Ένας ταξιδιώτης επισκέπτεται την πόλη της Πάτρας στις αρχές του 1900. Καταλύει σε ένα δωμάτιο της "Μεγάλης Βρεταννίας". Περιηγείται στους δρόμους της, χαζεύει τα γραφικά στενά της, ανεβαίνει στο Κάστρο και έπειτα επιστρέφει στο κατάλυμα του, όπου τρώει με τον ξενοδόχο, τη γυναίκα του και έναν αστυνομικό. Συζητά μαζί τους για τα καθημερινά της επαρχιακής πόλης και για τις εντυπώσεις του από τη διαμονή του. «Και πώς σας φαίνεται η πόλις μας, κύριε Mητσάκη;», «Kαι θα σας έχωμεν πολλάς ημέρας εδώ;...». Μέχρι που η κουβέντα φτάνει σε μια αυτοκτονία. «Eίχαμε και μίαν αυτοκτονίαν σήμερα... εμάθατε βέβαια...».
Ο Μητσάκης ρωτάει να μάθει σχετικά. Ένας άλλος ταξιδιώτης αυτοκτόνησε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του, αφήνοντας ένα σημείωμα με μόνο πέντε λέξεις: «Αυτοκτονώ. Ας μην ενοχληθή κανείς».
Το σημείωμα με τις μόλις πέντε λέξεις στοιχειώνει το μυαλό του αφηγητή. Η αυτοκτονία και το ιδιόχειρο σημείωμα του, ακολουθούν συνεχώς τον ταξιδιώτη στις βόλτες του στην πόλη. Μα πώς πίστεψε αυτός ο άγνωστος ταξιδιώτης ότι θα μπορούσε κάποιος να ενοχληθεί από την αυτοκτονία του. Δε το ήξερε ότι η ζωή συνεχίζεται πάντα απαράλλακτη; Τι δύναμη θα μπορούσε να είχε ο ασήμαντος θάνατος του. Τι δύναμη μπορεί να έχει ο θάνατος οποιουδήποτε ανθρώπου; Η πόλη συνεχίζει, όπως και πριν στους φυσιολογικούς γνωστούς ρυθμούς της. «…Και ο ήλιος ανέτελλε, θαυμασίως ομοιόμορφος και απαραμίλλως αναλλοίωτος…»
«Πέντε λέξεις: "Aυτοκτονώ. Aς μην ενοχληθή κανείς". Kαι από κάτω το όνομα της πόλεως, η ημερομηνία και το έτος, και ολίγο παραπέρα, η υπογραφή του αυτοκτόνου. Tίποτ' άλλο. Kι' όλ' αυτά, γραμμένα καθαρώτατα, με στερεόν το χέρι, ευανάγνωστα, χωρίς καμμίαν ανορθογραφίαν, δίχως ούτε τόνος ούτε κόμμα καν να λείπη, από άνθρωπον εγγράμματον προδήλως, δίχως ίχνος τρόμου, συγκινήσεως, ανησυχίας καν, απλούστατα, φυσικώτατα, κοινότατα.»
Πρώτη δημοσίευση, εφημερίδα «Ακρόπολις» 1895.
Ο Μητσάκης γράφει τον «Αυτόχειρα» σε πρώτο πρόσωπο, δημιουργώντας έναν μοναδικό μονόλογο. Γνώρισα τον Μητσάκη εξαιτίας της παράστασης. Το ίδιο βράδυ επιστρέφοντας στο σπίτι άρχισα να ψάχνω στοιχεία. Αν και πέρσι συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από το θάνατό του, ο Μ. Μητσάκης είναι άγνωστος στους περισσότερους. Πατώντας εδώ μπορείς να διαβάσεις ολόκληρο το διήγημα.
Ο Κώστας Παπακωνσταντίνου μας μεταφέρει εξαιρετικά την ατμόσφαιρα του διηγήματος στο σανίδι. Ένας απαιτητικός μονόλογος, ένα καθόλου εύκολο εγχείρημα, με απόλυτα λιτή σκηνοθεσία - μόλις μια καρέκλα στη μικρή σκοτεινή σκηνή του Vault. Στο τέλος της παράστασης, προβάλλονται στον τοίχο καρτ ποστάλ από την Πάτρα εκείνης της εποχής. Αξίζουν συγχαρητήρια τόσο για την επιλογή του έργου, για τον τρόπο του ανεβάσματος του και κυρίως για το ότι κάποιοι συνεχίζουν με επιμονή στα δύσκολα. Μια παράσταση που αξίζει να παρακολουθήσουν όσοι αγαπάνε το θέατρο και τη λογοτεχνία.
