21 Φεβρουαρίου 2014

Κωστής Γεωργίου. Hortus Clausus, Μουσείο Μπενάκη


Έφτασα στο Μουσείο Μπενάκη για να δω την έκθεση φωτογραφίας του Massimo Listri [δες σχετικές φωτογραφίες και εντυπώσεις πατώντας εδώ: "Massimo Listri. Φωτογραφική Αρχιτεκτονική"αλλά και την αφιερωμένη έκθεση στον Γιάννη Τσαρούχη (θα ανέβει άμεσα μια σχετική ανάρτηση), μα με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη.


Μπαίνοντας στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη (κτίριο Πειραιώς), 
αντίκρισα μια έκθεση γλυπτών...



Εξπρεσιονιστικά ζώα και παράδοξα ανθρωποειδή, που "ορίζουν την ύπαρξή τους μέσα από το επιθετικό χρώμα, τη δυναμική των όγκων αλλά και ένα μινιμαλιστικό στιλιζάρισμα που συχνά παραπέμπει στο σύγχρονο design".


Αυτόματα δημιουργήθηκε ο συνειρμός... Μακάρι όλη η πόλη να είχε όμορφα αγάλματα και να αποτελούσαν κομμάτι της ζωής των Αθηναίων... 
Καθώς τα προσπερνούσαν όμως να χαίρονταν, να ήθελαν να τα ερμηνεύσουν, να ήταν αφορμή να πλάσουν νέους κόσμους με τη φαντασία τους...


Άραγε πόσοι μπορούν να αφήσουν την τέχνη να 
εισχωρήσει μέσα τους με τέτοια δύναμη; 


Τα 25 περίπου γλυπτά του Κωστή Γεωργίου οργανώνονται με έναν τέτοιο θεατρικό τρόπο στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη ώστε να λειτουργούν ως μια κλειστή Εδέμ, έναν hortus clausus για το θεατή.



Μακάρι να μπορούσε η τέχνη να λειτουργήσει έστω και για λίγα λεπτά
ως ένας πραγματικός χώρος μαγείας, διαφυγής...


Η αλήθεια είναι ότι τα ελληνικά Μουσεία δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιου είδους εκθέσεις, και χάρηκα ιδιαίτερα αυτή τη περιδιάβαση ανάμεσα στα γλυπτά.



Η έκθεση αυτή εντάσσεται στις θεματικές εκθέσεις-προτάσεις επιμελητών και ιστορικών τέχνης που συνεργάζονται με το Μουσείο Μπενάκη.


Την συγκεκριμένη έκθεση πρότεινε και επιμελείται ο ιστορικός τέχνης και επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μάνος Στεφανίδης.


*//*\\*

Στο “Hortus Clausus” καταγράφεται η έρευνα του Κωστή Γεωργίου στη γλυπτική έκφραση, καθώς και η μεταφορά στον τρισδιάστατο χώρο βασικών επιτευγμάτων της ζωγραφικής του.


Ο Κωστής Γεωργίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1956, υπήρξε μαθητής του Δημήτρη Μυταρά και του Δημοσθένη Κοκκινίδη στην ΑΣΚΤ και του Peter de Francia στο Royal College of Fine Arts του Λονδίνου. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από 90 ατομικές εκθέσεις με τη δουλειά του σε όλο τον κόσμο και έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 150 ομαδικές. Μεταξύ των άλλων απέσπασε ειδικό βραβείο στην Τριενάλε της Οσάκα το 1993.

Έως 2/3/2014

16 σχόλια:

treno fantasma είπε...

Ayta pou grafeis einai swsta, ma proupothetoun kati pou leipei apo tis zwes mas :

Paideia. // Phixiki ygeia. // Matia.

Kai nai leipoun. Dixws auta pws na ektimisoume ola osa anafereis?

Ξενικός είπε...

για να μην ξεχνάμε ότι η υψηλή γλυπτική είναι... Ελληνίς!
Ξενικός

H.Constantinos είπε...

Εντυπωσιακά είναι!
Μου άρεσαν τα τετράποδα, που έχουν και κάτι από τους ελέφαντες του Νταλί!

[[Μακάρι όλη η πόλη να είχε όμορφα αγάλματα και να αποτελούσαν κομμάτι της ζωής των Αθηναίων...]] ...Εχει γλυπτά η πόλη, δεν της λείπουν και τόσο, τώρα το κατά πόσο τα αντιλαμβάνονται οι Αθηναίοι ως "αγάλματα" και το κατά πόσο είναι όμορφα αγάλματα, αυτό θέλει τεράστια κουβέντα που θα καταλήξει στο προαιώνιο αναπάντητο ερώτημα "Τί είναι τέχνη;"... Νομίζω...

Roadartist είπε...

@ treno fantasma : Το βλέπω και το αντιλαμβάνομαι καθημερινά!

Roadartist είπε...

@ Ξενικός : καλημέρα και καλό σκ ξ! :))

Roadartist είπε...

