«Αυτόχειρ», του Μιχαήλ Μητσάκη

Ένας ταξιδιώτης επισκέπτεται την πόλη της Πάτρας στις αρχές του 1900. Καταλύει σε ένα δωμάτιο της "Μεγάλης Βρεταννίας". Περιηγείται στους δρόμους της, χαζεύει τα γραφικά στενά της, ανεβαίνει στο Κάστρο και έπειτα επιστρέφει στο κατάλυμα του, όπου τρώει με τον ξενοδόχο, τη γυναίκα του και έναν αστυνομικό. Συζητά μαζί τους για τα καθημερινά της επαρχιακής πόλης και για τις εντυπώσεις του από τη διαμονή του. «Και πώς σας φαίνεται η πόλις μας, κύριε Mητσάκη;», «Kαι θα σας έχωμεν πολλάς ημέρας εδώ;...». Μέχρι που η κουβέντα φτάνει σε μια αυτοκτονία. «Eίχαμε και μίαν αυτοκτονίαν σήμερα... εμάθατε βέβαια...».

Ο Μητσάκης ρωτάει να μάθει σχετικά. Ένας άλλος ταξιδιώτης αυτοκτόνησε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του, αφήνοντας ένα σημείωμα με μόνο πέντε λέξεις: «Αυτοκτονώ. Ας μην ενοχληθή κανείς».

Το σημείωμα με τις μόλις πέντε λέξεις στοιχειώνει το μυαλό του αφηγητή. Η αυτοκτονία και το ιδιόχειρο σημείωμα του, ακολουθούν συνεχώς τον ταξιδιώτη στις βόλτες του στην πόλη. Μα πώς πίστεψε αυτός ο άγνωστος ταξιδιώτης ότι θα μπορούσε κάποιος να ενοχληθεί από την αυτοκτονία του. Δε το ήξερε ότι η ζωή συνεχίζεται πάντα απαράλλακτη; Τι δύναμη θα μπορούσε να είχε ο ασήμαντος θάνατος του. Τι δύναμη μπορεί να έχει ο θάνατος οποιουδήποτε ανθρώπου; Η πόλη συνεχίζει, όπως και πριν στους φυσιολογικούς γνωστούς ρυθμούς της. «…Και ο ήλιος ανέτελλε, θαυμασίως ομοιόμορφος και απαραμίλλως αναλλοίωτος…» 

«Πέντε λέξεις: "Aυτοκτονώ. Aς μην ενοχληθή κανείς". Kαι από κάτω το όνομα της πόλεως, η ημερομηνία και το έτος, και ολίγο παραπέρα, η υπογραφή του αυτοκτόνου. Tίποτ' άλλο. Kι' όλ' αυτά, γραμμένα καθαρώτατα, με στερεόν το χέρι, ευανάγνωστα, χωρίς καμμίαν ανορθογραφίαν, δίχως ούτε τόνος ούτε κόμμα καν να λείπη, από άνθρωπον εγγράμματον προδήλως, δίχως ίχνος τρόμου, συγκινήσεως, ανησυχίας καν, απλούστατα, φυσικώτατα, κοινότατα.»

Πρώτη δημοσίευση, εφημερίδα «Ακρόπολις» 1895.

Ο Μητσάκης γράφει τον «Αυτόχειρα» σε πρώτο πρόσωπο, δημιουργώντας έναν μοναδικό μονόλογο. Γνώρισα τον Μητσάκη εξαιτίας της παράστασης.  Το ίδιο βράδυ επιστρέφοντας στο σπίτι άρχισα να ψάχνω στοιχεία. Αν και πέρσι συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από το θάνατό του, ο Μ. Μητσάκης είναι άγνωστος στους περισσότερους. Πατώντας εδώ μπορείς να διαβάσεις ολόκληρο το διήγημα.   

