9 Απριλίου 2009

..θύματα...'ανθρωπιστικών αποστολών'..

Όταν πριν από εννέα χρόνια χτύπησε το τηλέφωνο στο δικηγορικό γραφείο του στο  Κονέκτικατ, ο Ρίτσαρντ Αλτσουλερ νόμιζε ότι κάποιος τον κοροϊδεύει. 

Στην άλλη άκρη της γραμμής ένας νεαρός δικηγόρος από τη Νιγηρία, με το όνομα Ετίγκουε Οουο, άρχισε να του διηγείται μια τρελή ιστορία για παράνομες δοκιμές φαρμάκων και τελικά να του ζητεί βοήθεια για να καθίσει στο σκαμνί το φαρμακευτικό κολοσσό Pfizer

Ο κ. Αλτσουλερ δέχτηκε τελικά την πρόκληση, η μήνυση προχώρησε και μετά από σκληρό και πολυετή αγώνα η Pfizer υποχρεώθηκε σε έναν οδυνηρό συμβιβασμό που θα της στοιχίσει 75 εκατομμύρια δολάρια.

Η ιστορία δεν μοιάζει απλώς με σενάριο του Χόλιγουντ, αλλά αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον John le Carre να συγγράψει τον 'Επίμονο κηπουρό', το βιβλίο που αργότερα έγινε κινηματογραφική ταινία ("The Constant Gardener") και πραγματεύεται τις δοκιμές φαρμάκων σε ανυποψίαστους πολίτες στην Κένυα.


Η ιστορία έχει ως εξής...

Το 1996, και ενώ στην πόλη Κάνο της Νιγηρίας βρισκόταν σε έξαρση μια σοβαρή επιδημία μηνιγγίτιδας που είχε σκοτώσει 11.000 ανθρώπους, η Pfizer οργανώνει «ανθρωπιστική αποστολή» αποστέλλοντας στην περιοχή ομάδα γιατρών. Σκοπός τους ήταν να δοκιμάσουν ένα νέο αντιβιοτικό ευρέος φάσματος, το οποίο η εταιρία ήλπιζε να γίνει πρώτο σε πωλήσεις.

Οι γιατροί της Pfizer έστησαν το εργαστήριό τους δίπλα σε ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, που προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν τη νόσο με συμβατικά μέσα και αντιβιοτικά. 

Από το πλήθος των ασθενών που είχε στοιβαχθεί στο νοσοκομείο του Κάνο, οι υπεύθυνοι της Pfizer επέλεξαν 200 άρρωστα παιδιά. Στα μισά χορήγησαν το νέο φάρμακο, ονόματι Trovan, και στα υπόλοιπα ένα αντιβιοτικό ανταγωνιστικής εταιρίας. 
Εντεκα παιδιά πέθαναν, ενώ υπήρξαν σοβαρές παρενέργειες σε αρκετά από τα υπόλοιπα, όπως εγκεφαλικές βλάβες, παράλυση, τύφλωση, κώφωση, ανεπάρκεια ζωτικών οργάνων.

Οπως ήταν φυσικό, οι γιατροί της Pfizer τα μάζεψαν όπως όπως και εγκατέλειψαν τη χώρα μέσα σε δύο εβδομάδες και η ιστορία θα είχε παραμείνει άγνωστη χωρίς την επαγγελματική ευσυνειδησία του υπαλλήλου της εταιρίας Χουάν Βάλτερσπιλ

Δεκαοκτώ μήνες μετά το συμβάν, ο κ. Βάλτερσπιλ στέλνει μία επιστολή στο διευθύνοντα σύμβουλο της Pfizer, Γουίλιαμ Στιρ, καταγγέλλοντας ότι στη Νιγηρία καταστρατηγήθηκαν οι ηθικοί κανόνες.

 Ο κολοσσός «επιβράβευσε» τον υπάλληλό του απολύοντάς τον την επόμενη κιόλας ημέρα και λίγο μετά άρχισαν οι μηνύσεις από γονείς των παιδιών που είχαν λάβει το Trovan.

