Πατρίσια Χάισμιθ, Καταδίωξη στη Βενετία

«Πέρα μακριά ακούστηκε η μπάσα σειρήνα ενός πλοίου, που παλλόταν στον υγρό αέρα σαν νότα από εκκλησιαστικό όργανο. Ο Κόουλμαν σκέφτηκε τη θάλασσα που τους τριγύριζε, τη βαθιά θάλασσα, που μέσα της ίσως κάποια μέρα θα βυθιζόταν ολόκληρη η πόλη». (σ. 221)

Δε γίνεται να έχεις βρεθεί στην Βενετία, να έχεις τριγυρίσει στα στενά στενάκια της και να μην αφεθείς στο να ξαναταξιδέψεις εκεί - αυτή τη φορά με τη δύναμη της φαντασίας - μέσω της γραφής της Πατρίσια Χάισμιθ. Εικόνες και δρομάκια ζωντανεύουν μπροστά σου, η μεγαλοπρεπής πλατεία του Αγίου Μάρκου, οι γέφυρες, οι γόνδολες, το Φλοριάν. 

Η «Καταδίωξη στη Βενετία» είναι ένα ατμοσφαιρικό νουάρ. Πρωτοεκδόθηκε το 1967, η επανέκδοση του βιβλίου εντάσσεται στην καινούργια σειρά των εκδόσεων «Μίνωας» με τίτλο «Κλασικά Noir», η οποία σκοπεύει να προκαλέσει το ενδιαφέρον εκείνου του κοινού που αναζητά ατμοσφαιρικά αστυνομικά βιβλία. 

«Αμέσως μόλις έκλεισε την πόρτα του δωματίου του ο Ρέι ένιωσε ένα αίσθημα ασφάλειας, αν και συνέλαβε τον εαυτό του να ρίχνει κλεφτές ματιές στις γωνίες όταν άναψε το φως, σαν να περίμενε να δει τον Κόουλμαν σε κάποια απ’ αυτές» (σ.13)

«Τι μέρα και αυτή! Θέλω να πιστεύω ότι ο καιρός ήταν καλύτερος στην εποχή της δόξας της Βενετίας, αλλιώς δε μπορώ να καταλάβω πώς η ζωή είχε τέτοια αίγλη εδώ» (σ. 215)

Η Πατρίσια Χάισμιθ εμβαθύνει στην ψυχολογία των χαρακτήρων. Όταν η νεαρή σύζυγος του Ρέι Γκάρετ αυτοκτονεί, ο κόσμος του καταρρέει. Για πρώτη φορά διαταράσσεται η ξέγνοιαστη ως τότε ζωή του. Εκτός από τον πόνο του, έχει να αντιμετωπίσει και την οργή του πεθερού του, Έντουαρντ Κόουλμαν, που πιστεύει πως ο Ρέι είναι υπεύθυνος για τον θάνατο της κόρης του. Ο Κόουλμαν πυροβολεί τον Ρέι και, θεωρώντας τον νεκρό, φεύγει για τη Βενετία. Ο Ρέι όμως θα τον ακολουθήσει ως εκεί, θέλοντας να αποδείξει την αθωότητά του. Μέσα στα σοκάκια της γραφικής πόλης παραμονεύουν ο ένας τον άλλο, ο Κόουλμαν για να εκδικηθεί και ο Ρέι για να ξαλαφρώσει από το βάρος μιας αόριστης ευθύνης. Το πανέμορφο φόντο της Βενετίας αγκαλιάζει αυτή τη θανάσιμη καταδίωξη όπου οι ρόλοι κυνηγού και κυνηγημένου εναλλάσσονται και η αγωνία κορυφώνεται μέχρι την τελική δικαίωση. 

«Τελείωσε το κρασί του, πλήρωσε το λογαριασμό και βγήκε διακριτικά. Καμία φωνή δεν ακούστηκε πίσω του. Λες και ήταν αόρατος, ή φάντασμα» (σ. 135)

Τα «Κλασικά Noir» του Μίνωα, με αυτά τα πολύ ωραία εξώφυλλα, περιλαμβάνοντας βιβλία των Τζον Μπιούκαν, Σερ Αρθουρ Κόναν Ντόιλ και Πατρίσια Χάισμιθ, είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις για το καλοκαίρι που έχει ήδη ξεκινήσει.  Αξίζει το κοινό να τα αγκαλιάσει.