Roadartist in Athens

20 Μαΐου 2018

Ο Fred Boissonnas στην Αίγυπτο, Μουσείο Μπενάκη

Μια ενδιαφέρουσα έκθεση φωτογραφίας παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη, κτήριο της οδού Πειραιώς, του αγαπημένου Fred Boissonnas (1858-1946).

Έχει γίνει ξανά αναφορά στο ιστολόγιο στον Boissonnas, έναν εξαιρετικό φιλέλληνα φωτογράφο, έναν από τους καλύτερους «πρεσβευτές» μας, που πρόβαλλε σε ολόκληρο τον κόσμο, με τη σπάνια αισθαντικότητα και τη μοναδική τεχνική του στη φωτογραφία, τα γεμάτα φως τοπία και τα λαμπρά αρχαία μνημεία της Ελλάδας.

Μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ

Στην έκθεση «Ο Fred Boissonnas στην Αίγυπτο», παρουσιάζονται φωτογραφίες από την περιήγηση του Fred Boissonas μαζί με τον συμπατριώτη του εκδότη και συγγραφέα Paul Trembley. Έντεκα μήνες περιήγησης δημιουργώντας φωτογραφικές εικόνες οι οποίες αναφέρονταν στη μακραίωνη ιστορία της χώρας και στην ταυτότητα του νεοσύστατου αιγυπτιακού κράτους.

Ο Fred Boissonnas προσκλήθηκε στην Αίγυπτο το 1929 από τον Βασιλιά Φουάντ Α΄ προκειμένου να πάρει φωτογραφίες για μια πολυτελή έκδοση με τίτλο Αίγυπτος (1932). Το 1933 επέστρεψε για να ολοκληρώσει το ταξίδι. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης αυτής επίσκεψης αποτόλμησε μια φωτογραφική αποστολή προς το Όρος Σινά, ακολουθώντας τη διαδρομή των Ισραηλιτών έτσι όπως καταγράφεται στη βιβλική «Έξοδο».

Τα αγάλματα του Ραμσή Β’ στην είσοδο του Μεγάλου Ναού στον αρχαιολογικό χώρο του Αμπού-Σιμπέλ, φωτογραφημένα με το φως της σελήνης, Αίγυπτος 1929.

Από τον τόμο Égypte, εκδότης Paul Trembley,Γενεύη (1932)

Το Όρος Σινά, 5 Ιουνίου 1933.

Προς το νεκροταφείο της πόλης Ασιούτ, Αίγυπτος 1929.

Από τον τόμο Égypte, εκδότης Paul Trembley, Γενεύη (1932)

Στο δρόμο προς το Σινά, Αίγυπτος 1929/1933.

Το καμπαναριό της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά, 19 Απριλίου 1929. [Αυτοχρωμική γυάλινη πλάκα] © Roussen Collection/ Saint Catherine Foundation

Το οστεοφυλάκιο της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά, 19 Απριλίου 1929.

Το εξώφυλλο του τόμου Égypte, εκδότης Paul Trembley, Γενεύη (1932)

Ο Fred Boissonnas φωτογραφίζει στην Αίγυπτο, 1929/1933.

Καραβάνι γύρω από τη φωτιά το βράδυ, 2 Ιουνίου 1933

"Ήταν ένα πανέμορφο βράδυ... Οι άντρες και οι καμήλες ήσαν πολύ χαλαροί. Το φως της φωτιάς ήταν σαγηνευτικό, καθώς τρεμόπαιζε πάνω στις καθιστές μορφές και στους τριγύρω βράχους", κατέγραψε ο Boissonnas στο ημερολόγιο του. Για να δημιουργήσει μια στιγμή φωτογραφικής "μαγείας", ο Boissonnas έριξε μαγνήσιο στη φωτιά, προκαλώντας μια έκλαμψη που ενθουσίασε τους βεδουίνους αλλά και άφησε απαθείς τις καμήλες.

Στις συλλογές φωτογραφιών και περιγραφικών κειμένων που προέκυψαν από αυτά τα ταξίδια, ένα θέμα επανέρχεται ξανά και ξανά και φαίνεται να γοητεύει ιδιαίτερα τον Boissonnas: ο τρόπος με τον οποίο το παρελθόν εκδηλώνεται στη σύγχρονη ζωή, η αντίθεση μεταξύ του εφήμερου και του αιώνιου, του σύγχρονου και του αρχαίου.

Η έκθεση παρουσιάζεται έως και σήμερα 20/05/2018,
στο Μουσείο Μπενάκη, οδό Πειραιώς 138.

