«Μπορεί τώρα να γελάτε μαζί μου και να με περνάτε για τρελό που πίστεψε
σε ένα όνειρο, ένα παραλήρημα, μια παραίσθηση, παιχνίδια του νου. Παιχνίδια, παιχνίδια και όνειρα. Τι πάνε να
πουν παιχνίδια; Σάμπως η ζωή μας δεν είναι ένα παιχνίδι; Δεν είναι ένα όνειρο;
Μπορεί τα όνειρα να κρατάνε μόνο μια στιγμή, όμως μπορούμε να τα κάνουμε να
διαρκέσουν αιώνια. Χωρίς παιχνίδια και όνειρα υπάρχει μόνο θάνατος, χωρίς παιχνίδια
και όνειρα η ζωή είναι μια σκέτη κόλαση.»
Σε αυτή ακριβώς τη δύσκολη συγκυρία, όπου ο σύγχρονος άνθρωπος αισθάνεται εγκλωβισμένος μέσα στην καθημερινή ματαίωση, το θέατρο Μορφές Έκφρασης επέλεξε να ανεβάσει ένα εκπληκτικό λογοτεχνικό κείμενο που σκοπό έχει να ξαναθυμίσει και να μας δείξει το δρόμο. Τη στιγμή που όλοι, λοιπόν, θέλουν να σου ακυρώσουν το όνειρο, αυτό το έργο γραμμένο από το μεγάλο Ρώσο δημιουργό το 1877, λειτουργεί ως χάρτης προς την έξοδο του λαβυρίνθου, θέλοντας να σε οδηγήσει προς το φως.
«Το όνειρο ενός γελοίου» αποτελεί ένα αριστούργημα γραφής και πλοκής που καθοδηγεί το θεατή βήμα βήμα από έναν κόσμο εχθρικό για τον άνθρωπο στην άλλη πλευρά, εκεί όπου η ευτυχία γίνεται πράξη. Το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί το απόσταγμα της σκέψης, της φιλοσοφίας και της μελέτης του μεγάλου στοχαστή Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Ουσιαστικά μεταλαμπαδεύει τις βαθύτερες αξίες και ανάγκες του ανθρώπου, που κάπου έχασε στην πορεία.
«Πονάει να ξέρεις μόνος την αλήθεια. Όμως, αυτοί δε θα το καταλάβουν, δε θα τη μάθουν ποτέ, γιατί κανείς δε ζει αληθινά, αυτό που θα 'θελε να ζει.»
Ένα όνειρο γίνεται αιτία να αλλάξει ένας άνθρωπος για πάντα. Ένας άνθρωπος που μέχρι εκείνη τη νύχτα, προετοιμαζόταν για να βάλει τέλος στη δίχως νόημα ζωή του. Από το όνειρο και μετά, συνειδητοποιεί την αλήθεια που σαν τυφλός αγνοούσε, ενώ ήταν μπροστά στα μάτια του. Πλέον μπορεί να δει τον κόσμο γύρω του, έναν κόσμο τόσο απίστευτα όμορφο και αληθινό, που μόνο ένας γελοίος άνθρωπος θα μπορούσε έστω και να πιστέψει ότι μπορεί να υπάρξει! Eκεί όπου η ζωή είναι γεμάτη, η ευτυχία πηγάζει από την αγάπη που κρύβουμε μέσα μας και ο άνθρωπος μπορεί να επικοινωνεί, να νιώθει, να χαίρεται που υπάρχει και να ζει αληθινά.
«Όλα εξαρτιώντουσαν από μένα και η ζωή και ο κόσμος. Σκοτώνομαι και όλα
καταστρέφονται για μένα. Το σύμπαν ολόκληρο μόλις σβήσω, θα εξαφανιστεί σαν ένα
φάντασμα. Οι άνθρωποι και όλος ο κόσμος είναι παράκρουση των αισθήσεών μου.»