Ο Κώστας Παπακωνσταντίνου έχει σκηνοθετήσει στο παρελθόν το διήγημα του Αλ.Παπαδιαμάντη «Οι Χαλασοχώρηδες», το θεατρικό έργο του Στανισλάβ Στρατίεβ «Το Ρωμαϊκό Λουτρό» και την κινητή παράσταση «Εμείς, οι άλλοι» για το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Αυτήν την περίοδο παρουσιάζεται στο Θέατρο 104, σε δική του σκηνοθεσία, η νουβέλα του Αργύρη Εφταλιώτη «Η Μαζώχτρα», ενώ τον Μάιο του 2017 θα σκηνοθετήσει το έργο της Νάντιας Δρακούλα «Το Σχοινάκι» στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», συμμετέχοντας στη δράση του Εθνικού Θεάτρου «Συγγραφέας του μήνα».
Αυτόχειρ του Μιχαήλ Μητσάκη Ο Κώστας Παπακωνσταντίνου έχει σκηνοθετήσει στο παρελθόν το διήγημα του Αλ.Παπαδιαμάντη «Οι Χαλασοχώρηδες», το θεατρικό έργο του Στανισλάβ Στρατίεβ «Το Ρωμαϊκό Λουτρό» και την κινητή παράσταση «Εμείς, οι άλλοι» για το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Αυτήν την περίοδο παρουσιάζεται στο Θέατρο 104, σε δική του σκηνοθεσία, η νουβέλα του Αργύρη Εφταλιώτη «Η Μαζώχτρα», ενώ τον Μάιο του 2017 θα σκηνοθετήσει το έργο της Νάντιας Δρακούλα «Το Σχοινάκι» στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», συμμετέχοντας στη δράση του Εθνικού Θεάτρου «Συγγραφέας του μήνα».
Σκηνοθεσία-Ερμηνεία: Κώστας Παπακωνσταντίνου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδριάνα Χαλκίδη
Κινησιολογία: Μαργαρίτα Τρίκκα
Μουσική: Βασίλης Κουτσιλιέρης
Σκηνικά, κοστούμια: Ζωή Αρβανίτη
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Βίντεο παράστασης: Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος
Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης
Σχεδιασμός αφίσας: Σίμος Παπαναστασόπουλος
Παραστάσεις:
Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15 (μέχρι τις 26 Ιανουαρίου 2017)
Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS
Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός
Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8' περίπου με τα πόδια)
Πληροφορίες-κρατήσεις: 213 0356472 / 6949534889
(για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 - 14:00 και 17:00 - 21:00)
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 60 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές Εισιτηρίων
Γενική είσοδος: 10,00 ευρώ
Μειωμένο: 8,00 ευρώ (Φοιτητές/ Μαθητές / Σπουδαστές/ Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων/ ΑμεΑ
Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ) / Ατέλειες: 5,00 ευρώ
Προπώληση VIVA: 8,00 ευρώ http://www.viva.gr/tickets/venues/polyxoros-vault/
4 σχόλια:
Ενδιαφέρουσα υπόθεση! Θα επιστρέψω όταν θα έχω περισσότερο χρόνο να διαβάσω το διήγημα του Μητσάκη - τον οποίο ούτε εγώ γνωρίζω, αλλά (επίσης) θα ψάξω παραπάνω γι'αυτόν!
Καλή συνέχεια!
"επιστρέφει στο κατάλυμα του, όπου τρώει με τον ξενοδόχο, τη γυναίκα του και έναν αστυνομικό. "
Αν σου πώ πόσο με ταξίδεψε σε άλλες εποχές αυτή η εικόνα ...
Αυτό το "η ζωή συνεχίζεται" έχει και την πολύ σκληρή πλευρά του ,ζόρικο πολύ αλλά και τρομερά σημαντικό το θέμα .
Απ'τα αισιόδοξα της εποχής το πόσες καλές δουλειές γίνονται εις πείσμα των δυσκολιών.
@ love life for what it is : Δεν είχα ακούσει για τον Μητσάκη, ενδιαφέρουσα η υπόθεση, πολύ ωραίο το κείμενο, ευχαριστώ τον Κ. Παπακωνσταντίνου που μου τον σύστησε. Επίσης καλή συνέχεια!
@ ξωτικό: Όλο το κείμενο σε ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή, και στο τέλος οι καρτ ποσταλ με την Πάτρα του τότε κάπως σε συγκινεί. Σαν να ζωντανεύουν χαρακτήρες της αφήγησης. Είχα πρόσφατο και το ταξίδι μου στην Πάτρα και με άγγιξε πολύ. Ναι γίνονται καλές δουλειές, το θέμα όμως είναι πόσο θα αντέξουν για να γίνονται, όταν πλέον η κρίση γίνεται κανονικότητα.
Δημοσίευση σχολίου