Βρισκόμαστε στη δεκαετία του '30, όταν ο Ρώσος συγγραφέας Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ ζει στην απόγνωση εξαιτίας της απόλυτης λογοκρισίας που έχει επιβληθεί στα έργα του από τον σταλινισμό. Μετατρέπεται σε έναν συγγραφέα για ένα μοναδικό αναγνώστη, καθώς γράφει συνεχώς γράμματα στον Στάλιν, ζητώντας του να μπορέσει να ζήσει ελεύθερος ως καλλιτέχνης στη Σοβιετική Ένωση ή να του επιτραπεί να φύγει από τη χώρα. Κάθε γράμμα όμως παραμένει αναπάντητο. Σταδιακά περιθωριοποιείται. Η σύντροφος του είναι η μόνη που μένει καρτερικά συνοδοιπόρος κοντά του. Η κατάσταση αλλάζει όταν κάποια μέρα θα δεχτεί ένα τηλεφώνημα από έναν άντρα που θα προσποιηθεί ότι είναι ο ίδιος ο Στάλιν. Έπειτα η ιστορία του έργου περιπλέκεται με τη μυθοπλασία.
Η Άννα Ελεφάντη υποδύεται τη γυναίκα του Μπουλγκάκοφ,
με κάποιες τολμηρά ερωτικές σκηνές με γυμνό σώμα που μεταφέρουν
πολύ εύστοχα την ένταση επί σκηνής...
Ο Ηλίας Μελέτης υποδύεται εξαιρετικά τον Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ
σε μια καθηλωτική ερμηνεία...
.JPG)
Πετυχημένο και το σκηνικό (Κωνσταντίνος Ζαμάνης)
με τα διάσπαρτα βιβλία του συγγραφέα
και τα κολλημένα χαρτιά από εφημερίδες στον τοίχο
Ένα έργο για τη σχέση μεταξύ της εξουσίας και των καλλιτεχνών με πρωταγωνιστές τον Μπουλγκάκοφ, την Μπουλγκάκοβα και τον Στάλιν. Το έργο «Γράμματα αγάπης στον Στάλιν» του Χουάν Μαγιόγκα (Juan Mayorga), μια φανταστική ιστορία που όμως βασίζεται σε ένα πραγματικό, ιστορικό, γεγονός, ανεβαίνει στο Επί Κολωνώ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά.
Αξίζει ξεχωριστή μνεία στην σκηνοθετική ματιά του Δημήτρη Μυλωνά, το θεατρικό ανέβασμα είναι εξαιρετικό και του αξίζουν συγχαρητήρια. Τα εύρηματα του έδιναν ξεχωριστή ουσία σε ένα έργο που έχει κάποιες εγγενείς αδυναμίες.
Ο Ισπανός δραματουργός μάς θέτει το επίκαιρο ερώτημα : «Σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από την αδικία, η φιλοδοξία να παραμείνει κάποιος ουδέτερος, είναι απλώς κυνισμός. Αποφασίστε επιτέλους Μπουλγκάκοφ: σε ποιά πλευρά του οδοφράγματος βρίσκεστε;»
Ο καθένας από εμάς, ας αναλογιστεί τη δική του απάντηση...
ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩ
Ναυπλίου 12, Κολωνός,
210 5138 067
Από 18/10 έως 14/12
Σαβ.: 6:30 μ.μ., Κυρ.: 9:15 μ.μ., Εισ.: 8-12€
12 σχόλια:
Καλημέρα!
καλημέρα και ευχαριστούμε
Έχω ακούσει τα καλύτερα, μένει να το δω λοιπόν, καλή συνέχεια
το αιώνιο πρόβλημα του καλλιτέχνη που επιμένει να περάσει, μέσα από την τέχνη του, αιχμηρά πολιτικά μηνύματα.