Ο Κώστας Παπακωνσταντίνου μας μεταφέρει εξαιρετικά την ατμόσφαιρα του διηγήματος στο σανίδι. Ένας απαιτητικός μονόλογος, ένα καθόλου εύκολο εγχείρημα, με απόλυτα λιτή σκηνοθεσία - μόλις μια καρέκλα στη μικρή σκοτεινή σκηνή του Vault. Στο τέλος της παράστασης, προβάλλονται στον τοίχο καρτ ποστάλ από την Πάτρα εκείνης της εποχής. Αξίζουν συγχαρητήρια τόσο για την επιλογή του έργου, για τον τρόπο του ανεβάσματος του και κυρίως για το ότι κάποιοι συνεχίζουν με επιμονή στα δύσκολα. Μια παράσταση που αξίζει να παρακολουθήσουν όσοι αγαπάνε το θέατρο και τη λογοτεχνία.

Ο Κώστας Παπακωνσταντίνου έχει σκηνοθετήσει στο παρελθόν το διήγημα  του Αλ.Παπαδιαμάντη   «Οι Χαλασοχώρηδες», το θεατρικό έργο του Στανισλάβ Στρατίεβ «Το Ρωμαϊκό Λουτρό» και την κινητή παράσταση «Εμείς, οι άλλοι» για το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Αυτήν την περίοδο παρουσιάζεται  στο Θέατρο 104, σε δική του σκηνοθεσία, η νουβέλα  του Αργύρη Εφταλιώτη «Η Μαζώχτρα», ενώ τον Μάιο του 2017 θα σκηνοθετήσει το έργο της  Νάντιας Δρακούλα «Το Σχοινάκι» στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», συμμετέχοντας  στη δράση του Εθνικού Θεάτρου «Συγγραφέας του μήνα».

Αυτόχειρ του Μιχαήλ Μητσάκη  

Σκηνοθεσία-Ερμηνεία: Κώστας Παπακωνσταντίνου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδριάνα Χαλκίδη
Κινησιολογία: Μαργαρίτα Τρίκκα
Μουσική: Βασίλης  Κουτσιλιέρης
Σκηνικά, κοστούμια: Ζωή Αρβανίτη
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Βίντεο παράστασης: Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος
Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης
Σχεδιασμός αφίσας: Σίμος Παπαναστασόπουλος

Παραστάσεις:
Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15 (μέχρι τις 26 Ιανουαρίου 2017)
Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS
Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός
Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8' περίπου με τα πόδια)
Πληροφορίες-κρατήσεις: 213 0356472 / 6949534889
(για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 - 14:00 και 17:00 - 21:00)
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 60 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Τιμές Εισιτηρίων
Γενική είσοδος: 10,00 ευρώ
Μειωμένο: 8,00 ευρώ (Φοιτητές/ Μαθητές / Σπουδαστές/ Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων/ ΑμεΑ
Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ) / Ατέλειες: 5,00 ευρώ
Προπώληση VIVA: 8,00 ευρώ http://www.viva.gr/tickets/venues/polyxoros-vault/  

Πολλές ευχές, σε μια...

Θησείο

Βιβλιοπωλείο "Λεμόνι"

Παλαιοβιβλιοπωλείο

Ψυρρή

Θησείο

Before the party

Την τελευταία μέρα του 2016 περπατήσαμε στο κέντρο της Αθήνας. Περάσαμε γρήγορα από το Σύνταγμα, συνεχίσαμε προς το Μοναστηράκι, ανηφορίσαμε προς το Θησείο, σταθήκαμε στο βιβλιοπωλείο "Λεμόνι" όπου ακούσαμε τα ωραιότερα παραδοσιακά κάλαντα της μέρας, χαζέψαμε βιβλία και επιστρέψαμε προς το Ψυρρή. Πήραμε ένα κουλούρι και έναν λουκουμά. Πιασμένοι από το χέρι, επιστρέψαμε προς το Σύνταγμα. Καθίσαμε στην οδό Κολοκοτρώνη για καφέ. Απόλαυσα τον τελευταίο καφέ για το 2016. Χαζεύοντας τους περαστικούς, καθώς περνούσαν βιαστικοί το δρόμο. Ένα κομφούζιο για τις τελευταίες ετοιμασίες πριν το τέλος ακόμη μιας χρονιάς.

