Κ. Βήτα

Όποτε ακούω τα τραγούδια του, χαίρομαι..που υπάρχει!
..Καλό σκ με όμορφες μουσικές και ότι αγαπάτε..
(Όποιος θέλει να ακούσει τα βιντεάκια, ας σταματήσει το τραγούδι που παίζει στο κάτω μέρος του blog.. thanks!)

Charlie Chaplin / Tσάρλι Τσάπλιν

«Το μόνο που χρειάζομαι για να κάνω μια κωμωδία είναι ένα πάρκο, έναν αστυνομικό και ένα όμορφο κορίτσι» (Τσάρλι Τσάπλιν)

Ο Τσάρλι Τσάπλιν γεννήθηκε σαν σήμερα, 16 Απριλίου του 1889 και πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου 1977. Υπήρξε Άγγλος ηθοποιός και κορυφαία μορφή του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Γιος πλανόδιων ηθοποιών, έμαθε από μικρός τη τέχνη του γέλιου, παρότι έζησε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Οι γονείς του χώρισαν γρήγορα, όταν ο Τσάρλι ήταν αρκετά μικρός και αναγκαστικά συνόδευε τη μητέρα του στις επαρχιακές περιοδείες της. Όταν όμως έχασε το πατέρα του και η μητέρα του έμεινε άνεργη, ο μικρός Τσάρλι για να μπορέσει να βγάλει χρήματα, ξεκίνησε να δουλεύει ως καλλιτέχνης του δρόμου. Αυτοσχεδίαζε μικρά χορευτικά στους δρόμους του Λονδίνου και μάζευε χρήματα.

Ωστόσο οι παλιές γνωριμίες των γονιών του, τον βοήθησαν να βρει μια κανονική δουλειά στον παιδικό χορευτικό θίασο των Eight Lancashire Lads. Σε ηλικία οκτώ ετών ήταν ήδη ένας επαγγελματίας ηθοποιός που ερμήνευε παιδικούς ρόλους σε παραστάσεις στο Λονδίνο. Το 1921 μετέβη στις ΗΠΑ και έλαβε μέρος σε διάφορες κωμικές ταινίες. Στο διάστημα 1912-1918 ήταν πρωταγωνιστής σε πολλές μικρές κωμωδίες, όπου καθιερώθηκε διεθνώς, σε ταινίες μικρού μήκους του βουβού κινηματογράφου. Εκείνη την εποχή θα γεννηθεί η τόσο γνωστή και παγκοσμίως αναγνωρίσιμη εικόνα του Σαρλό: ένας καλόκαρδος αλήτης με κοντό μαύρο μουστάκι, τεράστια παπούτσια, καπέλο σε μικρότερο από το κανονικό μέγεθος και μπαστούνι, ο οποίος προσπαθεί να επιβιώσει διατηρώντας την αξιοπρέπειά του σε έναν κόσμο κοινωνικής αδικίας και ανισότητας. Ο Τσάρλι, όχι μόνο πρωταγωνιστούσε, αλλά ήταν σεναριογράφος, μουσικοσυνθέτης και σκηνοθέτης των ταινιών του.

Γίνεται ο πιο ακριβοπληρωμένος ηθοποιός στο Χόλυγουντ. Αναδεικνύεται σε ανυπέρβλητο μάστορα της παντομίμας, ικανό να οδηγεί τους θεατές του από το γέλιο στο δάκρυ με μια απλή έκφραση ή χειρονομία και με χάρη που συχνά παρομοιάζεται με εκείνη ενός χορευτή μπαλέτου.
Η παγκόσμια καταξίωση ήρθε από τις μεγάλου μήκους ταινίες του, όπως οι 'Μοντέρνοι Καιροί', 'Ο Μεγάλος Δικτάτωρ', 'Τα Φώτα της Πόλης' και άλλες, που τον κατέταξαν ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς της έβδομης τέχνης.

Σκηνή απο τη ταινία 'Modern Times' (1936), η οποία αποτελεί μια απο τις σπάνιες στιγμές που ακούμε τη φωνή του Τσάπλιν στη τηλεόραση, όπου τραγουδάει το τραγούδι "Charabia".

Οι θεατές παγκοσμίως μπορεί να τον λάτρεψαν, οι επικριτές του όμως στην Αμερική ήταν πολλοί. Αιτίες ήταν άλλοτε τα πολιτικά του φρονήματα (κατηγορήθηκε ως κομμουνιστής από το Χόλυγουντ και πικραμένος αυτοεξορίστηκε στην Ελβετία το 1952) και άλλοτε η προσωπική ζωή του. Καθώς έκανε τέσσερις γάμους, εκ των οποίων οι δύο ήταν με ανήλικες νύφες.

