20 Μαΐου 2014

το χειρότερο αρπακτικό

shadow selfie

Το μεσημέρι του Σαββάτου βρέθηκα λίγο στην αγαπημένη μου παραλία. Μέσα Μαΐου. Ακόμη είναι έρημη, δίχως τις στρατιές των Αθηναίων. Μετά από ένα περίπατο, στάθηκα στην άκρη της. Έμεινα να αφουγκραστώ μονάχα τον ήχο του νερού, καθώς ακουμπούσε στο βράχο. Είναι θεϊκή η μοναξιά κάτι τέτοιες στιγμές. Την αποζητάς και σε λυτρώνει. Αν κάτι αξίζει ακόμη σε αυτή τη χώρα, αν κάτι διατηρεί την αυθεντικότητα και την ελληνικότητα, είναι κάποιες όμορφες, απόμερες, ερημικές παραλίες. Εκεί μπορείς ν' αφουγκραστείς ακόμη τη ψυχή της.  Στα μυστικά σημεία που χαίρονται μόνο οι γλάροι και προσεγγίζουν κάποιοι ψαράδες με τα καΐκια τους. Σαν να ζωντανεύουν μπροστά σου στίχοι του Ελύτη. Είναι γνωστό ότι οι αληθινοί ταξιδιώτες αναζητούν κυρίως τέτοιους τόπους. 

διάφανο μπλε

Στέκομαι στην άκρη της και αφουγκράζομαι την ωραιότερη μελωδία του κόσμου - αυτή των κυμάτων. Παίρνω βαθιά εισπνοή, γεμίζοντας κάθε πνεύμονα με το ιώδιο της. Βαθιά γαλαζοπράσινα, καθάρια νερά. Μικρή είχα την ευλογία να κάνω το πρώτο μου μπάνιο σε αυτή τη θάλασσα. Τώρα χρόνια μετά, σκέφτομαι πως κάθε νέα ζωή στον κόσμο, αυτό θα ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που θα έπρεπε να αντικρίσει: τούτη τη θάλασσα. Θα ήθελα να διατηρηθεί η αξία του τοπίου, οι επόμενες γενιές να ζήσουν τα δικά μας παιδικά χρόνια, να παίξουν, να ψάξουν για κοχύλια, να ψαρέψουν και να χαζέψουν το φεγγάρι, καθώς θ' αγγίζει την άκρη της. Το φως του φεγγαριού που φτάνει σε ότι δεν προσεγγίζει ο νους, στον απάτητο βυθό και εκεί που χάνεται η ματιά στο βάθος του ορίζοντα.  Αν θες να ονομάζεσαι άνθρωπος, τότε το πρώτο χρέος σου είναι αυτό. Να διατηρήσεις το περιβάλλον, έτσι όπως το βρήκες - αν όχι και καλύτερο - για τις επόμενες γενιές. 

μια κουκκίδα στο γαλάζιο

Στο βάθος της θάλασσας κάποιος διασχίζει ήρεμα τα νερά της. Από πάνω του βολτάρει ένας γλάρος. Τον κοιτάζω. Πόσο ανέμελα πετάει, αφήνεται ελεύθερος να τον ταξιδέψει ο άνεμος. Δεν έχει άγχος, ούτε στρες ή φθόνο. 

παράθυρο με θέα...

Μου αρέσει η φύση. Νιώθω ότι έχει πολλά διδάγματα να προσφέρει στους ανθρώπους. Φοβάμαι ότι ο άνθρωπος θα είναι η καταστροφή της. Γιατί έπαψε να διαισθάνεται τη φύση, τον πλανήτη ως την κατοικία του, έπαψε να νιώθει τον παλμό της. Αντί για νερό βλέπει χρυσάφι, αντί για αέρα, βλέπει μόνο την ενέργεια που ισοδυναμεί με κέρδος, αντί για όμορφες, γραφικές παραλίες, οραματίζεται τσιμεντένιες πολυκατοικίες που θα προσελκύουν φτωχούς τουρίστες.

