1 Οκτωβρίου 2012

Ashes*


Παρατηρώ τους ανθρώπους. Πόσο εύκολα χωρίζουν, ξεχνάνε. Πόσο μόνοι είναι. 
 Ψυχές με φόβο, ορμητικά κλειστές, επιμένουν να ζουν σε φαντασιώσεις, 
αντί να επενδύσουν στο διπλανό τους.  To χειρότερο προσβάλλουν το διπλανό τους. 
Τις συνήθειες του, την πόλη του, τη ζωή του, όσα ανασαίνει, όλα όσα αγαπάει.

Παρατηρώ τα ζώα. Δεν αγχώνονται για το αύριο. 
Είναι απίστευτα χαλαρά, αυθεντικά, δε μετανιώνουν για ότι σου δίνουν.
Δεν τους ενδιαφέρει η άποψη κανενός, ζητούν μόνο ζεστασιά, φαγητό και αγάπη. 
Ποιος είναι τελικά σοφότερος;

Αν συνειδητοποιήσουμε πόσο πρόσκαιροι είμαστε, πόσα λάθη κάνουμε, 
αν χαμηλώσουμε τη ματιά και την αφήσουμε να φτάσει σε εκείνη του διπλανού μας
αν επιτρέψουμε στην αγάπη να γεννηθεί και ν' αγγίξει αληθινά τη ψυχή κοντά μας,
 τότε ίσως προσεγγίσουμε κάτι στη ζωή.

Θα έρθει άραγε κάποια εποχή σε τούτη εδώ τη γη
που οι άνθρωποι δε θα ξεχωρίζουν τους άλλους με βάση
την εθνικότητα, τη θρησκεία, την εμφάνιση, την κοινωνική τους κατάσταση,
αλλά από τον τρόπο τους να αγαπούν, να σκέφτονται και να ζουν;

Χρειάζεται πρώτα να σπάσεις 
τα δεσμά μέσα σου.

Η αληθινή αρμονία αποκτιέται μόνο όταν συνειδητοποιείς πως δεν είσαι
τίποτα περισσότερο από στάχτες*
και έπειτα μοιραστείς αυτή την ελευθερία με κάποιον 
αν αισθάνεται το ίδιο.



We're following the road aflame 
We're all running away to death 
Please come back and hold me tight 
Let's burn and burn again 
All in all, we’re only ashes 
Floating in the wind

46 σχόλια:

thinks είπε...

Υπέροχο μουσικό κομμάτι, μα και τα λόγια του τραγουδιού και τα λόγια της ανάρτησης, αν και αληθινά, λίγο θλιμμένα…

Μπορεί να γεννιόμαστε από στάχτες και να επιστρέφουμε στην στάχτη, αλλά το μεγαλείο του ταξιδιού, ανάμεσα, κρατά όσο γιορτάζουμε την ύπαρξη, όσο δεν αποδεχόμαστε την αναπόφευκτη επιστροφή και, όπως λες, όσο αισθανόμαστε ότι είμαστε όλοι Ένα…

Καλή βδομάδα.

kovo voltes... είπε...

Η τελευταία παράγραφος δίνει και την απάντηση στο αν άραγε ποτέ έρθει εκείνη η στιγμή για όσα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ επιθυμούμε να ζούμε. Δεν ξέρω αν ποτέ γίνει στο σύνολο της η ευχή πραγματικότητα. Μεμονωμένα όμως, υπάρχει σε πολλούς. Έστω και αυτό δεν είναι λίγο. Είναι μια κάποια ελπίδα...
Καλημερούδια.

Hfaistiwnas είπε...

Για κάποιους είναι τεράστιες αλλαγές.. κάποιοι είναι και πιο αισιόδοξοι.. από αυτούς είμαι..
Χαλαρά τα ζωάκια, καλά κάνουν.. :)
Τα δικά μας τα ζωάκια εκεί πάνω, τι κάνουν;

Hfaistiwnas είπε...

Καλό μήνα είπα;
Καλό μήνα!

Κώστας είπε...

Τεφρα! Μια χουφτα σταχτης, και ομως αξιζει αυτη τη φωτογραφια να την κολλησεις στα μουτρα των 9/10 αυτου του πλανητη! Ο λογος της καταστροφης μας ειναι επειδη υπερεκτιμησαμε την αξια μας ως ειδος. Μεχρι και το ιδιο το σπιτι μας καταστρεφουμε. Υποτιμαμε τους συνανθρωπους μας, οχι μονο αλλης εθνικοτητας - αλλα και της ιδιας.
Κακοποιουμε τα ζωα, αν το σκεφτεις ο δρομος που εχουμε παρει εκτος απο αδιεξοδος ειναι και ηλιθιος!
Αν σκεφτομασταν ολοι διαφορετικα, τα παντα θα ηταν διαφορετικα. Ομως δεν αλλαζει ο ανθρωπος!

treno fantasma είπε...

