πρώτο καφέ της μέρας είμαι κάπως μουρτζούφλα...
Αλλά σήμερα που ναι Κυριακή και εχω μόλις τελειωσει τον πρωινό μου καφέ, σου στέλνω μια ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!! :)
"Αν θες να είμαι ειλικρινής, όλα στη ζωή είναι απλά."
Εμείς τα κάνουμε δύσκολα, συνθέτοντας στο μυαλό μας τα πιο απίθανα, απόρροια των δικών μας ανασφαλειών...!
'Οταν βρεις λίγο χρόνο, πέρνα από τον "ταξιδιάρη' να δεις και τους χαρούμενους Αθηναίους...
Μόλις ξυπνήσω το πρωί
τα βλέπω όλα μαύρα,
θέλω μια κούπα με καφέ
και τέσσερα τσιγάρα
Τι νόημα έχουν όλα αυτά;
Τι τρέχω να προλάβω;
Πέρασε η μισή ζωή
δίχως να καταλάβω.
καλημέρα
Αρης
roadartist, οι ρηση "μια καλημερα ειναι αυτη , πες τη κι ας πεσει κατω" τελικα βλεπεις οτι δεν εφαρμοζεται παντα. αλλα αν δεν μπορει ο κοσμος απο μονος του να γινει ομορφοτερος, πρεπει εμεις να προσπαθησουμε να τον κανουμε. Ξεκινώντας από τα μικρα..
Πάρε ένα πακέτο καραμελενιες χαρές
Ένα σακουλάκι χαμόγελο
Δυο κομμάτια γη
Έναν ήλιο
και ένα ματσάκι φίλους
Μην αργοπορείς όμως
Το πλοίο φεύγει
_
καλημέρα :)
Πότε έρχεται η θετική ενέργεια; σε ποιούς ανθρώπους βλέπεις αυτή τη μιζέρια και σε ποιούς αυτή την ήρεμη ασφάλεια ότι ακόμα και τα άσχημα κάτι σου δίνουν σε ένα βάθος χρόνου;
το απαντάς πολύ ωραία στο τέλος.. μόνος σου, λες..
όσοι ξέρουν ότι μόνοι τους θα βρουν τη λύση, ότι μόνοι τους πορεύονται στο βάθος, όσοι είναι έτοιμοι να αναλάβουν την ευθύνη τους, αυτοί είναι και οι λιγότερο μίζεροι - γιατί η μιζέρια προϋποθέτει ότι φορτώνουμε τα προβλήματά μας στους άλλους, στη ζωή, στην τύχη μας, στην κακή μέρα, όπως έκανε η τότε συνάδελφος σου..
από τα καλύτερα ποστ που έχω διαβάσει τελευταία!
καλή σου μέρα!
θα είχε πλάκα να γινόταν μια τέτοια ενέργεια πάντως για να ξυπνήσει με κέποιον τρόπο τον κόσμο!
Λες να μην καταλάβαιναν τίποτα όμως ε?
:(
Δεν πειράζει εμείς θα λέμε τις καλημεροκαλησπέρες μας και θα μοιράζουμε την καλή μας διάθεση και ενέργεια και όποιος τις δεχτεί κέρδος θα το'χε!
Καλημερούδια αρτιστάκι!
:)))
Οι καθημερινές δυσκολίες θα είναι πάντα εκεί. Μπορεί να αλλάζουν μπορεί και όχι.
Οταν εμείς αλλάζουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, τότε και εκείνα θα αλλάξουν τουλάχιστον στα δικά μας μάτια.
Καλή Κυριακή εύχομαι καλή μου καλλιτέχνιδα που πάντα μας μεταδίδεις το πνεύμα της αισιοδοξίας
" Όλα είναι εδώ.
Και τα προβλήματα και ο τρόπος διαφυγής από αυτά. "
Μεγάλη κουβέντα αυτή road μου.
Το θέμα είναι τα όρια μέσα στα οποια κινήται κάποιος, τις επιλογές που του έχουν απομεινει, και αν μπορεί πλέον να σκεφτεί καθαρά
Καλή Κυριακή
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Δυστυχώς η ζωή μας είναι γεμάτη από τέτοια πρόσωπα που αντανακλούν τη μιζέρια και την επιθετικότητα, όταν η αξιοπρέπεια, η ευγένεια και το χαμόγελο, στέκουν παραδίπλα...
Με φυσικό επακόλουθο να είναι αδύνατη κάθε λογική επικοινωνία μαζί τους.
έκανα ακριβώς τις ίδιες σκέψεις προχθές. τρελαίνομαι όταν βλέπω κόσμο να τρέχει για να πετύχει το μετρό στην αποβάθρα, ένα βαγόνι γεμάτο κόσμο, με λίγα αποθέματα χώρου και αέρα. ποιος ο λόγος? σε τρία λεπτά θα έρθει το επόμενο. όντως βλέπουμε γύρω μας πολύ κόσμο να αγχώνεται, να βρίσκεται σε μια μόνιμη τρεχάλα... άνευ λόγου τις περισσότερες φορές. αποξενωμένοι, χωρίς παρέες, τα δίνουν όλα στη δουλειά. και ποιο το κέρδος? όταν φεύγουν αργά το βράδυ από το γραφείο, ίσως δεν έχουν μια αγκαλιά να κρυφτούν και να χαλαρώσουν. συμφωνώ μαζί σου: όχι μιζέρια, αλλά λίγο χαμόγελο παραπάνω! καλό απόγευμα!
Λογια, ωραια λογια,ωραιες σκεψεις,που μας βρισκουν ολους συμφωνους και λεμε , τι δικιο εχει,ετσι πρεπει να βλεπουμε τη ζωη !!Χαμογελο!ΚΟΥΡΑΓΙΟ!ΚΕΦΙ!!Ποσο ομως διαφορετικη ειναι η καθημερινοτητα μας!Απο την στιγμη που ανοιγουμε τα ματια μας το πρωι, μεχρι το βραδυ ενα ατελειωτο αγχος με λιγες στιγμες χαλαρωσης, ισως οπως αυτη τωρα!!Μηπως να αρχισουμε απο κατι τοσο απλο, τοσο μικρο,τοσο ασημαντο,μηπως σαυτα τα μικρα και ασημαντα ειναι και τα Μεγαλα και Σπουδαια της ζωης;!!
θα συμφωνησω αρτιστα μου
και ειναι σαν να μην χρωστανε σε κανεναν το χαμογελο τους, παρα μονο την ξινιλα τους.
αλλα αυτο το βλεπεις εδω στην Ελλαδα.
εχω παρατηρησει σε αλλες χωρες οτι οι ανθρωποι ειναι πιο χαμογελαστοι..
μηπως πρεπει να το ψαξουμε λιγο? να ψαξουμε το γιατι?...
καλο σου βραδυ.
υ.γ.γιατι δεν θα στολισεις εσυ?
den exo pleon arketo agxos...eixa poli san ma8itis...ola 8a ginoun..giati na agxonomai kiolas..filia!
Ανοίγεις ένα πολύ μεγάλο θέμα Αρτίστα μου ΄Εχεις δίκαιο να ζητάς ένα χαμόγελο, μια απλή «καλημέρα» ,ανθρωπιά. Πόσο δύσκολο όμως είναι να τα βρεις.
Το πρωί κατεβαίνω στο σταθμό του ηλεκτρικού. Τα τραίνα αδειάζουν κάθε λογής και εθνικότητας μετανάστες που τρέχουν να πιάσουν δουλειά. Πρόσωπα σοβαρά, αγέλαστα, μελαγχολικά. Μόνο το σταθερό τους βήμα δείχνει την «ευτυχία» τους, έχουν βρει δουλειά, σώθηκαν.
Στο τραίνο μέσα, πρόσωπα βουβά, αυστηρά, πάνε να πολεμήσουν τον εχθρό, τη σκληρή καθημερινότητα. Προβλήματα παντού, άγχος, αβεβαιότητα. «Να έχουμε σήμερα και μετά βλέπουμε». Το «σήμερα» το «τώρα» η φιλοσοφία της εποχής.
