29 Ιανουαρίου 2020

«Πάει έρχεται»: Παιδικό θέατρο για ψαγμένους γονείς




Την πρώτη Κυριακή του νέου έτους παρακολουθήσαμε την παράσταση «Πάει έρχεται» από την ομάδα Artika στην παιδική σκηνή του θεάτρου Studio Μαυρομιχάλη. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη παιδική παράσταση, κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ όσα παρουσιάζονται αυτή τη στιγμή στις παιδικές σκηνές των θεάτρων της Αθήνας.

Δυο ηθοποιοί επί σκηνής, ένα ζευγάρι. Ο Μάρκος (Βασίλης Καζής) και η Μαρία (Μπαλούτσου) ζουν στο ίδιο σπίτι, μοιράζονται στιγμές, ο ένας πάει και ο άλλος έρχεται. Ένα παιχνίδι παρουσίας και απουσίας, εναλλασσόμενων συναισθημάτων από τη χαρά στη λύπη, από τη σιωπή στο τραγούδι, από το χορό στη στασιμότητα, ένα παιχνίδι με το φως και το σκοτάδι.

Η παράσταση «Πάει έρχεται» μας μιλά με απλό τρόπο για το θέμα του αποχωρισμού από κάτι που αγαπάμε. Μέσα από καταλυτικό χιούμορ, ζωντανή μουσική, χορό και αστεία περιστατικά, ψυχαγωγεί ουσιαστικά τους μικρούς αλλά και μεγάλους θεατές. Τα παιδιά ρουφάνε σαν σφουγγάρι τις έννοιες και συμμετέχουν, εκφράζοντας συναισθήματα τους. Όταν το αγόρι φοβάται ότι θα χάσει την κοπέλα, τον βοηθούν να τη ξαναβρεί και γελάνε καθώς αντιλαμβάνονται πράγματα που εκείνος αγνοεί. Όταν το κορίτσι μένει μόνο του την καθησυχάζουν λέγοντάς της «Μη φοβάσαι, θα ξαναγυρίσει»!

Το αισιόδοξο μήνυμα της παράστασης είναι πως όταν αποχωριστούμε κάτι, θα έρθει στη ζωή μας στη θέση του κάτι άλλο, ή μπορεί να επιστρέψει ξανά εκείνο κοντά μας. Όλα έχουν συνέχεια, τίποτα δεν τελειώνει. Από βρέφη ακόμα, χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι κάθε φορά που η μητέρα, ή ένας άνθρωπος που μας προσέχει, δε βρίσκεται στο οπτικό μας πεδίο, δε σημαίνει ότι εξαφανίζεται για πάντα! Όσο πιο νωρίς αντιληφθεί ένα παιδί όλες αυτές τις έννοιες, τόσο πιο εύκολη και ουσιαστική θα είναι η αντιμετώπιση των σχέσεων στην ζωή του. Ένας από τους καλύτερους τρόπους να περάσουν αυτά τα μηνύματα στο υποσυνείδητο ενός παιδιού είναι μέσα από τη θεατρική πράξη, μια ιδιαίτερη και πολύτιμη εμπειρία, μια μαγική στιγμή όπου με τη δύναμη της φαντασίας τα παιδιά μυούνται σε αξίες, συναισθήματα και γνώσεις διαμορφώνοντας την πνευματική τους υπόσταση.

Στο τέλος της παράστασης «Πάει έρχεται» ηθοποιοί και θεατές γίνονται ένα. Τα παιδιά ζωγραφίζουν, δημιουργούν τα δικά τους έργα, αγγίζουν και επεξεργάζονται μαζί με τους ηθοποιούς τα αντικείμενα που βρίσκονται στη σκηνή. Παίζουν με το φως που σβήνει και ανάβει σαν με έναν μαγικό τρόπο. Όπως χάνεται, έτσι εμφανίζεται ξανά και αυτό.

Η ομάδα Artika μας δείχνει κάτι πολύ σημαντικό στις παραστάσεις της: Ότι το θέατρο είναι ένα. Αυτή είναι μια παράσταση που μπορεί να παρακολουθήσει ένας ενήλικας, όπως και ένα παιδί, και να γελάσει, να συγκινηθεί και να φύγει από το θέατρο γεμάτος με συναισθήματα.