Ο γνήσιος ταξιδιώτης δε θα πάει σε μια "κονσέρβα" παραλία, θα αναζητήσει την αυθεντική ομορφιά και το ξεχωριστό, φυσικό κάλλος μιας χώρας.  Αν δε το βρει, θα πάει εκεί που υπάρχει ακόμη. Πλέον είναι ολοφάνερο σε όλους ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα υπονομεύουν τη βιωσιμότητά, όχι μόνο των τοπικών κοινωνιών, αλλά ολόκληρου του πλανήτη. Οι αναπτυξιακές πολιτικές, που είναι απαράδεκτα οικονομοκεντρικές, καθώς δε σέβονται το περιβάλλον, υποβαθμίζουν ή και παραβλέπουν εντελώς την πολιτισμική διάσταση της "ανάπτυξης", αντί να βελτιώσουν τη ζωή του τοπικού πληθυσμού, αντιθέτως έχουν αποτύχει παταγωδώς. Ο σεβασμός στο περιβάλλον, είναι ο πρώτος όρος μιας σωστής, προσοδοφόρας ανάπτυξης. Δεν είναι πια μυστικό ότι η υιοθέτηση του δυτικού μοντέλου ανάπτυξης έχει οδηγήσει τόσο στην αύξηση της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων, όσο και στον αφανισμό μιας μεγάλης ποικιλίας ανθρώπινων κοινωνιών, πολιτισμών, στον αφανισμό μιας αναντικατάστατης ποικιλίας άλλων τρόπων αντιμετώπισης περιβαλλοντικών συνθηκών, οργάνωσης σχέσεων, νοηματοδότησης της ζωής και του κόσμου.


Κανένα άλλο ον στο πλανήτη, δεν στρέφεται κατά του εαυτού του και της ίδιας της φύσης του, όπως ο άνθρωπος. Μόνο ο άνθρωπος με τη νόηση, που είναι ικανός για τα πιο σπουδαία αριστουργήματα. Μα που αυτή ακριβώς τη δύναμη του, τη χρησιμοποιεί για να φτιάξει πυρηνικές βόμβες, είτε προηγμένη τεχνολογία που εν τέλει τον αιχμαλωτίζει, που καταστρέφει την τροφική του αλυσίδα και το οικοσύστημα που τον φιλοξενεί.

Αν θα ήταν αθάνατος ο άνθρωπος, είναι βέβαιο πως θα είχε εξοντώσει κάθε ζωή σε αυτό τον πλανήτη. Θα είχε καταστρέψει τη φύση και θα είχε αυτοκαταστραφεί. Είναι άλλωστε τόσο κοντά να το πράξει. Του δόθηκε η νόηση και εκείνος στράφηκε κατά του εαυτού του και του εκάστοτε διπλανού του. Αντί να αγωνιστεί, να αφιερώσει την ύπαρξη του σε έναν ανώτερο σκοπό, να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για το καλύτερο της κοινότητας του, αντί να πεθαίνει για να δοξάσει τη ζωή, να αφήσει αξιόλογο έργο, αντίθετα εκείνος καταστρέφει, φθονεί, ανταγωνίζεται, διψά για ότι τον καταδυναστεύει. Μας δόθηκε ο παράδεισος. Έπειτα ο νους, η καρδιά και το πνεύμα για να τον χαρούμε και να τον εξυψώσουμε, μα εμείς τον μετατρέπουμε σε κόλαση. Κάποτε είχα γράψει πως "ο άνθρωπος είναι το χειρότερο αρπακτικό". Αναρωτήθηκα αν ήμουν υπερβολική. Μα όχι, δεν το παίρνω πίσω. Το πιστεύω τώρα περισσότερο από τότε.


* Ρίξε μια ματιά εδώ : 

Save The Greek Seashore 
Ομάδα facebook : STOP στην καταστροφή των ελληνικών αιγιαλών 

24 σχόλια:

Ξενικός είπε...

παρατηρώντας τη φύση, δύσκολα δεν υποκύπτεις στον πειρασμό να μην την εκμεταλλευτείς. Το ζητούμενο είναι η σωστή διαχείριση αυτής της εκμετάλλευσης. Όλα όσα κάνουν τη ζωή μας πιο ευχάριστη είναι προϊόντα επεξεργασίας κι εκμετάλλευσης φυσικών πόρων. Τα "έως πού κι ως πότε" σηματοδοτούν μια άλυτη οικολογική συζήτηση...
Ξενικός

ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ είπε...

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ. ΘΑ ΣΕ ΠΟΥΝ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΣ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ, ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΛΟΓΟΙ ΣΤΙΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΓΕΝΙΕΣ.

Roadartist είπε...

@ Ξενικός : Ποιος είπε ότι το να προστατεύσεις τη φύση είναι το εύκολο; Στην Ελλάδα ειδικά την έχουμε καταστρέψει, τόσο με τα σκουπίδια, όσο με τις φωτιές και τις αυθαίρετες καταπατήσεις. Όχι Ξενικέ διαφωνώ κάθετα, δεν πρόκειται για "άλυτες οικολογικές συζητήσεις", υπάρχουν νομοθετήσεις που αν τις σεβαστούμε (κράτος και πολίτες), τότε μπορεί το περιβάλλον να προστατευτεί.
Και μιλάμε για αυτονόητα πράγματα, που και κάνουν πιο ευχάριστη τη ζωή μας, αλλά και σέβονται το περιβάλλον.


Διάβασε το επικείμενο σχετικό νομοσχέδιο και ίσως καταλάβεις.

* Υπάρχει ιστορία και πολιτική πίσω από κάθε τόπο, και διατάξεις που αν δεν είχανε προστατευτεί δε θα είχαμε σήμερα ούτε ίσκιο πεύκου ανά την επικράτεια. Φτάσαμε σήμερα να μιλάμε για καταπατήσεις και σε περιοχές προστατευμένες από το δίκτυο Natura : http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=290052&catid=3

Roadartist είπε...

@ ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ : Παλιότερα δε θα το πίστευα αυτό, μα σήμερα όμως συνειδητοποιώ πια ότι μόνο για μια μειοψηφία μπορούμε να μιλάμε που να συνειδητοποιεί τι ζούμε και το τι συντελείται. Μια μειοψηφία, φανερή στο οτιδήποτε σήμερα.

BLUEPRINTS είπε...

εννοείται ότι είμαστε το χειρότερο αρπακτικό, σκοτώνουμε και καταστρέφουμε (κυριολεκτικά όμως κι όχι μεταφορικά) ότι βρίσκουμε στο διάβα μας, θεωρώ ότι έχουμε ημερομηνία λήξης ως είδος... και λυπάμαι για το μέλλον που επιφυλάσσουμε στις επόμενες γενιές

Κατια Μαρκουϊζου είπε...

ειναι υπεροχη η αναρτηση καιρός να ανοιξουμε τις καρδιες μας στο αυτονοητο ζουμε στο πιο ζηλευτο παραδεισο της φυσης και να δουλεψουμε αοκνα στο υπέροχο εργαστηρι της οσο μπορει ο καθενας μας , αρκει να το κανουμε !!!!!!!

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Επιχειρήματα καρδιάς, γι' αυτό στέρεα!

Άστρια είπε...

Θα συμφωνήσω σε όλα, και ξέρω ότι γράφεις από καρδιάς!

Ένοιωσα την ανάγκη να αφήσω εδώ, κάποιους στίχους του Οδ. Ελύτη που λέει η Μαρία Νεφέλη απέναντι στον Αντιφωνητή:


" Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ

Αχ δεν είναι αυτός πλανήτης
όλο κότες και πρόβατα
και βλακώδεις άλλες κύπτουσες υπάρξεις.
Άκρη-άκρη του Σύμπαντος ο αμελητέος
με τους τόσους δα ωκεανίσκους του
με τα Ιμαλαϊάκια του
με τα τέσσερα δις των απτεροδιπόδων του
μαχόμενων αέναα υπέρ βωμών και εστιών
πετρελαιοπηγών και άλλων πλουτοφόρων περιοχών.
Δεν είναι αυτός πλανήτης
στουμπωμένος δηλητηριώδη αέρια
έκθετος σε βροχές μετεωριτών
σε σκέψεις φιλοσόφων
σε μακρούς αγώνες για την ελευθερία
(τη δική μας πάντοτε -ποτέ των άλλων).
Ένα σκάκι για κόρακες εξασκημένους
να κερδίζουν πάντοτε και από τις δύο πλευρές
«μαύρα πουλιά» που λεν «μαύρα μαντάτα».

Όχι όχι δεν είναι αυτός πλανήτης
μάλλον είναι μία πλάνη ήτις οδηγεί πολύ μακριά
στον Δία στον Χριστό στον Βούδα στον Μωάμεθ
που εδέησε κάποτε κι εκείνοι
ν' ατονήσουν ώστε όλοι εμείς
από μια κεκτημένη απλώς ταχύτητα
να μένουμε στη στάση του προσκυνημένου.
Η αντίστροφη μέτρηση ως τον τέλειο πλήρη αφανισμό.
........................"