Πόρτες κλειστές ,κιαν ανοίξουν, θα βρεις χαμόγελο, προπαντός ειλικρίνεια ;
Γιατί οι ευαισθησίες ,η συμπόνια, το «τι σου συμβαίνει φίλε» δύσκολα τα ακούς στη σημερινή άγρια πραγματικότητα.
Δε θέλω να περιαυτολογήσω. Μου έχουν τύχει πάρα πολλά στη ζωή μου, σκληρά, αναπόφευκτα, καταστροφικά. Δε κλαψούρισα ποτέ, ίσως κάποιες στιγμές να λύγισα.
Το πάλεψα και το παλεύω ακόμα.
Και όταν οι αναρτήσεις μου βγάζουν απαισιοδοξία, απογοήτευση, ίσως μια μελαγχολική διάθεση, μα δεν είναι ότι δεν είχα όνειρα. Απλά γνώρισα τη ζωή καλά, από μέσα.
Ναι Αρτίστα μου, καλά τα λες.
Θετική ενέργεια, τρόπο διαφυγής ζητάμε.
Αλλά….
Συγνώμη, το παράκανα, τι νόημα έχει να αραδιάζω τώρα τα δικά μου. Άγγιξες όμως κάτι μέσα μου και παρασύρθηκα. Συγνώμη…
Τη καλησπέρα μου σε όλους..
Εύχομαι να περάσετε ένα όμορφο, ξεκούραστο σκ..
Καλή εβδομάδα από αύριο!..
@ nikitas : Καλησπέρα, το πιο σημαντικό για εμένα και το "κλειδί" στη καθημερινότητα κρύβεται στην απλότητα. Αυτό που οι περισσότεροι το σνομπάρουν, κακό δικό τους..Καλό βράδυ.
@ Δενδρογαλή : Καιρός για αλλαγή.. Ενα χαμόγελο δεν κοστίζει τίποτα, αρκεί να στο ανταποδίδουν κιολας.. τα πάντα μπορεί να αλλάξει ;) Καλησπέρα!
@ Artanis : Καλησπερα, ναι ήταν εξαιρετική περίπτωση αυτή η κοπέλα και δυστυχώς είχαμε άμεση συνεργασία σε καθημερινή βάση. Δεν ήταν και ότι καλύτερο. Εκτός από την αρνητικότητα της...τέλοσπαντων ο καθένας επιλέγει πως θα πορευτεί.
Συνήθως ότι εκπέμπεις, λαμβάνεις κιόλας..Η καλή, πρόσχαρη συμπεριφορά και η αληθινή ευχή της 'καλημέρας' είναι δεδομένη στην καθημερινότητα μου..Αρκεί βέβαια να μου το εμπνέει και ο άλλος.. Διαφορετικά το κόβω μαχαίρι.. Φιλιά πολλά.
@ Παλμος : Δίκιο έχεις!! Δε θα ξεχάσω πέρσι τον Σεπτέβρη είχα πάει ένα ταξίδι στην Αρκαδία, είχαμε μείνει σε ένα χωριό πολύ ορεινό και γραφικό.. Το πρωί όταν ξυπνήσαμε πήγαμε να πιούμε καφέ στη πλατεία.. λοιπόν μια 'γιαγιά' που έμενε εκεί όλη της τη ζωή..με το που με βλέπει, έρχεται πρόσχαρη και μου λέει με πηγαία χαρά "ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑ".. δε φαντάζεσαι πόσο το χάρηκα!! Μου έκανε και εντύπωση, σε σημείο να με βάλει σε σκέψεις για το πόσο έχουνε μεταλλακτεί οι ανθρώπινες επαφές εδώ.. Εκεί το θεωρούνε δεδομένο..και πόσο όμορφο να σε καλημερίσει κάποιος, δίχως να σε ξέρει!! ;)
@ rain : Αυτό είναι το χειρότερο βροχούλα! Να μην έχουνε επίγνωση του πόσο έχουνε αποξενωθεί! Συγνώμη αλλά μερικές φορές η μοναξιά και η δυστυχία κραυγάζει και δεν θα βρεθεί κανείς να στην διώξει από τη ζωή σου, αν ο ίδιος δεν το επιδιώξεις..
Και τι να λέει η επιτυχία στο επαγγελματικό τομέα, αν στα συναισθήματα σου είσαι σαν νεκρός??
Χαίρομαι για αυτό που λες.. χαμογελαστές καλησπέρες ;) φιλιά!
@ aeriko : Καλησπέρα αερικό, σε ευχαριστώ πολύ..
Ναι κ εγώ πιστεύω πως δεν είναι μόνο 'φαινόμενο' της ΑΘήνας, αλλά και γενικότερα.. τελικά. Καλησπέρα!
@ KitsosMitsos : Πολλοί λένε οτι τις πόλεις τις "φτιάχνουν" οι ανθρωποι τους.. Ισως να έχουνε και δίκιο..
Απο την άλλη όμως αν δεν υπήρχε αυτό το κυκλοφοριακό χάος, και αυτά τα αγχωτικά μμμ, δε θα ήταν καλύτερα τα πράγματα? Οπότε και η ποιότητα διαβίωσης, παίζει και αυτή το δικό της ρόλο..
Παρόλα αυτά η μιζέρια δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση!! Πάντα υπάρχουν πράγματα που μπορούν να σου δώσουν φτερά και αξία.. Αλλά και ο απέναντι να έχει θετική διάθεση!
@ nyxterino : Δύσκολες σίγουρα νυχτερινό μου.. :) Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου πραγματικά. Να είσαι καλά, καλή εβδομάδα!
@ Aspa: Πολύ όμορφη παρατήρηση!! Είναι και πιο 'εύκολο' το χαμόγελο λοιπόν!! :))) Ευχαριστώ και ανταποδίδω, καλή εβδομάδα!
Λοιπόν φαντάσου ότι μου έκανε εντύπωση την Παρασκευή ότι κάποιοι οι οποίοι δεν χαιρετούσαν ποτέ (αίσθηση είμαι αόρατη, τι ωραία) καλημέριζαν με χαμόγελο, τόσο που άρχισα να ψάχνω το λόγο! Ότι ήταν Παρασκευή; Μπα, δεν παίζει, τις άλλες Παρασκευές; Στην πολυκατοικία μετά από τρία χρόνια γίνονται κάποια βήματα. Είμαστε στο καλη...! Θυμήθηκα ένα σκιτσάκι του Quino, ο πατέρας της Μαφάλντα χαμογελάει μέσα στο λεωφορείο κι όλοι τον κοιτάζουν δολοφονικά! Τελευταία περνάω με το ποδήλατο από τις στάσεις και χαιρετάω ή χαμογελάω, εισπράττω διάφορα συν και πλην, χαχαχα
@ monaxikoasteri : Καλησπέρα μοναχικό αστεράκι του Ιονίου :) Ετσι όπως τα λές είναι, οι άνθρωποι σαν να έχουνε καταφαγωθεί από τη καθημερινότητα..τους!
Νομίζω πως δεν είναι δύσκολο το χαμόγελο..αντίθετα! Ισως μάλιστα μετά από δύσκολες καταστάσεις, να είναι και πιο πηγαίο και αληθινό! Αρκεί να είσαι έτοιμος να το δεκτείς!
@ Ανασαιμιά : Και εγώ αυτό πιστεύω Ανασαιμιά. Εχω κατασταλάξει πως οι άνθρωποι που έχουνε περάσει δυσκολίες στη ζωή τους, είναι πιο γνήσιοι και πιο αυθεντικά αισιόδοξοι, από ότι οι 'βολεμένοι' και οι 'φτιαγμένοι' από άλλους!
Τελικά αυτό σαν να είναι μοιραίο, γιατί αν έχεις δει τα "πραγματικά δύσκολα" μετά εκτιμάς περισσότερο τα πράγματα που σου δίνονται.. Είσαι ευγνώμων και για τα πιο απλά ;) Σε ευχαριστώ πολύ! Φιλάκια!