Η εταιρία στήριξε την υπερασπιστική γραμμή της στο ότι είχε λάβει σχετική έγκριση από τις αρχές της Νιγηρίας και από τις οικογένειες όσων παιδιών έλαβαν το φάρμακο.  Όμως, το έγγραφο της έγκρισης που παρουσίασε, αποδείχθηκε ότι είχε συνταχθεί και υπογραφεί ένα χρόνο μετά τις δοκιμές. Η Pfizer προσπάθησε να επιμηκύνει όσο περισσότερο μπορούσε τη διαδικασία στα δικαστήρια, αλλά τελικά πριν από μερικές ημέρες αναγκάστηκε να συμβιβαστεί σε δικαστήριο της Νιγηρίας....

Το Trovan, δεν κατάφερε ποτέ να γίνει πρώτο σε πωλήσεις. Στην Ευρώπη απαγορεύτηκε και στις ΗΠΑ τελικά αποσύρθηκε.

Πηγή άρθρου: Etypos

7 Απριλίου 2009

..στους δρόμους του κόσμου...

..Η ψυχή ποθεί ταξίδια...... μέχρι να γίνουν πραγματικότητα, ελάτε να 'φύγουμε' με τέχνη από τους δρόμους του κόσμου..
Συγκεντρωμένες φωτογραφίες από διάφορες αναρτήσεις του πολυταξιδεμένου
Αδαή ή  Λάκη Φουρουκλά , μου άρεσαν πολύ κάποιες με graffity & ζωγραφιές.. Τον ευχαριστώ που μου τις δάνεισε να τις ποστάρω, και να τις μοιραστούμε μαζί.. 
Ο Τσε σε τοιχογραφία στην Μπαρακόα της Κούβας

..ζωγραφιά σε κορμό δέντρου στη Ρόδο..
..στη Λευκωσία..
..στη Λισαβόνα...
..Τσιανγκ Μάι της Ταϊλάνδης..
..Ο άνθρωπος ελέφαντας στο Πάι της Ταϊλάνδης..
..Ζωγραφισμένο γήπεδο στην Έννα της Σικελίας..
..από τη Λισαβόνα..
..από τη Λισαβόνα..
..ξανά από Λισαβόνα..

..Λάκη ευχαριστώ, για το νοερό ταξίδι..;))

4 Απριλίου 2009

Μουσικο-ιστορικό παιχνίδι

Η αγαπητή blogger Γιώτα Παπαδημακοπούλου, εμπνεύστηκε ένα καινούργιο παιχνίδι..Απολογούμαι για την καθυστερημένη ανταπόκριση και την ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση,  ήταν ότι καλύτερο για την διάθεση μου..
Μας καλεί να ποστάρουμε, ελληνικά ή ξένα τραγούδια, ο καθένας από 4, που πιστεύουμε πως οι στίχοι τους περιγράφουν μια ιστορία με νόημα!

Αρχίζω λοιπόν...
1η επιλογή..

"Ο Εφιάλτης του Οδυσσέα" από το συγκρότημα "Ρόδο του Ανέμου"
Ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι.. (το είχα
ξαναποστάρει πιο παλιά)..
Εμπνευσμένο από την Ιθάκη του Καβάφη.. Πολύ ωραίοι στίχοι σαν να περιγράφουν την ζωή στην Ελλάδα..
"
γλυκιά πατρίδα είσαι γλυκιά φυλακή"
"
κλειστός λόγω έργων ο παράδεισος..."

2η επιλογή

"Καθρέπτης", του Αλκίνοου Ιωαννίδη
Μια ιστορία από τον ξεχωριστό Αλκίνοο..με ουσία..


3η επιλογή

"La solitudine", Laura Pausini.
Ένα πολύ αγαπημένο ερωτικό ιταλικό τραγούδι.. για μια ιστορία αγάπης..


4η επιλογή

"Γλάρος", Locomondo
Ωραίοι στίχοι.. Από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια των Locomondo, για "κάποια πουλιά που τραγουδούν για λευτεριά.... κάποια φεύγουν & πετούν ψηλά"..

