Ξανάρθαν Τα Σύννεφα

Ο Θάνος Ανεστόπουλος μετά από τις πολύχρονες ανθοφορίες ενός μεγάλου ταξιδιού με τα Διάφανα Κρίνα, χαράζει τη δικιά του μουσική διαδρομή στα εγχώρια μουσικά πράγματα, με την πρώτη προσωπική δουλειά του που φέρει τον τίτλο «Ως Το Τέλος» και κυκλοφορεί από την Inner Ear.

 

"Ξανάρθαν τα σύννεφα"

"Ένα δάκρυ κοραλλένιο"

Τις τελευταίες μέρες ακούω συνέχεια αυτά τα τραγούδια. 
Μια αξιόλογη καινούργια δουλειά. Καλή ακρόαση!...

Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκηνών

Σήμερα θα σας 'ταξιδέψω' ξανά μέχρι τις Μυκήνες, όμως αυτή τη φορά με ένα φωτορεπορτάζ από εκθέματα του Αρχαιολογικού Μουσείου των Μυκηνών. Πρόκειται για σημαντικότατα ευρήματα, ένα ταξίδι στην ιστορία. 

Αξίζει την επίσκεψη σας, αν θα βρεθείτε κάποτε στην περιοχή!

Περιγραφή, ιστορικό, εκθέσεις Μουσείου : Υπ.Πολ: Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκηνών

Διωγμός και ανταλλαγή πληθυσμών (Τουρκία-Ελλάδα: 1922-1924), Μουσείο Μπενάκη έως και 29/4

Την προηγούμενη εβδομάδα παρακολούθησα στο Μουσείο Μπενάκη το δεύτερο μέρος της έρευνας και του ντοκιμαντέρ για τη Μικρασιατική Καταστροφή, που επιμελήθηκαν η σκηνοθέτις Μ. Ηλιού και ο ιστορικός Αλ. Κιτροέφ, το οποίο ξετυλίγει μέσα από ιστορίες και φωτογραφικό αρχειακό υλικό το νήμα της ανταλλαγής και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου.

Διαρκεί μέχρι και τις 29/4, αξίζει να τη δείτε! 

Προσφυγοπούλα

Το 2007  παρουσιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη το ντοκιμαντέρ και η έκθεση Το Ταξίδι. Το Ελληνικό Όνειρο στην Αμερική (επιλογή του American Film Institute στη Washington DC ανάμεσα στις 20 καλύτερες Ευρωπαϊκές ταινίες του 2008 -The European Showcase-και βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ του Houston) και πρόσφατα παρουσίασαν επίσης στο Μουσείο Μπενάκη, το έργο Σμύρνη. Η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922, (αναφορά στο blog, μπορείς να τη δεις πατώντας εδώ).

Πρόσφυγες σε πρόχειρη εγκατάσταση 
στο αρχαιολογικό χώρο του Θησείου, το 1922.

Μετά από τέσσερα χρόνια συνεργασίας και έρευνας στην Ευρώπη και την Αμερική, φέρνουν πίσω στο κοινό, εικόνες ξεχασμένες σε «κλειστά» αρχεία αλλά και μια νέα οπτική σε σχέση με το Διωγμό και την Ανταλλαγή των πληθυσμών της Τουρκίας και της Ελλάδας το 1922-1924.

Πρόσφυγες από τον Πόντο στην Ελλάδα το 1923 

Το ιστορικό ντοκιμαντέρ και η έκθεση είναι μεγάλης σημασίας όχι μόνο γιατί το κοινό βλέπει άγνωστες εικόνες από το Διωγμό και την Ανταλλαγή, αλλά γιατί συγχρόνως φέρνουν μια νέα οπτική στον τρόπο με τον οποίο διηγούνται την ιστορία.

Καράβι που φέρνει πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία μετά τον Διωγμό του 1922. 

Μια ματιά που κρατά αποστάσεις τόσο από μια υπέρμετρα εθνικιστική αφήγηση, όσο και από νεώτερες απόπειρες που υπερτονίζουν τις κοινές εμπειρίες, ξεχνώντας τις διαφορές, ξεχνώντας ότι πριν την Ανταλλαγή ζήσαμε ένα Διωγμό.

Συσσίτιο για πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία στη Μυτιλήνη, Διωγμός 1914

Ενενήντα χρόνια μετά την Καταστροφή, οι δυο συνεργάτες θέλουν να τιμήσουν τόσο τον κόσμο που χάθηκε το 1922, τον κόσμο που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις εστίες του, όσο και την επιστήμη της ιστορίας.

