"Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους•" (Κ. Καβάφης)
Αυτό το ταξίδι πραγματοποιήθηκε σχεδόν πριν ένα χρόνο, Αύγουστο του 2014.
Αμέλησα ν' ανεβάσω όμως κάποιες εντυπώσεις και φωτογραφίες.
Οι όμορφες στιγμές κρατάνε λίγο, αλλά τις θυμάσαι για πάντα.
Για μένα το να βρεθώ σε ένα τόσο όμορφο νησί, από τα πιο όμορφα της Μεσογείου...
.JPG)
ίσως και του κόσμου, σε ένα καφέ με το σημειωματάριο μου, τη φωτογραφική και αγαπημένους ανθρώπους είναι μια στιγμή ευτυχίας. Είθε να την ξαναζήσω.
Τοπία παραδείσου, μιας χώρας που αγαπάς
αγαπάς βαθιά, μα σε πληγώνει πολύ.
Είναι και που αυτές οι εικόνες
αυτή η απίστευτη, γνήσια, παρθένα ομορφιά
αυτή η αίσθηση ελευθερίας
έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όλα όσα βιώνει η χώρα.
Αν αντικατοπτρίζεται ο πλούτος σε ομορφιά,
τότε είμαστε ζάπλουτοι και το παραβλέπουμε.
Αυτή η χώρα με τόση ιστορία,
τέτοια παράδοση, τέτοιο πολιτισμό
Πέρασμα, ένωση, είσοδος προς την Ευρώπη
από άκρη σε άκρη της μπορεί να σε μαγεύει
να σε ωθεί για να ανοιχτείς,
έτσι είναι ακριβώς δημιουργημένη.
Φυσική πισίνα.
Διασχίζοντας το Ιόνιο Πέλαγος.
Σύμφωνα με τη μυθολογία, οι Παξοί σχηματίστηκαν όταν ο Ποσειδώνας πέταξε την τρίαινά του με δύναμη στην Κέρκυρα προκειμένου να αποκολλήσει ένα κομμάτι της για να γίνει το ερωτικό του καταφύγιο με την νηρηίδα Αμφιτρίτη.
Γαλάζιες σπηλιές
Ιδανικός προορισμός για ιστιοπλοΐα
Στα σοκάκια του νησιού
ματιές στα μαγαζιά
take me to the beach
λιτή ομορφιά
ο βασιλικός και η γάτα ;)
.JPG)
...μπλούμ!
.JPG)
Η χώρα μας ζει πολύ δύσκολες στιγμές - όλα αυτά τα τελευταία χρόνια -
Η αλήθεια είναι πως δεν έχω ιδιαίτερη διάθεση
για μοιράσματα και αναρτήσεις με όλα όσα συμβαίνουν.
Σκοπίμως δεν έχω αναφερθεί σε όλα όσα ζούμε
και δεν παίρνω θέση. Εύκολος δρόμος δεν υπάρχει.
Ας ευχηθώ ότι καλύτερο για την πατρίδα μας
και για τους ανθρώπους της... για όλους μας.
και για τους ανθρώπους της... για όλους μας.
Ότι και να γίνει, να είμαστε όλοι ενωμένοι.
10 σχόλια:
Είχα πρωτοπάει στους Παξούς σαν φωτογράφος για τον τουρισμό το 1987 με καΐκι από την Κέρκυρα... Η πρώτη σου λεζάντα από τον Καβάφη αρμόζει τέλεια! όπως και ο τίτλος της ανάρτησης! Ένας παράδεισος. Υπέροχη παρουσίαση :-)
@ thinks : Ποπο! Φωτογράφος το 1987 για τον τουρισμό, πόσο άλλη εποχή, μου ακούγεται σαν από άλλη πραγματικότητα! Ήσουν αυτός που τραβούσε φωτο για καρτ ποσταλ;; :) Εγώ τότε είχα ξεκινήσει να περπατάω :) Άλλη εποχή τότε για να ξεκινάς. Όσο για τους Παξούς, είναι τόσο μα τόσο υπέροχος προορισμός, που δε μπορούσα να φύγω, ο στίχος του Καβάφη μου ήρθε αυθόρμητα εκείνη τη στιγμή που μπαίναμε με το καράβι στο λιμάνι του νησιού, το είχα ανεβάσει τότε από το κινητό αυθόρμητα εκείνη τη στιγμή στο instagram: https://instagram.com/p/sPj1Y-rOt9/?taken-by=roadartist. Σε ευχαριστώ :)
PS και εγώ υπάρχει τόση ομορφιά εκεί έξω, βλέπουμε τι δηλώσεις κάνουν οι υπουργοί οικονομικών προσερχόμενοι στο Eurogroup. Πόσο μακρυά από την αληθινή ζωή όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια.