Την επομένη, την πρώτη μέρα του 2017, βρέθηκα ξανά στο κέντρο της πόλης. Περπατήσαμε με παρέα στα στενά της. Βρεθήκαμε ξανά στην άδεια αυτή τη μέρα, οδό Κολοκοτρώνη. Το ξενύχτι της προηγούμενης νύχτας είχε κρατήσει τους περισσότερους στο σπίτι. Ανεβήκαμε σε ένα καφέ στην πλατεία Μοναστηρακίου με φοβερή θέα προς την Ακρόπολη. Ένας καταγάλανος καθαρός ουρανός που δε θύμιζε σε τίποτα το χειμωνιάτικο σκηνικό των προηγούμενων ημερών. Το χιόνι είχε καλύψει τα βουνά γύρω από την Αθήνα. Πρώτος καφές του νέου έτους με την καλύτερη θέα και παρέα.

Ας αρχίσω με αυτή την ευχή για φέτος. Να έχουμε υγεία και να είμαστε μαζί με τους αγαπημένους. Μακρυά από τοξικούς ανθρώπους, κοντά σε όσα αξίζει να αγαπά κανείς. Να ανταμώνουμε, να συντροφεύουμε, να πίνουμε καφέ με αγάπη, να μοιραζόμαστε τις χαρές και τις λύπες μας. Είναι αυτό ευτυχία. Να έχουμε πάθος για δημιουργία και ζωή.  

Καλή χρονιά σε όλους!

Καλή Χρονιά! Με ευχές από τους μικρούς αναγνώστες στην Νέα Εθνική Βιβλιοθήκη...

Ευχές παιδιών έχουν γεμίσει το εσωτερικό της νέας Εθνικής Βιβλιοθήκης, 

ράφια και ξύλινα δέντρα γεμάτα με χάρτινες ευχές!

Χαρτιά σε σχήμα χριστουγεννιάτικης μπάλας έχουνε στολίσει το εσωτερικό της

Τρύπωσα με το κινητό και φωτογράφισα κάποιες από τις ευχές.

Όλες υπέροχες, γλυκαίνουν τη ψυχή σου

 και σε κάνουν να χαμογελάς με τη φαντασία, την αθωότητα και την ευθύτητα τους. 

Σκέφτηκα με κάποιες από αυτές τις ευχές να κλείσει και η χρονιά στο ιστολόγιο.

Σχετικά με τη δράση: Ένα δημιουργικό εργαστήριο ευχών πραγματοποιήθηκε σε 70 βιβλιοθήκες σε όλη την Ελλάδα. 

Οι ευχές των παιδιών στάλθηκαν ταχυδρομικά στο Βαλλιάνειο κτήριο, για να στολίσουν το νέο της σπίτι στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. 

Τις ευχές μπορούν να δουν από κοντά οι επισκέπτες των νέων εγκαταστάσεων της Εθνικής Βιβλιοθήκης από τις 15 Δεκεμβρίου έως και τις 15 Ιανουαρίου.

Οι λέξεις των παιδιών από διαφορετικές πόλεις και χωριά της Ελλάδας είναι

 το πρώτο υλικό που κάνει ποδαρικό, 

προτού τα ράφια αρχίσουν να γεμίζουν από βιβλία κατά τη διάρκεια του 2017.

Οι φωτογραφίες δεν είναι τόσο καλές, καθώς τραβήχτηκαν από κινητό και βράδυ.

Νομίζω όμως ότι άξιζε να τις μοιραστούμε, πατήστε να μεγαλώσουν,

 και να διαβάσετε τις ευχές των μικρών αναγνωστών

Σταθείτε στις λέξεις τους.

Καλή χρονιά φίλοι μου!
Με υγεία και αγάπη! Με όλους τους κακούς οιωνούς να στέκονται στην άκρη και με τον κόσμο μας πολύ πιο φωτεινό, γαλήνιο, γεμάτο δημιουργία!

