Όσα βιβλία και αν έχεις διαβάσει, θα είναι πάντα λίγα σε σχέση με όλα όσα αξίζουν την προσοχή και την ανάγνωση σου. Μια ολόκληρη ζωή δεν φτάνει για να απολαύσεις τις λέξεις. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως και περισσότερες ζωές δεν θα αρκούσαν. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τα ταξίδια. Στα μάτια μου τα βιβλία είναι ταξίδια, και τα ταξίδια είναι σαν τις σελίδες ενός βιβλίου που γράφεις νοερά εσύ ο ίδιος. Παράλληλα ο χρόνος τρέχει, η ζωή φεύγει και ατέρμονα κυλά.
Υπάρχει η ανάγνωση ως μανία, ως επαγγελματική διεκπεραίωση, ως υποχρέωση, ακόμη και ως αγγαρεία. Υπάρχει όμως και η ανάγνωση ως πάθος, ως ξεκούραση, ως κομμάτι της ζωής σου. Δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που έχουν πάθος με την ανάγνωση βιβλίων. Ειδικά στην Ελλάδα, ελάχιστοι. Όπως ακριβώς το blogging δεν είναι αγώνας δρόμου, έτσι αξίζει να συμβαίνει και με την ανάγνωση. Από τη στιγμή που ένα πάθος γίνεται μανία, από τη στιγμή που χάνεται η αυθεντική ματιά, θολώνει το ένστικτο και το κριτήριο, απαξιώνεται σταδιακά και η ενασχόληση σου.
Κάποιοι ξεχωρίζουν την ανάγνωση από τη ζωή τους. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που η ανάγνωση γίνεται αυτοσκοπός της ύπαρξης τους. Ναι όσο και να μη το πιστεύεις, υπάρχει αυτή η μικρή μειοψηφία. Είναι λίγοι στο βουητό του πλήθους. Σε μια χώρα που ελάχιστοι διαβάζουν, υπάρχει μια μειοψηφία που ζει για να διαβάζει. Ποιοι είναι; Ένας μικρός πυρήνας βιβλιομανών. Αυτοί οι ελάχιστοι στηρίζουν και την ανάγνωση, τους νέους συγγραφείς, εκείνους που (σχεδόν) κανένας δε θα επιλέξει για να διαβάσει. Οι πιο γνωστοί Έλληνες συγγραφείς είναι παντελώς άγνωστοι στους Έλληνες.
Πάντως να πούμε και μια αλήθεια. Είναι κρίμα να επιλέγεις τις λέξεις, η ανάγνωση πρέπει να σε ωθεί στη ζωή. Να μην κερδίζει εις βάρος της, μονομερώς τις εξωτερικές εντυπώσεις. Αυτός θαρρώ αξίζει να είναι ο σκοπός της. Η ανάγνωση να είναι μέρος της ζωής. Το ιδανικό στο μυαλό μου είναι το να σε ωθεί προς μια δίψα για περιπέτεια και διαφυγή. Να διαβάζεις για να γνωρίζεις κάτι καινούργιο, ή να συναισθανθείς μια κατάσταση που δεν έχεις βιώσει ο ίδιος, ή να παρηγορηθείς για κάτι που και εσύ έζησες, να πάρεις δύναμη για παρακάτω. Να σε εμπνεύσει για κάτι που αξίζει να αναζητηθεί εκεί έξω. Αλλιώς δυστυχώς καταντά αρρώστια, τολμώ να πω απόλυτη κενότητα. Όπως και η γνώση δίχως την πράξη σταδιακά χάνει την αξία της, έτσι και η ανάγνωση, δίχως τη βίωση, χάνει μέρους του θησαυρού της.
Από τη μια ναι, ο αγαπημένος Πεσσόα είχε δίκιο: η ύπαρξη της λογοτεχνίας φανερώνει ότι η ζωή δεν είναι αρκετή. Μα από την άλλη όμως μας δείχνει συμπεριφορές, χαρακτήρες, τόπους και τρόπους. Θα ήθελα πολύ να γραφτούν βιβλία με όμορφες φωτεινές ιστορίες, θετικές, που να ανοίγουν ίσως δρόμους, που να μας προσέφεραν ξέφωτα, τα οποία θα μας ωθούσαν ξανά με δίψα προς τη ζωή. Να διαβάζεις ένα βιβλίο και να το συνδυάζεις με έναν τόπο που θα ήθελες να περπατήσεις, να περιηγηθείς. Έναν συγγραφέα, με τις γραπτές αποτυπώσεις του, τα χώματα που περπάτησε και που έζησε. Η ανάγνωση θα πρέπει να αποτελεί μια παρότρυνση για ζωή.
* Οι φωτογραφίες προέρχονται από το Shakespeare and Company bookstore, όπως τις έχει αναρτήσει αυτή η blogger
10 σχόλια:
Ωραίες σκέψεις .Δεν ξέρω τι σε έσπρωξε σ'αυτές αλλά έχω κι εγώ σκεφτεί μερικές φορές μήπως είναι περισσότερο μια φυγή απ'την πραγματικότητα . Καμιά φορά με τρομάζει η σκέψη οτι δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς βιβλία . Πάντως το να γίνεται μανία και αυτοσκοπός σίγουρα για καλό δεν μου φαίνεται .Θα μου πείς πάλι καλύτερα αυτή η μανία παρά ένα σωρό άλλες ;-)
Το ευκταίο είναι να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος ,να ομορφαίνει και να πλουτίζει η ψυχή ,να διευρύνεται το πνεύμα . Γιατί ο καθένας επιλέγει και τι διαβάζει ανάλογα με τις ανάγκες του . Αν το ζητούμενο είναι να περάσει απλώς ευχάριστα την ώρα δεν έχει και μεγάλη διαφορά απ'το να χαζεύει σειρές στην τηλεόραση .