Από το '85 ως το '89 εργαζόμουνα για μιά Αγγλική εταιρεία στο Λονδίνο σαν την Τόμας Κουκ, που δεν υπάρχει πιά, με συμβόλαια για ξενοδοχεία και δωμάτια και πτήσεις τσάρτερ, όπου πετούσα πιλοτήριο, και έπρεπε να γυρίζω όλη την Ελλάδα 3-4 φορές κάθε καλοκαίρι για μιά μπροσούρα 200 σελίδες. Σκληρή δουλειά αλλά κάποιος έπρεπε να την κάνει... Αλλά η πρώτη μου δουλειά ήταν φωτογραφίες του Εθνικού Θεάτρου και Λυρικής (Αθήνα) για σαιζόν 80-81 και Ρόηαλ Σαίξπηρ Κόμπανυ '81-'82 (Λονδίνο). Τότε μάλλον δεν περπατούσες ακόμα :-)
Όταν ήθελα ελικόπτερο στα νησιά και δεν μου δίνανε (μιά φορά μόνο μου δώσανε), έβαζα διπλό μήκος σκοινί σε παραγκλάιντ αλεξίπτωτο και είχα δεύτερο κρις κραφτ να παίρνει την φωτογραφική μηχανή πριν πέσω στην θάλασσα στο τέλος :-) Στην Κέρκυρα μου είχανε βγάλει το παρατσούκλι "Μαραντόνα" γιατί έτρεχα συνέχεια!
Από τότε να δεις, φαινόταν ότι χτιζόντουσαν δωμάτια και ξενοδοχιάκια οικογενειακά αντί να έρχονται 20-30-40 νοματαίοι μαζί να συνεργαστούνε και να χτίζουν ξενοδοχιάρες για καλύτερο επίπεδο τουριστών, και ότι τα επιδόματα πηγαίναν στα αυτοκίνητα του ιδιοκτήτη παρκαρισμένα πίσω από τα "Rooms-Rooms!"
Οι Παξοί πράγματι μου είχαν κάνει εντύπωση! Μόλις έφτασα τους αισθάνθηκα σαν κάτι το ιδιαίτερο! Και ο στοίχος, τέλειος!
...είναι μακριά από τη αληθινή ζωή τα εξωπραγατικά που ζούμε τα τελευταία χρόνια... αλλά οι επιλογές της αληθινής ζωής μας έφτασαν εκεί... και αυτές μόνο μπορούν και να μας απομακρύνουν από αυτό το συννεφιασμένο μέρος του σήμερα, αν επιλέξουμε εκείνες που θα μας βοηθήσουν να το κάνουμε...
Πραγαμτικά ένας μικρός επίγειος παράδεισος, σε ευχαριστούμε για το όμορφο καλοκαιρινό ταξίδι στους Παξούς μέσα από τις πανέμορφες φωτογραφίες και το υπέροχο κείμενο σου !!!
Καλό Καλοκαίρι !!!
Πολύ ωραίες φωτογραφίες !!
@ thinks : Αυτή η "σκληρή" δουλειά, που λες Δημήτρη, εμένα μου φαίνεται ονειρεμένη. Τότε δεν περπατούσα, να δούμε τώρα πως θα πορευτούμε εδώ. Καλά τα λες "εξωπραγματικά", καλά λες και για τις επιλογές. Την καλημέρα μου thinks!
@ ART-TRAVELLER : Εγώ σε ευχαριστώ φίλε ταξιδευτή της τέχνης, μακάρι να είναι καλό καλοκαίρι, γιατί ως τώρα... :) Την καλημέρα μου, να είσαι καλά!
@ Θαλής : σε ευχαριστώ πολύ! :)
Εννοείται ότι αστειευόμουνα όταν την αποκάλεσα "σκληρή δουλειά". Τι δουλειά! Ήταν πάνω από ονειρεμένα καλοκαίρια. Ήταν ένας παράδεισος χαράς για ένα παιδί 26-29 χρονών που με την φωτογραφική του μηχανή είχε αποκτήσει το πιο τρελό του όνειρο και γύριζε όλη την Ελλάδα πολλές φορές κάνοντας αυτό που αγαπούσε στο μέρος που αγαπούσε... Και τότε, όσο και να έβλεπες μέσα από την δουλειά το σαράκι που δεν θα έχτιζε τίποτα πάνω στο τουριστικό "μπουμ" των '80, ήταν ακόμα η χώρα σε μια μέθη ομορφιάς...
@ thinks : Τυχερέ!!!!!! Τι όμορφα. Όνειρο πραγματικά. Τότε η Ελλάδα θα είχε μια πιο αγνή ομορφιά, υπέροχα. Διαβάζω βιβλία περιηγητών από την παλιά Ελλάδα και προσπαθώ να τη φανταστώ. Θα ήταν ονειρεμένη τότε.
Δημοσίευση σχολίου