Λέξεις, λέξεις, λέξεις, λέξεις...
Οι λέξεις δεν έχουνε καμία αξία, αν δε μπορείς να τις μετουσιώσεις σε πράξεις. Πράξεις που να αποδεικνύουν τις λέξεις και τα συναισθήματα σου.
Αν θες κάποιον, κάτι, διεκδίκησε τo. Με πράξεις, λέξεις, συναισθήματα.
Αν θες κάποιον, κάτι, διεκδίκησε τo. Με πράξεις, λέξεις, συναισθήματα.
Χαμένα όνειρα, μάτια που κρύβουν με αξιοπρέπεια τον πόνο τους, τις προσπάθειες δίχως το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Εκεί στο «δίχως αποτέλεσμα» είναι που έχεις ανάγκη κοντά τους ανθρώπους σου. Στις επιτυχίες, στα χαμόγελα, στις χαρές είναι εύκολα. Στα δύσκολα όμως η παρουσία τους αποκτά μια άλλη αξία, επικυρώνεται με διαφορετικό τρόπο.
Σε βλέπω. Κρύβεις τα συναισθήματα σου, αλλά τα βράδια πονάς. Και κρυώνεις.
Η καρδιά σου μόνο μην «παγώσει». Μην σε κερδίσει η αδιαφορία και η απάθεια.
Η καρδιά σου μόνο μην «παγώσει». Μην σε κερδίσει η αδιαφορία και η απάθεια.
Μια αληθινή αγκαλιά μπορεί να ζεστάνει ακόμη και το πιο παγερό δωμάτιο.
Μια καρδιά με αγάπη, μπορεί να φωτίσει και τη πιο βαθιά νύχτα.
Με τις «παγωμένες» ψυχές, τι κάνεις; Θέλουν να φωνάξουν μα μένουν ανίκανες στην παραμικρή τους έκφραση. Θέλουν να δημιουργήσουν, μα αντικρίζουν πόρτες κλειστές και ψηλούς τοίχους μπροστά τους. Μια χώρα που προσπαθεί να βρει το βηματισμό και συνεχώς τον χάνει, συμπαρασύροντας ψυχές, ζωές, σταθερές.
Θες να φωνάξεις για όσα στραβά συμβαίνουν, αλλά ξέρεις ότι μετά θα σιωπήσεις πάλι.
Και τι νόημα έχει τότε αυτή η στιγμή; Αν φωνάξεις και μετά σιωπήσεις πάλι.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από το να βρεις μια «καθαρή» ψυχή, δίχως εγωισμό, αλώβητη σε εποχή σήψης και δυσωδίας. Ψυχή καθαρή, παρ' όλη τη βρωμιά που αντικρίζει. Αν τη βρεις, θα είσαι πολύ ανόητος να τη χάσεις. Όμως τι νόημα έχουν τα «θα»;
Όλη η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη απώλειες, διχασμούς και εσύ έτυχε να γεννηθείς σε ένα κομμάτι γης που δε φημίζεται ούτε για την «ηρεμία», ούτε για τη «νηφαλιότητα», την «ενότητα» και την «ειρήνη» του. Αν δε φύγεις μακριά, όπως θα κάνουν αργά ή γρήγορα οι περισσότεροι, θα είσαι εδώ να τα ζήσεις όλα αυτά. Δεν ξέρεις πως, δεν ήσουν προετοιμασμένος για μια τέτοια ανατροπή.
Ξεφύλλισε λίγο την ιστορία του τόπου σου και θα διαπιστώσεις πως έτυχε να γεννηθείς στην πλέον ήρεμη πολιτική του περίοδο. Ως χτες. Γιατί τώρα όλα αλλάζουν.
Τα πάντα θα ανατρέπονται. Μέσα σε αυτό το φονικό, πρέπει να βρεις τον τρόπο για να κρατηθείς ζωντανός. Να συντάξεις τις φευγαλέες σου σκέψεις σε προτάσεις, να φτιάξεις παραγράφους, να χωρίσεις ενότητες, να κάνεις βήμα – βήμα τα πιο μικρά σου όνειρα πραγματικότητα, να βρεις ανθρώπους να τα μοιραστείς μαζί τους –αληθινούς σε χαρά και σε λύπη, σε επιτυχία και αποτυχία, που δε θα μένουν στα λόγια, θα μετουσιώνουν το συναίσθημα σε αγκαλιά, θα ανάβουν ένα κερί στο παγερό σκοτάδι, θα σου κρατούν σφικτά το χέρι στην κινούμενη άμμο.
Στην αλήθεια του μαζί, για να σπάσουν οι πάγοι και να νικήσει η διαφορετικότητα.
Στην αλήθεια του μαζί, για να σπάσουν οι πάγοι και να νικήσει η διαφορετικότητα.
