Ξέρεις πολλές φορές έχω σκεφτεί πως αν ένας άνθρωπος μπορέσει να δει τη ζωή με άλλη ματιά και παρακινήσει άλλους, τότε θα βρεθούν αρκετοί που θα τον ακολουθήσουν. Η πίστη και το αληθινό όραμα, μπορεί να κάνει θαύματα. Γι' αυτό και το χειρότερο σε αυτή την τραγική ιστορική συγκυρία είναι ότι δεν υπάρχει ένας ηγέτης με πάθος και όραμα για να αλλάξει τη χώρα.
Ακούστε αυτόν τον άνθρωπο. Είχε μια "δίψα" και απλώς μόλις του δόθηκε η ευκαιρία τη μοιράστηκε με άλλους. Και άλλαξε εντελώς το τοπίο τριγύρω.
Πιστεύω πως ο κόσμος διψά για ουσία, δραστηριότητες. Αρκεί κάποιος να του δείξει αυτό το δρόμο. Αν γνωρίσει έναν άλλο δρόμο και καλύτερη ποιότητα στη ζωή, δε θα επιλέξει να ζει περιτριγυρισμένος από σκουπίδια. Αυτό είναι κάτι που έχω εισπράξει και από τις συζητήσεις που κάνουμε τόσα χρόνια από εδώ. Μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει αυτή την άποψη ως "ρομαντική", μα όμως πες μου αλήθεια πως αλλιώς; Δείξε μου εσύ έναν άλλο δρόμο. Δίχως τον αυθεντικό ρομαντισμό, το πάθος, μια δίψα, διαφορετική ματιά προς τη ζωή, τότε που πας; Πως θα συμπαρασύρεις άλλους μαζί στο ταξίδι σου;
Αφορμή για τις σημερινές σκέψεις η παρακάτω ομιλία αυτού του φωτεινού ανθρώπου.
Αξίζει να αφιερώσετε το χρόνο να την ακούσετε.
* Λίγα πράγματα απ' όσα κατάφερε : Δημιούργησε μια διαφορετική αίσθηση του σχολείου, ως εργαστήρι. Έφτιαξε ομάδες εκτός σχολείου / Καλλιέργεια γης, δεντροφυτεύσεις με τους μαθητές. Βιοκαλλιέργειες / Εκτροφή πέρδικας / Συνεταιριστικό κυλικείο / Ορειβατική ομάδα / Ανακύκλωση υλικών / Αθλητικό κέντρο / Σκοτεινό θάλαμο (αίθουσα εκτύπωσης φωτογραφιών) / Ποδηλατική ομάδα / Δημιουργία Δανειστικής Βιβλιοθήκης / Αγορά επαγγελματικής μηχανής προβολής κινηματογραφικών ταινιών / Δημιουργία ξενώνα / Υπήρξε εμψυχωτής σε φυλακές / Δημιούργησε μαθήματα αυτομόρφωσης, ημερίδες / Λέσχη ανάγνωσης βιβλίων / Ομιλίες γνωστών συγγραφέων.
Το σημαντικότερο... ενέπνευσε και χάραξε δρόμους στις ζωές άλλων ανθρώπων.
30 σχόλια:
Eιναι πραγματικα κριμα απο καθε αποψη. Αν ειχαμε εναν τετοιο ανθρωπο σε μια ηγετικη θεση, τα παντα θα αλλαζαν το πιστευω. Το ψάρι βρωμάει απο το κεφάλι : Αν το κεφάλι λειτουργήσει ηγετικά, αυστηρά, τότε θα ακολουθήσει αν όχι ένα μεγάλο τμήμα, σιγουρα αρκετο μερος του κοσμου. Πολυ εμνευσμενη ομιλια, μπραβο στον Δάσκαλο. Ξέρεις κατι road τετοιοι ανθρωποι μας φαινονται εκτος εποχης, αλλα δες τι πετυχε. Υπεροχος μπραβο!
Nai kai romantiki tha se poune
kai xilia duo alla.
Giati exoune oloi katathliphi
kai de mporoun na dextoun auto ton fwteino antrhwpo, ton kathe fwteino anthrwpo. Exoun ethistei sti mizeria, den theloune to diskolo, to maxitiko, tis prosforas, giati tha prepei na tou moiasoun... Kai pou diathesi gia tetoia twra...
Θα συμφωνήσω με τον Κώστα πιο πάνω!
Αν και εμένα δεν μου φαίνεται εκτός εποχής! τώρα είναι που χρειαζόμαστε περισσότερο τέτοιους εμπνευσμένους ανθρώπους!!
Ευχαριστούμε ροντάκι που το μοιράστηκες μαζί μας...
ειναι απιστευτος!!
Το αξιοσημείωτο είναι ότι όλα τα παραδείγματα επιτυχίας, από κάθε χώρα και χρόνο, όπως αυτό που παρουσιάζεις σήμερα, έχουν κάτι το κοινό. Όλα λειτουργούν σε μικρές ομάδες και περιβάλλοντα, σαν μια 0,1% σμίκρυνση της συνολικής εκάστοτε χώρας/κοινωνίας/οικονομικού συστήματος. Δεν νομίζω ότι είναι σπάνιοι οι εξαιρετικοί άνθρωποι, είτε σαν ηγέτες είτε σαν ομάδες. Σπάνιο είναι το να ευδοκιμήσει η σπίθα που θα ξυπνά την δύναμη, την αυτοεξουσιοδότηση, να λειτουργήσει μια ομάδα αυτόνομα. Και ακόμα πιο σπάνιο, αφού γίνει αυτό, να καταφέρει η ομάδα να συνεχίσει να λειτουργεί αυτόνομα και συνάμα να μην αποκόπτεται από το σύνολο της χώρας/κοινωνίας/οικονομίας. (Δοκιμασμένα από τον χρόνο παραδείγματα, τα Κιμπούτς του Ισραήλ, και η διοικητική δομή των ΗΠΑ από επίπεδο γειτονιάς). Η ελπίδα μου για την Ελλάδα είναι να δημιουργηθούν και να ευδοκιμήσουν (να πιάσουν) αυτές οι σπίθες αυτοεξουσιοδότησης. Εξαιρετικοί άνθρωποι νομίζω υπάρχουν παντού.
Εξαιρετικό!!και να είσαι καλά που το μοιράστηκες μαζί μας.Χρόνια πολλά πέρασα να σου πω. Χρόνια Πολλά και να είσαι καλά πάντα!!
@ Ιορδανίδου Όλγα : Να είσαι και εσύ καλά Όλγα, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ευχές σου. Χρόνια πολλά :)
@ thinks : Το σπάνιο είναι να μπορέσουν να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι στην κατάλληλη θέση. Η χώρα αυτή σίγουρα από αυτό πάσχει. Δεν λείπουν ικανοί, ταλαντούχοι, παθιασμένοι άνθρωποι. Μα σπάνια δίνετε η δυνατότητα να προχωρήσουν για να κάνουν τη διαφορά. Σίγουρα συμφωνώ εξαιρετικοί άνθρωποι υπάρχουν παντού. Μου αρέσει αυτή η παρατήρηση που έκανες, έτσι είναι, μόνο που δεν υπάρχει η αξιοκρατία να ακουστεί η φωνή τους.
Δες και αυτή την περίπτωση, αξίζει.
Μοιάζει σαν ψέμα μα είναι αλήθεια.
Πρόκειται για τον κ. Δημήτρη Τσουκαλά, Κοινοτάρχη Ανάβρας Μαγνησίας, η 3η περίπτωση (βίντεο) σε αυτό το ποστ : http://roadartist.blogspot.gr/2010/11/blog-post.html
Είναι φοβερά τα όσα πέτυχε ως κοινοτάρχης σε αυτό το χωριό. Ζηλευτά... μηδενική ανεργία... πρωτοπόρα ανάπτυξη. Απλώς είχε όραμα και εφάρμοσε όσα έπρεπε στην κοινότητα του, οι κάτοικοι φυσικά ακολούθησαν. Ποιος θα έλεγε όχι σε μια τέτοια κοινωνία;
Η τελευταία σου φράση, και δική μου ευχή.
Χρόνια πολλά σε σένα και στους αγαπημένους σου!
@ Βαρθακουρης : τυχεροί όσοι βρέθηκαν στο δρόμο του!
@ Mariela : Ούτε εμένα μου φαίνεται εκτός εποχής, αντίθετα είναι πιο "μέσα" στην εποχή από όλους μας! Καλό απόγευμα Μαριέλα μου, φιλιά!
@ theatre : ζούμε μια φοβερά δύσκολη εποχή, οπότε σίγουρα το να πιστεύεις πως κάτι μπορεί να αλλάξει, ίσως ακούγεται εκτός τόπου κ χρόνου, μα δεν γίνεται αλλιώς! Αυτό το δείχνει και η ίδια η ζωή. Σίγουρα είναι πανδύσκολο, Και ευτυχείς όσοι το καταφέρνουν.
@ kostas : Δεν είναι τρομερός; Μια έμπνευση!
Γνωρίζοντας το έργο του πατέρα του δεν περίμενα κάτι λιγότερο. Είναι συγκινητική η δράση αυτού του ανθρώπου!
Πηγαίνοντας τα καλοκαίρια στην κατασκήνωση που είχε ιδρύσει ο πατέρας Πηρουνάκης βλέπεις τους εθελοντές και πώς δουλεύουν με τα παιδιά! Κάτι αντίστοιχο άκουσα από τον γιο που πραγματικά έμεινα εκστατική.
Αναδεικνύεις κόρη μου σπουδαία γεγονότα και ανθρώπους που συμβάλουν στον αγώνα της αληθινής αγάπης!
Ενα ευχαριστώ!
Χρόνια Πολλά αγαπητή μου Roadartist και σε εσένα επίσης, και στους αγαπημένους σου.
Και πάλι, ας προσέξουμε τι υπάρχει κοινό: το μέγεθος της οικονομικής/κοινωνικής σφαίρας. Τι να την κάνει κανείς την επανάσταση στην πλατεία συντάγματος όταν μπορούμε, και με τους υπάρχοντες νόμους ακόμα, να κάνουμε επαναστάσεις στις γειτονιές και τις κοινότητες μας καθημερινά ακολουθώντας αυτά τα παραδείγματα -το οποίον όμως μπορεί να γίνει μόνο όταν σταματήσουμε να εξαρτόμαστε ψυχολογικά από το κράτος-μητερούλα και τους πολιτικούς-πατερούληδες...
@ Γιαγιά Αντιγόνη : δεν γνωρίζω το έργο του πατέρα του, χαίρομαι που καταθέτεις την προσωπική σου εμπειρία. Έχω δημιουργήσει την ετικέτα "άνθρωποι" για να βάζω στο blog τέτοιες περιπτώσεις. Νομίζω πως πραγματικά αξίζει. Με όλα όσα ζούμε, σίγουρα μένεις εκστατική μπροστά τους και παίρνεις ανάσα κ δύναμη!
Από αυτούς που μπορείς να ζηλέψεις.
@ thinks : Μα Δημήτρη τίποτα δεν μπορείς να περιμένεις από αυτό το κράτος. Είναι αναξιόπιστο. Όσο πιο μακριά γίνεται από την κηδεμονία του. Θεωρώ και τα Εσπα μια κοροϊδία. Και ο τρόπος που δίνονται και το πως τελικά δίνονται. (Αυτός ο κοινοτάρχης όμως μπόρεσε να καταφέρει να αξιοποιήσει και τη σχέση του με το κράτος. Φαντάζομαι τι θα πέρασε, αλλά τίμιος, δίχως μίζες, έκανε θαύματα!)
Συμφωνώ ότι οι μεγαλύτερες επαναστάσεις σήμερα είναι αυτές.
Πλέον πιστεύω ότι γίνεται μόνο σε γειτονιές και μικρές κοινότητες. Έχουνε ξεπεταχτεί διάφορες τέτοιες ανά την Ελλάδα, ίσως είναι το πιο ελπιδοφόρο.
@ Ioannis Avgeris : μα πρόσεξε τον ήρεμο τρόπο με τον οποίο μιλάει. Πραγματικά είναι ζηλευτός. :)
Πολύ καλά όλα αυτά που έκανε.
Όμως, σαν συνέχεια των παραπάνω προβληματισμών, θα πω πως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη...και ειδικά αν ο κούκος αυτός είναι περιορισμένης εξουσίας.
Και βέβαια είναι ωραίο να υπάρχουν τέτοιες δράσεις. Απλά δεν είναι αρκετές...