@ "Ένα γελαστό απόγευμα": Υπάρχει όλο αυτό που περιγράφεις..γι'αυτό και τελικά οδηγείσαι σταδιακά στο να επιλέγεις και εσύ με ποιους θα έρθεις πιο κοντά, και γίνεσαι πιο επιφυλακτικός. Να είσαι καλά, καλή εβδομάδα! Γελαστά φιλιά επίσης Στέλιο ;)
@ Akon : Πάντα! Αυτό να είναι στάση ζωής Ακον!!
ζαφορα : ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!! Κοίτα να δείς σύμπτωση!! Αυτή η ανάρτηση που με παραπέμπεις είναι και η πρώτη που σε επισκέπτηκα!! Πολύ "κοινά" όλα όσα είχες τότε γράψει, με τις τωρινές μου σκέψεις σε αυτό το post..Να είσαι καλά ζαφορά, σε ευχαριστώ πολύ!
@ αθηνα : Σε ευχαριστώ Αθηνά. Δεν είναι λίγο να υπάρχουν εδώ τόσοι άνθρωποι να συμμερίζονται αυτές τις σκέψεις μου..
Ναι αυτό το νιώθω, το πιστεύω απόλυτα, οι άνθρωποι που έχουν δει τα δύσκολα, ξέρουν να εκτιμάνε, πολύ περισσότερο! Και πραγματικά! Πάντα θα χαμογελάμε, πάντα θα βλέπουμε αισιόδοξα, ΠΑΝΤΑ θα είμαστε θετικοί, και θα εχουμε ανοιχτή την πόρτα στον ήλιο και στη χαρά!! Πολλά φιλιά!
@ mamadalton : ΕΧΕΙΣ απόλυτο δίκιο! Το πρόβλημα ξεκινά από μέσα μας.. Εχουνε πάψει οι άνθρωποι να δίνουν, έχουνε γίνει επιφανειακοί.
Η πρώην συνάδελφος δεν είχε κανένα πρόβλημα ουσιαστικό στη ζωή της, είχε πρόβλημα με το μέσα της, είχε ζήλια και πραγματικά το "γέλιο", το αυθόρμητο χαμόγελο ήταν λέξεις άγνωστες σε αυτή.. Όσο για το "αιώνιο θύμα" έτσι ήταν ναι.
Μα να σου πω κάτι?? Αν κάτι δε σου αρέσει στη καθημερινότητα σου, αλλάξε το! Αν δε μπορείς να το αλλάξεις, τότε αποδέξου το και ζήσε όμορφα με αυτό! Παράλληλα κάνε ότι μπορείς για να ζεις όσο πιο όμορφα γίνεται!
Νιώσε καλοπροαιρέτα, γίνε δεκτικός στον δίπλα σου.. Δώσε στους φίλους σου, μην είσαι τσιγκούνης ούτε στα χρήματα, ούτε στα συναισθήματα σου.."Το γέλιο είναι η μουσική της ψυχής"..Συμφωνώ και επαυξάνω!
Σε ευχαριστώ, καλώς ήρθες, καλή σου εβδομάδα!
@ Λάκης Φουρουκλάς : Λάκη είμαι σίγουρη οτι ειδικά εσύ με κατάλαβες απόλυτα στο τι ήθελα να γράψω.. Πραγματικά σε εκείνα τα μέρη όλα πρέπει να είναι όπως τα περιγράφεις, εύχομαι να αξιωθώ να βρεθώ εκεί :) Εδώ η έμφυτη ευγένεια, το να νοιαστείς για τον άλλο, το χαμόγελο και η καλημέρα προκαλούν συνήθως καψυποψία.. Να είσαι καλά, φιλιά.
@ ΚΑΛΗΜΕΡΑ : Κανείς δεν είναι καλύτερος και πιο αρμόδιος να "μιλήσει" για τη καλημέρα... από την Αναστασία της Καλημέρας!! :)))) Θα ήθελα να μου πεις για την ιστορία που λες.. σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον..
Ολοι έχουμε στιγμές δύσκολες, μέρες που ξυπνάμε κάπως κακοδιάθετοι, αλλά ακόμη και ΕΝΑ μόνο χαμόγελο στο δρόμο, μπορεί αυτό να το ανατρέψει στο δευτερόλεπτο! Καλή εβδομάδα!
@ VaD : Καλησπέρα vad, ναι έτσι.. Οσον αφορά την έκθεση ζωγραφικής, δεν κατάλαβα ακριβώς περί τίνος πρόκειται..αν θες στείλε μου στο email μου να τα πούμε. ;))
@ Διονύσης Μάνεσης : Γειά σου Διονύση! Εγραψα πολλά, αλλά από ότι φάνηκε ευτυχώς δεν σας κούρασα τελικά!
"τελικά, η δημιουργία δεν είναι δύσκολο πράγμα..".
"εσώκλειστη" αγάπη για τη ζωή, τελικά, που "και νεκρούς ανασταίνει"..
Με βρίσκει ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΎΜΦΩΝΗ..
Τα πιο σημαντικά πράγματα Διονύση είναι τα πιο απλά, και γράφονται, συζητιώνται, λέγονται σίγουρα όχι βαρύγδουπα.
Δίκιο έχεις. Ολη αυτή η κατήφεια και το "κλείσιμο" ή το σνομπάρισμα στο χαμόγελο του άλλου, περικλείει πολύ εγωισμό... Που τελικά κυριαρχεί σήμερα.. Καλησπέρα!
@ akb8862 : Βρε αυτοί οι Γάλλοι!! Και να φανταστείς ότι κάποτε μιλούσαμε για την ελληνική φιλοξενία και την "ανοικτή καρδιά" των Ελλήνων? Αυτή που πήγε?? :))
Μπορούμε να το κλείσουμε το κινητό..σωστά τα λες.. καλησπέρα!!
@ kiki : Να είσαι καλά! :)
@ little beautiful things : Διαφέρει βρε αυτό που λες.. αυτό είναι άλλο πράγμα.. Δεν είπα να είμαστε μέσα στη τρελή χαρά με το που ανοίγουμε το μάτι μας.. χαχαχα :) Σε ευχαριστώ, καλή σου εβδομάδα, φιλάκια!
@ τo τέρας της «αμάθειας» : Έτσι είναι! Φταίνε πολλά σε αυτό..Οπως ο καταναλωτισμός.. ή η μανία του να "πετύχεις". Καλή Εβδομάδα, φιλιά
@ Phivos Nicolaides : Υπάρχουν και αυτοί! :) Θα περάσω ευχαριστώ, καλή εβδομάδα!
@ Aristodimos :
"Τι νόημα έχουν όλα αυτά;
Τι τρέχω να προλάβω;
Πέρασε η μισή ζωή
δίχως να καταλάβω."
Σοφοί στίχοι! Καλή εβδομάδα ;)
@ lifewhispers : Είδες που όντως τελικά τίποτα δεν έχει γραφτεί τυχαία?? :) Δεν εφαρμόζεται η ρήση αλλά πρέπει όπως λες..να επιμείνουμε, απλά συμπληρώνω, εκεί που μας 'εμπνέει'..
@ Νατασα : Τέλειο, σοφό!! :) Ολα όσα μας χρειάζονται είναι αυτά.. "καραμελενιες χαρές", "χαμόγελο", "δυο κομμάτια γη", "ήλιο", "ένα ματσάκι φίλους", αλλά μη τα αφήνεις, μην αργοπορείς γιατί το πλοίο της ζωής φεύγει!! Σε ευχαριστώ, καλή εβδομάδα! :)
@ oblivion : Καλησπέρα, μόνος ναι.
Αν δε συνειδητοποιήσεις το πόσο εφήμερος είσαι 'μόνος' σου, μέσα από τις εμπειρίες της ζωής, κανείς δε θα βρεθεί να στο διδάξει.
Ούτε να σε κάνει να το αισθανθείς.
Σε ευχαριστώ πολύ!!
@ kikop80 : Έτσι ακριβώς kikop, ευτυχώς έχουμε και ανθρώπους δίπλα μας που μας διαισθάνονται! Δεν είναι τυχαίο, που αυτούς που λες τους κάνουν στο τέλος όλοι πέρα ;)
Καλή διάθεση και ενέργεια είναι το παν για μένα! Καλησπέραααααααα :))
πόσο σε νοιώθω!