Η υπέροχη ιδέα αλλά και η λειτουργική σκηνοθεσία της παράστασης ανήκει στη Μαριλένα Τριανταφυλλίδου. Οι δυο ηθοποιοί, Μαρία Μπαλούτσου και Βασίλης Καζής, παρασέρνουν τα παιδιά με εξαιρετικό τρόπο. Το λιτό, καλαίσθητο σκηνικό και τα όμορφα κουστούμια έχουν δημιουργηθεί από την Τζελίνα Πάλλα. Οι φωτισμοί που προσδίδουν στις ατμόσφαιρες του έργου έχουν σχεδιαστεί από τον Γιώργο Αγιαννίτη.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η ομάδα Artika έχει κάνει πρωτοποριακά βήματα όσον αφορά το βρεφικό θέατρο στην Ελλάδα. Είναι η ομάδα που πρώτη έφερε το θέατρο για πολύ νεαρές ηλικίες στην χώρα μας, αποτελεί μέλος του Small Size Network, του Ευρωπαϊκού δικτύου για τη διάδοση και προώθηση των παραστατικών τεχνών στις πολύ νεαρές ηλικίες, συμμετέχει σε σεμινάρια και διεθνή φεστιβάλ στο εξωτερικό, μελετώντας, εμβαθύνοντας και παρουσιάζοντας κάτι το διαφορετικό, πάντα με σεβασμό, προς τους μικρούς θεατές. Παιδικό θέατρο για ψαγμένους γονείς. Αναζητήστε την. Θα αποζημιώσει εσάς και τα παιδιά σας.



Αναδημοσίευση Talcmag.gr

Πάει Έρχεται


Ιδέα – Σκηνοθεσία: Μαριλένα Τριανταφυλλίδου

Ερμηνεία: Μαρία Μπαλούτσου, Βασίλης Καζής

Σκηνικά – Κοστούμια: Τζελίνα Πάλλα

Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης

Οργάνωση παραγωγής: Artika

Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Μαρία Αναστασοπούλου

Διάρκεια παράστασης: 40΄+ 10’ μετά την παράσταση όπου το φανταστικό συναντάει την πραγματικότητα.

Τόπος: Studio Μαυρομιχάλη, Μαυρομιχάλη 134, τηλ. 210 6453330

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό: 10€ – Μειωμένο (Οικογένειες 4+, άνω των 65, φοιτητικό και Ομαδικό 15 άτομα+): 8€ – Ατέλειες / Ανεργίας: 5€

Εκπτωτική κάρτα: προαγορά εισιτηρίων από το ταμείο του θεάτρου και για τις δύο παραστάσεις, στη μειωμένη τιμή των 8 ευρώ

Κάθε Κυριακή στις 5.30 μ.μ.

Θεατές από 1,5 έως 105 ετών!

Παραστάσεις καθημερινά για τα σχολεία στο θέατρο ή στο χώρο σας: 6908881527

Προπώληση: Ticketservices, Public

22 Ιανουαρίου 2020

Ανδρόγυνο, στο θέατρο Vault



Το βράδυ της Παρασκευής βρεθήκαμε στο Vault όπου παρακολουθήσαμε το «Ανδρόγυνο», τη νέα παραγωγή της Life After Death Theatre Company. Το 2016 είχαμε παρακολουθήσει την παράσταση «Γύρισε πίσω» από την ίδια ομάδα, για την οποία μπορείς να διαβάσεις σχετικά περισσότερα εδώ

Το «Ανδρόγυνο» συνδυάζει τις τεχνικές του αυτοσχεδιασμού, του σωματικού θεάτρου, του stand up και της παντομίμας.  Η Βίκυ Αδάμου και η Χριστίνα Σαμπανίκου μας παρουσιάζουν μια παράσταση που χαρακτηρίζεται ως μια στερεοτυπική φάρσα με κουρασμένες λέξεις. Μα αν δεις τη ζωή και την πλειονότητα των σχέσεων από μια απόσταση ως ένας τρίτος αμέτοχος παρατηρητής, πραγματικά μοιάζουν με φάρσα που τη γεμίζουμε ανά τους αιώνες με τις ίδιες λέξεις.


