Nuts - Εξ Αρχείων Τέχνης Κάρολου Κουν

Τη προηγούμενη εβδομάδα βρέθηκα στο Νέο Ελληνικό Θέατρο Γ. Αρμένη στην παράσταση Nuts. Αν και το σενάριο του έργου είχε ενδιαφέρον, εντούτοις η παράσταση δεν με κέρδισε.

Βέβαια αυτό είναι καθαρά προσωπική απόψη. Σε κάθε περίπτωση, νομίζω πως αξίζει να γίνει αναφορά στη θεματολογία του έργου.

Ο Αμερικανός συγγραφέας Tom Topor στο τέλος της δεκαετίας του 1970 τάραξε τα νερά στη μέχρι τότε συγγραφή δικαστικού δράματος.

Καθώς μέχρι τότε, η έμφαση στα δικαστικά δράματα δινόταν στο δολοφόνο, στο έγκλημα και στο ποιος ήταν ο ένοχος. Δηλαδή σε δικαστικά έργα με αστυνομικό σασπένς.
Ο Topor ανατρέπει το τοπίο στο Αμερικανικό δικαστικό δράμα, επιχειρώντας έμφαση στην κοινωνική ανθρωπολογία και ρίχνοντας το βάρος στην ψυχολογία των μαρτύρων. Στα έργα του, αυτά που αποκαλύπτονται σε ένα δικαστήριο, δεν έχουν ενδιαφέρον τόσο από αστυνομικής άποψης, αλλά περισσότερο από κοινωνικής και ψυχιατρικής.

Αξίζει μια αναφορά στον θεατρικό συγγραφέα. Ο Topor γεννήθηκε το 1938 στην Αμερική, εργάστηκε επί σειρά ετών ως ρεπόρτερ δικαστικού και αστυνομικού ρεπορτάζ και απέκτησε πλούσια εμπειρία σε τέτοιου είδους υποθέσεις. Έγραψε έργα για το θέατρο και βιβλία μεταφέροντας την εμπειρία τόσων χρόνων στο δικαστικό ρεπορτάζ. Πολλά από τα έργα του τα σκηνοθέτησε ο ίδιος.

Το έργο «ΝUTS» γράφτηκε το 1979 με τη μορφή θεατρικού κειμένου και με αφορμή ένα πραγματικό περιστατικό. Πρωτοπαίχτηκε το 1981 στο Θέατρο Μπρόντγουεη στη Νέα Υόρκη, με μεγάλη επιτυχία. Το 1996 ένα θεατρικό σχήμα τολμά να ανεβάσει το έργο σε πραγματική δικαστική αίθουσα, παίρνοντας άδεια από το Δήμαρχο της πόλης. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι πως η αίθουσα το πρωί λειτουργούσε σαν δικαστήριο, ενώ το βράδυ μετατρεπόταν σε θεατρική σκηνή.
Η εφημερίδα New York Times είχε σχολίασει θετικά το εγχείρημα, σε σχετικό άρθρο με τίτλο: «Δικαστήριο το πρωί, θεατρικό σανίδι το βράδυ…».

Το 1987 το «ΝUTS» έγινε ταινία, σε σενάριο του ίδιου του Topor και σκηνοθεσία του Martin Ritt. Πρωταγωνιστούσαν η Barbara Streisand και ο Richard Dreyfuss.

Το έργο πραγματεύεται την αληθινή ιστορία μιας πόρνης, η οποία σκοτώνει έναν από τους πελάτες της. Η οικογένεια της, για να αποφύγει το κοινωνικό “στίγμα”, την κλείνει στο ψυχιατρείο. Η κοινωνία και το σύστημα σιωπούν. Η ίδια δίνει έναν άνισο αγώνα απέναντι σε όλους όσους την περιθωριοποίησαν, προσπαθώντας να αποδείξει ότι δεν είναι τρελή και να επανακτήσει το δικαίωμα να περάσει από δίκη για το έγκλημα.

Ο συγγραφέας έχει σκοπό να αποδείξει, αφενός οτι το δικαστικό σώμα είναι αδιάφορο και διαπλεκόμενο και, αφετέρου οτι όλοι οι αξιόπιστοι μάρτυρες είναι εν δυνάμει τρελοί.

Στο έργο θίγονται θέματα οικογενειακής βίας, καθώς και το πώς το περιβάλλον ενός παιδιού έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει θετικά ή αρνητικά το χαρακτήρα του, οδηγώντας το σε πράξεις εγκληματικές.

Αν και η συγκεκριμένη θεατρική μεταφορά του έργου έχει αποσπάσει καλές κριτικές, προσωπικά έφυγα από το θέατρο, έχοντας την αίσθηση ότι το συγκεκριμένο σενάριο θα μπορούσε να παρουσιαστεί καλύτερα. Η σκηνοθετική άποψη δεν με άγγιξε ιδιαίτερα.

Νομίζω οτι η παράσταση θα έπρεπε να μεταδώσει αρκετά μηνύματα. Αντίθετα, ακόμα και οι δυνατές στιγμές του έργου - καθαρά προσωπική άποψη - δεν μου δημιούργησαν κάποια ιδιαίτερη ένταση.
Από τους ηθοποιούς, ξεχώρισα την ερμηνεία του κ. Καρύδη και κάποιες στιγμές της κας Κοταμανίδου. Στα συν της παράστασης οι φωτισμοί, η αίθουσα και η μουσική του Δ. Τσακνή.

ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ (ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΞ ΑΡΧΕΙΩΝ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ)
Σπύρου Τρικούπη 34, Εξάρχεια, 210 8253489, Απόγ: Σάβ. 6 μ.μ. Βραδ: Τετ., Πέμ., Παρ., Σάβ. 9 μ.μ., Κυρ. 8 μ.μ. € 20, φοιτ.: € 15.

Κοινωνικό του Τομ Τοπόρ Σκηνοθ.: Π. Ζούλιας.

Παίζουν: Η. Μουκίου, Ντ. Καρύδης, Εύα Κοταμανίδου, Στ. Μερμήγκης, Θ. Αντωνιάδης, Μ. Πετούσης.