Δες τι ωραία μπόρεσε ο Αργύρης Χιόνης να μιλήσει για τη ματαιοδοξία, για τις χαμένες μέρες, εκείνες που βουλιάζεις σε υποτιθέμενη νηνεμία. Δες πως μπόρεσε να περιγράψει την απελπιστική σιωπή και όσα επιμελώς αποκρύβει. Κάθε λέξη, μια αιχμή στις σιωπές.
Αυτές που απελπιστικά δυναμώνουν, πριν από την καταιγίδα.
Αυτές που απελπιστικά δυναμώνουν, πριν από την καταιγίδα.
20 σχόλια:
Καλημερούδια.. με όχι τόσο πεσμένη διάθεση! :)
@ Hfaistiwnas : Καλημέρα Ηφαιστίωνα μου. Εχτές το βράδυ είχα μια συζήτηση μέσω emails με μία συνμπλόγκερ, στο τέλος μου έγραψε πόσο φοβερή είναι η "απελπιστική σιωπή" των ημερών μας. Σκέφτηκα πόσο δίκιο είχε και πόσο ταίριαζε αυτή η σκέψη, με τους στίχους του Αργύρη Χιόνη. Δεν θα έλεγα 'πεσμένη', απλώς ρεαλιστική με όσα βλέπω καθημερινώς. Σε φιλώ!!!
Φίλη, πόσο καλός είναι αυτός ο συγγραφέας, πόσο αγαπημένες οι λέξεις του! Είναι πολύ κρίμα που πολλά από τα βιβλία του δεν κυκλοφορούν καθώς έχουν εξαντληθεί.
Ξέρεις από ποιο βιβλίο είναι αυτό το απόσπασμα; Δική σου είναι η φωτο γιατί βλέπω και κάτι όμορφα ζωοποδαράκια!
Την καλημέρα μου!
@ librarian : Καλημέρα librarian μου, όχι δεν είναι δική μου φωτογραφία. Έχω το link ακριβώς από κάτω, αυτή είναι η πηγή. Πραγματικά φοβερός και η ζωή του τόσο ακόλουθη με το έργο του. Το συγκεκριμένο απόσπασμα προέρχεται από τη συλλογή «Σαν τόν τυφλό μπροστά στόν καθράφτη», 1986. Καλημέρες :)
Πόσο λιτά και καίρια παρουσιάζει ο πολυαγαπημένος ποιητής Α.Χιόνης την τραγικότητα της ύπαρξης μέσα από τις τόσες διαψεύσεις ή αυταπάτες που μας καταποντίζουν...
@ Alexandra Bakonika : Ακριβώς, λιτά και καίρια. Διαψεύσεις, αυταπάτες και ματαιοδοξίες.
Κι όμως, αυτά τα ναυάγια κυριαρχούν στην ζωή μας και μας παρασέρνουν στον πάτο της ζωής.
Κι εμείς, θαρρούμε, πως γράφοντας και αναγνωρίζοντας την κατάσταση μπορούμε να σωθούμε!
Με πεσμένη - γιατί άραγε - διάθεση και ανήμπορος ν' αντισταθώ.
Σε φιλώ!
@ epikuros : ποιος μπορεί να πει όχι σε αυτό που έγραψες; Για τα ναυάγια που κυριαρχούν στη στεριά, στις ζωές μας. Εσένα όμως σε άκουσα καλύτερα πριν μια εβδομάδα. Δύσκολα Φίλε μου, φιλιά.
Ταιριάζει άψογα με αυτό που μας συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Ανεξήγητο κατ΄εμέ. Ο πολύς ο κόσμος δεν είναι ήσυχος.. πώς μπορεί να είμαστε ήσυχοι;
@ Margo : margo μου πρόκειται για επιφανειακή ησυχία, ίσως είναι ακριβώς το αντίθετο. Να φοβόμαστε (;) πότε αυτή η σιωπή θα εκφραστεί.
Εξαιρετικο!!!
@ Dee Dee : Καλησπερούδια, ελπίζω να έχει περάσει η ίωση που σε ταλαιπωρούσε τις τελευταίες μέρες, φιλάκια. :)
Σχεδον εχει περασει αρτιστακι μου. Μονο λιγο βηχαλακι επιμενει. Κατα τα αλλα ειμαι μια χαρα :)
Ενα ομορφο Σ-Κ να εχεις!!
@ Dee dee : να ξεκουραστείς το σκ, να χαλαρώσεις, να πίνεις για το βήχα : τσάι με δυόσμο και μέλι, και θα περασει για τα καλά :) Καλό σκ!
Eξαιρετικό !!!!
Κι άμα το διαβάσεις κι αντίστροφα σαν σπρώξιμο (για να μην πώ σφαλιάρα)....αισιοδοξίας και δύναμης
(ξέρεις πόσοι χωρίς καράβια νοιώθουν πλούσιοι ,πόσοι χωρίς κοστούμια αληθινά αξιοπρεπείς........
(Αυτό με το νοικοκυριό πάντως μου πάτησε τον κάλο χαχαααααχ )
φιλίιιιι
(και μη γελάς αυτόφωτο ξέρω εγώ τι λέω ;-)
Τσάι με μέλι δυόσμο ΚΑΙ ΛΕΜΌΝΙ παρακαλώ :-))
@ Dee dee : Nτιντι (!!!!!!!!) λάθος συνταγή, ευτυχώς ήρθε το ξωτικό και με διόρθωσε : Τσάι με μέλι, διόσμο και λεμόνι!!! Περαστικά! :)
@ ξωτικό : Ναι είναι μια σφαλιάρα σίγουρα. Δε μπορώ να μη γελάσω που σου πάτησε το κάλο, αλλά και για το αυτόφωτο (για να μη κλάψω λολ).
ΥΓ Και έλεγα θα διάβαζες τη "συμβουλή" μου για το βήχα :)))
και πάλι κάτι ξέχασα, και δε φταίει για αυτό η δασκάλα χαχα :)
Πολύ όμορφο το απόσπασμα... Εκείνη η ρουτίνα που δήθεν ως νηνεμία μας επάγει ακινησία, αδημιουργικότητα, αδράνεια... "καλά είμαστε... ήσυχα"... μονολογούμε ίσως και πνιγόμαστε στην πολυθρόνα μας, στην καρέκλα του γραφείου άπραγοι... δεν ξέρω αν είναι το μάταιο ή το απαισιόδοξο που μας αδρανοποιεί, ή εκείνο το "είμαστε ήσυχα, μην τα ταράζεις τα νερά τώρα". Μέσα μας φωνάζουμε για αλλαγή... αλλά δεν θα έρθει...
ΥΓ1> Η αναφορά στη σαλάτα μου θύμισε μιαν ελληνική ταινία που έτρωγε ο Νίκος Φέρμας με έναν άλλον σε παραθαλάσσια ταβέρνα παρά θιν αλός. Πνίγεται ο άλλος και αυθόρμητα ο Φέρμας του λέει: "ολόκληρη θάλασσα στη σαλάτα βρήκες να πινιγείς!"
ΥΓ2> πολύ θα ήθελα να τσιμπούσα τα γατοπόδαρα που σκεπάζουν το βιβλίο αρχίζοντας ένα παιχνίδι... :)
@ nikiplos : "ολόκληρη θάλασσα στη σαλάτα βρήκες να πνιγείς!" :)
Δεν είναι γατοπόδαρα αυτά, είναι σκυλίτσας ποδαράκια :) και αυτά ότι πρέπει όμως για παιχνίδι.
Ναι όπως τα έγραψες! Καλή Κυριακή!
Δημοσίευση σχολίου