Οι νικητές : Χριστουγεννιάτικη κλήρωση βιβλίων των εκδόσεων Μίνωας

Οι νικητές της χριστουγεννιάτικης κλήρωσης βιβλίων των Εκδόσεων Μίνωας, είναι:

Τρεις μέρες, μια ζωή / Πιερ Λεμέτρ: 
Ελένη Τσομπάνη
Στέλλα Τριανταφυλλίδου
Κασσιανη Κοσμιδου

Η άλλη όψη του παραδείσου / Fitzgerald Francis Scott: 
Αφροδίτη Διονυσοπουλου
Ιουλία Ιλβανίδου
Ιωάννα Τσαγκαρακη

Ο Καρυοθραύστης / Ερνστ Χόφμαν: 
Γιωτα Αικατερίνη
Χριστίνα Κιαδαρη
Χριστίνα Λελη

Σας ευχαριστώ θερμά όλους για τη μεγάλη συμμετοχή. Στους 9 νικητές έχει αποσταλεί και email. Παρακαλώ να επικοινωνήσουν άμεσα μαζί μου για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο παραλαβής των βιβλίων.

Πάντα να είστε έτσι τυχεροί παιδιά!
Καλή και απολαυστική ανάγνωση!

Καλά Χριστούγεννα! Καλές γιορτές!

 

Κάποιες φωτογραφίες, όπως τις τράβηξα από τους δρόμους της Αθήνας. 

Χριστούγεννα 2016, να περάσετε όμορφα με τους αγαπημένους σας. 

Χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη! 

Χριστουγεννιάτικος διαγωνισμός για 9 βιβλία από τις Εκδόσεις Μίνωας!

Είμαστε μόλις μια εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα. Αυτές οι μέρες - εντάξει όλες τις μέρες του χρόνου, αλλά πόσο μάλλον σε αυτές - νομίζω ότι το ωραιότερο δώρο που μπορείς να πάρεις για τον εαυτό σου και να δώσεις στους αγαπημένους σου είναι ένα βιβλίο. 

Το "roadartist in athens" σε συνεργασία με τις εκδόσεις Μίνωας δίνουν την ευκαιρία σε κάποιους από εσάς να κερδίσουν κάποια εξαιρετικά βιβλία.

Θα δοθούν 3 αντίτυπα για κάθε έναν από τους παρακάτω τίτλους: 

Τρεις μέρες, μια ζωή / Πιερ Λεμέτρ: Το συγκεκριμένο βιβλίο έχει παρουσιαστεί στο blog και μου άρεσε πολύ - διαβάζετε την παρουσίαση πατώντας εδώ.

Η άλλη όψη του παραδείσου / Fitzgerald Francis Scott: Μεταφρασμένο πρώτη φορά στα ελληνικά από τον συγγραφέα Δημήτρη Στεφανάκη, η "Άλλη όψη του παραδείσου" εισήγαγε θέματα που έμελλε να αναπτυχθούν στα μεταγενέστερα έργα του Φιτζέραλντ.

Ο Καρυοθραύστης / Ερνστ Χόφμαν:  Το κλασικό Χριστουγεννιάτικο παραμύθι σε μια πολύ καλή παιδική, εικονογραφημένη έκδοση για τους μικρούς αναγνώστες (ηλικίες 3-6). Κάποιος γίνεται αναγνώστης όταν ξεκινά να διαβάζει από την παιδική του ηλικία. Γονείς, θείοι, νονοί* να ένα πολύ ωραίο δώρο! :)

Δηλώνετε συμμετοχή σε αυτό το link !  

Συμμετοχές μέχρι την Κυριακή 25/12.  Μετά από μια σύντομη κλήρωση που θα γίνει τη Δευτέρα 26/12 θα προκύψουν οι τυχεροί που θα ανακοινωθούν με σχόλιο στην ανάρτηση του blog και στο Facebook. Οι τυχεροί θα ενημερωθούν με mail.

Παρακαλώ να δηλώσουν συμμετοχή όσοι θέλουν πραγματικά να διαβάσουν τα συγκεκριμένα βιβλία. Θα χαρώ να φτάσουν στα χέρια αληθινών βιβλιόφιλων.