Καλώ να παίξουν, εφόσον το επιθυμούν χωρίς πίεση, τους eφίλους: Αναστασία Γρηγοριάδου , tovenito, quartier libre, καημός, maximus,  eirini,  fegia, Lockheart,  kostaslogh,  Tetta Amata, σοφία, b|a|s|n\i/a Kostas L.A., nikiplos, arcobaleno,  astria,  margo, astrofegia , pink floyd και ανοικτή πρόσκληση σε όποιον άλλο θέλει να παίξει.. Καλό μας σκ!

2 Απριλίου 2009

..αφημένοι στην κρίση σας..

Σκίτσο του Η. Μακρή
Έτσι είμαστε...
Αφημένοι.. στην ελπίδα να αλλάξει το σκηνικό της 'κρίσης', που άλλοι δημιούργησαν..
Αφημένοι.. στην κρίση ‘όποιων’ αποφασίζουν για το μέλλον..
Αφημένοι.. βλέποντας πως τα άδεια ταμεία, με δυσκολία θα γεμίσουν, αλλά και ότι αυτοί που τα «άδειασαν» δεν πρόκειται να καταδικαστούν ή να επιστρέψουν τα κλεμμένα…
Αφημένοι.. ανυπεράσπιστοι στις απολύσεις, σε δουλειές...του ποδαριού, στις περικοπές σε μισθούς, σε μειωμένα ωράρια, και σε λιγότερες ημέρες εργασίας.. Με το πρόσχημα της κρίσης & αυτά..

Σκίτσο του Α.Πετρουλάκη

Αφημένοι.. στο να ψηφίζουμε τους ίδιους..

Αρκετοί φίλοι, γνωστοί, με οικογένειες το τελευταίο διάστημα βρέθηκαν απροειδοποίητα χωρίς εργασία, σε μια στιγμή απλά ν’εκμηδενίζονται χρόνια εργασίας..και προσφοράς..
Παράλληλα στη χώρα με τους πιο χαμηλούς μισθούς, αντί για αυξήσεις ανακοινώνονται μειώσεις αποδοχών.. και επιπλέον άδικοι φόροι..

Σκίτσο του Α.Πετρουλάκη

Ενώ τα πιο «σκληρά» μέτρα να τα περιμένουμε από Σεπτέμβρη..

Δεν είναι το καλύτερο μου να αναφέρομαι σε τέτοια θέματα, αλλά όταν σε περικυκλώνουν, τα ακούς καθημερινά και λόγω της δικαιολογημένης σημερινής απεργίας, αξίζει να αναλογιστούμε όλοι κατά πόσο είναι εφικτό ένα καλύτερο μέλλον.. και να προσπαθήσουμε όπως μπορούμε όλοι γι'αυτό..

Όσοι δεν γνωρίζετε σχετικά με τον αγώνα και την απεργία πείνας του Θοδωρή Τενέζου ενάντια στα καρτέλ, περάστε από το blog της butterfly, η οποία έχει κάνει αρκετές σχετικές αναρτήσεις για να ενημερωθείτε. Πρέπει να είμαστε όλοι δίπλα του!

Επίσης, σας παρακαλώ, δώστε ένα λεπτό από το χρόνο σας και επισκεφτείτε το site της Διεθνούς Αμνηστίας, στο σύνδεσμο http://www.amnesty.org.gr/kouneva.htm για να υπογράψετε για την Κούνεβα. Προτρέψτε και τους φίλους σας να το κάνουν, διαδώστε το, αναρτήστε το στο blog ή το site σας. Είναι πολύ σημαντικό να μαζευτούν τουλάχιστον 10.000 υπογραφές μέχρι την εργατική Πρωτομαγιά, ημερομηνία που θα παραδοθούν στον Υπουργό Εσωτερικών της Ελλάδας.

30 Μαρτίου 2009

Vincent van Gogh / Βίνσεντ βαν Γκογκ

Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ (Vincent Willem van Gogh), Ολλανδός ζωγράφος, γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 30 Μαρτίου του 1853 και πέθανε στις 29 Ιουλίου του 1890.

Ήταν ένας αντιφατικός άνδρας, που έζησε τη ζωή του διχασμένος ανάμεσα στη βαθιά του ανάγκη για να αγαπηθεί και στην υπεροπτική συστολή του, ανάμεσα στη μεθοδική αυτοκαταστροφή και στην βαθιά επίγνωση της αξίας του ως καλλιτέχνη.

Όσο ζούσε το έργο του δεν σημείωσε επιτυχία, ούτε ο ίδιος αναγνωρίστηκε ως καλλιτέχνης. Ωστόσο μετά το θάνατο του, η φήμη του διαδόθηκε πολύ γρήγορα και σήμερα θεωρείται ως ένας από τους πιο σημαντικούς ζωγράφους όλων των εποχών.

Αν θυμάστε και σε μια ‘ψηφοφορία’ στο blog, η πλειοψηφία από εσάς τον είχε επιλέξει ως τον πιο αγαπημένο ζωγράφο..

Ο βαν Γκόγκ υπήρξε δύσκολος και αντικοινωνικός ως έφηβος, από πολύ νωρίς παρουσίασε τάσεις μελαγχολίας και ψυχολογικά προβλήματα. Όταν έγινε 16 ετών, ο Βίνσεντ βαν Γκογκ έπρεπε να αποφασίσει τι επάγγελμα θα ακολουθούσε.

Ο ίδιος δεν αισθανόταν κάποια ιδιαίτερη κλίση για κάποια συγκεκριμένη καριέρα, η οικογένεια του ήταν μεγάλη (ήταν ο πρωτότοκος από τα συνολικά οκτώ παιδιά της οικογένειάς του, γιος του πάστορα Θεόδωρου βαν Γκογκ) και χρειάζονταν οικονομική βοήθεια.
Έχοντας ήδη καταπιαστεί χωρίς επιτυχία με αρκετά επαγγέλματα, ασχολήθηκε για ένα διάστημα με το εμπόριο έργων τέχνης. Το 1873 η εταιρεία τον μεταθέτει στο Λονδίνο και έπειτα στο Παρίσι. Εκείνη τη περίοδο, ενδιαφέρεται έντονα για τη θρησκεία (προφανώς επηρεασμένος από το πατέρα του). Όταν απολύεται από την δουλειά του, επιστρέφει στο Άμστερνταμ για να σπουδάζει θεολογία. Γίνεται ιεροκήρυκας στο Βέλγιο, όπου κηρύττει για περίπου έξι μήνες. Εκείνη την εποχή αρχίζει να σχεδιάζει μικρά έργα και αποφασίζει να ασχοληθεί με τη τέχνη.
Τα πρώτα του μαθήματα ζωγραφικής τα παρακολουθεί σε ηλικία 27 ετών.

Σύντομα έρχεται σε ρήξη με το δάσκαλο του Anton Mauve. Τα επόμενα χρόνια δημιουργεί έργα κυρίως επηρεασμένα από τη ζωγραφική του Jean-François Millet ενώ ταξιδεύει στην ολλανδική επαρχία ζωγραφίζοντας θέματα που εμπνέεται από αυτή. Το χειμώνα του 1885, παρακολουθεί μαθήματα στην Ακαδημία της Αντβέρπης, τα οποία όμως διακόπτονται πολύ σύντομα αφού αποβάλλεται από τον καθηγητή της ακαδημίας Eugene Siberdt.

Ο βαν Γκογκ έρχεται σε επαφή με την ιαπωνική τέχνη, από την οποία δανείζεται στοιχεία. Κάποιες από τις προσωπογραφίες του, περιλαμβάνουν σε δεύτερο πλάνο κάποιο έργο ιαπωνικής τέχνης. Επισκέπτεται το Παρίσι όπου ζει με τον αδελφό του στην περιοχή της Μονμάρτης. Εκεί έρχεται σε επαφή με τους ιμπρεσιονιστές Ε. Ντεγκά, Καμίλ Πισαρό, Πωλ Γκωγκέν και Τουλούζ Λωτρέκ. Επηρεάζεται από το κίνημα του ιμπρεσιονισμού και ειδικότερα σε ότι αφορά τη χρήση του χρώματος. Ο βαν Γκογκ χρησιμοποίησε συχνά τεχνικές των ιμπρεσιονιστών αλλά διαμόρφωσε παράλληλα και ένα προσωπικό ύφος, το οποίο διακρίνεται από την χρήση συμπληρωματικών χρωμάτων που οι ιμπρεσιονιστές αποφεύγουν.

Έπειτα επισκέπτεται τη νότια Γαλλία, όπου εμπνέεται από το τοπίο και την αγροτική ζωή των κατοίκων, θέματα τα οποία προσπαθεί να αποδώσει στη ζωγραφική του. Κατά το διάστημα της παραμονής του στην Αρλ, δέχεται την επίσκεψη του ζωγράφου Γκωγκέν. Ωστόσο, μετά από λίγους μήνες, οι δύο τους διαφωνούν έντονα και λόγω της ασταθούς ψυχικής του υγείας, ο βαν Γκογκ κόβει μέρος του αριστερού του αυτιού καταλήγοντας στο νοσοκομείο της περιοχής.

Ο βαν Γκογκ πούλησε μόνο έναν πίνακα, το Κόκκινο αμπέλι, μόλις 4 μήνες πριν το θάνατό του.
Παρ' όλα αυτά, και παρόλη την απόρριψη που συνεχώς ζούσε μη μπορώντας να πουλήσει τους πίνακες του, ζώντας στο μεγαλύτερο τμήμα της ενήλικης ζωής του από τη βοήθεια του αδερφού του, παρήγαγε έναν απίστευτο αριθμό αριστουργημάτων μέσα στα τελευταία 8 περίπου χρόνια της ζωής του, που είναι και τα χρόνια στα οποία ανέπτυξε το ταλέντο του.

Τον Ιούλιο του 1890, ο βαν Γκογκ εμφανίζει συμπτώματα έντονης κατάθλιψης και τελικά αυτοπυροβολείται στο στήθος στις 27 Ιουλίου, ενώ πεθαίνει δύο ημέρες αργότερα.

Πηγή:
Vincent W. van Gogh
Αξίζουν την επίσκεψη σας :
vangoghgallery
Μουσείο V.Gogh στο Άμστερνταμ

28 Μαρτίου 2009

Ώρα της Γης, η κάθε ώρα..

 

Συμμετέχουμε, όπως και πέρσι, στην ‘Ώρα της Γης’. Συγχρονιζόμαστε με το ρολόι στα δεξιά του blog και σήμερα στις 8,30 κατεβάζουμε διακόπτες για μια ώρα.. Μια απλή συμβολική κίνηση, μια θετική προσπάθεια ευαισθητοποίησης για την κλιματική αλλαγή και την εξοικονόμηση ενέργειας.

Αξίζει να συμμετάσχουμε σε οτιδήποτε μας παρακινεί θετικά.. 

Μια ευκαιρία για δράση..


Σήμερα λοιπόν ο Δήμος Αθηναίων, το WWF και ο Σκάι, οργανώνουν συναυλία στην Πνύκα για την «Ώρα της Γης». Είναι ειρωνικό, αν αναλογιστούμε πως ένα ακόμα καλοκαίρι έρχεται, και ένας από τους πλέον πολύτιμους λόφους της πόλης, του Φιλοπάππου, θα παραμείνει και πάλι απότιστος αν ο δήμος δεν πιεστεί να αποκαταστήσει το σύστημα ποτίσματος.  Η Υπόθεση είναι εξαιρετικά κρίσιμη για την επιβίωση της χλωρίδας του λόφου που φθίνει. Δείτε και τη σχετική έκθεση των έξι γεωπόνων.

Σήμερα την ίδια ώρα που ο κ.Κακλαμάνης θα γιορτάζει την «Ώρα της Γης», στα λιθόστρωτα, στην είσοδο του λόφου του Φιλοπάππου από την πλευρά της Αρεοπαγίτου, θα μοιραστεί στον κόσμο, το κείμενο που ακολουθεί για το θέμα του πρασίνου στου Φιλοπάππου. 

Μια πολύ καλή ευκαιρία επιτέλους για την "Ώρα του Φιλοπάππου".. :) Όποιος θέλει μπορεί να βοηθήσει & στο μοίρασμα.. 

Αξίζει να το διαβάσετε...

Ευχαριστώ πολύ το blog Φιλοπάππου, για την αποστολή...

Το κείμενο που θα μοιραστεί σήμερα στο Φιλοπάππου: 

Ο Δήμος σήμερα σβήνει τα φώτα για το περιβάλλον…

Aύριο όμως θα συνεχίζει να του τα αλλάζει;

Βρίσκεσαι στου Φιλοπάππου. Το μεγαλύτερο χώρο πρασίνου του Δήμου της Αθήνας. Αυτός ο χώρος δυστυχώς αποτελεί άλλη μια τραγική επιβεβαίωση ότι για τη δημοτική αρχή ακόμα και η συντήρηση του υπάρχοντος πρασίνου αποτελεί αγγαρεία. Παρ’ ότι η ενίσχυση και η φροντίδα του πρασίνου του Φιλοπάππου ήταν στο πρόγραμμα του κ. Κακλαμάνη, εδώ και δύο χρόνια δεν έχει κάνει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ μέχρι στιγμής.

Αν και νεαρά...ξηρά δέντρα..

ΤΙΠΟΤΑ για το πότισμα. Το σύστημα ποτίσματος του λόφου είναι αδρανοποιημένο  γιατί ΔΕΝ συντηρείται. Ενώ υπάρχει δίκτυο σωληνώσεων οι  αντλίες του νερού  χαλασμένες, τα πλαστικά λάστιχα  κομμένα και οι περισσότερες βρύσες κλειστές ή ξερές. Ποτέ, ούτε το κατακαλόκαιρο, δεν ποτίζεται ο λόφος.

Το Υπουργείο Πολιτισμού είναι συνυπεύθυνο στο έγκλημα. Μέρος της  φύτευσης του λόφου είναι τμήμα των Έργων Ακροπόλεως-Φιλοπάππου του αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη. Τα Έργα κηρύχτηκαν μνημείο το 1996 και χρήζουν προστασίας στο σύνολο τους. Και στη βλάστηση. 

Χαντάκι από τη διάβρωση του εδάφους

ΤΙΠΟΤΑ για τη διάβρωση. Τα αντιδιαβρωτικά έργα του 80’ είναι σχεδόν κατεστραμμένα αφού δεν έχουν συντηρηθεί ποτέ.  Αποτέλεσμα: έντονη διάβρωση του εδάφους στις απότομες πλαγιές και βαθιά χαντάκια επικίνδυνα για περιπατητές και αθλούμενους. Οι ενεργοί πολίτες των περιοχών του Φιλοπάππου αντιστέκονται στην εγκατάλειψη της βλάστησης από το 2003. Αναδασώνουν και ποτίζουν τα νεαρά φυτά με κουβάδες όλο το καλοκαίρι! Για αυτό η Εφορεία Ακροπόλεως τους έχει στείλει στον εισαγγελέα!

Κατεστραμένα αντιδιαβρωτικά έργα. Οι μικροί κορμοί μπηκάν τη δεκαετία του '80 και από τότε δεν ξανά ασχολήθηκε κανείς μαζί τους…

Σύμφωνα με τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που συντάχθηκε μετά από παραγγελία της Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων για τα έργα του 2001, ο λόφος Φιλοπάππου έχασε το 20% της βιομάζας του μέσα στην δεκαετία του 90’ λόγω ξηρασίας και άλλων αιτίων. Πρόσφατα, μετά από έκκληση πολιτών της περιοχής, 6 Γεωπόνοι συνέταξαν έκθεση που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάσταση της βλάστησης στο λόφο. Υπήρξαν και κάποια σχετικά δημοσιεύματα. Παρ’ όλα αυτά ούτε φωνή ούτε ακρόαση από το Δήμο...

Κι όμως, ο Δήμαρχος που καλεί τους πολίτες στου Φιλοπάππου για να γιορτάσουν την ώρα της γης,  εμφανίζεται στο λόφο μόνο στα  κούλουμα και σε συναυλίες, καλή ώρα...