@ Ερατώ : είμαι η τελευταία που θα υποστηρίξει πως κάτι γίνεται πια σωστά. Μα σκέφτομαι πόσα κατάφερε μόνο ένας. Αν γινόμασταν πιο πολλοί; Αυτός κ ο σκοπός τέτοιων αναρτήσεων, η κοινοποίηση και δημοσιοποίηση, να δούμε έναν άλλο δρόμο, μήπως κάπως, κάποια στιγμή κινητοποιηθεί έστω ένας και γίνουμε μαζί (κάπως ίσως) περισσότεροι. Συμφωνώ πως δεν είναι αρκετές, μα δε νομίζω πως μπορεί να αλλάξει διαφορετικά κάτι.
Aυτές είναι οι πιο "επαναστατικές" συμπεριφορές πια!! Το νοιώθω χρόνια τώρα....
Εκείνο που μου έμαθε το μεγάλο σχολείο "γονιός" είναι οτι όταν ένα πιτσιρίκι 7 ετών διαπιστώνει: "Γιατί νοιώθω πιο πολύ χαρά όταν δίνω ένα δώρο παρά όταν παίρνω;"
πάει να πεί πως η ..."άνοιξη" είναι έμφυτη μέσα μας ....
και δεν μπορεί κάτι μαθαίνει σιγά σιγά και η ανθρωπότητα .
Άντε μπράβο να βοηθάμε όσο μπορούμε να διαχέεται το καλό !!
Σ'ευχαριστούμε που μας δυναμώνεις!!!!
Εξαιρετικά, Roadartist. Ακόμα και η πολλή συζήτηση εδώ μου φαίνεται περιττή. Όταν βλέπεις έναν τέτοιον άνθρωπο, μια τέτοια δυναμική, το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να πάρεις δύναμη. Και να ριχτείς με τα μούτρα στην πράξη. Στο δικό σου χώρο, στο δικό σου πεδίο, εκεί που φτάνει η δική σου εμβέλεια, είτε μικρή είτε μεγάλη. Λείπει, λείπει πολύ η πράξη, ας νιώθουμε αυτή την ευθύνη στους ώμους μας.
Πολλά φιλιά.
τα σημερινά κυρίαρχα καθεστώτα καλλιεργούν/προωθούν τη μετριότητα και την ομοιομορφία. Τίμημα υλικής "ευημερίας"...
Ξενικός
Ένας υπέροχος φωτεινός Άνθρωπος και Δάσκαλος, ένας φύλακας άγγελος για τόσους πολλούς!
Τα λόγια του, τα έργα του, βάλσαμο που γλύκανε την ψυχή για την ύπαρξή του.
Γιατί όταν υπάρχουν τέτοιοι Άνθρωποι ζει ακόμα η Ελπίδα!
Έκανες τόσο καλά που το ανέδειξες!
Καλημέρα, σε φιλώ πολύ!
@ ξωτικό : Ποιος να ευχαριστήσει ποιον... χα! :) Χρόνια πολλά γλυκιά μανούλα. Φιλάκια, όμορφη ηλιόλουστη Κυριακή!
@ Διονύσης Μάνεσης : Εσύ που ζεις στο πλαίσιο του σχολείου και της τάξης, ξέρεις περισσότερα. Και φυσικά προσυπογράφω, χαίρομαι με το σχόλιο σου. Εξαιρετικός πραγματικά. Πολλά φιλιά σου στέλνω Διονύση μου.
@ Ξενικός : Τους συμφέρει να έχουν ένα πειθήνιο λαό, σαν πρόβατο να ασχολείται με τα πιο ανούσια. Έτσι είναι!
@ Άστρια : Άστρια μου χρόνια σου πολλά για τη σημερινή μέρα :)
Αυτό ένιωσα και ήθελα να το μοιραστώ: "Γιατί όταν υπάρχουν τέτοιοι Άνθρωποι ζει ακόμα η Ελπίδα!". Καλή Κυριακή!
Διαμαρτύρομαι που άνθρωποι σαν τον Πυρουνάκη δεν είναι η πλειοψηφία... γαμώτο!
@ Margo : Ελπίζω να θέλαμε να είναι η πλειοψηφία. Μακάρι να ήταν σίγουρα.
Δημοσίευση σχολίου