Καθώς ξεκινάμε λοιπόν να φτάσουμε Ζαγορά του Πηλίου είναι θαμπός ο δρόμος...
με βροχή, γεμάτος ομίχλη, μας εξαναγκάζει να σταθμεύσουμε στα Χάνια...
Έτσι βράδυ λίγο πριν τα μεσάνυχτα, βρισκόμαστε στο "Χάνι του Ζήση",
καθόμαστε στην τραπεζαρία και ζητάμε κάτι να φάμε (ε, και να πιούμε)...
Από πάνω σου βλέπεις την εξής πινακίδα
"στις 4/4/1912 ο Ελευθέριος Βενιζέλος έφιππος, μαζί με την ακολουθία του,
στο διάβα του για τη Ζαγορά στάθμευσαν για γεύμα και αναψυχή."
Βρε για δες τα μεγάλα πνεύματα...
στο ίδιο μέρος, με την ίδια (προφανώς) αφορμή
μα μόνο με μια διαφορά 102 ετών...
Το πρωί ξυπνάς, ανοίγεις το παντζούρι, μα όλα φαίνονται θαμπά
ομίχλη παντού, σε καλημερίζει
καιρός για συνέχεια παρακάτω
Αφήνεις τους άλλους, περπατάς στο δρόμο
δίπλα από το δάσος...
περνάς από παραμυθένια ξύλινα σπίτια που με το αμάξι ίσως δε θα τα παρατηρούσες...
Τρελή υγρασία, τσουχτερό κρύο, εντούτοις μια ατμόσφαιρα φανταστική.
Προχωράς και άλλο, δεν χορταίνεις τούτα τα χρώματα
σαν να ξεπετάχτηκαν από τον καμβά ενός ζωγράφου...
Η ομίχλη καλύπτει τα πάντα, κοιτάς το βάθος του τοπίου
που θυμίζει σκηνές από κάποια ταινία του Αγγελόπουλου .
Ψάχνεις εναγωνίως παντού τριγύρω να βρεις την αληθινή ομορφιά και όταν τη βλέπεις εκεί μπροστά σου, απλή, φυσική, αυθόρμητη, πηγαία και μαγική
απλά στέκεις αποσβολωμένος να την κοιτάς...
Τα λόγια δεν φτάνουν για να την προσεγγίσουν
δεν είναι τυχαίο ότι για αυτό το δάσος έχουν γεννηθεί τόσοι μύθοι.
Στο δρόμο ξανά για την Πορταριά
Είναι δυνατόν, σκέφτεσαι, να υπάρχει τόση διάχυτη ομορφιά
και μερικές φορές, ίσως αδυνατείς να εξηγήσεις ότι τέτοια τοπία είναι σαν ένα όνειρο
ειδικά για έναν άνθρωπο της πόλης...
Στη διαδρομή, πορευόμαστε πάνω / δίπλα από τα σύννεφα, στην κυριολεξία...
...η ομίχλη κατεβαίνει και παράλληλα ακολουθεί...
Στο βάθος ο Βόλος...
Στην Πορταριά μια ζωγραφιά, τιμά τους μυθικούς Κενταύρους
άλλωστε αυτό είναι το βουνό τους...
Εδώ η κεντρική πλατεία στις Μηλιές...
ένα πανέμορφο χωριό με δική του δανειστική βιβλιοθήκη
τουριστικά μαγαζιά
στάση στο καφέ "το Ρόδο και το αηδόνι"
κάτι ζεστό δίπλα από το τζάκι...
Τσαγκαράδα...
...στο Πήλιο το κάθε ένα χωριό, ανταγωνίζεται σε ομορφιά τ' άλλο...
Τόσο φθινοπωρινό το σκηνικό, που εκπλήσσεσαι από την
τόση μαγεία της υπενθύμισης της εναλλαγής των εποχών...
Μονοπάτια γεμάτα με κάστανα...
Στο μαγικά παραμυθένιο δάσος των νεράιδων,
γιατί αν υπάρχουν νεράιδες σίγουρα εδώ θα κοιμούνται...
Οι μύθοι που γεννήθηκαν και ακολουθούν αυτό το δάσος, δεν είναι τυχαίοι.
Ξανά στο δρόμο... με το αυτοκίνητο
χαζεύεις από το τζάμι και φοβάσαι μη τυχόν
ξυπνήσεις τις νεράιδες που σου κρύβονται πίσω από τα δέντρα...
Είχα πάρει μαζί μου ένα βιβλίο με τις εντυπώσεις της Βιρτζίνια Γουλφ από το ταξίδι της στην Ελλάδα, το προσωπικό της ημερολόγιο και με ταξίδευε παράλληλα...