Η παράσταση ξεκινάει από το φουαγιέ με την Επιστημονική Κοινότητα –την οποία υποδύεται η Χριστίνα Σαμπανίκου– να υποδέχεται το κοινό απευθύνοντας του ερωτήματα για τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, καλώντας το να κλείσει τα μάτια και να πάρει ανάσες προτού εισέλθει στην αίθουσα του θεάτρου! Έπιασα τον εαυτό μου να ξεκαρδίζεται και μόνο από το ύφος της! Ένα επιτηδευμένο ύφος, όπως αρμόζει σε μια αυθεντία, μια τρανή εκπρόσωπο της επιστήμης και της αδιαπραγμάτευτα μοναδικής της αλήθειας.


Η Χριστίνα Σαμπανίκου αφού προετοιμάσει το κοινό, θα το οδηγήσει στην θεατρική αίθουσα του Vault, ώστε να του αποδείξει τους ισχυρισμούς της. Εκεί μέσα σε ένα κουτί, την περιμένουν το Αρσενικό (Ελισσαίος Βλάχος, σε διπλή διανομή με τον Johnny O.) και το Θηλυκό (Βίκυ Αδάμου, σε διπλή διανομή με την Αλίκη Αβδελοπούλου) Στερεότυπο.  Τα δύο Στερεότυπα έχουν παραδώσει το σώμα τους και τον καταστροφικό τους έρωτα στην επιστήμη, η οποία πατώντας ένα κουμπί τους ζωντανεύει ή τους ακινητοποιεί, αποκαλύπτοντας στο κοινό τα αποτελέσματα ερευνών και μελέτης επί σειρά ετών πάνω στο Αρσενικό, το Θηλυκό και τη σχέση τους

Έπειτα με τη βοήθεια του κοινού επιχειρεί να δώσει απαντήσεις πάνω σε θεμελιώδη ερωτήματα: Τι ορίζεται ως Ανδρόγυνο; Είναι ο Γάμος μια κοινωνική απειλή; Μπορούν δύο ψυχές να μονιάσουν κάτω από την ίδια στέγη; Σπάνε τα στερεότυπα και αν ναι, τι ήχο κάνουν;


Ο άντρας και η γυναίκα, δύο εντελώς διαφορετικά είδη καλούνται να συμβιώσουν, να επιβιώσουν αρμονικά κάτω από την ίδια στέγη και ν' αναπτύξουν κοινούς κώδικες επικοινωνίας. Μαρτυρίες ζευγαριών που έχουν απασχολήσει τους ειδικούς με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους παίρνουν σάρκα και οστά μπροστά στους θεατές σε μια προσπάθεια κατανόησης πριν προλάβουν να καταβροχθίσουν ο ένας τον άλλο.



Τη μια στιγμή ξεκαρδίζεσαι με το κείμενο, τις έξυπνες ατάκες, τις παρεμβάσεις του κοινού που συμμετέχει ενεργά στην παράσταση και την αμέσως επόμενη προβληματίζεσαι καθώς έρχεσαι αντιμέτωπος με ερωτήματα και γεγονότα που θα έπρεπε όλους να μας βασανίζουν. Όπως το αδιανόητο γεγονός ότι 137 γυναίκες σκοτώνονται κάθε μέρα από άνδρες, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ.  


Πρόκειται για μια παράσταση όπου θα γελάσετε πολύ, μα και στο τέλος θα πονέσετε με την αλήθεια της. Αυτό το ανατρεπτικό τέλος, δεν θα σας το αποκαλύψω, αξίζει να πάτε και να το δείτε οι ίδιοι στο Vault. Μια παράσταση που αξίζει να την παρακολουθήσουν όλοι, άντρες και γυναίκες, ελεύθεροι ή όχι. 