‘Ο Μεγάλος δικτάτωρ’ (1940) Μία κλασική στιγμή στην ιστορία του σινεμά, όπου ο Τσάρλι χορεύει με την υδρόγειο, σατιρίζοντας τον Χίτλερ.

«Ο Μεγάλος δικτάτωρ» είναι η πρώτη ομιλούσα και ηχητική ταινία του Τσάπλιν, δεκατρία χρόνια μετά την εισαγωγή του ήχου. Είναι μια ανελέητη πολιτική σάτιρα για την άνοδο του Χίτλερ και του ναζισμού. Η ταινία απαγορεύτηκε από τους Χίτλερ, Μουσολίνι και Φράνκο, ενώ ήταν υποψήφια για 5 Οσκαρ. Σκηνές, όπως αυτή που φαίνεται στο παραπάνω βίντεο, όπου ο Τσάπλιν χορεύει μπαλέτο με την υδρόγειο ανήκουν στις πιο σημαντικές στιγμές της κινηματογραφικής ιστορίας.

Ο Τσάπλιν είχε την ιδέα για τη δημιουργία της ταινίας όταν ένας φίλος τού επισήμανε τη φυσική ομοιότητά του με τον Χίτλερ. Αργότερα γνώρισε πως γεννήθηκε με μια εβδομάδα διαφορά από το δικτάτορα, είχανε σχεδόν το ίδιο ύψος και βάρος, αγωνίστηκαν και οι δύο με τη φτώχεια πριν διακριθούν στο χώρο τους. Όταν έμαθε για την εθνικιστική και ρατσιστική πολιτική του Χίτλερ, εκμεταλλεύτηκε την ομοιότητά τους ως πηγή έμπνευσης για να του «επιτεθεί». Αργότερα δήλωσε πως αν γνώριζε την αληθινή διάσταση της ναζιστικής θηριωδίας «δεν θα μπορούσε να αστειευτεί με τη φονική της παράνοια».

Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε το 1937, όταν ακόμα δεν υπήρχαν πολλοί που πίστευαν πως ο ναζισμός συνιστούσε απειλή, ενώ το φιλμ κυκλοφόρησε το 1940, λίγο πριν η Αμερική μπει στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν κυκλοφόρησε η ταινία, ο Χίτλερ απαγόρευσε την προβολή της σε όλες τις κατεχόμενες χώρες. Περίεργος όμως ο ίδιος για το φιλμ, παρήγγειλε μια κόπια μέσω Πορτογαλίας. Την είδε δύο φορές, χωρίς κανείς να μάθει ποτέ την αντίδρασή του. «Θα έδινα τα πάντα για να μάθω τι σκέφτηκε για την ταινία», δήλωσε αργότερα ο Τσάπλιν. Σύμφωνα με ντοκιμαντέρ για τα γυρίσματα του φιλμ, ο Τσάπλιν άρχισε να νιώθει όλο και πιο άβολα μιμούμενος τον Χίτλερ, όσο μάθαινε για τις εξελίξεις στην Ευρώπη.

Πηγή: Το ΒΗΜΑ, Ειδικό ένθετο "Πρωταγωνιστές: Το Λεξικό των Ονομάτων που άλλαξαν το κόσμο", 28/04/2002 , Σελ.: Y10.

Photobiennale - Θεσσαλονίκη 2008

Στέλιος Φιλίππου - Ροή στο Χρόνο

Duane Michals - Portrait of Magritte in his Garden
Gilles Ehrmann - Αθήνα, 1962
Bance Eric- Κυκλαδικές περιπλανήσεις
Βαγγέλης Γεωργάς - Λεωφόρος Αλεξάνδρας, Αθήνα 2006

Φανή Σαρρή - Οδύσσεια, εδάφιο I, στροφή 1-5

Στα τελευταία posts, αρκετοί απο εσάς που κατοικείτε εκτός Αθηνών, παραπονεθήκατε για την έλλειψη πολιτιστικών γεγονότων στις περιοχές σας. Έτσι σήμερα θέλησα να μοιραστούμε μια ενδιαφέρουσα είδηση που διάβασα, μόνο που αυτή τη φορά δεν αφορά την Αθήνα, αλλά τη πόλη της Θεσσαλονίκης. Oι υπόλοιποι θα ταξιδέψουμε μέσω των φωτογραφιών της ανάρτησης, οι οποίες είναι κάποιες απο αυτές που θα παρουσιαστούν στις εκθέσεις.. και προσωπικά μου άρεσαν πολύ!

Η Φωτογραφική Συγκυρία μετονομάζεται σε Photobiennale, εισάγεται επισήμως στο χάρτη των διεθνών φεστιβάλ και η διοργάνωση, που γίνεται από φέτος διετής, μας καλεί σε ένα εντυπωσιακό ταξίδι ανά τις ηπείρους. Με σημείο αναφοράς το Μουσείο Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης, η Photobiennale απλώνεται σε 33 χώρους με 42 εκθέσεις στις οποίες συμμετέχουν 240 δημιουργοί από 17 χώρες.