Arxi tou neo mina na deixneis staxti sta matia tou allou! Me allo tropo omws, oxi gia na ta kleiseis, h na ton periplaniseis, oso gia na tou ta anoixeis!
Exipno post, wraio tragoudi,
alla fobamai pws i pleonexia odigei auto ton planiti kai ekeini tha einai h katastrofi tou.

ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ είπε...

ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΣΟ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΟ ΜΙΣΟΣ, ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΑΓΑΠΗΣ. ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ, Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ, ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ.
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ

Ange Alexiou είπε...

Καλημέρα και καλό μήνα!
Κι όμως, μοιάζει με πολύπλοκη θεωρία μαθηματικών, να Είμαστε απλά. Και να αφήνουμε χώρο και τον άλλο να Είναι.
:)

b|a|s|n\i/a είπε...

ξεχνάμε πόσο περαστικοί και πόσο αδύναμοι είμαστε κυρίως μπροστά στην δύναμη της φύσης. μακάρι κάποτε να καταλάβουμε όλοι οι άνθρωποι τα απλά τα βασικά τα αυτονόητα!
φιλιά σου πολλά! και έναν καλό όμορφα ξέγνοιαστο μήνα!

Ανώνυμος είπε...

Kai omws mesa sti maurila auti itan mia aisiodoxi anartisi, otan sineiditopoieis ti einai simantiko kai ti oxi sti zwi, tote eisai se kalo dromo.
Gia arxi as sebastoume ton diplano mas, exoume douleia ws anthrwpothta.

saltapidas είπε...

καλημέρα αρτίστα, μαζί σου μέχρι το μεδούλι... ας κοιτάξουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και λίγο μέσα μας.. καλό μήνα :)

Roadartist είπε...

@ thinks : Καλημέρα, καλό μήνα. Είναι λογική η θλίψη, αν σκεφτείς που οδεύει ο πλανήτης, αν δε ζεις σε κάποιο γυάλινο κόσμο αλλά έχεις επίγνωση της πραγματικότητας. Αν σε προβληματίζει αυτή η πορεία, και καταλήγεις πως κύρια αιτία όλων αυτών είναι η απληστία.
Μερικές φορές κάποια πράγματα φαίνονται και στις καθημερινές αντιδράσεις του καθένα μας στα πιο απλά σημεία, στο που θα εστιάσουμε, στο τι θα κρίνουμε, στο πόσο θα σεβαστούμε τις επιλογές, τη ζωή και όλα όσα αγαπάει ο άλλος. Ο όποιος άλλος. Την ύπαρξη την γιορτάσεις, όταν συνειδητοποιείς τη ματαιότητα της εχθρότητας, της κακίας, της βίας, των πολέμων, της εξαθλίωσης, με λόγια και με πράξεις. Τότε δε σε ενδιαφέρουν όσα περιττά έχουν γεμίσει τη ζωή, βλέπεις πιο ώριμα τον κόσμο σου και παλεύεις για το δίκιο του διπλανού σου όταν αυτός πραγματικά αδικείται.

Roadartist είπε...

@ kovo voltes... : Καλή μέρα. Και εγώ αυτό πιστεύω, αν ξεκινούσαμε από αυτά, θα σεβόμασταν και τη φύση και τους διπλανούς μας και θα χαιρόμασταν τη ζωή. Το αποτέλεσμα και η πορεία δείχνει πως η απληστία κυβερνά τον κόσμο, αν δεν αλλάξουμε πορεία και δούμε ακριβώς πιο Ανθρώπινα τη ζωή, τότε δε θα σταματήσει η αυτοκαταστροφική πορεία. Λίγοι, και τυχεροί όσοι νιώθουν έτσι. Αν δεν είναι μόνοι, τότε είναι ευτυχείς αν μοιράζονται αυτή την ελευθερία με άλλους.

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Τα δικά μας ζώα κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, απαθέστατα και άβουλα δυστυχώς.
Αν παρατηρούσαμε τα ζώα και τη φύση θα είχαμε να μάθουμε αρκετά, αλλά έχουμε αποξενωθεί κάπως λόγω πόλεων... Στην Καστοριά φαντάζομαι θα έχετε πιο χαλαρούς ρυθμούς ;)

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Καλό μήνααααααααα Ηφαιστίωνα, σε έναν μήνα που αναμένεται ξανά τόσο δύσκολος!

