11 Οκτωβρίου 2016

Ζάουμε Καμπρέ, Confiteor, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2016



«Και τι κάνει ένα βιβλίο να αξίζει να ξαναδιαβαστεί;» Τώρα ο Μπερνάτ θύμιζε λίγο τον Αντριά.  «Η ικανότητα του συγγραφέα να συναρπάζει τον αναγνώστη, να τον εντυπωσιάζει με την ευφυία που βρίσκει στο βιβλίο που ξαναδιαβάζει, ή με την ομορφιά που εκπέμπει. Βέβαια, η απόφαση να ξαναδιαβάσουμε ένα βιβλίο μας οδηγεί, αναπόφευκτα, σε μια αντίφαση».  «Τι εννοείς, Αϊζάια;», παρενέβη η tante Αλίν. «Ένα βιβλίο που δεν αξίζει να ξαναδιαβαστεί δεν άξιζε καν να διαβαστεί». (σελ.527)

To Confiteor (το ρήμα σημαίνει: ομολογώ, εξομολογούμαι τις αμαρτίες μου) είναι ένα απόλυτα σαγηνευτικό βιβλίο, που επιβεβαιώνει την ακριβώς παραπάνω φράση του συγγραφέα του. Αξίζει να διαβαστεί όχι μόνο μία φορά. Αξίζει να διαβαστεί πολλές φορές. Έπειτα να ξεφυλλιστεί πάλι και πάλι. Όταν το πιάσεις στα χέρια σου όμως για εκείνη την πρώτη ανάγνωση, φρόντισε να είσαι στην κατάλληλη ψυχολογία για να αφεθείς στη μαγεία του. Το Confiteor δεν είναι από τα βιβλία που μεταφέρεις μαζί στο μετρό, ή που το διαβάζεις στα γρήγορα σε κάποιο διάλειμμα σου. Πρόκειται για απαιτητική ανάγνωση που ζητά να βυθιστείς απόλυτα στην πλοκή και στο πνεύμα του. Με περίμενε κάποιους μήνες στη βιβλιοθήκη, τελικά διαβάστηκε τον Αύγουστο. Μάλλον με βουλιμία... 736 σελίδες μέσα σε μόλις 4 μέρες. Καθώς υπογράμμιζα φράσεις του, σε σημεία ένιωθα σαν ο συγγραφέας να είχε καταγράψει κάποιες σκέψεις μου.  

«Μερικές φορές σκέφτομαι τη δύναμη της τέχνης και της μελέτης της τέχνης και τρομάζω. Μερικές φορές δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται, ενώ μπορούν να ασχοληθούν με τόσα πράγματα. Κι άλλοτε σκέφτομαι ότι είμαστε πρώτα κακόβουλα όντα κι έπειτα ποιητές, οπότε δεν υπάρχει σωτηρία. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν έχει καθαρά τα χέρια του. Πολύ λίγοι, για την ακρίβεια. Ελάχιστοι.» (σελ. 530)

Υπόθεση: "Βαρκελώνη, δεκαετία του ’50. Ο νεαρός Αντριά μεγαλώνει ανάμεσα σ’ έναν πατέρα που θέλει να του δώσει μόρφωση αναγεννησιακού ανθρώπου, να τον κάνει γνώστη πολλών γλωσσών, και μια μητέρα που τον προορίζει για την καριέρα δεξιοτέχνη βιολονίστα. Ο Αντριά, ευφυής, μοναχικός και υπάκουος, προσπαθεί να ικανοποιήσει τις υπέρμετρες και αντιφατικές φιλοδοξίες των γονιών του, ώς τη στιγμή που ανακαλύπτει την ύποπτη προέλευση του οικογενειακού πλούτου και άλλα ανομολόγητα μυστικά. Πενήντα χρόνια μετά, ο Αντριά, λίγο πριν χάσει τη μνήμη του, προσπαθεί να ανασυνθέσει την οικογενειακή ιστορία, ενώ γύρω από ένα εκπληκτικό βιολί του 18ου αιώνα διαπλέκονται τραγικά επεισόδια της ευρωπαϊκής ιστορίας, από την Ιερά Εξέταση ώς τη δικτατορία του Φράνκο και τη ναζιστική Γερμανία, με αποκορύφωμα το Άουσβιτς, το απόλυτο κακό. 

Φιλόδοξο, συναρπαστικό μυθιστόρημα, που καταπιάνεται με τα μεγάλα ζητήματα της ζωής -την εξουσία, τον πόνο, τη μεταμέλεια, το κακό και την εξιλέωση, την εκδίκηση, την αγάπη, την ενοχή και τη συγχώρεση-, με υπέροχη γλώσσα και μια εντυπωσιακή πλοκή.

Το "Confiteor" έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το βραβείο Κριτικών Serra d’Or 2012, το βραβείο M. Angels Anglada 2012, το βραβείο La tormenta en un Vaso 2012, το βραβείο Crexells 2012, το βραβείο Courrier International για το καλύτερο ξένο μυθιστόρημα του 2013. Μεταφράστηκε σε δεκαπέντε γλώσσες και σημείωσε παντού ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία, πουλώντας πάνω από 1.000.000 αντίτυπα."