πόσες φορές θέλω να φωνάξω "είσαστε όλοι ζώα" γιατί έτσι πάνε όλοι!
Και το χειρότερό μου είναι που σκοντάφτεις πάνω σε κάποιον, ζητάς συγγνώμη γιατί έτσι έμαθες να κάνεις με τους συνανθρώπους σου και δεν κατάλαβαν καν οτι κ΄'ατι έγινε, έχουν ήδη φύγει!
Ίσως και να θεωρούν αυτονόητο πως κάπου θα σκοντάψουν ή πως δε θα ζητήσει ποτέ κανείς συγγνώμη κι ας μην έφταιξε!
@ dyosmaraki : Να είσαι καλά και να έχεις μια όμορφη εβδομάδα! Οι δυσκολίες ποτέ δε τελειώνουν, αλλά αν αλλάξεις το τρόπο που βλέπεις τη ζωή, τότε αλλάζουν και αυτές!
Είναι σημαντικό και ποιους ανθρώπους επιλέγεις να έχεις στη ζωή..
Ο Ντοστογιέφσκι αν θυμάμαι καλά τώρα, είχε γράψει "να αποφεύγεται τους δυστυχισμένους ανθρώπους, γιατί η δυστυχία είναι ασθένεια κολλητική". Πόσο δίκιο είχε..
@ Alexis B : Ποιος ορίζει τα όρια? Νομίζω πως το θέμα είναι τι ζητά ο καθένας από τον άλλο και από τη ζωή του. Πόσο είναι έτοιμος να δώσει, έχει τη διάθεση να είναι αληθινά γενναιόδωρος και να αποδεκτεί. Τώρα αν κάποιος πλέον δεν μπορεί να σκεφτεί καθαρά, αυτό είναι πρόβλημα..και μάλλον πρέπει πρώτα να τα πει με τον εαυτό του, για να μπορέσει να τα πει και με τους άλλους. Καλή εβδομάδα, φιλιά ;)
@ ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ : Δυστυχώς .. και ξέρεις Φαίδωνα ο πολιτισμός φαίνεται συνήθως από αυτό το χαμόγελο και από την καλημέρα σου.. Καλή εβδομάδα..
@ panagiota : Καλησπέρα Παναγιώτα, δεν μαθαίνουν ολοι μεγαλώνοντας. Η ωριμότητα δεν ειναι θεμα ηλικίας.
Υπάρχουν άνθρωποι μεγάλοι που έχουνε μυαλό μικρού παιδιού.
Και νέοι άνθρωποι με την ωριμότητα μεγάλου.
Και αυτό πάντα κρίνεται από τις εμπειρίες που έχεις ζήσει.
Προσωπικά όσο μεγαλώνω βλέπω και αντιλαμβάνομαι διαφορετικά τα πράγματα γύρω μου..
Θέλω να είσαι καλά και να χαμογελάς.. Ακούς??? :)
Πολλά φιλιά, καλή εβδομάδα!
@ unclescrooge : Ετσι..
"αποξενωμένοι, χωρίς παρέες, τα δίνουν όλα στη δουλειά. και ποιο το κέρδος? όταν φεύγουν αργά το βράδυ από το γραφείο, ίσως δεν έχουν μια αγκαλιά να κρυφτούν και να χαλαρώσουν."
Συμφωνώ.. αυτά λοιπόν σκέφτομαι και εγώ.. Αλλού βρίσκεται η ουσία.
Καλό βράδυ :)
@ Olga : ΟΧΙ ΜΟΝΟ λόγια, αλλά καιρός για πράξεις!! Και γιατί όχι κάποια στιγμή όταν συναντάς ανθρώπους που δε σε εκτιμούν, ή κάνουν λάθος επιλογές, τότε να απορρίπτεις..
Ναι να αρχίσουμε από κατι τοσο απλο, τοσο μικρο,τοσο ασημαντο, γιατί ΝΑΙ σ' αυτα τα μικρα και ασημαντα ειναι και τα Μεγαλα και Σπουδαια της ζωης;!! Φιλιά :)
@ Aliki : Συμβαίνει παντού και με εκνευρίζει να το βλέπω κάθε μέρα στα λεωφορεία.. πολύ όμως... Το κακό είναι οτι το βλέπεις κυρίως στους ηλικειωμένους ανθρώπους όμως.. Δεν ξέρω αν αυτό το βλέπεις μόνο στην Ελλάδα.. Σε προδιαθέτει αρνητικά όμως από την αρχή της μέρας!!..Καλό βράδυ.
ΥΓ στο σπίτι θα στολίσω.. στο blog δε νομίζω, γιατί τα Χριστούγεννα δε μου άρεσουν όσον αφορά την απίστευτη υποκρισία που επικρατεί. Πέρσι τέτοια εποχή είχα γράψει τις σκέψεις μου σε κάποιο ποστ..αλλά προφανώς και εφέτος δε θα το γλυτώσω.. Καλή εβδομάδα!
@ Leviathan : Εγώ πάλι αγχώνομαι, αλλά το χαμόγελο δε το χάνω. Να είσαι καλά, φιλιά, καλή εβδομάδα!
@ leondokardos : Δύσκολες εποχές Λεοντόκαρδε. Ένα σύνθημα σε κάποιο δρόμο της Αθήνας περιέχει μια αλήθεια, λέει.. "Η ευτυχία δε ξεκινά με €"..
Και εγώ μελαγχολώ, δεν το κατηγορώ. Τα προβλήματα υπάρχουν. Και η δική μου ζωή τα περιέχει.
Αλλά η θετικότητα και το χαμόγελο είναι οτι πιο φυσικό..και δωρεάν.. Να είμαστε καλα, καλησπέρα!
@ Καλλιόπη : και να σκεφτείς πως τα ζώα είναι μια χαρά τα καημένα :))
Το 'συγγνώμη' και το 'ευχαριστώ' τείνουν να εξαφανιστούν.. Ναι πολύ αγένεια υπάρχει! Καλή εβδομάδα, καλώς όρισες :)
@ Coco : Καλησπέραααααααααα.. ναι το καταλαβαίνω αυτό που λες.. Ισχυεί ναι.. Αν τους χαμογελάσεις όταν είναι μέσα στη τσίτα και στο άγχος της κίνησης, είναι ικανοί να σε 'σκοτώσουν'..δεν υπερβάλλω..
Να ξέρεις αρκετοί από όσους είναι στις στάσεις ενδόμυχα σε ζηλεύουν! Πάντως αν περάσεις και σε δω εγώ, θα σου χαμογελάσω σίγουρα! ;))
Θυμάμαι κάτι που μου έκανε εντύπωση (..φαντάσου) πρόσφατα.
Περπατούσα στο πεζοδρόμιο και αντιλαμβάνομαι οτι από πίσω έρχεται ένας ποδηλάτης.. κάνω στην άκρη και τον αφήνω να περάσει. Ο τύπος ξαφνιάστηκε τόσο πολύ (προφανώς δε θα του συμβαίνει και τόσο συχνά σε αυτή τη πόλη) που σταματάει, γυρίζει, μου λέει "ευχαριστώ" και συνεχίζει με το ποδήλατο του.. Αυτή η απλή του ευγένεια μου έφτιαξε τη μέρα!
Καλησπέρα roadartist,
Ως συνήθως καθυστερημένη φτάνω, αλλά με την ευκαιρία διαβάζω και την προηγούμενη ενδιαφέρουσα συζήτηση!
Το θέμα της συμπεριφοράς και των καθημερινών ανθρώπινων σχέσεων μεταξύ αγνώστων σε μία μεγαλούπολη καθώς και γνωστών στον χώρο εργασίας, είναι μεγάλο. Ο προβληματισμός σου γεμάτος αγανάκτηση και λογικό είναι.