Το αστείο είναι ότι η Βιρτζίνια Γουλφ με ακολουθούσε και στο περσινό μας ταξίδι (ακριβώς ίδια εποχή), αλλά τότε όμως στην Βόρεια Εύβοια.
****
"Ταξίδι είναι οι άνθρωποι
μα πιο πολύ ταξίδι
είναι το πάθος
να μοιραστείς το δρόμο."
Αρθούρος Ρεμπώ
28 σχόλια:
:-)))
τελείωσε εδώ θα μείνω ,ειδικά στην 3η απ'το τέλος (μαζί με τις νεράιδες πάντα).
Τόσο χειροπιαστή ομίχλη !!!
Το Πήλιο είναι το πιο μαγικό μέρος που ξέρω ,όσες φορές και να πάς και σε όποια εποχή !!
Κι ακόμα δεν είδες τίποτα !!!!
Καλή αρχή λοιπόν αρτιστούλι μου;-)
Τέλεια τέλεια!
Με πήγες ταξίδι, Πήλιο όχι, στο χωριό μου ναι.. :) Νομίζω μου έλλειψε! Καλημέρα!!!
@ ξωτικό : Καλημέρα!!! Ναι αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε ακριβώς τη στιγμή που ένιωθα σαν να βρισκόμουν σε ένα τοπίο τόσο μαγικό, σαν σκηνή από ταινία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Μαγικό το Πήλιο, εύχομαι να ξαναπάω. :)
@ Hfaistiwnas : Θυμήθηκες το χωριό σου βλέποντας αυτές τις εικόνες ε;;; Θύμισε μου, το Καρπενήσι; Πολύ όμορφο να έχεις τέτοιες αναμνήσεις. Και κυρίως την εναλλαγή των εποχών, πόσο μάλλον το Φθινόπωρο και την Άνοιξη!!! Η ομορφιά του βουνού!! Καλημέρααα!!! :)
Το δάσος στην ομίχλη με τα γυμνά δέντρα και τις κόκκινες φορεσιές τους κάτω στη γη! και η φωτό με τα κάστανα!
Ακριβώς! Καλημέρα!!!
Ένα παράξενο πράγμα: Πήλιο για μένα δεν σημαίνει βουνό και δάσος, αλλά κυρίως βουνό στα χαμηλότερα και παραλία.
Ωραίες φωτογραφίες (να λείπουν όμως τα τηλεγραφόξυλα).
Ξενούδης
Yπέροχο φθινοπωρινό οδοιπορικό στο πανέμορφο και μαγευτικό βουνό των Κενταύρων, ευχαριστούμε Roadartist και καλή συνέχεια !!! http://mysteliosart.blogspot.com/2014/10/blog-post_25.html#comment-form
αχ πατριδα μου αγαπαημενη
Τι όμορφο ταξίδι, παρότι ομιχλώδες, μας χάρισες, Αρτίστα μου!
Υπέροχες φωτογραφίες!
Υπέροχο μέρος,μαγικό ταξίδι, τέλειες φωτογραφίες...εδώ θα μείνω απόψε να κάνω παρέα στις νεράιδες!
Πρώτα όμως θα πεταχτώ στη Βόρεια Εύβοια για λίγο!
Καλό βράδυ!
Είδα και το δικό σου τρενάκι αγαπημένη φίλη, που ήσουν και συνοδηγός!!!!!! Είδα και τις υπέροχες φωτογραφίες σου!!!
Αλλά και το Πήλιο, μας το χάρισες τόσο ρομαντικά, παραμυθένια θα έλεγα!!!!
Δες και το δικό μου Πήλιο,θα σου αρέσει
http://magdax.blogspot.gr/2011/01/pilion-central-greece.html
Τι όμορφα που "συνταξιδεύουμε" και μετά μοιραζόμαστε τις εικόνες που μας γέμισαν γαλήνη και αγαλλίαση!
Καλό βράδυ άξια εκπρόσωπε του πολιτισμού μας!
Πολλά φιλιά
Όμορφες φωτος
Φιλάκια ...
Υπέροχο post!
Η ομίχλη μπορεί να δυσκόλεψε το ταξίδι και να το γέμισε υγρασία, όμως έδωσε και ένα φανταστικό σκηνικό για να πρωταγωνιστήσουν τα γυμνά κλαδιά των δέντρων και τα φανταστικά χρώματα των πεσμένων φύλλων.
Οι φωτογραφίες σου με το δρόμο και το δάσος παραμυθένιες!!!
Και είμαι σίγουρη ότι τις φωτογραφίες με τις νεράιδες που έβγαλες, τους υποσχέθηκες να μην τις δείξεις:)
Καλό βραδάκι:)
Υπέροχη και ονειρική διαδρομή. Να που η Ελλάδα δεν είναι μόνο Αιγαίο και καλοκαίρι. Πόσο λατρεύω το φθινόπωρο στο δάσος με την υγρασία και τα χρυσά χαλιά φύλλων...