Πρωτότυπη ιδέα - Σκηνοθεσία: Βίκυ Αδάμου
Κείμενο: Χριστίνα Σαμπανίκου
Κίνηση: Ιωάννα Καμπυλαυκά
Σκηνικά-Κοστούμια-Φωτισμός: Lazy Boy*
Μουσική επιμέλεια: Άλκης Μπούφης
Φωτογραφίες: Φώτης Πλέγας Γ.
Γραφιστικός σχεδιασμός: Σοφία Αποστολοπούλου

Ερμηνεύουν:
Επιστημονική κοινότητα: Χριστίνα Σαμπανίκου
Θηλυκό:  Βίκυ Αδάμου
Αρσενικό: Johnny O.

Και σε διπλή διανομή οι: Αλίκη Αβδελοπούλου και Ελισσαίος Βλάχος

Μια παραγωγή της Life After Death Theatre Company
Παραστάσεις: Από 8 Νοεμβρίου κάθε Παρασκευή 21:15
Χώρος:Vault Theatre Plus, Mελενίκου 26, (Γκάζι) Βοτανικός
Κρατήσεις: 213 0356472 - 6949534889
Τιμές Εισιτηρίων: 12 ευρώ, 10 ευρώ (ειδικές κατηγορίες) 

20 Ιανουαρίου 2020

Ένας εξαίσιος «Άμλετ» στο «Αμφι-θέατρο Σπύρου Α. Ευαγγελάτου»


Να ζεις. Να μη ζεις. Αυτή είναι η ερώτηση.
Τι συμφέρει στον άνθρωπο
Να πάσχει να αντέχει 
σωπαίνοντας τις πληγές από μια μοίρα 
πού τον ταπεινώνει χωρίς κανένα έλεος
Ή να επαναστατεί. Να αντισταθεί 
στην ατέλειωτη παλίρροια των λυπημένων κόπων
Να πεθάνεις. Να κοιμηθείς. Αυτό είναι όλο.


Ο «Άμλετ» στο «Αμφι-θέατρο Σπύρου Α. Ευαγγελάτου» είναι η πρώτη θεατρική παράσταση που παρακολούθησα εφέτος! Επιστρέφοντας σπίτι μοιράστηκα κάποιες σύντομες εντυπώσεις στους λογαριασμούς του blog στα social media   (Instagram, Twitter, Facebook). Και όμως ακόμη η σκέψη μου είναι σε στιγμές της.  Γνωρίζοντας ότι οι δημοσιεύσεις στα social media χάνονται μετά από ένα διάστημα, ενώ αντίθετα οι δημοσιεύσεις εδώ θα μείνουν και μετά από πολλά χρόνια όπου θα μπορώ να ανατρέξω εγώ και όποιος περαστικός αναγνώστης του διαδικτύου, θέλησα να ξεκινήσει η χρονιά με μια μικρή αναφορά στον «Άμλετ» και από εδώ.


Η παράσταση ανεβαίνει στο «Αμφι-θέατρο» οκτώ χρόνια μετά το κλείσιμό του αλλά και 28 χρόνια μετά την παράσταση του «Άμλετ» σε σκηνοθεσία Σπύρου Α. Ευαγγελάτου. Πρόκειται για μια ευφυέστατη, ευρηματική παράσταση. Με ενθουσίασε και με συγκίνησε πολύ. Βλέποντας αρκετές παραστάσεις, ομολογώ ότι είχα πολύ καιρό να γεμίσω από τόσα συναισθήματα. Η παράσταση τόσο στην αρχή, όσο και στο τέλος συνομιλεί με το παρελθόν καθώς είναι άμεσα συνδεδεμένη με την παράσταση του 1991, όπως είχε παρουσιαστεί στο ίδιο θέατρο! 


Να σημειωθεί ότι το 2020 είναι επετειακό έτος για το «Αμφι-Θέατρο», αφού συμπληρώνονται 45 χρόνια από την ίδρυσή του. Το «Αμφι-Θέατρο» του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου, μία από τις σημαντικότερες σκηνές της χώρας, σφράγισε τη θεατρική ιστορία του τόπου από την μεταπολίτευση και για 36 έτη. Ιδρύθηκε το 1975 και ανέστειλε τη λειτουργία του το 2011. Στην οδό Αδριανού 111 στην Πλάκα στεγάστηκε από το 1985 έως το 2011 και αποτέλεσε σταθερό σημείο για το θεατρόφιλο κοινό.