Μία σοφή κουβέντα που μου είχε πει μία αγαπημένη μου θεία, όταν της είχα μεταφέρει κάτι ανάλογο, ήταν "μην αφήσεις ποτέ εξ αιτίας της συμπεριφοράς κάποιου άλλου να αλλάξεις εσύ". Η συμπεριφορά του άλλου χαρακτηρίζει εκείνον και σίγουρα δεν μειώνει εσένα.
Κάποια σοφά επίσης ρήματα για τις κακές ώρες είναι "αγνόησε, προσπέρασε, μην δίνεις σημασία, ..," και βεβαίως "χαμογέλασε" και αν όχι για τους άλλους έστω για σένα.
Σίγουρα δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, ας δούμε πώς μπορεί να νιώθουμε εμείς και οι γύρω μας ήρεμοι και ας προσπαθούμε πάντα για το χαμόγελο:))
Σε φιλώ, καλή εβδομάδα!
υγ.Μόλις σου έστειλα ένα email, πατώντας στον φάκελο στο κάτω μέρος της ανάρτησής σου. Ενημέρωσέ με αν το έλαβες.
@ Άστρια : Γειά σου άστρια, ποτέ δεν είναι αργά για να έρθεις εσύ στο blog :)
Σε ευχαριστώ.
Όλα όσα έγραψες είναι σωστά και τα κρατώ. :))
Δεν έλαβα κανένα email..
Αν θες στείλε στο :
maroadartist@gmail.com
Καλή σου εβδομάδα.
Προτιμώ τους ενδιαφέροντες "κακούς" παρά τους μίζερους.
Καλή σου εβδομάδα.
Τι να πω!! Τα είπες όλα για τα μαραμένα πρόσωπα και τα αγριεμένα μάτια του πλήθους που τρέχει χωρίς να ξέρει που και γιατί!!
Η ζωή είναι δίπλα μας και εμείς την προσπερνάμε! Και επιμένουμε στο μάταιο χωρίς να έχουμε τη δύναμη όπου η ζωή βάζει μία τελεία να την αποδεχθούμε και να πάμε παρακάτω!
Πολύ όμορφη ανάρτηση @φίλη μου!
Σοφή σχεδόν παρά τη μικρή σου ηλικία!
Καλό σου ξημέρωμα και μια καλή εβδομάδα εύχομαι!
Μας εκτελούνε με σφαίρες ντουμ-ντουμ...
τα λες ομορφα..
και γω τα σκεφτομαι καμια φορα
και ισως ολοι να τα σκεφτονται..
απλα ξεχναμε να χαρουμε με ολα αυτα τα εντελως δωρα..ακομα και η ανασα μας..
αφηνω εικονα ομορφιας σημερινη και σε καληνυχτιζω...χιονιζε σημερα πρωι πρωι και μια παρεα γλαρων τριγυριζε εντελως ανεμελα αναμεσα στις νιφαδες
να σαι καλα!
σ ευχαριστω
Α εγώ λέω καλημέρα ακόμη και στους ξινούς. Με το μεγαλύτερο χαμόγελο που έχω. Έχει πλάκα. Και να ξινίσουν τους χαμογελάω πάλι...
Καλημέρααα!
Όταν πραγματοποιώ παρόμοιες σκέψεις, πάντοτε με πιάνουν τύψεις. Σκέφτομαι: δεν ξέρω εγώ το ζόρι του άλλου (όπως και αυτός δεν ξέρει το δικό μου)-κι έτσι, δεν του χρεώνω το σκυθρώπιασμά του.
Έτερον θέμα η αγένεια του τύπου "πού την είδες;". Δύσκολο να βρεις ζόρι να τη δικαιολογήσεις (και ο ημιθανής ευκολότερα μπορεί να αποκριθεί "...μέρααα..." μουρμουριστό, παρά να ξοδέψει ενέργεια για περισσότερες λέξεις).
Έχεις δίκιο, πάντως. Η θετική ενέργεια τροφοδοτεί. Μακάρι να το έβλεπαν περισσότεροι έτσι.
Κρατώ
" Βγάλε λίγη θετική ενέργεια, όχι άλλη μιζέρια πια…"
Καλημέρα κορίτσι μου.
Μα για να δώσεις πρέπει να έχεις γλυκιά μου και είναι χάρισμα αυτό απ' το θεό.
Η διαχείριση όμως του "άγχους" είναι προσωπική μας υπόθεση. Ένας σίγουρος τρόπος είναι μια πραγματική δοκιμασία δική σου ή του διπλανού ικανή να σε βγάλει απο την εσωστρέφειά σου και να δεις τον κόσμο με άλλη ματιά.
Να δείς για τι αξίζει πραγματικά να "τρώγεσαι"και για τί όχι.
Δεν θα επεκταθώ πρωί-πρωί. Θα περιοριστώ στην καλημέρα μου με χαμόγελο, με αγάπη για την ζωή, φιλική με το πρωϊνό που πρέπει ν' αρχίσω να τρέχω και ευχαριστώ τον Θεό που μπορώ να το κάνω, γιατί μόλις πριν 48 ώρες η καρδιά μου βούλιαξε στην θλίψη και τα πόδια μου δεν με βαστάγανε μπρος την Θέα ένός υπέροχου άντρα 32 ετών που κινούσε μόνο τα μάτια του.
http://lygeri.pblogs.gr
http://ligery.pblogs.gr
@ Γιώργος Χρηστινίδης : Καλή Εβδομάδα Γιώργο. Δε ξέρω.. Νομίζω πως οι μίζεροι έχουνε μια τάση κακίας. Οι κακοί μπορούνε να είναι αυθεντικά θετικοί? Μάλλον όχι. Προσποιούνται..αυτό κ αν είναι κακό..Καλημερούδια σου, χαίρομαι που σε βλέπω :)
Μςεικοί άνθρωποι γεννήθηκαν έτσι, χωρίς να έχουν προβλήματα η να κουβαλούν το λάθος των λανθασμένων επιλογών.
Αυτό που τους χρειάζεται είναι μία βολτίτσα στο ΚΑΤ Σάββατο βράδυ...
@ marianaonice : Καλημέρα Μαριάνα η ζωή είναι εδώ, με τις δυσκολίες της, αλλά αν συνειδητοποιήσεις πόσο πρόσκαιροι είμαστε, και πόσο θα έπρεπε ευγνώμονες για πράγματα που τα θεωρούμε αυτονόητα και δεδομένα, τότε θα τη δεις αλλιώς.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου, μια καλή εβδομάδα να έχεις και εσύ, χαμογελαστή!
@ Kaveiros : αχαααχχ Καβείρε μου αλεξίσφαιρο!!! :)
@ Νηφάλια Μέθη : Τα σκέφτομαι συχνά...και θέλησα να τα μοιραστώ μαζί σας..Και η ανάσα μας δώρο είναι, ναι!
Τι ωραίο σκηνικό που μου περιέγραψες...Ονειρεμένο!!! Να είσαι καλά να το γεύεσαι..Εγώ σε ευχαριστώ! Φιλιά!!
@ ανεμος: Πολύ καλά κάνεις!! Πάντα να το κάνεις αυτό! Οσο μπορείς να το κάνεις! Καλή εβδομάδα!
@ Churchwarden : Καλημέρα church, η αγένεια τέτοιου τύπου σε ισοπεδώνει..και ο άλλος δε το κάνει επειδή έχει πρόβλημα μαζί σου, αλλά επειδή ο ίδιος δε βρίσκει νόημα στη καθημερινότητα του. Οταν όμως είσαι και στο ίδιο χώρο για ώρες..εκεί το πράγμα γίνεται δύσκολο. Φαντάζομαι πως υπάρχουν αρκετές παρόμοιες περιπτώσεις.. Η θετική ενέργεια τροφοδοτεί, αν δε το βλέπουν όλοι έτσι, ας προσπαθήσουμε να το δούμε εμείς.. Οσο γίνεται οκ, φιλάκια!