@ ηλιογράφος : μα ξέρεις τι είναι να περπατάς και να βλέπεις κάτω παντού πεσμένα κάστανα;;; Αρχοντιά! Τόσο υπέροχα μέρη!
@ Hfaistiwnas : Να πας τα Χριστούγεννα (τυχερέ)!! :)
@ Xenoudis - Ξενούδης : Προφανώς θα έχεις πάει καλοκαίρι, και θα έχεις χαρεί τις θάλασσες του. Αν πήγαινες όμως τέτοιο καιρό, θα χανόσουν στο μαγικό (!) δάσος του! Είναι καταπληκτικό που συνδυάζει τόσες ομορφιές, και αξίζει κάθε εποχή να το επισκεφτεί κάποιος...
@ ART-TRAVELLER : Υπέροχος πίνακας ταξιδευτή! Είχα σχολιάσει εκείνη την ανάρτηση, την είδα δει... Πολύ όμορφο να σε εμπνεει η φύση!!
@ ασωτος γιος : Κατάγεσαι από το Πήλιο;;;;;;;; :)
@ Μηθυμναίος : Η ομίχλη δίνει μια τόσο ιδιαίτερη ατμόσφαιρα σε ένα φθινοπωρινό ταξίδι... Δε σου κρύβω ότι είχα πολύ καιρό να χαθώ μέσα στην ομίχλη, υπέροχα ήταν, χαίρομαι που σας μετέφερα το κλίμα. Καλημέρες πολλές!
@ me (maria) : Πως σου φάνηκε το ταξίδι στην Β.Εύβοια; Άλλος πανέμορφος τόπος, τα βουνά έχουν μια μαγεία. Το Πήλιο μπήκε στους πιο αγαπημένους προορισμούς... εύχομαι να μπορέσω να πάω ξανά μελλοντικά. Καλημέρες σου!
@ magda : Υπέροχα τα Καλάβρυτα, μου θύμισες εκείνη την διαδρομή. Το φοβερό στην φύση της Ελλάδας είναι ότι κάθε τόπος έχει καταπληκτική μυθολογία ή σύνδεση με την ιστορία. Είδα την ανάρτηση για το Πήλιο και ταξίδεψα. Σε ευχαριστώ, φιλιά πολλά.
@ Μαρία Έλενα : Ευχαριστώ!
@ Άστρια : Η ομίχλη δυσκόλεψε όντως το ταξίδι και μας άλλαξε τα σχέδια της διαμονής. Καθόλου όμως δε μας χάλασε τελικά. Επίσης σίγουρα ήταν πιο δύσκολες οι διαδρομές στο δρόμο, όμως χάρισε μια φανταστική ατμόσφαιρα. Χαμογελώ για τις νεράιδες.
ΣΕ φιλώ. :)
@ thinks : Από τις πιο όμορφες εποχές για να χαρείς το βουνό, και εγώ λατρεύω το φθινόπωρο, με ενοχλεί που στην Αθήνα έχουμε χάσει την επαφή με την εναλλαγή των εποχών. Τα πεσμένα φύλλα, τα χρώματα, απλά μια μαγεία. Όσο για το Πήλιο είναι ένας εκπληκτικός τόπος. Ένα βουνό με εκπληκτική φύση και συνυφασμένο με ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας... Η δε γραφικότητα των χωριών δεν υπάρχει. Δυστυχώς δεν προλάβαμε να πάρουμε το τρενάκι που περνάει μέσα από το δάσος στις "μηλιές" ίσως μια άλλη φορά, αν μπορέσουμε να πάμε (θα ήθελα φθινόπωρο ή άνοιξη. Το ξεχωριστό στο Πήλιο είναι ότι έχει πολύ κοντά και εκπληκτικές παραλίες, πραγματικά συνδυάζει τα πάντα.
πολύ ευχάριστη έκπληξη να σε βρίσκω δημοσιευμένη στη σελίδα του χωριού μου!Η γλυκιά παρέα του blogger ξανά μπροστά μου,να είσαι καλά! https://www.facebook.com/groups/1590550691173205/1657605351134405/?notif_t=group_activity
@ kostaslogh : Για μένα να δεις τι έκπληξη ήταν το σχόλιο σου μετά από τόσαααα χρόνια!!! Έχεις καταγωγή από Πήλιο;;; Είσαι θεός... Λατρεμένος τόπος, μαγεύτηκα, και τι δε θα έδινα για να πάω ξανά. Είσαι πολύ τυχερός αλήθεια. Πρόκειται για ένα παραμυθένιο μαγικό βουνό...
ΥΓ Είδες τι χάνεις που απομακρύνθηκες από τα blogs??? χα! :) Ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου