25 Φεβρουαρίου 2014

στο σπίτι του Γιάννη Τσαρούχη


Ένα πρωινό στο Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη. Μια έρευνα με έφερε ως εδώ.
Είναι περίεργο να βρίσκεσαι στο χώρο που έζησε ένας καλλιτέχνης τέτοιου βεληνεκούς...


Πέρασα τη μεγάλη σιδερένια εξώπορτα του κήπου,
και έφτασα στη ξύλινη πόρτα του σπιτιού.


Η παρουσία της τέχνης, έκδηλη παντού.
Οι άνθρωποι αφήνουν το στίγμα τους όχι μόνο στα έργα που δημιούργησαν, όχι μόνο στις ψυχές που συνάντησαν, αλλά και στο χώρο που έζησαν. 


Μάλιστα ίσως εκεί ν' αφήνουν το πιο αληθινό μέρος της ψυχής τους.


Η επίσκεψη σε τέτοια σπίτια γίνεται αφορμή να γεννηθούν σκέψεις. Ο Τσαρούχης επέλεξε το Μαρούσι για να κτίσει το σπίτι του. Ένα τόπο λουσμένο στο φως. Και όμως η οικεία του είναι κατά κάποιο τρόπο "σκοτεινή". Σου δίνει την εικόνα ότι "φιλοξένησε" ένα εσωστρεφή ιδιοκτήτη, ένα δημιουργικό μα μοναχικό πνεύμα... 


Η είσοδος επιβλητική, παρ' όλες τις έντονες φθορές του χρόνου. 


Το πλέον συγκινητικό σημείο είναι αυτό το παράθυρο, όπου αχνοφαίνεται ένας ναύτης - από αυτούς που λάτρευε να φιλοτεχνεί ο Τσαρούχης - αυτούς που κάποτε πόζαραν σε αυτό το σημείο... Πρόκειται για μια οφθαλμαπάτη, έργο του Γ. Τσαρούχη. Καθώς εισέρχεσαι στο κτήμα νομίζεις πως όντως βλέπεις ένα ναύτη στο παράθυρο...





Το διώροφο διατηρητέο κτίριο της οδού Πλουτάρχου στο Μαρούσι, το σχεδίασε ο ίδιος το 1965. Ο Γιάννης Τσαρούχης ήδη από τη δεκαετία του '70 είχε αποφασίσει να δημιουργήσει το ίδρυμα με σκοπό να κρατήσει συγκεντρωμένα τα έργα του. Το Μουσείο Γιάννη Τσαρούχη εγκαινιάστηκε το 1982, στο σπίτι του καλλιτέχνη, που ο ίδιος μετέτρεψε σε Μουσείο παραχωρώντας την προσωπική συλλογή του. Παράλληλα λειτούργησε το Ίδρυμα Τσαρούχη με σκοπό τη διάδοση του έργου.


Σήμερα δεν είναι επισκέψιμο στο κοινό. Τα προβλήματα που παρουσιάζει η έδρα του Ιδρύματος είναι αρκετά. Το κτίριο χρήζει ανακαίνισης, με προβλήματα υγρασίας, με παράθυρα που χρειάζονται αντικατάσταση... Η δύσκολη οικονομική συγκυρία δεν βοηθά. Για αυτό, τα έργα του ζωγράφου έχουν μετακομίσει προσωρινά στο δεύτερο όροφο του κτιρίου του Μουσείου Μπενάκη στην Πειραιώς, ενώ προγραμματίζεται να βρεθεί κάτω από την ίδια ομπρέλα με το Μουσείο Μπενάκη διατηρώντας την αυτονομία του.

Σχετική ανάρτηση / ξενάγηση στην αναδρομική έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, όπως είχε παρουσιαστεί στο blog : Γιάννης Τσαρούχης 1910-1989

16 σχόλια:

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Σε ευχαριστώ για ότι ανακαλύπτεις.. παρουσιάζεις και αγαπάς...
Πέρα από το μουσείο Μπενάκη δεν γνώριζα τίποτα άλλο.
Θα σταθώ λίγο να τον φανταστώ την ώρα
της δημιουργίας του.
Κορίτσι μου ανήσυχο ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ!

kostas είπε...