Τρεις εκθέσεις του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης διασχίζουν τα σύνορα και συστήνουν την ελληνική φωτογραφία στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Πιο συγκεκριμένα, η σειρά «Η ζωή στην περιοχή της Καστοριάς κατά τη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας του 20ού αιώνα» του Λεωνίδα Παπάζογλου σταθμεύει στη Σόφια, τα «Στιγμιότυπα» του Δημήτρη Σούλα παρουσιάζονται στο Μόναχο, ενώ το «Ημερολόγιο» του Στράτου Καλαφάτη εγκαινιάζεται στις 21 Μαΐου στη Βηρυτό. Οι χώροι τέχνης της Θεσσαλονίκης συντονίζονται κι αυτοί με τη γιορτή της φωτογραφίας και προτείνουν τις δικές τους εκθέσεις στο κοινό.

Πηγή άρθρου και φωτογραφιών: Κ. Ζαλίγκας, Ε. Τύπος

Εξαιρετικό δεν είναι?.. Ελπίζω οι bloggers απο τη Θεσσαλονίκη να παραβρεθούν στις συγκεκριμένες εκδηλώσεις.

Περισσότερες πληροφορίες για τις εκθέσεις και τους χώρους:

http://www.photobiennale.gr/.

20ή ΔΙΕΘΝΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ/ PHOTOBIENNALE

Πότε: Από 12 Απριλίου έως τέλος Μαΐου.

Πού: Aποθήκη A’, Λιμάνι Θεσσαλονίκης, τηλ.: 2310-566716.

Μη χάσετε: Η Photobiennale προτείνει σε νέους φωτογράφους να παρακολουθήσουν το masterclass του Γερμανού Κλαούντιο Χιλς (15/4), τη διάλεξη του φωτορεπόρτερ Λευτέρη Πιταράκη με τίτλο «Φωτοδημοσιογραφία και ηθική» (18/4), το masterclass του φημισμένου Ντουέιν Μάικλς και τη συναυλία τoυ συνόλου σύγχρονης μουσικής Dissonart (19/4).

Athens Video Art Festival 2008

Ένα πολύ ενδιαφέρον φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί στις 11, 12 και 13 Απριλίου στο Γκάζι, στην "Τεχνόπολη" του Δήμου Αθηναίων. Πρόκειται για τη τέταρτη υλοποίηση του AthensVideo Art Festival.
Όσοι είχατε παραβρεθεί τις προηγούμενες χρονιές θα γνωρίζετε σίγουρα σχετικά..

Το video art festival μάς παρουσιάζει μια αρκετά ενδιαφέρουσα έκφραση της σύγχρονης τέχνης.. Πρόκειται για ένα διεθνές festival ψηφιακών τεχνών και νέων μέσων, στο οποίο παρουσιάζονται πολύ αξιόλογες δουλειές video art, κατασκευών, web-art και συγγενικών μορφών έκφρασης, πάντα με τη συνενοχή ψηφιακών τεχνολογιών.

Για το Athens Video Art Festival 2008 έχει γράψει post και η madame de la Luna, στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει :

"Για όσους γνωρίζουν τι εστί video art δεν χρειάζεται να πω τίποτα. Για τους υπόλοιπους, θα αναφέρω απλώς, πως όταν πρωτοήρθα σε επαφή με αυτό το είδος τέχνης, αισθάνθηκα λιγάκι σαν την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Είναι εκπληκτικό το τι φτιάχνουν τα παιδιά σε μερικά λεπτά που διαρκούν τα video και κάποιες φορές μπορώ να πω ότι αισθάνθηκα περισσότερο συγκινημένη, απ' ότι σε μεγάλες ταινίες του σινεμά."

Ακριβώς έτσι είχα αισθανθεί και εγώ στα Φεστιβάλ των προηγούμενων ετών στα οποία είχα παραβρεθεί. Ορισμένες δουλειές είναι τόσο ευφάνταστες, που πραγματικά καταφέρνουν να σου μεταφέρουν αρκετά δυνατά συναισθήματα..

Αξίζει να αναφερθεί, πως όσοι πάτε, εκτός από το Φεστιβάλ και τη βόλτα στο Γκάζι, θα έχετε τη δυνατότητα να ακούσετε και πολύ μουσική, καθώς το φεστιβάλ πλαισιώνεται από συναυλίες αγαπημένων ελληνικών συγκροτήματων.. όπως οι Micro (11 Απριλίου), οι Raining Pleasure (12 Απριλίου) και οι Ρόδες (13 Απριλίου).

Για περισσότερες πληροφορίες:

http://www.athensvideoartfestival.gr/