Επίσης μπορείς να διαβάσεις:
Fred Boissonas: Φωτογραφίες μιας άλλης Ελλάδας

6 Μαΐου 2018

Ελευσίνα. Τα μεγάλα μυστήρια @ Μουσείο Ακρόπολης

Το Μουσείο Ακρόπολης εγκαινίασε το 2015 μια σειρά περιοδικών εκθέσεων με σημαντικά έργα της αρχαιότητας από σπουδαίους τόπους της ελληνικής περιφέρειας. Στόχος του είναι να παρουσιάζει ασυνήθιστα θέματα της αρχαιότητας που θα ενδιέφεραν τον σημερινό επισκέπτη και θα τον παρότρυναν να επισκεφθεί τους τόπους προέλευσης των εκθεμάτων.

Έχουν προηγηθεί οι εκθέσεις

«Σαμοθράκη. Τα μυστήρια των μεγάλων θεών»

και «Δωδώνη. Το μαντείο των ήχων»

οι οποίες έχουν παρουσιαστεί στο ιστολόγιο.

Η τρίτη έκθεση της σειράς έχει θέμα την Ελευσίνα και τα μεγάλα μυστήρια.

Αν θυμάστε πριν λίγους μήνες επισκέφτηκα τον υπέροχο αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας και το επίσης υπέροχο μουσείο του. Έπειτα μοιραστήκαμε κείμενο, φωτογραφίες και εντυπώσεις. Μπορείτε να περιηγηθείτε στον αρχαιολογικό χώρο, πατώντας εδώ:

Αρχαιολογικός χώρος της Ελευσίνας

Στην έκθεση του Μουσείου Ακροπόλεως παρουσιάζονται τα σημαντικότερα έργα που έχει φέρει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στην Ελευσίνα όπως το μοναδικό άγαλμα της Φεύγουσας Περσεφόνης (1ο μισό 5ου αιώνα π.Χ.), το πρώιμο κλασικό ανάγλυφο με την παράσταση Δήμητρας και Κόρης (Περσεφόνη) (1ο μισό 5ου αιώνα π.Χ.), ιερά σκεύη όπως κέρνοι, πλημοχόες και θυμιατήρια, αλλά και μνημεία με παραστάσεις των πρωταγωνιστών των μεγάλων μυστηρίων, του Ιεροφάντη και του Δαδούχου.

Στην έκθεση περιλαμβάνονται και ευρήματα από το Ελευσίνιο της Αθήνας, αλλά και την Ιερά Οδό, δεδομένου ότι η πανηγυρική πομπή ξεκινούσε από την Αθήνα με πλήθος μυημένων και υποψηφίων για μύηση και κατέληγε στο τελεστήριο της Ελευσίνας. Για το λόγο αυτό παρουσιάζεται, πριν από την είσοδο στην έκθεση, ένα ανάγλυφο από την περιοχή του Ελευσινίου και ορισμένα χαρακτηριστικά ευρήματα από το Ιερό της Αφροδίτης που βρίσκεται δίπλα στην Ιερά Οδό, στην περιοχή του Δαφνίου.

Ο εκθεσιακός χώρος έχει τη μορφή του Ελευσινιακού τελεστηρίου, με το κτίριο του σκοτεινού ανακτόρου σε σμίκρυνση όπου παρουσιάζεται ένα δεκαπεντάλεπτο βίντεο με αεροφωτογραφίες της Ιεράς Οδού, αναπαραστάσεις, τον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας και εμβληματικά εκθέματα.

Αξίζει να γνωρίσετε τους θησαυρούς της Ελευσίνας από αυτή την έκθεση του Μουσείου Ακρόπολης. Περισσότερο βέβαια από την περιοδική αυτή έκθεση, η οποία θα συνεχιστεί μέχρι και τις 31 Μαΐου, αξίζει να πάτε στον επιβλητικό αρχαιολογικό χώρο...

Αυτός είναι και ο σκοπός της έκθεσης, να σας παροτρύνει να πάτε έως τον τόπο αυτό.
Δες πόσο με είχε μαγέψει : ΚΛΙΚ και μεταφορά - Ο αρχαίος μύθος δεν έχει ξεθωριάσει. Όταν μπαίνεις σε αυτόν τον χώρο, ζωντανεύει ξανά.

Η έκθεση οργανώθηκε από το Μουσείο της Ακρόπολης σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής. Tα εκθέματα προέρχονται από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Ελευσίνας και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Εκθεσιακός χώρος: Αίθουσα Περιοδικών Εκθέσεων, ισόγειο Μουσείου Ακρόπολης

Εισιτήρια: Είσοδος €3. Έως 31 Μαΐου.

19 Απριλίου 2018

Εγώ, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, εκδόσεις Printa

«Κυκλοφόρησαν σε βιβλίο οι Φτωχοί… Πω, πω, αδελφέ μου! Με τι κακία τους επιτέθηκαν όλοι! Στην Ιλουστράτσια δεν διάβασα κριτική, αλλά σκέτες βρισιές. Στη Σεβέρναγια πτσελά γράφτηκε ένας διάολος ξέρει τι. Όμως εγώ θυμάμαι πώς υποδέχτηκαν τον Γκόγκολ, κι όλοι ξέρουμε τι υποδοχής έτυχε ο Πούσκιν. Έχει αγριέψει ακόμα και το αναγνωστικό κοινό: με βρίζουν τα τρία τέταρτα των αναγνωστών, γι’ αυτό και το υπόλοιπο ένα τέταρτο (και πολλούς λέω) με επαινούν με όλη τη δύναμη της φωνής τους. Ξέσπασαν απίθανα debats. Βρίζουν, κακολογούν, φτύνουν, παρ’ όλα αυτά όλοι με διαβάζουν… Το ίδιο συνέβη και με τον Γκόγκολ. Τον έφτυναν, τον ξαναέφτυναν, τον έβριζαν, τον ξαναέβριζαν, όμως τον διάβαζαν και τώρα συνθηκολόγησαν μαζί του και άρχισαν να τον επαινούν. Αλλά κι εγώ τι κόκαλο τους πέταξα! Ας φαγωθούν συναμετάξυ τους – μεγαλώνουν τη φήμη μου, οι βλάκες.»

Επιστολή στον Μ. Μ. Ντοστογιέφσκι, 1η Φεβρουαρίου 1846, Πετρούπολη

«Μου αρέσει όταν περπατώ στους δρόμους, να παρατηρώ τους εντελώς άγνωστους περαστικούς, να μελετώ τα πρόσωπα τους και να προσπαθώ να μαντέψω: ποιοι είναι, πώς ζουν, με τι ασχολούνται και τι είναι αυτό που τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή.»

Το ημερολόγιο του συγγραφέα, 1873

«Δεν σου επιτρέπουν να κάνεις τίποτα, σου δένουν τα χέρια, φυτεύουν στην ψυχή σου απελπισία και απογοήτευση!» και τα λοιπά, και τα λοιπά. Μιλάω για τους κούφιους λογάδες και ήρωες κακών ποιημάτων (…) που παίρνουν πόζα. Εκείνος που θέλει να είναι χρήσιμος, ακόμα και με δεμένα χέρια μπορεί να κάνει πολλά καλά. Όταν ο άνθρωπος της πράξης ακολουθήσει το δικό του δρόμο, βλέπει αμέσως τι πολλή δουλειά τον περιμένει, δεν παραπονιέται ότι δεν τον αφήνουν να κάνει τίποτα, βρίσκει οπωσδήποτε τι και καταφέρνει να κάνει κάτι. Αυτό το ξέρουν όλοι οι πραγματικοί άνθρωποι της πράξης.»

Το ημερολόγιο του συγγραφέα, 1877

Επιλεγμένα αποσπάσματα από το βιβλίο: Φ. Ντοστογιέφσκι, Εγώ, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Εκμυστηρεύσεις & Στοχασμοί, σε μετάφραση Π. Σταθογιάννης, από εκδόσεις Printa, 2011.

«Σε αυτό το βιβλίο ο Ντοστογιέφσκι μιλάει για τον Ντοστογιέφσκι. Η πολυτάραχη, γεμάτη απίθανες δοκιμασίες και στερήσεις ζωή του. Οι έρωτές του. Τα ταξίδια του. Τα πάθη του. Τα αδιέξοδά του. Η αγωνία του να «αγγίξει τον άνθρωπο» και να τον εκφράσει ακόμα και στην πιο βαθιά του πτώση. Η πίστη του στο καλό. Οι στοχασμοί του για το σκοπό της ζωής. Τα διεισδυτικά και συμπονετικά κοιτάγματά του στους σκοτεινούς λαβυρίνθους της ψυχής. Οι συμβουλές του. Τα αποφθέγματά του. Οι αφορισμοί του. Η διαρκής αμφιβολία του για το κατά πόσο καταφέρνει να εκφράσει έστω και μέρος της ατομικής του αλήθειας… Όλα αυτά ξετυλίγονται μέσα από την αρθρογραφία του μεγάλου συγγραφέα και τις επιστολές του προς πρόσωπα αγαπημένα – τον πατέρα του, τον αδερφό του, τις γυναίκες που αγάπησε, τους φίλους και γνωστούς του, τους συναδέλφους του, τους θαυμαστές του. Χρόνο το χρόνο, βήμα το βήμα, ψηφίδα την ψηφίδα, απόσπασμα το απόσπασμα, χτίζεται μια ιδιότυπη «αυτοβιογραφία» ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όλων των εποχών.

Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι έτσι όπως ο ίδιος αποτύπωσε εξομολογητικά τη δαιδαλώδη μοίρα του και τις πτήσεις του πνεύματός του.»

10 Απριλίου 2018

Ίαση ψυχής στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Όταν θέλω να ηρεμήσει η ψυχή, θα επισκεφτώ κάποιο μουσείο. Δε θα ξεναγηθώ απαραίτητα από κάποιο ξεναγό - σαφέστατα βοηθά και μια καθοδήγηση, κάποια πληροφορία θα ακούσεις, κάτι καινούργιο θα μάθεις - μα το πλέον σημαντικό είναι το άνοιγμα ψυχής στο ωραίο, έτσι ώστε να μπορέσει η νόηση ν' αγγίξει τη στιγμή της δημιουργίας. Να κοιτάς το γλυπτό και να βλέπεις με τη φαντασία, με τα μάτια σου τον καλλιτέχνη σχεδόν τη στιγμή που το σμίλευε. Όπως εμφυσούσε ζωή στο μάρμαρο, έτσι θα φυσήξει πνοή και στη ψυχή σου. Με τον ίδιο τρόπο, θα γιατρευτούν οι πληγές από την καθημερινή ασχήμια. Ανθρώπων, τρόπων και τόπων.

Ένα μουσείο, όπως και μια βιβλιοθήκη, είναι σαν άλλοι Ναοί· εκείνοι της Τέχνης και της Γνώσης. Εκεί συγκεντρώνονται κάποια από τα πιο όμορφα δημιουργήματα του ανθρώπου, κάποιες από τις πιο ξεχωριστές ιδέες και λέξεις. Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να υπάρχει όλη αυτή η ομορφιά συγκεντρωμένη και να μη την επισκέπτεσαι; Να μη τη δωρίζεις στον εαυτό σου; Τέτοιες σκέψεις έκανα το πρωί ενός Σαββάτου, καθώς περπατούσα στις αίθουσες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Ένα από τα πιο πλούσια μουσεία του κόσμου. Δυστυχώς με κάποιες αίθουσες κλειστές, λόγω έλλειψης φυλάκων. Θαύμασα (για ακόμη μια φορά) τον "τζόκεϋ" του Αρτεμισίου, τον Αμφορέα του Διπύλου, τη μόνιμη έκθεση της Συλλογής Αρχαιοτήτων της Θήρας με την περίφημη τοιχογραφία της Άνοιξης, το μηχανισμό των Αντικυθήρων, τα αριστουργήματα της Αιγυπτιακής συλλογής, το μαρμάρινο σύμπλεγμα της Αφροδίτης, του Πάνα και του Έρωτα από τη Δήλο... και τόσα άλλα... Καταφυγή στην τέχνη φίλοι μου... Μάζεμα δύναμης και ίαση ψυχής...

Παλιότερα αφιερώματα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο:

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (α) : Ιστορία του κτιρίου

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (β) : Οδηγός επίσκεψης: τα σημαντικότερα εκθέματα του

6 Απριλίου 2018

Καλή Ανάσταση!

Πέρσι τέτοια μέρα, είχα γράψει για τους Ιούδες. Εφέτος η διάθεση είναι εντελώς διαφορετική, εφέτος θα σας μιλήσω μονάχα για την ευγνωμοσύνη.

Ευγνωμοσύνη που μετά το χειμώνα έρχεται η Άνοιξη. Ευγνωμοσύνη που μετά από μια βαθιά νύχτα έρχεται το ξημέρωμα. Ευγνωμοσύνη για οτιδήποτε το αληθινό, για όσους μπορούν να συναισθανθούν το ίδιο νόημα με εμένα στη φύση, στη ζωή, στα συναισθήματα, στα ενδιαφέροντα, γενικά στα πράγματα.