Ετσι είναι αρτίστα μου! Υπάρχουν άνθρωποι που τη κουβαλάνε τη μιζέρια μέσα τους. Και προσπαθούν και να την επιβάλλουν. Που αγνοούν κάθε τί θετικό και εστιάζουν σε ότι πιό μίζερο. Που αυτοδηλητηριάζονται καθημερινά λές και τρέφονται απ' το δηλητήριο. Που κλείνουν τη πόρτα στη χαρά και τσιγκουνεύονται το χαμόγελο. Που ακόμα κι' άν πεθάνουν, η ανάμνησή τους φοράει ένα πρόσωπο βλοσυρό...
Δεν είναι δυστυχείς. Μίζεροι είναι!
@ λυγερη : Καλή μου Λυγερή, άνθρωποι σαν και σένα, είναι οι πρώτοι που μου ΔΙΝΟΥΝΕ θετική ενέργεια..που περνάνε στη ζωή τους καταστάσεις πραγματικά δύσκολες, και αντί να βαρογκομούν ή να βγάζουν κακία (πολλοί το κάνουν αυτό), στέκονται τόσο δυνατοί, παλεύουν για το καλό όσο γίνεται, αν και ξέρουν πως πολλές φορές ίσως και να είναι σαν Φωνή Βοώντος εν τη Ερήμω ...
Δεν ήξερα πως για να δώσεις θετική ενέργεια πρέπει να έχεις χάρισμα από το θεό.
Πιστεύω οτι την αποκτάς μέσα από τις εμπειρίες στη ζωή.. Και πόσο εντύπωση μου κάνει αυτό!! Ανθρωποι που υποτίθεται πως τα έχουνε όλα στη ζωή τους, λεφτά, επαγγ.αποκατάσταση, υγεία, κλπ, είναι δυστυχισμένοι, κάποιοι ακόμα και όταν αποκτούν δόξα, δεν τους καλύπτεί και αυτοκτονούν... Και άλλοι μπορεί να είναι τυφλοί, να είναι άνεργοι, γεμάτοι με προβλήματα και όμως να μεταδίδουν τη φλόγα που δεν σβήνει αλλά καθε μέρα καίει όλο και πιο πολύ δυνατά στη καρδιά τους..
Πλέον Λυγερή μου πιστεύω πως στο δρόμο όταν συναντώ ανθρώπους που χαμογελάνε αληθινά και πηγαία (και φαίνεται αυτό) τότε αυτοί έχουνε περάσει από δύσκολα, έτσι γεννιέται το γέλιο, έτσι βγαίνει από τη ψυχή, αυτό νομίζω.. Βέβαια θα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.. Απλά εκεί κατασταλάζω.
Σωστά τα λες..Και καταλαβαίνω τι εννοείς. Αν γνωρίσεις ή ζήσεις κοντά σου αυτά που περιγράφεις τότε όλη η οπτική αλλάζει.. Αρκεί να είσαι δυνατός βέβαια, γιατί αρκετοί άνθρωποι δεν το αντέχουν ούτε αυτό..
Τα είπες όλα με τις τελευταίες γραμμές του σχολίου σου.
Υπάρχουν αληθινά δύσκολες περιπτώσεις δίπλα μας που δεν μας επιτρέπεται να μην είμαστε ευγνώμονες και θετικοί...Εμένα το πιο αγαπημένο πλάσμα που έχασα ήταν μόλις 4 ετών..Να είσαι καλά, καλημέρα!
@ patsiouri : Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, γι'αυτούς αναφέρομαι...... Ναι μια βόλτα σε ενα νοσοκομείο αυτό.. Φιλιά!
@ βιολιστης στη στεγη : Φίλη μου έχω συναντήσει τέτοιους ανθρώπους και δυστυχώς (!!!) σε επηρεάζουν άμεσα, και δεν υπάρχει τρόπος να τους αλλάξεις οπτική ή τα μυαλά τους.. Ετσι είναι! Μπορεί να εχουνε λεφτά, αλλά πάντα θα θέλουνε κάτι του διπλανού τους, μπορεί να έχουνε υγεία, αλλά πάντα θα μοιρολατρικοί, ποτέ δε θα είναι εν ολιγοις καλά με τίποτα. Και αυτό είναι όντως όπως το λες δηλητήριο! ..
Καλημέρα, και μακρυά από εμάς αυτά!
Δεν μπόρεσα να διαβάσω όλα τα σχόλια.
Πόρτες, χαμόγελα… δεν ξέρω, εγώ δεν βγαίνω πολύ, θα μπορούσες να πεις ποτέ. Τα ‘χω βρει με τον εαυτό μου – δεν τα ‘χω βρει; Ποιος ξέρει; Δεν ζηλεύω αλλά ζηλεύω τις ζωές που δεν γνώρισαν κάποια αντιξοότητα, δεν μ’ αρέσει καθόλου να παίζω τον ήρωα, ούτε το εύχομαι σε κάποιον, καταλαβαίνω ωστόσο πώς το λες. χαμογέλα, άμα μπορείς, σ’ αυτό θα με βρεις σύμφωνο.
Να ‘χεις μια όμορφη μέρα.
@ Yannis Petsas : Καλησπέρα, εγώ αντίθετα είμαι άνθρωπος του "έξω". Οχι με την έννοια των πολλών ξενυχτιών, όσο με το να περπατώ στη πόλη, να τη ζω, να αφουγκράζομαι τους ρυθμούς της. Δε θα δεις και πολλά χαμόγελα αν βγεις δυστυχώς.
Μακρυά οι "ηρωισμοί" από εμένα, άλλωστε σπανίζουν οι προσωπικές αναφορές εδώ..Απλές σκέψεις έγραψα..
Για την άλλη όψη που τόσο σπάνια τη συναντάς, ενώ δεν είναι δύσκολη τελικά. Χαίρομαι που κατάλαβες τι ήθελα να περάσω. Σε ευχαριστώ, επίσης καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Ναι, μ’ αρέσει που είδα εδώ μια ματιά “από πάνω” αν θες, κάτι που επιτέλους μας αφορά όλους… δεν το συναντάς εύκολα αυτό και δεν βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω, γιατί αν κάποιος είναι αυτιστικός αυτός είμαι εγώ.
Χάρηκα που σε βρήκα… και συνέχισε να χαμογελάς, μπορεί να είναι μεταδοτικό.
@ Yannis Petsas : Σε ευχαριστώ για τα λόγια σου, είσαι ευσπρόσδεκτος εδώ, εφόσον βρίσκεις κάτι που σου ταιριάζει.. Θα χαρώ και εγώ να τα λέμε. Καλή σου μέρα, χαμογελαστή!
Καλημέρα φίλη μου.
Σχετικά με τις μουτρωμένες φάτσες στα λεωφορεία... τις πρώτες μέρες που βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη σαν φοιτητής, αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση ήταν ότι τα πρόσωπα των επιβατών δεν ήσαν σκυθρωπά όπως τα έβλεπα για χρόνια στην Αθήνα.
Ήταν κάτι που δεν μπορούσα να εξηγήσω...
Αργότερα συνειδητοποίησα ότι οι ρυθμοί της πόλης ήσαν πολύ πιο χαλαροί (και ανθρώπινοι) από τους αντίστοιχους της πρωτεύουσας...
Για τους ζοχάδες, που ούτε "καλημέρα" δεν σου λένε...τι να πω...
Υπάρχει ένα φοβερό ανέκδοτο:
Κάποιος ήταν τόσο οξύθυμος και εριστικός που λίγο πριν πεθάνει, ζήτησε να γραφεί στην επιτύμβια πλάκα "τι κοιτάς ρε;" !!!
Πολλά φιλάκια, χαλαρά και με πολλά χαμόγελα :)))
san na graftike gia emena... :o)
Χαχααα..βρε..μπας και δούλευες στην παλιά μου δουλειά (ξέρεις εσύ) και δεν το ξέρω;; Όλοι οι "φίλοι" του αφεντικού έτσι ήταν ..παναγιά μου τι μου θύμισες πάλι..
Καλημέρα λοιπόν για μας που ανοιγοκλείνουμε πόρτες και πηγαίνουμε κάπου πιο φωτεινά από πριν..(τι είπα πάλι η άτιμη)
Φιλιάααα!!