Roadartist είπε...

@ Κώστας : "Αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ", ακριβώς αυτό δείχνει η πορεία του. Αν θες αξίζει να δεις αυτή την ομιλία :


http://roadartist.blogspot.gr/2012/09/blog-post_16.html

Roadartist είπε...

@ treno fantasma : το αντίθετο από το να μας ρίξω στάχτη... Καλή δύναμη!

Roadartist είπε...

@ ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ : ναι και εγώ έχω κουραστεί πολύ από αυτό το 'αναδυόμενο' μίσος, όπως έγραψες. Ακριβώς από άλλα πράγματα πρέπει να κρατηθούμε. Είναι τόσο προβλέψιμα όμως τελικά όλα, καμία έκπληξη (τουλάχιστον για μένα).

Roadartist είπε...

@ misoagnosti : Τελικά τα πιο απλά είναι και τα πιο δύσκολα, κανόνας αυτός! Δύσκολο να σπάσουμε τα απλά δεσμά!

koulpa είπε...

ax roadartistaki μου.. από μωρό τα σκέφτομαι αυτά.. δε λοιπάμαι τον πλανήτη.. μια χαρά συνεχίζει τη ζωή του μετά την εξαφάνισει κάποιου είδους.. ούτε το έιδος μας στο σύννολό του.. τα παιδάκια μόνο λοιπάμαι.. που ενώ δέχονται το δώρο της ζωής.. τους απαγορεύει τη χαρά της ζωής ο πολιτισμός μας.. :) :)
καλημέρα καλή εβδομάδα και καλό μήνα :) :)

Roadartist είπε...

@ b|a|s|n\i/a : Και επίσης ξεχνάμε πως η φύση εκπέμπει μηνύματα sos... μέχρι και αυτή η ζέστη Οκτώβρη μήνα, κάτι θέλει να μας πει. Τι να πεις; Κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε όλο το δάσος. Μακάρι, ας προσπαθούμε όσο μπορούμε, τουλάχιστον ο καθένας μας να καταλάβουμε τα αυτονόητα!
Μα δυστυχώς βλέπεις από τη μια τεράστια τεχνολογική ανάπτυξη και από την άλλη γυρισμό στην αποχαύνωση, μεσαίωνα...
Επίσης φιλιά, καλό μήνα!

Roadartist είπε...

@ arcobaleno : κ εγώ έτσι αισθάνομαι, πολύ καλή μέρα ;)

Roadartist είπε...

@ Νέστορας : Μακάρι Νέστορα και ας το μεταφέρουμε με λόγια και με πράξεις στους διπλανούς, καλημέρα και καλό μήνα.

Υγ φωνάζω μαζί σου αυτό το ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!

Roadartist είπε...

@ koulpa : Σωστά ο πλανήτης μια χαρά θα συνεχίσει την πορεία του - ίσως και καλύτερα - μετά την εξαφάνιση του είδους μας :)))
Συμφωνώ για τα παιδιά...
Την καλησπέρα μου, καλό μήνα βρε.

dimitris είπε...

Roadartist χαιρεται, παντως βρισκεται σε φαση ο πλανητης,,,,,,,,,,,,,,,,,,,''τρελου''ρατσισμου, συμπτωμα της μοναξιας μας και του ναρκισσισμου μας.
Μακαρι να μας........λυπηθουμε, αλλιως παμε για εποχη μεσαιωνα...

karagiozaki είπε...

ωραίο τραγούδι. καλό μήνα κορίτσι!

Roadartist είπε...

@ dimitris : Γράφω τις απόψεις μου Δημήτρη, όλα όσα πιστεύω κ αισθάνομαι, ευελπιστώ να συνταυτιστούν από ένα έστω κομμάτι της κοινωνίας, γνωρίζω πως σε αρκετού θα μοιάζουν σαν "κινέζικα" μα δε με νοιάζει καθόλου! Θα πέσουν κάποια στιγμή από το συννεφάκι όλοι τους...

Roadartist είπε...

@ karagiozaki : Αγαπημένο, γενικώς ο Yann Tiersen είναι από τους πιο αγαπημένους καλλιτέχνες, δεν θα κουραστώ ποτέ να ακούω τις μελωδίες του, επίσης καλό μήνα!

Μηθυμναίος είπε...

Κείμενο και μουσική συνόδεψαν τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου…

Αυτά μόνο. Α, και καλό μήνα, κορίτσι μου!

Άστρια είπε...