Κλείνω τον υπολογιστή, φτάνω στη θάλασσα. Πέρσι τέτοιες μέρες την είχα στερηθεί. Στέκομαι στην άκρη και ανοίγω το σημειωματάριο μου. Ο ήχος της θάλασσας! Αυτός ο ήχος της θάλασσας, σαν το χτύπο της καρδιάς. Απόλυτος συγχρονισμός μαζί της. Καρδιά και θάλασσα: ένα. Αποσύνδεση από τα social media. Όσο τα χρησιμοποιώ, τόσο θεωρώ εξίσου σημαντική την αποσύνδεση σε κάποιες μέρες και σε προσωπικές στιγμές. Χρόνος για τους ανθρώπους μου, για την επανένωση με τους ήχους της φύσης στην εξοχή, για διάβασμα, για τη θάλασσα. Να συντονίζεσαι με την αναπνοή σου και με τον παλμό της ψυχής. Μόνο αν αδειάσεις, μπορείς να ξαναγεμίσεις. Βγάζεις από μέσα σου τα περιττά, για να κάνεις χώρο για τα πιο σημαντικά και για τα θαύματα που κατακλύζουν τη φύση. Ευγνωμοσύνη στην κάθε μια στιγμή γιατί αναγνωρίζεις την σημασία της, τη βαθιά της αξία.

Εύχομαι καλή Ανάσταση σε όλους! Να είστε καλά, κοντά σε όσους αγαπάτε.

2 Απριλίου 2018

Ο θάνατος του Στάλιν, εκδόσεις ΟΞΥ

Το εξαιρετικό graphic novel από τις εκδόσεις ΟΞΥ

Τέσσερα χρόνια μετά την αρχική κυκλοφορία του, το graphic novel «Ο θάνατος του Στάλιν», σε σενάριο του Fabien Nury και σχέδια του Thierry Robin, διατίθεται πλέον και στα ελληνικά από τον εκδοτικό οίκο ΟΞΥ και σε μετάφραση της Κατερίνας Φράγκου, δίνοντας την ευκαιρία σε πολλούς αναγνώστες να περιπλανηθούν στη φρικώδη ατμόσφαιρα που πλανιόταν στο Κρεμλίνο στα μέσα του 20ού αιώνα. «Εμείς, όσοι βρισκόμασταν γύρω από τον Στάλιν, ήμασταν θανατοποινίτες με αναστολή» είπε ο Χρουστσόφ. Ο φόβος υπήρχε παντού και μια έντονη αίσθηση αποπνικτικής δουλοπρέπειας.

Μολονότι η ιστορία αυτή είναι εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, δεν παύει να είναι δημιούργημα φαντασίας: η δημιουργική έμπνευση των συγγραφέων κατασκεύασε μια ιστορία βασισμένη σε ιστορικά τεκμήρια ελλιπή, κάποιες φορές μεροληπτικά, και συχνά αντιφατικά.

Πάντως, οι συγγραφείς υπογραμμίζουν ότι η φαντασία τους δεν χρειάστηκε να μοχθήσει πολύ, καθώς δύσκολα θα ξεπερνούσε την πραγματική τρέλα που διαπότιζε τον κύκλο του Στάλιν και τα γεγονότα γύρω από το θάνατό του.

Αυτό το Graphic Novel αποτέλεσε έμπνευση για την ομώνυμη ταινία! Την ταινία-καυστική πολιτική σάτιρα του βραβευμένου με Έμμυ και υποψήφιου για Όσκαρ σκηνοθέτη και σεναριογράφου Αρμάντο Ιανούτσι, ζωντάνεψε μέσα τις εικονογραφήσεις, που παίρνουν την απόσταση που χρειάζεται από την Ιστορία, τι ακολούθησε μετά την 1η Μαρτίου 1953, όταν ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης –ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν– υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, καταλήγοντας λίγες ώρες αργότερα.

Τότε δεν επιτράπηκε να κληθεί γιατρός, μέχρι να συνεδριάσει η Κεντρική Επιτροπή, να τεθεί το θέμα σε ψηφοφορία, και να αποφασιστεί έτσι ποιος γιατρός θα αναλάβει. Η Κεντρική Επιτροπή έχει άλλη μια δυσκολία να αντιμετωπίσει: το γεγονός ότι ο Σύντροφος Στάλιν είχε μόλις διατάξει την εκτέλεση των κορυφαίων γιατρών της Σοβιετικής Ένωσης! Κι έτσι ξεκινά ένα γραφειοκρατικό γαϊτανάκι, που σύντομα εξελίσσεται σε μάχη για την κατάκτηση της κορυφής της εξουσίας στο αχανές σοβιετικό κράτος…

Αξίζει να αναφερθεί ότι η Ρωσία απαγόρευσε την ταινία "Ο θάνατος του Στάλιν", καθώς το Υπουργείο Πολιτισμού υποστηρίζει πως το έργο είναι «προσχεδιασμένη προβοκάτσια», ενδεχομένως μέρος μιας δυτικής συνωμοσίας για την αποσταθεροποίηση της Ρωσίας.