Έχουν γραφτεί πολλές κριτικές και αναλύσεις για το συγκεκριμένο βιβλίο. Το έχουν αποκαλέσει το εκδοτικό γεγονός της χρονιάς. Το σπουδαίο είναι ότι μάλλον δίκαια αξίζει αυτόν τον τίτλο. Είχα πολύ καιρό να κρατήσω ένα τόσο απολαυστικό βιβλίο με διδάγματα και τροφή για σκέψη, που δεν ήθελα να τελειώσει. Αν δεν το έχεις ακόμη διαβάσει - απορώ πώς μπορείς και του αντιστέκεσαι - βρες την κατάλληλη στιγμή για να αφεθείς στις σελίδες του. 

Ζάουμε Καμπρέ, Confiteor, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2016

10 σχόλια:

Rosa Mund είπε...

Με βρίσκετε στη σελίδα 432, κεφ. 37
Σε αντίθεση με σας, διαβάζω το Confiteor σε απίστευτα αργούς αναγνωστικούς ρυθμούς από αυτούς που συνηθίζω.
Προσπαθώ να αποστασιοποιηθώ από όσα με καταιγίζουν γύρω από το βιβλίο και να επικεντρωθώ στη μαγεία του.
Αξιοσημείωτο: Δεν διάβασα πουθενά καμιά κακή κριτική.

Roadartist είπε...

@ Rosa Mund: Είναι το καλύτερο να αποστασιοποιείσαι από τις κριτικές και το "θόρυβο" γύρω από ένα βιβλίο ή έναν συγγραφέα. Το καλύτερο για να τον απολαύσεις και να χαθείς απερίσπαστη στη μαγεία της ανάγνωσης. Με εξέπληξε κ εμένα το πόσο γρήγορα το διάβασα, γιατί συνήθως έχω πιο αργούς ρυθμούς, μα στην περίπτωση του Confiteor μου φάνηκε λες και οι σελίδες ήταν σειρές. Νομίζω ότι παρ' όλο το όγκο του είναι ένα βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί αρκετά γρήγορα. Ίσως να έπαιξε ρόλο που το διάβασα στην άδεια, σε διακοπές και είχα τις κατάλληλες συνθήκες για να βυθιστώ στο σύμπαν του. Έχετε δίκιο, δε νομίζω να έχει γραφτεί κάποια κακή κριτική.

Καλή απόλαυση ως και το τέλος :)

Τσαλαπετεινός είπε...

Κατάφερες έναν άθλο. Σε 5 γραμμές έγραψες την υπόθεση του βιβλίου. Το λέω γιατί το σκεφτόμουν αυτές τις μέρες: τί γράφεις για την υπόθεση, ώστε να είναι διαφωτιστικό αλλά χωρίς να αποκαλύπτει τα πάντα. Για το ίδιο το βιβλίο, που το τέλειωσα χθες, δεν μπορώ να πω τίποτα αν δεν το ξαναδιαβάσω. Αλλά αυτό από μόνο του, όμως κάτι λέει

;-)

Roadartist είπε...

@ Τσαλαπετεινός : Αν τελείωσες το βιβλίο χτες, τότε θα περιμένουμε την άποψη σου όταν θα κατασταλάξει απόλυτα μέσα σου. Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο βιβλίο θέλει το καιρό του, και μετά από την ανάγνωση. Αλλά μάλλον δεν πρόσεξες το οπισθόφυλλο του, καθώς αυτό ακριβώς είναι η υπόθεση που έχω αντιγράψει, για αυτό και είναι εντός εισαγωγικών. :-) Ο λόγος που το έκανα είναι αυτός ακριβώς ο προβληματισμός που έγραψες. Ο άθλος ανήκει στην επιμέλεια του.

Τσαλαπετεινός είπε...

Δεν το πρόσεξα! Για αυτό και για άλλους λόγους, πρέπει να το ξαναδιαβάσω από την αρχή μέχρι το οπισθόφυλλο!

Roadartist είπε...

Τσαλαπετεινέ, εμένα πρώτα απ' όλα με κέρδισε το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο σε αυτό το βιβλίο. Έξοχο εντός και εκτός. Ωραία έκδοση! Αυτό το βιβλίο διαβάζεται ξανά και ξανά, ναι!

Ανώνυμος είπε...

Κατά Την Ταπεινή Μου Άποψη Πρόκειται για Το ωραιότερο βιβλίο τών τελευταίων χρόνων

Memaria είπε...

Κι εγώ γρήγορα το διάβασα, κι όταν έπρεπε να το αφήσω το σκεφτόμουν συνεχώς...είναι πια ανάμεσα στα πιο αγαπημένα μου βιβλία!
Νομίζω δικαιολογημένα μας συνεπήρε!
Καλό ξημέρωμα!

Roadartist είπε...

@ Κώστας Δεληδημητρίου : Ναι νομίζω ότι θα συμφωνήσω μαζί σου Κώστα, καλώς όρισες, σε ευχαριστώ.

Roadartist είπε...

@ Memaria: Συνυπογράφω! Καλό ξημέρωμα! :)

Related Posts with Thumbnails