Μου θύμισες τη σκέψη ενός άραβα ποιητή, που δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομά του, ότι το χώμα που πατάμε μπορεί να είναι από κάποιο ζωντανό σώμα που υπήρξε παλαιότερα.
Έτσι απλά..
Όμως η ματαιοδοξία του ανθρώπου δεν τον αφήνει να δει, να νοιώσει βαθιά μέσα του, ότι είναι απλά περαστικός από εδώ. Ν' αγαπήσει όλες τις μικρές και μεγάλες ομορφιές της ζωής και τους συνανθρώπους του.

Πολύ σωστά πολύ ανθρώπινα όσα έγραψες και "μακάρι να ήταν όλα αλλιώς.."

Καλό βράδυ και καλό μήνα:)


Κλειω είπε...

We're following the road aflame
We're all running away to death
Please come back and hold me tight
Let's burn and burn again
All in all, we’re only ashes
Floating in the wind

...υπεροχο κομματι!!!

Σχεδόν 40 είπε...

Κάτιάλλο που σκεφτομουν εγώ για τους ανθρώπους σε σχέση με τα ζώα, είναι ότι είναι το μόνο ζώο που μπορεί να σκοτώσει για χρήματα, ματαιοδοξία ή από απληστία, ενώ τα ζώα σκοτώνουν μόνο για να φαν δηλ. να επιβιώσουν. Γενικά έχουμε χάσει το νόημα...

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Είμαστε όλα αυτά ( τι ωραίο τραγουδάκι!), αλλά αυτό το ελάχιστο τίποτα που είμαστε ο Ρίτσος μπορούσε να το δει από την ανάποδη: Ζωή, ένα τραύμα στην ανυπαρξία, έλεγε. Μπορεί ένα τίποτα, δηλαδή, αλλά ένα τίποτα που μπορεί να προκαλέσει τραύμα στο άλλο τίποτα, στην ανυπαρξία. Και εμπεριέχει κάποιο δυναμισμό μια τέτοια θεώρρηση, ε;

Καλό βράδυ.

Margo είπε...

Και τα παιδιά Ροντάκι μου. Και αυτά δεν τα ενδιαφέρει από που είναι το παιδάκι που μοιράζονται την ίδια τάξη την ίδια δασκάλα. Γίνονται φίλοι και αγαπιούνται χωρίς όρους.
Τι όμορφο τραγούδι!

Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Teleio tragoudi. Kalimera road!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Ο καθένας μεταφέρει την μοναξιά του, είτε είναι μόνος, είτε ζευγάρι.

Την βλέπω που εσωκλείεται στο φερμουάρ μιας γυναικείας τσάντας και στο πίσω τσεπάκι ενός ανδρικού μπλουτζίν.

Το κομμάτι που διάλεξες απλά υπέροχο!

Καλόν μήνα αρτιστάκι!

ξι είπε...

Έχει χαθεί το μέτρο πια στη ζωή μας και μας ενδιαφέρει μόνο ο εαυτούλης μας, κανείς άλλος, με λίγες εξαιρέσεις ευτυχώς. τι ωραίο κομμάτι μουσικό...

Καλησπέρα,
ξι.

Side21 είπε...

Σοφά τα λόγια σου ...
Ας βγούμε απ' την πανοπλία στην οποία έχουμε κλειστεί ...
κι ας αντιμετωπίσουμε τους δίπλα μας
όχι σαν εχθρούς αλλά σαν φίλους και συνεργάτες ...
Τότε απο στάχτες θα γίνουμε λίπασμα ...
για έναν παράδεισο ομορφιάς και δημιουργίας ...
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ εύχομαι ...

Makis Del είπε...

Road...πολύ δυνατά τα λόγια σου...οδηγος αλλά και υπενθύμιση της σκληρής πραγματικότητας...

Marina είπε...

Πικραμένο το κείμενό σου για τη νοσηρή πραγματικότητα που επιλέξαμε να ζήσουμε. Απομονωμένοι απο τους γύρω μας, μέσα στην αδιαλλαξία μας αντί ν' απλώσουμε το χέρι πρός τον άλλον που δικαιούται να μοιράζεται τη ζωή με όλους και με εμάς. Το διαφορετικό είτε σαν χρώμα προσώπου, είτε νοοτροπίας μάχεται με λύσσα. Απο τολμηροί Ελληνες, γίναμε βολεμένοι Ελληναράδες που φέραμε τους μετανάστες, έστω και λαθραία, μέσα για να μας χτίσουν την Ολυμπιάδα μας, τώρα που δεν τους χρειαζόμαστε, τους πετάμε.
Επιλέγουμε τελικά το ΤΙ είμαστε.