Ξενικός
χμμμμ...(με πολλά μμμ όπως βλέπεις)...Εγώ είδα μια αξιέπαινη προσπάθεια των ηθοποιών, μια σκηνοθεσία που σκαμπανέβαζε γύρω απο την ουσία του κειμένου και αυτό ισως φυσιολογικά αφού το κείμενο είναι... θολό. Δεν έχει σαφήνεια. Δεν καταλαβαίνεις εάν υπάρχει καλό ή κακό, εάν όλα είναι εν δυνάμει καλά ή κακά, εάν μιλάμε για γενναιότητα αποφάσεων ή απλά... θυμό που ακολουθείται απο συμβιβασμό...Δεν ξέρω... Θολή παράσταση. Ταπεινή μου άποψη βεβαίως...
@ kovo voltes... : Καλησπέρα, ευχαριστώ πολύ για την άποψη σου - έχει ιδιαίτερη σημασία.
Είδες το φετινό ανέβασμα ή το περσινό, γιατί από ότι άκουσα άλλαξε αρκετά φέτος.
Η σκηνοθεσία νομίζω ότι ήταν ευρηματικότατη. Τουλάχιστον αυτή που είδα φέτος στο Επί Κολωνώ.
Όσο για το κείμενο ναι θα συμφωνήσω απολύτως μαζί σου, το αναφέρω στην ανάρτηση, είχε αρκετές αδυναμίες. Κάποιες φορές σε άφηνε με απορίες και σε μπέρδευε. Ως προς αυτό ναι έχεις δίκιο. Δεκτή η άποψη σου. (Ξέρεις τι χαρά νιώθω να ανεβάζω για ένα θεατρικό, κάποιος να το έχει δει και να υπάρχει αντίλογος... ο διάλογος μεγάλη χαρά).
@ Ξενικός : ακριβώς!
@ BLUEPRINTS : Έχει καλά στοιχεία, αλλά διάβασε και το σχόλιο της kovovoltes... με το οποίο δε διαφωνώ... Μόνο ως προς τη σκηνοθεσία που με κέρδισε.
@ Hfaistiwnas : Καλή εβδομάδα Ηφ!
@ Νικόλας Τσάρας : Παρακαλώ, εγώ ευχαριστώ για την ανάγνωση, καλό σου βράδυ. :)
Το είδα πριν ένα μήνα εδώ, στο νησί. Φαντάζομαι θα είναι ίδια η σκηνοθεσία με αυτό που είδες. Μα είχε δίκιο μια φίλη που λέει "θα έπρεπε να έχει κατα νου ο Μαγιόρκα στα κείμενα του, ό,τι ισχύει και για τη δημοσιογραφία. Πολλά να ξέρεις, ένα να γράφεις. Ποτέ το αντίστροφο". Μπορείς να καταλάβεις απόλυτα τι εννοώ έτσι? ;)
*και εμένα μ'αρέσει πολύ η ανταλλαγή οπτικής ;)
@ kovo voltes... : Λογικά τότε θα ήταν η ίδια σκηνοθεσία. Αν και το κείμενο με μπέρδεψε και κάπως με απογοήτευσε, η σκηνοθεσία με ενθουσίασε, την βρήκα πανέξυπνη και με φαντασία. Π.χ. ο ήχος με τα χαρτιά, ο συγγραφέας που κολλούσε με το κερί τα χαρτιά στον τοίχο, η ερωτική σκηνή, τα παιχνίδια με τις κιμωλίες στον τοίχο και στο πάτωμα, το παιχνίδι με το σύρμα του τηλεφώνου, έδινε ξεχωριστή ουσία στο κείμενο, σαν να το υποβοηθούσε. Οπότε έφυγα με "συν" ειδικά για το σκηνοθέτη και τις ερμηνείες των δυο αυτών ηθοποιών. Για το κείμενο δεν αντιλέγω, αν και έξυπνο ως ιδέα, στην πράξη κάπως κόλλησε... Μεγάλη φράση αυτή της φίλης σου...
Δημοσίευση σχολίου