Ωραιοζήλη! είπε...

Μου άρεσαν πολύ τα λόγια στην αρχή της ανάρτησης σου, με ταξίδεψαν μπορώ να πω....βέβαια συμφωνώ και με την συνέχεια...θα μείνω όμως στα πρώτα γιατί το έχω περισσότερο ανάγκη...!
Καλό σου βράδυ :)

ξωτικό είπε...

Υπέροχες οι φωτογραφίες ,εξαιρετικός ο λόγος σου και θα συμφωνήσω περί του αρπακτικού και αυτοκαταστροφικού.....
Εγωισμός ,έλλειψη παιδείας και αρχών μας οδηγούν στο εύκολο κέρδος που είναι πάντα βραχυπρόθεσμο ή σε στείρες τυφλές αντιπαραθέσεις που είναι κι αυτές καταστροφικές.
Το οτι στην Ελληνική βουλή δεν υπάρχει ένα πράσινο κόμμα ενώ υπάρχει κατάμαυρο τα λέει όλα....
Ας είμαστε ενεργοί με περίσκεψη μήπως και κάποτε η μειοψηφία αποκτήσει εκείνο το κρίσιμο μέγεθος.......

BUTTERFLY είπε...

Κι εγω το πιστευω! Τοσο αυτοκαταστροφικο πλασμα! Τοσο μακρυα απο τον ιδιο μας το εαυτο! Ο σημερινος ανθρωπος δεν εχει ιδεα πως να αντιμετωπισει την παραμικρη κατασταση, το παραμικρο ξεσπασμα της φυσης κι ομως επιμενει να απομακρυνεται κι αλλο, να την καταστρεφει κι αλλο....
Αν ο ανθρωπος εξαφανιστει, ο γη θα γινει ξανα ενας παραδεισος...οσο τρομακτικο κι αν ακουγεται αυτο...

Roadartist είπε...

@ BLUEPRINTS : Ακριβώς έτσι blue, εναντίον της φύσης, του άλλου, εν τέλει του εαυτού μας. Και εγώ το πιστεύω ότι θα χαθούμε, ναι πως έχουμε ημερομηνία λήξης σαν είδος.

Roadartist είπε...

@ marilise : Ζούμε στον πιο ζηλευτό παράδεισο της φύσης, καλά το έγραψες, και να δούμε κατά πόσο μπορούμε να τον εκτιμήσουμε... και να τον διασώσουμε... Φοβάμαι πολύ με όλα όσα γίνονται, και δε μπορώ να μην πάρω (τουλάχιστον) θέση.

Roadartist είπε...

@ Υπατία η Αλεξανδρινή : το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι τουλάχιστον να μην πάψουμε ν' ακούμε την καρδιά μας...

Roadartist είπε...

@ astria : η Μαρία Νεφέλη από τις πρώτες ποιητικές συλλογές του Ελύτη που διάβασα και μίλησε απίστευτα μέσα μου. Σε ευχαριστώ από καρδιάς. :) :)

Roadartist είπε...

@ KAΘΕ ΜΕΡΑ : καλώς ή κακώς ξέρεις ότι αν δεν σταθούμε στο δεύτερο μέρος, θα χάσουμε το πρώτο. Είναι τραγικά όσα γίνονται. Καταλαβαίνω όμως την ανάγκη να σταθείς στο πρώτο, για να μπορέσεις να συνεχίσεις, έτσι προσπαθούμε όλοι. Σε ευχαριστώ.

Roadartist είπε...

@ ξωτικό : Εύκολο κέρδος, δίχως οργάνωση, ο πιο άμεσος τρόπος κέρδους, όμως δυστυχώς μακροπρόθεσμου χάσιμου... Τίποτα δεν μπορεί να δώσει περισσότερο όφελος σε μια χώρα από ότι ένα υγιές περιβάλλον. Ένα νεκρό οικοσύστημα θα πάψει να σου φέρνει και την ευχαρίστηση, και το κέρδος που θα περίμενες. Το πρόσφατο παρελθόν μας το δείχνει περίτρανα. Αρκεί να το κοιτάξουμε. Ας μη σιωπήσουμε τουλάχιστον.