Η σκηνοθέτις, είκοσι εννιά χρόνια μετά το ανέβασμα του Άμλετ, σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου, στον ίδιο χώρο, αποφάσισε να αποδώσει ένα φόρο τιμής στην παράσταση και στους προγόνους της, που όπως αναφέρει και η ίδια στο εισαγωγικό σημείωμα της, την σημάδεψε.  Επιτρέψτε μου να πω ότι αυτό το πετυχαίνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.


Ενώνοντας αυτές τις δύο παραστάσεις δημιουργεί μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα, επιλέγοντας την εξαιρετική μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά (1988), που σε βυθίζει στην λυρικότητα του Σαίξπηρ με καταλυτικό τρόπο. Καθώς άκουγα τα λόγια, με έπιανα να μονολογώ «μα τι κείμενο, μα τι κείμενο»! Όσες φορές και αν διαβάσεις τον «Άμλετ», θα ανατριχιάζεις κάθε φορά με τα θεμελιώδη και πανανθρώπινα ερωτήματα του.
 

Ο Οδυσσέας Παπασπηλιώπουλος στον ρόλο του Άμλετ, τόσο εύθραυστος μα και τόσο δυναμικός, είναι κάτι περισσότερο από συγκλονιστικός. Ο Νίκος Ψαράς, απόλυτα ταυτισμένος με το ρόλο του αδελφοκτόνου Κλαύδιου. Η Άννα Μάσχα έξοχη στο ρόλο της Γερτρούδη. Ο Δημήτρης Παπανικολάου (ως Πολώνιος) είναι πραγματικά απολαυστικός. Μα και οι υπόλοιποι ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Η μουσική του Σταύρου Γασπαράτου εύστοχη, η κινησιολογία της Πατρίσια Απέργη καθηλωτική. Μα και τι να πει κανείς για το σκηνικό που δημιούργησε η Θάλεια Μελίσσα...


Εν κατακλείδι, ο Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου είναι μια παράσταση - θεατρικό γεγονός, που θα μείνει κλασική, μια παράσταση που αξίζει να μην τη χάσει ένας θεατρόφιλος! Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές για τη μαγική συγκίνηση που μας μετέδωσαν!

[Όταν έκλεινε το θέατρο, είχε γίνει ένα παζάρι όπου είχα πάει και είχα επιστρέψει σπίτι με αρκετά προγράμματα και άλλα πράγματα που είχα τότε πάρει, ας το θυμηθούμε περισσότερα εδώ.]


Η Κατερίνα Ευαγγελάτου επιστρέφει στο «σπίτι» της με μια ομάδα εκλεκτών συντελεστών.

Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Δραματουργία-σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου
Σκηνικό: Θάλεια Μέλισσα
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Κίνηση: Πατρίσια Απέργη
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Φωτισμοί-Βίντεο-Φωτογραφίες: Σίμος Σαρκετζής
Φωτογραφίες παράστασης: Βάσια Αναγνωστοπούλου
Artwork αφίσας: Ιφιγένεια Βασιλείου - Σταύρος Μπιλιώνης
Διεύθυνση Παραγωγής: Όλγα Μαυροειδή 

«ΑΜΛΕΤ»
σε σκηνοθεσία ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ

«ΑΜΦΙ-ΘΕΑΤΡΟ ΣΠΥΡΟΥ Α.ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ»
Αγγελικής Χατζημιχάλη 15 (και Αδριανού 111) - Πλάκα, τηλ. 211-2131301

26 Δεκεμβρίου 2019

πάντα να ξαναρχίζεις




Αυτές οι μέρες ανήκουν στο κέντρο της Αθήνας. 
Πάμε να σας προτείνω κάποια υπέροχα σημεία της.

Βιβλιοπωλείο "Πλειάδες" στο Παγκράτι

Βόλτες σε αγαπημένα βιβλιοπωλεία -αγορά βιβλίων για μένα και άλλους- θέατρα, σινεμά.


Η βιτρίνα του βιβλιοπωλείου Πλειάδες στο Παγκράτι έχει κολλημένη στην πόρτα του μια από τις όμορφες φράσεις του Charles Dickens. Να τιμάμε την ουσία των Χριστουγέννων στην καρδιά μας και να την κρατάμε ζωντανή για όλο το χρόνο.

