Πόσες φορές το καλοκαίρι έχεις αισθανθεί ότι θα ήθελες να μπορούσες να πατήσεις ένα "pause" και να ακινητοποιηθεί εκείνη η στιγμή της μέρας με το άπλετο φως όπου εσύ απλά στέκεσαι μπροστά στη θάλασσα και εκείνο απλά πέφτει πάνω της... Ναι αυτή την απλή στιγμή, αυτό το καθημερινό δώρο της φύσης, που είναι σαν να το αποφεύγουμε σε καθημερινή βάση.
Να πατήσεις το "pause"· όταν είσαι στη θάλασσα, ήρεμη και έχεις ψυχική ευφορία απλά και μόνο επειδή η μέρα κυλά και ο ήλιος βυθίζεται μπροστά σου.
Να πατήσεις το "pause"· όταν ξαπλώνεις στην αιώρα και χαζεύεις το πράσινο της μουριάς, διαβάζοντας το βιβλίο που έχεις επιλέξει, ακούγοντας το τρελό τραγούδι των τζιτζικιών. Έπειτα να ξέρεις πως έχεις κοντά σου εκείνους που αληθινά αγαπάς και σε αγαπάνε. Εκείνους που είναι κοντά, σε χαρές και δυσκολίες. Θες να σταματήσει ο χρόνος, να μη χαθούν, να χαρείς αυτή τη στιγμή στο έπακρο της.
Να πατήσεις το "pause"· τη στιγμή της φυγής που διασχίζεις με το καράβι το Αιγαίο -το πιο αγαπημένο σου σημείο ίσως πάνω στο πλανήτη γη- ξαπλώνεις στο κατάστρωμα και φαντάζεσαι το πώς φαίνεται ο εαυτός σου από ψηλά. Είσαι μια κουκκίδα στο πέλαγο. Μια μικρή κουκκίδα που σπάει το γαλάζιο. Φτάνεις σε ένα νησί των Κυκλάδων. Μπαίνεις μέσα στον κύκλο, ενώνεσαι με μύθους, δοξασίες και συνειδητοποιείς πως για σένα τελικά αυτό και μόνο είναι αιτία να πλημμυρίσει η ψυχή σου με φως. Αντιλαμβάνεσαι για ποιο λόγο γεννήθηκαν εδώ οι ιστορίες και για ποιο λόγο θα συνεχίσουν να υπάρχουν μετά και από εσένα. Διασχίζεις δρόμους που δεν έχεις ξαναπερπατήσει, δε χορταίνει η ψυχή να κοιτάζει τον ουρανό, τα σύννεφα, το μπλε, τον ορίζοντα. Όλα απέραντα, όλα γεμάτα με μια απίστευτη αίσθηση ανυπέρβλητης ελευθερίας. Θες ασταμάτητα να φωτογραφίζεις και να μιλάς με άγνωστους ανθρώπους. Κάποιους από αυτούς δε θα τους δεις ίσως ποτέ ξανά. Ανταλλάσσεις απόψεις για ταξίδια, για νησιά, για βιβλία, για τόπους. Όλος ο χειμώνας σε γεμίζει με προσμονή για αυτές τις στιγμές και για ένα πράγμα είσαι πια σίγουρη: πως πρέπει να τις ζεις συχνότερα. Το φετινό καλοκαίρι μας έδειξε πόσο εύκολα αλλάζουν τα πάντα μέσα σε λίγα λεπτά. Ακριβώς επειδή τίποτα δεν είναι δεδομένο, όσο ζεις να νιώθεις δίψα, ευγνωμοσύνη και πάθος. Πάθος για ταξίδια, φως, μπλε, ευδαιμονία.
Βαθιά ανάσα. Όσο δηλαδή διαρκεί περίπου μια ζωή.
Παίρνεις το χέρι από το "pause" και πατάς το "restart".
Βαθιά ανάσα. Όσο δηλαδή διαρκεί περίπου μια ζωή.
Παίρνεις το χέρι από το "pause" και πατάς το "restart".
14 σχόλια:
Στην ουσία το pause είναι το restart, καθώς εκεί, τότε, αναγεννιέσαι, ανασαίνεις, ζεις, βουτάς στον εαυτό σου και σ' ό,τι σε περιβάλλει. Και το restart γίνεται to pause, η παύση απ' αυτή την αλήθεια,η παύση μέχρι να την ξανασυναντήσουμε, μέχρι να την ξαναζήσουμε.
Τι ωραίο κείμενο, roadartist! Πόσα από τα επιμέρους είναι αλήθειες βιωμένες, σκέψεις κατασταλαγμένες, συναισθήματα ωριμασμένα από την καθαρότητα της ζωής του αιγαίου.
Και, ε, ας μην το κρύβω, πόσα τα σημεία στα οποία ταυτίζομαι.. Το αιγαίο, τα χρώματά του, η λιτότητά του, τα ανθρώπινα ταπεινά μεγέθη του, το ίδιο το αιγαίο μια κουκκίδα τόσο πολύτιμη του πλανήτη, τόσο διδακτική της ζωής. Αλλά κι ο τρόπος που κανείς το αφομοιώνει. Αυτό το "να μη χαθούν", που γράφεις για αυτούς και γι' αυτά που τόσο αγαπάμε, η στοχαστική "απραξία", η συνάντηση με ανθρώπους, όλα, όλα.