Ό,τι επιλέγουμε απαντάει στις εκάστοτε ανάγκες της ψυχής και του μυαλού μας . Και η έλλειψη ισορροπίας μαρτυράει πάντα κάποιο πρόβλημα. Διλήμματα τύπου "βιβλία ή ζωή " παπαπάαα μακρυά απο εμάς ;-)
Φιλί -βιβλίο και νάνι τώρα :-)
Δεν ξέρω, Μαίρη, αν είναι πάθος, αλλά όταν σου γίνει ανάγκη και συνήθεια γίνεται, τις περισσότερες φορές, ένας απλός παράδεισος.
Όμορφες οι σκέψεις σου!
Υπέροχη ανάρτηση καλή μου φίλη.
Πραγματικά υπέροχη. Βουτηγμένη στο άρωμα των βιβλίων.
Καλή σου βδομάδα.
Μαίρη μου έχεις δίκιο σε όλα. Και μπορεί το διάβασμα να έγινε πάθος μου από την ώρα που έμαθα να διαβάζω, αλλά δεν με εμπόδισε ποτέ να ζήσω και η σιγουριά ότι τα βιβλία ήταν εκεί και με περίμεναν μου ήταν κάποιο τρόπο αρκετή. Δηλαδή ακόμα κι εκείνες τις μέρες που η ανάγνωση ήταν αδύνατη, λόγω άλλων δραστηριοτήτων, υπήρχαν πάντα οι νύχτες που όσο κουρασμένη κι αν ήμουν, θα άνοιγα το εκάστοτε βιβλίο μου έστω για να διαβάσω λίγες σελίδες μέχρι να με πάρει ο ύπνος...
Καλή εβδομάδα!
Εεε! Σε διάβασα με πάθος, για να δικαιώσω το κείμενό σου!
Ε, ναι, πάθος τα βιβλία, η ανάγνωση, η γνώση, οι εναλλακτικές (απ)όψεις των τοπίων του εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου που σου προσφέρει ο κάθε συγγραφέας, αλλά μήπως δεν έχει κι άλλα πάθη αυτή η άτιμη η ζωή; Από μικρός, βλέποντας τους τουρίστες στα πλοία, π.χ, να είναι βουτηγμένοι στα βιβλία τους και ενώ οι άλλοι τους εγκωμίαζαν που "είδες, οι ξένοι πώς διαβάζουν;" κλπκλπ, εγώ τους στραβοκοίταζα, που είχαν κάνει ολόκληρο ταξίδι και είχαν έρθει να δουν μια ξένη χώρα και, όταν έφτασαν, αντί να τη ρουφάνε με όλες τους τις αισθήσεις, αυτοί διάβαζαν φτηνά (συνήθως παραλογοτεχνικά) βίπερ.
Το βιβλίο κομμάτι της ζωής, λοιπόν, και πολύ αγαπημένο, πολύ ωραία το θέτει κι ο Μηθυμναίος, καμιά φορά σκέτος παράδεισος, αλλά κομμάτι.
Τάδε με πάθος έφην και σας εύχομαι καλή βδομάδα, κυρία roadartist, με .. ένα βιβλίο στο χέρι :-) (λέμε, λέμε, αλλά αδιόρθωτοι μένουμε!)
Συγνώμη για τις καθυστερημένες απαντήσεις :)
Ξωτικό μου, το κείμενο προήλθε από παρατήρηση βιβλιόφιλων. :) Σκέφτομαι την αξία του μέτρου. Κατά πόσο γνωρίζουμε να διαβάζουμε, να απολαμβάνουμε την διαδικασία. Μεγάλη συζήτηση, που απλώς προσπάθησα να μεταφέρω κάποιες σκέψεις, αν μπόρεσα. Και όμως παρατηρώ ότι ή που θα υπάρχουν οι άνθρωποι που δε διαβάζουν καθόλου (μα καθόλου) ή που θα υπάρχουν κάποιοι που διαβάζουν ένα βιβλίο το χρόνο (και αν) ή που θα υπάρχουν κάποιοι μανιώδεις που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το διαβάζουν. Τέλος πάντων. Σίγουρα η έλλειψη ισορροπίας μαρτυράει πολλά. :)
@ Μηθυμναίος : παράδεισος, που λίγοι τον απολαμβάνουν. Οι τυχεροί. Σε ευχαριστώ φίλε Στράτο!
@ Giannis Pit : Ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου!
@ Memaria : Ακριβώς έτσι και εγώ Μαρία. Προτροπή προς τη ζωή, όχι αποκοπή από εκείνη ή αιτία για κάθε είδους αντιμαχίες και προβλήματα. Και ξεκούραση, ψυχική. Άνοιγμα οριζόντων. Διαφυγή όταν τα πάντα δυσκολεύουν. Καλό απόγευμα.
@ Διονύσης Μάνεσης : Από μικρός στραβοκοιτούσες τους τουρίστες, μέχρι που στο τέλος κατάλαβες πως μπορούσαν να συνδυάζουν την απόλαυση της ανάγνωσης και του τοπίου. Τι όμορφο να ταξιδεύεις και να έχεις μαζί βιβλία που έχουν γραφτεί για εκείνο τον τόπο που όταν φτάσεις εκεί θα σε κάνουν να τον βιώσεις με πολύ πιο περιηγητικό, όμορφο τρόπο! Πόσο μπορούμε να διαμορφώσουμε και εμείς λίγο την ζωή μας. Κομμάτι ναι.
Χα χα λέμε λέμε, αλλά πάντα εκεί όμως :)
Καλή εβδομάδα κύριε Διονύση!!
Δημοσίευση σχολίου