@ H.Constantinos : Ναι είναι σύγχρονα, εντυπωσιακά. Δεν νομίζω ότι η Αθήνα έχει αρκετά γλυπτά, κάπου είχα δει ένα βιβλίο σχετικά με τα γλυπτά της Αθήνας... αλλά δεν το είχα αγοράσει, την επόμενη φορά όμως θα το πάρω. Για να είμαι πιο σωστή, η Αθήνα έχει γλυπτά, αλλά ως επί των πλείστων πρόκειται για προτομές αρχαίων ελλήνων / ποιητών κλπ. Λείπει η σύγχρονη γλυπτική και ναι μεγάλη κουβέντα σίγουρα το κατά πόσο είναι όμορφα.
Τα περισσότερα είναι βεβηλωμένα - άλλη μεγάλη κουβέντα αυτή.
Κάποια είναι, αλλά τα γνωρίζουν και τα θαυμάζουν ελάχιστοι. Θα άξιζε ένα ποστ αφιερωμένο στα γλυπτά της Αθήνας. Ή σε κάποια τουλάχιστον από τα πιο όμορφα. Ίσως να το φτιάξω κάποια στιγμή.

kovo voltes... είπε...

Τον αγαπώ πολύ τον Κωστή και τη δουλειά του (ο ενικός, επειδή έχω τη χαρά να τον γνωρίζω). Και χαίρομαι που σου άρεσε φωτογραφάκι μου. Αυτός ο άνθρωπος φαντάσου ότι παρουσιάζει δουλειές του ανα τον πλανήτη με πολύ μεγάλη ανταπόκριση και υποδοχή. Στην Ελλάδα, ας μη πω τι συμβαίνει...Τα ξέρεις και τα ξέρουμε πολύ καλά...

Roadartist είπε...

@ kovo voltes... : Πάρα πολύ σημαντικό που τον γνωρίζεις προσωπικά και γράφεις αυτά τα λόγια, σε ευχαριστώ. Οι φίλοι είναι η περιουσία μας. Διάβασα για τις εκθέσεις που έχει κάνει στο εξωτερικό, αυτή η χώρα δυστυχώς δε ξέρει (;) να αναδεικνύει ότι αξίζει, είμαστε κολλημένοι σε παλιές νοοτροπίες. Πόσο οξύμωρο όμως... Μακάρι να συνεχιστούν τέτοιου είδους εκθέσεις. Ναι μου άρεσε πολύ. Φιλιά.

Βίκυ Δερμάνη είπε...

"ως μια κλειστή Εδέμ", λες, και σκέφτομαι πως αυτό είναι η τέχνη: μια Εδέμ για το νου και την ψυχή μας.
υπέροχα γλυπτά, πολύ σωστά στάθηκες στην παρουσίασή τους και στον δημιουργό τους.
καλό σ/κ.

MYSTELIOS είπε...

Ιδιαίτερα εντυπωσιακή έκθεση !!!
Καλή συνέχεια !!!

H.Constantinos είπε...

Να το κάνεις αυτό το ποστ, είμαι απολύτως σίγουρος ότι θα βγει άπαιχτο!! (και θα σηκώσει και πολλή κουβέντα!)

**Η συνολική αίσθηση που έχω αυτή τη στιγμή και χωρίς να το ψάξω καθόλου είναι πως δεν είναι και τόσο λίγα τα σύγχρονα...
Θυμάμαι έτσι με την μία, τον γνωστό δρομέα στο Χίλτον, καναδυό στην Πλατεία Κολωνακίου, ένα κάτι σαν άστρο από ντενεκέ μάλλον μπρούτζου στην Ακαδημίας, και επίσης εκείνο το αριστούργημα σαν ξεχασμένες σκάλες της ΔΕΗ στον Φλοίσβο (ΟΚ, δεν είναι Αθήνα αυτό...)
Αν πάμε και λίγο παραπέρα, είναι και εκείνοι οι σωλήνες διαφόρων διατομών στον Ισθμό, μνημειώδες έργο αυτό, ένας σύγχρονος Ελγιν θα το βούταγε κατευθείαν γιά το Βρετανικό Μουσείο...

Σίγουρα δεν θυμάμαι κάποια...
Επίσης σίγουρα, όντως δεν υπάρχουν στην Αθήνα έργα αμφισβητήσιμα μεν, αλλά τέλος πάντων έργα, σε στυλ Jeff Koons πχ...

Προχώρα το ποστ! :)

Hfaistiwnas είπε...

Καλημερούδια!
Τώρα καλλιτεχνιδά μου, προσωπικά δεν βρίσκω κάτι σε αυτή την έκθεση.. αλλά για να το λέτε κάτι παραπάνω θα ξέρετε.. μάλλον δεν μου πάει ο εξπρεσιονισμός..

Roadartist είπε...

@ Βίκυ Δερμάνη : Σε ευχαριστώ πολύ. Μια κλειστή Εδέμ, ένας παράδεισος, μια διαφυγή, μια πύλη προς μια άλλη, καλύτερη πραγματικότητα, ή ίσως προς τη δύναμη για μια καλύτερη πραγματικότητα, αυτό θα έπρεπε να ήταν η τέχνη. Στη ζωή των Αρχαίων ήταν μέρος της καθημερινότητας τους, των σύγχρονων μόνο μιας ελίτ...

Roadartist είπε...

@ ART-TRAVELLER : Καλημέρα και Καλή εβδομάδα!

Roadartist είπε...

@ H.Constantinos : Το είχα πρωτοσκεφτεί πριν από χρόνια, θα δούμε. Σε ευχαριστώ πολύ για τη όμορφη συζήτηση. :)

Υγ και στο Ζάππειο έχει ένα από τα πιο όμορφα γλυπτά στην Αθήνα... το είχα ανεβάσει σ' ένα παλιότερο ποστ.

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Ε, δεν πειράζει. Καλή εβδομάδα, καλημέρα :))

Related Posts with Thumbnails