Χαίρομαι πολύ για το restart σου. Ας πορευτούμε όσο γίνεται πιο αληθινά μέχρι την επόμενη pause. Τα φιλιά μου.
Μακαρι να γεμιζαν ολων οι ψυχες με φως, αλλα δεν!
Ποσο σπανιο να αντικρυζει καποιος το ταξιδι με αυτη τη ματια. Δωρο!
α.π.
Πόσο όμορφα τα είπες!
Ναι, τίποτα δεν είναι δεδομένο και είναι ευλογία όχι μόνο να ζούμε, αλλά να ξέρουμε και να το εκτιμούμε!
Και αντί για Pause μπορούμε να πατήσουμε το Record και να αποροφήσουμε τα πάντα, για πάντα, μέσα μας, να τα έχουμε όλα μαζί μας συνεχώς, μέσα στο άπειρο σύμπαν που είναι η κάθε συνειδητοποιημένη ύπαρξη.
Και είναι αλήθεια ότι το Αγαίο, γύρω στις Κυκλάδες, είναι ένα από τα κάμποσα μέρη στον πλανήτη που κάνουν τους περισσότερους να αισθάνονται πως βρίσκονται σε ένα μέρος ιδιαίτερο και ξεχωριστό ως προς την τέλεια αρμονία ομορφιάς και ήρεμης δύναμης.
Νά 'σαι καλά, καλό Φθινόπωρο!
@ Διονύσης Μάνεσης : Στοχαστική απραξία, ωραία το χαρακτήρισες Διονύση. Τι πολυτέλεια, και γιατί να μην μπορούμε να το κάνουμε κάθε τόσο -συχνότερα- θα μας οδηγούσε σε πολύ όμορφότερες ζωές. Αυτό το pause είναι τόσο σημαντικό. Ας ελπίσω να το κάνω συνειδητά πιο συχνά.
ΛΑΤΡΕΥΩ τις κυκλάδες, τα ταξίδια, το αιγαίο... Σε ευχαριστώ πολύ.
α.π.: Αυτό είναι πραγματικά το ζητούμενο!!
@ Memaria : Μακάρι να κρατήσουμε αυτή την αίσθηση, τόσο εύκολα απογοητευόμαστε και δυστυχώς την χάνουμε!
@ thinks : το Record μόνο για τα όμορφα και τα θετικά thinks μου, γιατί τα νοσηρά που συμβαίνουν ανά τον πλανήτη καλύτερα να τα κρατάμε μακρυά από εμάς και να μην τα απορροφήσουμε ότι τοξικό να μένει εκτός από εμάς, πολύ αρρώστια υπάρχει.
Ω ναι οι Κυκλάδες είναι τόσο μα τόσο μαγικό σύμπλεγμα, νομίζω ότι μπαίνω στη γη του φωτός κάθε φορά. Φαντάζομαι πόσα μαγικά μέρη θα υπάρχουν σε αυτόν τον πλανήτη, που δε τα έχω γνωρίσει, θα ήθελα τόσο να τα γνωρίσω, να τα περπατήσω όλα. Οι Κυκλάδες έχουν κάτι το απερίγραπτο. Όπως το έγραψες "τέλεια αρμονία ομορφιάς και ήρεμης δύναμης", αυτό που ποθούμε όλοι τελικά στη ζωή μας, αν το σκεφτείς. Καλώς ξαναβρεθήκαμε! Καλό φθινόπωρο εκεί στα όμορφα βουνά της Τοσκάνης :)
Εγώ πάντως τα record όλα, και λιακάδα και βροχή, γιατί χωρίς το ένα πως να αξιολογήσεις και να εκτιμήσεις το άλλο :-)
Thinks: Λες ε; Τα τελευταία χρονια συνειδητοποίησα ότι η τοξικότητα μου έκανε μόνο κακό, και αποφάσισα συνειδητά να κρατώ μόνο τα αξιόλογα κοντά μου. Βέβαια λιακάδα και βροχή, καθώς έχουν και τα δυο την ομορφιά τους. Ίσως τότε καταγραφή και απομάκρυνση από κάποια/ιους :)
Συμφωνώ :-) Εννοούσα, άλλο να βγάζουμε τα σάπια υλικά από οικοδομές, και άλλο να αφαιρούμε από το δάσος υποκειμενικά :-)
Πολύ ωραία παρομοίωση Δημήτρη!
Αφού μας τρέλανες με τις φωτογραφίες σου στις διακοπές (με την καλή έννοια(, σου εύχομαι καλή αρχή φθινοπώρου Road, με περισσότερα ψαγμένα κείμενα από μέρους σου, όπως μας έχεις συνηθίσει! Καλή εβδομάδα!
Makis με έκανες κ γέλασα χεχε. Και εγώ θα ήθελα στο φετινό χρόνο στο blog να έχω περισσότερα δικά μου κείμενα, καθώς περισσότερο προτείνω έργα, βιβλία, θεατρικά άλλων. Σε ευχαριστώ από καρδιάς :) (Έρχονται και ταξιδιωτικές αναρτήσεις) Καλή εβδομάδα!
Δημοσίευση σχολίου