Τελειο ποστ! Εχεις φτιαξει ενα ολοκληρο πολιτιστικο περιοδικο μονη σου. Αυτο ειναι το πολυεπιπεδο, πολυδιαστατο site σου!!! - καθε αναρτηση και κατι ενδιαφερον.

MYSTELIOS είπε...

Πολύ ωραία και πολύ ενδιαφέρουσα η σημερινή ανάρτηση σου φίλη Roadartist, σε ευχαριστούμε πολύ !!!
Ελπίζω σύντομα αυτό το πολύ όμορφο κτίριο να μπορέσει ανακαινισθεί και ο χώρος του να καταστεί ξανά επισκέψιμος στο κοινό. Παρόλες τις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες που επικρατούν στον τόπο μας η διάσωση του κτιρίου είναι αναγκαία και πολύ σημαντική. Ευτυχώς που το Μουσείο Μπενάκη φιλοξενεί προσωρινά τα έργα του μεγάλου ζωγράφου στο γνωστό κτίριο της Πειραιώς, μέχρι την μέρα που θα μπορέσει να τα δεχθεί ο φυσικός τους χώρος που δεν είναι άλλος από αυτό το ωραίο σπίτι του Γιάννη Τσαρούχη στο Μαρούσι !!!
Καλημέρα και καλή συνέχεια !!!

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα! Κρίμα να αφήνουνε τέτοια σπίτια να πέφτουν.. αλλά τι να πεις.. εδώ τα μισά αρχοντικά της πόλης της Καστοριάς, έτοιμα να πέσουν είναι..

Βίκυ Δερμάνη είπε...

σπίτια-μνημεία, σπίτια-πολιτισμού.
είναι έγκλημα ν' αφήνονται στις τύχες τους...
να είσαι καλά!

Roadartist είπε...

@ Γιαγιά Αντιγόνη : εγώ σε ευχαριστώ για τα λόγια σου, είναι τιμή μου. Μακάρι να μπορώ να μοιράζομαι ενδιαφέροντα θέματα / πράγματα, που να εμνέουν και άλλους ανθρώπους. Να είσαι πάντα καλά. :)

Roadartist είπε...

@ kostas : ευχαριστώ :)

Roadartist είπε...

@ ART-TRAVELLER : Ευχαριστώ ταξιδευτή της τέχνης, βρέθηκα εκεί εχτές το πρωί, οπότε σκέφτηκα να εκμεταλλευτώ τη συγκυρία και να το μοιραστώ κ από το blog μου.
Ευτυχώς που το Μουσείο Μπενάκη βοηθά το Ίδρυμα Τσαρούχη.

Roadartist είπε...

@ Ηφαιστιωνας : όντως. Πολύ κρίμα. Πάρα πολύ κρίμα για την Καστοριά. Την αρχιτεκτονική της Αθήνας την έχουμε διαλύσει, ας διαφυλακτεί τουλάχιστον στην επαρχεία!!!!

Roadartist είπε...

@ Βίκυ Δερμάνη : Ότι όμορφο θα έπρεπε να το συντηρούσαμε, δυστυχώς είμαστε σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο και η αλήθεια είναι ότι δεν φροντίσαμε τότε που έπρεπε για να μάθουμε, να νοιαστούμε, να αγαπήσουμε τον πολιτισμό μας. Τα είχε γράψει αυτά και ο ίδιος ο Τσαρούχης...

Ξενικός είπε...