Ο Θωμάς Κινδύνης με μια εξαιρετική ερμηνεία μας μετέφερε το λόγο του Ντοστογιέφσκι, εστιάζοντας στις βασικές έννοιες της επικοινωνίας και της αγάπης που πραγματεύεται το έργο. Μια καθόλου στατική παράσταση, καθώς ο ηθοποιός κινείται σε όλη τη σκηνή, ενώ παίξει και μόνος του νότες με μια μικρή φυσαρμόνικα. Στο τέλος της παράστασης οι θεατές δικαίως δε σταματούν να τον χειροκροτούν. Η σκηνοθεσία της Άννας Σεβαστής Τζίμα απογειώνει την ερμηνεία και τη σκηνική παρουσία του ηθοποιού. Επίσης, πολύ ωραία η μουσική και τα βίντεο.
Ένα έργο που μεταδίδει σημαντικά μηνύματα. Αυτό αξίζει να είναι το θέατρο. Να διαπαιδαγωγεί, να αφυπνίζει και να αποτελεί μια μορφή αντίστασης. Όπως αναφέρει και ο Θ. Κινδύνης στο πρόγραμμα της παράστασης: "Τους ανθρώπους δε τους διαφθείρει ούτε ο πολιτισμός ούτε η παιδεία, ούτε η πρόοδος και η δημιουργία, αλλά μόνο η φτώχεια, η αγραμματοσύνη και η καταπίεση". Ίσως η λύση στα προβλήματα μας να είναι μπροστά στα μάτια μας, το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι ...να ξυπνήσουμε και να ζήσουμε!
Η παράσταση συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά.
Κάθε Κυριακή στις 19.30 στο θέατρο Μορφές Έκφρασης
Αλκμήνης 13, Κάτω Πετράλωνα
Τηλ: 2103464903 & 2103464002
Email: morfesekfrasis@gmail.com
Website: http://www.morfesekfrasis.gr
Εισιτήρια: Γενική είσοδος:12€ / Προπώληση/κρατήσεις: 10€
Άνεργοι με κάρτα ΟΑΕΔ: 7€
Ομαδικά 6 άτομα και άνω: 10€
Ταυτότητα παράστασης
Ερμηνεία: Θ. Κινδύνης
Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Άννα Σεβαστή Τζίμα
Διασκευή κειμένου: Θωμάς Κινδύνης
Μουσική: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης
Σκηνικά: Κωνσταντίνα Μαρδίκη
Φωτισμοί – Video προβολές: Παναγιώτης Λαμπής
Μια μικρή γεύση από το τρέιλερ της παράστασης:
4 σχόλια:
(ουφ! στην αρχή νόμιζα ότι κάτι ήξερες για τα όνειρά μου και θα τα έβγαζες στη φόρα..)
(αστειάκι)
(εντάξει. κρύο)
Ευτυχώς,αυτή τη φορά, roadartistούδι, ξέρω για τι μιλάς. Μάλιστα είχε τύχει να είναι το πρώτο κείμενο του κυρίου Fyodor που διάβαζα και το θυμάμαι και γι' αυτό πολύ καλά.
Αυτή η αποκάλυψη της αγάπης, που του ψιθυρίζει το όνειρο, και η ανάγκη του να την κηρύξει,η γνώση πως οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν ωραίοι κι ευτυχισμένοι..Φαντάζομαι, ζωντανεμένο στο θέατρο, θα έβγαζε πολλή ένταση, ε;
Πολύ ωραία παράσταση, ναι είναι εξαιρετικό κείμενο. Όταν η λογοτεχνία δίνει απαντήσεις σε αδιέξοδα. Θεωρώ πως είναι υπέροχη παράσταση. Φεύγεις πιο αισιόδοξος! (Σιγά που δε θα το είχες διαβάσει εσύ!!) 😁😁
Πολύ ...λαχταριστή η παράσταση απ'οτι φαίνεται . Με παρέσυρε ο ενθουσιασμός σου και πολύ το χάρηκα . Ιδανική επιλογή για τις μέρες μας που στεκόμαστε όλοι στην άκρη του πηγαδιού της κατάθλιψης και της παραίτησης .Μπήκα λίγο και στην σελίδα τους και
με εντυπωσίασε η πολύπλευρη δραστηριότητά τους .
Άλλη μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση και πολύ σ'ευχαριστώ !
Εξαιρετικος ηθοποιος!
Χαιρομαι που διαβαζω ξανά για αυτον!
Δημοσίευση σχολίου