55 σχόλια:
Όποιος θα είναι δίπλα σε ένα τέτοιο πλάσμα, εκεί στο μαζί, θα είναι ο πιο τυχερός σε "αυτό το φονικό"...
Υπέροχες λέξεις... Αλλά ναι ας περάσουμε σε πράξεις!!
Δεν έχω μάθει να φεύγω, δεν έχω μάθει να αφήνω πράγματα στη μέση.
Εδώ παρέα, αγκαλιασμένοι όλοι μαζί.
Θα το περάσουμε κι αυτό, κι όλα τα άλλα που θα μας βρουν.
Παρέα, αγκαλιά, ενωμένοι...
Υπέροχη, τρυφερή ανάρτηση, ένα κεράκι μέσα στο σκοτάδι..:-)
Στην αλήθεια του μαζί.
Αυτό κρατάω. :)
Ωωω !!!! Τι ωραίος χείμαρος !!!!!
Πω πω πότε το έγραψες αυτό;;;
Κερνάω άλλο ένα σύντομα ;-)
"τι νόημα έχει τότε αυτή η στιγμή; Αν φωνάξεις και μετά σιωπήσεις πάλι"...απο τέτοιες στιγμές είναι ζυμωμένο το σήμερα μας. Φευγαλέες. Πώς λαχταράω να ζήσω μια διάρκεια δυνατής φωνής κόντρα στο αποκρουστικό σκηνικό...Μαζί! Πότε θα καταλάβουμε άραγε αυτή την δύναμη που κρύβει το δύο όταν γίνεται ένα?
Αυτο το υπεροχο μαζι, τα κανει ολα ανεκτιμητα. Αυτο το σπανιο μαζι που λαχταραμε τοσο !
πολύ μου άρεσε! καλημερούδια!
Υπέροχη ανάρτηση, καρδιακά λόγια γεμάτα φλόγα.
Καλή συνέχεια roadartist!
Άλλο ένα πράγμα που διδάσκει η ιστορία είναι πως όσο αλλάζουν τα πράγματα τόσο παραμένουν τα ίδια. Η διαφορετικότητα νικά όταν καταφέρνει να επιζεί. Και για να επιζήσει οτιδήποτε πρέπει να βγει από κάτω από αυτό που του προκαλεί ασφυξία -δεν μπορεί να το αλλάξει, μόνο να γλυτώσει -ή αλλιώς να κάνει την αναπνοή πιο εύκολη, για λίγο και βλέπουμε. Οι άνθρωποι γύρω μας είναι σημαντικοί, πάρα πολύ, μα η αξία, και η λύση, βγαίνει από τα σωθικά του καθενός, είτε έχει άλλους γύρω είτε όχι... Καλή σου μέρα Roadartist.
Το "μαζί" είναι το μεγαλύτερο στοίχημα του ανθρώπου, καθώς, για την επίτευξή του, πρέπει να διέλθει απο μια σφοδρή σύγκρουση, αυτήν με τον "εαυτό". Και αυτή ακριβώς η μάχη είναι η πιο σκληρή, η πιο άδικη, η πιο στημένη που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος...
Καλημέρα! Και καλή δύναμη.
1on) Bravo gia tin eilikrinia.
2on) Ontws oi perissoteroi krivontai
3on) zoume kosmoistorikes allages pou an kapoios de tis zisei de mporei na tin katalabei...
4on) mesa apo autes i tha ittithei kapoios i tha bgei pio dinatos.
Exartatai apo polla to teliko apotelesma.
Pote de xereis ti tha ferei to aurio, pouthena, se opoiodipote simeio tou kosmou.
Exw filous pou pigane sto exwteriko gia kaliteres meres kai einai bathia distiximenoi.
Osa egraphes einai pragmatika poli ousiwdi. Eyxaristw roadartist.
Ταυτίστηκα κοπελιά...
Καλημέρα,
Ας είναι τα βήματά μας πάνω στους δρόμους του κειμένου σου.
Σ' ευχαριστώ
Αντικειμενικά υπέροχο
κι όμως! αποδεικνύεις, ακόμα μια φορά, πόσο μεγάλη αξία έχουν οι λέξεις.
τι να [πρωτο]σχολιάσει κανείς;
εξαιρετικές λέξεις από μία ακόμα πιο εξαιρετική ψυχή.
μαζί θα και να τα καταφέρουμε.
σε όλα τα δύσκολα και τα τόσο παράλογα.
φιλιά σου πολλά!
"Η καρδιά σου μόνο μην «παγώσει». Μην σε κερδίσει η αδιαφορία και η απάθεια.
Μια αληθινή αγκαλιά μπορεί να ζεστάνει ακόμη και το πιο παγερό δωμάτιο.