επισκέφτηκα - μπορώ να πω: διεξοδικά - την οικία Τσαρούχη στο Μαρούσι, εδώ και μερικά χρόνια. Δεν μου έδινε την εντύπωση πως είναι κτίσμα του 1965, αν και δεν το αποκλείω εντελώς, μια κι ο Τσαρούχης θαύμαζε τα απλά νεοκλασικά σπίτια της Αττικής. Εικάζω πως πρόκειται για αγορά υπάρχοντος οικίας. Ούτε το εσωτερικό έδειχνε να "ανακαινίστηκε" ιδιαίτερα από το μεγάλο ζωγράφο (πρέπει να γκρέμισε χωρίσματα στον επάνω όροφο). Εξάλλου, λίγα χρόνια έμεινε εκεί.
Η ατμόσφαιρα εκεί μέσα; Λίγο "απομυθοποιητική" - αναπόφευκτο, γιατί τείνουμε να φανταζόμαστε ότι μεγάλοι καλλιτέχνες ζουν και την καθημερινότητά τους σε υποβλητικό περιβάλλον.
Σαν (μελλοντικός) εκθεσιακός χώρος δεν το βλέπω και τόσο κατάλληλο για τα μεγάλα σε διαστάσεις έργα...
Ξενικός

Roadartist είπε...

@ Ξενικός : ωραίο θα ήταν να ζούσε και ο Τσαρούχης όταν είχες πάει και να τον είχες συναντήσει εκεί. Απ' ότι διάβασα ο ίδιος επιμελήθηκε το σπίτι, ήθελε να το κτίσει ένα "χωριάτικο σπίτι με μεγάλη αυλή" για να φτιάχνει μεγάλα έργα αλλά "τότε, σε αυτή την περιοχή απαγορευόταν να χτίσει κάποιος στα όρια του οικοπέδου. Πριν ολοκληρωθεί η ανέγερσή του, το 1967, έφυγε για τη Γαλλία"

Ναι όντως πέρα από τη φανερή (πλέον) φθορά του χώρου, είναι και μικρός για να εκτεθούν όλα τα έργα του.

Giannis Pit. είπε...

Εκπληκτικό οδοιπορικό από αυτά που τόσο έξοχα μας συνηθίζεις να προσφέρεις.
Καλό σου βράδυ

Roadartist είπε...

@ Giannis Pit : σε ευχαριστώ από καρδιάς.

nikiplos είπε...

Να και κάτι ενδιαφέρον που πραγματικά θα ήθελα να το δω, έστω απέξω... Εσύ μάλλον έδωσες κάποιες από τις οπτικές γωνίες που φαντάζομαι θα ήθελα να δω... Τη σκιά και το παιχνίδισμα του σπιτιού στο φως... Την αναπόφευκτη φθορά, κι αυτή ίδιο των ανθρώπων... Ίσως να μην μπορεί η κοινωνία σήμερα ν' αντιληφθεί την αναγκαιότητα ή την πρακτική χρησιμότητα ενός μουσείου Τσαρούχη-ενός ζωγράφου που ζωγράφισε τόσο ελληνικά, με τόσο δικό μας φως... Φαντάζομαι κάτι τέτοιο θα πρέπει να συμβαίνει γιατί ο Δήμος Αμαρουσίου καθεαυτός θα έχει άλλες προτεραιότητες πιο ουσιαστικές, να εγκαινιάσει το Μωλ ας πούμε... Ας είναι... τουλάχιστον να μείνει ανέπαφο και να μην το φάει κι αυτό η Μαρμάγκα της ελληνικούρας real politic που θα "μεταστεγάσει" ένεκα κρίσης τα εκθέματα σε κάποιο μεγαλομουσείο και να απιθώσει εκεί έξαφνα κι ανεπάντεχα άλλη μια πολυκατοικία - κόσμημα στο ήδη τσιμεντοποιημένο (από το 1977 που το πρωτοεπισκέφθηκα) Μαρούσι... συγνώμη για κάποια πίκρα που ίσως βγάζω... δεν έχει να κάνει σε τίποτε με το φως που εξακολουθείς να εκπέμπεις καλή μας καλλιτέχνιδα...

roadartist είπε...

@ nikiplos : Νικιπλέ, τα σχόλια ανθρώπων σαν και εσένα με κρατάνε ακόμη εδώ. (Το θεωρώ θαύμα που είμαι ακόμη εδώ σήμερα... ίσως ανεβάσω σκέψεις σχετικές). Η τελευταία φράση σου βάλσαμο. Φιλιά. :)

Related Posts with Thumbnails