Τα ζώα ζούν τη δική τους ύπαρξη ανεξάρτητα απο τα δικά μας πάθη. Εμείς φροντίσαμε να αποξενωθούμε, να μη βρισκόμαστε μέσα στη φύση αλλά απέναντί της. Εκείνα πάλι δεν παλιδρομουν, δεν ταλαντεύονται, απλά υπάρχουν. Ισως γι' αυτό να κάνει την αγάπη μας πρός αυτά αναντικατάστατη.

Αλεξιάννα είπε...

Το μυαλό μας είναι αυτό που μας παγιδεύει, αυτό που μας ξεχωρίζει και πάντα μας ξεχώριζε από τα ζώα, αυτό είναι και τα δεσμά μας... Η υπερβολική μας προσπάθεια να τα καταλάβουμε όλα, να τα ελέγξουμε όλα, να τα βάλουμε σε κουτάκια και κάποια να τα πετάξουμε έτσι απλά, έτσι εύκολα...
Καλό μήνα και καλώς σε βρήκα!

quartier libre είπε...

@
κρατώ όλη την πρώτη παράγραφο
"Παρατηρώ τους ανθρώπους..........."

φιλί στέλνω :)

nikiplos είπε...

Ευτυχώς καλή μου καλλιτέχνιδα, εις μάτην όλου αυτού του Δυτικότροπου δήθεν άκρατου ατομισμού, οι άνθρωποι εξακολουθούν να παραμένουν αλώβητοι και να ανταποκρίνονται στην ανθρωπιά... Αν δεν το πίστευα αυτό, δεν θα ήμουν εδώ τώρα... Δυστυχώς οι συμπατριώτες μας κρίνουν μόνο με το χρήμα, δλδ εκτιμούν μόνο όποιον έχει φράγκα, ανεξαρτήτως αν εξαναγκάζει 16χρονα τα κάνει πρεζόνια για να ανεχθούν να εκδίδονται και βγάζει έτσι αυτά τα φράγκα... Επιμένω στην ανθρωπιά των ανθρώπων και απαγοητεύομαι οποτεδήποτε δεν τη δείχνουν παρά εσωστρεφείς κλείνονται στο κατασκευασμένο από ευτελή υλικά υπερ-ΕΓΩ τους... Αλλά πιστεύω πως ακόμη και μετά το μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν, θα λάμψει το φως και ο διαφωτισμός...

Roadartist είπε...

Μια αληθινή έστω και λίγο καθυστερημένη καλησπέρα σε όλους, σας ευχαριστώ πολύ για τη στάση και τα σχόλια που αφήσατε.
Απαντώ με λίγα λόγια, καθώς είναι λίγο δύσκολες οι μέρες αυτές, να είστε καλά.


@ Μηθυμναίος : καλό απόγευμα, επίσης.


@ Άστρια : γειά σου άστρια ;)



@ Κλειω : ;)



@ Σχεδόν 40 : ακριβώς.



@ Διονύσης Μάνεσης : "Ζωή, ένα τραύμα στην ανυπαρξία". Ε, κάτι περισσότερο θα ήξερε ο Ρίτσος.



@ Margo : όπως τα μάθει κανείς κ αυτά. Νομίζω πως και τα παιδιά όμως μπορούν να γίνουν αρκετά σκληρά, εξαρτάται από τα πρότυπα που έχουν.


@ Ανώνυμος : καλησπέρα.



@ η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα : καλό μήνα και σε σένα.



@ ξι : συμφωνώ.



@ Side21 : μακάρι να ήταν έτσι και στην πράξη Σιδερή, λίγοι όμως είμαστε.



@ Makis Del : αρκετά σκληρή πραγματικότητα Μάκη.



@ Marina : προσυπογράφω όλο το σχόλιο σου, σε ευχαριστώ.




@ Αλεξιάννα : δεν έχεις άδικο. Καλώς όρισες στο blog, θα χαρώ πολύ να τα λέμε.




@ quartier libre : παρατηρώ τους ανθρώπους, παρατηρώ εμένα... Φιλιά.




@ nikiplos : κρατώ τη τελευταία σου φράση nikiple, καλησπέρα.

pAnOs είπε...


...Φωνάζω τη στάχτη
να με ξαρματώσει.
Καλώ τη στάχτη
με το συνθηματικό της όνομα: Όλα. ....



Roadartist είπε...

@ pAnOs : λέξεις ψυχής... ;) Όλα!

Related Posts with Thumbnails