Μια καρδιά με αγάπη, μπορεί να φωτίσει και την πιο βαθιά νύχτα."
Αυτά αν καταφέρουμε...
@ Κωστής : νομίζω θα συμφωνήσω. :)
@ Ανώνυμος : Ε, μα έλεος.
@ ΠΑΥΛΟΣ : Πάρα πολλοί θα φύγουν, ήδη αρκετοί φίλοι/ες μου έχουν φύγει και άλλοι ετοιμάζονται να φύγουν. Το σωστό και το ιδανικό θα ήταν να έμεναν εδώ.
Σίγουρα όμως για όσους μένουν στην Ελλάδα τα πράγματα είναι ασύγκριτα δυσκολότερα για πάρα πολλούς λόγους. Το "μαζί" πάντα βοηθάει. Μακάρι Παύλο.
@ voulaki : Πραγματικά σε ευχαριστώ...
@ k : Χαίρομαι που κρατάς αυτό. Αλήθεια. :):)
Μοναδικές οι λέξεις σου και όσες κρύβονται πίσω από την καθεμιά τους..... ζεστές, ουσιαστικές, ανθρώπινες!!
@ ξωτικό : Σου άρεσε βρε; Το έγραψα εχτές το μεσημέρι πριν σε δω. Όχι τα χτεσινά μοχίτος (χεχε) ήρθανε μετά, φαντάσου :))) σε φιλώ!
@ kovo voltes : "Πώς λαχταράω να ζήσω μια διάρκεια δυνατής φωνής κόντρα στο αποκρουστικό σκηνικό" Ακριβώς αυτό λείπει σήμερα, δύσκολο το συλλογικό μαζί, μοιάζει σαν ακατόρθωτο πλέον.
@ Dee Dee : Μα πόσο εγωισμό μπορούν και αντέχουν / ορθώνουν κάποιοι; Οκ, βαρέθηκα και κουράστηκα. Ακριβώς όπως το έγραψες.
@ ellinida : ειλικρινά χαίρομαι που αισθάνθηκες το κείμενο και σου άρεσε, ευχαριστώ πολύ!
@ Σεβάχ ο Θαλασσινός : "καρδιακά λόγια γεμάτα φλόγα" δε θα μπορούσες να μου γράψεις ομορφότερα λόγια, με τιμάς, σε ευχαριστώ.
@ thinks : η μεγαλύτερη μάχη είναι με τον εαυτό μας, μόνο αν έχεις κατασταλάξει ο ίδιος μέσα σου σε κάποιες ιδέες, αξίες και μια φιλοσοφία για τη ζωή, μπορείς να ενταχθείς και στο "μαζί", στο αληθινό υγιές μαζί, που είναι πολύτιμο.
@ astromonos : λόγια βγαλμένα από τη ζωή..., δε θα διαφωνήσω καθόλου, ευχαριστώ για τις λέξεις που άφησες.
Επίσης, καλή δύναμη και σε σένα.
@ treno fantasma :
1on) Αυτό έλειπε...
2on) Με αξιοθαύμαστη όμως αξιοπρέπεια.
3on) Εξ' αποστάσεως δεν γίνεται να καταλάβεις ούτε το 1/10 της ψυχολογίας που έχει κάποιος εδώ.
4on) Σίγουρα αυτές είναι καταστάσεις που σε αλλάζουν ριζικά ως άνθρωπο.
@ Αλεκξο : σε ευχαριστώ...
@ e-Apenanti : Είθε... Και η δική μου ευχή ακριβώς αυτή είναι... Αν ευχηθούμε όλοι μαζί κάτι, τότε ίσως κάτι να άλλαζε.
@ artion : ευχαριστώ αληθινά πολύ.
@ b|a|s|n\i/a : Σε ευχαριστώ πολύ Βασίλη. Είναι αλήθεια πως ο καθένας μας μόνος του πολεμάει, αγωνίζεται, ματώνει. Κάθε μέρα σε άνισες μάχες, διαρκώς. Όμως χρειάζεται παράλληλα και το "εμείς", το "μαζί", όσο ποτέ άλλοτε, κανείς δε θα το αισθανθεί τόσο έντονα αν δε ζήσει σε ανάλογη εποχή.
Έτσι, δε θα είχαμε τέτοιες ειδήσεις : http://topontiki.gr/article/44541/Duo-kopeles-autoktonisan-logo-apolusis
που σε ματώνουν και σε γεμίζουν οργή για όσους θεωρούν τέτοιες πολιτικές "ευλογία" για τον τόπο.
Επιβάλλεται το "μαζί θα και να".
@ Ιωάννα Λουλάκη : Αν καταφέρναμε αυτά, θα είχαμε καταφέρει ήδη πολλά...
@ Mariela : Σε ευχαριστώ πολύ Μαριέλα μου, ειλικρινά, είναι όμορφο να μου το γράφεις αυτό...
Θες να φωνάξεις να πεις ότι δεν αντέχεις, να δώσεις το στίγμα σου..
@ Hfaistiwnas : Σε χάρηκα βρε ηφαιστίωνα, έτσι ακριβώς...
«Όμορφες» αλήθειες, Καλλιτέχνιδα, αλήθειες που πληγώνουν, όλες μαζί μέσα σε λέξεις κλεισμένες...
Πολύ όμορφα λόγια!
Πολύ καλά τα λες, καιρός να γίνουμε πιο δυναμικη και να μην κάνουμε τόσους συμβιβασμούς. Κι ας ζούμε σε μια εποχή υπο κηδεμονία, χωρίς φως στην άκρη του τούνελ. Υπομονή και δύναμη.
Είναι από τις φορές που νιώθω πολύ τυχερή που γνωρίζω την δημιουργό του κειμένου:-)
Δεν είναι μόνο λόγια όμως, είναι και το πίσω από τα λόγια που είναι πιο βαθύ και απλά το νιώθει κανείς.
Ευχαριστώ από καρδιάς!
@ Μηθυμναίος : Η κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας σήμερα είναι αυτή που πληγώνει... Πως αλλιώς; Η χώρα βρίσκεται σε χάος, με ένα κράτος εχθρικό προς το πολίτη. Σε ευχαριστώ φίλε Στράτο.
@ Σχεδόν 40 : Δεν έχουμε ανάγκη καμία κηδεμονία, αρκεί να ενωθούμε και να αναλάβουμε σε ομάδες πρωτοβουλίες. Έπρεπε ήδη να είχε γίνει. Υπομονή και πολύ δύναμη!!
@ Margo : Εγώ σε ευχαριστώ από καρδιάς. Είναι λόγια καρδιάς όπως αναφέρω και στην "ετικέτα" που έβαλα τη συγκεκριμένη ανάρτηση... Φιλιά!
Πόσο υπέροχα λόγια... Πόσο αληθινά...
Υπέροχες λέξεις..ανάμεικτα συναισθήματα.
"Σε βλέπω. Κρύβεις τα συναισθήματα σου, αλλά τα βράδια πονάς. Και κρυώνεις.
Η καρδιά σου μόνο μην «παγώσει». Μην σε κερδίσει η αδιαφορία και η απάθεια..."
Είναι πραγματικά το πιο αγαπημένο μου σημείο του κειμένου Road...Εύγε...
Eίπα να περάσω να δω μερικούς παλιόφιλους και σας έπιασα σχεδόν όλους σε μέρα οίστρου! :)
Χαίρομαι που παραμένεις... άτρωτη!
Εγώ ένα πράγμα αναρωτιέμαι (γιατί οι λέξεις σου εκφράζουν ακριβώς τις σκέψεις μου): αφού είμαστε τόσοι πολλοί αυτοί που σκέφτονται έτσι, που θέλουν το μαζί, που θέλουν την έκφραση των συναισθημάτων, που θέλουν να μείνουν ζωντανοί και να μην παγώσουν... ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΤΟΣΟ ΧΑΛΙΑ;;;
@ V. : Ανάμεικτα σίγουρα. Σε ευχαριστώ πολύ.
@ Makis Del : Το συγκεκριμένο κομμάτι Μάκη, νομίζω πως λέει τα περισσότερα σε όλους μας πλέον. Αυτό διαισθάνομαι. Ευχαριστώ που συμφωνείς.
@ kariatida62 : Καλών την καρυάτιδα :) Χαίρομαι που δε σε ...απογοητεύσαμε... μα περισσότερο που πέρασες ξανά από τα 'σπίτια' μας... Εύχομαι να είσαι καλά, φιλιά.
@ {Marianna} : αχ. Μην αφήσουμε όλη αυτή η δυσωδία, η ηλιθιότητα, το μίσος, η ανοργανωσιά, το ότι πραγματικά όλα πηγαίνουν (όπως έγραψες ακριβώς) ΤΟΣΟ ΧΑΛΙΑ, να μην αφεθούμε, και όσο μπορούμε να έρθουμε όλοι αυτοί που κάπως έχουμε κοινή οπτική, κοινά συναισθήματα πιο κοντά και μαζί να δημιουργήσουμε το αύριο. Μην περιμένουμε από καμία Πολιτεία τίποτα, δυστυχώς έχουμε να παλέψουμε πολλά τέρατα.
Τα είπες όλα και πάλι και στόχευσες κατευθείαν στις ψυχές μας ! Να ζήσεις να σε καμαρώνουμε !!!
Φιλιά
Ευγενία
Δημοσίευση σχολίου