Υ.Γ. Θέλω κι εγώ να πάω στις 8 γυναίκες...σου 'χω εμπιστόσύνη, θα πάω!
Πρεπει να αρχισουμε να εκτιμαμε την καθημερινοτητα μας, τη ρουτινα μας.Να βρισκουμε χαρα μεσα σ'αυτη.Αλλιως δεν βγαινει.Καλη εβδομαδα αριστακι :))
@ Fegia : Σου έκανε εντύπωση ε?? Εχω βρεθεί Θεσσαλονίκη μόνο μια φορά για ενα 3μερο, αλλά δε πιάνεται.. Θα ήθελα να ανέβω κάποια στιγμή..
χαχααχαχ μέχρι και στο τάφο δηλαδή μούτρα ε?? Μα δεν αλλάζει ο άνθρωπος.. τελικά!!
Χαλαρά όπως λέτε και εσείς οι πιο βόρειοι και καλά κάνετε :)
Πολλά φιλάκια!
@ Angel Vs Life : Και για εμένα οκ, στη προσπάθεια όλοι :) καλησπέρες :)
@ manetarius : Ε, αν ήταν να είμασταν στην ίδια δουλειά θα στο είχα πει μωρέ!! Οχι δεν δούλευα εκεί, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις αυτά συμβαινουν, δεν είναι και τόσο σπάνια :) Έτσι ανοιγόκλειμα στις πόρτες, όντως τι είπες πάλι!!
Φιλάκια!! Αν προλάβεις να πας, να περάσεις πολύ όμορφα.. :)
@ Adamantia : Αγαπητή Αδαμαντία εκεί βρίσκεται το "κλειδί" και η λύση.. Εχεις δίκιο.. σε ευχαριστώ πολλά φιλάκια, καλή εβδομάδα :)
Μπράβο αυτό λέω κι εγώ..όχι στη μιζέρια, χαμογελάστε ακόμα και όταν είστε πικραμένοι, να είστε φορείς καλής ενέργειας..
Πρέπει να περνάς πολύ καλά για να χαμογελάς το πρωί !!!!
Και η ζωή στην Αθήνα είναι πολύ δύσκολή !!!
Καλλιτέχνιδα μου έχει τύχει να είμαι 8 το πρωί στην Ναύπακτο.
Εκεί να δεις χαμόγελά!
Όλοι σούπερ κεφάτοι !!!
Οι συνθήκες κάνουν τους ανθρώπους....πλην εξαιρέσεων φυσικά!
@ αχτίδα : Αχτίδα, αυτό ακριβώς εννοώ. Κυρίως το να ζεις θετικά και ας έχεις προβλήματα είναι οτι πιο καλό. Φορείς καλής ενέργειας και όχι τόσης γκρίνιας.. Καληνύχτα!
@ fpboy : Πολύ απαισιόδοξο σε βρίσκω fb!! Στο κέντρο της Αθήνας μένω, μμμ χρησιμοποιώ..άσχετο αλλά κ στην Ναύπακτο δεν έχω πάει..
Δε ξέρω αν περνάω καλύτερα από εσένα ή το διπλανό μου, αν συμβαίνει όμως αυτό όντως, τότε οφείλεται σίγουρα μόνο στη διάθεση και στην οπτική μου.
Και σε τίποτα άλλο.
Πάντα υπάρχουν αφορμές για να χαμογελάς fb, μπορεί η μιζέρια να γίνει εξαίρεση και το χαμόγελο κανόνας. Σκέψου λίγο διαφορετικά!
Ξέρεις τι θα΄θελα βρε φιλενάδα; Να΄ρθει εκείνη η μέρα που θα μπαίνουμε στο λεωφορείο, στο μετρό , που θα διασταυρωνόμαστε τελοσπάντων και θα μας είναι α διανόητο να μη χαιρετιστούμε...
Δεδομένου ότι τα προβλήματα , τα ζόρια , τα κούπια όλων μας πιθανόν να εξισώνονται ως προς τη βαρύτητα δεν κατάλαβα γιατί να μη θεωρούμε τους εαυτούς μας εξισου πιστωμένους με το χαμόγελο και την καλημέρα όχι μόνο ως προς τον διπλανό αλλά και ως προς το σύμπαν ολάκερο...
Και μόνο ότι υφίσταται η μέρα αυτή για μας είναι υποχρεωτικό να την καλωσορίζουμε με γλυκύτητα και να το εννοούμε...
Μου είναι αδύνατο να ξεκινήσω τη μέρα μου χωρίς καλήμέρα και μάρτυς μου η νύχτα που έρχεται αν λέω ψέματα...
Καληνύχτα φίλη μου , τόσο καλή που να σου φέρει μια μέρα καλύτερη από τη σημερινή...
Σε φιλώ
...ήρωες οι κάτοικοι των Αθηνών..δεν παλεύεται λέμε εκεί πέρα!!
Καλο βράδυ Αρτίστα :)
Συμφωνώ σε όλα! Από την περιγραφή του ποδοπατήματος στο λεωφορείο που περιέγραψες μέχρι το νόημα για την ζωή στην τελευταία παράγραφο! Ξέρω ότι πολλές φορές είναι δύσκολα τα πράγματα για μερικούς ανθρώπους αλλά τουλάχιστον μια... χαμογελαστή καλημέρα, ξέρεις πόσο βοηθάει;! Εντάξει, μπορεί να τύχει ορισμένες φορές να μας συμβαίνει κάτι πολύ άσχημο, αλλά τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε τις υπόλοιπες!!!
Ξέρεις γιατί τα λέω όλα αυτά; Κάθε μέρα βλέπω τις ίδιες δυσαρεστημένες φάτσες!!!!
Καλή εβδομάδα να έχουμε!!! Φιλάκια πολλά πολλά!!!
Όλοι σκυθροποί στο δρόμο, ναι, αλλά πόσοι που γκρινιάζουμε για αυτό έχουμε πιάσει κάποιον δίπλα μας στο λεωφορείο να του πούμε Καλημέρα με ένα φωτεινό χαμόγελο; Εγώ το χω κάνει κάποιες φορές στο δρόμο, ένα χαμόγελο, μια καλημέρα, μια συγνώμη που σας πάτησα καλή βδομάδα, και μπορώ να πω οτι ειδικά απο νέους έχω δει ένα φωτεινό χαμόγελο να σπάει την πρωϊνή γκρίνια!!!!
Ρούφηξα όσα έγραψες και αφήνω και εγώ ένα χαμόγελο έτσι για να δίωξω λίγο περισσότερο απο το άγχος μας...
Την καλησπέρα μου
@ Δανάη : Οπως ακριβώς τα λες Δαναη, ετσι ακριβως αυτο και εγω πιστευω.. Και επιμενω πως οι μιζεροι εχουν καλυτερες προυποθεσεις απο τους υπολοιπους, ή μαλλον τους έχουνε έρθει πολυ πιο εύκολα τα πραγματα στη ζωη τους.. Μια καλημερα ειναι αυτη πες τη και ας πεσει κατω.. :)
Καλημεραααααααααααααααααα :)
Φιλιά πολλά!
@ iLiAs : Ηλία στη Κρήτη άλλη ζωή εντελώς έτσι??? Να εισαι και να περνας καλα!!
@ eirini : Καταλαβαίνω! Και συμφωνώ~ Να έχεις μια όμορφη μέρα, φιλάκια!!
@ xipasmenos : Σωστά τα λες, όσοι γκρινιάζουμε εδώ, να μην είμαστε και εμείς σκυθρωποί όμως.. Μαζί σου και αυτό προσπαθώ.. Επίσης, συμφωνώ και το ανεφερα και παραπανω οτι τα νεα παιδιά ειναι αυτά που κυρίως έχουνε χαμόγελο και οχι γκρίνια! Ετσι ειναι!