Πολλές θερμές ευχαριστίες στις εκδόσεις Μίνωας. 

Καλή επιτυχία! Να έχετε όλοι καλές γιορτές με υγεία, ευτυχία και δημιουργία!

Ντάνιελ Μέντελσον: Περιμένοντας τους βαρβάρους. Από τον Αριστοφάνη στο Avatar

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση το νέο βιβλίο του συγγραφέα και κλασικού φιλολόγου Ντάνιελ Μέντελσον με τον τίτλο, Περιμένοντας τους Βαρβάρους: Από τον Αριστοφάνη στο Avatar, που κυκλοφορεί μέσω των εκδόσεων Πατάκη. Ο Μέντελσον, ουμανιστής και λάτρης του ελληνικού πολιτισμού, καταφέρνει να καταπιαστεί με δύσκολα θέματα - μάλλον όχι ιδιαίτερα προσιτά στο ευρύ κοινό - με ελκυστικό τρόπο. Ο ίδιος έχει συστηθεί στο ελληνικό κοινό με το βραβευμένο μυθιστόρημα Χαμένοι (Πόλις, 2010) σε μετάφραση της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου. Επιπλέον ο Μέντελσον είναι ένας από τους σημαντικότερους μελετητές του έργου του Κωνσταντίνου Καβάφη. Η μεγάλη του αγάπη για τον αλεξανδρινό ποιητή γίνεται φανερή και από την επιλογή του τίτλου.

Το βιβλίο αποτελεί μια συλλογή 24 δοκιμίων στα οποία ο Μέντελσον με καταπληκτική αφηγηματική ικανότητα κριτικάρει τη σύγχρονη μαζική κουλτούρα με όρους κλασικής παιδείας. Δηλαδή για να κρίνει ταινίες του Hollywood και τηλεοπτικές σειρές, ο Μέντελσον καταφεύγει στον Αριστοτέλη, είτε η Αντιγόνη αποτελεί το ερμηνευτικό μοντέλο για την υπόθεση του άταφου νεκρού βομβιστή του Μαραθωνίου της Βοστώνης. Πρόκειται για μια κριτική ματιά που σπανίζει και θα πρέπει να μελετήσουν όσοι ασχολούνται με την πολιτισμική κριτική. 

Από την κινηματογραφική ταινία του Αλέξανδρου του Όλιβερ Στόουν, τους 300 ως τη Μήδεια και από τις ταινίες του Αλμοδόβαρ, το Μπρόκμπακ Μάουνταιν, το Games of Thrones ως τα Ομηρικά Έπη, η συλλογή αξίζει πραγματικά. Οι κλασικοί επομένως δεν αποτελούν αντικείμενα μόνο για μια στείρα ακαδημαϊκή διδασκαλία, αλλά αντιθέτως ο Μέντελσον τους φέρνει στο προσκήνιο και στην σύγχρονη επικαιρότητα με ένα μοναδικό τρόπο. Το τελευταίο κείμενο της συλλογής αποτελεί μια αυτοβιογραφική αναφορά του συγγραφέα όπου μέσω της αλληλογραφίας του με την αγαπημένη του συγγραφέα Μαίρη Ρενό, μπόρεσε ν' ανακαλύψει τον αρχαίο ελληνικό κόσμο και τη σεξουαλική του ταυτότητα. Προσωπική άποψη από τις πιο ενδιαφέρουσες σελίδες του βιβλίου, νομίζω ότι είναι η εκπληκτική αναφορά στον Καβάφη, στον Ρεμπό και η αναφορά στην αλληλογραφία του Φόρστερ με τον Καβάφη. Πρόκειται για μια εξαιρετική συγκεντρωτική έκδοση.

Ντάνιελ Μέντελσον, Περιμένοντας τους βαρβάρους. Από τον Αριστοτέλη στο Avatar, Μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, Εκδόσεις: Πατάκης, σ. 589

Ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις:

Ντάνιελ Μέντελσον: Κριτική σε πρώτο πρόσωπο / Κουζέλη Λαμπρινή 
Ντάνιελ Μέντελσον: Ο φιλέλληνας διανοούμενος σε μια χειμαρρώδη συζήτηση / Παρίδης Χρήστος

Οι καρτ ποσταλ / Victoria Hislop

«Ώρες ώρες, σχεδόν δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω την ομορφιά αυτής της χώρας. Οι άνθρωποι που έχουν γεννηθεί εδώ, ειδικά αυτοί που δεν έχουν ταξιδέψει έξω από την Ελλάδα, ίσως υποθέτουν ότι κάπως έτσι είναι και ο υπόλοιπος κόσμος ή ίσως την έχουν συνηθίσει τόσο πολύ που δεν ασκεί τέτοια επίδραση πάνω τους. Όμως ένιωσα πολλές φορές κεραυνοβόλο έρωτα στην Ελλάδα. Αισθάνομαι σαν εθισμένος που περιμένει τη δόση του, προσδοκώντας την επόμενη φορά που η καρδιά μου θα κοντοσταθεί έκπληκτη σε μια αναπάντεχα όμορφη θέα.» (σ.191)

«Οι καρτ ποστάλ» είναι το πρώτο βιβλίο της Victoria Hislop που διαβάζω. Μετά από τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε το «Νησί», η συγγραφέας έγινε πασίγνωστη στη χώρα μας. Μόλις εκδόθηκε το νέο της βιβλίο, οι εκδόσεις Διόπτρα μου έδωσαν την ευκαιρία να βρεθεί στην κατοχή μου. Το βέβαιο είναι ότι διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο, σε διακατέχει η μεγάλη αγάπη της συγγραφέως για την Ελλάδα. Η Hislop έχει κάνει εκτεταμένη έρευνα και αυτό φαίνεται από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα.  

Η ιστορία έχει ως εξής. Κάθε βδομάδα, στο γραμματοκιβώτιο της Έλι καταφθάνουν καρτ ποστάλ, με παραλήπτη ένα όνομα που της είναι άγνωστο, δίχως διεύθυνση αποστολέα και με μόνο το γράμμα Α αντί για υπογραφή.  Οι καρτ ποστάλ απεικονίζουν διάφορα μέρη της Ελλάδας και γεμίζουν με χρώμα τη ζωή της Έλι στο Λονδίνο. Έπειτα από έξι μήνες, ξαφνικά, σταματούν να έρχονται και η κοπέλα απογοητεύεται. Όμως το κολάζ που έχει φτιάξει με τις καρτ ποστάλ, την έχει ήδη μαγέψει. Αποφασίζει να ταξιδέψει στην Ελλάδα για να δει αυτή τη χώρα με τα δικά της μάτια. 

«Έσκισε τη σελίδα και την καρφίτσωσε πλάι στις κάρτες στον πίνακα από φελλό, σημειώνοντας όλους τους τόπους και ιχνηλατώντας το ταξίδι του αποστολέα. Άρτα, Πρέβεζα, Μετέωρα. Όλα τους μαγικά και ασυνήθιστα ονόματα.

Αυτή η χώρα, που δεν την είχε ποτέ της επισκεφθεί, γινόταν κομμάτι της ζωής της. Όπως σημείωνε εύστοχα και ο ίδιος ο αποστολέας, οι εικόνες ήταν ανήμπορες να μεταφέρουν τις μυρωδιές ή τους ήχους της Ελλάδας. Το μόνο που μπορούσαν να προσφέρουν ήταν μια φευγαλέα ματιά, ένα στιγμιότυπο. Ακόμη και έτσι όμως, η Έλι είχε αρχίσει να την ερωτεύεται.» (σ. 10)

Το πρωί που αναχωρεί, φτάνει στο γραμματοκιβώτιό της ένα σημειωματάριο. Οι σελίδες του διηγούνται την ιστορία της οδύσσειας ενός άντρα που ταξιδεύει στην Ελλάδα. Η ιστορία του Α ξεδιπλώνεται παράλληλα με την ανακάλυψη όχι μόνο ενός πολιτισμού, αλλά και της λαχτάρας του να μπορέσει να ξαναζήσει τη δική της ζωή στο έπακρο.

Ναύπλιο, Καλαμάτα, Αρκαδία, Πάτρα, Μεσολόγγι, Άρτα, Πρέβεζα, Μετέωρα, Δελφοί, Άνδρος, Ικαρία... Ίσως να μην είναι υπερβολή να πούμε ότι η Hislop λειτουργεί ως μια πρέσβειρα της Ελλάδας, που απ' ότι φαίνεται γνωρίζει πολύ καλά. Στο συγκεκριμένο βιβλίο μου άφησε την αίσθηση ότι η δημοσιογραφική της ιδιότητα καλύπτει τη συγγραφική της δεινότητα. Πολλές πληροφορίες παρουσιάζονται με αφορμή την επίσκεψη σε κάποιο νέο τόπο της Ελλάδας, αλλά με έναν θελκτικό τρόπο που δεν γίνεται βαρετός. Εκτός όμως από την αγάπη για την ομορφιά και την κληρονομιά της χώρας, η Hislop εκθέτει και έναν έντονο προβληματισμό για την κρίση και την εκτεταμένη καταστροφή που επιφέρει στις ζωές των ανθρώπων, ιδιαίτερα των νέων, αλλά και τη γενικότερη παρακμή της εποχής μας.

«Φαντάστηκα τους μελλοντικούς επισκέπτες, μετά από δυο χιλιάδες χρόνια, να προσπαθούν να βγάλουν νόημα: από τη μια η Ακρόπολη και από την άλλη το φράγμα του Αχελώου. Στην ίδια χώρα; Μα τι πήγε στραβά; Θα είναι ένα μυστήριο, σαν το δίσκο της Φαιστού.» (σ.192)

Θα μπορούσε το βιβλίο να χαρακτηριστεί ως χρονογράφημα. Καθώς θέτει προβληματισμό για κοινωνικά, πολιτιστικά και ηθικά ζητήματα, όπως και για θέματα της επικαιρότητας που απασχολούν την κοινή γνώμη. Η Hislop επισκέπτεται την Ελλάδα επί 40 χρόνια, κάτι που είναι φανερό στο βιβλίο της. Συναισθάνεται απόλυτα τον "παλμό της εποχής" και έχει καταγράψει τις αλλαγές στο πέρασμα του χρόνου. Δεν παρουσιάζει απλά ενδιαφέρον να βλέπεις το πώς αντιλαμβάνεται τη χώρα σου κάποιος ξένος, μα επιπλέον νομίζω ότι σε βοηθά στο να την κατανοήσεις εσύ ο ίδιος καλύτερα. Την περιέργεια μου όμως κέντρισε και η εικόνα για τη ζωή εκτός της Ελλάδας, όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο π.χ. στην Αγγλία και στη Γερμανία.

«Μιλήσαμε για τα φύλα και την εξουσία και την υπερίσχυση του ανδρικού Εγώ στην ελληνική κοινωνία. Είναι δυνατές οι γυναίκες στην Ελλάδα, όμως συχνά οι παλαιότερες μοιάζουν να υποτάσσονται στους άνδρες τους. Κανείς δε διαφώνησε. Όλοι τους είχανε μητέρες οι οποίες έκαναν όλα τα ψώνια, το μαγείρεμα και το καθάρισμα, ακόμη κι αν δούλευαν πλήρες ωράριο εκτός σπιτιού και οι ίδιες.» (σ. 72)

Τέλος ένα "συν" της συγκεκριμένης όμορφα επιμελημένης έκδοσης είναι οι εμβόλιμες υπέροχες φωτογραφίες των καρτ ποστάλ. Ουσιαστικά η τέχνη της φωτογραφίας συνομιλεί με τις ιστορίες, δημιουργώντας ένα διαρκή διάλογο με τα διηγήματα που αποτελούν αφηγήσεις των καρτ ποστάλ. 

Victoria Hislop, Οι καρτ ποστάλ, μτφ. Φ. Πίπη, Διόπτρα, 2016.