"Book & life" Διόπτρα

Στο εσωτερικό του βιβλιοπωλείου των Εκδόσεων Διόπτρα δεσπόζει ένα εντυπωσιακά υπέροχο βιβλιόδεντρο. 


"Πρέπει να ήταν δύσκολο να το φτιάξετε;" ρώτησα την πωλήτρια. "Πολύ!" απάντησε και στάθηκα να το φωτογραφίσω, αφού πρώτα είχα πάρει το δώρο μου. 

Βιβλιοπωλείο "Λεξικοπωλείο" στη Παγκράτι

Ένα ακόμη υπέροχο βιβλιοπωλείο, το Λεξικοπωλείο στο Παγκράτι. 


Κουβέντα με τον ιδιοκτήτη, θαυμασμός για το υπέροχο εσωτερικό του, αλλά και τις επιλογές των τίτλων. Πάμπολλες ιδέες για δώρα.


Καλά μαντέψατε... φεύγοντας δε μπόρεσα να μην αγοράσω κάτι επίσης. 


Στο Public του Συντάγματος υπέροχα χριστουγεννιάτικα βιβλία για 
μικρούς αλλά και μεγάλους. 


Βγαίνοντας, αντικρίζεις την Πλατεία, επιτέλους εφέτος πιο όμορφα στολισμένη σε σχέση με προηγούμενες χρονιές.


Το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος έχει αφήσει το στίγμα του στην Αθήνα με τον πιο ξεχωριστό τρόπο. Ό,τι και να λέμε, αυτό είναι το ωραιότερο σημείο στην πόλη για να περπατήσεις, να χαλαρώσεις, να κάνεις ποδήλατο, να διαβάσεις, να παρακολουθήσεις δεκάδες εκδηλώσεις, να μπεις στο κλίμα των φετινών εορτών. 


Ο στολισμός του είναι ο πιο όμορφος, απλός και ομοιόμορφος 
από κάθε άλλο σημείο στην πόλη. 


Τα φώτα στο κανάλι χορεύουν ρυθμικά με μουσικές και χαρίζουν μια μυσταγωγία. 


Αν δεν έχετε πάει, βάλτε το άμεσα στο πρόγραμμα και αφεθείτε στην ομορφιά του.


Εδώ βλέπετε τον γάτο της γειτονιάς που μέχρι και εκείνος έβαλε τα γιορτινά του.
Βάλτε τα και εσείς, γυρίστε έξω στην πόλη! 



Φίλοι μου, στο τέλος αυτής της χρονιάς και της δεκαετίας, σας εύχομαι ό,τι πιο όμορφο στο καθένα ξεχωριστά. Να διαβάζουμε ωραία βιβλία, αυτά που μας χαρίζουν έμπνευση. Να κάνουμε παρέα με ωραίους ανθρώπους, αυτούς που θέλουν να μας ανεβάζουν ψηλότερα. Που είναι δημιουργικοί, που χαίρονται με τις επιτυχίες και τα όνειρα μας - δεν είναι αφελείς να νιώθουν απειλή. Να επιτρέπουμε στη ζωή να μας εκπλήσσει. Να ψάχνουμε την ομορφιά τριγύρω μας και να την αφήσουμε να γεμίσει το μέσα μας. Να είμαστε πιστοί στο όραμα και στα όνειρα μας. Να μην ξεπουλάμε τις αξίες. Να μην τσιγκουνευόμαστε τις αγκαλιές, τα καλά λόγια, τα φιλιά και τα σ' αγαπώ. Να είμαστε έντιμοι, σοβαροί αλλά και να χαρίζουμε αληθινά χαμόγελα. Να είμαστε οι άνθρωποι που μπορούν οι άλλοι να βασιστούν πάνω μας, επαγγελματικά, συναισθηματικά και ανθρώπινα. 


Σύνθημα κάθε χρονιάς: Πάντα να ξαναρχίζεις! Καλή χρονιά! Χρόνια πολλά!
Related Posts with Thumbnails