@ πνευμα : Να είσαι καλά σε ευχαριστώ ... ΚΑΛΗΜΕΡΟΥΔΙΑ ΣΟΥ :)
Αχχ... Roadartist, ήμουν νιός και γέρασα... Και πέθανε κι ο Τσίρκας που στη «Χαμένη Άνοιξη» δίνει μια μικρή περιγραφή για τα μιλιούνια κόσμου που συνωστίζονται μέσα στα μέσα Μαζικής Μεταφοράς σαν Σαρδέλλες. Ναι εκείνους που κατεβαίνουν στις πορείες με το «καλάμι» ή βλέπουν τον συμπαθέστατο Παπαδάκη, αλλά ποτέ δεν διαδήλωσαν (θερμά ή καυτά) για αξιόπιστα και ανθρώπινα μέσα Μαζικής Μεταφοράς όπως η υπόλοιπη Ευρώπη. Για τραίνα. Για να μπουν οι κάδοι των σκουπιδιών σε μια τάξη και μέσα σε ένα πλαίσιο ανακύκλωσης. Δεν τους αγγίζουν. Αυτιστικά, δεν επικοινωνούν. Βυθισμένοι στις σκέψεις τους αναπαράγουν τη μιζέρια (που οι ίδιοι δημιούργησαν τις περισσότερες φορές μέσα στις συμβάσεις τους) στην εργασία τους, στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. «Καλημέρα» που την είδες? Οι «γαϊδαροι» γκαρίζουν δεν καλημερίζουν. Τα εισαγωγικά για τα συμπαθή τετράποδα. Όλοι μας στην Ελλάδα ακκιζόμαστε για τα μεγάλα προβλήματα. Οι πλέον ανόητοι είμαστε, που στην πλειοψηφία μας συνωστιζόμαστε στα παράθυρα του Παπαδάκη και του Αφτιά για κάποια δήλωση Υπουργού, για δέσμευση για το ΛΑΦΚΑ. Για ένα ευρώ στην Τσέπη μας. Αντί να συνωστιζόμαστε στα Γιαουρτάδικα, να πάρουμε κεσέδες να τους πετάξουμε στα μούτρα τους. Που έχουν και το θράσος να ασχολούνται με «μεγάλα» προβλήματα. Λες και αυτά τα καθημερινά είναι μικρά. Είναι ανάξια λόγου.
Έτσι να φτιάξει λίγο η καθημερινότητά μας μέσα σε αυτήν την Αθήνα που αν και γερνάει και ασχημαίνει, ευτυχώς υπάρχουν οι νέοι της που την ανθίζουν.
Καλημέρα, διαβάζω πιο πάνω για τις σαρδέλες… στην Ινδονησία λοιπόν που σ’ ενδιαφέρει υπάρχουν θαρρώ ακόμα, δυο ειδών λεωφορεία, εκείνα με εισιτήριο που πάνε άδεια κι εκείνα χωρίς που οι επιβάτες κρέμονται κυριολεκτικά απ’ έξω, σαν τα σταφύλια. Κατά περίεργο τρόπο δεν έχουν άγχος όμως, σχεδόν για τίποτα. Νομίζω πως το άγχος είναι συστατικό της κουλτούρας μας, εμάς των Δυτικών.
@ nikiplos : Καλησπέρα νικιπλε, οι νέοι όντως ανθίζουν την Aθήνα.. έτσι είναι.. Αν μπεις στα μμμ, οι νέοι είναι οι πιο χαλαροί και ανταποδίδουν ένα χαμόγελο.. οι πιο ηλικειωμένοι δυστυχώς δε ξέρω έχουνε μια εμμονή στο τσακωμό..
Η κατάσταση γενικώς nikiple μου, δεν είναι και η καλύτερη..
Γιατί να πρωτοδιαδηλώσει και αυτός ο έρμος ο Αθηναίος..??
Οι εργαζόμενοι του μετρό απεργούν συνεχώς γιατί έχουνε σημαντικά προβλήματα με τις συμβάσεις εργασίας τους..
Το επιβατικό κοινό τι να κάνει? Δυσανασχετεί, αλλά κατανοεί και τους υπαλλήλους..
Το κράτος..??? Αμέτοχο, απαθείς όλοι οι εκπρόσωποι της πολιτείας..
Γιατί ποιος από αυτούς έχει χρησιμοποιήσει ποτέ στη ζωή του ένα δημόσιο μμμ...??
Εχεις δει εσύ τον Λιάπη ή τον Χατζιδάκη (πρώην και νυν υπουργούς συγκοιν) να κυκλοφορούν με τα μμμ??
Καλό ανέκδοτο θα ήταν..
Μια ιστορική στιγμή που δε θα τη ξεχάσω.. ήταν οταν ο Λιάπης εγκαινίασε το Ησαπ.. Καλά αν το έχεις χάσει αυτό πραγματικά αξίζει να το δεις.. Θυμάμαι τυχαία το είχα πετύχει στη τηλεόραση και δε πίστευα τι άκουγα και τι έβλεπα..
Οι δηλώσεις του, μετά από τη διαδρομή του Ηλεκτρικού πειραίας-κηφισιά.. Μα τέτοια νοημοσύνη????
Στο βρήκα.. Δες το :ΕΔΩ
Φιλάκια nikiple..
@ Yannis Petsas : Το άγχος λοιπόν ακόμα δεν έχει 'ανακαλυφθεί' εκεί..Ωραία αφορμή για να την επισκεφτούμε άμεσα..
..Ναι υπάρχει κυρίως στις δυτικές κοινωνίες..
Κάτι πάντως μου λέει πως αν ερχόταν ένας ντόπιος από εκεί εδώ και ζούσε μια μέρα από τη καθημερινότητα του μέσου ΑΘηναίου, θα τον τρέχαμε στους γιατρούς για χαλάρωση!! :) :)
Αχ βρε Roadartist! Να ήξερες πόσο μου την δίνει κι εμένα αυτή η κατσουφιά και τα σκαιά βλέμματα.
Άνθρωποι που περπατούν στους δρόμους με σκυφτό το κεφάλι, συνωστίζονται στα ίδια μέρη και περπατούν σαν προγραμματισμένοι στα καθημερινά δρομολόγια.
Εντάξει όλοι έχουν(με) τις έγνοιες μας, τα προβλήματά μας, το άγχος για ασήμαντα πράγματα, αλλά αυτή η μιζέρια μου την δίνει.
Κατάθλιψη μεγάλης κλίμακας.
Ένα χαμόγελο τόσο πολύ κοστίζει;
Καλημέρες!
@ WOLFHEART : Προβλήματα όλοι έχουμε wolfheart, .. χαίρομαι που συμφωνείς.. Ενα χαμόγελο, μια καλημέρα εγκάρδια δε κοστίζει κάτι.. αντίθετα μας ανεβάζει και εμάς.. τους ίδιους!! ΟΧΙ άλλη μιζέρια λοιπόν.. Δεν λέει ..
Να χαίρομαστε όσα η ζωή μας χαρίζει!
Καλή σου μέρα, καλλιτέχνιδα του δρόμου!
Όπως γνωρίζεις ήδη, δημιούργησα ένα blog, με την ονομασία "Κλέφτρα Κίσσα" (http://kleftrakissa.blogspot.com/), στο οποίο "εκθέτω" κείμενα άλλων bloggers, που τους τα έχω "κλέψει".
Περισσότερα, μπορείς να βρεις και να διαβάσεις στην πρώτη μου ανάρτηση:
http://kleftrakissa.blogspot.com/2008/09/blog-post_30.html
Επειδή μεταξύ των αναρτήσεων που έχω κλέψει περιλαμβάνονται και
δικές σου, θεώρησα σκόπιμο να σε ενημερώσω σχετικώς, ώστε αν έχεις οποιαδήποτε αντίρρηση για την "κλοπή" αυτή να με ενημερώσεις και να κατεβάσω τις σχετικές αναρτήσεις μου.
Ευχαριστώ
Seagull
http://seagullstefanos.blogspot.com/
Υ.Γ. Αφήνω σχετικό σχόλιο κάτω από κάθε πρωτότυπη ανάρτηση, για ευνόητους λόγους
Δυστυχώς αυτή είναι η ζωή μας, και πρεπει να εφευρίσκουμε τεχνικές ψυχολογικής επιβίωσης Ρόουντ ;-)))
Δημοσίευση σχολίου