Μετακινήσεις πληθυσμών στα Βαλκάνια, 1918 

Μετά την πρόσφατη ταινία και έκθεση για τη κοσμοπολίτικη Σμύρνη και την καταστροφή της, στο νέο έργο Διωγμός και Ανταλλαγή Πληθυσμών (Τουρκία Ελλάδα 1922-1924), το κοινό έχει την ευκαιρία να δει φωτογραφίες της Ανταλλαγής όχι μόνο Ελληνοορθόδοξων αλλά και Μουσουλμάνων προσφύγων. 


Η έκθεση βασίζεται στην ιδέα ότι έφτασε η στιγμή να διηγηθούμε ολόκληρη την ιστορία και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου και όχι μόνο τη μισή. 


Μια έκθεση που υπενθυμίζει πως δεν υπάρχει προνόμιο στην οδύνη. 
Γνωρίστε την ιστορία, έτσι κατανοούμε την πολιτική και τους ανθρώπους, αντιλαμβανόμαστε καλύτερα το παρόν και το μέλλον μας.

Η έκθεση διαρκεί μέχρι και τις 29/4, γι' αυτό βιαστείτε να μη τη χάσετε! 
*Λόγω της αυξημένης προσέλευσης, πρέπει να κάνετε τηλεφωνική κράτηση για το ντοκιμαντέρ, για να βρείτε θέση.*


Μουσείο Μπενάκη 
Κουμπάρη 1, Κολωνάκι
Τηλ.: 2103671000
Ημέρες / ώρες: Δευτ. Τετ., Παρ.-Σάβ. 9 π.μ.-5 μ.μ. Πέμ. 9 π.μ.-12 μεσάν. Κυρ. 9 π.μ.-3 μ.μ. - Εισιτ. € 5.
Δωρεάν είσοδο για ανέργους 

εθνική κατάντια

“Knowledge is Power-less”

Αποκαλυπτική είναι η έκθεση για την κλοπή στην Εθνική Πινακοθήκη. Όπως αναφέρεται στην έκθεση, οι μπαταρίες του συναγερμού του μουσείου ήταν άδειες και κανείς δεν τις άλλαζε, με αποτέλεσμα να βγαίνει off το σύστημα, οι κασέτες των καμερών είχαν τελειώσει, ενώ μεγάλος αριθμός από τους φύλακες είχε μετατεθεί στην γκαρνταρόμπα και στην έκδοση εισιτηρίων!

Επιπλέον, οι φρουροί δεν είχαν οδηγίες για το τι έπρεπε να κάνουν σε περίπτωση ληστείας, η ενδοεπικοινωνία μεταξύ τους δεν λειτουργούσε, ενώ δεν υπήρχε και σύνδεση των συστημάτων ασφαλείας με την Αστυνομία.

Δηλαδή με λίγα λόγια : 
απίστευτη "ανικανότητα", "αδιαφορία", "ανοησία".

Οι εκθέσεις της Εθνικής Πινακοθήκης έχουνε υποστηριχτεί πολύ από το συγκεκριμένο ιστολόγιο. Αυτό το blog λειτουργεί σχεδόν 4,5 χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα με πολιτιστικές προτάσεις, αναφορές, με προβληματισμούς και κάθε είδους μοιράσματα. Πολύ πριν η "κρίση" κάνει τόσο αισθητή την παρουσία της στις ζωές των περισσοτέρων, υπήρχαν συνεχείς αναφορές για τη διαφθορά και τη φαιδρή νοοτροπία. Παράλληλα παρακολουθούσα εκθέσεις, σημείωνα, φωτογράφιζα ό,τι μου κέντριζε το ενδιαφέρον και το μοιραζόμουν εδώ. Δεν ήταν λίγες οι φορές που αρκετοί αναγνώστες επισκέφτηκαν κάποια έκθεση, μια θεατρική παράσταση κτλ, εξαιτίας κάποιας ανάρτησης που διάβασαν από εδώ.

Άλλες φορές έπαιρνα ενθάρρυνση από κάποιους, όπως τις προάλλες όταν έλαβα email από μια αναγνώστρια από την επαρχία, η οποία με ρωτούσε αν θα επισκεφτώ την έκθεση της Εθνικής Πινακοθήκης και αν θα μπορούσα να κάνω κάποια σχετική αναφορά στο blog, γιατί λόγω της απόστασης η ίδια δε μπορούσε να παραβρεθεί και θα ήθελε να έχει μια εικόνα. 

Το ίδιο απόγευμα πήγα, παρακολούθησα ξενάγηση, σημείωσα, φωτογράφισα και μετά μετέφερα στο blog κάποιες από τις εντυπώσεις μου. Στην ανάρτηση υπήρξε αναφορά και στο έργο του Πικάσο, το οποίο έκλεψαν λίγες μέρες αργότερα από το μουσείο. Μπορείτε να (ξανα)δείτε εκείνη την παρουσίαση πατώντας εδώ .