Τι θα γίνει επιτέλους; 

Θα κάνει ο Δήμαρχος τα αυτονόητα; Θα φροντίσει ποτέ τον λόφο του Φιλοπάππου ή να συνεχίσουμε εν έτη 2009 να χορεύουμε τον χορό της βροχής;


Blog Φιλοπάππου:
 filopappou.wordpress.com


Για όσους ενδιαφέρονται το Σαββατοκύριακό γίνονται εκδηλώσεις από κινήματα πολιτών στην Νέα Σμύρνη και στο πάρκο Κύπρου και Πατησίων. Επίσης την Δεύτερα υπάρχει κάλεσμα για πορεία στο Δημαρχείο της Αθήνας. 

26 Μαρτίου 2009

Δημήτρης Χαρισιάδης, έκθεση φωτογραφίας Μουσείο Μπενάκη


Το Σάββατο είδα στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς)  την έκθεση για τον φωτογράφο Δημήτρη Χαρισιάδη (1911-1993), ενός από τους σπουδαιότερους Έλληνες φωτογράφους της εποχής του. Η έκθεση έχει αρκετό ενδιαφέρον, παρουσιάζεται αντιπροσωπευτικό υλικό από το σύνολο της δουλειάς του. 

Αφετηρία της φωτογραφικής πορείας του Δημήτρη Χαρισιάδη αποτέλεσε το αλβανικό μέτωπο (1940), όταν ως έφεδρος αξιωματικός και επίσημος φωτογράφος του στρατού, απαθανάτισε τη ζωή των στρατιωτών και την επέλαση της ελληνικής στρατιάς στη Βόρεια Ήπειρο. Μετακληθείς λόγω της γλωσσομάθειάς του, στην Αθήνα, κατέγραψε τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης κατά τη διάρκεια της Κατοχής. 


Ως ανταποκριτής του ευρωπαϊκού τύπου φωτογράφησε τα «Δεκεμβριανά» και τον Εμφύλιο. Μετά την Απελευθέρωση και για λογαριασμό των ξένων αποστολών βοήθειας, τεκμηρίωσε φωτογραφικά την άφιξη και τη διανομή της αμερικανικής βοήθειας προς τη χώρα. Αργότερα, κατέγραψε την οικονομική ανάκαμψη της χώρας και τα μεγάλα έργα.  


Από το 1956 έως το 1985 διατηρούσε το φωτογραφικό πρακτορείο «Δ.Α. Χαρισιάδης» με το συνεργάτη του Διονύση Ταμαρέση. 


Ως φωτογράφος του Εθνικού Θεάτρου εντρύφησε στη θεατρική φωτογραφία, καταθέτοντας πολυτιμότατο υλικό για την ιστορία του. 

Το προσωπικό του ενδιαφέρον στράφηκε προς το ελληνικό τοπίο, τους οικισμούς, την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου και των πόλεων, και προς τον ίδιο τον άνθρωπο, «το πλέον ενδιαφέρον θέμα που υπάρχει εις τον Κόσμον».

Φωτογράφησε μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους σε όλη την Ελλάδα από το 1944 ως το 1978


Ακρόπολη. Αθήνα, Μαίος 1963


Το εσωτερικό του Θησαυρού του Ατρέα, Μυκήνες, Ιούλιος 1954

Κατέγραψε την εκβιομηχάνιση της χώρας και την εξάπλωση της σύγχρονης αρχιτεκτονικής

Πλατεία Συντάγματος. Αθήνα, Ιανουάριος 1965


Κινηματογράφος "Ορφεύς" στην οδό Σταδίου, 24 Φεβρουαρίου 1947


..Αθηναϊκό καφενείο στις βουλευτικές εκλογές του 1956..


..την ανάπτυξη της ναυτιλίας ..


..αυτή η φωτογραφία μου άρεσε πολύ..

Πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση!!
Διαρκεί ως και τις 19 Απριλίου.
Related Posts with Thumbnails