Roadartist είπε...

@ BUTTERFLY : Είναι φοβερό αν το σκεφτείς Χριστίνα, μα ισχύει τελικά. Αν ο άνθρωπος εξαφανιζόταν, η γη θα γινόταν και πάλι ένας (ευτυχισμένος) παράδεισος! Όπου η φύση θα οργίαζε και τα ζώα θα ζούσαν ανέμελα και ελεύθερα. Φαντάζεσαι ένα τέτοιο κόσμο; Εγώ αδυνατώ. Τόσο πολύ έχει αλλοιωθεί η φυσιογνωμία του πλανήτη. Και ο άνθρωπος για αυτό ήρθε ως ζωή σε αυτόν τον κόσμο. Για να συνεχίσει μια πορεία με σεβασμό σε αυτή, όπως κάνουν τα υπόλοιπα όντα, στην πορεία όμως νόμιζε πως είναι κυρίαρχος της... Αν είναι ποτέ δυνατόν. Το χειρότερο αρκετοί δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει αυτό που που λέμε. Λες και η φύση οφείλει στον άνθρωπο. Βαθιά νυχτωμένοι.

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!
Ακόμη και αν είναι πρωί, ταξίδεψα κάπου αλλού.. στη θάλασσα που μου λείπει..

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Τι ομορφότερο να ξεκινάς τη μέρα σου, 6πμ με σκέψεις για τη θάλασσα και με ταξίδι του μυαλού, χάρηκα που έτσι ένιωσες... Σύντομα να βρεθείς κοντά της.

Υγ ας αντιδράσουμε για να μη χαθεί η ομορφιά των ελληνικών θαλασσών...

Hfaistiwnas είπε...

θα είναι σύντομα ναι! :)

Roadartist είπε...

Ωραια :-)

Ανώνυμος είπε...

Πολύ πονεμένη ιστορία, ειδικά για όλους εμάς που αγαπούμε τη φύση επειδή μεγαλώσαμε με αυτές τις αρχές ή στην επαρχία και σκεφτόμαστε τον τόπο που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας...

Δεν πιστεύω στις άλυτες οικολογικές συζητήσεις - πιστεύω ότι το χρηματοκεντρικό κι ανθρωποκεντρικό μοντέλο ζωής που έχουμε αγκαλιάσει όλες οι χώρες του κόσμου τις τελευταίες δεκαετίες μας έχει απομακρύνει από τη Φύση.

Τα βραχυπρόθεσμα κέρδη είναι για αυτούς περισσότερα από μία πλανητική και οικολογική ισορροπία - δυστυχώς έχουμε πέσει τόσο χαμηλά ως ανθρωπότητα/είδος που μετράμε τις ζωές μας με πράσινα δολάρια...

Χημικά απ'τη μια στη Μεσόγειο, το θέμα με τις παραλίες από την άλλη. Αναρωτιέμαι.. ΤΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ;

Χαιρετισμούς από τη μακρινή Μελβούρνη

Roadartist είπε...

@ agrimio : Πονεμένη καλά λες. Και για σκέψου να βλέπεις να σου μπαζώνουν τις παραλίες και να μην μπορείς να αντιδράσεις... Ή να ρίχνουν απόβλητα στη θάλασσα... Έχει τρελαθεί ο άνθρωπος. Και δε ξέρει πλέον από που να βγάλει όφελος και κέρδος και καταστρέφει τα πάντα. Δεν τον ενδιαφέρει η φυσική ομορφιά, ο πλούτος που προέρχεται από το οικοσύστημα, το καταστρέφει σιγά σιγά λες και δεν συνειδητοποιεί - είναι τόσο βλάκας - πως όλα αυτά θα στραφούν άμεσα εναντίον του και των παιδιών του! Οι επιπτώσεις θα είναι τραγικές. Και μετά από χρόνια θα προσπαθούμε να επανορθώσουμε αλλά θα είναι αργά. Και για τη φυσική ομορφιά και για τη χώρα. Κάπως έτσι χάνεις τουρίστες. Δυστυχώς φίλη μου τα αυτονόητα δεν είναι τελικά κατανοητά για όλους μας. Και κάποιοι προδίδουν ανελλιπώς αυτή τη χώρα. Τραγικό. Ένας εφιάλτης.

Related Posts with Thumbnails