Ό,τι έχει αναρτηθεί στα 4,5 χρόνια λειτουργίας του blog, γίνεται καθαρά από μεράκι, αγάπη και ενδιαφέρον για τη γνώση. Ίσως κάτι να έχω καταφέρει να μεταφέρω από όσα έχω μέσα μου. Πιστεύω πως έβαλα ένα μικρό λιθαράκι, σαν μια μικρή συνεισφορά. Αξιοποίησα αυτό το μέσον όσο μπορούσα και ο χρόνος μου επέτρεπε καλύτερα. Μόνο από το πάθος να μοιραστώ όσα αισθάνομαι πως αξίζουν και μπορούν να πάνε τη σκέψη λίγο παρακάτω.

Ζητώ συγνώμη για αυτή τη μικρή σημερινή προσωπική αναφορά, είναι κάτι που κάνω σπάνια. Αφορμή είναι η οργή που αισθάνομαι, όταν άνθρωποι που χρυσοπληρώνονται δεν κάνουν σωστά και υπεύθυνα τη δουλειά τους. Ενώ άλλοι, προσπαθούν να προάγουν εθελοντικά όσα πρέπει να προστατευτούν. Σαν να έχουν βαλθεί να ξεριζώσουν ό,τι έχει απομείνει, ό,τι μεταδίδει πνοές. Σαν να έχουν ταλέντο στην καταστροφή και στην αποθάρρυνση όσων ακόμη σκέφτονται και νοιάζονται. 

Προσωπικά δεν πρόκειται ποτέ να συνηθίσω, ούτε να αποδεκτώ αυτή την αδιαφορία. Όπως έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις, «όταν το πρόσωπο του τέρατος παύει να μας τρομάζει, τότε αρχίζουμε να του μοιάζουμε». Πιστεύω πως υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας που δεν ενδιαφέρεται απλά για αλλαγή, αλλά διψάει για αυτή.

Ξέρετε αναρωτιέμαι, αν ένα απλό blog μπορεί να έχει καθημερινά μερικές εκατοντάδες επισκέψεις από ανθρώπους που νοιάζονται, διαβάζουν, σχολιάζουν, προβληματίζονται, υποστηρίζουν-αποδεικνύουν μια ποιότητα, τότε γιατί να μην προωθηθούν τέτοιου είδους πολίτες μήπως αλλάξει επιτέλους κάτι. Ας υπάρξει αυστηρότητα και υποδειγματική τιμωρία σε όποιον δεν κάνει σωστά τη δουλειά του. Όποιος κ αν είναι, ό,τι αξίωμα και αν κατέχει, πόσο μάλλον αν εκλέχτηκε για να 'συνεισφέρει' στον τόπο ως πολιτικός και έκλεψε δημόσιο χρήμα ή αδιαφόρησε. Η τιμωρία πρέπει να είναι υποδειγματική, δίχως διακρίσεις.

“Dreaming safe”

Γιατί γράφω όλα αυτά σήμερα εδώ; Απλούστατα γιατί όσο ζω, θυμάμαι τον εαυτό μου να μοχθεί και να εργάζεται σκληρά. Γιατί με προσβάλλει χυδαία όλη αυτή η ανευθυνότητα και κοροϊδία. Η κρίση δεν είναι καινούργια εμπειρία για μένα. Έμαθα να δουλεύω από μικρή, ενώ παράλληλα σπούδαζα. Κέρδιζα λίγα χρήματα, όμως ποτέ δε στράφηκα για να "κλέψω". Ακόμη και σε στιγμές αρκετά δύσκολες, το ξέρω πως και 1 δις "αν περνούσε από μπροστά μου", δε θα το άρπαζα.

“Spring of the Nations 1848 -> 20??”

Για αυτό την επόμενη φορά που θα κατηγορήσεις τη χώρα, όποιος και αν είσαι, είναι σωστό να διαχωρίζεις. Κάποιοι είναι παρτάκηδες, αμόρφωτοι, άπληστοι, σιχαμένοι, αδιάφοροι, κλέφτες και ανεύθυνοι. Όμως σίγουρα δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Αν αποτελούμε μια μειοψηφία, τότε δεν μπορεί ν' αλλάξει κάτι. Τουλάχιστον θα ακολουθήσουμε τη δική μας πορεία, ακόμη και αν δε μπορέσουμε ν' ανατρέψουμε την κατάσταση. Τουλάχιστον θα ονειρευόμαστε ένα διαφορετικό αύριο.

Έργα από το : bleeps.gr